Veiligheidsgedachte via de KRO-radio uitgedragen „MOEDERS WIL IS WET.. „Hier is Hilversum I, de K.R.O.". Het sonore stemgeluid van de radio-omroeper kondigt het pro gramma „Moeders wil is wet" aan. Het staat onder leiding van Mia Smelt. Zij vertelt haar luis- teraarsters, dat deze keer (30 oktober 1968, 8.32 uur) het the ma „Veiligheid" voor de laatste maal centraal zal staan. „De veiligheidsgedachte wint steeds meer terrein". Zij zegt het met klem en benadrukt, dat er ook in „Den Haag" aandacht voor is. Dit programma blijkt echter spe cifiek voor de vrouw te zijn in gesteld. En het is de bedoeling de vrouw er van te doordringen hoe belangrijk veilig werken voor haar echtgenoot is. Wie kan er dan ook beter dit onderwerp benaderen dan een vrouw zelf? De aanpak blijkt bij Mia Smelt in goede handen! Zij heeft zich tevoren gedegen op de hoogte gesteld. „De voor zitter van het Veiligheidsinsti tuut is de heer Wilton, lid der directie van de Dok- en Werf- Maatschappij Wilton - Fijenoord in Schiedam. We zullen eens gaan kijken, hoe het daar op de werf met de veiligheid is ge steld". En dan dringt een bekende stem talloze huiskamers binnen. Vei ligheidsinspecteur Potuyt staat Mia Smelt te woord. „We doen alles om veilig werk mogelijk te maken, maar er van overtuigd zijn, alle gevaar te hebben uit geschakeld, kunnen we nooit". Als eerste onderwerp wordt het thema gasvrij maken aangesne den. Natuurlijk is dit een belang rijk onderdeel van het veilig- heidswerk. De heer Potuyt brengt echter eveneens naar voren, dat het veiligheidswerk zich mede uitstrekt over landactiviteiten. Mia Smelt snijdt vervolgens het on derwerp „hijsen", aan. Het ant woord is duidelijk. „Wij probe ren de situaties terug te brengen binnen het vlak van de aan vaardbare risico's". Om veilig werken te bevorderen, kan er een groot aantal soorten veiligheidskleding gedragen wor den. De programmaleidster weet er van. „Maar de Nederlanders zijn nogal lakoniek: zij willen niet altijd graag deze spullen dragen, is het wel?" ,,'t Is inderdaad moeilijk het be lang hiervan over te brengen". Hij geeft een voorbeeld. „Op zekere dag word ik gewaar schuwd door een man, die in een scheepsruim stond te las sen. Er was een mop ijzer naar beneden gevallen. Ik er heen. Blijkt bovenin het schoorsteen- dek open te liggen. Ik klauter er naar toe en tref een paar mannen aan, die daar werken. Solidair als ze onder elkaar zijn, kom ik natuurlijk niet te weten, wie dat brok ijzer heeft laten vallen. Daarom houd je maar een praatje in het algemeen en wijst op het gevaar. Voorts zoek je de baas op, want die draagt ook een stuk verantwoordelijk heid in deze". Maar er blijkt nog iemand fout te zijn. „De man beneden. Deze droeg geen helm. Toen ik hem er op wees, keek hij me ver baasd aan. Hij dacht, dat hij helemaal vrijuit ging. En zijn ant woord was dan ook: Verrek, ik kan dat ijzer toch ook op mijn schouder krijgen! Het leuke is echter, dat wanneer je dan 's middags even stiekem om het hoekje gaat kijken, de betrok ken man toch een helm draagt. Tja, het is voor ons allemaal wel eens moeilijk om ongelijk te be kennen." „Vele mensen denken, dat veilig heidsinspecteurs een soort idea listen zijn". „Nou, het is echt niet zo maar een liefhebberijtje, 't Is gewoon werk. Kijk, als je een auto hebt en je wilt naar Amsterdam, dan moet je zorgen, dat die auto in goede staat is, anders kom je er niet. Bovendien moet je je aan de verkeersregels houden, an ders maak je brokken onder weg. Amsterdam is dus je doel en je bereikt het alleen door goed materiaal te gebruiken en je aan de voorschriften te hou den. Zo is het met de veiligheid net eender". Dan wordt er over gesproken, dat de vrouw inzake veiligheid eveneens een taak heeft. De vei ligheidsinspecteur is daarvan overtuigd. „Zij schept de juiste sfeer, zodat de man in gemoeds rust naar zijn werk kan en dat komt de veiligheid ten goede". In het veiligheidscentrum, dat Mia Smelt hierna bezoekt, treedt de adjunct-veiligheidsinspecteur en secretaris van de Onderne mingsraad, de heer Blommers, als gastheer op. „Natuurlijk kun nen de veiligheidsvoorschriften worden verbeterd. Ik hoop zelfs, dat er enige voorschriften ver plicht worden gesteld. Nu gaat er veel op vrijwillige basis". 13

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Wilton Fijenoord Nieuws | 1968 | | pagina 15