maar hebt doorgerommeld en de tijd hebt dood
geslagen met werk waarvoor we hier niet liggen".
Op de avond van de 21ste leek er echter een
kans in te komen van een kerstmis op zee. Het
weer was dagenlang rustig geweest, maar nu
stond er toch een stormpje waar je gerust „U"
tegen mocht zeggen. Ze gingen die avond on
rustig naar kooi. Het zou vannacht wel eens kun
nen gebeuren. En het gebeurde.
Vlak voor middernacht ging als een wervelwind
de roep door het schip... kom eruit!... varen!
Ze schoten hun kleren, laarzen en oliegoed
aan want het was er buiten niet beter op gewor
den. Dat hadden ze al gehoord toen ze naar kooi
gingen. Het weer was bar en boos. Ze sloegen
elkaar op de schouderwe hebben een job.
varen... mijlen maken... joppengeld. En nie
mand dacht aan de kerstmis die nu wel degelijk
naar de knoppen zou zijn. Wie weet hoe ver ze
moesten, wat ze daar zouden beleven en wan
neer ze terug zouden zijn achter het breakwater
van Horta.
De werklichten aan dek brandden al. Voor en
achter! Man aan het roer!
De motor sloeg al aan. Door het schip trok al de
dendering van de duizenden paardekrachten van
de voortstuwer. In de lichtcirkel rond de „Savoe
Zee" schoot de loodssloep toe. De kleine Portu
gees klom over de reling, ging naar de brug
De meertrossen werden één voor één losgegooid
het ankerspil tikte regelmatig de vamen ket
ting binnenboord. Anker-Op! Langzaam vooruit!..
Halve kracht! Tien minuten later waren ze buiten,
jompte de loods in zijn sloep. „Good luck, cap
tain. And a merry Christmas".
Waarachtig jongens, die vent heeft gelijk. Schrijf
Kerstmis in Horta maar op je buik. Die loods ge
looft er ook al niet meer in.
De nacht was inktzwart. Uit de oceaan rolden de
brommers in sombere regelmaat aan. Door het
want gilde een satanische zang van alle elemen
ten die losgebroken leken.
Volle kracht draaiend zette de „Savoe Zee" koers
in westelijke richting, zich onder de golven uit
wringend, recht tegen alle geweld in en bijna
voortdurend onder water. De zeeën stapten re
gelmatig binnenboord. Wie zich verplaatste en
zich niet vasthield, ging tegen de vlakte. Maar ze
hadden een job. En daar lagen ze zich immers
voor te vervelen op Horta.
Toen ze eenmaal op weg waren hoorden ze wat
er aan de hand was. En dat zag er niet zo slecht
uit. Maar honderd mijl om de westeen uurtje
of tien varen tegen al die bergen water in een
Yank die machine-trouble had en er met dit weer
natuurlijk niet lekker voorzat. Het ging er maar
om waar ie met z'n kaduke machine naartoe ge
bracht wilde worden. Als dat eens de Azoren
waren, kwam er misschien nog wel wat van
Christmas terecht. Niet over kletsen, zei de boots-
3
