Jubileumviering
Persoonlijk woord van de heer Wilton
Vrijdag 27 augustus was het de
beurt aan de jubilarissen, die in
juli en augustus het feit her
dachten, dat zij 25 of 40 jaar ge
leden voor het eerst hun schre
den richtten naar onze werf.
Velen zullen daarbij, naar ik ver
onderstel, wel te voet zijn ge
gaan, of misschien met de fiets,
tram of bus. Op een dag als
deze vraag je je wel eens af wie
van de jubilarissen nog op pre
cies dezelfde wijze naar hun
werk gaan als die eerste keer.
Als je de eindeloze file auto's
om 5 uur de poort uit ziet krui
pen, geloof ik echter dat het er
niet meer zo veel zullen zijn!
De heer Wilton, die namens de
directie de feestvierenden kwam
toespreken, zei wel even te
moeten wennen aan de nieuwe
opstelling. „We zijn zo'n 90° ge
draaid!" Meer ruimte werd op
die manier gecreëerd om het
vrij grote aantal jubilarissen
over twee maanden (vier 40-
jarige, van wie twee van de vo
rige viering, en 36 25-jarige)
een goede plaats te verzekeren.
Van de laatste groep ontbraken
er drie: de heren Beukema en
Lens waren met vakantie, terwijl
de heer Van de Wal niet aan
wezig was in verband met wel
heel droevige familie-omstan
digheden.
„Een belangrijke fase in je leven
is te kunnen terugkijken en de
goede dingen te behouden. Op
een dag als vandaag denk je
onwillekeurig terug aan de dag
waarop je voor het eerst in
dienst kwam". De heer Wilton
herinnert zich zijn eerste dag op
de werf nog heel goed. „Ik
kwam van een heel ander be
drijf; als je daar „nieuw" was
kwam je op de aanplakborden
en werd je aan iedereen voor
gesteld. Ik dacht dat het hier
ook zo zou gaan en hoewel ik
mijn naam op geen enkel aan
plakbord kon ontdekken, meen
de ik er goed aan te doen me
netjes te gaan voorstellen. En
weet u, dames en heren, wat ik
toen te horen kreeg? „Zeg, kom
je hier ook werken of kom je je
alleen maar voorstellen? Wie
schetst mijn verbazing toen ik
drie weken later bij de directie
werd ontboden en mij de vraag
werd gesteld waarom ik me niet
was komen voorstellenOp
zo'n moment vind je dat hele
maal niet leuk, maar later kun
je er om lachen En zo gaat
het toch eigenlijk dikwijls in het
leven", meent de heer Wilton.
„Ik hoop dat het u gelukt is de
nare dingen naar de achter
grond te dringen en de prettige
herinneringen te bewaren."
„Er is anders wel heel wat ver
anderd in al die jaren" verzucht
de heer Wilton. „Wie had des
tijds kunnen dromen, dat we nu
in '71 's morgens om kwart voor
7 voor ons t.v.-toestel zouden
kunnen gaan zitten om onze
Koningin te zien landen in ons
voormalig Nederlands-lndië. En
nog wel in kleur!" De heer Wil
ton vindt het belangrijk, dat een
mens met zijn tijd weet mee te
gaan. Ook op onze werf is heel
wat veranderd in de loop der
jaren, wat van iedereen veel
aanpassingsvermogen heeft ver-
De gedecoreerden
7
