Gezellig afscheid van
gepensioneerden 1972
13
Mensen maken sfeer in bedrijf
Toespraak van de heer Wilton
Velen waren gekomen om het afscheid te vieren
"Ja, ja., hoe langer u hier
weg bent, des te vrolijker u
kijkt". De heer ir B. Wilton
bezag het op maandag 22 ja
nuari jl. in de kantine Kop
Haven allemaal van de zon
nige kant. Dat deed hij in een
toespraak tot de gepensio
neerden van 1972, waarvoor
een speciale afscheidsbijeen
komst was belegd. Een oude
traditie was daarmee in ere
hersteld.
De heer Wilton ("u vormt een
aardig ploegje, waarmee we
nog een leuk karwei zouden
kunnen opknappen") han
teerde naast de luim toch
ook de ernst. "De materiële
voorzieningen zijn nu heel
wat beter dan vroeger. Het
is thans wel mogelijk echt te
genieten na de pensioenge
rechtigde leeftijd". Een in
stemmend gemompel was
een antwoord in veelvoud.
Fluit
"Vroeger stond u altijd op
vóórdat de fabrieksfluit ging.
Nu zeker een kwartier eer
der..? Oh nee? Gelukkig,
anders was ik niet met pen
sioen gegaan: ik zit er ook
al tegenaan! Maar zoals u
hier zit heeft u het ook alle
maal gehaald en dat is be
langrijk".
De heer Wilton haalde de
tweeslachtigheid van een af
scheid aan. "Een afscheid is
eensdeels vrolijk, zoals een
bijeenkomst als deze, maar
aan de andere kant is het
toch weer niet leuk. Met u
gaat er een stukje geschie
denis weg. Het hoort alle
maal wel zo; het is volkomen
volgens de regels, dat weet
ik wel, maar toch is het een
beetje spijtig".
Mechanisatie
Wel zag hij een lichtpuntje.
"Er komen gelukkig ook wel
jongeren het bedrijf binnen.
Al vraag je je wel eens af:
gaan er wellicht meer men
sen weg dan dat er bijkomen
of lijkt dat maar zo? Wel is
het zeker, dat de mechanisa
tie steeds verder gaat. Een
zelfde hoeveelheid werk
wordt op het ogenblik vaak
verzet door minder handen
dan vroeger. U hoeft echter
die snelle ontwikkelingen niet
meer te volgen en dat is op
een bepaalde leeftijd toch
wel prettig".
Een bedrijf vond hij in feite
een dood ding. "Een stuk
grond met machines. Het
krijgt pas een gezicht door
de mensen, die het gaan be
volken. Vandaar dat er be
drijven zijn, die hetzelfde
soort werk verrichten, maar
die toch een heel verschil
lende aanpak hebben met
een geheel eigen sfeer". Als
voorbeeld gaf hij een bedrijf,
waar hij in zijn jonge jaren
praktijk-ervaring had opge
daan. En natuurlijk een grap
je (over stro-, bol- en gleuf-
hoed).
Openheid
Over de hedendaagse tijd
wilde hij ook wel wat kwijt.
"De mensen zijn tegenwoor
dig vrijer, ze zeggen je recht
streeks, wat je vroeger via
een omweg bereikte. Er is
meer openheid. Maar bij het
ouder worden, merken we
vaak, dat wat ouderen in on
ze tijd tegen ons zeiden, la
ter soms bewaarheid werd.
Zo zal het met de jongeren
van nu ook wel gaan. Zij zul
len later misschien zeggen:
hé, wat die oudere toen zei,
is achteraf bezien toch wel
juist gebleken, of er zat toch
een kern van waarheid in...!"
Op de pensionering zelf in
gaande, meende hij: "Het
lijkt net met vakantie gaan:
weg fabrieksfluit, weg regi
me, weg sleur; heerlijk vrij.
Na een poosje verlang je
weer terug naar je werk.
Voor u, gepensioneerden is
het daarom van belang zelf
een andere soort regelmaat
in uw leven te brengen. U
moet ook op de hoogte blij
ven van wat er in de wereld
rondom ons gebeurt. Dat u
op uw leeftijd nu gaat uitrus
ten van de inspanningen van
uw vroegere werk, is een
goede zaak. Sommigen heb
ben hier tenslotte veertig tot
meer jaren doorgebracht. Ik
gun echter een ieder een
terugzien op een goede tijd
bij Wilton-Fijenoord".
Jonger
Zijn opwekkend woord trok
hij nog door. "Het ziet er
soms naar uit, dat hoe lan
ger u met pensioen bent, u
er des te jonger gaat uitzien.
Het lijkt op terugtellen, maar
dat gaat niet eeuwig door. Ik
hoop wel, dat u nog vele ja
ren zult halen.
Tot slot bood hij de talrijke
aanwezigen naast koffie, het
gebak en een rokertje nog
een barometer (voor de he
ren) en een zoete lekkernij
(voor de dames) aan.
