9
De eerste dok-procedure
De "Buga" in dok
Vernieuwd
Maar wat deed men er voor
zijn komst?
"Wel, ze hebben het zaakje
vernieuwd, de dokvloer bij
voorbeeld voor een gedeelte,
de toiletten, een nieuwe
warm water boiler voor de
was- en kleedgelegenheden
en nieuwe zij-bearingen en
ook nieuwe strijken".
In februari wachtte hem dus
een niet alledaagse klus: les
geven in een met Engelse
woorden doorspekt Duits of
net andersom. Hij grijnst. "Je
moet je van twee talen be
dienen. Maar het lukte alle
maal fijn. Nu waren het ook
prettige mensen om mee te
werken. Ik ben er negen we
ken geweest met m'n vrouw.
Ik heb vier schepen met ze
gedokt. De eerste was de
"Buga" en de tweede de "Li-
burnua", die indertijd in Hol
land is gebouwd. Daarna
hadden we een dokking met
twee schepen tegelijk. Dat
kunnen ze nu dus ook".
Inbreng
Verder had hij op deze 200
man tellende werf, waar voor
al veerboten en visserssche
pen worden behandeld, naast
zijn gewone werk nog veel
inbreng. "Ze wisten daar
echt niet wat dokken was. Je
gebruikt er een hoop hulp
werktuigen bij. Die had ik
niet, maar die heb ik ze daar
laten maken: een geweldige
medewerking van een ieder".
Op de foto toont hij dan hoe
je over houten balken het
dok kon bereiken. "Een beet
je ruw weer betekende met
een ook natte voeten. Nu
hebben ze een betonnen pier
aangelegd. Ik denk er met
plezier aan terug. Aan de
mensen, de sfeer, het kli
maat, dat je wel met dat van
Spanje kunt vergelijken, het
landschap misschien ook wel
een beetje. Het is een fan
tastische ervaring geworden
mede dankzij het feit, dat de
heren Keetbaas en Gielis het
erover eens waren, dat ik er
heen moest".
Als een soort kleinood be
waart hij nu de foto's en een
album met fraaie dankbetui
ging, die hij bij zijn vertrek
kreeg aangeboden. "Het is
allemaal om nooit te verge
ten".
Dokmeester Huksloot (midden) met zijn "leerlingen"
I
