3e Stuurvrouw Sirkka-Heleena Partanen:
"Ik zie mijn beroep niet als een vak,
maar als een levenswijze"
Verbijsterend
m
13
geslaagd was 20 jaar lang se
cretaris van de OR te blijven.
Uit zijn dankwoord bleek dat
de grote belangstelling en de
vele blijken van waardering de
heer Blommers diep hadden
geroerd.
"Het is verbijsterend zo je
diensttijd te moeten beëindi
gen. De vraag is niet hoe je het
allemaal hebt kunnen doen,
want het is de groep - waarvan
een gedeelte nu aanwezig is -
die je steunt dit te kunnen
doen. Ik ben veel dank ver
schuldigd aan allen die me
hebben bijgeschaafd en ge
schoold - vooral vanwege mijn
taal, zoals vanavond al eerder
is gezegd - om goed te kunnen
functioneren in het overleg dat
gedaan moest worden. Het is
fijn om een goede samenwer
king te hebben mogen vinden
in alle lagen. Natuurlijk waren
er dwarsliggers - nu nog - maar
dat is niet erg, want zij dragen
de rails waarover de trein moet
rijden". Hij vond het een genoe
gen dit werk te hebben mogen
doen, ondanks de vele moei
lijkheden. "Je blijft er bij leven
als je doet wat je moet doen,
met de nodige realiteitszin en
af en toe water bij de wijn doen
en ook ging niet alles altijd
even goed.
Ze hebben weieens gezegd:
moet je nu zeuren om zo'n hab-
bekrats? Het ging dan om klei
ne dingen, die echter wel frus
traties nalaten en dan komt
het toch eens tot een escala
tie. Net die ene druppel die de
emmer doet overlopen. Ook
heb ik veel medewerking van
mijn vroegere baas gehad. Dat
is erg fijn, dat doet niet ieder
een. Op het bedrijf heb ik veel
vrijheid gehad, al dan niet toe
gestaan door de directie. Vaak
"De liefde voor de natuur en
dat zoeken naar vrijheid heb ik
eigenlijk van jongs af aan mee-
5 gekregen". De 25-jarige 3e
stuurvrouw Sirkka-Heleena
Partanen van het m.s. Tornado
j kijkt ons met haar diepblauwe
:ogen open en zelfverzekerd
aan als we in haar eenvoudige
Ihut praten over haar toch niet
zo typisch vrouwelijk werk.
"Nilsia, mijn geboorteplaats,
ligt midden in het uitgestrekte
.'merengebied. Als timmer-
:|mansdochter had ik dan ook
het geluk om over een eigen
oot te kunnen beschikken,
aarmee ik menig heerlijk uur
tje op het water heb doorge
bracht".
ts daaruit de belangstelling
voor de zeevaart te verkla
ren?
'Ja, waarschijnlijk wel, hoewel
k pas op m'n zestiende eigen-
ijk zeker wist dat ik wilde gaan
varen. Ik ging toen met een
veerboot van Finland naar
Duitsland om daar de taal te le
ren. De frisse lucht, de vrijheid
en die enorme ruimte op zee
maakten zo'n indruk op me,
dat ik vanaf dat moment zeker
wist dat dit mijn toekomst
moest en zou worden".
Ben je toen naar de Zeevaart
school gegaan?
"Ja, maar dat heeft eerst nog
wel even geduurd, want daar
werd ik pas toegelaten toen ik
21 werd.
Mijn geduld werd dus behoor
lijk lang op de proef gesteld. In
1975 kwam ik op m'n eerste
schip, de Passad III, een oude
tanker die op Amerika voer.
Sindsdien ben ik zowat de hele
wereld rond geweest".
Wat maakt dat varen voor jou
nu zo boeiend?
"Ach, dat zijn eigenlijk meerde
re dingen. Die vrijheid en die
uitgestrektheid van de zee
boeien me enorm en boven
dien is het fijn om in de frisse
lucht te werken. Interessant is
ook dat je steeds in andere lan
den komt en met allerlei ver
schillende mensen en culturen
te maken krijgt".
Welk land heeft het meest
indruk op je gemaakt?
China geloof ik. Dat is trou
wens wel een van m'n langste
reizen geweest. We zijn daar
non-stop vanuit Europa naar
toe gevaren. Het is een bijzon
der land, het heeft ook iets ma
gisch. Ik zou er best nog wel
eens heen willen gaan, omdat
we er destijds te kort geweest
zijn om er veel van te kunnen
zien".
Wat voor eigenschappen
moet je volgens jou bezitten
om je te kunnen aanpassen in
zo'n typische mannenmaat-
namen we de bokshouding
aan, maar bij de afwikkeling
van de problemen zijn we door
overleg samen tot een goed
resultaat gekomen.
Achterban
Er zijn ook tijden geweest dat
ik ervan baalde, maar je weet
dat er een achterban is, die je
vertrouwt en die wil dat je voor
hen praat; dat geeft je dan
weer de aanzet om door te
gaan. In deze tijd komen de
moeilijkheden stug op je af, het
is dan zaak om met elkaar op
vruchtbare wijze lijn te geven
aan de dingen. Ik hoop dat dit
bij WF door kan gaan en dat de
tijden beter worden". Ook
dankte hij de COR. "Een fijne
groep, erg gemeleerd doordat
iedereen nou eenmaal van na
ture voor zijn eigen belangen
knokt. Toch moet je elkaar
aanvaarden en samen door
het dal gaan om de zon te zien
schijnen".
W-f*.
schappij als de zeevaart toch
eigenlijk is?
"Dat is moeilijk te zeggen. Je
moet een beetje diplomatiek
zijn en je flexibel opstellen en je
niet sterk aan iets hechten om
dat je nou eenmaal vaak en
lang van huis bent. Je kiest ei
genlijk niet voor een beroep,
