99
99
"Ik speel nog steeds
om te winnen"
13
Dankbetuigingen
Personalia
C. Stolk
30-3-1979
Overheul na 33 jaar handbal:
,^ede namens mijn kinderen wil
u danken voor uw blijk van
'j'edeleven en vriendschap bij
6 Cematie van mijn man.
Mevr. J. v.d. Spek-v.d. Lely
rï'erbij wil ik u allen hartelijk
anken voor de betoonde be-
an9stelling tijdens de ziekte en
J\a het overlijden van mijn man.
evr- J.J. van Boven-van Gemert
Mi
'n 1946 ben ik via een kennis
'J de handbalvereniging geko-
rr'en- Ik was dolblij iets aan
sP°rt te kunnen gaan doen,
ar»t in de oorlog was dat ta-
°e- Alle sportvelden waren om-
9ePloegd of er stonden van die
9rote heipalen op om vliegtui-
het landen te beletten.
's ik destijds met voetballen
e9onnen was, zou ik daar mis-
s°hien net zo enthousiast voor
Ssworden zijn, wie weet".
et handbal is hem in ieder ge-
al uitstekend bevallen en hem
'e1 alleen, want het hele gezin
v®rheul is dol op deze sport.
'Jn vrouw, die hij bij de club
eeft |eren kenner)i en twee
Rechters spelen ook bij de WF-
t andbalclub. De jongste doch-
r zal binnenkort haar eerste
chreden op het handbalveld
2etten.
^0| vuur vertelt de heer Over
al. in het dagelijks leven ge-
ecdschapfrezer in de Machine-
iek WF/RDM, over de begin-
ariode van de vereniging.
°ordat ik erbij kwam, was ei
genlijk al in 1944 een eerste
art gemaakt door de heren
Mede namens mijn zoon breng
ik onze dank over aan allen, die
hun medeleven hebben betoond
na het ernstige ongeval van
mijn man en na zijn overlijden.
Mevr. S. Penning-Geertse
Dankbetuigingen ontvangen
i.v.m. 40-jarig jubileum van:
J. G. de Vries
D. Molendijk
P. J. van de Velde
J. Broek
T. H. Groeneveld
Dankbetuiging ontvangen
i.v.m. 25-jarig jubileum van:
A. de Wit
Dankbetuiging ontvangen
i.v.m. het afscheid van:
C.de Kok
Gorter en Van der Heide. De
heer Gorter zat op kantoor, om
ringd door een groot aantal
vrouwen. Geen wonder dat het
allereerste elftal een dameself
tal was. De heer Van der Heide
zag als sportleraar op de Be-
drijfsschool wel kans om daar
een herenelftal bij elkaar te krij
gen".
Binding
"Een fantastische tijd was dat
vroeger. Je had veel meer bin
ding met de vereniging dan te
genwoordig. Er werd toen twee
tot drie keer per week getraind,
's Zondags speelden we compe
titie en waren zo een nele dag
met elkaar op stap, hardstikke
gezellig. Je sprak af bij de trein
of de bus en ging dan samen op
weg. Als je thuis speelde, bleef
je kijken om te zien wat de an
dere teams deden en na afloop
ruimden we gezamenlijk de boel
op. Ja, die sfeer van vroeger mis
je toch wel. Nu heeft haast ie
dereen een auto, zodat men op
eigen gelegenheid naar het veld
gaat. Je speelt je wedstrijd en
dan hup, gauw weer naar huis".
De handbalclub WF begon op
het sportveld bij de Bedrijfs-
school met het huidige clubhuis
van de afdeling Tennis als kan
tine. Vandaar verhuisde men
naar de Maaskant. "Een prach
tig terrein, vlak aan het water.
Als het een mooie zomerse dag
was, bleef de tegenpartij vaak in
het zonnetje naar de voorbijva
rende schepen kijken. Voor
sommige ploegen was dat een
belevenis, zoiets hadden ze nog
nooit gezien". Na nog een tijdje
op het eerder gebruikte sport
veld te hebben gespeeld, houdt
de handbalclub nu domicilie op
een speciaal voor dit doel ver
hard stuk parkeerterrein. "We
zijn erg blij dat het Hoofd
bestuur Vereniging WF - waar
mee een prima verstandhou
ding bestaat - ons dit terrein ter
beschikking heeft gesteld. Mo
menteel zijn wij de enigen in de
buurt, die over een verhard veld
beschikken". Je kunt je op zo'n
hard veld waarschijnlijk behoor
lijk bezeren bij het vallen"? "Dat
valt wel mee, met het dragen
van knie- en armbeschermers
voorkom je een hoop narigheid.
Blessures zijn er weinig bij
handbal, dat over het algemeen
In verband met het bereiken van
de pensioengerechtigde leeftijd
is op onderstaande data eervol
ontslag verleend aan:
bankwerker
J. de Zwart
bankwerker
30-3-1979
bekend staat als een faire sport.
Natrappen en slaan komen
haast niet voor, hoewel men el
kaar soms best flink weet aan
te pakken".
De overgang van het elf- naar
het zogenaamde zeven-handbal
is een hele evolutie geweest.
Aanvankelijk stond men net als
bij voetbal met elf spelers in het
veld. Via Denemarken en Duits
land werd in Nederland het
handbal met zeven spelers inge
voerd. "Hierdoor was het moge
lijk het speelveld te verkleinen,
zodat de sport dus binnen beoe
fend kon worden. De bedoeling
was om het winterseizoen te
overbruggen (WF speelt 's win
ters in de Schiedamse Mar
griethal). Logisch dat dit initia
tief uit Scandinavië afkomstig
is. Samen met DWS hebben we
in Schiedam nog demonstratie
wedstrijden gespeeld om dit
nieuwe speltype te propa
geren".
Fanatiek
Het elf-hanbal wordt in Neder
land niet meer gespeeld. De
heer Overheul vindt dat eigenlijk
een beetje jammer. "Kijk, het
huidige spel is op een kleine
ruimte geconcentreerd, flitsend,
het betekent constant aanval
len en verdedigen. Als veteraan
(deze maand wordt hij 50) kom
ik nu soms toch wat stoom te
kort. Maar ik blijf het een fan
tastische sport vinden, die ik
nog steeds fanatiek bedrijf. Te
fanatiek, zeggen m'n dochters
wel eens. Ja, ik speel nog altijd
om te winnen en als je achteraf
toch verliest: dan was de tegen
partij gewoon beter. Die sporti
viteit is ook kenmerkend voor
handbal. Na de wedstrijd be
dankje je tegenstander altijd,
dat is een vaste regel". Hij praat
