Opereren in Ghana:
dubbele tropen-jaren
Gesprekken over internationale karakter
van WF (X)
1
Met een gesprek met ("onze
jonge") dokter C.M. Helms
(31), hoofd van de Medische
Dienst, zetten wij na een
kortstondige onderbreking
de serie over internationale
ervaring bij WF weer voort.
Onverwacht paste de chirur
gische ervaring van de dok
ter uitstekend in dit beeld.
Of eigenlijk: het gebrek er
aan en de op hem rustende
verplichting om daaraan
iets te doen.
Dat gemis werd dubbel en
dwars opgeheven door een
verblijf in een plattelands
ziekenhuis in Ghana, waar
gedurende anderhalve maand dagelijks talloze patiënten
werden geopereerd. Zeg maar aan de lopende band, want
tropenjaren tellen helaas in dit opzicht dubbel en je kunt
stellen, dat anderhalve maand daar opereren minstens drie
maanden werken in een Nederlands ziekenhuis betekenen,
met daarbij nog beduidend ernstiger "gevallen" dan hier.
Dokter C.M. Helms
Wat zijn de preciese achter
gronden, die leidden tot een
dergelijke "stage"-periode in
Ghana?
Dat zit zo: de arbeids en be
drijfsgeneeskunde is een spe
cialisatie. Dat betekent eerst
medicijnen studeren en daarna
jezelf specialiseren in betrok
ken richting. De eerste studie
voltooide ik in Leiden en ben
nu bezig met deze specialisatie
in Nijmegen: eigenlijk, zoals te
genwoordig in bijna elk vak,
een éducation permanente, of
tewel: je moet altijd bijblijven in
je beroep.
Als je huisarts wordt, ligt er
ook de verplichting op je om
chirurgische ervaring op te
doen in een ziekenhuis. Die ver
plichting rustte ook op mij.
Hoe zit dat dan?
Wel, die ervaring kun je later
opdoen door een stage in een
ziekenhuis. Maar dat valt niet
mee. Er zijn in Nederland al
zo'n 600 werkloze artsen. Dat
heeft ook zijn weerslag op de
mogelijkheden tot stagelopen:
het aanbod is kennelijk te
groot. Maar bij WF doe ik uiter
aard geen chirurgische erva
ring op, terwijl bij mijn komst er
een afspraak met mijn chef liep
om daaraan te zijner tijd tege
moet te komen. Daarbij komt,
dat wij hier bij WF via een Ko
ninklijk Besluit gerechtigd zijn
te werken met een zogeheten
B-vergunning, waarbij de Ar
beidsinspectie onderhavige er
varing verplicht stelt. Toen dok
ter Gispen elders een betrek
king aannam, werd ik tot hoofd
van de Medische Dienst be
noemd, maar dan moest na
tuurlijk helemaal aan de ver
plichting worden voldaan.
En Ghana bood de welkome
uitkomst daar?
Dat mag gezegd worden. In
het hospitaal van het 4.000-kop-
pen tellend plattelandsplaatsje
Hwidiem werkt een studiege
noot van mij als directeur
geneesheer. Dat is dokter Meu-
leman. Wij hebben altijd schrif
telijk contact met elkaar ge
houden, maar het plan om over
te komen kreeg tijdens zijn
groot-verlof afgelopen zomer
definitieve vormen. Een unieke
kans, maar alleen te realiseren
door twee belangrijke factoren,
die ik in willekeurige volgorde
wil noemen. Dokter Minder-
houd nam gedurende mijn af
wezigheid mijn werk er bij en
dat betekent niet niks als men
in aanmerking neemt, dat hij
toch ook niet piep-jong meer is.
Toch een hele belasting voor
hem. Daarnaast was van grote
betekenis de medewerking van
de Directie en de heer Kolle-
wijn.
De ervaring kon daar ruim
schoots worden opgedaan?
Het was wel iets anders dan al
leen maar "aan de haken
staan": tijdens een operatie de
wond voor de chirurg met ha
ken openhouden. Ik kon daar
een goede bijdrage leveren aan
het ontwikkelingswerk en aan
de andere kant de ontbrekende
praktische zaken mij eigen ma
ken: een unieke kans.
De reis begon op 7 november
en op 17 januari keerde ik weer
terug. De vlucht ging naar Ac
cra en vandaar met een VW-
kever naar Hwidiem. Tjonge,
wat krijg je bij je aankomst een
klap van die tropische warmte,
gecombineerd met een voch
tigheidsgraad van 98 procent.
Dat betekent wel even een aan
passing en aanvankelijk veel
slapen om de vermoeidheid te
bestrijden.
De eerste indrukken van het
land?
Prachtig. Enorme tropische
wouden met wel 2.000 verschil
lende soorten bomen en ande
re begroeiingen per vierkante
kilometer. Fraaie dieren ook;
klein grut, veel vogelachtigen
Plezier rond geschenken van WF
