De bemanning is
aardig en dol op
uien!
Dwars door de duinen
Boven: De bark 'Loopuyt',
gebouwd op scheepswerf
'De Nijverheid', vertrok in
1846 naarZuid-Amerika,
stak de Stille Oceaan over
naar Oost-Azië en bleef
daar ruim twee jaar rond-
kruisen. De Oostenrijkse
wereldreizigster Ida
Pfeiffer verbleef enige tijd
aan boord. In haar boek 'A
woman's voyage' vertelt
ze over de goede
verzorging die ze kreeg,
de onverwacht weinig
ruwe bemanning en het
overvloedig gebruik van
uien in de scheeps
keuken. (GA Schiedam)
Boven: In de Anker- en Kettingfabriek aan de Buitenhavenweg smeedt de smid samen met
twee voorslagers een zware scheepsketting. De ankers aan zo'n ketting konden wel 2.200 kilo
wegen. (Foto Z. Oosterwijk/GA Schiedam)
plek, waarmee Schiedam bekendheid
had verworven als scheepsbouwstad,
er voorlopig verlaten bij.
Dat was een vreemde ontwikkeling,
want sinds 1872 was de Nieuwe
Waterweg, de korte en open verbinding
tussen Rotterdam en de Noordzee
klaar. Eeuwenlang hadden schepen
vanuit het Maasgebied een lange, soms
dagen durende weg tussen de Zuid-
Hollandse eilanden afgelegd om op zee
te komen. Dat lukte overigens niet
altijd zoals de Schiedamse kapitein Jan
Poort in 1758 ervoer. In de drukte voer
een Engels schip hem op de Oude Maas
aan, waardoor hij met zijn 'Stephanus'
tegen de 'Anna' van zijn collega
Gerbrandt Bakel botste en lek stootte.
Het gevolg was dat de 'Anna' water
binnen kreeg en de lading rijst nat
werd. Het zal niet de eerste keer
geweest zijn dat zoiets gebeurde want
er was al eerder over een kortere en
66
