m -■
W-»?'
r g
Het Julianapark
De gouden driehoek
In ontwerp en uitvoering sloot het Julianapark geheel aan bij de
voorname status die aan de omgeving van Stadhouderslaan en
Burgemeester Knappertlaan metz'n statige bomen was toegekend.
h
Boven: De Koningin
Emmabank in het
Julianaparkin 1951.
Schiedammers maakten
in 1935 de plaatsing
mogelijk van dit eerste
monument in Nederland
voor de in 1934 gestorven
Emma. (GA Schiedam)
Rechtsmidden: lang
hebben de Schiedammers
de strijd tegen de
ouderdomsgebreken van
hun behuizingen gevoerd.
Gas- en waterleidingen
kregen plaats in een
voormalige bedstee,
zolderruimten werden tot
slaapkamertjes ingericht,
in bijkeukentjes of
opkamertjes werden
douchehokjes
geïmproviseerd
Niettemin voltrok zich
allengs in de binnenstad
het vonnis der eeuwen',
aldus Gerard Lutke Meijer
over de Zijlstraat, hierop
een foto uit 1952. (Foto
Chr. Breur/GA Schiedam)
Geheel rechts: In de Laan
had je de waterstokerij
van Drenth. Op maandag,
de wasdag, kon je daar
's morgens vanaf vier uur
water halen. Je kreeg voor
twee cent een gangetje
water, dat wil zeggen twee
volle emmers. Minister
Witte van Volkshuis
vesting en Burgemeester
J. Peek in het St. Jans
hofje in 1949. (Foto
Chr. Breur/GA Schiedam)
kwam met ambitieuze plannen voor de
Gorzen. De architect was vrijwel steeds
de aan de Hoofdstraat in diezelfde
Gorzen geboren Pieter Sanders. Het
ging daarbij om projecten die van een
tiental tot enkele honderden woningen
omvatten. Sanders ontpopte zich daarbij
als bouwmeester die vanuit een wel
omschreven visie en signatuur het
concept wist te ontwikkelen voor hele
woonwijken tegelijk. Voor het eerst,
sedert de bouw van Nieuwsticht in
1856, had de stadsontwikkeling een
planmatig karakter.
Tegelijk met de ontwikkeling van de
Gorzen als arbeiderswijk, werkte
Oude bomen in dit voormalige deel van
het Sterrebos werden gespaard en in het
centrum van het park werd een heuvel
opgeworpen die het sluitstuk vormde van
de brede entree en in eenheid moest zijn
met de vijverpartijen aan weerszijden.
Groot is het park niet. Met de hier genoemde
elementen heeft men het gehele park
gehad. Imposant en chic was het allemaal
wel en het park leende zich ook uitstekend
voor openluchttentoonstellingen met veel
kleurig licht in de avonden, spuitende
fonteinen en (orgel)muziek door de
Schiedamse coryfeeën Joop Walvisch en
Cor Standaart. Wie - afgaande op de
parkarchitectuur-overigens concludeert
dat voor het plezier van Schiedams rijken
kosten noch moeite werden gespaard,
vergist zich. Het gehele park werd tijdens
de crisisjaren (1928-1938) op een koopje
aangelegd In het kader van de
werkverschaffing.
Schiedam een plan uit voor een
woonwijk waarin de welgestelden
zich zouden kunnen vestigen. Een
bescheiden begin was al gemaakt met
het beschikbaar stellen van bouwgrond
voor villabouw aan de Warande en
langs de tegenwoordige Burgemeester
Knappertlaan. De industriële groei van
Schiedam maakte het echter nood
zakelijk om ook hierin planmatiger te
werk te gaan. Als grondslag voor de
ontwikkeling van een uitgesproken
luxe woonwijk nam de gemeente de
bestaande verkaveling in het natuur
gebied tussen de Burgemeester
Knappertlaan en de Maas, de
zogenoemde Diefhoek, als uitgangs
punt. De aanleg van fraaie lanen zoals
de Willem de Zwijgerlaan en de
Stadhouderslaan met omgeving was
het gevolg. Ook hieraan werkte Piet
Sanders mee. Nu met een aantal
kapitale villa's en een bejaardenhuis
dat bij de opening van het gebouw gold
als één der modernste en fraaiste van
Nederland. Nog steeds is zichtbaar,
169
