Bank van Lening briefkaart ver grooting van deze foto kost slechts Schiedammers die zich plotseling of tijdelijk met armoede geconfronteerd zagen, konden al in de Middeleeuwen terecht bij de Bank van Lening. Ze kregen geld in ruil voor een onderpand en ze kregen dat pand alleen terug, als ze het geld binnen de afgesproken tijd terugbetaalden. Sociale Dienst De tafelhouder of bankier betaalde voor zijn vergunning een fors bedrag dat ten goede kwam aan de stadsarmen. Tot verin de 16de eeuw waren die tafelhouders Lombarden uit Italië of hun afstammelingen. Zij hielden kantoor waar de Lombardsteeg uitkomt op de Hoogstraat. Van de twee gegadigden voor het tafelhouderschap in 1755, was er één predikant: dominee Johan de Vrij uit Wijk bij Duurstede. Zijn rivaal bood echter meer en de dominee liep een profijtelijke carrière als lommerdbaas mis. De vroedschap liet datzelfde jaar stadsarchitect Arij van Bol'es een nieuw 'Huys tot de Lombaard' bouwen op de plaats van de bouwvallige Begijnhofkapel aan het Oude Kerkhof. Daar bleef de Bank van Lening tot de gemeenteraad die in 1874 liquideerde. Daarna zaten het Stedelijk Gymnasium en het Gemeente archief in het pand. In plaats van de Stedelijke Bank van Lening kwamen toen particuliere pandhuizen. De laatste pandhuishouder was L. Raske die in 1934 een lommerd exploiteerde in de Nieuwstraat. Hierboven: Abraham van Wijk was in 1945 bijna twintig jaar penning meester van de Vereeniging tot Onder steuning bij Ziekten in Kethel en Spaland, opgericht in 1895. In het archief van de vereniging is een spandoek bewaard gebleven met daarop de tekst 'deze man was lid van de vereniging tot ondersteuning bij ziekte, daarom bleef hij voor armoede gespaard'. Waarschijnlijk heeft het een tijdje uit blijdschap aan een voorgevel gehangen. (GA Schiedam) Rechts: Bestuurders van de Spaarbank anno 1820, waarvan hier de administratiekamer is afgebeeld, betaalden boete als ze te laat of helemaal niet op de vergadering kwamen. (GA Schiedam) Onder: 'Was ik maar een jongen dan kon ik ook studeerenl'. Emilie Knappert, geboren in Schiedam in 1860, geldt als pionier van het maatschappelijk werk in Nederland. Zij werd lerares en later directrice van het Leidse Volkshuis en de School voor Maatschappelijk Werk. (GA Schiedam) 'steun' te zetten en naar de werk verschaffing in Drenthe te sturen. Men had buiten 'Moe Collé' gerekend. Zij begon een felle en effectieve actie door met haar man en kinderen naar het stadhuis op de Grote Markt te gaan. Ze dreigde daar te blijven, tot haar man weer in de steun kon. Toen dat niet hielp en agenten Willem onder de ogen van zijn theatraal krijsende kinderen naar de politiepost sleurden, maakte ze borden met de tekst 'ik heb honger', waarmee zij en haar kinderen heen en weer liepen voor het huis van de burgemeester aan de Singel. Het werd een oploop en Willem Collé hoefde niet naar Drenthe. Maatschappelijk Hulpbetoon maakte in 1949 plaats voor de Dienst Sociale Zaken. De invoering van de Algemene Bijstandwet in 1965 en van de Wet Sociale Werkvoorziening in 1969, 181

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Ach Lieve Tijd (tijdschrift) | 2001 | | pagina 7