uitdrijving van haar demonen. Het liep niet goed met hem af: hij stierf korte tijd later aan de builenpest. Lidewij zag hem in haar visioenen regelrecht ter helle varen. In de tijd waarin Lidewij leefde, hadden de priesters figuurlijk de sleutel tot de hemel in handen. Met armen, zieken, vrouwen en kinderen hadden lang niet alle geestelijken erbarmen. Misschien dat juist daarom de gewone mensen zo van Lidewij hielden. Na haar dood was haar graf al snel een plaats waar men van heinde en verre naar toe kwam. Haar gebeente begroef men zo dat haar lichaam de aarde niet raakte - rein van de zondige wereld tot in de dood. De eeuwen daarna wisten de mensen haar steeds te vinden. Zeker omstreeks haar sterfdag, 14 april, kwamen veel pelgrims naar Schiedam. De beroemde dominicaan pater Brugman, dezelfde die zo goed kon spreken, beschreef haar leven en de Schiedamse priester en drukker Otgier Nachtegaal maakte er in 1498 een mooi boek met hout sneden van. De 'officiële' kerk heeft Lidewij nooit heilig verklaard. Het proces daartoe bleef hangen in de beroering van de Reformatie. Voor het volksgeloof is een officiële zalig- of heiligverklaring echter niet het belangrijkste. In en buiten Nederland zijn er velen die Lidewij kennen als patrones van ieder die lijdt en in een uitzichtloze situatie Boven: De jaarlijkse bedevaart naar de Sint- Liduïnakerk aan de Nieuwe Haven, Gerrit Verboonstraat, 1949. (Foto Chr. Breur/GA Schiedam) Rechtsmidden: Bedevaartgangers uit België voorde Sint- Liduïnakerk, jaren 1950. (Foto Maltha/GA Schiedam) Rechtsonder: 'Huisbezoek', schilderij en persoonlijke herinnering van Sjeng Braken. De dikke 'meneer pastoor' zit aan tafel met een borrel en een sigaar. Op tafel ligt de donatie voor de kerk van vijfentwintig gulden. Een groot bedrag in de jaren 1930 voor het straatarme gezin dat eerbiedig toekijkt. Het gezin zou uiteindelijk vijftien kinderen tellen. (Pc) 253

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Ach Lieve Tijd (tijdschrift) | 2001 | | pagina 7