gekocht, afkorastig uit de gezonken Thorlecke VII.
Ruim 60 arbeiders zijn thans voortdurend bezig de
natte rijst om te werken en verdienen daarmede
een gulden daags. Voor de fabriek zelve zit er
eene niet onaardige winst op, daar de rijst, die
haar slechts 1 cent per kg. inkoop kost, voor bet
fabriceeren van beste stijfsel geschikt is.
Mr. H. M. A. baron Van der Goes van
Dirxland, lid der Eerste Kainer, is eergisteren na
een langdurige ziekte in den ouderdom van 48 jaren
te 's Hage overleden.
De Czaar van Rusland heeft zwarigheid ge-
maakt om als arbiter op te treden in het geschil,
tusschen ons gouvernement en dat van Erankrijk,
betrc ffende de grens-regeling tusschen Suriname en
Eransch-Guyana.
Niettegenstaande er door een half dozijn
kiesvereenigingen heel wat drukte over is gernaakt,
kwaincn Dinsdag te Amsterdam slechts 4853 van
de 19.387 kiezers op ter benoeming van een lid
der Prov. Staten.
Gekozen is de heer Kalff (lib.) met 2517 stem-
men. De heer Aug. Hendrichs (kath.) had 1474,
de heer Hovy (anti-rev.) 716 stemmen.
Dom en duur bijgeloof 1
Te Veenwouden (Priesland) werd voor eenige
dagen een lijk begraveu, dat, volgens zeggen, in een
niet voldoende lijkwade gewikkeld was. Des nachts
verschenen voor den broeder van den overledene
geesten, die hem gelastten een doodshemd op het
graf neer te leggen.
De broeder deed dit des avonds enden
volgenden morgen was het verdwenen
De geesten zijn ook niet meer gezien
Voor 'traam van een koffiehuis te Leiden
hing Zondag een bordje met het opschrift„Nieuw
Echt influenza-bitter." De politie deed het weg-
nemen.
Wij weten niet, wat meer bevreemden moet
dat iemand zulk eene nare geestigheid uitdenkt,
of dat de politie zich gerechtigd acht, daartegen
op te treden. (H. C.)
De auteur van de //Kiesvereeniging van Stel-
lendijk", de heer Lodewijk Mulder, heeft een too-
neelstuk geschreven, getitdd „Een gevaarlijke vrien-
dendienst", dat weldra door de vereenigde Rotter -
damsche Tooneelisten zal worden opgevoerd.
Alle rivieren zijn op onrustbarende wijze ge-
wassen. De rivier-correspondentie met Belgie is
ingesteld.
Door den hoogen waterstand zijn verscheidene
zalmzegen-visscherijen verhinderd haar werkzaam-
heden te verrichten.
Zij, die dit voorjaar eens in Amsterdam moch-
ten komeu, verzuimen vooral niet de Transvaalsche
tentoonstelling in den tuin van het Paleis van
Volksvlijt te bezoeken, die in alle opzichten lioogst
interessant is.
Het Paviljoen van genoemde tentoonstelling
werd op initiatief en onder goede zorgen van den
heer H. H. Timraer, koopman te Amsterdam
iemand die zich ten alien tijde zeer voor Trans
vaal heeft geinteresseerd van de Parijsche ten
toonstelling naar het Paleis van Volksvlijt, over-
gebracht.
Er voor staande leest men in den gevel,/Zuid
Afrikaansche Republiek-Transvaal", terwijl de Trans
vaalsche vlag van den top wappert.
De tentoonstellingsruimte betredende, na betaling
van een kwartje entree, ziet men de milde rijk-
dommen van natuur en bodem in al hun verschei-
denheid voor zich, een verscheidenheid van die be-
teekenis, dat er op de Parijsche tentoonstelling
niet minder dan 23 gouden en zilveren bekronin-
gen aan zijn ten deel gevallen.
Ter linkerzijde wordt het oog reeds dadelijk ge-
troffen door een reusachtige klomp gouderts en
door een groote verzameling ertsen en gesteenten
(steenkool, koper, lood, tin, enz).
Uit groote klompen glinstert hier het edel me-
taal ons toe, zoo uitlokkend aan de oppervlakte, dat
men het als 't ware voor 't grijpen heeft. In
een brandkast ter Parijsche tentoonstelling lag voor
3£ millioen gedegen goud, de opbrengst van en-
kele mijnen gedurende een maand.
de kauier van Punter. Maar Dudley, wat betee-
kent die geheimzinnigheid Hoe heb ik het nu
Ik begrijp niet, waarom gij menschenschuw zijt,"
en een onbestemd voorgevoel van een naderend
onheil, maakte zich van haar meester bij het zon-
derlinge gedrag van haar man.
,/Dat kan ik u nu niet uitleggen," antwoordde hij
kort af. //Als de lijd daar is, zal ik u alles ver-
klaren. Voor het oogenblik, vertrouw en gehoor-
zaam mij." Met bevende hppen antwoordde zij
langzaam //Ik vertrouw u, en zal u gehoorzamen."
De deur ging achter hem dicht, juist toen er
geklopt werd. Claribel deed open en Dick Bram-
ley trad binnen.
Met oogen stralend van liefde en met een blij
gelaat, riep hij uit,/eindelijk CJaribel
XVI. Kom teutjg.
,/Dick Heb je een boodschap van mijn vader,"
riep Claribel ademloos,/zeg mij, is hij uog ge-
zond 0 ik had al lang willen terugkeeren, maar
nu doe ik het stellig, en wel binnen een paar
dagen."
Het goede hart van den plattelandsbewoner
raakte vol medelijden, toen hij Claribels' gezicht
aanschouwde.
Droefheid, angst, ongerustheid en niet het minst
den verschrikkelijken schok, dien zij zoo even onder-
vonden had, teekenden zich af op haar schoon gelaat,
spraken uit haar ingezonken oogen en haar bevende
lippen. Hij voelde de liefde, die hij dood waande,
weer herleven, en nog sterker worden door het
medelijden, dat de moedige en sterke altijd gevoelt
voor den zwakke en lijdeude. Hij wilde wel die
Van niet geringe waarde zijn verder de olifants-
tanrlen, de dierenhuiden, de struisveeren, enz., een
en ander van zeer veel beteekenis voor den handel;
voorts vindt men er een groote vitrine met eiereD
van de in dat land inheemsche vogels, opgezette
kleine dieren, insecten, reptilen op sterk water,
een verzameling van de voorwerpen voor huishou-
delijk gebruik van de inboorlingen, een collectie
houtsoorten, een verzameling van de voornamste
tabaksoorten, die in Transvaal worden gecultiveerd
en wijders een groote. collectie graansoorten (tarwe,
mais, rogge, haver, erwlen, boonen) en vruchten
en wel van eene hoedanigheid, als men ze hier in
Holland nooit heeft gezien en waarvan een Hol-
landsche boer moet watertanden, terwijl het ge-
heel vohnaakt wordt door een groot aantal fraaie
phot ographien uit de verschillende districten des lauds
Zooals reeds gezegd is, de geheele verzameling
is lioogst inerkwaardig en zal er zeker veel toe bij-
dragen om het bewijs te leveren, dat Transvaal
een in alle opzichten door de natuur bevoorrecht
land is, waar nog vele onzer landgenooten, voor
wie hier de stiijd om het bestaan te machtig wordt,
zich een ruim bestaan kunnen verschaffen.
Te Grubbenvorst heeft een man zijn bijna
80-jarigen vader deerlijk mishandeld en verwond.
De politie heeft zich de zaak aangetrokken.
Valsche munters!
Op last van den officier van justitie te Breda zijn
1e Rozendaal de gebroeders T. B., goudsmid en P. B.,
verversknecht, gearresteerd en naar het huis van
bewaring overgebracht. Zij worden verdacht valsch
geld te bebben vervaardigd en in omloop te hebben
gebracht.
Als eene bijzonderheid wordt gerneld, dat sedert
24 dezer bij den boomkwecker en fruithandelaar
Verheugen te Wijk-bij-Duurstede de aardbezien op
den kouden grond in bloei staan.
In het Stadsbestedelingenhuis te Amsterdam
worden de opgenomen vondelingen nu eens Katholiek,
dan weder Protestantsch gedoopt, daar natuurlijk
niet aan de kinderen gezien kan worden tot welk
geloof de ouders behooren.
Onlangs kwam het volgende eigenaardige geval
voor
Een jong kindje, waarschijnlijk niet ouder dan
enkele dagen, werd gevonden voor het Stadsbestede
lingenhuis en liefderijk opgenomen. Nadat het eenige
weken in het gestictit was, werd het Protestantsch
gedoopt.
Hoe 't mogelijk is, blijft een raadsel, maar 't is
een onomstootbaar feit, dat de moeders van de von
delingen, bijna altijd de middelen weten te vinden
om er achter te komen, wat het lot is hunner
kinderen. De arme schepsels, die dikwijls in wanhoop
van hun teeder kroost scheiden, blijven toch innig
gehecht aan de verlaten wichtjes.
Zoo ook in dit geval. De moeder van het kindje
woonde te Leiden en hoorde, hoewel zij Katholiek
was, dat het kind Protestant zou worden.
Dit kon zij onmogelijk verkroppen.
Met groote inoeite haalde zij 't noodige bijeen
voor een reis naar Amsterdam en meldde zich aan
het bestedelingenhuis om haar kind op te eischen.
„Ja, heel goed, vrouwtje," kreeg zij ten antwoord,
„maar wie kan zeggen dat 't jou kind is. De
kleine was slechts enkele dagentoen zij hier
werd opgenomen."
„0, laat mij de kinderen eens zien," zeide het
arme mensch, //ik verzeker u, dat ik mijn kind
zal herkennen."
En werkelijk zoo was het. Hoewel de moeder
het kind slechts enkele dagen verzorgd en het nu
reeds maanden van haar weg was, herkende zij het
dadelijk door het moederlijk instinct. Nadat een
nader onderzoek was ingesteld naar de waarheid van
de beweringen der vrouw, kreeg zij het kind terug,
dat zij thans dubbel lief heeft.
Door het Ned. Toneeel zal te Amsterdam
op 's Konings verjaardag voor de eerste maal
worden opgevoerd ,/De terugkeer van den kolo-
niaal," tooneelspel van D. Maaldrink, schrijver o. a.
van //Jan Masseur".
Te Linne, bij Roermond, heeft zich een dolle
hond vertoond, die tal van honden, doch gelukkig
geen menschen, gebeten heeft.
door verdriet en smart gefolterde vrouw in zijn
armen sluiten, en haar zeggen, dat, wat er ook
was voorgevallen, er nu nog een hemel van liefde
en vrede kon geopend worden.
En zij De zorg, de twijfel en de vrees, die
haar zoo ter neder hadden gedrukt, al was
daardoor ook haar toegenegenheid voor haar man niet
verzwakt, brachten haar ineens het geluk voor den
geest, dat zij moedwillig verlaten had, en dat nu
voor haar onbereikbaar wasmet een edel hart,
als van haar beschermer, zou zij zoo'n droef ver-
leden niet gehad hebben, en ook zoo'n donkere,
raadselaehtige toekomst niet te gemoet zijn gegaan.
,/Ik kom binnen een paar dagen thuis," zeide
zij nogmaals.
//Kom dadelijk, beste," zeide Dick met een
somberen ernst, die haar den schrik om hetharte
sloeg.
,/Is mijn vader ziek vroeg zij angstig.
,/Ja beste de veerboot ligt nu stil. Dat is voor
de eerste maal in veertig jaar."
i/O Dick snikte zij, terwijl zij het hoofd ter
neer boog, „o, zeg toch niet, dat hij dood is."
/Gelukkig is het zoo erg niet," antwoordde
Dick geruststellend, //maar de man is niet wel,
hij maakt zich zoo ongerust over u. Hij is niet
meer dezelfde, beste, als toen gij weggingt. Er is
iets vreemds in zijn blik, het is, of hij altijd naar
een heel ver verwijderd punt kijkt, en wanneer hij
zoo voor zijn woning zit te staroogen over de
Dass, alsof hij iemand verwaclit, die daar van de
overzijde moet komen, kan niemand een woord
uit hem krijgen."
Dick zweeg, want hij zag, dat Claribel weende
De hond heeft de gemeente weder verlaten,
zonder dat men weet, waar hij gebleven is.
Te Roscndaal zijn op den 28 Jan. jl. aan-
gehouden Pelrus Backx en Francitcvs Backx, wo-
nende aldaar, als verdacht zich te hebben schuldig
gemaakt, aan het namaken van Belgische eenfrank-
stukken. Ingeval door die verdachten of andere
dergelijke valsche muutstukken in omloop zijn
gebracht, verzoekt de Officier van Justitie, te Breda
hiervan te worden onderricht met toezending van
de stukken door tusschenkomst van de Burge-
meesters of de Ambtenaren van Politie.
De Haagsche gemeenteraad zal dit jaar geen
extra-subsidie aan de Eransche Opera geven. Met
18 tegen 15 stemmeu werd het voorstel-Van Sype-
steyn, om dit jaar nog f 6000 te geven, verworpen.
Aan bloedvergiftiging door nicotine is te Ol
denburg een koopman in de kracht des levens be-
zweken. Bij het scheren had de man een wondje
aan de lip bekomen en, zonder daar aandacht aan
te schenken, een sigaar opgestoken. De nicotine
is in het bloed gekomen en heeft in 24 uren een
einde aan het leven gemaakt.
Gelukkige stervelingen Een tweetal werk-
lieden-vereenigingen te Breda, bestaande uit gas-
fitters en een lantaarnopsteker, speelden onder
elkander twee tienden in de staatsloterij, waarop
de f 50,000 is gevallen.
Een mooie onderneming De Rotterdamsche
Tabaksmaatschappij //Arendsburg" keert over het
jaar 1889 een dividend van 145 pCt. uit.
Voor de rechtbank te Amsterdam heeft weer
eens iemand terechtgestaan om te leeren, dat iemand,
die iets koopt //op afbetaling", eerst dan eigenaar
is, wanneer hij geheel heeft afbetaald. 't Was
een zekere Shabison, die een Singer-naaimachine
op afbetaling kocht, doch deze na eenigen tijd
voor f 23 van de hand deed, toen hij er zelf nog
pas f 7 op had afgedaan, en zich uit de voeten
maakte, maar nu 8 maanden gevangenisstraf voor
zich hoorde eischen.
Als een merkwaardigheid wordt medegedeeld
dat in de maand November jl. edn en in de maand
December geen een sterfgeval in de hospitalen van
ons leger is voorgekomen.
Schiedam, 31 Januari.
Naar wij vernemen, heeft de heer J. C. Van
Deventer voor het lidmaatschap van den gemeen
teraad van Schiedam, waar voor hij den 22sten
dezer maand werd verkozen, om voor hem over-
wegende redenen bedankt.
O inverse hie, 2 Februari. Aanst. Zondag zal
Ds. Leenmans des morgens te 9£ u. en des mid-
dags te 2 u. in de Hervormde Kerk optreden.
Vlaardiiigcn, 29 Januari. Maandagmiddag on-
geveer vijf uur had een gehuwde vrouw alhier het
ougeluk van de trap harer woning te vallen, met
het treurig gevolg, dat zij bijna onmiddellijk op die
plaats moet bezweken zijn, althans, terwijl haar man
voor niet lang de woning had verlaten, om in de buurt
een boodschap te doen, voud hij bij zijn thuiskomst
zijn vrouw beneden aan de trap in 't portaal bloe-
dende liggen. Een gedeelte van haar hoofdijzer
was haar door den val in't hoofd gedrukt. Spoedig
werd geneeskundige hulp ontboden, doch de levens-
geesten waren reeds bezweken. De ongelukkige
laat haar echtgenoot geen kinderen na.
Men schrijft ons uit Rotterdam d.d.
30 Januari
Woensdag was het eindelijk eens heerlijk weer.
Het had zoo lang geregend, gemist, gedruild,
gewaaid, ja zelfs gesneeuwd, het weer had alles
gedaan, wat weer kon doen, waar men ge voor
kan zetten.
Nu was het mooi weer.
In langen tijd was er geen gelegenheid geweest
pantoffel-parade te houden.
Ieder habitue der pantoffel-parade was nu bevreesd,
dat deze nuttige en onmisbare uitspanning in het
vergeetboek was geraakt. Zoo spoedde men zich
naar de Noord-Blaak, om te zien of de menschen
zich na al het slechte weer en de influenza, nog
herinneren konden, wat toch wel de plaatselijke
gebruiken der gegoede Rotterdammers zijn.
Haar verdriet was steeds, en ook nu, een dolk-
steek voor hem, en daarom zeide hij nu maar
gauw/,Hij is niet zoo erg bedroefd over het
verlies van zijn geld, als over u."
Claribel maakte een onrustige beweging. //Zijn
geld vroeg zij op verwonderden toon.
Dick aarzelde. Hij was er altijd zeker van ge
weest, dat Claribel nooit medeplichtig was aan den
diefstal van haar vaders spaarpenningen, en zou den
eersten den besten, die in zijn dorp het tegendeel
had durven beweren, duchtig afgerost hebben. Men
had gezien, dat Dudley Carstairs de woning van
den veerman een paar minuten later verlaten had
dan Claribel, en Dick giste, dat Carstairs de kist
had opengebroken.
De dief was echter, zooals Dick geloofde, dood,
en ofschoon hij de spreuk de mortuis nil nUe bene
//van de dooden moet men niets dan goeds zeggen,"
niet kende, gedroeg hij er zich toch naar, door
er zich voor te wachten om de nagedachtenis van
een man, die hem zijn eenigste hoop had ont-
roofd, te bezoedelen in tegenwoordigheid van een
vrouw, voor wie die nagedachtenis heilig moest
wezen. Op de vraag van Claribel, „wat er dan
toch met dat geld gebeurd was, gaf hij ten ant
woord, dat hij dat later wel vertellen zou."
Maar Claribel wilde er meer van weten, en riep
vtoe zeg mij dan toch Dick, wat is er met vaders
geld gebeurd
„Nu, beste," zeide hij, ,/ze zijn gemeen genoeg
geweest, om, toen gij weg waart, (Dick eideniet:
onmiddellijk nadat gij weg waart) bij uw vader in
te breken, terwijl hij in de boot zat. Zij hebben
zijn geldkist geopend, en alles, wat hij jaren lang
En daar iedereen diep doordrongeu was van het
hooge nut, om dat plaatselijke gebruik in stand
te houden, kregen wij een pantoffel-parade te zien,
die in tarijkheid van paradeerenden en netheid van
toiletten, voorzeker niet voor die van vroeger
behoefde onder te doen.
Gelukkig voor de liefhebbers, de pantoffel-parade
blijft in vollen luister!
Helaas, dat kan men niet van de winkels ge-
tuigen, wier etalages de paradeerenden met even
grooten luister tot koopon noodigen, maar die dik-
werf ook prijken met de minder luisterrijke plak-
katen //Eii ale uitverkoop tot spotprijzen."
Een wiukel in manufacturen aan het uit gangs-
punt der pantoffel-parade, de Noordblaak, had se
dert geruimen tijd met zoo'n plakkaat geprijkt, en
menigeen dacht, dat dit een uitverkoop was, die
minstens een halve of kwart eeuw duurde, het was
zoo'n goeden stand!
Maar men rekende buiten den waard. -•
De manufacturen waren weg en nu vertoonde
men in de etalagekast heel wat anders, dan die
mooie japonstoffen en kraagjes en ruches, waar de
lieve dames zoo uren naar konden kijken.
Men liet u den kampstrijd zien van de twee
steikste mannen van Europa, liefst in de winkel-
kasten als gij het, na dit aanhoudende, verwoede
gevecht aanschouwd te hebben, nog niet geloof-
det, dan waren er tal van plakkaten, waarop gij
het lezen kondt.
Er werd heftig gekampt en toch bleven de
winkelruiten heel. De lieve straatjeugd stond zich
te verkneukelen, en de baliekluivers stonden te
likkebaarden, en onvermoeid vochten de kamp-
vechters maar voort.
Alles zal natuurlijk zijn, wanneer ik de zaak
uitleg, behalve het feit, dat een kalrae manufac-
tuurwinkel, in een worstelstrijdperk kan veranderen,
al waren het ook maar houten poppen, die het
met elkander te kwaad hadden.
Ja, lezer de twee sterkste mannen van Europa
waren te koop, voor f 0.75 cents beideneerst
dacht ik, dat het door de concurrence van de
machinerie kwam, dat krachtige lui zoo weinig
meer waard waren, maar naderbij komende, zag ik
twee houten poppen, die door een onzichtbare hand
met touwljes in beweging werden gebracht, en
zag ik tal van doozen, waarin andere sterkste
mannen van Europa nog in rustige rust lagen,
gereedom door een kinderhand in beweging
gebracht te worden.
En nu ik toch over een kampstrijd bezig ben,
moet ik melding maken van een strijd, die eerst-
daags weer in het parlement zal beginnen, maar,
waarbij het voorpostengevecht, in vergaderingen en
op 't papier, al reeds lang aan den gang is, n.l. tegen
het wetsvoorstel van den heer Bahlman, om invoer-
rechten op het graan te heffen.
Het bestuur der IIoll. Maatsch. van Landb.,
afdeeliug /Rotterdam, Schiedam en omstreken,"
heeft niets geen sympathie voor dat voorstel. Zij
hebben een verzoekschrift aan de Tweede Kamer
gezonden, oin het te verwerpen.
Adressanten laten in ket midden of de graan
bouwer er door gebaat wordt.
Het graan wordt door het invoerrecht duur,
dit is zeer in het nadeel van hen, die hun bestaan
in de veeteelt en zuivelbereiding moeten zoeken.
,/Gelijke rechten voor alien", is de spreuk, zegt
het bestuur, die ook wij huldigen, maar hebben
nu de gebruikers van 1.300.000 bunders graslaud
niet dezelfde aanspraken daarop, als degenen, die
860,000 bunders bouwland in gebruik hebben?
Moeten de graanboeren bevoordeeld worden, ten
koste van de veeboeren en den Nederlandschen
arbeider P
En eenmaal den voet op het glibberige pad der
protectie gezet, waar is dan de grens? Iedereen
zal zeggen, bescherm mijn product door inkomend
recht, en men zal hier weldra dezelfde wrange
vruchten als in het buitenland plukken.
Zoo is de geest van het adres.
De Nederlandsche arbeider bemoeit zich, behoudens
een enkele uitzondering, in het algemeen niet veel
met dien kamp om invoerrechten, waarbij hij meer
belang heeft, dan hij wel vermoedt.
met zweet en bloed bijeen gegaard had, weg te
nemen."
,/0die schurkenriep Claribel al snikkend,
z/om een ouden man van zijn zuur verdiende pen-
ningen te berooven. Mijn vader, die nooit iemand
een halven cent te veel heeft afgenomen, die liever
gestorven zou zijn, dan de geringste oneerlijkheid
te plegen, moet die nu beroofd worden En toen
dacht zij met bitter berouw, hoe zij het huis had
verlaten, waar zij zoo noodig washet huis, dat,
als zij er in ware geweest, bewaakt was gebleven,
wanneer haar vader op de rivier moest zijn, en zij
gevoelde hetzelfde als de schildwacht, die van zijn
post was geloopen, en naderhand hoorde dat de vijand
in het hoofdkwartier was gedrongen.
Toen poogde Dick haar aan dat droefgeestig
overpeinzen, waarbij het zelfverwijt zoo sterk boven
kvam, te ontrukken, en zeide vriendelijk //Clari
bel, beste, wilt gij nu met mij naar vaders huis
terugkeeren
,/Dick, jongen," antwoordde zij, ,/ik kan op het
oogenblik niet met u terugkeeren, maar doe mij
een genoegen, ga dadelijk naar vader, en zeg, dat
ik zoo spoedig mogelijk kom."
Zij verkeerde echter in doodsangst. Misschien lag
haar vader op het oogenblik op sterven stervende
van hartzeer over hare ondankbaarheid en in het
gezicht van dien man, die wist hoe lief haar vader haar
had gehad, moest zij den schijn aannemen, alsof zij
talmde, met aan haar vaders sterfbed te verschijnen.
Niet eens kon zij een behoorlijke verklaring geven,
waarom zij niet dadelijk meeging, want Dudley had
als het ware een zegel op haar lippen gelegd.
Wordt vervolgd.)
