N\ 34.
Donderdag, 9 February.
1
VAN
\pY0
C'omiiiissariaal van I'olitie.
IS 8 1 T E Si A O.
18 1 E Ii A 18.
DA6BLAD
ZDIDHOLLAND EN SGRAVENHAGE
Hit Dagblail verschijnt dagelijksuitgenomen Zon-
Feestdagen. Prigs per drie maanden f 5.
iranco per post f 6.
Brievenstukken en aiivertenticn
2 Srmi
Jr an c o
I. agblad.
aan 't
van dit
Prijs der advertentien van 1 0 regels f 1.60,,
i SBUm ii iiiii 25 qents, bekalve het Orgef (Jr j Y
letters naarmatecwruimle'l 'icPf&^itf-ixrsttirn:. -"2?
Marktprijzen der granen te Rotterdam, den 6 Feb.
1860, zoo als die bij Burgemeester en Wethouders
zijn ingekomen
76-77 IS .Tar. Zeenwsche Tarwe j 10.10 k f 10.30
78-79 a Kleefsche dito 330.6, 340.
77-78 Oucle Poolscbe dito 340.a 350.
72-73 i) Zeenwsche Rogge 7.20 k n 7.30
Aldaar liggen ter herkenning en terugbekoming voor-
lianden de navolgende op straat gevonden voorwerpen,
als een I8oi» benevens een Sleutel van bijzonder
roaaksel.
V RANK It I.I H.
7 Feb. Sir John Bowring, gcdurende langen
tijd vertegenwoordiger van Engeland in Chinais
gisteren bij Z. M. den Keizer ten gehoore toegelaten.
Hij schijnt over die audientie zeer tevreden te zijn.
Binnen weinige dagen zal hij naar Engeland terug-
keeren.
Men zal zich herinneren, dat in den brief des Keizers
aan den minister van Staat, welke zoo ontzettenden
indrnk heeft gemaaktonder de raaatregelen ter be-
vordering van de nijverheid en den handel in Frank-
rijk, voorkomt eene vermindering der vrachtprijzen op
de spoorwegen. Reeds nu wordt door onze voornaamste
fabrikanten op die vermindering aangedrongen als
onvermijdelijk ten gevolge van hot handelsverdrag met
Engeland. Men verneomt daaromtrentdat de Keizer
een' onzer voornaamste ijzer-fabrikanten uit een der
oostelijke departementen ten gehoore ontvangenen
op diens bezvvaren geantwoord heeft, dat hij voorzeker
den ondergang der ijzerfabrijken niet wilde, en dat hij
dus verlangde te weten wat or te doon was, om deze
te hulp te komeri. Het antwuord was: vermindering der
vrachtprijzen op de spoorwegen, daar de verlaging der
tariven voor het vervoer van steenkolen gnnslig op den
prijs van het ijzer moet werken terwijl door de ver-
laagde vrachtprijzen, de verbrnikers het artikel zelfook
goedkooper zullen ontvangen, en daardoor de ooncur-
rontie met het buitenlandsche ijzer betel' zou kunnen
worden volgehouden. Men lioudt het er voor, dat de
administratien der spoorwegenhoe weinig ook tot
verlaging der vrachtprijzen geneigd, het gouvernement
te zeer noodig hebben om daartoe niet ten laatste te
besluiten.
Men verzekertdat onderseheidene Fransche
bisschoppen zich onlangs alhier bevindende, een ge-
hoor bij den Keizer verlangd hebben om zoo raoge-
lijk, uit den mond van Z. M. zelven eenige inlichtingen
te ontvangen nopens de inzigten van zijn gouverne
ment, betrekkelijk het wereldlijk gezag des Pausen. Zij
stelden zich ook voorden Keizer hunne meening en
hunne bekommeringen kenbaar te maken. De Keizer
heeft hen ontvangen en zij hebben dan ook hunne
vrees voor de toekomst van het Pausdom niet verzwegen.
Zij zagen zeiden zij met smart de zegepraal van den
op3tand in de Pauselijke Staten, de valsche stolling,
waarin de Paus door de gebeurtenissen gebragt werd
degevaren, welke de persoon zelf van den II. Vadirkon
beloopen en de noodzakelijkheidwaarin Z. H. door
nog erger toestand zou kunnen gebragtworden ora
Rome te verlaten. De Keizer zou hierop geantwoord
hebbendat hij de zaken niet zoo duister inzag;dat
hij niet dachtdat de Paus genoodzaakt zou worden
Rome te verlaten, alwaar het Fransche leger voort-
durend eerbiedig voor zijne veiligheid zou waken maar
dat, indien ondanks dit alles, de Paus zijne Staten
verliet, de Keizer zelfsdan ook niet zijn leger uit Rome
zou Jterugtrekkendat hij, in het vertrek des Pausen,
geene zoo treurige verwikkeling zou zien en zich hier-
over niet zoo zeer zou verontrusten als de bisschoppen.
In dat gevalzou Z. M. erbijgevoegd hebben zou hij in
de Romeinsche Staten de Fransche wetboeken invoeren
aan die Staten eene organisatieeen finantie- een
politiewezen enz. geven in den geest van hetgeen in
Frankrijk bestaat. Wanneer alsdan al die hervor-
mingen zouden zijn ingevoerdten einde de bevol-
kingen tevreden te stellen en rust en orde her-
steld zouden zijnzou hij zich beijveren den Paus
kenbaar te maken, dat indien Z. H. naar Rome wilde
terugkeeren hij aldaar alle mogelijke veiligheid
vindenen niet meer te knmpen zou hebben met
de tegenwoordige verwikkelingenen dat eindelijk
indien de Paus weigerde te Rome wederom zyn
zetel te hernemen omgeven door instellingen overeen-
komstig den geest des tijds en zoo vnrig door de bevol-
kingen verlangd de Keizer dan daarover met de groote
Kuropesche Mogendhedcn zou raadplegen. Een en
under wordt nog al uit eene goede bron medegedeeld
men voegt er echter niet bij, wat de prelaten op deze
rondborstige verklaring des Keizers hebben geantwoord,
en houdt het er intusschcn voor, dat indien de Paus
tot dit uiterste k warnzoodanige houding des Keizers
in Italie en in Enropa en zelfs in Rome, vrij alge-
meen goedkeuring zou vinden.
Het blijktdat de rondgaande brief des Pausen
eergisteren niet in alle kerken is algelezen. in onder
seheidene heeft men zich bepaald met kennis te geven
van het mandement van den kardinaal-aartsbisschop
van Parijs waarin van dien brief melding wordt ge
maakt. Dat mandement draagt intusschen de kenmerken
der meeste sympathie voor den Paus. Mgr. Morlot
prijst zeer de zelfverloochening van Pius IX, die bereid
is zijn leven voor de belangen der lvei k te olforen. Hij
schrijft voorts de geloovigen gedurende een' zekeren tijd
voor het lezen vun vijf palervijf ave en vijf malen
het gebed aan de II. Muagd sub tuurnpraesidium ten
einde den zcgen des Hemels voor den 11. Vader af te
smeeken. De godsdienstigo oppositie houdt intusschen
aan. Men zal zich herinneren, dat gezegd wasdat de
bisscliop van Versailles een zeer gematigd mandement
had uitgevaardigd hetgoen trouwens door hem zelven
was tegengesproken. Thans heeft die bisschop aan de
geestelijkcn en de geloovigen van zijn bisdoui eenige
bladzijden gerigl waarin hij da slaatsliedcn met dm
meesten nadruk laakl die op zulk ecu' rampzaligen
dwaalweg zijn, van de Kerk aan te vallen. De bisschop
eindigt met gcbeden voor den Paus uit te schryven.
Als een gevolg van de vermindering van het
nieuwe contingent van het leger wordt verzekerd dat
ook verloven zullen worden toegestaan hetgeen tot nu
toe nog geen plaats had gcliad.
Ken dagblad meldt, dat voor dc veiligheids-
dienst in deze hool'dstad een corps stads-scrgeanten
te paard zal worden opgerigt.
Alhier is een nieuw politick dagblad uitgekomen
't welk wckelyks hot licit t zal zien, onder den litel
CAvenir commercial, gevvijd aan do vrijheid van handel
en nijverheid. Dit bladwaarvan de beer Benard
verantvvoordelijk uitgever is heeft ten doelde leer-
stellingen der free-traders te verdedigen.
De zaak der aanhechting van Savoye en Nizza
hlijtt steeds eene der gowigtigste quaestieu van het
oogenblik. Ondanks het door den Constitutionnel aan-
gevoerde kan men het er allezins voor houdendat
ons gouvernement geenszins van dat denkbeeld afziet.
Intusschen valt niet te looehenendat de bezwaren
tegen die aanhechting geenszins verminderen. Men
verzekert, dat Je graaf de Cavour zich stipt houdt
aan den inhoud van het geheime verdrag 'twelk thans
trouwens voor niemand meer een geheitn is, en waarbij
het Piemonteesche gouvernement ecrst Savoye aan
Frankrijk zal moeten afetaanwanneer het Venetie
zal bekomen hebben, en Nizza wanneer Midden-Italie
bij zijne bezittingeri zal gevoegd zijn. Men vraagt zich
alwat de Keizer, tegenover de houding van Piemont
en die van Europa, nu zal doen Zal hij verlangen
dat gemelde provirtcien hem onmiddelijk zullen worden
gegeven of zal hij eene meer gunstigo gelegenheid
afwachten Dit valt bezwaarlijk te zeggen maar
stellig kan men verzekeren dat de Keizer minder dan
ooit zijne denkbeelden ten deze laat varen.
De telegraaf heeft melding gemaakt van eene aan-
spraak welke door den Paus gehoulen zou zijn, in
antwoord op eeti eerbiedig adres aan Z. 11. ovcrhandigd
door eene deputatie van de kweekelingen der universi-
teiten. Die allocutie is inderdaad door den Paus ge-
houden maar bij gelegenheid dat Z. II. een bezoek
gebragt heeft aan een onlangs opgerigt seminarium. De
woordenbij die gelegenheid door Pius IX uitgesproken,
hebben bij hendie tegenwoordig warenen later in
de stad grooten indruk gemaakt, verhoogd vooral door
de wijze, waarop die werden geuit.
Eerste Kamer der Siatcii-Ctcneraal.
Zitting van Woensdag8 February.
Aan de orde is de voortzetting van de discussien
over het ontwerp van wet, houdende bekrachtiging
van de concessien voor den Noorder- en Znidcr
spoorweg.
Het woord is aan den Minister van BinnenlandscUe
Zaken. De zakelijke inhoud zijner rede is als volet
De bestrijders van deze voordragtMijnheer de
Voorzitter 1 zullen niet verlangen, dat ik alles ni'-o:;-'
derlijk zal opnemen wat hen noopt zieh daartegen e'
verklaren. Ter bekorting van den tijd wensch ik n1 e
bezwaren gezamenlijk te behandelen. Na de belangi ijke
redevoeringendoor onderseheidene voorstanders ge-
houdenkan ik beknopt zijn, want in die redevoe
ringen toch zijn sommige bedenkingen mijns inziens zoo
uitnemend wederlegd dat ik die met stilzwijpen zal
kunnen voorbijgaan.
Het eerste bezwaar tegen dit ontwerp ingebragt
is hierin gelegen dat niet voor deze voordragt een
wetsontwerp werd aangeboden aanduidende de lijnen,
waarvoor concessie zou worden verleend. Maar dan
ware m. i. de korlste weg niet ingeslagen en zeker
zou zoodanige voordragt bij de Tweede Kamer met
de bevvering zijn ontvangen u de Regering bevordert
hot gemeen ovcrleg niet en wenscht terug te kornen
op de pas aangenomen motie van 22 February 1858; a
en als het ontwerp niet reeds op dat beweren had
schipbreuk geledendan zou daarover toch een hevige
strijd zijn gevoerd, veel heviger nog dan over de tegen
woordige voordragt. Voor de niet opgenomene lijnen zou
geene ondersteuning van's Rijks kas zijn verleend, en lo t
verlangen om te worden opgenomen, zou zich nog veel
sterker hebben doen gcv oelen. Ook zou dan het regt van
amcudement hebben kunnen worden toegepast.eh daarvan
zou een eindelooze strijd het gevolg zijn geweest.zoodat het
niet te voorzien ware, wanneer de zaak haar beslag had
kunnen krijgen. VVierd al na langen strijd het ontwerp
aangenomen, dan had men ja eene wet gehad maar
dan zou men nog de hand niet hebben kunnen slaan
aan het leggen van spoorwegen, en altijd had eene
dergelijkc opdragt moeten gcdaan worden als de tegen
woordige.
Een twefde bezwaar is; het niet hooren van den
Raad van Stale. Sedert de invoering der Grondwet
is dit de eerste maaldat zulk een bezwaar wordt
geopperd, en zou men irlligt tot de meening kornen
dat het opzettelijk voor deze aangelegenheid wordt
aangevocrd. Wat is daarvan Gedurende veertig jarcn
is dezelfde weg bewandeld en hoe zal men dan nu
wat zoo vele jarcn is geschied der Regering tot pen
verwijt toedichten alsot zij dc Grondwet niet had
nageleefd Bovcndien de Raad van State is inder
daad gehoord op de bepalingen aan deze beraad-
siagingen onderworpeti. Over de beide afzonderlijke
outwerpen werd dat ligchaam gehoord en door de zn-
menvoeging van beide ontwerpen bleven de vroegere
bepalingen van krachten wanneer in eene der con
cession eene bclangrijke wijziging is gebragt, dan is
het wel eene waarheiddat daarover de Rand van
State niet is gehoord, maar eveneens eene waarheid,
dat hij daarovei niet behoefde gehoord te worden. Die
punten tochwaarover de Staten-Generaal geroepen
zijn hunne stem uit te brcngen zijn onveranderd ge-
blevcn.
Het derde bezwaar is gelegen in de bijeenkoppeling
der beide ontwerpen. 'tis bekend dat dit het gevolg
was der motie van de Tweede Kamer, in Junij van
het vorig jaar en deze zamensmelting alzoo tot be-
vordering van het gemeen overleg is tot stand gebragt.
Het oorspronkelijk doel der Regering was eene afzon
derlijke bchandelingmaar nu het bleek dat het de
algemeene wenscli der Kamer wasde beide wets-
ontwerpen in ddu te doen zamensmeltenheeft de
Regering gemeend aan dien wensch te moeten gevolg
geven. Daardoorzegt men zou deze Kamer zekere
dwang zijn opgelegd doch deze is niet grooter dan
met iedcr under wets-ontwerpwaarin verschillende
bepalingen worden gevonden, die niet alle evenzeer de
goedkeuring der Vertegenwoordiging kunnen weg-
dragen.
Ken vterde bezwaar zou bestaan in den korten tijd
(van 6 jaren) waarin al de werken tot stand zouden
moeten kornen. iegen deze bewering van enkele leden
meen ik evenwel te mogen overstellen het gevoelen
van deskundigenop wie ik mij alsnog ten dezen
opzigtc meen te mogen verlaten en die mij de ver-
zekering hebben gegevendat wanneer de werken
slechts goed worden beheerd en in behoorlijke orde
geleid, alles in de bepaalde tijdruimte wel degeiijk zal
kunnen worden tot stand gebi agt. Nu heeft een der leden
gewezen op het bezwaar van eene iinmigratie van aard®
werkers uit het buitenland, die bier later armlastig
zouden wordenen het pauperisme zouden bevor-
deren en waarvan de kosten tot op een mlllicen