IV. 56.
Dingsdag6 Maart.
I860:
VERPACHTING.
16 a a t e s, v u.
VAN
DAd BLAD
UIDHOLLiND EN SGRAVENHAGE
lid Dagblad verschijnt dagehjkeuitjenomen Zon- en
I< eestdajen. Prijs per drie maanden f 5.
franco per post f C.
Brievenstukkin en advertentien
franco aan 't Bureau van dit
Dagblad.
Prijs der advertentien van 1 6 regels f 1.80, tike
regelmeer 25 cents, behalve het zegel. Groote
letters naarrnate de ruimte, we}tec zij beslaan.
Op Maandagden 12 Maart 1860, dts voormiddagf
ten 11| ure, zalonder naderegoedkeuring, dooreene
Commissie nit Gedeputeerde Staten van Zuidliolland
en nit het Bestutir van het Hoogheemraadschap van
Rijnland, in bijzijn van den Hoofdingenieur van den
Waterstaat, in het lOde district, aan het Gemeene-
landshuis van Rijnland to Leiden, worden verpacht:
De invordering van het regt van doorvaart van
de beide sluizen zijnde eene Schut- en eene
Keersluis en daarbij behoorende bruggen aan
de Gouwe in den Hoogen Rijndijh onder Alphen
ingaande den lsten April 1860 te middernacht
en eir.digende den 30sten April 1861, mede te
middernacht.
Deze verpachting zal geschieden bij inschrijving en
afslag.
De voorwaarden liggen ter lezing aan het locaal
van het Provinciaal Bestuur van Zuidholland te
's Gravenliageaan dat van het Gemeenelandshuis van
Rijnland te Leidenen op de meeste plaatsen, alwaar
gewoonlijk de bestekken van Waterstaatswerken in
gemeldc Provincie ter lezing gelegd worden.
Donderdag vddr de verpachting, des voormiddags
om 11 ure, zal de noodige aanwijzing in loco worden
gedaan en znllen voorts nadere inlichtingen tc bekomen
zijn bij den Hoofdingenieur van den Waterstaat
J. A. Beijerisck en den Ingenienr J. F. Acgiek,
beiden te t Gravenhageen den Opzigter van Rijnland
te Leiden.
Lie StaatsraadCommissaris des Konings
in de Provincie Zuidliolland
VAX DER HKIM.
F fil 1 H CI IJ Si.
1'arijs, 5 Maart. De bureaux van de Kamer der
Afgevaardigden hebben gisteren hunne werkznauihedon
aangevangen met de benoeming der voorzitters en
secretarissen.
De kardinaals-aartsbisschoppen herwaarts gekoruen
om de zittingen van den Senaat bij to wonen, hebben
reeds in het paleis van het Luxemburg petitien uit
hunne diocesen gedoponeerd ten gunste der handliaving
van do integriteit van den Pauselijken Staat.
Er wordt bij wijze van gerucht gesproken van
een grooten militairen maatregel, waarbij alle soldaten
die met verlof zijn en om die reden tot de reserve zijn
ovevgegaanzeer spoedig onder de wapens zouden
worden geroepen. Alleen die inanscliappenzouden liiervan
vrijgesteid worden, wier diensttijd dit jaar ten einde is.
Overigens zal er volstrekt geene uitzondering worden
gemaaktzelfs niet voor de Keizerlijke garde.
Men gaat voort met de kusten van Algeriii in staat
van verdediging te brengenmen zal ook de Corsi-
eaansche kust wapenen. De troepen - bewegingen
hebben geen ander doel, dan eene verwisseling van
garnizoen tusschen Frankrijk en Algerie, ten einde
alle corpsen aan de groote oefenschool in Afrika deel
te doen nemen.
Men kent de behoedzaamheid van het Journal
des Debate't welk zich te midden van alle staats-
stormenniet alleen hceft staande gehoudenmaar
alle vervolging heeft weten te voorkomen. Het mag
dus niet als zonder beteekenis worden besohouwd wan-
neer het Journal onze binnenlandsche aangelegenheden
bespreekt. Dubbel is dit waar wanneer het geldt den
persoon des Keizers. In zijn nommer van heden nu
bevat dit Dagblad een belangrijk artikelnaar aan-
leiding van de aanspraak des Keizers, uit de pen van den
beroemden publicist, den heer Saint-Marc Girardin.
Voor twaalf jaren (zegt het Journal) kon men over
de Troonrede, als het werk der ministers in de Kamers
beraadslagen. De aanspraak des Keizers is zijn eigen
werken daarover kan in den Senaat en bij het
Wetgevend Lichaam niet beraadslaagd worden, maar
dit kan voor het volk geschiedenomdat de con-
stitutie verklaart, dat de Keizer voor het volk
verantwoordelijk is. Indien hij verantwoordelijk is,
kan over zijne daden beraadslaagd wordenmen
kan die onderling vergelijken er den gangde
Verschillende rigtingen en het doel van nagaan
Dit alles moet met veel eerbiedmaar het kan met
openhartigheid geschieden. Door zich uit kleingeestige
pligtpleging van de discussie te onthouden miskent
men art. 5 der Constitute van 1852V De Keizer is
verantwoordelijk voor het Fransche volk, op 'twelk
hij steeds het reg.t heeft een beroep te doen. Klaar-
blijkelijk is de openbare discussie het eenige middel
om de verantwoordelijkheid des Keizers voor het volk
in toepassing te brengen. Ik voeg er bij, dat de Keizer
en ik breng hem gaarne die hulde toe, nimrner gefaald
heeftom zijne daden en voornemens luidc aan het
volk kenbaar te maken. Daarbij heerscht zelfs eene
rondborstigheid en onverschrokkenheid van taalwelke
hij', wel is waar, gemakkelijker dan iemand anders
kan bezigen maar welke voor de geschiedenis bewaaid
zal blijven. n
De heer Girardin herinnert, hoe vaak de Keizer de
innige meening of bekommering van velen ofschoon
die niemand openlijk had kenbaar gemaaktin zijne
aanspraken heeft beantwoord. Hij wijst daarbij op de
woorden te St. Cloud na den vrede van Villafranca ge
sproken. Wat iedereen omtrent hetsluiten van dien vrede
dacht, maar niet openbaarde de Keizer zeide het open
lijken dit was om zich luide voor het volk te verklaren
om de verantwoordelijkheid des Keizers voor dat volk
in toepassing te brengen. De schrijver zegt de woorden
te St. Cloud gebezigd te hebben aangeroerd, omdat do
Troonrede van 1 Maart I860, naar zijnoordeel hetzelfdo
karakter heeft: zij opent ook de discussie, zij beant-
woordt ook vele zakenwelke niet gezegd waren
ofschoon een ieder ze dacht, of welke alleen aan gene
zijde van het kanaal werden gezegdmet dat Engelsche
egoismus, zooals de heer Girardin er bijvoegt'twelk
geloQi'tdat zijne meening overal moet zegevieren.
u Hebben wij niet in het Engelsche Parlemcnt hooreri
zeggen (aldus gaat hij voort), dat het Fransche gou-
vernement de staatkunde van den vrede van Villa
franca en van het verdrag van Zurich geheel had
verlaten dat het de staatkunde van Engeland geheel
had aangenomen De politick van Engelni d was zeer
eenvoudig: Venetie /.onder waarborgen aan Oostenrijk
overlaten; in het noorden van Italic een grooten
Staat vormen heden tegen Oostenrijk gckeerd doch
zich morgen tegen Frankrijk kunnende wendeneen
groote Staat, door Frankrijk op militairen voet in-
gerigt, maar door Engeland beschermd en op diplo-
matieke wijze vergroot. Dit was voorzeker niet meer
de geest van den vrede van Villafranca, noch voor
Frankrijk, noch voor Italic.
Het Journal gaat nu na, hoe de Troonrede,ofschoon
zich zeer gunstig uitlatendeover de handelsbetrekkingen,
welke ons met Engeland verbinden en welke hem onze
alliantie moeten doen waarduren zich afscheidt van
de meening van Engeland omtrent Italie, en hoe zij
het denkbeeld van Villafranca en van Zurich nabij
komt. De Italiaanscho oorlog had een groot Fransch
eri Italiaansch bolang op het oognamelijk do onaf-
hankelijkheid van Italie. Frankrijk wilde die onafhan-
kelijkheid door de wapenen verzekeren het wilde
hot overwigt van Oostenryk in Italic vcrnietigen.
D.t is niet volkomen geluktde aanspraak van St. Cloud
z.ide het openlijk; het edele en ongelukkige Venetie
is in lianden van Oostenrijk gebleven maar volgens
h it plan tot den vrede door Engeland voorgesteld
wordt ook niets voor Venetie gedaan. Volgens den vrede
van Villafranca werd ten minste getracht, voor Venetie
belere voorwaarden, zoo al nietdeonafhankclijkheid, te
verkrijgen hctgoen bij bet verdrag van Zurich werd
voortgezet. Bij het voorstel van Engelandwerd
Venetie eenvoudig aan de heerschappij van Oostenrijk
overgegeven.
In het artikel wordt het verdrag van Villafranca
verder nagegaan en gewezen op de bezwaren welke
het heeft ontmoet. Deze waren, volgens het journal,
echter niet de redenenwelke het verdrag hebben
doen mislukken maar wel het denkbeeld van deeenheid
van Italie, 'twelk daar te lande liiet dagteekent van
1859 maar van 1818, en \t welk gelijk toen de revolutie
thans den Koning van Sardinie dient. De heer Girardin
zegt, voorzeker nimmer het volk het regt te willen betwis-
ten, om zijn regeringsvorra tc regelen, dus ook niet in
het gegeven gevalden wensch tot verbinding met
Piemontmaar het wijst er toch op dat dit regt van
aanhechting een ander regt ontmoet, dat van Europa
namelijk om voor de handhaving van het Europeescli
evenwigt te waken. Ten betooge van dat regt wijst
de schrijver er op, dat het Fransche gouvernement
te kennen geeft, aan Europa te zullen vtagen, zich
omtrent de aanhechting van Savoye en Nizza te ver
klaren. Europa zal dus hetzelfde moeten doen omtrent
de aanhechting der Italiaansehe Staten. Italie kan aan
Europa een regt niet betwisten 'twelk door Frankrijk
is toegekend. Dit is bet beginselwnarvan de jongs e
Keizerlijke aanspraak uitgaat. Het Journal onderzoekt
niet, ol de feiten met dat beginsel in overeenstemming
zullen zijn of niet, maar zegt, thans slechts dat be
ginsel te hebben willen nagaan en het verschil d'r
Fransche en Engelsche politiek aanwijzen.
Eene depeche uit Madrid houdt in, dat twre
ministeriele bladen van oordeelzijn dat het belioud van
het in Afrika veroverde grondgebied opofferingen u
kosten veel grooten dan de voordeelen welke nun
er van zou trekken. De andere ministeriele bladen
nemen deswege het stilzwijgen in acht.
Er loopt weder een gerucht van een opner,
'twelk te Konstantinopel zou hebben plants gehad
doch van veel minder ernstigen aard dan het vorige.
De opstand zou in den Harem uitgebarsten en deschul-
digen zouden de vro.uwen van den Sultan zijn die onte-
vreden waren, dat Z. H. het kind eener slavin had
erkend.
ITALIE.
De Parijsehe Moniteur van den 3 dozer deelt eene
dopeche mede, den 24 February door den heer Thouvenel
aan den Franschen gezant te Turin gerigt. Zij is ge-
sleld in denzelfden geest als de troonrede des Keizers.
Frankrijk stelt aan Sardinie voor, de volkomene aan
hechting van Parma en Modena aan dat Ryk.dein-
stelling van een vicariaat voor de RoinagnaFerrara
en Bologna, uit te oefunen door Koning Victor Emanuel
in naam des Pan sen de herstelling der politieke en
territoriale autonomic van Toscane. De heer Thouvenel
voegt hi er bij dat de wensch totnpneming van Toscane
in hot Sardinische Rijk achterdocht en welligt een
oorlog met Oostenrijk zou verwekkendaar deze
Mogendheid ereeno bedreiging in zou zien tegen Vene'id
en tegen de rust in de Staten van den Pans en den
Koning van Napels. De Keizer zou zich echter ver
binden om do voorgestelde oombinatie in zijne bescher-
ming tc nemen en haar onschendbaar te verklaren
tegenover vreemde interventie. Sardinie zou dus ver-
zekerd zijn Frankrijk steeds in den rug te zullen
hebben. Wat Savoye en Nizza betreftverklaart de
heer Thouvenel, dat de positie van Frankrijk, behondens
het in acht nemen der Zwitsersche belangende
geographische noodzakelijkheid tot aanhechting dier
gewesten bij Frankrijk met zich brengt. Maar de
Keizerlijke regering zal do hevolking niet dwingen en
vooraf de Mogendheden raadplegen, ten einde elke
verkcerde uitlegsing te voorkomen.
Bij eene andere depeche zendt do heer Thouvenel een
afschrift van de bo vengenoemde aan den heer do Persigny,
Fransch gezant te London, hij welke gelegenheid hij
tovens aandringt op do toepassing van het algemeen
stemregt in Italie, onder bijvoeging dat Frankrijk,
ofschoon hezield door den wensch naar overeenstemming
tusschen Frankrijk en Engeland, den toestand moet
trachten te constitueren met het oog op zijne belangen
en het regt heeft om zijne raadgevingen tot Piemont
tc rigten.
Na de beide depeches nagegaan te hebben, deelt le
Courrier du Dimanche eenige bijzonderheden mede
nopens het antwoord van Sardinie. Daaruit is op te
maken, dat de Koning, voor zoo veel van hem per-
soonlijk afhangt, de voorwaarden des Keizers aanneemt,
maar dat hij die aan de bevolkingen van Midden-Italie
zou bekend maken. Te Parijs twijfelde men niet aan
den uitsiag van de stemming der Komagna, en daar
het Hof van Rome de onderhandelingen had afgehroken
zoodra voor het vicariaat de naam van Victor Emanuel
was uitgesproken hield men het niet voor onwnar-
schijnlijk, dat Frankrijk van dat gedeelte van zijn
programma zon afzien. Omtrent Toscane evenwel hoopt
het kabinet der Tuilerien door zijn'invloed de aan
hechting te doon vcrwerpen. Met zekcrheid is deswege
echter niets te zeggen.
Hoewel nu de kwestie van veel ingewikkelder aard
is geworden sedert Keizer Napoldon er naar schijnt
te streven, om alle partijen genoegen te geven Rome,
Weenen, Turin en een deel van Italie, bestaat er
toch geen ernstige vreesdat daardoor verwikke-
lingen zullen ontstaanwelke do organisatio van
Italie beletten, Naarrnate Keizer Napoldon terng
treedt, zijn andere Mogendheden meer bereid, de zaak
van Italie ter harte te nemen. Het plan dat van
Frankryks zijde wordt voorgesteld is bovendien even
onnitvoerbaar als de vredes-voorwaarden van Villa
franca en Keizer Napoleon zou zeker in geene geringe
verlegenheid gerakenindien Koning Victor Emanuel
onvoorwaardelijk in de voorgestelde schikking trad.
AMen kan toch niet voorondcrstellendat de Paus er
