De plastic vuilniszak van
„Jantje Beton"
m
L voormeubelen
Lalll PARKWEG201-SCHIEDAM,
INGEZONDEN
THTRBnEI
•s
d
laardii
S
Een geluk bij een ongeluk.
Beurs ,,Eigenhandig" in Ahoy
Lawaai.
Een blad voor
kruisverenigingen
K MXDERZEGELA C TIE 1972
Lid N.B.M.
Koop en verkoop
Huur en verhuur
Woningbeheer
Hypotheken
Taxaties
Alle verzekeringen
U
Juist toen de laatste woorden van rnijn Herfst-irnpressie waren getypt moest
ik op eens denken aan de artikeltjes van rnijn mede-redactrice ,,avk" over de
plastic vuilniszak, het spelen, of liever, niet meer kunnen spelen, van kinderen,
en aan het cynisch gedichtje van Jules de Corte over Jantje Betonin het nummer
van Groenoord-Akkoorden van 11 oktober no. 114. Kunt U zich voorstellen dat
my toen een onaangenaam gevoel bekroop, een gevoel van onvoldaanheid en
van rnachteloosheid. In deze 3 zaken, de plastic vuilniszakhet niet meer vrij
kunnen spelen, en Jantje in onze betonnen wereld, is aangrijpend getekend waar
wij in onze maatschappijin ons land, in onze wereld naai toe leven. Naar de
vervuiling. Naar de beklemming ook, en naar de volte.
o
o
o
o
c
<u
o
Jantje Beton mag niet veel, kan ook
niet veel.er is voor ihem geen tuimte.
Ja hij mag wonen in een flat en
rijden in de auto maar is het dat
in de allereerste plaats wat Jantje
nodig heeft? Jantje en zijn zusje moe-
ten spelen, ravotten, vrij, onbelemmerd
Oip straten en pleinen, buiten in de
frisse natuur, ademend in een zwavel-
loze atmosfeer. Leest <U die stu'kjes nog
eens goed over en laat ook, en vooral,
de spiegel, welike Jules de Corte ons
voorhoudt, ons brengen naar de toch
wel barre realiteit van nu. Want bet
gaat om Jantje van nu en later
Als U dit artikeltje zuilt lezen als ver-
volg op het voorgaande, wat Herfstim-
pressie werd genoemd, kunt U zich
afvragen of ik in dat gevoelsmatige
gescbrijf niet wat te optimistisch ben
geweest. Ben ik dan toch te poetisch
geweest? Heb ik geen oog gehad voor
de werkelijkheid van nu? Ben ik lucht-
hartig voorbij gegaan aan de verpesting
van ons millieu en bestond de lang-
zame maar totale vervuiling van 'lucht
en water dan niet voor mij? Zei het
mij dan niets dat er al zovele dier-
soorten niet meer zijn en dat zovele
bloemen niet meer zijn te vinden?
O ja, natuurlijk was ik mij dat tenvolle
bewust, maar toch heb ik het aange-
durfd om mij met danikbaarheid reken-
schap te geven wat er toch nog te
Ibeleven is, nu nog wel, aan schoonheid
aan kleurenpracht, aan stike. Het kan
goed zijn zo nu en dan de realiteit van
nu, de barre wereld van Jantje Beton,
even te ontvluohten teneinde te ver-
ikeren iin <een wereld zoals die had
kiunnen zijn, en zoals die zou moeten
zijn als dat ons nog lukt
Ter illustratie van datgene waar wij
het over hebben kan ik niet beter doen
dan terug te denken aan zo'n 50, 60
jaren en meer geleden toen de oude-
ren onder ons nog heel onschuldig op
de schoolbanken zaten en kinderliedjes
zongen. Kent U ze nog? Opa en Oma?
Er zaten zeven kikertjes
al in een boerensloot
de sloot is er hier en daar nog wel,
met vervuild water, maar de kikkertjes
zijn lang geleden ondergegaan, omdat
de sloten voor hen onbewoonbaar
waren
In een groen, groen, knollen-
knolilenland
daar zaten 2 haasjes, heel parmant
wie linteresseert zich nu nog voor
'knoUenvelden? En die haasjes?
Misschien straks met kerst Het
feest van de vrede maar met een on-
geoorloofde slachting onder onze me-
desohepselen, de dieren.
In 't-stille dal, in 't-groene dal
waar kleine bloempjes bloeien
Loopt door dat stille en groene dal
reeds niet lang een auto-snel-weg,
waarlangs alle bloempjes verwelken,
verdorren en verdwijnen voor al-
tijd Zo zouden nog vele van die
oude gezellige liedjes kunnen worden
aangehaald om duidelijk te maken in
wat voor wereld wij nu leven. De ro-
mantisohe werkelijkheid van toen past
niet meer bij de schrille realiteit van
vandaag met smog-alarm-3, met
stank, en dodelijk vergif in onze rivie-
ren en binnen-wateren. Wat blijft er
over, als we zo doorgaan van onze
flora en fauna, van onze zo nood-
zakelijke levens-voorwaarden, als water
en luoht? In het toneesltuk „Op hoop
van zegen", dat binnenkort weer wordt
gespeeld, ook in het Passage-Theater
dn Schiedam, komen de gevleugelde
woorden voor: „de vis wordt duur be-
taald". Hij of zij die dit (toneelstuk kent
weet wat met deze woorden wordt
bedoeld. Deze bekende woorden kun
nen zeer zeker in al hun felheid wor
den toegepast op datgene wat wij
hebben bereikt en wat wij met een ver-
zamelnaam onze welvaart noemen.
Ja, inderdaad, deze z.g. welvaart is en
wordt duur betaald te duur.
Het rapport van de Club van Rome
spreekt duidelijke taal: wij stinken er
in. Onze grondstoffen raken op, water
en lucht zijn niet meer voorhanden in
Wat vroeg, dat ben ik met U
eens maar zo'n kollektie heeft U
nog nooit bij elkaar gezien.
A'lle mooie plekjes van Schiedam
en Kethdl zijn in pentekening ge-
bracht en op verschillende ma-
nieren uitgevoerd.
Gefotografeerd, gekleurd, gedrukt
in zwart^wit.
Groot en klein formaat.
Per stuk en in pakjes van 10.
Bij Sigarenmagazijn PONS,
Iepenlaan 53, Tuindorp
Tel. 71 04 07
lk heb het over kerstkaarten,
maar dat wist U natuurlijk al.
die samenstelling zoals mens, dier en
plant deze van node heeft. En toch
wij eisen steeds meer. Wij willen
steeds meer hebben en denken dat
daar in het geluk voor ons en onze
kinderen is te vinden.
Maar Jantje Beton, wil geen beton
maar speelruimte, waar hij echt
kan leven en zich ontplooien; geen
folik, geen benzine, geen beton en
steen, geen olastic-vuilniszak, maar
een sChepnetje om stekelbaarsjes te
vangen .als die er nog zijn. Mensen,
mensen, mensen, wat 'hebben wij met
elkander van onze levensopdracht s?e-
maakt? De aarde bebouwen om die te
bewonen maar wat zien we?
onafzienbare huizenblokken, en langs
onze veelgeprezen rivier de Maas, en
in onze grote steden (Hoogvliet) enz.,
wat zien we daar? eindeloze rijen
tanks en een nimmer aflatende uitsto-
ting van millieu-verontreinigende dam
pen. Kunnen wij met elkander daar nog
wat aandoen? Waarom heeft men het
zover laten komen? Als regeren voor-
uit-zien is, waarom zijn dan al reeds
lang geleden de benodigde voorzienin-
gen niet getroffen? Of hebben wij
met z'n alien zoveel willen consumeren
dat consumptie en geld de grootmach-
ten zijn geworden van onze eeuw,
met als gevolg de totale afbraak van
de Ieefibaarheid van ons geslacht.
Steeds meer fabrieken, steeds meer
vervuiling. Waar gaan wij heen
Is er nog wat aan te doen? Weer. U
het? Een veel gebruikt woord in deze
tijd is: mentaliteits-verandering. Doch
wie begint?
Waar gaan we heen? schreef Henri-
ette Roland Hoist,
Naar welke donkre kimmen
drijft over afgrondige oceanen
ons schip? Avonden dalen, morgens
klimmen,
boven een wereld vol verwarde wanen
en verder:
De oude waarden, mensheid zwoer
ze af,
maar zonder waarden kan de
mens niet leven,
dus heeft zij valse waarden zich
verschreven,
en al dit vreselijke is daarvoor de straf
Het zal je maar gezegd worden. Toch
beste mensen, zullen wij, als mensheid
iin zijn geheel, en als ieder individu af-
zonderlijk, ons op deze woorden moe
ten bezinnen.
Zonder waarden kan een mens niet
leven Wat zijn dan die waarden?
Daarover een volgende keer.
capk.
P.S.
Als er onder V zijn die zich nader
over die mentaliteitsverandering en
over die waarden, die we verloren
hebben, willen uitspreken, of van ge-
dachte willen wisselen, zou er, als U
dat te kennen geeft, misschien een
mogelijkheid kunnen worden gevon-
den. Het kan goed en nodig zijn niet
aan de oppervlakte van het bestaan
te blijven, doch dieper te graven, ten
einde alzo beter inzicht te verkrijgen
over al datgene wat ons beroert m
verontrust.
Gaarne Uw readies aan Postbus 410.
V krijgt dan spoedig bericht.
Een bekend gezegde, maar hoe waar,
vertel't U het volgende relaas:
Regelmatig ga ik met rnijn brommer
op pad. Door vele waarschuwingen
wijs geworden, had ik mij een helm
aangeschaft. 's-Wiinters droeg ik hem
trouw, maar als het lekker weer is,
wil je dat nog wel eens „vergeten".
De dag dat het geluk bij 'n ongeluk
bij mij om het hoekje kwam kijken,
was het somber weer, dus droeg ik
rnijn helm. Door een botsing met een
vraehtwagen kwam ik in een zieken-
huis terecht. De poli'tie verzekerde mij
later, dat de helm mij het leven had
gered. Waarmee ik maar zeggen wil
wie zich aan een ander spiegelt, spie-
gelt zich zacht
L. v. R.-H.
Van 25 novemiber t.m. 3 december a.s.
wordt in de Rotterdamse „Ahoy" weer
de Doe->het-zeIf consumentenbeurt
„Eigenihandig" gehouden. Deze tweede
„Bigenhandig" beurs is nu ruim 2 x
zo groot als die van vorig jaar, die
zich in een grote belangstelling mocht
verheugen, n.m. 50.000 bezoekers. Ook
het aantal stands is ruim verdubbeld.
Vooral wordt nu aandacht besteed
aan het gebied van bouwpakketten
tuinhuisjes, douchecabines, zonne-
schermen, open haarden, scheidings-
wanden e.d. die in handige doe-het-
zelf-sets op de beurs te vinden zijn.
Naast een z.g.n. demonstratiemarkt
(waar bezoekers zelf met gereedschap-
pen en materialen kunnen werken)
komt er ook een grote tuinafdeling.
Er is nu ook mogelijkheid om direct
op de beurs te kopen (handig zo dicht
tegen St. Nicolaas). Voor liefhebbers
dus; van 25 november t.m. 3 dec. a s
J.v. S.
Als men vuurwerk hoort denkt men
aan Oudejaarsavond, dat is nog altijd
31 dec. maar in Groenoord schijnt het
eind oktober begin november al te
beginnen. Moet dat nu zo 2 maanden
duren dan is de aardigheid van Oude
jaarsavond eraf, ofschoon dat nu een-
maal trad'itie is. Op herrie van voet-
zoekers en rotjes ben je dan voorbereid
Afgezien van het geld dat je daaraan
vespilt, vuurwerk ktijg je niet voor
niets, sohrikken baby's en kleine kin
deren uit hun slaap wakker met het
gevolg schreeuwende kinderen. Wat
denkt men van ernstige zieken? Een
gezond mens schrikt er nog van. In
Groenoord wonen -heel veel jonge ge-
zinnen met kleine kinderen. Het zijn
niet alleen de jeugdige gasten, maar
de groten doen dapper mee. Denk men
helemaal niet meer aan zijn omge-
ving? Wij wonen hier allemaal dicht
op elkaar. Wij zijn zo tegen het lawaai
van vliegtuigen, waarom die herrie
dan wel?
Met een beetje goede wil, ook van de
ouders om geen geld voor vuurwerk
te geven, kunnen wij het wonen in
Groenoord zo prettig rnogelijk maken.
Bovendien genieten wij dan des te
meer op Oudejaarsavond van het
vuurwerk.
Groenoord-bewoner.
In plaats van de bladen „Gezondheids-
zorg, Katbolieke Gezondheidszorg" en
,^Het Oranje-Groene Kruis" komt er
nu 1 nieuw maandblad voor deze drie
Iandelijke kruisverenigingen samen.
De naam van dit blad is „Maatschap-
pelijke Gezondheidszorg". De nieuwe
uitgave start in januari 1973. Het blad
wordt in tijdsChriftformaat gedrukt
door Bergman te Tilburg.
J. v. S.
Kethel groeit, Keehel verjongt, Kethel is weer Kinderrijik
Door de Kinderzegel-actie te steunen, biedt U aan instelliingen
en instituten, die werken ten behoeve van „Hot kind in nood",
(lichamelijke geestelijike of maatschappelijke nood), verruiming
van de mogelijkheid deze kinderen te helpen.
LOGISCH, dat die actie hier in Kethel goed begrepen wordt!
Het kind is de basis van de toekomst.
LOGISCH, dat zeer vele huisvrouwen hun tijd geven, om aan U de
kinderzegels en uitgebreide collectie Kerst- en
Nieuwjaarskaarten te verkopen!
LOGISCH, dat elk Kethels pezin en bedrijf zijn bijdrage levert aan
deze actie, door zegels en/of Kaarten te kopen hier in
ons eigen Postkantoor, of in Schiedam.
LATEN WE BEGINNEN BIJ HET BEGIN! GEZONDE KINDEREN,
BOUWSTENEN VOOR EEN GEZONDE MAATSCHAPPIJ.
UW BIJDRAGE IS EEN BIJDRAGE VOOR HUN TOEKOMST!
Namens het Comrnite,
Mevr. L. Tettelaar-Mulder.
Bemiddeling bij:
in onroeriende goederen b.v.
Schiedam Lange Haven 9 Tel. 26 81 35 - 26 81 36
Na kantoortijd: (010) 263306-700258
