ilerl'stimpreiiie
ANWB
SPAARBANK
ANNO 1820
Oi.. voormeubelen
llv OUlIll PARKWtG 201SCHIEDAM
Bejaardensoos
't Praethuys
naar
Weens IJsrevue
POSTZEGELVERZAME-
LAARS OPGELET
o
*a
o
U
Autorijschool GROENOORD
Lest nu ook in Morris-Mini
TELEFOON
70 91 15 of
15 97 52
„PMLSiE PAKKEV
Hypotheken en persoonlijke
leningen worden vlot en
zonder afsluitprovisie
verstrekt door de
G
01
13
M
0
JA
1
14
O
0
c
01
14
Terwyl deze regels aan het papier worden toevertrouwd verkeren wij nog in de
nadagen van een verlate zomer. Maar al steeg de thcrmomieter dan tot een
behoorlijk aantal grade/1 en was het goed toeven in de war me zonne-
straien toch is het herfst
Ik werd er op die warme zondag op mijn balcon heel duidelijk op gewezen door
de bladeren van de geraniums, welke stonden te pronken met prachtige kleuren.
De rode bloemen waxen voorbij, bijna voorbij, maar het rood van de bloemen
is achter gebleven in de bladeren. Deze herfst-tinten maakten duidelijk dat het
toch herfst is, en dat er nu keel veel tnoois in de natuur is te beleven
wonder van leven en vreugde maar
er is ook her grote, het ontzagwekken-
de, hemel en aarde, sterren en pla-
neten, melkwegstelsels, bet ganse heel-
al, tot ons sprekend in zijn majestu-
euse grootheid en ondoorgronde'lijk-
heid. Kijk mensen, de bewondering
voor dit alles is de poezie van ons
leven, dat geeft diepte aan ons nueh-
tere bestaan, kleur aan ons vaak zo
dorre leven
De iherfst, de bladeren van de gerani
ums vertelden het is gekomen en
wordt gevolgd door de winter.
Zo gaat dat in de natuur, zo gaat het
eveneens in het leven van ons mensen.
Is de ouderdom te ervaren als de win
ter van ons leven? Het lijkt alles zo
dor, en het is het ook wel, als de
ibomen ontbladerd zijn, als vruchten
en bloemen zijn verdwenen, buiten al-
Ehans, als de ijzige wind blaast door
de kale takken en het water verstijft
in de greep van koning winter.
■Maar toch in de dorre dode na
tuur sluimeren krachten, sliuimert le
ven, dat wacht dat waoht, op de
warmere zonnestralen welke alles weer
wek'ken tot nieuw leven en zo is
de kringloop van de natuur weer ge-
sloten. Als de winter van het elven daar
is kan het wel triest zijn, als men als
oudere eenzaam is en vergeten. Maar
er kan ook veel dankbaarheid zijn en
levenswijsheid, als men terug kan zien
op een goed en werkzaam leven, als
kinderen ons levenspad met hun zorg
verlichten, als allerwege alles wordt
gedaan om het ons, ouderen, naar de
zin te maken en onze levensavond
daadwerkelijk perspectief te geven.
Het is een vreugde te zien en te be
leven dat zovelen zich bereid verklaren
lets voor de ouder-wordende mens te
doen. Ik denk hier vooral aan het kort
geleden geopende Dienstencentrum aan
de Nieuwe Damlaan. Een uniek ge-
beuren, een aanwinst voor heel Schie
dam. Een talrijke schare gastvrouwen
stelde zich disponibel zodat men van
start kan gaan en alles kan doen het
de bezoekers naar de zin te maken.
Ondanks veel pessimisme over de gang
van zaken in Schiedam, is dit tot-
standkomen van dit gebouw een grote
pluim waard op de hoed van hen, die
deze schepping hebben mogelijk ge-
maakt. Daardoor wordt de winter van
hen, die bejaard zijn, weer aanzienlijk
minder kil en danker. Lente zo
mer herfst en winter
Wij, bewoners van Schiedam-Noord,
verkeren in de toch wel bijzondere
omstandigheid dat wij zoveel natuur
binnen ons bereik 'hebben, ik bedoel
het Beatrix-park. Wat zal daar straks
een bonte sohakering van1 herfst-
tinten te bewonderen zijn. Of lis bet zo
dat de moderne mens niet meer mede-
leeft met de gang van de seizoenen?
Ecbt mee-leven. Mee-beleven. Wij zijn
zo ijselijk nuchter geworden, het lijkt
er wel op of ons gevoelsleven niet
meer open staat voor bet jaarlij'ks
gaan en komen van nieuwe seizoenen,
nieuwe jaargetijden.
Rondom-ons snelwegen, autobanen, as-
fa.lt en beton, rijidend blik en uitlaat-
gassen. Maar waar lis de binding ge
bleven met de natuur? Het is alles
zakelijfcheid, berekening, proza. En,
mag ik U vragen, is nog poezie
Het zal wel een zeldzaamiheid zijn als
er onder U zijn die nog gevoel hebben
voor mooie poezie, goede gedichiten,
uitgesproken tere en verheven gedach-
ten welke, gecomprimeerd tot een ge-
dicht, ons innerlijk leven kunnen ver-
rijken. Moeten wij nu somber worden
in de herfst? Er zijn er die de neiging
tot melanoholie in zich voelen opko-
men, die het valen van de blaren er
varen als een trieste boodschap dat
ales aan de vargankeldjkheid onder-
worpen is.
Willem Kloos, U kent hem tooh, zei
het zo:
De bomen dorren in het laat seizoen,
en wachten roerloos de nabije winter.
Wat is dat alles stil doodstil, ik vind er
mijn eigen leven in, dat heen gaat
spoen
Inderdaad. kan de herfst deze gedach-
ten wekken, vooral ook als men het
gehele leven van ons mensen eigenlijk
in seizoenen kan indelen. De jeugd is
dan de lente, sprankelend, hoopvol,
levensblij en vol verwachting. De jeugd
die rij-pt naar de volwassenheid. Leren
en spelen, spelen en leren, zich voor-
bereidend op de taak die wacht, als
men volwassen is, de zomer van het
leven. Als het goed 'is draagt de mens
dan profijt van datgene wat hij in de
lente van zijn leven beeft verzameld.
De zomer van het leven de tijd
waarin men het geleerde in praktijk
kan brengen en waarin men verder
groait naar een rijper mens. Maar,
beste mensen, na de zomer komt toch
de herfst ook in ons mensen-be-
staan. Reden tot somiberheid? Wel-
neen. De iherfst is ook het binnenhalen
van de oogst bet rijpingsproces
komt tot zijn boogtepunt levens-
wijsheid en levensblijheid kunnen de
virucbten zijn, welke in lente en zomer
zijn vergaderd en bewaard voor
later.
Maar men kan het ook, als dichter,
anders zien:
lk keek in de gouden heerlykheid
van een najaarslaan,
het was, of ik goudene deuren wijd
zag openstaan.
Het werd my, toen ik binnen ging,
Of ik door gouden gewelven liep
ik aarzelde even, ik ademde diep,
diep van bewondering
Bewondering. Dat is het sleutelwoord
van een dankbaar leven. Bewondering
verwijst naar het wonder, dat ons bu
rner en altijd omringt als wij het
maar kunnen en wiillen zien.
In het groot en in het klein,
grote en in het hole kleine een
een 'klein kind dat U toelacht vanuit
zijn Wieg bet is alles tesamen een
grassprietje een bloem, een zaadje
zo gaat dat eeuwen en eeuwen door
en wij mensen in deze tijd, zullen
trachten deze gang van de getijden
zinvol te begeleiden.
De herfst en de winter kunnen sombere
gedachten oproepen maar al wordt
het stiller in de natuur, al wordt het
vroeger donker, al gaan onze mannen
in de donker weg en keren om-
geven door de duisternis 's-avonds
weer naar huis terug, tooh zijn er
lichtpunten, waar men naar toe kan
leven. Straks verzorgt de wijkvereni-
ging het Sint-Nicolaasfeest zodat er
dan vreugde zal zijn voor de kinderen
en nog later gaan wij ouders en
kinderen samen het kerstfeest tege-
moet, het feest van huiselijkheid en
stil geluk. Ons kerstfeest heeft als
voorganger het z.g. Zonnewendefeest.
In de oudheid beleefde men de kortste
dag (21 december) als een keerpunt in
het bestaan. De duisternis zal wijken
het licht komt. Na de winterse koude
komt de milde zachtheid van de lente
Zo is het en zo zal het zijn
im.mer en altijd capk.
Voor een goede veraniwoorde opleiding
R. HAAN
naar Uw rijbewijs
W HAAN
BACHPLEIN 269
Groenoord
SCHIEDAM
Rijks V.A.M.O.R.- M.I.
gediplomeerd insfrucfeur
De man, die ik nnoest spreken, was er niet en zou over een uurtje
terugkomen. Wat doe je dan wanneer je met veel pijn en moeite
een parkeergaatje voor je auto hebt gevonden. ]e laat je wagentje
fyn staan en gaat de omgeving een beetje verkennen. Zo kwam ik
vanzelf terecht in een smal oud straatje. Het was er stil, maar ik
wist dat t er s-avonds bepaaldelijk druk kan zijn. Het was zo'n
typisch Haags buurtje, waar ruitentikkende dames tot in de kleine
uurtjes van de nacht hun zeer lucratieve bezigheden plagten te
verrichten. Op de hoek van het straatje was - volgens de wat ver-
weerde letters op de ruit - cafe .Modern" gevestigd. Een felkleurig
bordje voor 't gordijn schreeuwde dat de koffie al lang klaar was.
Dat gaf me de.moed naar binnen te stappen. Binnen deed het slordig
bijeengegaard meubilair de cafenaam geen eer aan en toe ik op een
tafeltje een kopje bruinig drab zag staan. was ook het verlangen
naar koffie zoek.
De jlink uit de kluiten gewassen kastelein zat een kruiswoord-
raadsel oplossend aan een tafeltje. Achter de tapkast stond een
hoogblonde mevrouw haar aandacht te verdelen tussen het bier-
tappen en het dichthouden van haar telkens royaal openvallende
blouse. Een gastarbeider, die als bijverdienste voor kelner speelde,
bracht de consumpties naar een paar onduidelijke figuren die ern-
stige pogingen in het werk stelden het biljart te rermoorden.
De kelner bleek de welluidende naam Pedro Romeros de Casilla
Martinez Gordinaz te bezitten, waarom iedereen hem dan ook
..Piet" noemde. Ik bestelde een pilsje terwyl ik keek naar een morsig
mannetje dat, vlak bij me. druk aan't praten iwas met de bardame.
die zwaar vooroverleunend af en toe begrijpend knikte. De man
droeg een veel te lange jas, die byna al z'n knopen miste, maar wel
vol vlekken zat, zodat het evenwicht daardoor weer aardig hersteld
was. De man kwakte wat bibberig een borreltje achterover en zei
..Kijk, daarom kom ik hier. Al die sjieke bars met die ievenslustige
stoeipoezen achter de kist, da's allemaal niks. Als je daar om 'n
Bokma vraagt, komme ze wel met 'n vierkante fles an. maar ze
flikkeren d'r wel wat anders in". t
De kastelein die peinzend het Lat'ynse woord voor het slaslakje zat
te bedenken. keek op en zei ..Dacht j'y nou heus, Jaap, dat je dat
kan proeven?" ..Jazeker" antwoordde die resoluut. ..Ik ben nou 62
en ik drink al 55 jaar een borreltje, zal ik 't niet weten"
..Dan ben je al vroeg begonnen" knikte de blonde juf iiefjes waarbij
d r grote oorbellen als kerstversiersels heen en weer slingerden.
De kroegbaas hees zich moeizaam uit de stoel, ging achter de tap
kast staan en zei nadrukkelijk ,,Zalle we's wedden om vyfentwintig
piek, dat je 't niet kan proeven?" .Direct" snoof jaap.
Er werd - onzichtbaar voor japie - een jenever ingeschonken. De
kastelein vroeg ..Van wie is dat", waarop de kenner prompt „Van
Bokma antwoordde. Er volgde een oude genever waartegen
..Olifant werd gezegd, toen een vieuxtje dat van Eloryn bleek te
zijn en hoe meer er werd ingeschonken, hoe meer 't gezicht van
de cafehouder afzakte en hoe zwaaieriger jaap werd.
Omdat de eigenaar naar een ander hoekje van de bar schommelde,
begreep ik dat d'r wat ging gebeuren. Hij kwam terug met een
glaasje gelig vocht, dat ouwe jaap naar binnenklokte.
Hoestend en yverig druppels spattend zei 'ie hygend „Wat maak
je me nou? Da's verdorie slaolie!" ,,ja. maar van wie?„ grinnikte
de kastelein pesterig.
Woedend smeet jaap wat geld op de kist en verdween de deur
met een klap dichtsma kkend. ..Wat is 'ie gauw angebrand" zei de
slokkiesbaas, ,,'t is anders zo'n kalm mannetje".
juist toen ik weg wilde gaan, werd de buitendeur opetigegooid en
smeet Japie een grote vuilniszak met 'nkwalijk riekende inhoud
midden in de zaak op de grond leeg.
Voordat hij wegrende riep hij naar de verbaasde kastelein
,,Vuile viezerik!"
JAVAS.
De leden van de bejaarden-soO'S gaan
zaterdag 25 november naar de Weense
Ijsrevue in Abo- te Rotterdam-Z.
De bus vertrekt om half 2 vanaf
de CO-OP en 10 over half vanaf het
3de blo'k op het Badhplein. We zijn
om half 7 weer thuis.
Diegenen, die zich niet hebben opge-
geven en toch graag mee willen raad
ik aan zaterdagmorgen 25 november
mij nog even te bellen, misschien zijn
er uitvallers. Telefoon 70 95 38.
Mevr. G. van der Spek.
Te koop: Kinderzegel blok 1966.
Kinderzegel blok 1967.
De opbrengst komt ten goede aan de
bej.soos. Gaarne bieden per telefoon
voor woensda-g 29 (.november. De
hoogste bieder krijgt ze.
Mevr. G. van der Spek.
telefoon 70 95 38.
