SPAARBANK
ANNO 1820
Heel utuler Kerststukje
Klokken in de toren.
jPrelliye eesldctgen
fyoorspoedii1973
Een plannetje.
Het ging toch anders.
Kerstavond.
voor Chemisch Reinigen
Nappa en Su&de
Vo(°
herenmodes
De zuiverste klokketonen.
Hypotheken en persoonlijke
leningen worden vlot en
zonder afsluitprovisie
verstrekt door de
Organist-Dirigenf
Aad van der Hoeven
verhuisd.
Samenwerkingsproject
Maatschappelijk werk
Kethel-Groenoord.
Hoe het kwam dat de klokken gingen luiden
Ik las eens een sproak)e dat ik thans, met mijn eigen woorden, tvil navertellen.
In een heel ver en vreemd land stond
een prachtige kerk, zo'n pronlk&tuk uit
lang vervlogen eeuwen. Het venhaal
gaat over een geschiedeniis welke eeu
wen geleden sohijrtt te zijn gebeurd.
Hoe het 'land heette weet ik imiet, ook
niet hoe dat dorpje iheette waarin die
kerk stond. Maar wat ik wel weet, dat
is, dat het een kerk was met een grote
historie. Macbtdg en dominerend stond
ze daar met haar hoge bogen en ge-
welven opgetrokken van zandsteen. In
het koor was een verhoging aange-
braoht waarop een altaar prijkte van
wit marmer. Vanzelfsprekend was er
een prachfiig orgel dat kon spelen alsof
het stormide in de kerk.
Maar het allermerkwaardigste waren
toch wel de kilokken iiin de toren, klok
ken die zo hoog in de toren hingen dat
je ze alleen bij helder weer kon zien.
Verschiililende generaties hadden aan de
kerk gebouwd en vooral die hoge toren
had onnoembaar veel jaren van bou-
wen gevergd. Niiemand van de bewo-
ners wist te vertellen hoe hoog de
toren wel was. Wat men wel wist te
vertellen, was, dat het geen gewone
klokken waren die in de toren hiingen,
maar eohte kerstklokken. Er gingen
vreemde verhalen door het dorp en
door de wijde omgeving over die kerk-
klokken. De knapste en beroemdste
kilobkengieters hadden er aan gewerkt
en het resultaat was adembenemend,
zo schoon en zuiver was de klank. Er
zou geen mooiere muziek bestaan, dan
wanneer die klokken hum geluid over
de omgeving Lieten galmen. Als de
klokken zongen was het of het een ge
luid was urit een verre vreemde wereld,
of er engelen zongen
Als die klokken luiden want
niiemand van de nu levende mensen, en
geslachten daarvoor, hadden de klok
ken ooit gehoord Ze kenden die
g
ie
DE BEZORGER VAN
DE GROENOORD AKKOORDEN
WENST U
t-
n
en een
r-
11,
:n
ir
:n
:n
t-
•P
ir
id
le
le
li
te
i-
p
id
ir,
jn
in
at
lit
|n
in
e-
id
-wie
Cll 'UliL
hulp zo zeer van node heeft. Het moest
dan wel een offer zijn en geen gave
zonder meer een gave welke men
gemakkelijk miissen kon omdat men
nog genoeg over had dat is im-
mers geen offer. De klokken zwegen
en bleven zwijgen tot dat het
t6oh gebeurde eens op een avond.
op kerstavond
In een dorpje in de buurt woonden
twee Heine jongens in een heel klein
huisje, samen met sun vader en moe-
der. Vanuit bun dorpje konden zij de
„DE MAGNEET"
drukkers - uitgevers
reklame advlseurs
Rotterdamsedljk 279-281 - Schiedam
Tel. (010) 26 86 66-26 66 70
en' dlt iwwogeinieru urar-crc
toren van die wonderlijke kerk zier.
Van dat klokkenspel op kerstavond
hadden zij nog nooit gehoord, maar
wel van die plechtige kerkdienst op
kerstavond. Zij maakten nu samen een
plannetje. Zij zouden samen naar die
kerk toe gaan. Als vader het nu maar
goed vond. Die aarzelde eerst wel
maar tenslotte sternde hij toe. Johan
was nu al groot genoeg die kon wel
op zijn broertje passen. Vader en moe-
der zouden ook gaarne ter kerke ziin
gegaan, maar aangezien moeder 7'ek
was wi'lde vader maar liever thuis-
blijven. iDaar gingen dan onze vriendjes
op weg. Stevig doorstappen want het
was nog een heel aind lopen. Maar
wat was dat? Wat voelden ze?
Sneeuw. Eerst wat kleine vlokken maar
weldra dwarrelde grote vlokken ge-
stadig omlaag. Nu kon je niet zo vlug
meer opschiieten. Johan en zijn broertje
stapten, zo goed als dat in deze om-
standigheden ging, toch maar stevig
door en ja hoor, daar zagen zij in
de verte het dorp al waar ze naar toe
moesten, de lichtjes kwamen hen als
het ware tegemoet en ladhten lien
reeds toe, waar die liohtjes waren, daar
was de kerk, het doel van de reis.
Maar, het ging anders dan ze hadden
gedacbt. Opeens bleven ze staan, wat
zagen ze daar aan de rand van de weg?
Een oude vrouw, op weg naar de kerk
dienst was gevallen en kon niet verder.
De afstand was blijkbaar voor haar te
groot geweest. Ze lag in de sneeuw
en ze sliep. Van vermoeidheid zeker,
dacht Johan. Wat rnoeten we nu doen?
Ze stonden voor een wel wat te grote
opgave voor hun leeftijd. Johan nam
snel een besluit. Hij wist wel dat het
moeilijik zou zijn hulp te vinden, om
dat er bijna niemand chuis was op dit
moment. Alleen de sohoenmaker die
zal wel tihuis zijn dus daar ga je naar
toe, zei Johan tegen zijn broertje. Vraag
daar er of zo spoedig mogelijk iemand
naar deze plaats komt om te helpen.
Jij gaat dan alleen naar de kerk. Kijk
goed, en luister goed, zodat je na af-
loop van de dienst alles aan vader en
moeder kunt vertellen. Zo gezegd zo
gedaan. Johan bleef bij de oude vrouw
en probeerde haar wakker te krijgen.
Zijn dun en versleten jasje Iegde hij
over haar heen om haar nog een beetje
warm te houden. Zijn broertje ging op
weg maar eerst had Johan hem een
kwartje gegeven, dat was het enige
wat vader en moeder konden geven.
Een kwartje dat was voor Johan en zijn
broertje een groot bezit. Moest hij dat
mi afgeven? Ja, zei Johan, als de dienst
ten einde is ga je heel onopgemerkt
naar het altaar en leg dat kwartje er
op, missdhien zijn er mensen die nog
armer zijn dan wij. Johan bleef in
spanning aohter, a!ls er nu maar spoe
dig hulp komt.
De grote /kerk straalde van licht
het was kerstavond. Rijk en arm was
in grote getale ter kerkegegaan om
tezamen die wonderlijke dienst mee te
rnaken, vol spanning of het nu zou
gebeuren dat met die
klokken. Maohtig klonk het orgel
door de kerk, men zong en luisterde.
Toen de dienst bijna ten einde was
brak oo/k tevens het grote moment aan
ook voor Uw
lepenlaan 51 - Tuindorp
Telefoon 70 50 83
Van een kioniekschrijvertje - zo ah ik mezelf toch wel 'mag noe-
men - wordt verwacht, dat elk ..stukje" geestige humor ,bevat en ik
tracht dit ook zoveel mogelijk te ..plegen". Toch iligt niet alleen de
humor <op straat, maar vreemd genoeg willen de meeste mensen
alleen daarmee geconfronteerd worden. .Over eenzaamheid. ellende
of droefenis mag liever niet gesproken worden.
En gek. zodra de man op de hoek van de straat met z'n handeltje
kerstbornen verschijnt, ga ik toch in idie richting denken.
Want juist de Kerstdagen - die \bij Mustek gezellige thuisdagen -
geven je de gelegenheid en de aanleiding eens rustig 'over allerlei
zaken na te denken.
Dat Iwil nu weer niet zeggen. dat (hoe erg dat ook is) Vietnam,
lerland en dergelijke onheilsplaatsen die er helaas nog op de wereld
zijn, maar steeds de irevue passeren. Nee, je moet het \wel dichter
bij huis zoeken, misschien wel heel dichtbij. Veel, te veel mensen
gebruiken de Kerstdagen om zich vol te proppen met gebak, wijn,
kip, kalkoen en wat er nog allemaal meer op tafel komt. Die ge
bruiken die dagen - vergeef me de uitdrukking i- alleen maar met
..Vreten 'op aarde". En hoewel de zin van het Kerstfeest niet voor
iedereen gelijk is endat natuurlijk ieders recht is, kan DAT de .zin
nooit zijn.
Maar wanneer U (op welke wjze dan ook) met de voorbereiding
van Uu< 4 vrije dagen bezig bent, denkt U dan ook eens dan die
ouwe Tante, aan die iOom die \U al jaren niet meer gezien heeft.
Denkt er niet alleen aan, maar DOE d'r wat aan!
Laat ze niet in d'r eentje zitten, maar schuif een stoel en 'n bordje
bij. Steek de kaarsen die avond eens voor HEN aan! Weet V zo'n
Oom niet, hebt 'U die tante niet? Nou, zal 'teen vreemde zijn!
]a, ik ben me er van bewust, dit is een heel under istukje dan ge-
woonljk. D'r is in feite niks lolligs aan en dat ivas ook nu precies
de beaoeling. Prettige dagen met elkaarl
JAVAS.
dat de gaven op het altaar werden
neerge'legd. Gaven, groot en klein
zou er ook een echt offer bij zijn?
Gelukkig waren er ook rijke mensen in
de kerk en vele hoge functionatissen.
De Burgemeester was er zelfs en nog
meerdere belangrijke personen. Ieder
wachtte in spanning. Een deftige mijn-
heer kwam naar voren en legde een
gouden ring op het altaar maar
de klokken bleven zwijgen een
dame, in prachtig gewaad, legde haar
gouden armband neer, de burgemeester
zijn kostbare arnbtsketen maar
hoog in de Juoht bleef het sflil
Tenslotte zou het slotlied worden ge-
zongen. Koor en gemeente samen zou
den hun spanning en verwachting ver-
tolken in dat laatste lied; het voorspel
tolonk maar wat was dat
Het orgel verstomde men begreep
er niets van, was het dan toch waar?
wat hoorde men daar? Ja, de klokken
in hun zuivere praohf, in hun -boven-
aardse schoonheid. De deuren van de
kerk werden geopend, men wilde dit
horen, dit geluid, dit zingen, wonder-
lijk mooi. Maar hoe komt dat nu?
De heerlijkste, de zuiverste klokke
tonen vu'lden de gewelven van de kerk.
Ieder stond in eerbiedige bewondering.
Nooit nog, nimmet .te voren, had men
zo iets schoons gehoord men bleef
in doodse stilte luisteren, hoog en ijl,
diep en ernstig, zuiver en screen klonk
de muziek in hun oren.
Eindelijk was het weer stil maar
men kon nog niet besluiten heen te
gaan dat was overweldiigend, dat
zij dat nu hebben mogen beleven.
Maar hoe zou dat nu gekomen zijn?
Tenslotte kwam er dan toch beweging
in de menigte kerkgamgers. Men wilde
zien wie dat wonder had mogelijk ge-
maakt het enige wat men zag
was die kleine jongen, het broertje van
Johan, die voorziohtig de trappen van
het altaar afdaalde, onwetend van dit
wonder van schoonheid, dat door zijn
offer was teweeg gebrach.t.
De mensen in de kerk begrepen het
niet zo'n onaanzienlijik kind
zou die dat wonder hebben kunnen tot
stand brengen
Van dat kwartje wist niemand in de
kerk, alleen onze kleine vent. Maar die
had dat kostbare muntje dan ook neer-
gelegd in het zekere weten dat vader
en moeder, en ook zijn broer Johan,
er helemaal achter stonden, achter
deze kleine, voor hen grote gave.
Later hebben de mensen misschien wel
de reden gehoord van deze wonderlijke
gebeurtenis maar of ze het
zullen hebben begrepen
capk.
Die organist-dirigent Aad van der Hoe
ven, die jarenlang op het Bachplein
woonde en vele malen zijn zeer ge-
waardeerde medewerkiing gaf aan de
concerten van de wijfcvereniging in de
Martinus- en Dorpskerk, is verhuisd
naar de nieuwe Rotterdamse wijk Om-
moord. Hij woont daar nu aan het
Heidekruid 42 in een fraaie eengezins-
woning, die hem alle ruimte biedt zijn
muzikale- en gezinsactiviteiten te ont-
plooien. Aad van der Hoeven is tele-
fonisoh berei-kbaar onder nummer
21 09 83.
Spreekuren in „De Ark", Hargplein 101
telefoon 70 82 76, elke donderdag van
2 - 3 uur.
donderdag 14 dec.: de heer G. Meyer;
donderdag 21 dec.: mej. M. Snoek;
donderdag 28 dec.: mej. M. Snoek
