„Ik ga voor niemand achteruit, er is zoveel hulp nodig. Vrouwtje Robijn, kampioen-collectrice Luchtvervuiling is niet nodig als we maar willen betalen GEWELDIG NIEUWSI Lezing over kunst voor afd. NCVB ,DE HAvjiiNLi». L3o5 ■yROUWTJE ROBIJN uit Vlaardingcn, kampioene onder de collectrices, 78 jaar, mager en kromgewerkt, met handen die knokig zijn van het sloven in werkhuizen, heeft de laatste maanden verstek moeten laten gaan: zij is nu zo slecht ter been dat zij geen kans meer ziet op haar strategisch zo goed gekozen plaatsje in het centrum van de stad te komen. Daarmee missen de Vlaardingers een markante figuur in hun winkelstraat. Want op iedere collecte-zaterdag liet vrouwtje Robijn op de hoek van de Hoog- en de Peperstraat de bus rammelen. Of de zon nu scheen, of dat het regende, waaide, sneeuwde of vroor: vrouwtje Robijn was op haar post jaar in, jaar uit. Nood van anderen lenigen was haar innerlijke drijfveer. Voor haar was het doel altijd goed. Geloof en gezindte speelden voor haar geen rol. „De collecte is nodig, anders zou-die niet worden gehouden", zegt zij. .Wat ze doen of wat ze geloven, doet er voor mij niet toe. Het geld is bestemd voor mensen die leed hebben of ziek zijn en die hebben allemaal onze hulp nodig. Net als met die hongersnood. Wij hebben hier te eten, maar die mensen die die sterven van de honger. Die moeten wij dan toch brood geven En die zieke mensen, moeten die dan maar in bed blijven liggen en altijd maar pijn lijden Op deze onaantastbare basis heeft vrouwtje Robijn ongeveer 25 jaar de bus in haar knokige handen gehouden. Zij he^ft gecollecteerd voor kanker, tbc-, reuma- en poliobestrijding, voor de mili tairen, voor de vluchtelingen, voor een bejaardencentrum, een nieuw jeugdhuis, voor de reclassering, het Rode Kruis, Pro Juventute, het Anjerfonds, het Zonne huis. Iedere collectezaterdag om tien voor acht trok zij in haar nauwe en grauwe straatje de deur achter zich dicht en haastte zich, de wandelstok in de ene en de collectebus in de andere hand, naar haar standplaats. Om acht uur precies wilde zij daar zijn. Want dan kwamen de eerste klanten voorbij, op weg naar hun werk en die wilde zij niet graag missen. Tot over enen zat zij dan op haar stoel, wat ineen gedoken, de mensen vragend om een gift. Wie wat offerde, kreeg een vriendelijk dankwoord, wie zei dat het niet nodig was voor dat doel te collecte ren, moest een kanonnade van scherp Uitgesproken argumenten aanhoren. Het collecteren gold voor haar als een uitje. Want dan kwam zij weer onder de mensen. De rest van de week zit zij thuis in haar nauwe kamertje met haar twee parkieten en haar kat. De deur is op slot, maar als ik blijf kloppen, geeft zij een rauwe schreeuw dat zij er aankomt. Zij opent de deur op een kier. „Kom er dan maar in", zegt zij. „Als u even wacht, zal ik mijn tanden in doen, want zo ben ik helemaal een oud bessie. Hoeft het niet van u? Ja, ik heb ze lie ver niet in. Dan laat ik ze maar in de keuken liggen". Beste plekje naars maar voor zorgen", zeggen ze dan. „Maar er zijn beesten die geen verzor gers hebben", roep ik dan terug. „Die moeten ze dan maar afmaken!" Dat roepen ze dan naar je, ijskoud. Dan houd ik m'n mond maar dicht. Tegen zulke mensen is niet te praten". „Voor die mensen die zo zwaar drin ken, daar geven ze ook niet zo veel voor. „Daar heb ik niks voor over", zeggen ze dan. „Die moeten zelf beter uitkijken". Dan zeg ik tegen ze: „Meneer, laten we blij zijn dat wij maat weten te houden. Die mensen zijn er ook aan verslaafd. Ze worden ziek, verbranden van binnen hele maal en kunnen niet meer lopen. Die mensen kunnen we toch niet onder aan de dijk neerleggen? En ik vertel ze het van voor het eten thuis te hebben. Maar daar zei-ie nooit wat van. Maar als er een le pel scheef lag. dan barstte-dle uit hè! Dan kreeg tie het vuur in zijn lichaam Dan trok-ie aan de punt van het tafel kleed en dan ging alles over de grond. Soms moest m'n moeder de boer op om eten voor ons te vragen. Ik was de oudste. Toen ik elf jaar was, moest ik in de fabriek gaan werken. En als ik 's avonds eens weg zou, zei moe der: „Kind blijf toch thuis, dan kun jij tenminste de kousen stoppen. Toch ls zij nog oud geworden, 85 jaar. Als ik dat aan de mensen op straat vertel, gooien ze al tijd wel wat in de bus. Ik ga nooit voor ze achteruit. Want het is erg wat deze mensen moeten meemaken. „Er zijn weieens mensen die vragen: krijgt ze nou wel wat voor dat collecte ren? Maar ik hoef er niks voor te hebben. Ik wil de mensen helpen, zo goed als ik dat kan. Soms krijgen we wel na afloop een kom koffie en een gebakkie en dat gaat er toch ook altijd weer in. Wie goed doet, goed ontmoet, nietwaar?" Als Ze nou eens VROUWTJE ROBIJN voelt zich on misbaar geworden. Wie anders zou haar strategisch zo goed gekozen plaats je innemen? Toen zij eens aan haar voe ten was geopereerd, zocht zij van de dokter niet lopen. Maar 's zaterdags was er een collecte en met haar nog pijnlijke voeten strompelde zij naar de Peper straat. Nog niet zo lang geleden heeft zij zes weken in het ziekenhuis doorgebracht. „De bus moest opeens een scherpe bocht nemen en toen viel ik met m'n hoofd tegen een buis. Bloeden dat het deed verschrikkelijk! En er kwam maar geen ziekenauto. Toen hebben ze met met alle man, met alle kracht opgepakt en naar binnen gedragen. Nu vragen de mensen Zo ging mouwtje Robijn 25 jaar lang op stap. Moeizaam sten nend op haar stok liep ty door haar straat r plaatsje. Nu moet zij verstek laten gaan. W ant het lopen is haar te zwaar geworden. SINDS het begin van de oorlog doet zij haar collectewerk. „Toen zijn we hier komen wonen want we waren wegge bombardeerd uit R'dam. De hoek Hoog straat-Peperstraat bleek al gauw hetbes- te plekje. Daar komen veel mensen langs op de weg naar de markt. Nou, of ze me kennen! Het gebeurt wel dat iemand an ders een van mijn klanten de bus voor houdt, maar dan zeggen ze altijd: „Nee, ik geef aan dat oude vrouwtje in de Pe perstraat". Van omwonenden krijg ik al tijd een stoel en soms ook koffie. Maar die koffie vergeten ze ook wel eens. Die mensen kunnen ook niet overal aan den ken, nietwaar? Dan zeg ik tegen zo'n ventje: „Joh, haal jij eens een kom kof fie" en dan betaal ik het zelf wel. Want van acht tot een uur, meneer, u begrijpt dat is een heel stuk. Ik krijg meestal zeventig tot negentig gulden in de bus. Het is weieens minder hoor en ook weieens meer, dat ligt aan het doel. Voor de hondenbelasting., nee hoe heet dat nou ook weer, juist: de die renbescherming, daar geven een hoop mensen niks voor. „Daar moeten de edge- m'n vader. Die verdiende in de havens knap geld. 's Avonds kwam-ie thuis als een kanon was-ie altijd. Juist als m'n moeder dacht: nou krijg ik wat centen, dan had-ie alles weer verdronken. Dan stond het eten op tafel en alle negen kin deren zaten op hun plaats te wachten. Dat is een prestatie hoor! Alle negen op tijd weieens: hoe is het met je hoofd? Dan kan ik zeggen dat het hoofd weer goed in orde is". Het wordt schemerig in het kleine keu kentje. Maar de lamp gaat niet aan. Want vrouwtje Robijn moet zuinig doen: zij heeft alleen haar AOW om van te le ven. De kachel gloeit een rode plek op het zeil. Maar zij gaat hem temperen, want de voorraad kolen wordt weer angstwekkend klein, 's Avonds na 't eten rolt zij een sigaretje „maar Ik fook niet door hoor, want dat is te gevaar lijk!" Ongeveer 25 jaar heeft vrouwtje Robijn de bus laten rammelen. Vraag het de mensen die de collecten administratief verzorgen: het is altijd weer een puzzel voldoende collectanten te krijgen. Maar op haar konden ze altijd rekenen. En zij kreeg ook altijd het meeste in de bus. Nu heeft vrouwtje Robijn enige tijd verstek moeten laten gaan. „Want met de benen gaat 't steeds achteruit. Als ik op straat loop, kijken de mensen me na en dan zeggen ze: „Ach". En dat wil ik niet. Ik wil niet dat ze me beklagen, want dan kan ik wel huilen. Daarom heb ik een paar keer moeten overslaan. Misschien wordt het wel weer beter". In het duister van de keuken lichten haar ogen even op. „Of als ze me nu eens met een auto kwamen halen en naar de Hoogstraat brachten!Aan het eind van de tochtend zou ik dan zelf wel weer thuis kunnen komen. Als ze dat nou eens konden doen, dan ga ik beslist weer elke zaterdag". Totdat ik de straat was uitgelopen, bleef rij wuivend op de drempel staan. THOR hield jaarlijkse ledenvergadering jaarlijkse algemene ledenvergadering gehouden In zaal „De Bron". In zijn openingswoord memoreerde voorzitter Van Sohie, de vele evenemen ten die in het jubileumjaar 1964 hebben plaats gevonden en ook het jaarverslag van de secretaris wees op een grote ac tiviteit in de vereniging. Het financieel verslag van de penning meester vertoonde een bevredigende gang van zaken, totdat per 1 oktober 1964 de vereniging voor zware financiële lasten kwam te staan in verband met een drastische verhoging der huurprij zen van de gemeentelijke gymnastieklo kalen. Hierdoor was de ledenvergadering genoodzaakt het besluit tot contributie verhoging te bekrachtigen. Aandacht werd besteed aan het 30-ja- rig bestaan van de Heren-Veteranen-af- deling, een opmerkelijke gebeurtenis, omdat de kern van deze afdeling nog omdat de kern van deze afdeling nog steeds wordt gevormd door de opricht- liggen, maar die desondanks toch nog iedere week in de gymnastiekzaal actief De Technische Commissie heeft voor dit jaar vele plannen, o.a. wedstrijden van dames-, meisjes- en jongensafdelin gen met de gymnastiekverenigingen Ulysses en-Blijdorp te Rotterdam, Hol- landla-Vlsardingen en Aoimo-Delft: vaardigheidsproeven en wedstrijden KNGV en RTB. Aan het KNGV-zomerkamp te Beek bergen zal worden deelgenomen door meisjesgroepen en een jopgensgroep. De vorming van een heren-tumafde ling staat binnen enkele weken te gebeuren. Het bestuur werd in haar huidige samen stelling herkozen en hoopt van het ko mende verenigingsjaar weer een succes rijke periode te maken voor de meer dan 800 „Tharianen". Wellicht expositie van middenstand in '66 in nieuwe sporthal De middenstandstentoonstelling „Inha- be 1964" heeft blijkbaar zulke goede in drukken achtergelaten, dat men het bij die eerste tentoonstelling niet wilde la ten, zij het dan ook, dat de expositie nog geen jaarlijks terugkerend evene ment kan worden. De middenstand moge wellicht niet over de resulten te klagen hebben, de organisator van het geheel is er fi nancieel minder gelukkig uitgespron gen. Daar zijn allerlei factoren voor aan te wijzen. Het was In die zomerdagen velen zullen zich dat herinneren bij zonder warm en het verblijf in de nog warmere tentoonstellingstent lokte aller minst aan. Men verkoos „Groenoord" of het Hoekse strand boven de Inhabé. Maar dit alles vormde toch geen reden, om het bij de eerste tentoonstellings- proef te laten. Het plan bestaat om in 1966 weer zulk een Schiedamse Midden standstentoonstelling te houden. Dus niet dit jaar. Men hoopt dat dan inmiddels de Sport hal zal zijn verrezen. Deze zal zich uitstekend lenen voor een evenement als een tentoonstelling. Deze zal dan ook waarschijnlijk in het voorjaar worden gehouden, hetgeen gunstiger wordt ge acht. Een hal van de afmetingen als nu gebouwd wordt, zal ook wat het inrich ten van stands enz. betreft meer moge lijkheden verschaffen, dan de tent, al was die ook nog zo groot. Trouwens voor de exploitatie van de sporthal zitten hier ook mogelijkheden in. TJK PLAAG waaronder het gehele Rotterdamse woon. en leefgebied gebukt gaat kan uit de wereld worden geholpen. Technologisch is men thans zover, dat in elk geval overmatige vervuiling van de lucht In Industriële centra vermeden kan worden. Wanneer men daartoe zal overgaan zal voor de kosten van dit proces een evenredig economisch offer gebracht moeten worden. Geschiedt dit, zo luidt het oordeel in de kringen van de industrie in het Europoort-Botlekgebied, dan nadert inderdaad het einde van een met de dag erger wordend euvel. Deze verrassende mededeling werd ge- op en neer trekkende werknemer» ln daan door ir. J. Beukers, voorzitter van het E-B-gebied heeft zich bereid ver- de Stichting „Europoort-Botlekbalangen'' tijdens een druk bezochte forumavond van de Havenvereniging „Rotterdam" die deze week in de Beatrixzaal werd gehouden Aanleiding ertoe was een vraag, voor gelegd aan de ledert van het onder pre sidium van prof. drs. H. W. Lambers staande forum. In het verloop van de algemene beschouwing Over deze vraag kwam ir. Beukers met het opzienbarend oordeel van de Industriële kringen voor het voetlicht Hoewel de omvang van het onmisbaar economisch offer aanvankelijk een be zwaar leek, achtte het forum de vermij ding van verdere luchtverontreiniging zulk een offer, ten laste komend van de gemeenschap, wel waard. Het concentreren door het Shell-com plex van de afvoer der schadelijke dam pen op een ruim 200 meter hoge schoor steen kan als een onderdeel beschouwd worden van de technologische mogelijk heden waarop ir. Beukera doelde. Deze schoorsteen komt binnen afzienbare tijd in werking. Een andere belangrijke vraag aan het forum betrof de verkeersstromen ir. het Europoort-Botlekgebied. Er gaat aan reistijd voor de in dit gebied werkzame bevolking, die haar woongelegenheid in Rotterdam op de rechter-Maasoever heeft, dagelijks tweemaal een vol uur verloren alleen al door het eigen of openbare vervoer. Volgens een recent rapport zijn er momenteel reeds 14.000 mensen werk zaam in het E-B-gebied, van welke on geveer de helft woonachtig ls lil de naas te omgeving, op Rozenburg, ln Schiedam, Vlaardingen, Hoogvliet, etc. Rond 40 pro cent van de thans met eigen vervoer Ds. J. N. Nammensma in Westerkerk bevestigd Ds. J. N. Nammensma, heeft de gere formeerde kerk van Weesp, aan welke kerk hij zich in 1960 verbond, verwisseld voor de gereformeerde Westerkerk van Schiedam. De bevestiging geschiedde in de volle Julianakerk door ds. P. R. Eve naars, die sprak over 1 Cor. 3 vers 7 Daarom, noch die plant, noch die be giet betekent iets. het is God Die de wasdom geeft". De intreetekst van ds. N. Nammens ma was gekozen uit 1 Cor. 2 vers 2: „Want Ik had niet besloten iet» te weten onder u, dan Jezus Christus en Dien ge kruisigd". Het was ds. J. Couvee, die namens kerkeraad en de gemeente woorden van •welkom tot de nieuwe predikant richtte en er aan herinnerde, dat indertijd m Roodeschool zijn plaats werd ingenomen door ds. Nammensma. Hij wenste de nieuwe predikant een gezegende arbeids- kring toe en hoopte op een prettige sa menwerking. In de Vlaardingse Hoogstraat was zij op collecte-zaterdagen een markante fi guur. Of de zon nu scheen, of dat het redende, waaide, sneeuwde of vroor: BESPARING VAN f220. En de prijs slechts f 545,- ook mst booten pootjes RECHTER ROTTEKA0E IT - TEL. (tussen Heliport «n ROTTERDAM-GRON1NGEN-EINDHOVEN-AMSTERDAM klaard over te zullen gaan Op goéd aan sluitend openbaar vervoer, indien hier voor gezorgd 2OU kunnen worden. De Van Brienenoordbrug werd reeds thans een beduidende verbetering genoemd in de duur van het transport naar en van het E-B-gebied. Het forum werd ingeleid door dr. A. D. J. Brantenaar, voorzitter van de Havenvereniging, welker naam men binnenkort wil veranderen in „Rijn mond". Van het forum maakten deel uit mevrouw mr. Chr. de Ru ij ter-de Zeeuw en de heren ir. J. A. Beukers, W. van Dam. ir. W. F. Schut en dr. J. de waard, als leden. Het bleek een goede gedachte te zijn geweest van de afd. Söhiedam-Nieuw- Izmd der Ned- Chr. Vrouwenbond, om mej. K. Poot uit Schiedam, verbonden aan het Rotterdamse museum BoyrrtSils, uil te nodigen om iets over kunst te ko men vertellen. Dat deed mej. Poot maandagavond dan ook op boeiende wij ze voor een groot aantal leden der afde ling, die vergaderde in een zaal bi) de Magnalia Dei kerk. De presidente, mevr. M. Valkenburjt- Gerritse kon mededelen, dat in het ver volg deze zaal als vergaderplaats ge bruikt mag worden. In haar openings woord herinnerde zij aan het jaarfeest dat in mei zal worden gehouden en aan de te houden verloting, waarvoor reeds diverse geschenken beschikbaar waren- gesteld- ln hflar lezing heeft mej. Poot verteld over de ontwikkeling van de schilder kunst in de vroegste tijden, en over le portretkunst zoals deze zich ontwik*ei- do, ook wees zij op de huiselijke tafereel tjes zoals Remtorandt die placht te bren gen. Diens werk, „Christus aan de gevel- paai" gaf in deze tijd aanleiding tot een bijzondere bespreking. De uiteenzetting door mej. Poot wekte zoveel belangstel ling op. dat besloten werd op een nader te bepalen datum een excursie naat museum Boymans te organiseren, waar mej. Poot dan voor een rondleiding zai zorgen. ODO geeft nu ook in Nieuwland turn- lessen De Chr. gymnastiekvereniging OODÖ zal met ingang van 20 maart ook in het Nieuwland activiteiten ontwikkelen. Na dat zaterdagmorgen een openbare les is gehouden, zal de eerste groep meisjes zaterdagmorgen 20 maart om 9 uur begin nen met lessen in het gymnastieklokaal aart dé Van Hoogendorpstraat. Het betreft hier meisjes van 10-13 jaar. Daarna vol gen de kleuters van 4-6 jaar en vanll-12 uur de meisjes van 7-9 jaar. Het is even wel niet de bedoeling de gymnastiekles sen te beperken tot de kinderen. Ook voor de ouderen bestaat oefengelcgen- hetd. Reeds telt ODO in Schiedam-Oost «en groot aantal leden. Hier worden de les sen gegeven in de zaal bij ds Prinses Julianaschool aan de Oostsingel, met de volgende lestijden: meisjes 7-» jaar, 's maandags van 6-7 uur, 10-13 jaar, dins dags 7.3Ó-8.30 uur, jongens 10-13 jaar 6.30- 7.30 uur, meisjes 14-16 jaar op maandag 78.15 uur, dames boven 17 jaar 910.30 uur, dames senioren dinsdag van 8.45- 10.15 uür. In het bestuur van ODO hebben zitting J. Brand (voorz.), mej. N. Zwaenenburg (secr.), mevr. S. Kapteyn-Deurloo (pen- ningm.i de dames J. Paulus, T. Saly, S. Dekker, J. Faber en de heer J. Kapteyn. Geref. Oudervereniging organiseert zomerkamp Evenals vorig jaar, zal de Gerefor meerde Oudervereniging ook dit seizoen een kamp voor de jeugd organiseren. Hieraan kunnen ongeveer 150 jongens en meisjes deelnemen. Twintig leidsters en leiders hebben zich beschikbaar gesteld. Er zal een week gekampeerd worden in de C.J.Ö.-kampen te Dwirskelo, Beekber gen en Heemse.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Havenloods | 1965 | | pagina 15