„Ik ga voor niemand achteruit,
er is zoveel hulp nodig.
Vrouwtje Robijn, kampioen-collectrice
Luchtvervuiling is niet nodig
als we maar willen betalen
GEWELDIG NIEUWSI
Lezing over kunst
voor afd. NCVB
,DE HAvjiiNLi».
L3o5
■yROUWTJE ROBIJN uit Vlaardingcn, kampioene onder de collectrices,
78 jaar, mager en kromgewerkt, met handen die knokig zijn van het
sloven in werkhuizen, heeft de laatste maanden verstek moeten laten
gaan: zij is nu zo slecht ter been dat zij geen kans meer ziet op haar
strategisch zo goed gekozen plaatsje in het centrum van de stad te
komen. Daarmee missen de Vlaardingers een markante figuur in hun
winkelstraat. Want op iedere collecte-zaterdag liet vrouwtje Robijn op
de hoek van de Hoog- en de Peperstraat de bus rammelen. Of de zon
nu scheen, of dat het regende, waaide, sneeuwde of vroor: vrouwtje
Robijn was op haar post jaar in, jaar uit.
Nood van anderen lenigen was haar innerlijke drijfveer. Voor haar was
het doel altijd goed. Geloof en gezindte speelden voor haar geen rol.
„De collecte is nodig, anders zou-die niet worden gehouden", zegt zij.
.Wat ze doen of wat ze geloven, doet er voor mij niet toe. Het geld is
bestemd voor mensen die leed hebben of ziek zijn en die hebben allemaal
onze hulp nodig. Net als met die hongersnood. Wij hebben hier te eten,
maar die mensen die die sterven van de honger. Die moeten wij dan
toch brood geven En die zieke mensen, moeten die dan maar in bed
blijven liggen en altijd maar pijn lijden
Op deze onaantastbare basis heeft
vrouwtje Robijn ongeveer 25 jaar de bus
in haar knokige handen gehouden. Zij
he^ft gecollecteerd voor kanker, tbc-,
reuma- en poliobestrijding, voor de mili
tairen, voor de vluchtelingen, voor een
bejaardencentrum, een nieuw jeugdhuis,
voor de reclassering, het Rode Kruis, Pro
Juventute, het Anjerfonds, het Zonne
huis.
Iedere collectezaterdag om tien voor
acht trok zij in haar nauwe en grauwe
straatje de deur achter zich dicht en
haastte zich, de wandelstok in de ene en
de collectebus in de andere hand, naar
haar standplaats. Om acht uur precies
wilde zij daar zijn. Want dan kwamen de
eerste klanten voorbij, op weg naar hun
werk en die wilde zij niet graag missen.
Tot over enen zat zij dan op haar stoel,
wat ineen gedoken, de mensen vragend
om een gift. Wie wat offerde, kreeg een
vriendelijk dankwoord, wie zei dat het
niet nodig was voor dat doel te collecte
ren, moest een kanonnade van scherp
Uitgesproken argumenten aanhoren.
Het collecteren gold voor haar als een
uitje. Want dan kwam zij weer onder de
mensen. De rest van de week zit zij thuis
in haar nauwe kamertje met haar twee
parkieten en haar kat. De deur is op slot,
maar als ik blijf kloppen, geeft zij een
rauwe schreeuw dat zij er aankomt. Zij
opent de deur op een kier.
„Kom er dan maar in", zegt zij. „Als
u even wacht, zal ik mijn tanden in doen,
want zo ben ik helemaal een oud bessie.
Hoeft het niet van u? Ja, ik heb ze lie
ver niet in. Dan laat ik ze maar in de
keuken liggen".
Beste plekje
naars maar voor zorgen", zeggen ze dan.
„Maar er zijn beesten die geen verzor
gers hebben", roep ik dan terug. „Die
moeten ze dan maar afmaken!" Dat
roepen ze dan naar je, ijskoud. Dan houd
ik m'n mond maar dicht. Tegen zulke
mensen is niet te praten".
„Voor die mensen die zo zwaar drin
ken, daar geven ze ook niet zo veel voor.
„Daar heb ik niks voor over", zeggen ze
dan. „Die moeten zelf beter uitkijken".
Dan zeg ik tegen ze: „Meneer, laten we
blij zijn dat wij maat weten te houden.
Die mensen zijn er ook aan verslaafd. Ze
worden ziek, verbranden van binnen hele
maal en kunnen niet meer lopen. Die
mensen kunnen we toch niet onder aan de
dijk neerleggen? En ik vertel ze het van
voor het eten thuis te hebben. Maar daar
zei-ie nooit wat van. Maar als er een le
pel scheef lag. dan barstte-dle uit hè!
Dan kreeg tie het vuur in zijn lichaam
Dan trok-ie aan de punt van het tafel
kleed en dan ging alles over de grond.
Soms moest m'n moeder de boer op om
eten voor ons te vragen.
Ik was de oudste. Toen ik elf jaar was,
moest ik in de fabriek gaan werken. En
als ik 's avonds eens weg zou, zei moe
der: „Kind blijf toch thuis, dan kun jij
tenminste de kousen stoppen. Toch ls zij
nog oud geworden, 85 jaar. Als ik dat aan
de mensen op straat vertel, gooien ze al
tijd wel wat in de bus. Ik ga nooit voor
ze achteruit. Want het is erg wat deze
mensen moeten meemaken.
„Er zijn weieens mensen die vragen:
krijgt ze nou wel wat voor dat collecte
ren? Maar ik hoef er niks voor te hebben.
Ik wil de mensen helpen, zo goed als ik
dat kan. Soms krijgen we wel na afloop
een kom koffie en een gebakkie en dat
gaat er toch ook altijd weer in. Wie goed
doet, goed ontmoet, nietwaar?"
Als Ze nou eens
VROUWTJE ROBIJN voelt zich on
misbaar geworden. Wie anders zou
haar strategisch zo goed gekozen plaats
je innemen? Toen zij eens aan haar voe
ten was geopereerd, zocht zij van de
dokter niet lopen. Maar 's zaterdags was
er een collecte en met haar nog pijnlijke
voeten strompelde zij naar de Peper
straat.
Nog niet zo lang geleden heeft zij zes
weken in het ziekenhuis doorgebracht.
„De bus moest opeens een scherpe bocht
nemen en toen viel ik met m'n hoofd
tegen een buis. Bloeden dat het deed
verschrikkelijk! En er kwam maar geen
ziekenauto. Toen hebben ze met met alle
man, met alle kracht opgepakt en naar
binnen gedragen. Nu vragen de mensen
Zo ging mouwtje Robijn 25 jaar lang op stap. Moeizaam sten nend op haar stok liep ty door haar straat r
plaatsje. Nu moet zij verstek laten gaan. W ant het lopen is haar te zwaar geworden.
SINDS het begin van de oorlog doet zij
haar collectewerk. „Toen zijn we hier
komen wonen want we waren wegge
bombardeerd uit R'dam. De hoek Hoog
straat-Peperstraat bleek al gauw hetbes-
te plekje. Daar komen veel mensen langs
op de weg naar de markt. Nou, of ze me
kennen! Het gebeurt wel dat iemand an
ders een van mijn klanten de bus voor
houdt, maar dan zeggen ze altijd: „Nee,
ik geef aan dat oude vrouwtje in de Pe
perstraat". Van omwonenden krijg ik al
tijd een stoel en soms ook koffie. Maar
die koffie vergeten ze ook wel eens. Die
mensen kunnen ook niet overal aan den
ken, nietwaar? Dan zeg ik tegen zo'n
ventje: „Joh, haal jij eens een kom kof
fie" en dan betaal ik het zelf wel. Want
van acht tot een uur, meneer, u begrijpt
dat is een heel stuk.
Ik krijg meestal zeventig tot negentig
gulden in de bus. Het is weieens minder
hoor en ook weieens meer, dat ligt aan
het doel. Voor de hondenbelasting., nee
hoe heet dat nou ook weer, juist: de die
renbescherming, daar geven een hoop
mensen niks voor. „Daar moeten de edge-
m'n vader. Die verdiende in de havens
knap geld. 's Avonds kwam-ie thuis
als een kanon was-ie altijd. Juist als m'n
moeder dacht: nou krijg ik wat centen,
dan had-ie alles weer verdronken. Dan
stond het eten op tafel en alle negen kin
deren zaten op hun plaats te wachten. Dat
is een prestatie hoor! Alle negen op tijd
weieens: hoe is het met je hoofd? Dan
kan ik zeggen dat het hoofd weer goed
in orde is".
Het wordt schemerig in het kleine keu
kentje. Maar de lamp gaat niet aan.
Want vrouwtje Robijn moet zuinig doen:
zij heeft alleen haar AOW om van te le
ven. De kachel gloeit een rode plek op
het zeil. Maar zij gaat hem temperen,
want de voorraad kolen wordt weer
angstwekkend klein, 's Avonds na 't eten
rolt zij een sigaretje „maar Ik fook
niet door hoor, want dat is te gevaar
lijk!"
Ongeveer 25 jaar heeft vrouwtje Robijn
de bus laten rammelen. Vraag het de
mensen die de collecten administratief
verzorgen: het is altijd weer een puzzel
voldoende collectanten te krijgen. Maar
op haar konden ze altijd rekenen. En zij
kreeg ook altijd het meeste in de bus.
Nu heeft vrouwtje Robijn enige tijd
verstek moeten laten gaan. „Want met
de benen gaat 't steeds achteruit. Als ik
op straat loop, kijken de mensen me na
en dan zeggen ze: „Ach". En dat wil ik
niet. Ik wil niet dat ze me beklagen, want
dan kan ik wel huilen. Daarom heb ik een
paar keer moeten overslaan. Misschien
wordt het wel weer beter".
In het duister van de keuken lichten
haar ogen even op. „Of als ze me nu
eens met een auto kwamen halen en naar
de Hoogstraat brachten!Aan het
eind van de tochtend zou ik dan zelf wel
weer thuis kunnen komen. Als ze dat
nou eens konden doen, dan ga ik beslist
weer elke zaterdag".
Totdat ik de straat was uitgelopen, bleef
rij wuivend op de drempel staan.
THOR hield jaarlijkse
ledenvergadering
jaarlijkse algemene ledenvergadering
gehouden In zaal „De Bron".
In zijn openingswoord memoreerde
voorzitter Van Sohie, de vele evenemen
ten die in het jubileumjaar 1964 hebben
plaats gevonden en ook het jaarverslag
van de secretaris wees op een grote ac
tiviteit in de vereniging.
Het financieel verslag van de penning
meester vertoonde een bevredigende
gang van zaken, totdat per 1 oktober
1964 de vereniging voor zware financiële
lasten kwam te staan in verband met
een drastische verhoging der huurprij
zen van de gemeentelijke gymnastieklo
kalen. Hierdoor was de ledenvergadering
genoodzaakt het besluit tot contributie
verhoging te bekrachtigen.
Aandacht werd besteed aan het 30-ja-
rig bestaan van de Heren-Veteranen-af-
deling, een opmerkelijke gebeurtenis,
omdat de kern van deze afdeling nog
omdat de kern van deze afdeling nog
steeds wordt gevormd door de opricht-
liggen, maar die desondanks toch nog
iedere week in de gymnastiekzaal actief
De Technische Commissie heeft voor
dit jaar vele plannen, o.a. wedstrijden
van dames-, meisjes- en jongensafdelin
gen met de gymnastiekverenigingen
Ulysses en-Blijdorp te Rotterdam, Hol-
landla-Vlsardingen en Aoimo-Delft:
vaardigheidsproeven en wedstrijden
KNGV en RTB.
Aan het KNGV-zomerkamp te Beek
bergen zal worden deelgenomen door
meisjesgroepen en een jopgensgroep. De
vorming van een heren-tumafde ling
staat binnen enkele weken te gebeuren.
Het bestuur werd in haar huidige samen
stelling herkozen en hoopt van het ko
mende verenigingsjaar weer een succes
rijke periode te maken voor de meer
dan 800 „Tharianen".
Wellicht expositie van
middenstand in '66
in nieuwe sporthal
De middenstandstentoonstelling „Inha-
be 1964" heeft blijkbaar zulke goede in
drukken achtergelaten, dat men het bij
die eerste tentoonstelling niet wilde la
ten, zij het dan ook, dat de expositie
nog geen jaarlijks terugkerend evene
ment kan worden.
De middenstand moge wellicht niet
over de resulten te klagen hebben, de
organisator van het geheel is er fi
nancieel minder gelukkig uitgespron
gen.
Daar zijn allerlei factoren voor aan te
wijzen. Het was In die zomerdagen
velen zullen zich dat herinneren bij
zonder warm en het verblijf in de nog
warmere tentoonstellingstent lokte aller
minst aan. Men verkoos „Groenoord" of
het Hoekse strand boven de Inhabé.
Maar dit alles vormde toch geen reden,
om het bij de eerste tentoonstellings-
proef te laten. Het plan bestaat om in
1966 weer zulk een Schiedamse Midden
standstentoonstelling te houden. Dus
niet dit jaar.
Men hoopt dat dan inmiddels de Sport
hal zal zijn verrezen. Deze zal zich
uitstekend lenen voor een evenement
als een tentoonstelling. Deze zal dan ook
waarschijnlijk in het voorjaar worden
gehouden, hetgeen gunstiger wordt ge
acht. Een hal van de afmetingen als nu
gebouwd wordt, zal ook wat het inrich
ten van stands enz. betreft meer moge
lijkheden verschaffen, dan de tent, al
was die ook nog zo groot. Trouwens voor
de exploitatie van de sporthal zitten
hier ook mogelijkheden in.
TJK PLAAG waaronder het gehele Rotterdamse woon. en leefgebied gebukt gaat
kan uit de wereld worden geholpen. Technologisch is men thans zover, dat in elk
geval overmatige vervuiling van de lucht In Industriële centra vermeden kan worden.
Wanneer men daartoe zal overgaan zal voor de kosten van dit proces een evenredig
economisch offer gebracht moeten worden. Geschiedt dit, zo luidt het oordeel in de
kringen van de industrie in het Europoort-Botlekgebied, dan nadert inderdaad het
einde van een met de dag erger wordend euvel.
Deze verrassende mededeling werd ge- op en neer trekkende werknemer» ln
daan door ir. J. Beukers, voorzitter van het E-B-gebied heeft zich bereid ver-
de Stichting „Europoort-Botlekbalangen''
tijdens een druk bezochte forumavond
van de Havenvereniging „Rotterdam"
die deze week in de Beatrixzaal werd
gehouden
Aanleiding ertoe was een vraag, voor
gelegd aan de ledert van het onder pre
sidium van prof. drs. H. W. Lambers
staande forum. In het verloop van de
algemene beschouwing Over deze vraag
kwam ir. Beukers met het opzienbarend
oordeel van de Industriële kringen voor
het voetlicht
Hoewel de omvang van het onmisbaar
economisch offer aanvankelijk een be
zwaar leek, achtte het forum de vermij
ding van verdere luchtverontreiniging
zulk een offer, ten laste komend van de
gemeenschap, wel waard.
Het concentreren door het Shell-com
plex van de afvoer der schadelijke dam
pen op een ruim 200 meter hoge schoor
steen kan als een onderdeel beschouwd
worden van de technologische mogelijk
heden waarop ir. Beukera doelde. Deze
schoorsteen komt binnen afzienbare tijd
in werking.
Een andere belangrijke vraag aan het
forum betrof de verkeersstromen ir. het
Europoort-Botlekgebied. Er gaat aan
reistijd voor de in dit gebied werkzame
bevolking, die haar woongelegenheid
in Rotterdam op de rechter-Maasoever
heeft, dagelijks tweemaal een vol uur
verloren alleen al door het eigen of
openbare vervoer.
Volgens een recent rapport zijn er
momenteel reeds 14.000 mensen werk
zaam in het E-B-gebied, van welke on
geveer de helft woonachtig ls lil de naas
te omgeving, op Rozenburg, ln Schiedam,
Vlaardingen, Hoogvliet, etc. Rond 40 pro
cent van de thans met eigen vervoer
Ds. J. N. Nammensma in
Westerkerk bevestigd
Ds. J. N. Nammensma, heeft de gere
formeerde kerk van Weesp, aan welke
kerk hij zich in 1960 verbond, verwisseld
voor de gereformeerde Westerkerk van
Schiedam. De bevestiging geschiedde in
de volle Julianakerk door ds. P. R. Eve
naars, die sprak over 1 Cor. 3 vers 7
Daarom, noch die plant, noch die be
giet betekent iets. het is God Die de
wasdom geeft".
De intreetekst van ds. N. Nammens
ma was gekozen uit 1 Cor. 2 vers 2:
„Want Ik had niet besloten iet» te weten
onder u, dan Jezus Christus en Dien ge
kruisigd".
Het was ds. J. Couvee, die namens
kerkeraad en de gemeente woorden van
•welkom tot de nieuwe predikant richtte
en er aan herinnerde, dat indertijd m
Roodeschool zijn plaats werd ingenomen
door ds. Nammensma. Hij wenste de
nieuwe predikant een gezegende arbeids-
kring toe en hoopte op een prettige sa
menwerking.
In de Vlaardingse Hoogstraat was zij op collecte-zaterdagen een markante fi
guur. Of de zon nu scheen, of dat het redende, waaide, sneeuwde of vroor:
BESPARING VAN f220.
En de prijs slechts f 545,- ook mst booten pootjes
RECHTER ROTTEKA0E IT - TEL.
(tussen Heliport «n
ROTTERDAM-GRON1NGEN-EINDHOVEN-AMSTERDAM
klaard over te zullen gaan Op goéd aan
sluitend openbaar vervoer, indien hier
voor gezorgd 2OU kunnen worden. De
Van Brienenoordbrug werd reeds thans
een beduidende verbetering genoemd in
de duur van het transport naar en van
het E-B-gebied.
Het forum werd ingeleid door dr. A.
D. J. Brantenaar, voorzitter van de
Havenvereniging, welker naam men
binnenkort wil veranderen in „Rijn
mond". Van het forum maakten deel
uit mevrouw mr. Chr. de Ru ij ter-de
Zeeuw en de heren ir. J. A. Beukers,
W. van Dam. ir. W. F. Schut en dr. J.
de waard, als leden.
Het bleek een goede gedachte te zijn
geweest van de afd. Söhiedam-Nieuw-
Izmd der Ned- Chr. Vrouwenbond, om
mej. K. Poot uit Schiedam, verbonden
aan het Rotterdamse museum BoyrrtSils,
uil te nodigen om iets over kunst te ko
men vertellen. Dat deed mej. Poot
maandagavond dan ook op boeiende wij
ze voor een groot aantal leden der afde
ling, die vergaderde in een zaal bi) de
Magnalia Dei kerk.
De presidente, mevr. M. Valkenburjt-
Gerritse kon mededelen, dat in het ver
volg deze zaal als vergaderplaats ge
bruikt mag worden. In haar openings
woord herinnerde zij aan het jaarfeest
dat in mei zal worden gehouden en aan
de te houden verloting, waarvoor reeds
diverse geschenken beschikbaar waren-
gesteld-
ln hflar lezing heeft mej. Poot verteld
over de ontwikkeling van de schilder
kunst in de vroegste tijden, en over le
portretkunst zoals deze zich ontwik*ei-
do, ook wees zij op de huiselijke tafereel
tjes zoals Remtorandt die placht te bren
gen.
Diens werk, „Christus aan de gevel-
paai" gaf in deze tijd aanleiding tot een
bijzondere bespreking. De uiteenzetting
door mej. Poot wekte zoveel belangstel
ling op. dat besloten werd op een nader
te bepalen datum een excursie naat
museum Boymans te organiseren, waar
mej. Poot dan voor een rondleiding zai
zorgen.
ODO geeft nu ook
in Nieuwland turn-
lessen
De Chr. gymnastiekvereniging OODÖ
zal met ingang van 20 maart ook in het
Nieuwland activiteiten ontwikkelen. Na
dat zaterdagmorgen een openbare les is
gehouden, zal de eerste groep meisjes
zaterdagmorgen 20 maart om 9 uur begin
nen met lessen in het gymnastieklokaal
aart dé Van Hoogendorpstraat. Het betreft
hier meisjes van 10-13 jaar. Daarna vol
gen de kleuters van 4-6 jaar en vanll-12
uur de meisjes van 7-9 jaar. Het is even
wel niet de bedoeling de gymnastiekles
sen te beperken tot de kinderen. Ook
voor de ouderen bestaat oefengelcgen-
hetd.
Reeds telt ODO in Schiedam-Oost «en
groot aantal leden. Hier worden de les
sen gegeven in de zaal bij ds Prinses
Julianaschool aan de Oostsingel, met de
volgende lestijden: meisjes 7-» jaar,
's maandags van 6-7 uur, 10-13 jaar, dins
dags 7.3Ó-8.30 uur, jongens 10-13 jaar 6.30-
7.30 uur, meisjes 14-16 jaar op maandag
78.15 uur, dames boven 17 jaar 910.30
uur, dames senioren dinsdag van 8.45-
10.15 uür.
In het bestuur van ODO hebben zitting
J. Brand (voorz.), mej. N. Zwaenenburg
(secr.), mevr. S. Kapteyn-Deurloo (pen-
ningm.i de dames J. Paulus, T. Saly, S.
Dekker, J. Faber en de heer J. Kapteyn.
Geref. Oudervereniging
organiseert zomerkamp
Evenals vorig jaar, zal de Gerefor
meerde Oudervereniging ook dit seizoen
een kamp voor de jeugd organiseren.
Hieraan kunnen ongeveer 150 jongens en
meisjes deelnemen. Twintig leidsters en
leiders hebben zich beschikbaar gesteld.
Er zal een week gekampeerd worden in
de C.J.Ö.-kampen te Dwirskelo, Beekber
gen en Heemse.