Mevr. Bruggeman heeft haar handen vol aan handweven Gevaarlijk speelgoed kost per jaar duizend kinderogen Dwars tegen alle massaproductie Weemoedig afscheid van kabouters uit verleden Doortochtertjes en monokini Victoria Vernuftige klikspaan in de klas Van her en der 2kmes.Tere huid? De Havenloods Brtmchiletten ■^7l.T leven in de tijd van het massaprodukt. Duizenden fabrikanten breken zich het hoofd over de vraag hoe zij in nog kortere tijd nog meer kunnen produceren. En juist in deze tijd wordt het handwerk steeds meer gewaardeerd. Mevrouw T. BruggemanNiemyer uit het Gelderse Ellecom kan dat in alle toonaarden bevestigen: zij kan haar beide handweefgetouwen niet snel genoeg bedienen om aan de vraag te voldoen. Mevrouw Bruggeman verdient sinds een zestal jaren de kost met huis nijverheid in de meest letterlijke zin van het woord: de twee weefge touwen hebben een plaats gekregen in een ruimte die door deuf noch wand van haar woonvertrek is gescheiden. „Op het ogenblik bestaat er voor het handweven een grote belangstel ling". zegt zij, „dat geldt voor de produkten zowel als voor het weven zelf. Er zijn heel wat mensen die een getouwtje op de kop tikken en uit liefhebberij stoffen gaan weven voor eigen gebruik". ling te werken, vooral als de menserr zelf een patroon hebben ontworpen. Ande re keren zoeken we samen uit welke fi guren hét beste zullen uitkomen en wel ke wolsamenstelli,ng we zullen nemen". Op deze manier vervaardigt mevrouw Bruggeman stoffen voor jurken, rokken en mantels. Zij maakt ook meubelstof fen, tafelkleden en handtassen. Met trots toont zij de soepelheid ervan. „Men klaagt vaak over stugheid van hand ge weven stoffen" zegt zij. „Maar voelt u eens hoe zacht deze stoffen zijn. Dat komt omdat ik ze zelf een juiste water behandeling,rgeef, waardoor zij hun hard heid verliezen. Pas als dat goed ge beurt, zijn deze stoffep prettig in het dra- I Overdag bedient mevrouw Bruggeman haar weefgetouwen, 's avonds is zij druk met haar spinnewiel. Want een deel van haar wol spint zij eigenhandig. „Soms stap ik op de fiets om bij een boer in de omgeving een mooi schaap te zoeken. Een afwijkende vacht te vinden is niet eenvoudig, maar ik heb die soms nodig om in een patroon ^een aardig effect te bereiken". Zo vertelt mevrouw Bruggeman graag over het haar zo boeiende handweven. Zij laat ook graag zien hoe het getouw moet worden bediend. Met forse rdkken aan de zweep trekt zij het schuitje met de patroon door de schering. Haar voe ten zijn druk in beweging om de schach ten in de juiste stand te trappen. Tot driemaal toe heeft zij meegewerkt aan de demonstratiedagen van het Open- Mevrouw Bruggeman is zelf ook uit liefhebberij met handweven begonnen. Tientallen jaren produceerde zij stoffen voor eigen gezinsgebruik. Omdat haar man sinds vele jaren is overleden- en haar kinderen nu op eigen benen staan, heeft zij haar hobby tot dagelijks werk verheven. Deze bijna uitgestorven haijd- nijverheid beoefent zij met een enorme toewijding. ..Handweven neemt je ontzaglijk in beslag" zegt zij. „Het .is erg meesle- pendf Als je ergens mee bezig bent, zie je alweer iets voor je dat je ook zou willen maken. Je komt werkelijk handen te kort". Per dag produceert mevrouw Brugge man ruim twee meter Stof van dubbele breedte een schijntje van wat een mo derne weefmachine kan presteren. Toch neemt zij het in haar prijzen op tegen het massaprodukt. Hoe dat dan wel mo gelijk is? ,,Ik verkoop uitsluitend aan particulie ren. Daardoor houd ik de stoffen betaal baar. Als de tussenhandel er ook nog winst op moet maken, zouden veel min der mensen in staat zijn handgeweven «toffen te kopen. Ik zou dat jammer vin den, want veel mensen stellen een hand: produkt zo op prijs. Bij mij betalen zij nu niet meer dan zij in de winkel kwijt zouden zijn voor machinaal vervaardig de stof van een heel goede kwaliteit". Daarom krijgt zij ook klanten uit het gehele land. Mensen met speciale —-||n luchtmuseum. Vorig jaar bediende 'het 17de-eeuwse, uit Brabant afkomsti ge getouw dat eigendom is van het mu- „Het is een zwaar uitgevoerd toestel, gemaakt in een tijd dat men niet op hout hoefde te kijken. Toch werkte ik er heel plezierig op. Ik had ook steeds een haaig van mensen om me heen. Op zul ke demonstratiedagen bemerk ik telkens weer dat de belangstelling voor de oude manier van weven steeds groter wordt", aldus mevrouw Bruggeman van de El- lecomse handweverij Het Spinrad. tang duizend kinderen op genomen met oogverwon- dimigen. Dait is duizend keer pijn, duizend keer verdriet, duizend keer angst voor de toekomst van een kiirad. Pijn, ver driet en amigst die in een. heleboel gevallen voorko men hadden kunnen wor den. Zo nu en dan staat er in die kramit een klein be richtje over Hansje of Ine ke die bij het spelen iets scherps in hun oog kre gen en linea recta naar de oogheelkundige kliniek werden gebracht. Ze speel den Indiaantje met pijl en boog, of lanriverdelen met scherpe messen. Op het eerste gezicht niet zulke gevaarlijke spelletjes en toch loopt het honderden keren per jaar slecht al met deze miniatuurin diaantjes en messetrekker? in het klein, louter en al leen omdat wij, ouders, niet waakzaam genoeg wa- Het is helaas nodig gebleken dat er alarm werd geslagen. Ouders moeten er van doordrongen zijn dat ook hqn kind het slachtoffer kan worden van een spel letje met slechte afloop en dat het in de eerste plaats de ouders zijn die die slechte afloop kunnen voorkomen. Het alarm IS geslagen. Binnenkort zul len overal in de lande grote aanplakbil jetten worden opgehangen: „Kijk uit gevaarlijk speelgoed kost* kinderogen". Kijk uit vader, moeder wat uw in han den heeft, een schaar of een mes, brei naalden of een vork. Kijk uit waarmee uw kind buiten speelt: pijl en boog, ka tapult, blaasroer met erwtjes of werp- ■piesjes het zijn alleimaal levensge vaarlijke zaken in „onbevoegde" han- De grote-mensen-maatschappij is voor kinderen een boeiende, maar gevaarlijke wereld. Eigenlijk schuilt in elk voorwerp een gevaartje omdat een onderzoekend kind van niets weet en alles weten WIL. Maar in datzelfde gevaarlijke wereldje is best veilig groot te worden, met de hulp van de ouders. HET is de boeiende taak van de ouders het kind op' te voeden tot een voor zichtig, zich zeker bewegend mensje, dat weet wat wel en niet kan en mag, maar er desondanks geen angst voor heeft. Een schaar en een mes bijvoorbeeld zijn uiter mate boeiende instrumenten voor kleu ters. Ze stralen als ze er een hebben weten te bemachtigen (en dat gebeurt in elk gezin vroeg of laat) en manipuleren hoogst onhandig met het scherpe ding in hun behoefte alles precies van vader en moeder na te doen. Het is eng, inder- Gevaarlijk speelgoed kost kinderogen Op groot formaat (65 x 48) en in vier kleuren krijgt binnenkort ieder een de waarschuwing „Kijk uit - ge vaarlijk speelgoed kost kinderogen". Het kind spreekt voor zichzelf, het speelgoed staat eronder afgebeeld: een stuk vuurwerk, een pijl, een mes. een schaar, een katapult, een werpspies en een pijltje met een rubber dopje geen van de zeven is speelgoed. daad, om een klein kind dan zijn gang te laten gaan. Maar even „eng" is het om het kind constant de gelegenheid te ont nemen er mee te leren ongaan. Een schaar met stompe punten is minder ge vaarlijk dan een spitsgepunt exemplaar, maar wel even boeiend en je kunt er heel goed mee leren knippen. Moeilijker wordt het en waarschijn lijk gebeuren er in dit vlak de meeste oog-ongelukken als kinderen buiten het gezichtsveld van de ouders spelen en in hun speelpassie volkomen worden mee gesleept. Dan spelen ze geen indiaantje, ze "ZIJN het, compleet met tomahawk, wigwam en pijl en boog. Ze jagen en scMten in volle overgave en -zeur dan nog maar eens ovei gevaar In dat stadium is er maar één mogelijkheid om he: gevaar voor eventueel lichamelijk letsel af te wenden: verbieden. Wie dat niet doet neemt het risico „Gevaarlijk speelgoed kost kinder-ogen" Het is overigens niet de bedoeling van de ondernomen actie elke ouder een pa nische angst voor bepaald speelgoed te geven. Nogmaals, de hele wereld van het kind is vol gevaar en het bedoelde speeltuig is daarvan slechts een gering onderdeel. Het is echter wel de bedoeling ouders tot bezinning te brengen, ze een soort in jectie te geven tot nadere beschouwing: hoe gaat het in ons huis, hoe spelen mijn kinderen en vooral waarmee? Het moet volgens de initiatiefnemers mogelijk zijn het getal duizend dat staat voor de jaar lijks genoteerde oogongevallen bij kin deren te drukken. En er is geen enkele reden waarom we niet zouden luisteren naar de waarschuwing „Kijk uit ge vaarlijk speelgoed kost kinderogen". SASKIA KLUWER. Aanplakbiljet en folder worden uitge geven door de Algemene Nederlandse Bond voor Moederschapszorg en kinder- hygiëne, en zijn gratis verkrijgbaar bij het secretariaat: Aronskelk weg 18c te 's-Gravenhage. Zodra de docent zijn klas de rug toe keert om iets op het bord te schrij ven of te tekenen, is de concentratie van de leerlingen verbroken. Het duurt dan op zijn minst 30 seconden alvorens de leerling zich weer geheel op het onder werp kaïn concentreren. Speciaal met de tegenwoordig steeds groter wordende klassen moet het con tact met de leraar zoveel mogelijk wor den behouden. Daarom is er door de 3M- Coimpany een hulpmiddel voor de docent ontwikkeld waardoor deze in staat wordt gesteld te allen tijde met het gezicht naar de klas te blijven, staan iets dat de ononderbroken aandacht van de leerlin- lingen belangrijk bevordert. Dit hulpmiddel is de „Thermo-Fax- Overhead Projector", waarmee de docent het door hem op transparanten gemaak- te lesmateriaal eenvoudig kan toelich ten; hij blijft echter met het gezicht naar de klas staan terwijl achter hem het beeld voor de leerlingen duidelijk wordt geprojecteerd. Een verder voor deel is dat het leslokaal voor dit soort van projectie niet verduisterd behoeft te worden, waardoor de leerlingen hun aan tekeningen kunnen blijven maken. Behalve dioor veel grote bedirijven en re- geringsinstapties wordt deze methode dan ook sinds kort o.a. door de Technische Hogeschool te Eindhoven en door de Vrije Universiteit Amsterdam, met succes toe gepast TOEN DE VERHUIZERS KWAMEN rpERWIJL de verhuizers de dubbele -*■ deuren van hun kolossale wagen dichtklapten, liepen wij nog eenmaal door ons ouderlijk huis. Het was vol komen leeg. De leegte liet onbarm hartig alle mankementen van de kamers zien en we zagen allemaal dat er lang en intensief in ons huis was geleefd. Nu was het tijd er weg !e gaan, er was een periode afgesloten. Onze ouders vormden een behou dend paar. dat zelden iets aan de vuil nisman prijs gaf dat buiten de nor male gezinsafval viel. Het zinnetje „Leg het maar op zolder, dat komt nog wel eens te pas", hebben we duizenden malen gehóórd en het bevel opgevolgd met het resultaat dat die zolder kraakte onder de vracht din gen die nog wel eens te pas zouden komen. Toen het eenmaal op verhuizen aan kwam, werden wij, jongere generatie, ingeschakeld om datgene op te ruimen wat nooit van pas was gekomen. En dat was een heleboel. Sporen van onze jeugd lagen onvakkundig opgestapeld onder de hanebalken, verstopt en ver.- geten. We vonden het zelfgemaakte poppenhuis met een kartonnen doos met kabouter-bewoners, gemaakt van wol met'puntmutsen op en voetjes van rode lak. We herinnerden ons hun leven dat 's avonds pas begon en dat bestuurd werd door onze fantasie. De meubels uit het kabouterhuis waren van lucifersdoosjes gemaakt, over trokken met restjes van jurkendie we ons nóg voor de geest konden halen. We zaten verwezen met de kabouters in onze schoot, wat moést je er nu mee doen? Oil ze kinderen zouden ze lelijk vinden, gewend aan miniatuur Ivanhoetjes en grote Swie- pers, de poppenhuizen waren in hun ■ogen gewone kisten, waar hun fan tasie niets romantisch van zou kunnen maken. Met pijn in ons hart deden we afstand van deze Stukken huisvlijt en drastisch ploegden we verder. Na e r dat u bij alles een verbaasd „Weet je noguitriepen, niet meer keken, niet meer dachten, alleen maar systematisch en bijna automatisch sorteerden: een andere manier van doelmatig opruimen bestond er, vol gens ons althans, niet. Wie zich laat meevoeren op de herinneringenstroom, is hopeloos verloren. Die ontkomt niet aan de bekoring van oude foto's, waar- uït blijkt dat je eigen zoon van nog geen twee, sprekend lijkt op de groot vader toen die in dezelfde aanvallige leeftijd lag uitgestrekt bloot na tuurlijk op het vachtje bij de foto graaf. Wie nuchter ruimt, droomt weg over de kist- met verkleedkleren, waarin ook het lichtblauwe herder- innepakje zit dat je droeg naar je eerste gekostumeerde feest, waar je het boeketje voor meneer en mevrouw stiekem op de schoorsteenmantel weg moffelde omdat je te verlegen was het netjes aan te bieden. Opruimen, op ruimen, weg ermee, de verhuizers staan morgen op de stoep, het nieuwe huis is te klein Als jongere garde, gewend aan kleine behuizingen met weinig berg ruimte, vraag je je overigens wel af wat de mens er toe beweegt zoveel te bewaren, zoveel op te zamelpi als een muis voor de schrale winter. Is het een ingewortelde angst, overgebleven uit twee wereldoorlogen? Is het lui heid? Vrees om te moeten beslissen, om door te denken? En, worden wij later, met. het klimmen der jaren óók zo? We vroegen het ons wel af, terwijl we kreunden onder zware dozen prul laria, en namen ons voor toch regel matig de grote schoonmaak in ere te houden al was het alleen maar om onszelf en onze kinderen een grote hoeveelheid moeite eji weemoed te besparen Terwijl de verhuizers de dubbele deuren van hun kolossale wagen'dicht klapten, liepen we nog eenmaal door ons ouderlijk huis. We hadden het er goed gehad. Het was es, altijd warm, altijd gezellig, we hadden er veel ge leerd en brachten dat nu in onze eigen huizen in praktijk. En terwijl we toch al jaren zelf een huishouden dreven, was dit toch het besluit van de jeugd. De verhuizers zetten er de laatste streep onder. SASKIA Irenegebcuw, Nieuwe Haven 155, Schiedam, zondag 21 maart 10 en 4 uur ds. J. Schipper. Vrijzinnige Hervormden, Groothandels- gebouw, „Kriterion", 21 maart 10.30 uur ds. C. P. Thomsen. Oude Kerk, Aelbrechtskolk 20, zondag 21 maart. 7 uur, ds. H. J. Kalf. Onder werp: ..Christendom of Christus?" Reddingboot, Vondelweg 26, gebouw De Boemerang, woensdag 24 maart 7.30 uur openbare bijeenkomst. Algehele lei ding zr. M. P. C. Haaijer. m.m.v. koor en muziekband. Voor goede en modieuse schoenen tegen AANTREKKELIJKE PRIJZEN KIJKEN BIJ JONKER FRANSSTRAAT 75 - ZIE DE ETALAGES De All-free Style in het klein! Dankzij een initiatief van Terlenka. is er nu een complete collectie echte vrijetijdsmode voor kleuters en kinders, ontworpen riqor o.m. Idorette Kiewiet de Jonge en Fieke Kets de Vri£s en uitgevoerd door 27 Ne derlandse en Belgische fabrikanten. Alles in praktisch terlenka dus sterk, in een mum gewassen of ontvlekt, gauw droog, strijken niet nodig. Op de foto ziet u een junior „monokini"; een lekker-luchtig „doortochtertje" voor dochtertje, met grote sleutelgaten; een na-school-pakje voor jongens; de Zuid-Amerikaanse com bo-look met bengelballetjes voor strand en tuin; een sportief regenjasje, een ra- votpakje. Babyderm-zeep Bij Babyderm-zeep (dubbel stuk),-poeder, -crème, -olie, -shampoo en -haarlotion, voor de kinderen tijdelijk sierlijk» wereld-delen speldjes. geeft opening van zaken Vrijdag j.l. heeft de Zuider Zaadhan- del de poorten van zijn derde zaak ge opend aan de Stadhoudersweg 15. Het is. een bedrijf geworden dat er zijn mag. Een sortering van praktisch alle artike len voor hengelsport, siervissen, ho'nden, katten, vogels en tuin. Uit alles blijkt dat de eigenaar, de heer Janszen geen nieuweling is in deze branche. Hij komt n.l. uit de veevoedersector een bedrijf dat door zelfstandigen steeds, minder bedreven wordt. Hij kan de klan-, ten dus alle advies geven dat zij nodig; hebben en dat dat veel is daar kunnen wij '-an getuigen. In het kwartier dat wij in zijn zaak stonden was het een aaneenschakeling van om advies vragen de klanten. De Zuider Zaadhandel is 10 jaar gele den in Rotterdam-zuid, op de Groene Hilledijk door de huidige eigenaar over genomen. Na enige tijd is het bedrijf op de Overschiese Dorpsstraat er bij ge komen. Het zijn alle mooie ruime zaken waar iedere dierenvriend en tuinier be slist kan vinden wat hij zoekt. Het is voor de heer Janszen een trotst bezit. Wij wensen hem dan ook wel succes met zijn zaken en in 't bijzonder met zijn nieuwste aanwinst aan de Stadhou dersweg. Hoestdrank in tabletvorm.95ct MM

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Havenloods | 1965 | | pagina 9