ZOVEEL HOOFDEN ZOVEEL ZINSNEDEN Pad van voetbalvereniging is niet over rozen gegaan (0cmtets In de Gorzen aarzelt de slopershamer Maar toch ben ik nooit een echte Schiedammer geweest „een student werd de Prins van haar dromen" H.B.S.S. VERLOOR OM TE KUNNEN WINNEN DE HAVEJSILiUUuS DONDERDAG 25 MAART 1965 4 Laat het een beetje wrang klinken als de voorzitter der Schiedamse Chr. voetbalvereniging H.B.S.S. verklaart, eigenlijk maar blij te zijn dat in de laatste fase de beslissingswedstrijd voor de promotie werd verloren, doch waar is het, dat zijn vereniging eigenlijk die weelde niet had kunnen dragen. De financiële weelde, wel te verstaan. Want de promotie had meegebracht: spelen door heel het land, hetgeen niet alleen tijd, maar ook geld kost. En aan die beide ontbreekt het H.B.S.S. nog. Het pad van H.B.S.S. is beslist niet over rozen gegaan. Opgericht 27 maart 1926 ja, het gaat naar het veertigjarig bestaan toe! door de toenmalige C.J.M.V., had de „christelijke voetbal" het heus niet zo gemakkelijk. Onnodig daarover breed uit 'te weiden. Doch H.B.S.S. sloeg aan; er bleken genoeg ouders en jongeren te zijn voor wie de zondagvoetbal taboe was en die blij waren met de geschonken kans op zaterdag een „balletje te trappen". Die keus vanwege principiële redenen heeft zidh geleidelijk uitgebreid en om het meteen maar te vertellen, HBSS telt thans negen senioren elftallen, zeven voor junioren en twee voor pupillen. Er zijn 350 leden, waarvan er lei ders inbegrepen ongeveer 270 in het veld komen. rein gebruik hoopt t< het dame^kleedlokaal. Doch er resteerde nog noeg. Doe het zelf Trainer Aad Bierhuizen Daarmee zitten we dan midden in het probleem, al zijn er ook nog andere. Het probleem van de accommodatie b.v. Het behoeft niet zo tragisch te worden genomen, doch ook HBSS is aan het zwerven geweest, voordat het laten we hopen voor goed thans zich op de Harga-teirreinen gaat vestigen. Er is eerst gespeeld op een terrein aan de Havendijk bij Boshoek, daarna op het Vlaardingse Harga-terrein en nu is men dan bezig vaste voet te krijgen op het Schiedamse Harga. Dat verhuizen „bedstro" koet is een oud en waar gezegde, doch voor HBSS kost het meer dan „bedstro". Om het in harde taal te zeggen: HBSS zat een paar jaar geleden met een te kort, dat in vier cijfers werd neerge schreven. De penningmeester voorop, zag niemand er een gat in om dat te dekken. Toto-probleem Toen viel het woord „Toto" als red dingsplank. Hetgeen de knuppel in hot hoenderhok bleek te zijn, zó erg. dat le den dreigden „uit te vliegen". Dat wil zeggen, er dreigde een scheuring in de vereniging, tussen de vóór- en tegenstan ders van de Toto, uiteraard voorname lijk op principiële gronden. Kr waren soms heftige discussies in de vergade ringen; helaas kon de eenheid niet ge heel worden bewaard, enkele .'oden be dankten. De heer H. Breevaart jr. zag zioh de, onder die omstandigheden weinig aan trekkelijke, taak opgelegd leiding aan HBSS te gaan geven. De eerste vraag was, hoe men zou trachten niet alleen van de schuldenlast af te komen doch ook, om de vereniging zónder toto tóch financieel op betere ba- ais te brengen. De heer Breevaart mag het zich tot een eer rekenen om, samen met de le den van zijn vereniging, die basis te hebben bereikt Men heeft naar alle kanten, vooral op christelijk terrein, de oproep tot steun doen weerklinken. Er kwamen nogal wat giften binnen. Getracht werd de kring van donateurs uit te breiden hetgeen resulteerde In tweehonderd nieuwe donateurs a zes gulden per jaar. Penningmeester: de heer D. van Herne, Oldenbarneveldt straat 70. Een andere poging om het financiële probleem tot oplossing te brengen, ging via het clubblad- Dank zij de steun van de adverteer- ders, is het nu mogelijk om de 600 num mers wekelijks gratis te verspreiden. Het bleek niet nodig en was ook onge wenst, de contributie drastisch te verho gen. Óver dat alles laat voorzitter Bree vaart, met wie we over dit alles spraken, dankbare woorden horen. De nieuwe taak Doch daarmee was en is voor HBJS niet alles in het reine. Men zit nog lelijk met dat „bedstro". Dat wil zeggen, de gemeente zorgde wel voor een terrein, doch daar was het ook mee gebeurd. Goed, op een stuk land met een paar goalpalen kun je voetballen, doch nie mand zal dat HBSS zó gunnen Men kan zich bezwaarlijk achter een boom of struik verkleden en er moet toch ook weieens wat gepraat worden. Kortom: een clubgebouw moet er ko men. Hetgeen betekende: honderdvijf tienduizend gulden. Ga daar eens tegen aan staan! Doch de HBSS'ers deden het weer. Begonnen werd met het maken van een plan en voorzitter Breevaart liet dat ons zien. Een kantine van 13,5 x 8,75 m; een keuken, een bestuurskamer, hal, ne gen kleedgelegenheden, waarvan één voor dames, scheidsrechterslokaal en een materiaalhok. Dat moet er komen. Maar hoe het geld? Het Protestants Chr. Sportcen trum Schiedam deed wat 't in dezen kon doen, Niet minder de Chr. Korfbalclub ODI, die straks ook van het nieuwe ter- Omidat nog niet alle loten ten bate van de Chr. voetbalvereniging H.B.S.S. zijn uitverkocht, is de trekking, welke aanvankelijk was bepaald op 27 maart, uitgesteld tot 1 mei. de deur van de werkkeet op het HBSS-terredn staat met weinig vaardige jongenshand neergeschilderd: „Doe het zolf'. Dat is de „spirit" welke althans voor een belangrijk deel het nieuwe clubgebouw tot stand moet brengen, „We hebben het potlood er bij ge haald en zijn gaan schrappen", zet de heer Breevaart verder uiteen. De post: „arbeidslonen" moest het het meest ontgelden. Was trouwens o->k welhaast de belangrijkste post. Dus werd het: „Doe het zelf'. „Kijk", zegt de heer Breevaart, „dat lx natuurlijk reusachtig. Maar het is zo jammer, als (lat nu neer moet komen op een vrij kleine en vaste groep jongens- Laten ook anderen nu eens een handje er bij uitsteken. Anders gaat de aardig heid er ook zo gauw af!" Wie zich dat aan kan trekken, mag het doen Bij dit zoort bezuinigen op de bouw kosten werd het niet gelaten. Want ma terialen kan men niet zelf vervaardigen! Er werd aangeklopt bij de directeur der Chr. Technische School, de heer Van der Waal. Men sprak niet tegen dove mansoren, integendeel: de heer Van der Waal had er a-lle oren naar. Het mogen dan „beginneling"-vaklieden zijn, doch in totaal pkn. twintig jonge lieden steken nu enkele malen per wetk op het HBSS-terrein een handje uit bij de opbouw. Tevoren waren in de werk plaat» der C.T.S. frames en dergelijke .pasklaar" gemaakt. De jongens leren er gelijk bij, zodat hier de ene hand de andere wast. De frames worden nu aar- gebracht, geverfd en wat meer nodig is. Doch er werden nog andere bronnen aangeboord Er bleken bedrijven ie sympathiseren met het hard vechtende HBSS. Tegen bij zondere prijzen kon materiaal worden verkregen, waarbij de Prot. Chr. mid denstand niet achter bleef. Het aannemersbedrijf J. K. Simons uit de Lange Nieuwstraat en de loodgieterij detr firma Soeters sprongen bij. „Waar we nog wel mee omhoog zitten is, hoe het met de verwarming moet. Wie dient ons hierbij van advies?", ge ven we de vraag van de heer Breevaart door. Bij dit alles voerden pupillen, junioren en senioren allerlei acties, ball-points, glazen en wat al niet meer werden, ver kocht: kranten ingezameld (vervoermid del gevraagd!) en nu „loopt" dan nog een verloting met mooie prijzen (f 1.- per lot). En dan zijn er ook nog de rente loze aandelen. Kom ouders! Zeg niet dat die HBSS-leden bij de krante- of andere pakken neerzitten! Zij zijn de steun waard! Naar het jubileum Men zou bij dit alles de sportieve pres taties van HBSS gaan vergeten en daar is het toch ook voor een belangrijk deel om begonnen. Goed, men miste dus cte promotie, doch voorlopig is men best te vreden met vijf van de negen senioren op weg naar kampioenskansen. En met de promotie probeert men net weieens opnieuw. Wat dat betreft hebben bestuur en leden alle vertrouwen in de trainer, de heer Aad Bierhuizen, die reeds ge toond heeft resultaten te kunnen berei ken. Vandaar dan ook dat voorlopig diens verbintenis, na drie jaar, opnieuw met twee jaar is verlengd. De bestedingsbeperking heeft ook HBSS wel een beetje getroffen Daarvan leggen trouwens de wegen en paden op het Hargaterrein duidelijk getuigenis af. „Laten we hopen, dat die beperking voor ons jubileum is opgeheven", luidt de wens van de heer Breevaart. Hij zou van de gemeente ook nog zo graag wat banken aangebracht zien, om het publiek buiten de afrastering te hou- Er zijn dus nog wel jubileumgiften te verwachten! Zover is het nog niet; er moet nog veel en hard gewerkt worden Maar HBSS verloor om te kunnen En zij heet niet voor niets: „Houd Vredesmars in Brussel Evenals vorige jaren word er ook dit jaar weer in Brussel een ongeveer twee uur durende mars tegen de kernbewape ning georganiseerd waaraan vorig jaar ongeveer 20.000 personen deelnamen. Ook dit jaar verwacht men weer een rekordedjfer en reeds nu wordt er van de inschrijving druk gebruik gemaakt. De kosten om deel te nemen aan deze mars van het Comité voor de Vre„e 1961 bedragen voor de Rotterdammers f 10,- per persoon. De datum is zondag 28 maart aanstaande en men vertrekt van het Centraal Station om 8.45 uur. Aankomst te Brussel drca 11.30 uur. Na de mars is er een protestmeeting pp de Place de Rogier waarna men om 18.00 uur weer in de autobussen stapt voor de terugweg- Er worden ook vele partitoulifc- re auto's verwacht- Inlichtingen en op gave bij Peter Troost, Oldengaarde 606c te Rotterdam, telefoon 178882. We hadden die dame net zo goed kun- neh vragen: mag je geiten in je tuintje zetten? Maar zonder gekheid: wie begint er in deze tijd nog met de duivenhouderij. Niet dat dat op zichzelf zo gek is, maar waar krijg je er de kans nog voor? In ieder geval niet op een moderne flat en eigenlijk nergens meer. Maar in de Gor zen worden nog wel duiven gehouden (al mag dat dan ook eigenlijk niet) en de achtertuintjes komen daarbij goed van pas. Die tuintjes vind je ook al niet meer bij de moderne flats. Oh ja, er liggen „gazons" tussen de flatgebouwen, zoals in het Nieuwland, maar die zijn alleen maar goed voor de jeugd om er op te voetballen, te honkballen of rugby te spelen. Al mag dat eigenlijk ook niet. Maar in de Gorzen prutsen de bewoners van de benedenhuizen in hun tuintjes lekker aan de bromfiets. De Gorzen „Wie hier geboren is, wil er nooit meer vandaan", zei ons een jongeman, die genoeglijk in het zonnetje zijn bromfiets demonteerde. Zoiets kun je je nauwelijks voorstellen wanneer je het met de ruimte van een flatje moet doen. In een aangrenzend tuintje zat een vroege zonnebaadster zich te bruinen. Dat kan in een achtertuintje heel gemakkelijk, al kun je op een flat proberen of je op het balkonnetje past. En toch is het allemaal wat vreemd in die Gorzen. Het is er tussen oud en modern in. Net aan de rand van het „gebied" torent de flat van de Maas boulevard hoog boven de daken van de burgermanshuisjes uit. Van hieruit over ziet o.m. oud-burgemeester Peek niet alleen de aktiviteiten op de Waterweg maar ook dit niet onbelangrijke deel van de stad. Er staan huisjes waarvan men zou kunnen zeggen of ze aan afbraak toe zijn of dat ze het nog een jaartje of wat zullen uithouden. De huisjes rijen zich diagonaal aaneen In de Maasstraat, de Visserstraat, de Zalmstraat, de Steenstraat en verder aan de Puttershoeksestraat. de Bommelse- straat enz. Ze zijn niet kwaad en niet best, die huisjes in de Gorzen. Maar de Gorzenbewoners vinden hun huizen over het algemeen beslist niet kwaad. Er zal echter op de duur wel zo het een en ander worden geslecht: dichtbij het Hoofd is de sloper al aan de gang. Maar voor lopig is het nog „hands off' van de Gorzen. Het is niet onbegrijpelijk, dat over dit nog in elk geval naar stadsmaten ge meten jonge" Gorzenkwartier, niet zo veel uit de „oudheid" valt te vertellen. Fort Lïllo Chr. Schoolvereniging vergadert Woensdagavond 31 maart zal om 8 uur In „Musis Sacrum" een feestelijke bij eenkomst worden gehouden van bestuur, leden, ouideroamimissies en leden van bet personeel der Vereniging tot Bevor dering van Chr. onderwijs te Schiedam, waarin de toneelvereniging „Onyx" het blijspel „Ik kom als een dief' zal opvoe- Deze avond is bedoeld om de onder linge band te versterken. Blijkens het jaarboekje der Vrijge maakte Geref. Kerk te Schiedam be draagt het aaintal lidmaten 935. DE KUYPER'S ORANJEBITTER of een glas JUS D'ORANGE aan tijdens het optreden van EDWIN RUTTEN die zelf zijn nieuwe plaat introduceert. U komt toch ook Wij hebben geconstateerd dat vrou wen evenveel op de muren van de we's schrijven als mannen. Bij de vrouwen is dat vaak alleen maar rauwe taal, bij de mannen is het nog wel eens grappig. En dan gebruiken de vrouwen lippenstift die moeilijk te verwijderen is, of ze krassen cr met nagélvijlen in. Britse commissie tot onderzoek van de toestand van de open bare toiletten. De oude filosofie van het oog om oog leidt er alleen maar toe, dat tenslotte iedereen blind is. Martin Luther King. We zingen tegenwoordig in de kerk „Wilt heden nu treden" en het zesde couplet van het Wilhelmus. Waarom zingen we niet bij het rondgaan van de collecteschaal: Piet Hein en de Zilvervloot? RK kerkganger in Haarlem. Ik ben meer sociaal dan politiek in gesteld. Dat is een kwestie van hor monen. U kunt eigenlijk wel zeggen dat ik a-politiek ben. Nieuwe goeverneur van Suriname. Somminge begrafenisondernemers komen binnen met de beroemde droeve grijns, geven het treurende moedertje een klopje op de schouder en zeggen dan: „Wees maar gerust hoor vrouw tje, vadertje komt best onder de grond". En dan noemen ze een prijs, vrouwtje blijen dan komt later de rekening voor met onvoorziene pos- Begrafenisondernemer Steehouwer. Wij socialistenvormen in de poli tiek een beetje de breinbaasjes-van- de-toekomst. Directeur Wiardi Beekman Stichting. Het is het noodlot van de commu nisten dat zij dé grote desillusie van de 20ste eeuw hebben teweeggebracht. Het feit dat zij dwaasheden en misda den hebben begaan onderscheidt hen niet van de rest van ons. Wat het onze generatie moeilijk maakt her. te ver geven is, dat zij eens de hoop der we reld waren. Zoals Shakespeare zei: ..Lelies die rottend veel erger stank verspreiden dan onkruid John Strachey (Labour-pollticus). dat een eventuele bezoeker daar geen kopje koffie of thee werd gepresenteerd, doch wel stond er de trekpot met kruiden bitter en kakkerlakken gereed. Er waren weinig café's; twee in de Groenelaan, van den Ouden en Overdevest. Later kwam er „Bierhuis de Most" bij. Op het hiervoor genoemde fort woon den enkele vermaarde Schiedamse volks typen van wie we de namen maar achter wege laten. Maar tevens wordt mede gedeeld, dat het Leger des Heils hier veel relaties kreeg, al werd er in die omgeving toch heel sterk gedobbeld. Het dobbelspel werd echter door het voetbalspel ver drongen. De heer Horvath van het ver maarde „Horvath-plan" heeft eens ge steld, dat de Gorzen „volgepompt zijn met oude woningen, die nog niet oud genoeg zijn om krotten te worden genoemd". Het is een wat scherpe uitspraak, die niet direct overeenstemt met de werkelijkheid; het zijn nu eenmaal heel andere woning typen dan b.v. de flats in het Nieuwland. Goed, de Gorzen vormen een „aan hangsel" van Schiedam en om dat te be reiken, moet men altijd het water over, zij het dan ook, dat er bij de sluizen ge- 9 Waar vindt men in Schiedam nog zulke achtertuintjes bij de woningen, als juist in het Gorzenkwartier dempt is. De branderijen hadden hier een goed bestaan met de twee emmers water voor een cent; het water werd zelfs nog thuis afgeleverd. Dat heette toenmaals „kitten". Er waren weliswaar contro lerende ambtenaren, doch die namen het blijkbaar niet te nauw met hetgeen zoal gebeurde in en rond de branderijen. De huizen in de Gasstraat werden tussen 1840-1900 gebouwd. Bijzonder oud is dus de bebouwing in elk geval niet. Men vindt in de omgeving van de gas houder nog vele schilderachtige steegjes en waarschijnlijk slaat de opmerking van de heer Horvath hier wel meer op, dan op het wijk als geheel. Want de huisjes munten niet direct uit in „licht en lucht". De slaapkamers zijn niet te royaal en de zolders moeten in deze uitkomst brengen. De adem van tien, vijftien geslachten kleeft hier aan de muren en men moet er niet te hard over het sanitair praten Er was een plaats, die „Fort Lillo" werd genoemd. Daar duldde men beslist geen vreemden; het waren meest bran dersknechten die er woonden. Op gezag van een geschiedschrijver vermelden we, A/Tet een fikse tik wee- moed hebben mijn vrouw en ik vorige week afscheid genomen van ons flatje aan de Burgemeester van Haarenlaan in Schie dam. Het was een afscheid vol herinneringen, maar ook vol toekomstplannen. IWant wij verruilden de (gehuurde) flat voor een (eigen) huis in het lande lijke en heerlijk rustige Lekkerkerk. En wanneer je dan voor het laatst nog eens om je heen kijkt naar de nu kale muren, waar tussen je ruim vijf jaar hebt gewoond, dan gaat er iets door je heen, wat je maar moeilijk kunt be schrijven. Even is het of je het lachen nog hoort, of je de tranen weer ziet en of de mensen, die graag geziene gasten waren, nog even langs je heen dwalen. Eigenlijk ben ik nooit een echte Schiedammer ge weest. Ik geloof, dat Je daarvoor in Schiedam zelf gebaren en getogen moet zijn. En natuurlijk spelen als forens ook andere fac toren mee. Mijn werk bleef, ondanks mijn vesti ging in Schiedam, in Rot terdam liggen en daarmee was mijn interessesfeer ook al weer bepaald. Toch heb ik bijzonder prettige herinneringen aan Schiedam en dat niet al leen omdat ik daar mijn huwelijk ben begonnen en omdat mijn kinderen daar op de burgerlijke stand werden ingeschreven. Nee, het is meer, het is een band, die groeide naarmate ik om mij heen de wijk Nieuwland zag groeien. Toen wij voor het eerst in dat flatje aan de Burge meester van Haarenlaan trokken, kon je eigenlijk nog niet over een B. v. H. laan spreken. (De Schie dammers zijn gek op af kortingen: de Burgemeester iKnappertlaan werd B.K. laan en de Burgemeester van Haarenlaan werd, maar neeHet wegdek lag er nog niet, de winkels op de hoek van de Nieuwe Dam- laan waren nog maar net geopend, langs de Mon seigneur Nolenslaan ston den nog maar nauwelijks huizen. Bus 40 kronkelde zich op een vreemde ma nier naar de Broersvest. waarbij de Dam levensge vaarlijk moest worden „ge- Wij hebben dat allemaal zien groeien. Wij hebben op ons balkon gezeten en we hebben gekeken naar de molens, die we later niet meer konden zien, omdat tot onze privé-ver- ontwaardiging, aan de No lenslaan grote flats werden gebauwd, die en passant ons ook het gezicht ont namen op het brokje oud- Schiedam, dat zo irreëel afstak tegen de nieuw bouw. Maar later, veel later, kregen wij een „schuin" uitzicht op ko lossale neonletters, die van af het dak van een hoog flatgebouw groen de naam van een bekend merk ge destilleerd verkondigen, een inspirerende bezigheid overigens. Wij hebben in Schiedam mensen leren kennen, veel aardige mensen en enkele niet zo heel erg aardig. Met veel van die aardige mensen sloten wij vriend schap. Die onaardige lie ten we, zoals dat heet, links liggen. Dat alles kwam achter ons te liggen. In één klap. Toen de verhuizers aan belden, begon het einde. Met harde, onpersoonlijke, maar bekwame handen pakten zij alles op wat ons in ruim vijf jaar vertrouwd was geworden. Al onze herinneringen verdwenen in de gapende muil van de verhuiswagen, waar zij in Lekkerkerk heel anders uitkwamen. Want daar wa ren zij geen herinneringen meer, maar toekomst. Ten slotte restte ons niets meer dan een lege woning en het uitzicht op Schie dam, een uitzicht, dat eigenlijk niet eens meer echt van ons was. De ver huiswagen was al weg, op weg naar onze nieuwe toe komst. Maar wij konden nog geen afscheid nemen. Misschien waren wij toch wel Schiedammers gewor- Iden, meer dan wij zelf hadden vermoed. We hebben nog een moei lijke gang gemaakt. We moesten afscheid nemen van buren en van kennis sen, een afscheid, dat weer nieuwe herinneringen op riep. Maai we hebben de wortels, die vijf jaar lang de tijd hebben gehad om te groeien, voorzichtig uit gegraven. We zijn Schiedam uitge reden, zwijgend. Maar toch, dacht ik, ben ik nooit een echte Schiedammer geweest. JAN DIJKSTRA

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Havenloods | 1965 | | pagina 4