1 wee van oorsprong Zweedse
actrices beheersen het doek
deIVieu
vm dEZe
Boeiende natuurverbeelding
van André Bogaert
Shaw's „Candida" boeit
na 70 jaar nog steeds
Imposante Johannes Passion
van oratoriumver. Hallelujah
Deze week in
de bioscopen
Kaarslicht-concert
in St. Laurens
Trammetje verleggen - niemand zeggen
VRAAG UW SLIJTER
WERKELIJK JETS FIJNS
SUèDE JASJES
50% KORTING
MAASKANT
DE HAVEÏnLOODS DONDERDAG 8 APRIL 1965
4
BEIDEN zijn ill Stockholm geboren,
ttvee van orig'ne Zweedse actrices,
die het gezicht van verschillende film
decennia, vóór en na de tweede wereld
oorlog, ao hebben beheerst en deels nog
beheersen, dat zij zelfs in einematogra-
f és(Vhe handboeken, die zich alleen met de
filmkunst bezig houden, niet zijn weg te
denken: Greta Garbo lalias Gus-
tafsson). als winkelmeisje in 1922, toen
zij amper 17 was, voor de film ontdekt
en Ingrid Bergman, als kunst
schildersdochter van het lyceum naar de
toneelschool met een filmdebuut hi 1983,
eveneens nauwelijks 17 jaar. Ofschoon
Garbo haar roemrijke carrière in 194)
reeds abrupt beëindigde en Ingrid Berg
man nog steeds tot de erkende diva's van
het witte doek behoort, werden zij kort
na elkaar met de begeerde Oscar. het
beeldje, dat ook maandag jl- weer als
Academy Award in veelvoud is uitge
reikt, onderscheiden Greta Garbo kreeg
het in 1955, toen zij reeds in de anonimi
teit van een permanent incognito was
weggedoken, voor haar verdiensten voor
de filmindustrie; Ingrid Bergman ontving
de Oscar een jaar later voor haar Anas
tasta-vertolking. Het was overigens haar
tweede, want in 1934 stond er al een op
haar schoorsteen voor haar rol in
George Cukor's „Gasiighf'-thriller.
TAEZE weeik zijn beide actrices in Rot-
xJ teodamse bioscopen te zien. Greta
Garbo blijft Studio 82 bezetten in een
welgeslaagde poging een brug te slaan
tussen een grijs filtnverleden en een toch
minder geavanceerd heden, dan velen
zullen willen toegeven Nu is „Anna Ka
renina" aan de beurt,' in grote trekken
gebaseerd op Tolstoj's vermaarde roman,
waarvan men enige jaren geleden een
Britse filmversie uit 1948 door Julien Du-
vivier op televisie heeft kunnen zien
met Vivien Leigh in de titelrol. Gar-
bo's creatie dateert uit 1935 en staat
geheel in het teken van de roman
tische regie van Clarence Brown,
die Garbo twee jaar later ook onder
zijn hoede had in ..Marie Walewska".
Hij had de handicap, dat Garbo
reeds in 1927 onder Edmund Goulding de
zelfde rol had gespeeld in een stomme
filmversie, die toen kortweg „Love" heet
te. Een sprekende Garbo bleef dezelfde
allures aannemen als de zwijgende; niet
temin is ooik deze Anna Karenina een
boeiende vertolking. Na John Gilbert had
zij nu Fredric March al» tegenspeler.
CORSO CINE]
(prol.) a.l. OOOO
GRAND:
My fair Lady
Douce (prol.) 18 j.
4 J- ooo
e dodenlijst van A. M„
KRITERION: Allez France (prol.) a.l.
r LUMIERE: Meisjes zonder remmen,
r LUXOR^^Ie gele Rolls Royce, 14 j.
METRO: Geheim commando, 14 j. OO
MONOPOLE: t.m. zo, _di, wo: Metsjes.
oo
Maciste tegen
14 j. O
PASSAGE: Politiepost Reeperbahn, 18
r PRINSESDe dood loert tussen Khasba
en Khartoem, 14 j. OO
vr- en za-nacht: Misdaad en strip
tease 18 j. O
za- en zo-ml: Abbot Costello als
loodgieters, a.l. OO
wo: Eddie kent geen pardon, 14 3. OO
REX: vanavond: Whatever happened
to Baby Jane? 18 j. OOO
t vr t.m. wo: Hinderlaag in het Rots
gebergte, 14 j. OO
volgende do: Gezicht achter de spie
gel, 18 j. OO
Lemmy Caution Incogni-
volgende^o: Arsenicum en Oude
Kant, 14 j. OOO
Het koninkrijk der
sjt première
OOOO zeer goed
O?? BïL,
en de Rolls gaat terug naar de show
room. Daarna wordt hij het eigendom
van een Amerikaanse gangster-met-ver
lof in Italië (George C. Scott), wiens
vriendinnetje (Shirley MacLaine) onder
weg verliefd wordt op een straatfoto
graaf (Alain Delon) en opnieuw is de
Rolls het onderdak voor amoureuze esca
pades. Ten slotte belandt het gele ge
vaarte bij Joegoslavische partisanen,
wanneer Ingrid Bergman als een excen
trieke Amerikaanse er een verzetsleider
(Omar Shariff) mee over de grens helpt
smokkelen. Zij ontpopt zich dan als een
•oort Florence Nightingale, een nogal ge
forceerde metamorfose in een operette
achtig partisanendécor, dat even doei
denken aan Ingrid Bergman's verschij
ning in „For whom the bell tolls" He*
is dan ook niet het beste fragment uit dit
als geheel zeker geslaagde drieluik. Dal
is ongetwijfeld deel twee, dank zij de ont
roerende creatie van Shirley MacLaine
als het gangsterliefje, vooral in haar
scènes met Alain Delon.
charmeur bij uitstek als graaf Vronski,
die haar ertoe brengt haar man (Basil
Rathbone) en haar zoontje (Freddie
Barthomolew) voor hem te verlaten. Hun
idylle in Venetië wordt gevolgd door hun
scheiding, wanneer Vronsky zioh vrijwil
lig meldt voor de Servisch-Turkse oorlog,
en dat is voor de gedesillusioneerde An
na Karenina aanleiding, zich onder een
rijdende trein te werpen. In deze be
knopte vorm onvervalst melodrama, door
Garbo's verschijning toch een meeslepen
de belevenis.
het duo Anthony Asquith (regie) en Te
rence Rattigan (scenario) na „The
VIP's" een soort „omnibus" te maken
„The yellow Rolls Royce" in Luxor heeft,
zoals de titel aangeeft, een kanariegele
Rolls als binding tussen drie op zichzelf
staande fragmenten. Eerst koopt een rij
ke Londense markies (Rex Harrison) het
dure vehikel als verjaardagscadeau voor
zijn vrouw (Jeanne Moreau), die het
echter misbruikt als rendez-vous met
haar vriend (Edmund Purdom) tijdens
de races op Ascot- Zij worden betrapt
ARENA: Apachen in de aanval, 14 j.
OO
CENTRAAL. Dynamite Jack, 14 j. OOO
CINEAC-Beurs: Het huwelijksbed,
(prol) O-OO
CINERAMA: Circus World (prol a.l.
OOO
COLOSSEUM: vanavond: Twee zijn
onschuldig, 18 j. OOO
vr t.m. wo: Tarzan wordt getart. 14 .1.
volgende do: Helden sterven jong, 18 j.
OO
za-, zo-mi: Kleine Eddie zoekt een
EEN verrassende metamorfose maakt
de talentvolle Ann Margret, teenager
idool uit Elvis Presley-films, in de nogal
schokkende thriller, die Lumiêre ver
toont onder ne titel „Meisjes zonder
remmen" („Kitten with a Whip"'. Zij
Speelt hierin met ontembaar tempera
ment aen kwaadaardig, onevenwichtig
kómediantje, ontvlucht uit een melsjes-
tuchthuis, dat het een eerbare huisvadei
met politieke ambities (John Forsythe)
bijzonder moeilijk maakt. Terwijl zijn ge
zin namelijk met vakantie is, vindt hij
het meisje namelijk slapend in het bed
van zijn dochter en onmiddellijk zet zij
hem naar haar hand met leugens, drei
gementen en weldra chantage. Hij kan
zo de politie niet waarschuwen en wordt
gedwongen haar zelfs in de kleren te ste
ken. Zij haalt vriendjes in zijn huis, van
wie er één met een scheermes gewonu
raakt, zodat de politicus genoodzaakt is
met het stel de grens clandestien ovet
te gaan om het slachtoffer naar een
dokter te brengen. Hier ontmoet hij
vrienden en ontstaan er andere compli
caties, die een voor de misdadige jonge
lui een fatale afloop hebben. Douglas
Heyes regisseerde een en ander met hef
tige shock-effecten, die onze keurings
mensen wel de wenkbrauwen zullen heb
ben doen fronsen, maar tegenwoordig
mag er veel
James
yachting
de met "Pasen geprogrammeerde
„Goldfinger" van de authentieke, in Ci
neac-Beurs is geboekstaafd als „FX-18
op spionnenjacht". Sinds Eddie Constan-
tine zich meer mag veroorloven dan zijn
voorgangers, is er een generatie van ge
heime agenten opgestaan, die zijn Lem
my Caution ver in de schaduw stellen
Nu is het de zeer stoere, zeer doortas
tende Amerikaan Coplan uit de speur
dersromans van Paul Kenny, die, na
tuurlijk uitgerekend tijdens zijn Romein
se vakantie, in opdracht van zijn supe
rieuren een schijnbaar onoplosbare klu
wen moet ontwarren. Vanzelfsprekend
zijn er weer twee benden, één vóór en
één achter het ijzeren gordijn, die gehei
me gegevens uitwisselen, en in de be
proefde trant (dus inclusief veel vrouwe
lijk schoon, vechtpartijen en verfijnde
martelmethodes) heeft een routinier als
Maurice Cloche, die vroeger nota bene
nog wel eens „Monsieur Vincent" op. zijn
naam bracht, dit alles in kleuren en geu
ren tegen het pittoreske décor van Balea
ren en Cóte d'Azur vastgelegd.
IN 1880 speelt het avontuurlijke verhaal
van de film „East of Sudan" („De
dood loert tussen Khasba en Khartoem")
in Prinses zich af. Arabische fanatici
hadden zioh toen achter hun leider, de
Nahdi, geschaard om de Britse generaal
Gordon te beletten de slavenhandel de
kop in te drukken; de zakenwereld sloot
zich bij hpn aan. Vooral in de Soedan
Rex Harrison en Jeanne Moreau
kanariegele Rolls Royce in de film van
Anthony Asquith (in Luxor)
werd verbeten gevochten en deze kleuren
film van Natha-i Juran toont, hoe vier
Engelse vluchtelingen na de val van
Khasba trachten Khartoem te bereiken.
Onder leiding van een ervaren soldaat
(Anthony Quayle) wordt de tocht aan
vaard, die weldra door allerlei tegensla
gen wordt vertraagd, door het oorlogsge
weld, door de elementen of door de fau
na langs de Nijloever, die voortdurende
strijd met olifanten, krokodillen, leeu
wen en slangen noodzakelijk maakt. On
nodig te zeggen, dat het kwartet er ook
nog voor zorgt, dat Khartoem door de
Britten wordt heroverd; daarvoor wordt
alleen het kruithuis even ongeblazen
Westerns: „Gold,
(„Hinderlaag ir
het Rotsgebergte") van George Waggner.
zich afspelend bij de Sioux-Indianen in
1876, in Rex, en „Apache Rifles" („Apa
chen in de aanval") van William H.
Whitney, een Apachenavontuur uit 1879
in Arena met Audie Murphy: beide films
houden zich bezig met de blanke goud
zoekers, die zich niet in de Indianen re
servaten mochten ophouden.
Het Leonhardt Consort had in geen
sfeervollere orrtgeving kunnen musiceren
dan in het door kaarsen verlichte koor
van de St. Laurenskerk. Dit kamermuziek-
ensemble. bestaande uit Marie Leonhardt
en Antoinette van den Hombergh, viool.
Wim ten Havé en Lodewijk de Boer. alt
viool, Dijck Koster, cello, en Gustav Leon
hardt, orgel en clavecimbel. heeft een
programma gespeeld, dat uitsluitend was
gewijd aan componisten uit de laat-renais-
sance en vroeg-barok 1550 1730).
Helaas was de akkoestiek te sterk voor
de strijkinstrumenten, die in bgrokmen-
suur waren gebouwd, wat het toonvolume
en karakter sterk gewijzigd heeft. Hier
door moest het fijne stemmenweefsel van
deze fragile muziek wel aan duidelijkheid
inboeten. En dit temeer, daar de bespeelde
instrumenten een minder geschakeerde
klank ontwikkelen. Om zich van dit en
semble een juist beeld te kunnen vormen
zou men dit kamermuziekensemble in een
intiemere omgeving moeten horen.
Door de kaarsverlichting was het volgen
van het programma op mijn plaats on
mogelijk, zodat ik mij ditmaal alleen tot
algemene indrukken moet bepalen. Welnu,
het Consort maakte, wat het samenspel en
de individuele capaciteiten betreft, een
zeer gunstige indruk. In verschillende be
zettingen, v.a. kwartet tot sextet, werd er
gemusiceerd, zodat het programma in rui
me mate gelegenheid bood kennis te
maken met de componeertechniek en
mogelijkheden van deze 17e eeuwse com
ponisten, waarin vooral de dansvorm
overheerste. Een schat van composities uit
de Engelse School (Gibbons, Byrd, Cooper,
Simpson en Lawes), uit Italië (Merula,
Turin en Marini) en Duitsland (Pachabel,
Von Biber en Boehm) werd ten gehore
gebracht w.o. enkele orgelsoli, die door
Leonhardt briljant en in een prachtige
articulatie werden gespeeld.
IN de Rotterdamse Kunstkring expo
seert André Bogaert schilderijen die
zijn samengesteld uit weefspoelen, hulzen
en afval van de weverijen uit de omge
ving van het Belgische Dorp Zeele, waar
de kunstenaar woont. Bogaert is tot de
ze materiaalkeuze gekomen door een lo
gische ontwikkeling, die enerzijds te ma
ken had met zijn persoonlijkheid, ander
zijds met enkele bijkomstige omstandig
heden.
In de eerste jaren na de oorlog werkte
thij naturalistisch. De voorstelling «peel
de de hoofdrol, maar steeds was er spra
ke van grote koloristiscihe begaafdheid
De kleur zou ook in zijn latere, abstrak-
te doeken dwingend naar buiten treden,
zelfs zo zeer, dat de kunstenaar hem ten
slotte van zijn linnen bande en een on
doordringbare, donkere wereld schiep op
zijn schilderijen In deze periode kreeg
hij de kompositie volkomen in de hand
en het landschap reeds onderwerp op
de figuratieve doeken kreeg een som
bere, vaak raadselachtige verbeelding.
Dat landschap heeft Bogaert nooit meei
losgelaten. Het Is die wonderlijke land
streek tussen Gent. Brussel en Antwer
pen: een spiegel van Europa. De groei
van de vruchten en dé struktuur van dc
bodem hebben reeds eeuwenlang een
stempel gedrukt op de simpele inwoners
die ongecompliceerd voortleven in 'n on
eindig vertrouwen op een hogere macht.
Toen André Bogaert de nacht in zijn
schilderkunst wist te overwinnen en doo»-
toepassing van synthetische materialen
zoals plastics aan zijn doeken reliëf gaf,
benaderde hij mede door het handha
ven van de kleur van het materiaal
weer de sfeer van de natuur en het le
ven in zijn dorpsgemeenschap. Dan ook
vertoont zioh een merkwaardig gebeuren
AL ZEVENTIG JAAR houdt „Candi
da" van Shaw repertoire. In ons
land mogen we ons gelukkig prijzen met
toneelleiders, die op gezette tijden dit
meesterlijke stuk willen vertonen.
„Candida" is met St. Joan ongetwij
feld Shaw's beste stuk. Klassiek van op
bouw confronteert het ons met -een we
reld, die aain de werkelijkheid van de
droom is ontleend. Schijnbaar lijkt het
om een reëel stuk te gaan, met duide
lijk omlijnde mensen in een wonderlijke,
maar geenszins absurde situatie.
Schijnbaar. Want ongetwijfeld heeft re-
ROTTERDAM OP Z'N BEST I
havenrondvaarten -
BLIJOOM* - EUROPA'S MOOERNSTE DIERGAARDE I
UNIEK UITZICHT OP 110 M. HOOGTE I
gisseur Bob de Lange, die met de Haag
se Comedie het stuk speelt, gelijk als hij
zegt dat beide mannenfiguren zelfprojec
ties van Shaw zijn. De schrijver heeft
beiden even lief: de jonge, onstuimige
dichter, wars van conventies, gehard in
eenzaamheid en de wat IJdele dominee,
een voortreffelijk mens. maar confor
mist in hart en nieren.
Beiden beminnen Candida. En Can
dida is een onaantastbare zuiverheid,
onwerelds bijna. Het feit, dat de domi
nee met haar is getrouwd, laat Shaw
voor wat het is. De liefde van de jonge
dichter wordt er niet illegaal door of
iets verwerpelijks. Als hij de positie van
de dominee ondergraaft doet hij dat met
goede argumenten.
HET verbazende van het stuk is. dat
de toeschouwer beslist onder de in
druk komt van de liefde van de dichter,
zonder echter partij voor hem te trekken.
De liefde van de predikant voor Can
dida is minstens even oprecht en eerlijk
En het conformisme van de wettige
echtgenoot maakt hem zo duidelijk tot
de zwakste van de twee minnaars, dat
alleen al uit menselijke overwegingen
onze sympathie aan zijn kant blijft staan.
KEUS UIT TWEE
op deze doeken: het lijkt soms of het plas-
tic als een openspringende bloemkelk
..explodeert". Dit zien wij op de latere
schilderijen met de weefspoelen ook her
haaldelijk gebeuren. Vanuit een mono
toon ritme breeikt daar herhaaldelijk
een haast vulkanische uitbarsting.
SPOELEN NA PLASTIC
De schilder ging deze spoelen toepas
sen, omdat de dokter hem verbood ver
der te werken met plastic. Dit is n.
lijk ongezond. Na een verbijf van vij
maanden in het hospitaal legde Bogaer
de basis voor de indrukwekkende expres
sie, waarvan wij nu een aantal uitste
kende voorbeelden in de Rotterdamse
kunstkring kunnen zien. De Kunstenaar
vervaardigt de werkstukken op de vloer
van zijn atelier Hij legt de spoelen op
een houten vlak en lijmt ze vast met po-
lyesther. Door toepassing van garens
met verschillende kleuren bereikt hij re
sultaten, die geen twijfel laten bestaan
over zijn koloristisohe bekwaamheid.
Natuurlijk kan men ook in deze uiting
in vloaden aanwijzen. Dat is met dit soort
werk haast niet te vermijden Maar Bo
gaert is er in geslaagd schilderkunst te
vervaardigen met een zeer persoonlijke
allure. Zij is vriendelijk en ongekompli-
ceerd zoals de landstreek waaruit hij af
komstig is. Soms is het de tastbaar ge
worden poëzie van de aarde. Nooit is
woede of haat achtergrond van dit werk.
De „explosies" zijn symbolisch voor het
openbreken van de vruchten, voor de on
peilbare macht van de natuur. En zelfs
waar duisternis schijnt te heersen zo
als in het donkerbruine schilderij dat
aangekocht weid door het Stedelijk Mu
seum in Schiedam is die nog te ver
klaren. Zij moet verband hebben met de
stikdonkere nacht die in deze Vlaamse
streken als een magische verlamming
over de weilanden en bossen hangt
Kortom, de tentoonstelling van de Bel
gische- beeldende kunstenaar André Bo
gaert is een boeiende gebeurtenis. Het is
de verdienste van de Rotterdamse Kunst
kring, dat zij zijn werkstukken in Neder-
kiezen. De dominee biedt haar land heeft geïntroduceerd.
Hofplein. Galerij, Coolsingel met De
Doelen, Leuvehaven, Lange Torenstraat,
Hofplein/Coolsingel.
Door de aankoop van een volledige ver
zameling van particuliere zijde zijn we
in staat foto's te brengen die in vele ge
vallen nog niet tevoren gepubliceerd zijn.
Deze foto's zijn van uitstekende kwali
teit en zullen vele liefhebbers van Oud-
Rotterdam en zijn romantiek zeker niet
teleurstellen. De serie is ook per giro te
bestellen onder gironummer 18344 t n.v.
weekblad „De Havenloods", Westblaak
25 te Rotterdam met vermelding „Oud-
Rotterdam". U dient dan echter reke
ning te houden met 25 cent verzendkos
ten. zodat dan het te storten bedrag 12,75
wordt.
zijn kracht, zijn bescherming
sitie. De dichter draagt aan zijn -
zwakheid en de eenzaamheid van zijn
hart. „Een goed bod", zegt Candida.
„Ik kies de zwakste". Dan weet de dich
ter al dat hij verloren heeft. Candida
heeft voor het zwakste, ja voor het
„hulpbehoevendste" gekozen, voor het
conformisme.
Tegen de achtergrond van het con
flict heeft Shaw enkele figuren inge
voegd, die teken zijn van de wereld,
waarin het gebeuren zich afspeelt.
De Haagse Comedie heeft, hoewel niet
geheel vlekkeloos, een mooie voorstelling
gegeven van dit onverwoestbare stuk.
1 de rol van de dichter; Ingeborg El
zevier was heel tuttig een secretaresse.
Wim van Rooy een zeer onhandige hulp
prediker en Bob de Lange, net iets te
plat de plebese vader v JIJ~
JAN DONIA
ploeteren in de grond gedaan. De serie
wegomleggingen waren wel niet zo uitge
breid als vandaag, maar toch was men
altijd wel ergens met het wegdek aan
het werk. Hier krijgt het Beursplein een
beurt. Dat wil zeggen de tramrails moe
ten nodig vernieuwd worden en ook daar
bij komt heel wat kijken. Men is hard
aan het werk met grote handschavers en
tangen, terwijl op de achtergrond een
oud, vertrouwd beeld van Rotterdam te
zien is. We zien daar sigarenmagazijn
„Au Condor" en café-restaurant „De
nieuwe Pool" naast het bankgebouw van
Mees. Wilt u meer van dat oude Rotter
dam zien?
Met !de vierde serie grote foto's van
het vooroorlogse Rotterdam (17 x 24
cm) op kunstdrukpapier kunt u thans uw
verzameling herinneringen uitbreiden.
Voor één rijksdaalder ontvangt u op
nieuw een serie van twaalf stuks. Aan
onze kantoren aan de Westblaak 25 kunt
u de opnamen bekijken en zullen wij u
graag helpen voor zover de voorraad
strekt. De afdrukken zijn niet afzonder
lijk verkrijgbaar. Er is een beperkte
voorraad. Stel uw komst dus niet te lang
uit.
Naast de opnamen van bekende Rotter
damse straten en pleinen van vóór de
Tweede Wereldoorlog hebben wij ge
meend ook iets van de oude romantiek,
die voor onze stad kenmerkend was, te
moeten ophalen. De opname die we hier
*In"de nieuw" ^erte'rijT'opgenomenTALENTENJACHT IN RHOON
palingkaren van de Wijnhaven, de paar-
detram met Wolfshoek op de achter
grond, mariniers op de Goudsesingel,
ORGELCONCERT
Zaterdag 10 april geeft Feike Asma
een orgelconcert im de Wiltoelminakerk,
Oranjeboomstraat. Aanvarig 8.15 uur.
Aanvang verkoop zaterdag
10 uur, Meent 40
„TELSTAR" GEEFT CONCERT
De Rotterdamse Accordeon Vereniging
„Telstar" zal op zondag 11 april in Ge
bouw Palace aan de Zomerhofstraat een
concert-cabaret-varieté-avond geven.
Het concertgedeelte staat onder leiding
van dirigent P. Th. van Amen. Aan de
ze avond werken mee: Frans Vrolijk, De
Spelbrekers, Willy Valjo, The Crocksons
met als speciale gast Harry Moo ten. Na
afloop bal met attrakties tot 3 uur met
het Kwartet George Amelung. Aanvang
20.00 uur, zaal open 19.30 uur.
Op zaterdag 10 april organiseert het
toneelduo „De Pietjes" een grote talen
tenjacht in het gebouw Hervormd Cen
trum te Rhoon. Deze talentenjacht be
gint 's middags om 3 uur met een voor-
selektie, en wordt 's avonds gevolgd door
een finale. Na afloop is er 's avonds ge
legenheid tot dansen. De muziek zai dan
verzorgd worden door de winnaar van de
talentenjacht. Deze jacht begint 's avonds
om 8 uur. de zaal is om half 8 geopend
De toegangskaarten zijn verkrijgbaar
bij: K. v.d. Tol. Dorpsdijk 157. De voor
verkoop van de toegangskaarten wordt
op vrijdagavond 9 april a.s. in het Her
vormd Centrum gehouden, 's avonds tus
sen 7 en 8 uur.
Dat de Johannes Passion geen poëtisch
doch een lithurgisch karakter heeft werd
duidelijk hoorbaar aan de zeer bekwame
uitvoering van Bach's meesterwerk door
de Kon. Chr. Oratorium Ver. „Hallelujah",
die onder leiding van Piet van den Kerk-
hoff in de Koninginnekerk heeft plaats
gevonden. Is de Matthaus Passion meer
bespiegelend en daardoor milder van ka
rakter Bach voltooide dit werk toen hij
44 Was in de Johannes Passion klinkt de
felheid van het nog in zijn volle fysieke
kracht zich ontwikkelende genie (de Jo
hannes Passion werd nl. in 1722 op 37*
jarige leeftijd voltooid). Reeds in het ope
ningskoor „Unser Herrcher", dat feller en
hartstochtelijker is dan het beginkoor van
de Matthëus Passion, is dit hoorbaar.
De uitvoering door „Hallelujah" stond
op hoog peil; de koren klonken zuiver en
homogeen en vooral de turbae (de opstan
dige volks- en priesterkoren) werden ge
laden gezongen. Maar sterker nog groeide
het koor uit in de koralen, die met grote
aandoenlijkheid werden vertolkt. Elly
Ameling, sopraan, dient om de nobele uit
voering van haar aria's met veel lof ver
meld te worden onder de solisten, van wie
Diet Kloos met haar mooie alt eveneens
een goede indruk maakte. Als naar ge
woonte zong Carel Willink, bas. zijn partij
van Jezus met grote uitdrukking, waar
naast Willy van Hese, tenor, in zijn rol
van de Evangelist door zijn zuiver in-
i penetrant geluid groot respect
afdwong.
In de kleinere rollen sloten Paul Schots
mans, tenor, en Peter de Vos, bas, zich
goed aan bij de andere solisten, hoewel
De Vos enige tijd nodig had om zijn stem
los te zingen, waardoor zijn stem en voor
dracht meer. uitdrukking kregen.
Het Philharmonisch volgde muzikaal en
geroutineerd de intenties van Piet van den
Kerkhoff, die meer en meer de kunst
vaardig wordt ook een orkest te leiden.
Vermelding verdient hier de fraai gespeel
de cello-solo van Jo van Loo in de alt-aria
no 58 „Es ist volbracht". Koos Bons, orgel,
en Jan van der Meer. clavecimbel, speel
den de begeleidings- en continu-partijen
deskundig.
Jazzclub „Clatertje Bhier"
Zaterdag 10 april zal jazzclub „Clater
tje Bhier" aan de Heemraadssingel 191
een jazz-avond organiseren waaraan me
dewerken; het kwartet Kees Kooy met
als gastsolist hoboïst Gilius Bergeijk.
Aanvang 20.00 uur. Toegangsprijs leden
t 1,-, introducees f 1,75. Het kwartet Kees
Kooy is als volgt samengesteld: Kees
Kooy, gitaar, Herrrian Bakker, piano, Ge
rard Holdtgreve, bas en Geert Jetsma
drums. Na het concert gelegenheid tot
dansen.
Greta Garbo in de titelrol van Clarence
Brown's „Anna Karenina" met Fredric
March als graaf Vronsky
(ifi Studio '62)
eon begrip w-» itt y Vraag staalboeken
voor mooi K p. KI /V f*4j t Behangersgereed-
en goedkoop schap in bruikleen
2e Middellandstraat 2
tel. 23.31.92
Wolphaertsbocht 236
tel. 27.48.25
