Herinnering aan
een tirannie
Vrijheid eiste ook in
Schiedam hoge tol
W li
CAUSERIE OVER GEHANDICAPTE KIND
St. Willebrordus
v'jftig jaar
Paasappèl
voor jongeren
,JDE HAVENLOODS DONDERDAG 8 APRIL 1965
15 Sohiedsa»'
JJet was nog maar kort na de bezetting van ons land dat kennelijk zeer
optimistische Schiedamse amateur-tonelisten plannen gingen be
ramen om, zodra het uur der bevrijding zou zijn geslagen, dat feest met
een „vrijheidsrevue" te gaan vieren. Als naam voor de revue werd ge
kozen: ,,'t Zit er opDat het nog zoveel jaren heeft moeten duren,
dat er zo'n orgie van bloed en tranen, van angst, ellende en vertrapping
aan vooraf zou moeten gaan, heeft niemand die de teleurstelling van
de tiende mei 1940 heeft meegemaakt, ook maar in het minst zich kun
nen voorstellen. Toch is het allemaal gebeurd in Nederland, en Schie
dam was er geen uitzondering op. Ook in onze stad is een leed geleden,
dat het meest duidelijk is gesteld als: onbeschrijfelijk. Toch willen we
trachten een en ander uit die vijf jaar vol angst, ellende en dood, in
enkele herinneringen te vertellen.
Het lijkt merkwaardie, dat uit die pe
riode die niet minder dan vijf jaar om
vatte, weiimdig „op papier" is te virtdten en
dat er weinig getuigende foto's zijn ge
maakt. Maar voor degenen die het alles
meemaakten, is de verklaring hiervan
duidelijk en voor de hand liggend. Het
was tè gevaarlijk! Om verschillende re
denen.
Er was een heel kleine groep, die in
de bezettingstijd wel schreef, soms wel
moest schrijven. Dat heeft heel vaak ook
de dood aan andere, uitnemende vader
landers gebracht. We bedoelen hiermee
de mensen die in het verzet werkzaam
waren, en per slot van rekening ook niet
alle namen en adressen van hun contac
ten konden onthouden.
Een enkel krabbeltje op een papiertje
is tientallen mensen noodlottig geworden.
Het kon de naam zijn van eën contact
man in Groningen of in Limburg, doch
binnen korte tijd waren daar velen in de
gevangenis opgesloten, als voorportaal
voor een zekere dood, soms na een af
schuwelijke marteling, teneinde de zwij
gende helden tot „doorslaan" te dwingen.
Zo moeilijk als het gesteld is met de
schriftelijke documentatie, zo moeilijk is
het ook met het foto-materieel,
Eerstens was het vooral in wat la
ter tijd der bezetting uiterst moeilijk
om films enz. te bemachtigen, doch het
was ook zeer gevaarlijk en, veelal ook
verboden in heit beoit te zijn van een foto.
toestel. Laat staan om foto's te maken.
Behalve dan vla de gecensureerde
eigen Duitse en NSB-fotografen, En
dus zijn voor de geschiedenis ook heel
weinig foto's uit de bezettingstijd be
waard gebleven, in elk geval niet de
foto's, die in vrijheid konden worden ge
nomen.
Het „landelijk patroon" van de verra
derlijke inval der Duitsers op de zwarte
datum: 10 mei 1940, göld ook voor Schie
dam. Ook hier de nog ondefinieerbare
angstige voorgevoelens, toen de „Hein-
kels" laag boven onze stad denderden,
toen de nog onbekende doffe slagen van
de bommen dreunden: het luchtafweer
geschut heftig knetterde, maar uiteinde
lijk o zo bitter weinig kon uitrichten te
gen zulk een overmacht. Ook hier de Ne
derlandse militairen, die vochten waar
zij moesten en konden om de vijand het
opdringen te verhinderen. Ook hier de
trieste colonne van het Rode Kruis en
burger-instanties, die doden en gewonden
vervoerden. Breed zullen we over dit al
les niet uitweiden, daarover lis reeds zo
veel geschreven.
ZIJ DIE VIELEN
In de Plantage staat het Schiedamse
monument voor de gevallenen in de oor
logstijd. Voor hen uit heel Nederland die
sneuvelden, doch bijzonder voor degenen,
die hun jonge leven gaven, om in zo
zwakke kracht van ons leger, de over
machtige vijand het oprukken te bestrij
den. Volgens beschikbare cijfers hebben
daarbij plm. 50 Schiedammers het leven
gelaten. Waarmee helaas de Schiednmse
dodenlijst tn de bezettingsjaren nog lang
niet kon worden afgesloten.
Toen de wereldtoestand steeds dreigen
der werd en duidelijk werd dat Neder
land ondanks alle mooie beloften
toch bij de oorlog zou worden betrokken,
waren de verduisteringsvoorschriften uit
gevaardigd. Dat betekende, er mocht
nergens licht uitstralen en uiteraard
werd ook de straatverlichting gedoofd.
Dit diende niet alleen om vliegers geen
geleidepunten te verschaffen, doch ook
een eventueel doelwit onzichtbaar te ma.
ken. Met blauw gekleurde lampjes van
zaklantaarns bewoog men zich dan
's avonds heel voorzichtig dver de stra-
derland die avond weer de lichtjes bran
den. Een Schiedammer die belast was om
de lichten te ontsteken vertelde ons hier
over: „Ik had de opdracht om bij het
oude Kerkhof aan de Singel het licht weer
ln orde te maken. Ik heb erbij staan
hullen als een kind: ik voelde het, dat
we onze vrijheid kwijt waren. Naast me
stond een jongen die militair was en had
gevochten. Hij had zijn uniform uitge
trokken en weggesmeten, hij was bitter
teleurgesteld ln alles. Aan de Buitenha
venweg en aan het Hoofd had hij staan
schieten op vliegtuigen. Mensen waren
gekomen hem een kopje koffie te bren
gen, maar hij had daar geen tijd voor,
hij vuurde zo snel hij kon. Nu kon hij
het alles niet meer verwerken, hij was
over z'n toeren. Ik heb het licht niet kun
nen aandraaien: het bleef daar donker
bij die oude begraafplaats".
WISTEN WE VEEL
Mogelijk klinkt het wat vreemd, dat
burgers, schietende militairen een
kopje koffie aanboden, doch wie de
dagen van toen meemaakte, weet het
anders.
Wisten wij veel wat oorlog was
We herinneren ons zelf een militair
die achter een muurtje stond een kop
koffie te hebben gebracht en dat de
jongeman ons vroeg: ..Hou eens even
vast. ik moet schieten".
Op nauwelvks 100 meter hoogte
vloog n.l. een Heinkel-toestel over
Gelukkig maar dat de boordschutter
zich niks van onze schietende militair
aantrok; hij noch wij en waarschijnlijk
vele anderen zouden het niet hebben
overleefd.
Daardoor kwam het ook, dat waar
schijnlijk verreweg het grootste aan
tal Nederlanders na de overgave in de
mening verkeerde, dat het nu was „af
gelopen". Zij zijn al te spoedig ont
nuchterd
Het Is wel wat sterk overdreven, dat
Schindam „oorlogsveld" zou zijn ge
weest, waarschijnlijk kunnen we vast
stellen, dat Schiedam van de plaatsen in
de omgeving nog wel het minste van de
eerste oorlogsdagen te lijden heeft gehad.
En wanneer we naar Rotterdam zien,
zwijgt ieder «til...
Er waren dus militairen, bijzonderlijk
langs de Waterweg opgesteld. Ook troe
pen in het „achterland", richting West-
land en Delft.
De Duitsers hadden parachutisten af
geworpen waar zij dat maar konden en
zij ruikten ook op in de richting Schie
dam. waar op verschillende punten tegen
stand van onze troepen werd ondervon
den. Zo kwamen zij ook in Kethel, waar
achter de Hervormde Kerk en voor Blij-
d'orp in een leeg pand, eerste-hulpposten
waren ingericht. In de toren was wacht
betrokken en in Pinksternacht, zondag
op maandag werd over de Harreweg een
troep mensen waargenomen.
Het bleken plm. 300 Duitse parachutis
ten te zijn, die het in het Westland te
benauwd hadden gekregen en in de rich
ting Rotterdam waren gevlucht. Zij had
den echter onderweg gijzelaars meege
nomen.
Spoorwegovergangwachter Timmers bij
Kethel, werd ook bevolen mee te gaan,
maar hij kende de landerijen te goed. Op
een uitgekozen ogenblik liet hij zich in
een sloot zakken, ging er vandoor, kwam
op een boerderij in een mestput terecht,
doch ontkwam, hoewel de kogels hem
om de oren floten.
De Duitsers kwamen in Overschie te
recht, waai- zij in de meelfabriek „Ons
Belang" zich nestelden en er de ramen
en deuren met zakken meel barricadeer
den Intussen rukten Nederlandse troe
pen uit de richting Ypenburg op en werd
artillerie in stelling gebracht om de
meelfabriek te beschieten. Zo ver is het
niet gekomen; brandend, vermoord Rot
terdam, had tot de overgave van Neder
land gedwongen...
En hier gaat zich nu het gebrek aan
documentatiemateriaal wreken. Want het
verraad, de angst en wat al niet meer
hebben het „zwart op wit" beperkt.
En uiteraard is het een onmogelijkheid,
om als in een soort „dagboek" het da
gelijks gebeuren na de dag der capitula
tie te vermelden. Het zijn maar enkele
brokstukken uit een geschiedenis, welke
de ouderen onder ons diep in het hart
staat gegrifd en er niet meer uit kan of
wil. Bijzonder dan bij degenen, dié „de
hitte van de dag" hebben gedragen.
Eigenlijk was iedere Nederlander in
die tijd „vogelvrij". Dat wil zeggen, hij
wist vandaag niet hetgeen hem morgen
kon overkomen. Het kon gebeuren en is
gebeurd, dat een man 's morgens naar
zijn werk ging, onderweg werd opgepakt
en neergeschoten, omdat elders in het
laind een bepaalde verzetshanideling was
verricht.
Een verkeerd woord in de tram of
autobus, op kantoor of in werkplaats, het
kon tot gevolg hebben, dat men nimmer
meer thuis kwam. Reken niet op het
„recht"; er bestond één soort recht: dat
van de Duitse nazi en zijn medespelers.
Het was soms zelfs maar nodig om bijv.
©en Duitser of diens NSB-'heiper kwaad
aan te zien of te bejegenen, of de „Orts-
kommandantur" was dicht bij de hand.
Zo weinig vrijheid als de mens over
zichzelf bezat, zo weinig ook had hij de
beschikking over zijn goederen. Koper,
radiotoestellen en wat al niet meer moest
worden ingeleverd, Hetgeen ook weer
niet betekende, dat het alles slaafs ge
beurde. Maai- bijzondere jacht werd bij
het voortduren gemaakt op alle vervoer
middelen, bijzonder ook op de fiets. En
een Nederlander zonder fiets, was eer
tijds evenmin een" Nederlander, als thans
zonder auto...
Het woord „razzia" is beslist niet on
bekend in de Nederlandse samenleving:
het heeft een afschuwelijk diepe beteke
nis gekregen in de dagen der bezetting.
WSL
men... Wat kleding, dekens en levensmid
delen moestien worden meegenomen. Ang.
stig stil was het op straat, alleen de Duit
se commando's en luide stemmen weer
klonken. Er was angst en geween in de
huizen!
Hoeveel plannen tot onderduiken wer
den er gemaakt doch niet uitgevoerd, ook
omdat het niet kon!
En zo werden zij weggevoerd öp die
dag, bijna 2000 Schiedammers.
IN DE VAL
We laten een gedeelte volgen uit het
geen één van hen later schreef: „Het is
7.15 uur, als er wordt gebeld. Een Duit
se soldaat drukt me een papiertje in de
hand, waarop staat, dat ik me gereed
moet houden voor vertrek. Wat te doen?
in die vijf jaar werd geleden en gestre
den. Daar was de honger, de kou. En
ook Schiedam maakte geen uitzondering
op het landelijk beeld 'in dezen.
Hoe dapper zijn ook vele Schiedamse
vrouwen er op uitgetrokken om „er
gens" voedsel te verkrijgen. Welke ..hon
gertochten" naar de polders in Kethel,
doch ook naar het gebied rond Oud-
Beijerland werden door hen ondernomen.
•Met de soms levensgevaarlijke passage
aan de Spijkenisser brug of in het klei
ne roeibootje Maassluis-Rozenburg.
De kou, vooral in de laatste bezet-
tlngswinter, toen er niets meer te stoken
viel. We herinneren ons hoe als een kud
de roofdieren- honderden mensen een op
slagplaats van kolen op een terrein langs
de Buitenhavenweg bestormden, toen er
een partijtje steenkolen was ontdekt. Bin
nen een uur was de opslagplaats leeg...
Over „stelen" werd in die tijd niet ge
sproken; het ging om het leven.
BOMMEN
Alsof dat alles niet genoeg was, wa
ren er de voortdurende bombardemen
ten. Het triest verhaal van Rotterdam
is reeds vaak, doch nooit te vaak gedaan.
Er mag met dankbaarheid worden vast
gesteld, dat Schiedam aan een echt bom
bardement is ontkomen.
Het is waar, op enkele plaatsen zijn
bommen gevallen, doch meestal omdat
de vlieger getroffen was en zijn last
..kwijt" moest, dan wel. dat hij zich in
het doel vergiste. Voorbeelden daarvan
zijn de bommen op de rij wonihgen aan
„Vleugellam", getroffen door enkele
bommen, ligt de „Westerdam" in de
Waterweg tegen de walkant van
Schiedam.
de Parallelweg, in het Sterrebos, nabij
het ziekenhuis. Dat heeft een aantal do
den gekost, doch het kan niet in verge
lijking staan tot hetgeen zich in Rotter
dam en Den Haag heeft voltrokken.
De oorlogsbodem „Jan van Galen" en
de „Westerdam" zijn in de eerste oor
logsdagen in de Waterweg voor Schie
dam door bommen, getroffen en tot zinken
gebracht. De daarna herstelde Wester
aam werd ln januari 1945 door een ver
zetsgroep in de Rotterdamse haven tot
zinken gebracht. Met zoveel werven om
ons heen, was iedere Schiedammer er
op. voorbereid, dat een of andere dag of
nacht een bombardement zou plaats vin
den. Dat is gelukkig uitgebleven; oorlog
voeren geschiedt ook naar bepaalde re
keningen. Schiedam moge dan door het
oorlogsgeweld niet zwaar zijn getroffen,
het verdriet, de angst, de ellende is ook
onze stadgenoten in die dagen niet be
spaard gebleven. Of men het alles paa-
sief heeft ondergaan? Uiteraard in meer
derheid wei, lang niet een ieder bezat
de moed, de wil en ondernemingsgeest
tot eert daadwerkelijk verzet tegen al het
geen ons werd aangedaan.
Over hetgeen in Schiedam aan verzet
werd verricht en ook, hoe dc bevrijding
tot ons kwam toen het „er op zat", in
een volgend artikel.
Hpt bezit van een kind met geestelijke -en lichamelijke moeilijkheden plaatst
de ouders voor grote zorgen bij de opvoeding. Vaak zullen de ouders van
dergelijke kinderen er behoefte aan hebben deskundig advies te krijgen te
praten met mensen die in dezelfde omstandigheden verkeren. Er zijn in ons
DOOR DE HEL
Dat ls dan eigenlijk „slechts" een in
leiding tot hetgeen ons land en dus ook
Schiedam in die eerste oorlogsdagen
meemaakte. Hetgeen slechts een begin
was van het „bitter lijden" en de bitter
ste betekenis van het woord.
Ook de Schiedammers zijn door een
hel van vijf Jaren gegaan. Een hel, waar
in verraad, angst, zenuwspanning, hon
ger, bloed en tranen hoogtij vierden,
waarin veel meer In gelegen, dan die
woorden vermogen uit te drukken.
Het hidpbureau van politie aan de
Buitenhavenweg, was zo goed mogelijk
beschermd tegen bomscherven enz.
„Razzia" was het meest vreesaanja
gende woord. Zoals de Arabische oor
sprong er van. de veldtocht van de Mo
hammedanen tegen de ongelovigen, de
plunder- en rooftochten der Franse troe
pen in Noord-Afrika het alles omschreef,
zo pasten de Duitsers dit toe op de Ne
derlanders. Raizzia op joden, razzia op
onderduikers, razzia op mannen die als
slaven gedwongen werden te werken voor
de aanhangers van een regiem, dat zij
verfoeiden.
En ook in Schiedam hebben wo de ra -
zia's gekend. Daarover kan iedere Schie
dammer in de middelbare leeftijdsgroep,
verhalen uit eigen ervaringen. En daar
op vormen de vrouwen beslist geen uit
zondering.
ALS SLAVEN
De jacht op de mensen werd regelma
tig gevoerd. Eerst werden fabrieken
„uitgekamd". Men moest maar aanto
nen hoeveel werkers er nodig waren;
wie „over" was, kon naar Duitsland in
de fabrieken. En met het steeds moei
lijker worden van produktie en afzet,
moesten sommige bedrijven ontslaan.
Veel werven, ook in Schiedam, wer
den ingeschakeld tot verbouwen van de
„gevorderde" Rijnaken die omgebouwd
moesten worden ten behoeve van landin
gen, die de Duitsers in Engeland zouden
gaan uitvoeren. Dan moesten de soldaten
in die Rijnaken over de Noordzee naar
Engeland worden gebrachtMaar wie
niet in het arbeidsproces was opgenomen
en zich bij „de steun" moest melden,
ging onherroepelijk naar Duitsland. Ten
zij hij „onderdook'
Bij tienduizenden Schiedammers staat
de datum van 10 november 1944 diep in
het geheugen gegrift als de dag waarop
zij „gevankelijk werden weggevoerd".
In het diepst van de nacht was Schie
dam hermetisch afgesloten op alle toe
gangswegen der stad. Niemand mocht er
ln of er uit.
In het heel vroege ochtenduur kwam
huis aan huis de mededeling, dat iedere
man in de leeftijd van 17-40 jaar op straat
moest gaan staan, in het bezit van vrij
stelling of niet. Wie geen gevolg aan dit
bevel zou geven, wachtte de kogel. En
het was maar al te goed bekend, d:t dit
geen loos dreigement was. Daar zijn ook
in Schiedam ae voorbeelden van te noe-
In de Plantage te Schiedam staat dit
monument voor de Schiedammers die
in de oorlog hun leven gaven.
We beraadslagen, we zilen op de BK-
laan de Duitse soldaten staan die man
nen aanhouden. Bij de Nieuwe Haven
merk ik, dat de Oranjebrug is opgehaald,
iedereen zit gevangen. Ik ga over dé
Kippebrug en de Westvest op. De straat
is geheel leeg maar in de verte zie ik
mijn vrouw staan. Dat is voor het laatst
dat Ik haar zie. Verder gaat het over de-
Vest.
Reeds zijn er duizenden op weg naar
Rotterdam. Op het afdak bij de HAV-
bank liggen Duitsers achter een mitrail
leur. We worden over de Rotterdamsedijk
gebracht en komen aan de Merwehaven.
Daar worden mensen ingeladen. Maar
wij moeten in de loods blijven wachten.
Dat zijn er plm. 3000. De volgende dag
gaan we op mars in de richting Delft.
Onderweg zien velen kans te ontsnappen;
mensen langs de weg helpen daarbij.
Via Overschie bereiken we Delft en
brengen in een gebouw van de TH de
nacht door. De volgende dag worden we
ln goederenwagens „geladen". De deu
ren gaan op slot.
Zondag 12 nov. komen we ln Hilver
sum aan; we mogen er even uit. Van
die kans maken weer velen gebruik om
te vluchten en ook hier helpt de burge
rij. Er wordt medegedeeld, dat we ver
der op transport gaan naar Westfalen,
waar zwaar gebombardeerd wordt. Ik
zie kans de vlucht te nemen en vind een
schuilplaats in een woning. Het blijkt dat
650 personen uit de trein zijn ontvlucht;
de Duitsers zijn woedend. Lalter zijn er
30 weer gepakt, maar later ontsnappen
er weer 100. Het verdere verhaal vertelt
dan van de tocht te voet terug naar
Schiedam, een tocht vol angst voor ont
dekking. Maar maandag 27 november is
deze Schiedammer weer terug ln zijn
woonstad. Hij ls één van de weinigen,
die het er zo heeft afgebracht; de mees
ten kwamen pas na de oorlog terug.
Doch er zijn 117 Schiedammers in
Duitsland waar zjj te werk waren ge
steld, door bombardementen om het le
ven gekomen
land 250.000 mensen die tot de groep
kunnen worden.
Verschillende maatschappelijke orga
nisaties zijn ln het leven geroepen om
deze mensen steun te verlenen en des
kundig te begeleiden. Gespecialiseerde
maatschappelijke werksters trachten in
nauwe samenwerking met psychiaters
psychologen en geestelijke adviseurs de
moeilijkheden op te lossen die zich in
het leven van de zwakzinnigen voordoen.
De betrokken organisaties hebben reeds
veel tot stand kunnen brengen; bijzonde
re kleuterscholen voor imbeciele kinde
ren, dagverblijven voor zwaar geeste
lijk en veelal gehandicapte kinderen
tehuizen voor zwaar geestelijk gehandi
capte, ouderloze kinderen die op beschut
te werkplaatsen (GSW izijn te werke.e-
steld, alsmede internaten en observatie
centra.
De afd. Schiedam van de Bond van wer-
kers(sters) in de Industriële bedrijven, St.
Willebrordus, heeft in Arcade het gouden
jubileum gevierd.
Daar werd 's morgens door pater E.
Preusting O.P. de H. Mis opgedragen,
waarna een gemeenschappelijk ontbijt
volgde.
De voorzitter, de heer C. Plooy, heeft in
een toespraak gewezen op de betekenis
van de vakorganisatie en ging in het kort
de huidige toestand vergelijken met die
van een halve eeuw geleden. Hij consta
teerde, dat ook voor de toekomst nog ge
noeg arbeidsterrein aanwezig is, niet al
leen tot verkrijgen van verbeteringen,
doch ook om te behouden hetgeen kon
worden bereikt.
De geestelijk adviseur wekte op tot
samenwerking, teneinde zo te komen tot
vele problemen welke in de wereld nog
op oplossing wachten. Dat is een opdracht,
welke ons door God is gegeven.
Namens het Bondsbestuur sprak de
tweede voorzitter, de heer J. Smit, die op
merkte. dat hoewel Schiedam in het in
dustriegebied ligt, er toch nog arbeiders
zijn, die met I 88,— schoon naar huis
moeten gaan en in financiële zorg ver
keren. Hij bepleitte verhoging van lonen
vooral in die bedrijven, waar hoge win
sten worden gemaakt.
Tijdens de huldigingen die plaats von
den. ontvingen de heren G. van Leeuwen,
J. Prein en Th. Niewaart het gouden
NKV-insigne, wegens 40-jarig lidmaat
schap.
De heer B. Wuister is 25 jaar lid en ont
ving het zilveren speldje en voorzitter
Plooy, die 12'/i jaar die functie bekleedt,
ontving o.m. een vulpen.
's Middags werd. door het bestuur een
druk bezochte receptie gehouden.
de geestelijk gehandicapten gerekend
De ouders van geestelijk minder be
deelde kinderen hebben zich georgani
seerd o.a. in de Algemene Vereniging
„Helpt Elkander" met het doel een band
tussen de ouders-verzorgers te leggen
opdat zij elkaar met woord en daad ter
zijde kunnen staan.
Het is het bestuur van de afd. Schie
dam bekend, dat deze vereniging in
Schiedam nog niet voldoende bekendheid
geniet. Daarom organiseert zij op 13
april een propaganda-avond in de Open
bare BLO-school gelegen aan de Burg.
Honnerlage Grete laan 496 te Schiedam,
aanvang 8 u. De heer J. W. Wehrmeyer,
directeur van de „v. d. Wouden Stich
ting" te Delft zal spreken over het on
derwerp „Problemen rond het gehandi
capte kind". Daar de afdeling in de pe
riode 17 september 1964 tot 31 juli 1S65
met 170 kinderen van een vakantie zul
len gaan genieten in „Onse Bliscap" te
Amerongen, zullen de ouders-verzorgers
van de Schiedamse kinderen een indruk
kunnen krijgen hoe zij genieten. Na de
pauze worden kleurendia's vertoond, die
zijn gemaakt tijdens vakantie-kamp
1964.
Wij maken onze lezers er op
attent, dat onze redacteur, de
heer J. Dijkstra, voorheen
wonende Burgemeester van
Haarenlaan 734 te Schiedam, on
langs verhuisd is naar een an
dere gemeente. Men gelieve ko-
py, bestemd voor ons blad, dus
niet meer naar zijn adres te
sturen, maar naar onze redak-
teur voor Schiedam, de heer
Leo 't Hart, Burgemeester van
Haarenlaan 916, tel. 26.69.00.
In de Julianahal van het Jaarbeurs
complex te Utrecht wordt op 2e Paas
dag onder het centrale motto „Leven
met Pasen" een groot Paasappèl gehou
den. Het is de 3e manifestatie in een door
Youth for Christ, „Jong Nederland voor
Christus" en „Verdieping en aiktivering"
georganiseerde reeks. In 1963 werd het
Paasappèl gestart uit de behoefte om ge-
geloof. in 't bijzonder van het paasge-
beuren. De belangstelling was zo groot,
dat het ruime Tivoli verleden jaar te
klein bleek.
Het Paasappèl van dit jaar bestaat uit
drie samenkomsten, waarin zal gespro
ken worden over de wijze waarop het
evangelie onder de mensen moet worden
gebracht, de beleving van het geloof in
het persoonlijk leven en de toewijding
aan Christus en Zijn rijk. Sprekers zijn
rev. G. A. Brucks, ds. F. H. Veenhuizen
en de heer L. J. Pasman. Aan de bij
eenkomst is een aantrekkelijke boeken-
en grammofoonplatenmarkt verbonden.
Dit met muziek en samenzang omlijs
te gebeuren wordt gedeeltelijk uitgezon
den door de NCRV. Het Paasappèl. waar
ongeveer 4000 jonge mensen worden ver
wacht is voor ieder vrij toegankelijk en
vangt aan om 10 uur vm. De sluiting
is 's avonds omstreeks 6 uur Vanuit vele
plaatsen zijn bustochten georganiseerd.
(Voor inlichtingen hierover: Paasappèl
1965, Postbus 138, llilversum.
Medische diensten
Apothekersdienst Evers. Lange Ha
ven 81. tel. 268242; Kethel. Schiedam-
seweg 41. tel. 269927.
