1111
li U
"Itfllll K
1
Je trapt gewoon het gas in,"
zei mijn echtvriend geprikkeld
Zeg mij wat in uw boekenkast staat
en ik zal u zeggen wie u bent
p?
Autoles bij manlief is tegen de natuur
Manipuleren met eieren
Piepers in een
wip gepiept
KOKEN
-
1
j DE HAVENLOODS DONDERDAG 15 APRIL 1965
jyjIJN OPLETTENDHEID IN HET VERKEER wordt de laatste dagen
ernstig in gevaar gebracht. Om nader te verklaren redenen word
Ik sterk geboeid door de aanblik van een vrouw achter het autostuur,
terwyl ik helemaal onverantwoordelijk ga doen als er nog een man
naast zit ook. Nu moet u hiervan niet direkt rare dingen gaan denken,
de oorzaak is heel simpel: we hebben voor het eerst een AUTO. Het
mag dan een soort rijdende koektrommel zijn met een aantal goed ver
ankerde piepers en rammels, het is een auto en ik ga leren autorijden.
Om dit laatste gaat het. Het ding stond
nog niet voor de deur of ik werd al
door mijn technische, al lang autorijden
de, man met m'n hoofd onder de motor
kap gesleurd, voor de eerste les: hoe
werkt de motor. Voor ik het wist riep
ik al vlotweg iets over het carter en
de remschijven en wist ik iedere voor
bijganger de functie van de koppeling
Een voor Nederland nieuw artikel is de
elektrische schrapmachine, waarin aard
appelen, wortelen e.d. geschrapt kunnen
worden. Er zijn twee maten: no. 2 voor
maximaal 2 kg. aardappelen en no. 3
voor maximaal 3 kg aarappelen. Zij kós
ten respectievelijk 117,50 en 137,50.
De machines zijn uitgevoerd met een
robuuste dubbel-geïsoleerde motor.
Een van de meest onaangename kar
weitjes die bij de taak van de huisvrouw
horen, wordt haar door dit Tornado-ap
paraat uit handen genomen. De machine
schrapt in 2 a 3 minuten 2 of 3 kg. aard
appelen voor haar, ze behoeft ze dan
alleen nog maar te pitten.
Er zijn van die speciale dagen in
het jaar, die aanleiding geven om
extra aandacht te schenken aan dat
gene, wat er op tafel wordt gebracht.
Daar kiezen we altijd de feestdagen
voor uit, al stel ik me persoonlijk
op het standpunt, dpt eigenlijk elke
maaltijd een feestelijk tintje moet
hebben. Tijdens de maaltijden is het
hele gezin meestal bijeen en die tref
punten moeten eigenlijk hoogtepun
ten van de dag zijn. Maar ik wil na
tuurlijk ook toegeven, dat die feest
dagen aanleiding geven om dat fees
telijke tintje nog eens extra te onder-
Bij het Paasmenu horen natuurlijk
eieren. Het Voorlichtingsbureau voor
de voeding (Ko
ninginnegracht
42 in Den Haag)
heeft weer een
vouwblad het
licht doen
waarin
aantal aardige
tips voor dat me
nu worden gege
ven. Ik laat er
hieronder enkele
volgen, maar men
kan het vouw
blad ook zelf
voor een dubbeltje bestellen bij het
Voorlichtingscentrum.
Het ontbijt begint, natuurlijk met
feestelijk versierde eieren. Daarvoor
heeft men nodig hardgekookte eieren,
stukje wortel, rode en groene gecon-
fijte kersjes, chocoladekorrels, gele,
oranje en donkerbruine wollen draad
jes, houten prikkertjes, kurken, wat
ten en kuikentjes.
Van de eieren maken we mannen-,
kinderhoofdjes. De
worden daartoe niet helemaal
gepeld. Aan het stompe einde van het
ei laten we een stukje schil zitten.
Hierop kan bijvoorbeeld een pruikje
van wol of touw worden vastgemaakt
Ogen kunnen met kleine stukjes ge-
co nf.\j te vruchten of chocoladekorrels
worden aangegeven.
Op de plaats van neus, mond en oren
wordt eerst met een scherp klein mes
een inkeping gegeven. Voor manne
lijke familieleden, die een pijp rokèn.
kan een pijp gemaakt worden van
een stukje kurk, dat aan één kant
wordt uitgediept, in dat holletje wor
den wat watten gestopt bij wijze van
rook. De steel is een houten prikker.
MET ADAM
Dit is een van de voorbeelden, die 1
men kan aanvullen naar eigen fan- i
tasie. i
De eieren kunnen we vastzetten op
omgekeerde aluminium bakjes, in een
met aluminiumfolie, zilverpapier of
een papieren servetje omwoeld stuk
je karton van een oude papierrol of
in de tanden van een vork. die op
het bord ligt De eieren kunnen bij
elkaar op een grote schaal, gegar
neerd met kuikentjes, of apart op elk
bord worden geplaatst.
In de loop van de dag lusten de
kinderen het hele gezin misschien
wel graag een stukje taart. Voor
een taart met een middellijn van on
geveer achttien centimeter heeft men
nodig voor het deeg: 150 gr. bloem.
100 gr. boter of margarine, 50 gr. witte
basterdsuiker, 1 eierdooier of een
half klein ei en wat zout. Voor de
vulling en garnering zijn nodig: zes
halve perziken uit blik, zes halve
chocolade paaseitjes, een groot half
chocolade paasei, twee dl. slagroom,
ongeveer twintig gr. (twee eetlepels)
Het deeg wordt bereid als volgt.
Van de bloem, de boter of de mar
garine, de basterdsuiker, het ei en het
zout kneedt men een soepel deeg.
Dat wordt met bloem bestoven en
uitgerold op een met bloem bestoven
tafel of aanrecht tot een langwerpige
lap van ongeveer een derde cm dikte.
Uit het deeg worden twee ronde
plakken gesneden. De plakken worden
op een ingevet bakblik gelegd. De
oven wordt voorverwarmd en de
plakken worden in ongeveer vijftien
minuten gaar en zandkleurig gebak
ken. Het gebak laat men op een
taartrooster afkoelen.
Voor de vulling en garnering gaat
men alk volgt te werk. De perziken
laat men goed uitlekken. De helften
worden eivormig bijgesneden en de
restjes perzik worden fijngesneden.
De slagroom wordt met de suiker
stijfgeslagen. Ongeveer een kwart van
de room vermengt men met de fijn
gesneden perziken, welk mengsel
tussen de plakken deeg wordt ge
smeerd. De bovenkant en de zijkant
van de taart wordt met een laagje
slagroom bestreken. De zijkant gar
neert men met roosjes slagroom..De
bovenkant van de taart wordt gegar
neerd en afgewerkt met de halve per
ziken, de paaseieren en de rest van
de slagroom. JAN DIJKSTRA.
haarfijn uit te leggen. „Je moet ook be
slist leren banden verwisselen", riep mijn
eigenste de volgende dag, maar ook de
praktijk werd me vooralsnog bespaard
omdat er niet de geringste aanleiding
was de wielen te gaan demonteren. „Je
ziet soms van die vrouwen die weten niet
eens waar de motor zit, laat staan dat
ze iets van gereedschap in hun handen
kunnen houden!" Dit op een toon van
dat zal mijn vrouw niet gebeuren.
Zijn vertrouwen in mijn capaciteiten
leek me nog steeds ruim voldoende voor
het geven van de eerste autorijlessen,
waarna we dan het aldus uitgespaarde
geld weer in benzine zouden kunnen
omzetten. Ik hoorde mezelf al trots te
gen derden beweren dat ik het binnen
zoveel maanden had geleerd. Ja, inder
daad, van mijn man. Ruzie? Nee hoor.
het ging geweldig, we gingen iedere
avond na het eten even een endje en
voor het examen heb ik nog wat lessen
genomen bij een echte rijschool. En met
een geslaagd, ja.
Starten en remmen
Toen mijn ega mij alles van het inge
wand van ons automobiel had uitgelegd,
gingen we rijden. Ik bijvoorbaat al met
het water in de handen, hij zelfverze
kerd achter het stuur tot aan het als
oefengebied uitgekozen industrieterrein.
„Nou jij", commandeerde hij en stopte.
Onze zoon van twee, die we niet onbe
heerd achter wilden laten, verhuisde
naar vaders knie en keek ongelovig naar
zijn moeder met een blik van dat wordt
toch nietsin de ogen.
Maar wij geloofden onwankelbaar in
de hechte kwaliteit van ons huwelijk
waarin, anders dan in alle andere huwe
lijken, de auto geen crisis zou betekenen.
„Draai het contactaleuteltj e om", beval
mijn echtvriend, van nu af aan In ver
korte zinnen sprekend. „Nu starten
STARTEN". „Ja schat, starten, maar
ik weet alleen niet hoe." Ik moest dit
wel zeggen, want ik wist 'tècht niet.
Goed, over dat carter en die bougies en
die voorwielaandrijving hoefde niemand
me meer iets nieuws te vertellen, maar
starten? Dat leek me erg moeilijk. „Hè,
je trapt gewoon 't gas in", klonk het
enigszins geprikkeld, wat ik best kon
begrijpen. Het vervelende was dat ik
niet wist welke van de drie pedalen het
gaspedaal was zodat ik maar op goed
geluk links trapte. Mis. dat bleek de
koppeling te zijn en het was heel dom
van mij. Toch bleef de stemming heel
gezellig. Onze zoon had jnmiddels de
versnellingshandel gegrepen, zodat ik
hem fors kneep to^.i het ding in „z'n
één" moest worden gezet, maar verder
gebeurden er geen enge dingen.
Op een wonderschoon moment reden
we weg en zat ik gebiologeerd achter het
stuur voor me uit te staren met dat we
zenloze gevoel „IK RIJ"". „Achteruit
kijken", klonk toen bits het bevel. „Je
mag nooit zomaar wegrijden". Ik draai-
de me om en zag kilometers ver geen
sterveling. „Niet achterom kijken maar
in de spiegel, daar is dat ding voor!"
In de spiegel kijken, jawel, en wederom
kwam er niets aan dus ik had ons ge
zinsleven niet in gevaar gebracht.
„Nou stuur je die auto langzaam naar
de kant en rem je als ik 't zeg", was
de opdracht die ik instantelijk en zon
der moeite uitvoerde. „Rèmmen!", riep
hij toen alsof zich voor ons vehikel een
gapende kloof had geopend. „Waarom
schreeuw je zo?", vroeg ik, nog niet di
rect remmend want het ging juist zo
echt. Had ik niet moeten zeggen: „Ik
schreeuw helemaal niet, maar je moet
meteen remmen als ik het zeg, meteen".
Boem, daar stonden we dan, het kind
dook zeer onzacht tegen de voorruit, pa
schokte ook en ik vroeg nogmaals:
„Maar je hoeft toch niet zo tegen me te
schreeuwen? Het lijkt wel of we ruzie
hebben
Heiligste van de man
Ach, u begrijpt het al. Ons huwelijk
is niet anders dan dat van al die andere
mannen en vrouwen bij wie de autorijles
op echtelijke onenigheid uitdraaide. Het
schijnt tegen de natuur te zijn. Wij vrou
wen dringen binnen in het heiligste van
de man: ZIJN AUTO en hoewel hij het
aanvankelijk niet wil toegeven bezwijkt
hij voor de verleiding haar uit dat do
mein te jagen. Ze mag het desnoods wel
leren, maar dan van een ander.
En daarom kijk ik de laatste dagen
zo onbeschaamd (op de fiets) in auto's
naar binnen. Om te zien hoe de stem
ming is. En het meest benieuwd ben ik
naar de rijkunsten van vrouwen van
instructeurs. Zouden die het ooit leren?
SASKIA KLUWER.
Is het u wel eens opgevallen, dat
een kamer waarin geen boek te
vinden is zo'n vreemde indruk
maakt Het lijkt dan net alsof er
iets ontbreekt en eigenlijk is dat
ook zo want boeken vertellen iets
van de mens. Met een variant op
een bekend spreekwoord zouden
we kunnen zeggen: „Zeg mij wat
u leest en ik zal zeggen wie u
bent". Het boek vormt een brug
tussen ons en de ander en als die
brug ontbreekt, missen we iets.
Gewoonlijk piekeren we er echter
niet over wat een boek nu eigen-
lyk doet in een kamer. We zeggen
eenvoudig dat boeken sfeer geven
en daarmee is de kous af en wat
ons betreft eigenlijk ook, want we
willen alleen maar een paar tips
geven om boeken gezellig te
plaatsen.
Het is misschien niet altijd uitvoer
baar. maar als het even kan moet men
proberen de boekenschat bij het zitge
deelte van de kamer te houden. Een
boekenkast ergens in een verloren hoek
je werkt niet mee aan het maken van
een gezellige sfeer. De boeken moeten
als het ware onder bereik liggen. Men
komt er dan ook veel eerder toe om zo
maar eens een boek uit de kast te pak-
Als men een meubeltje voor de boeken
zoekt, moet men zich van te voren wel
even afvragen hoeveel schaplengte nodig
is. Gaat het om gewone romans van nor
maal formaat dan moet voor elk boek
ongeveer 3 cm gerekend worden. De
dikte van pocketboeken varieert van een
Boekenwandje met schrijfgelegenheid. De legplanken zijn verstelbaar en kun
nen naar behoefte uitgebreid worden.
tot anderhalve centimeter. De hoogte
maten van boeken lopen nogal uiteen.
Een pocket vraagt een schapafstand van
20 cm, maar er zijn plaatwerken die 40
cm ruimte nodig hebben. Voor romans
kan men volstaan met 28 cm. Moet u
voor veel boeken een plaatsje zoeken,
neem dan een kast met verstelbare leg
planken. U kunt dan de boeken op
grootte sorteren en zelf de meeste ge
schikte afstand tussen de legplanken be-
Bent u gewoon zo nu en dan een paar
boeken bij te kopen, dan moet u van te
voren wel overwegen of het verstandig
is een kast te kopen. Een boekenkast kan
namelijk maar een beperkt aantal boe-,
ken bevatten. Gewone boekenkasten en
vooral kleinere modellen zijn meer ge
schikt voor .mensen die zelden of nooit
hun boekenvoorraad uitbreiden. Voor dit
doel zijn ook bijzonder aardige combina
tiekastjes in de handel die een aantal
open vakken voor boeken hebben en
verder ingericht zijn als servieskast, als
schrijfbureautje of als theemeubel.
--1—
Km
Ideaal voor boekenberging zijn aan-
bouwmeubels en wandrekken. Deze sy
stemen hebben het voordeel, dat men
zelf het aantal legplanken kan bepalen
en later zonodig uitbreiden. Heel belang
rijk is ook. dat bij wandrek- en aan-
bouwsystemen gewerkt wordt met be
trekkelijk smalle elementen. Hierdoor is
het mogelijk om bij verhuizing een
grote combinatie in kleine eenheden te
splitsen. U behoeft zich bij gebruik van
wandrekken of aanbouwelementen dus
nooit af te vragen of ze later in een
ander huis wel geplaatst kunnen worden.
Met grote vaste boekenkasten kan dit
gemakkelijk moeilijkheden geven en het
is niet eenvoudig een kast een halve me-
Er zijn ook wandrekken die dwars op
de wand kunnen worden geplaatst. In
een lange kamer kan zo'n rek met boe
ken en kastjes een afscheiding tussen
woon- en zitgedeelte vormen. Het staat
niet aardig als een gewone boekenkast
half vol staat met boeken, maar als u
wandrekken of aanbouwkastjes gebruikt
valt het eigenlijk helemaal niet op als
de schappen maar voor een deel gevuld
zijn. Het staat zelfs wel aardig om de
rijen boeken te onderbreken met een pul
of een kleine radio.
In elk huis zijn wel enkele boeken te
vinden die minder geschikt zijn voor
jeugdige lezers of die waardevol zijn,
maar uiterlijk hun beste tijd hebben ge
had. Voor deze boeken hebt u een kastje
nodig dat afgesloten kan worden. Bij
gebruik van wandrekken of aanbouw-
meubels kan men zo'n kastje met de
open legplanken combineren. Hebt u
veel boeken dan kunt u een kast van
aoek tot hoek maken of over de kamer
deur heenbouwen. Er zijn ook kastjes
waarmee een lage boekenkast onder het
raam gemaakt kan worden. Zo'n kast
vraagt weinig ruimte en geeft toch de
gelegenheid om een flink aantal boeken
te plaatsen.
Wat de uitvoering betreft kunt u
kiezen uit houten en metalen wandrek
ken. De metalen rekken zijn goedkoper
dan de houten, maar beide uitvoeringen
hebben gemeen dat ze volkomen neu
traal zijn en het doet er eigenlijk niet
veel toe hoe de rest van uw kamer is
ingericht. Misschien vindt u de me
talen rekken erg nuchter en kil. In
dat geval moet u de schappen helemaal
vol zetten dan heeft het materiaal geen
enkele invloed meer op dé sfeer van
de kamer. Dan is er ook nog de moge
lijkheid om van een wandkast een open
boekenkast te maken De deur moet dan
verwijderd worden, de sponningen op
gevuld en één of twee extra legplanken
aangebracht worden. Wil men het heel
maken dan kan men de kast van
binnen met triplex laten betimmeren en
de voorkant met een lijst van edelhout
laten afwerken. Dit is echt een werkje
meubelmaker.
Soms bevindt zich naast de schoor
steen een klein wandje waar nauwelijks
een kastje kan staan. Er is dan eigen
lijk alleen maar een aantal stevige plan
ken nodig om een boekenberging te ma
ken. De lengte van zo'n plank mag nooit
groter zijn dan één meter omdat anders
de kans bestaat dat de plank gaat door
zakken. Voor gewone boeken is een
breedte van 25 cm voldoende. En tot
slot nog een goede raad: zet de'boeken
gelijk met de voorkant van de legplan
ken. Als men de boeken tegen het ach
terschot schuift zoals dikwijls wordt ge
daan, maakt het geheel een rommelige
indruk.
speciaal
handschoenen-
maqazijn
Dit wandrek is een echte „amusements-wand"boeken tijdschriften en radio alles geconcentreerd op een muur.
rotterdam:
karei doormanstraat 294
den haag venestraat 3