1111 li U "Itfllll K 1 Je trapt gewoon het gas in," zei mijn echtvriend geprikkeld Zeg mij wat in uw boekenkast staat en ik zal u zeggen wie u bent p? Autoles bij manlief is tegen de natuur Manipuleren met eieren Piepers in een wip gepiept KOKEN - 1 j DE HAVENLOODS DONDERDAG 15 APRIL 1965 jyjIJN OPLETTENDHEID IN HET VERKEER wordt de laatste dagen ernstig in gevaar gebracht. Om nader te verklaren redenen word Ik sterk geboeid door de aanblik van een vrouw achter het autostuur, terwyl ik helemaal onverantwoordelijk ga doen als er nog een man naast zit ook. Nu moet u hiervan niet direkt rare dingen gaan denken, de oorzaak is heel simpel: we hebben voor het eerst een AUTO. Het mag dan een soort rijdende koektrommel zijn met een aantal goed ver ankerde piepers en rammels, het is een auto en ik ga leren autorijden. Om dit laatste gaat het. Het ding stond nog niet voor de deur of ik werd al door mijn technische, al lang autorijden de, man met m'n hoofd onder de motor kap gesleurd, voor de eerste les: hoe werkt de motor. Voor ik het wist riep ik al vlotweg iets over het carter en de remschijven en wist ik iedere voor bijganger de functie van de koppeling Een voor Nederland nieuw artikel is de elektrische schrapmachine, waarin aard appelen, wortelen e.d. geschrapt kunnen worden. Er zijn twee maten: no. 2 voor maximaal 2 kg. aardappelen en no. 3 voor maximaal 3 kg aarappelen. Zij kós ten respectievelijk 117,50 en 137,50. De machines zijn uitgevoerd met een robuuste dubbel-geïsoleerde motor. Een van de meest onaangename kar weitjes die bij de taak van de huisvrouw horen, wordt haar door dit Tornado-ap paraat uit handen genomen. De machine schrapt in 2 a 3 minuten 2 of 3 kg. aard appelen voor haar, ze behoeft ze dan alleen nog maar te pitten. Er zijn van die speciale dagen in het jaar, die aanleiding geven om extra aandacht te schenken aan dat gene, wat er op tafel wordt gebracht. Daar kiezen we altijd de feestdagen voor uit, al stel ik me persoonlijk op het standpunt, dpt eigenlijk elke maaltijd een feestelijk tintje moet hebben. Tijdens de maaltijden is het hele gezin meestal bijeen en die tref punten moeten eigenlijk hoogtepun ten van de dag zijn. Maar ik wil na tuurlijk ook toegeven, dat die feest dagen aanleiding geven om dat fees telijke tintje nog eens extra te onder- Bij het Paasmenu horen natuurlijk eieren. Het Voorlichtingsbureau voor de voeding (Ko ninginnegracht 42 in Den Haag) heeft weer een vouwblad het licht doen waarin aantal aardige tips voor dat me nu worden gege ven. Ik laat er hieronder enkele volgen, maar men kan het vouw blad ook zelf voor een dubbeltje bestellen bij het Voorlichtingscentrum. Het ontbijt begint, natuurlijk met feestelijk versierde eieren. Daarvoor heeft men nodig hardgekookte eieren, stukje wortel, rode en groene gecon- fijte kersjes, chocoladekorrels, gele, oranje en donkerbruine wollen draad jes, houten prikkertjes, kurken, wat ten en kuikentjes. Van de eieren maken we mannen-, kinderhoofdjes. De worden daartoe niet helemaal gepeld. Aan het stompe einde van het ei laten we een stukje schil zitten. Hierop kan bijvoorbeeld een pruikje van wol of touw worden vastgemaakt Ogen kunnen met kleine stukjes ge- co nf.\j te vruchten of chocoladekorrels worden aangegeven. Op de plaats van neus, mond en oren wordt eerst met een scherp klein mes een inkeping gegeven. Voor manne lijke familieleden, die een pijp rokèn. kan een pijp gemaakt worden van een stukje kurk, dat aan één kant wordt uitgediept, in dat holletje wor den wat watten gestopt bij wijze van rook. De steel is een houten prikker. MET ADAM Dit is een van de voorbeelden, die 1 men kan aanvullen naar eigen fan- i tasie. i De eieren kunnen we vastzetten op omgekeerde aluminium bakjes, in een met aluminiumfolie, zilverpapier of een papieren servetje omwoeld stuk je karton van een oude papierrol of in de tanden van een vork. die op het bord ligt De eieren kunnen bij elkaar op een grote schaal, gegar neerd met kuikentjes, of apart op elk bord worden geplaatst. In de loop van de dag lusten de kinderen het hele gezin misschien wel graag een stukje taart. Voor een taart met een middellijn van on geveer achttien centimeter heeft men nodig voor het deeg: 150 gr. bloem. 100 gr. boter of margarine, 50 gr. witte basterdsuiker, 1 eierdooier of een half klein ei en wat zout. Voor de vulling en garnering zijn nodig: zes halve perziken uit blik, zes halve chocolade paaseitjes, een groot half chocolade paasei, twee dl. slagroom, ongeveer twintig gr. (twee eetlepels) Het deeg wordt bereid als volgt. Van de bloem, de boter of de mar garine, de basterdsuiker, het ei en het zout kneedt men een soepel deeg. Dat wordt met bloem bestoven en uitgerold op een met bloem bestoven tafel of aanrecht tot een langwerpige lap van ongeveer een derde cm dikte. Uit het deeg worden twee ronde plakken gesneden. De plakken worden op een ingevet bakblik gelegd. De oven wordt voorverwarmd en de plakken worden in ongeveer vijftien minuten gaar en zandkleurig gebak ken. Het gebak laat men op een taartrooster afkoelen. Voor de vulling en garnering gaat men alk volgt te werk. De perziken laat men goed uitlekken. De helften worden eivormig bijgesneden en de restjes perzik worden fijngesneden. De slagroom wordt met de suiker stijfgeslagen. Ongeveer een kwart van de room vermengt men met de fijn gesneden perziken, welk mengsel tussen de plakken deeg wordt ge smeerd. De bovenkant en de zijkant van de taart wordt met een laagje slagroom bestreken. De zijkant gar neert men met roosjes slagroom..De bovenkant van de taart wordt gegar neerd en afgewerkt met de halve per ziken, de paaseieren en de rest van de slagroom. JAN DIJKSTRA. haarfijn uit te leggen. „Je moet ook be slist leren banden verwisselen", riep mijn eigenste de volgende dag, maar ook de praktijk werd me vooralsnog bespaard omdat er niet de geringste aanleiding was de wielen te gaan demonteren. „Je ziet soms van die vrouwen die weten niet eens waar de motor zit, laat staan dat ze iets van gereedschap in hun handen kunnen houden!" Dit op een toon van dat zal mijn vrouw niet gebeuren. Zijn vertrouwen in mijn capaciteiten leek me nog steeds ruim voldoende voor het geven van de eerste autorijlessen, waarna we dan het aldus uitgespaarde geld weer in benzine zouden kunnen omzetten. Ik hoorde mezelf al trots te gen derden beweren dat ik het binnen zoveel maanden had geleerd. Ja, inder daad, van mijn man. Ruzie? Nee hoor. het ging geweldig, we gingen iedere avond na het eten even een endje en voor het examen heb ik nog wat lessen genomen bij een echte rijschool. En met een geslaagd, ja. Starten en remmen Toen mijn ega mij alles van het inge wand van ons automobiel had uitgelegd, gingen we rijden. Ik bijvoorbaat al met het water in de handen, hij zelfverze kerd achter het stuur tot aan het als oefengebied uitgekozen industrieterrein. „Nou jij", commandeerde hij en stopte. Onze zoon van twee, die we niet onbe heerd achter wilden laten, verhuisde naar vaders knie en keek ongelovig naar zijn moeder met een blik van dat wordt toch nietsin de ogen. Maar wij geloofden onwankelbaar in de hechte kwaliteit van ons huwelijk waarin, anders dan in alle andere huwe lijken, de auto geen crisis zou betekenen. „Draai het contactaleuteltj e om", beval mijn echtvriend, van nu af aan In ver korte zinnen sprekend. „Nu starten STARTEN". „Ja schat, starten, maar ik weet alleen niet hoe." Ik moest dit wel zeggen, want ik wist 'tècht niet. Goed, over dat carter en die bougies en die voorwielaandrijving hoefde niemand me meer iets nieuws te vertellen, maar starten? Dat leek me erg moeilijk. „Hè, je trapt gewoon 't gas in", klonk het enigszins geprikkeld, wat ik best kon begrijpen. Het vervelende was dat ik niet wist welke van de drie pedalen het gaspedaal was zodat ik maar op goed geluk links trapte. Mis. dat bleek de koppeling te zijn en het was heel dom van mij. Toch bleef de stemming heel gezellig. Onze zoon had jnmiddels de versnellingshandel gegrepen, zodat ik hem fors kneep to^.i het ding in „z'n één" moest worden gezet, maar verder gebeurden er geen enge dingen. Op een wonderschoon moment reden we weg en zat ik gebiologeerd achter het stuur voor me uit te staren met dat we zenloze gevoel „IK RIJ"". „Achteruit kijken", klonk toen bits het bevel. „Je mag nooit zomaar wegrijden". Ik draai- de me om en zag kilometers ver geen sterveling. „Niet achterom kijken maar in de spiegel, daar is dat ding voor!" In de spiegel kijken, jawel, en wederom kwam er niets aan dus ik had ons ge zinsleven niet in gevaar gebracht. „Nou stuur je die auto langzaam naar de kant en rem je als ik 't zeg", was de opdracht die ik instantelijk en zon der moeite uitvoerde. „Rèmmen!", riep hij toen alsof zich voor ons vehikel een gapende kloof had geopend. „Waarom schreeuw je zo?", vroeg ik, nog niet di rect remmend want het ging juist zo echt. Had ik niet moeten zeggen: „Ik schreeuw helemaal niet, maar je moet meteen remmen als ik het zeg, meteen". Boem, daar stonden we dan, het kind dook zeer onzacht tegen de voorruit, pa schokte ook en ik vroeg nogmaals: „Maar je hoeft toch niet zo tegen me te schreeuwen? Het lijkt wel of we ruzie hebben Heiligste van de man Ach, u begrijpt het al. Ons huwelijk is niet anders dan dat van al die andere mannen en vrouwen bij wie de autorijles op echtelijke onenigheid uitdraaide. Het schijnt tegen de natuur te zijn. Wij vrou wen dringen binnen in het heiligste van de man: ZIJN AUTO en hoewel hij het aanvankelijk niet wil toegeven bezwijkt hij voor de verleiding haar uit dat do mein te jagen. Ze mag het desnoods wel leren, maar dan van een ander. En daarom kijk ik de laatste dagen zo onbeschaamd (op de fiets) in auto's naar binnen. Om te zien hoe de stem ming is. En het meest benieuwd ben ik naar de rijkunsten van vrouwen van instructeurs. Zouden die het ooit leren? SASKIA KLUWER. Is het u wel eens opgevallen, dat een kamer waarin geen boek te vinden is zo'n vreemde indruk maakt Het lijkt dan net alsof er iets ontbreekt en eigenlijk is dat ook zo want boeken vertellen iets van de mens. Met een variant op een bekend spreekwoord zouden we kunnen zeggen: „Zeg mij wat u leest en ik zal zeggen wie u bent". Het boek vormt een brug tussen ons en de ander en als die brug ontbreekt, missen we iets. Gewoonlijk piekeren we er echter niet over wat een boek nu eigen- lyk doet in een kamer. We zeggen eenvoudig dat boeken sfeer geven en daarmee is de kous af en wat ons betreft eigenlijk ook, want we willen alleen maar een paar tips geven om boeken gezellig te plaatsen. Het is misschien niet altijd uitvoer baar. maar als het even kan moet men proberen de boekenschat bij het zitge deelte van de kamer te houden. Een boekenkast ergens in een verloren hoek je werkt niet mee aan het maken van een gezellige sfeer. De boeken moeten als het ware onder bereik liggen. Men komt er dan ook veel eerder toe om zo maar eens een boek uit de kast te pak- Als men een meubeltje voor de boeken zoekt, moet men zich van te voren wel even afvragen hoeveel schaplengte nodig is. Gaat het om gewone romans van nor maal formaat dan moet voor elk boek ongeveer 3 cm gerekend worden. De dikte van pocketboeken varieert van een Boekenwandje met schrijfgelegenheid. De legplanken zijn verstelbaar en kun nen naar behoefte uitgebreid worden. tot anderhalve centimeter. De hoogte maten van boeken lopen nogal uiteen. Een pocket vraagt een schapafstand van 20 cm, maar er zijn plaatwerken die 40 cm ruimte nodig hebben. Voor romans kan men volstaan met 28 cm. Moet u voor veel boeken een plaatsje zoeken, neem dan een kast met verstelbare leg planken. U kunt dan de boeken op grootte sorteren en zelf de meeste ge schikte afstand tussen de legplanken be- Bent u gewoon zo nu en dan een paar boeken bij te kopen, dan moet u van te voren wel overwegen of het verstandig is een kast te kopen. Een boekenkast kan namelijk maar een beperkt aantal boe-, ken bevatten. Gewone boekenkasten en vooral kleinere modellen zijn meer ge schikt voor .mensen die zelden of nooit hun boekenvoorraad uitbreiden. Voor dit doel zijn ook bijzonder aardige combina tiekastjes in de handel die een aantal open vakken voor boeken hebben en verder ingericht zijn als servieskast, als schrijfbureautje of als theemeubel. --1— Km Ideaal voor boekenberging zijn aan- bouwmeubels en wandrekken. Deze sy stemen hebben het voordeel, dat men zelf het aantal legplanken kan bepalen en later zonodig uitbreiden. Heel belang rijk is ook. dat bij wandrek- en aan- bouwsystemen gewerkt wordt met be trekkelijk smalle elementen. Hierdoor is het mogelijk om bij verhuizing een grote combinatie in kleine eenheden te splitsen. U behoeft zich bij gebruik van wandrekken of aanbouwelementen dus nooit af te vragen of ze later in een ander huis wel geplaatst kunnen worden. Met grote vaste boekenkasten kan dit gemakkelijk moeilijkheden geven en het is niet eenvoudig een kast een halve me- Er zijn ook wandrekken die dwars op de wand kunnen worden geplaatst. In een lange kamer kan zo'n rek met boe ken en kastjes een afscheiding tussen woon- en zitgedeelte vormen. Het staat niet aardig als een gewone boekenkast half vol staat met boeken, maar als u wandrekken of aanbouwkastjes gebruikt valt het eigenlijk helemaal niet op als de schappen maar voor een deel gevuld zijn. Het staat zelfs wel aardig om de rijen boeken te onderbreken met een pul of een kleine radio. In elk huis zijn wel enkele boeken te vinden die minder geschikt zijn voor jeugdige lezers of die waardevol zijn, maar uiterlijk hun beste tijd hebben ge had. Voor deze boeken hebt u een kastje nodig dat afgesloten kan worden. Bij gebruik van wandrekken of aanbouw- meubels kan men zo'n kastje met de open legplanken combineren. Hebt u veel boeken dan kunt u een kast van aoek tot hoek maken of over de kamer deur heenbouwen. Er zijn ook kastjes waarmee een lage boekenkast onder het raam gemaakt kan worden. Zo'n kast vraagt weinig ruimte en geeft toch de gelegenheid om een flink aantal boeken te plaatsen. Wat de uitvoering betreft kunt u kiezen uit houten en metalen wandrek ken. De metalen rekken zijn goedkoper dan de houten, maar beide uitvoeringen hebben gemeen dat ze volkomen neu traal zijn en het doet er eigenlijk niet veel toe hoe de rest van uw kamer is ingericht. Misschien vindt u de me talen rekken erg nuchter en kil. In dat geval moet u de schappen helemaal vol zetten dan heeft het materiaal geen enkele invloed meer op dé sfeer van de kamer. Dan is er ook nog de moge lijkheid om van een wandkast een open boekenkast te maken De deur moet dan verwijderd worden, de sponningen op gevuld en één of twee extra legplanken aangebracht worden. Wil men het heel maken dan kan men de kast van binnen met triplex laten betimmeren en de voorkant met een lijst van edelhout laten afwerken. Dit is echt een werkje meubelmaker. Soms bevindt zich naast de schoor steen een klein wandje waar nauwelijks een kastje kan staan. Er is dan eigen lijk alleen maar een aantal stevige plan ken nodig om een boekenberging te ma ken. De lengte van zo'n plank mag nooit groter zijn dan één meter omdat anders de kans bestaat dat de plank gaat door zakken. Voor gewone boeken is een breedte van 25 cm voldoende. En tot slot nog een goede raad: zet de'boeken gelijk met de voorkant van de legplan ken. Als men de boeken tegen het ach terschot schuift zoals dikwijls wordt ge daan, maakt het geheel een rommelige indruk. speciaal handschoenen- maqazijn Dit wandrek is een echte „amusements-wand"boeken tijdschriften en radio alles geconcentreerd op een muur. rotterdam: karei doormanstraat 294 den haag venestraat 3

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Havenloods | 1965 | | pagina 13