Van alles wat in het tiental
Paaspremières van deze week
Opmerkelijke prestaties op
donderdagavondconcert
Uniek experiment van
De realiteit
van het
fantastische
HARTEVELT
Oude hofdansen
door Londens
dansensemble
Deze week in
de bioscopen
DE HAVENLOODS DONDERDAG 15 APRIL 1965
VERBEEK
GERARD VERBEEK, Tel. 24 74 00
DE GRAEFFSTRAAT 4 (BLIJ DORP)
SHOWROOM: BENTINCKPLEIN 14
.VERBEEK]
weer onbekend, zodat een groepi
ters, dat wraak op hem wil neme
Er zijn op het rlonderdagavondconcert
van het R.Ph.O. opmerkelijke prestaties
geleverd: te beginnen door Samuel Brill,
die het Cello-concert in d van Lalo,
waarmede hij 40 jaar geleden debuteer
de, zo in-muzikaal en technisch bekwaam
heeft gespeeld. Dat Brill zich als instru
mentalist op 63-jarige leeftijd nog zo
muzikantesk en artistiek heeft kunnen
handhaven dwingt toch wel bewondering
af. Een in klanksterkte wat bescheide
ner aandeel van het begeleidende orkest
in deze zangerige, weemoedige en ro
mantische cello-muziek zou het artis
tieke peil zeker nog hebben verhoogd.
De tweede solist was de Engelse hoor-
9 Op 2e Paasdag zal de organist Feike
Asma in de Wilhelminakerk, Oranje
boomstraat een concert geven. Aan
vang half vier.
Goede Vrijdag, 16 april, geeft André
Verwoerd een orgelbespeling in da
St. Laurenskerk. Aanvang 12.45
In verband met zijn benoeming als
organist in de Petraikerk te Rotter-
dam-Lombardijen, zal Ad Ouwens op
donderdag 22 april een afscheidscon
cert geven in de Salvatorkerk, Hille-
gersberg. Aanvang 20 uur.
0 2e Paasdag zal Dirk Jansz. Zwart een
orgelbespeling geven in het kerkge
bouw Simonstraat. Aanvang 5 uur.
„Jonas" in Lantaren
Op woensdagavond 28 april zal in de
schouwburgzaal „De Lantaren" om
kwart over acht de bekende film „Jonas
van Ottomar Domnick worden gedraaid,
onder auspiciën van het Genootschap Ne-
derland-Duitsland. Van dinsdag 20 april
af kunnen ook niet-leden van het Genoot
schap gratis uitnodigingen voor dez«
filmvoorstelling aanvragen bij het secre
tariaat (Kamer van Koophandel, telefoon
117450, toestel 48).
nist Barry Tuckwell, die het concert
voor hoorn in Es op. 11 van Richard
Strauss met sterk verkleind orkest gaaf
en mannelijk van toon heeft geblazen.
Deze wat uit de tijd geraakte muziek
wist Tuckwell boeiend van voordracht
te vertolken, door Franz-Paul Decker en
het Philharmonisdh slagvaardig en mu
zikaal begeleid.
Een verrassing was het niet aangekon
digde optreden van de nog jonge dirigent
Phons Rats, die als opening van de
avond Debussy's „Prélude a l'après mi
di d'un faune" dirigeerde. Hij deed dit
knap en welverzorgd. Zijn directie was
evenwel niet voldoende ontspannen om
de dromerige en languide sfeer van de
ze muziek tot het einde toe vol te hou
den. Als proefstuk een zware opgave.
Lof verdient de jönge fluitist Ruud Maas
voor de wijze waarop hij de fluitsolo in
dit prachtige orkeststuk heeft geblazen.
Tot besluit van de avond hoorden we
een meeslepende en felle vertolking van
de Symfonische choreografie „Daphnis
et Cloé" van Ravel, de tweede door de
componist uit de oorspronkelijke 13 dans
scènes voor concertuitvoering samenge
stelde driedelige suite. Het werd een
briljante vertolking, die een nog fascine
render werkingskracht zou hebben ge
had indien Decker erin was geslaagd de
3-dubbele forti binnen de sterkte-graad
van het Franse klank-idioom te houden,
de zwoele, verzadigde klanksfeer van de
eerste twee delen verdraagt slechts een
bepaalde sterktegraad, die niet straffe
loos kan worden overschreden, dit geldt
eveneens voor de klank-erupties in het
3e deel, die hoewel geladen, toch altijd
Frans moeten blijven klinken, m.a.w.
nimmer tot een te materiële kracht mo
gen uitgroeien. In de eerste 2 delen heeft
Decker die Franse sfeer weten te reali
seren. in het derde deel evenwel klonk
de muziek in de forti te Duits, te veel i
la Strauss en Wagner.
Een stormachtig applaus beloonde di
rigent en orkest.
IDO EYL
Onder auspiciën vande „Stichting
Werkgroep Danskunst" heeft het Lon-
dense Domenico Dance Ensemble o.l.v,
Wendy HUton een dansavond gegeven,
die gewijd was aan de oude hofdansen
uit de middeleeuwen, de 16e, 17e en
18e eeuw. Deze dansen zijn gereconstru
eerd uit oude danshoeken var Franse,
Italiaanse en Engelse dansmeesters en
aan de hand van bestaande afbeeldingen
en muzikale gegevens. Door deze waar
devolle historische arbeid is een groot
repertoire van choreografieën ontstaan,
waarvan het Domenico Dance Ensemble
een dertigtal heeft gedemonstreerd.
Door alle eeuwen heen heeft de mens
behoefte gevoeld zijn gemoedsstemmingen
uit te drukken in lichaamsbeweging en
ritme. Deze primitieve dansvormen
richtten zich destijds naar de heersende
zeden en gewoonten en maatschappelij
ke omstandigheden, waaronder men leef
de. Uit deze oerbron zijn de dansvormen
ontleend, die zich onderscheiden in volks-
en hoofse dansen, al naar gelang deze
door het volk of aan de hoven werden
gedanst.
Het Domenico Dance Ensemble, be
staande uit de danseressen Molly Kenny,
Suzanne Burdon, Eileen Cropley en Wen
dy Hilton en de heren Michael Holmes,
Michael Vernon en Adriaan Groenendijk,
heeft de aanwezigen in de geheel gevulde
concertzaal van Atrium op instructieve
en tegelijk artistieke wijze kennis laten
nemen van een reeks van deze dansen,
die elk op boeiende wijze de sfeer der
middeleeuwen, renaissance en barok
wist te doen herleven. Italiaanse dansen
van het hof van Ferrara, door Domenico
en zijn leerling Guglielmo Ebreo (Willem
de Hebreeër) ontworpen, wisselden af
met Franse dansen als de Almaine, Branie
coupé en Basse Danse. 17e Eeuwse
Franse dansen van De Lauze vormden
een visueel contrast met de Engelse
Country Dances, terwijl de 18e eeuwse
dansen" haar hoogtepunt vonden in de
hoofse Menuet, Sarabande, Forlana, Loure
en Gigue.
Prachtvolle costuums, uitgevoerd door
Doreen Brown, verlevendigden het visu
ele beeld van deze dansen, waarbij
Joyce Bell op voortreffelijke wijze de
muziek op de vleugel hoorbaar maakte.
Het komt mij echter voor dat het klank
beeld meer in overeenstemming met de
dansstijl zou zijn geweest wanneer deze
dansen op het clavecimbel waren bege
leid.
Op vrijdagmiddag 9 april werd door de
chef van het Rotterdamse distrikt van de
Nederlandse Spoorwegen, mr. R. van
Ballegoyen de Jong, een unieke tentoon
stellingenserie geopend in de bedrijfs
kantine van het station in Schiedam.
Hier exposeren thans vier veelbelovende
jonge kunstenaars: Hans Hollenbach,
Bob Kemper, Wim Kok en Niko Bekkum.
Tegelijkertijd werden tentoonstellingen
geopend op het goederenstation Noord
(in de polder in de buurt van Alexan-
drië), in het komplex aan de Vierhaven-
straat en op station Feijenoord. Zij zijn
bedoeld als een ontmoetingsmogelijkheid
tussen personeel en kuituur. Deze exposi
ties, die voor de N.S. worden georgani
seerd door een bureau voor kunst en kijl-
tuur (adres: Straatweg 168, Rotter
dam), zullen in de loop van dit jaar
overal in den lande te zien zijn.
Het kontakt tussen werknemer en kui
tuur wordt op het ogenblik door vele be
drijven bevorderd. Wij behoeven hier
slechts te denken aan de aktiviteiten v....
de Scheepvaart Vereeniging Zuid met
haar maandelijkse kunstbijlage. Toch is
het experiment van de N.S. van unieke
allure, omdat het zo'n uitgebreide kon-
frontatie-mogelij kheid biedt Men is na
melijk voornemens alle stations bij de
exposities te betrekken. De heer Van
Ballegoyen de Jong zei dan ook: „Dit is
meer dan een tentoonstelling. Dit is een
demonstratie. Naar mijn mening is dit
een gedurfd plan binnen het wij de bedrijf
van de Spoorwegen."
Het ligt niet in de bedoeling alleen fi
guratieve kunst te laten zien. Men be
oogt een soort rijpingsproces te doen
plaats hebben en zo stap voor stap het
hele terrein van de beeldende kunst
bloot te leggen. De reakties van de
werknemers varieerden van: „Geef mij
maar Brigitte Bardot" tot „geweldig".
Het bureau kijkt thans ook naar moge
lijkheden om BB te leveren, maar het
zal wel bij Bescherming Bevolking blij-
TTET tiental Paaspremières in de Rot-
4-1 terdamse bioscopen laat zich deze
week het best samenvatten in min of
meer korte kenschetsen, willen wij ieder
(zowel exploitant als toeschouwer) zijn
rleel geven. Uiteraard overheerst de
lichte toets weer, maar avontuur en
spanning zijn toch ook ruim vertegen
woordigd.
Arena en Passage hebben de „Zoon
van Vltibber" op hun programma, een
door Robert Stevenson geregisseerd ver
volg op de befaamde Vlubber-film van
enige jaren geleden. Ook nu ziet men
weer Fred MacMurray als de verstrooi
de professor met zijn vliegende T-Fordje
en opnieuw wordt er met het elastische
wondermateriaal. dat Viubber heet. uit
voerig gegoocheld, zodat men eerzame
lieden als kangaroes ziet rondhuppelen
en een rubgyspeler rijn ploeg aan de
zege helpt doordat zijn kostuum met
Vlubbergas is gevuld. Een typische Walt
Disney-produktie: gemikt op het eeuwige
kind in ons.
Centraal, altijd tussen sex en „klassiek"
in, houdt het deze week bij het laatste,
al ontbreekt het eerste niet helemaal in
Girógio. Simonelli's epos „Ursus in de
Vuurvallei". Ed Fury is ditmaal de su
perkrachtpatser Ursus, manmoedig aan
voerder van een herdersvolkje, dat over
hoop ligt met de mannen van Koning
Lothar en vooral van diens adviseur
Hamilan, die een koningsmoord beraamt
om zelf de troon te bemachtigen. Hier
bij is ook 's koninys dochter Diana inbe
grepen, maar die is nu juist de geliefde
van Ursus, voor deze bodybuilder reden
genoeg doortastend en met succes in te
grijpen.
Cineac-Beurs komt weer met Karl
May aanzetten, ditmaal niet uit de dr.
Harald Reinl-koker, maar toch even
spectaculair. In „Old Shatterhand" staat
een vredesverdrag tussen de Amerikaan
se regering en de Apachen onder Winne-
1ou voor de deur, maar schurkachtige
gangsters trachten dit tezamen met de
Comanches te saboteren. Old Shatter
hand helpt Winnetou bewijzen tegen het
complot te verzamelen, bijgestaan door
de weesjongen Tom. die van één en an
der op de hoogte is en het knappe half
bloedmeisje Paloma. Onvermijdelijk
komt Old Shatterhand tenslotte aan de
martelpaal terecht en de aangenomen
zoon van Winnetou, Tujunga, moet zijn
leven opofferen bij het opblazen van een
kruitopslagplaats om hem uit handen
van de Comanches te bevrijden.
Corso Cinema brengt in de ochtend
uren (aanvang elf uur) weer een nieuwe
film van de onuitputtelijke Limburger
H. van der Linden, die met zijn jeugd
films als „Pietje Bell" en „Sjors van de
Rebellenclub" al jarenlang getoond
heeft, de enige Nederlandse filmprodu
cent te zijn, die ln staat is tot de zo fel
begeerde continue produktie van Neder
landse speelfilms. In „Vrijbuiters van 't
woud" heeft hij met een avontuurlijke
intrige weer uitstekend profijt getrok
ken van de „location"-mogelijkheden
van het Limburgse heuvellandschap. Ook
Prinses vertoont de film in zijn jeugd-
matinees.
Harmonie verlengt het aantal kilome
ters celluloid, dat reeds op Zorro, de - al
of niet gemaskerde Californische volks
held uit de vorige eeuw, is verschoten.
Ook in „Zorro, wreker der Partisanen"
(regie J. R. Marchent) is zijn identiteit
i Viubber. o.l.
in de Vuurvallei.
tr CENTRAAL:
14 j. O f
CINEAC-Beurs. Old Shatterhand, 14 F j
^INERAMA: Circus World (prol.) a.l.
ooo t
COLOSSEUM: Heden sterven Jong.
18 j. OO
vr. Cm wo.: Wie past er op de winkel)
a.l. OO i
vo'rende do Jong. maar geraffineerd
CORSO** CINEMA: 's ochtens: Vrij-
buiters in het Woud. a.l. OO
My fair Lady iprol.i a.l. OOOO
GRAND: Irma la Douce (prol.) 18
OOO j
HARMONIE: do t m. zo.: Zorro. de f
tker der partisanen. 14 j. OO
ma tm wo.: De Klokkeluider van
Notre Dame, 18 j. OOO
KRITERION: Ale de Kater komt
a.l. OOO
LUMIERE: Liever nog geen bloemen.
a.l.. OOO
LUXOR: De gele Rolls Royce (prol.J
14 j ooo
METRO: 's middags:
OO
Vr 's avonds pok
18 .1
OO
dochter ls
De Held vi
MONOPOLE: do
Rome. 14 J. OO
zo.- en wo.-mi.Greep naar de macht,
14 OO
ma.-mi Vogelvrij verklaard, 14 j. OO t
Jf PASSAGE: De Zoon van Viubber. al t
OO
PRINSES: Elvls op z'n beet. al. OOI
za.- en zo.-mi.: Vrijbuiters in 't woud.:
a.l. OO
vr - en za-nacht: De Strop. 18 j.
zo.-nacht: Leef nu, betaal later. 18 j.
OOO c
WO.: Maribel y la extrane familier.
14 .1. OO j
REX: vanavond: Gezicht achter der
Spiegel, 18 j. OOO
wege de dood van een sergeant, uit zijn
naam allerlei euveldaden bedrijft om
hem uit zijn tent te lokken. Hetgeen
lukt, maar natuurlijk met voor hen
kwalijke gevolgèn.
Kriterion is na de lange reeks van
„Allez France" overgestapt op een sati
rische Tsjechische film, die vorig jaar
in Cannes onder de titel „Un jour un
chat" de festivalgangers vermaakte.
Thans heeft deze sprookjesachtige kome
die van Woytech Jasny over het ker-
mismeisje Diana en haar wijze, gebrilde
kater de titel „Als de kater komt" ge
kregen en wie na Henk van Ulsens ver
tolking van Herman Heijermans' „De
wijze katër" op televisie trek in dit sa
tirische genre heeft gekregen, mag zich
deze Tsjechische proeve van bekwaam
heid niet laten ontgaan.
Lumière heeft een nieuwe Doris Day op
het programma staan, „Send me no Flo
wers" („Liever nog geen bloemen!")
van Norman Jewison. een moderne ver
sie van Molières „Ingebeelde zieke".
Doris' echtgenoot, gespeeld door Rock
Hudson, loopt namelijk, ondanks zijn at
letische gestalte en blakende gezond
heid, met de overtuiging rond, dat hij
aan een erstige hartkwaal lijdt en nog
slechts enkele weken te leven heeft Dus
treft hij alle maatregelen, opdat zijn
vrouw na zijn dood niets te kort zal ko
men: hij zoekt een mooie begraafplaats -
uit en gaat zelfs al op zoek naar een
geschikte opvolger als echtvriend van
zijn vrouw Zijn beste vriend (Tony
Randall) begint al aan een toepasselijke
lijkrede, maar Doris zelf weet nog van
niets en vermoedt achter de zonderlinge
gedragingen van haar man duistere za
ken, die iets met een andere vrouw uit
staande hebben. Een |ladde Hollywood-
komedie met typisch Amerikaanse per
siflages op patentgeneesmiddelen en sta-
tus-begrafenissen.
Metro heeft twee premières op het re
pertoire. 's Middags het hyperroman
tische „Försterchristel" van F. J. Gott
lieb, naar de operette met Franz Gro-
the's muziek. Sabine Sinjen en Peter
Weck spelen de lieftallige dochter van
de keizerlijke boswachter en keizer
Franz Joseph zelf, tussen wie een idylle
opbloeit rond het kasteel Paaien bij de
Hongaars-Oostenrijkse grens, waar zij
hem als in overtreding zijnde jager ar
resteert, zonde. uiteraard te weten wie
hij is. Op het keizerlijke bal lekt dit uit,
waar de andere mededinger naar Chris
tel':; hand, een na de rebellie van 1848
vogelvrij verklaarde Hongaarse ritmees
ter, dan tenminste in de liefde vrij spel
krijgt, 's Avonds de zogeheten „voor
lichtingsfilm" van Duitse makelij. „Ook
uw dochter is ln gevaar", waarin zeven
jonge regisseurs in evenveel episodes,
gebaseerd op gegevens uit Duitse politie
dossiers, uit de doeken doen, aan welke
verleidingen een jong meisje wordt
blootgesteld. Elke cineast heeft zijn
eigen opzet en stijl mogen behouden,
wat in een staalkaart van min of meer
geslaagde pogingen heeft geresulteerd.
Van onze landgenoot Rob Houwer is er
het fragment „Vakantie".
Tahlia tenslotte brengt de derde Ja
mes Bond-film, „Goldfinger", ditmaal
niet door Terence Young geregisseerd,
maar door Guy Hamilton in dezelfde stijl
als zijn voorganger placht toe te passen
verfilmd. Na „Dr. No" en „From Russia
with Love" Is ook deze aflevering, met
Sean Connery als de doldrieste, roman
tische geheim agent 007 de nullen voor
DAAR IS IE DAN
k THALIA: Goldfinger, 18 J. OOO J
't VENSTER: Het Goud van Napels
(prol.) 18 j. OOO
VICTORIA: vanavond: Arsenicum en i
Oude Kant, 14 j. OOO
vr. tm wo LD Inspecteur-Generaal.'
«J OOO t
volgende do.: The Misfits, 18 J. OOO j
za.-. zo.-, wo.-mi.: Nieis dan pech,'
Amerika's goudvesting Fort Knox:
één van de laatste scènes in Guy
Hamilton's ,,Goldfinger"-film, waar
van Thalia Je première geeft.
leefd had, zich geen betere verfilming
van zijn boeken kunnen wensen, al is er
aan het origineel dan nog wei heel wat
gedokterd. James Bond bindt hier de
strijd aan met Auric Goldfinger (Gert
Fröbe), één van de rijkste mannen ter
wereld, die het Britse Empire van zijn
goudschat dreigt te beroven door steeds
meer goudstaven het land uit te smok
kelen. Bond ontdekt na een opwindende
achtervolging van Goldfingers Rolls
Royce door West-Europa, dat zich in de
Zwitserse Alpen een werkplaats bevindt,
waar het goud wordt omgesmolten.
Prompt loopt hij hier in de val. maar
Goldfinger spaart zijn leven om hem ge
tuige te laten zijn van zijn grootste
stunt: een overval op Fort Knox, de on
neembare goudvesting van de Amerika
nen. Na zich reeds met vele knappe
jongedames te hebben beziggehouden,
slaagt hier Bond de opzet te verijdelen
dank zij de hulp van Honor Blackman.
UW SLIJTER HEEFT HEM!
Een luidruchtige stoet nam dins
dagmiddag het plein van Zadkine bij
de Leuvehaven in- beslag. Enkele hon
derden jongelui, allen leerlingen van
het Lybanon Lyceum, waren naar het
water gekomen om daar een maquette
van hun school in brand te steken en
te verdrinken. Voorop in de stoet
reed een vrachtwagen, waarop de
schoolbond jazz produceerde. Vier
plechtig in jacquet geklede leerlingen
droegen de maquette en één van hen,
de „weduwe", liep achter de baar.
Zij was de organisatrice van dit al
les. Annelies Linsse, die van alle in
stanties medewerking had verkregen,
zodat ook de politiebegeleiding niet
ontbrak. Het in brand steken van het
papieren bouwsel, een symbolische
daad van de ëindexamenklassen, die
hiermee de kroon op hun „kolderdag"
wilden zetten, was zó gebeurd. Na een
kwartier was alles voorbij en ieder
een verdwenen. In het water van de
Leuvehaven, dreven de resten van het
feest: enkele zwart-geblakerde stuk
ken papier en hout.
EEN PRACHTIG DRINKGLAS CADEAU, zolang de voorraad strekt,
bij aankoop van auto-accessoires of poetsartikelen bij Automobiel
bedrijf GERARD VERBEEK, DE GRAEFFSTRAAT U (BLIJDORP).
Kenner of leek
voor een
TTET fantastische ondervindt overal en
41 altijd ongeloof. Meestal wordt het
fantastische zonder meer vereenzel
vigd met pure fantasie, overspannen
verbeelding van min of meer zieke
geesten. Merkwaardig is, dat de „nuch-
terlingen" nooit kunnen of willen in
zien, dat vrijwel alle voorspellingen
over onze wetenschappelijke en tech
nische verworvenheden van onze tijd
een eeuw geleden als fantastische on
zin louden zijn beschouwd!
Het zou de moeite lonen in een gedócu-j
menteerde studie rui te gaan hoezeer
het fantastische altijd werkelijkheid
is geworden. Op technisch gebied be
hoeven wij maar te denken aan visio-
nairen als Leonardo da Vinei en Julis
Verne, om uit ervaring vast te kunnen
stellen, dat het gelijk vroeger of later
aan de fantasten" is. De geschiedenis
is vol van bewijzen, dat zelfs de meest
gewaagde intuïties, profetieën, voor
spellingen en visies in de een of an
dere vorm en op een bepaalde schaal
realiteit werden. Nog geen dertig jaar
geleden behoorden ons nu vertrouwde
zaken als ruimtevaart, computers,
open hartoperaties en kernenergie tot
de pure „science-fiction". Iemand die
over deze dingen zijn mond durfde
open te doen werd niet serieus geno
men, hij liep zelfs grotp kans onmoge
lijk te worden gemaalS.
Uit alles blijkt, dat niet het zogenaamde
„gezonde verstand" (hoe nuttig en
gewenst ook op het vlak van het dage
lijks bestaan) een betrouwbare gids is
voor onze inzichten in het onbekende,
maar dat veel meer aandacht dient te
worden besteed aan alles wat de
„fantasten" hebben te zeggen. De be
nadering van een andere werkelijk
heid dan die ons vertrouwd is, vereist
ook een andere manier van denken.
Wie verder wil zien dan zijn neus
lang is, moet durven breken met het
geijkte denkpatroon en daarbij besef
fen, dat onze dagelijkse ervaring maar
een miniem facetje is van een onein
dig grote werkelijkheid.
De afwijzing van het fantastische heeft
vele oorzaken. Het is niet alleen en
zelfs niet voornamelijk kortzichtig
heid, die de mens belet het fantas
tische als mogelijkheid te aanvaarden.
Veel belangrijker is de vrees dat het
vertrouwde patroon van zijn dagelijks
leven en van zijn denkwereld bedreigd
wordt en dat lang gekoesterde over
tuigingen en opvattingen onwaar blij
ken te zijn.
A L deze overwegingen kwamen in ons
op, nu de wereldpers met grote kop
pen de mening van vooraanstaande
Russische geleerden annonceert, dat
wij radiosignalen ontvangen, die af
komstig moeten zijn van intelligente
wezens uit de verre ruimte. Wij schre
ven er reeds over in ons blad van
17 december 1964.
De theorie van andere bewoonde planeten
is reeds oud. Als zoveel andere „on
mogelijke fantasieën" is bok de theo
rie, dat onze menselijke beschaving
er slechts één van miljoenen andere
civilisaties is, waaronder véél hogere
dan de onze', plotseling uit de science-
fictionsfeer" gerukt. Het maakt nau
welijks verschil of de ontdekking van
het intelligente patroon van radio-
seinen juist is of niet. De waarschijn
lijkheid van ander en hoger leven in
het heelal is zo groot, dat deze als een
zekerheid kan gelden voor ieder die
weet, dat het slechts een kwestie van
tijd is dat een strikt bewijs zal volgen.
De betekenis van deze wetenschap over
treft letterlijk alles wat tot nu toe door
de mens ontdekt is. Het is in het be
stek van eert artikel zelfs onmogelijk
om de punten aan te duiden, die deze
betekenis markeren. Wij moeten vol
staan met slechts enkele essentiële
gezichtspunten.
In de eerste plaats impliceert de moge
lijkheid van veel hogere beschavingen
dan de onze een vrijwel ongelimiteer
de scala van fantastische mogelijk
heden, die eventueel buiten onze
eigen ontwikkeling om en deze zelfs
doorbrekend in de nabije of verre
toekomst kunnen worden gerealiseerd.
Aangezien onze historische *ervaring
zich slechts uitstrek' over een kleine
5000 jaren, is het mogelijk dat er pre
historische kontakten zijn geweest
tussen bewoners van andere hemel
lichamen en de mens. Zeer veel on
verklaarbare zaken, zoals bijvoorbeeld
het ontstaan van de grote culturen aan
het begin van de geschiedenis, de spo
ren van hoge intelligentie in de pre
historie, de astronomische kennis die
blijkt uit vondsten die pre-historisch
rijn gedateerd, zouden verklaard kun
nen worden uit hogere kennis die door
buitenaardse wezens aan de mens is
overgedragen.
Het raadsel van de mythologie, met al
zijn uit de hemel neerdalende en op
stijgende goden en zijn vreemde we
zens, de talrijke oeroude berichten en
sagen over .stalen vogels", „blinkende
gestalten" en bliksemende luchtsche
pen, de verhalen over onaardse para
dijzen en oorden van verschrikking,
dit alles kan worden teruggebracht
tot oer-noties over vreemde werelden,
vreemde wezens en bezoeken van deze
wezens aan onze planeet.
Ook de „bovennatuurlijke" verhalen uit
de bijbel zouden een totaal andere
achtergrond krijgen in het licht van
deze theorie der interplanetaire rela
ties. Alles wat als bovennatuurlijk
wordt beschouwd kan op een hoger
niveau van ontwikkeling en bewust
zijn natuurlijk zijn; het is maar op
welke geestelijke hoogte men staat en
in welke wereld men leeft! Alles wat
men zo klakkeloos mytische verbeel
ding en naïeve en primitieve voor
stelling noemt, kan eenmaal een veel
hoger inzicht blijken dan de „mon-
dige" mens van onze tijd ooit kan
vermoeden.
