ze de oren van je hoofd In Tel Aviv toeteren ZOVEEL HOOFDEN ZOVEEL ZINSNEDEN Victoria R.E.T. wil twee miljoen besparen door frequentieverlagingen Frans vlootbezoek gf DE HAVENLOODS - DONDERDAG 13 MEI 1965» Op deze pagina de eerste indrukken van onze verslag gever Joop Mekes, die een maand door Israël zwerft. RONKEND duikt het vliegtuig naar beneden door de donkere nacht. Dan, opeens, een werveling van flitsende lichten in allerlei kleuren: Tel Aviv. Nog even en dan rolt de machine over de banen van de Is raëlische luchthaven Lod. Luidsprekers vertellen het de wachtenden, de machine uit Holland is geland. Daar zijn er velen die er een halve nachtrust voor over hadden om hun familie of kennissen af te halen. Er wordt druk Nederlands gesproken en er worden groeten over de hoofden van de douane-beambten geroepen. ,,Hoe gaat het? Weet je iets van Sjaak?" Ik weet niets van Sjaak en zal pas veel later gewaar worden wat er allemaal in dit kleine landje aan het andere eind van de Middellandse Zee gaande is. Dan zal ik de bomen zien die ene Jan Jansen uit Am sterdam heeft laten planten en dan zal ik Nederlanders spreken die hier al jaren wonen en vechten tegen een verwaarloosd land dat op nieuw moet gaan leven. Dan zal ik waterwerken zien en wegen door een woestijn, dan zal ik de vrucht van een cactus de sabra eten en van het zoete vocht genieten. Dan zal ik de kinderen in de kib boets in al hun levenslust gezien, en de strenge UNO-soldaat aan de grens gesproken hebben. Dan heb ik de Arabieren ontmoet, de sabbat meebeleefd en de Bedoeienen op hun ezels en kamelen in de heuvels zien verdwijnen. Als ik dan terug ben in Rotterdam zal ik nog niets we ten over dit wonderlijke land, over dit Israël dat door de eeuwen heen het slagveld was van strijd. Maar het water zal me herinneren aan een prachtig land, het land van de joden, het beloofde land. TV/ie het me vertelde weet ik niet meer •'maar ik kocht een pond drop om de kinderen van Israël te verwennen. Ik kauw het nu zelf, want ze willen het niet - - eten. Ook de raad die een vriend me gaf bleek van geen waarde. Nu hangt mijn vliegenvanger werkeloos te verdrogen in een zon die van gifgroene wrange ballen, sappige oranje jaffa's maakt. Wie me verder zei dat Israël één zandwoestijn is die ga ik iets vertellen over dat strookje grond tussen Egypte, Jordanië, Syrië. Li banon en de Middellandse Zee. Ik zal niemand lastig vallen met aller lei wetenswaardigheden van een schrij vertje dat toevallig eens eenmaand Israël terug te vinden. Eén maand Israël is tj vergelijken met de trip die een vleesko ning uit Chicago naar Nederland maakt. Hij ,,doet" Volendam en Marken, Am sterdam, Alkmaar, Delft en Rotterdam en als hij thuiskomt legt hij de chaoti sche werveling van kaas, soevenirs, klompen, windmolens, klederdrachten, hotels en musea naast zich neer en ver klaart plechtig dat bijna alle Hollanders klompen dragen en dat er om de drie hui zen een kroeg en een molen staat. Hij heeft de Euromast van Amsterdam ge zien en voor de Nachtwacht van Rem brandt in Rotterdam gehangen. Daarom beloof ik het anders te doen. Weinig alcohol Ik heb in heel Tel Aviv (dat Lente-heu vel betekent) niet één kameel gezien. Ik ben niet gebeten door adders, muskie ten of bloedzuigende parasieten, ik heb geen malaria of pokken opgelopen en ben nog niet in een veldslag betrokken ge weest. Zandstormen woeden waarschijn lijk ergens anders, kortom, ik voel me misschien net zo als die andere 400.000 inwoners, van wie ik weinig weet, maar die borg staan voor een geciviliseerde wereld in het Midden-Oosten. Wat ik wel gezien heb is niet in twee woorden neer te leggen, maar waarom zou ik er dan ook niet een paar meer gebruiken? Het eerste wat de toerist opvalt, is de plotselinge waardedaling van zijn in Ne derland aangeschafte Israëlische ponden. Hij heeft er met veel moeite een paar honderd kunnen kopen en betaalde daar graag f 1,40 per stuk voor. In Israël ech ter blijkt de waarde f 1.20 en daar kunt u overal voor honderd gulden ruim tach tig Israëlische ponden krijgen. Dat pond is onderverdeeld in 100 agorot en 1 ago- rot is weer 10 pruta. Maar er zijn meer dingen die opvallen. Het is warm, maar men drinkt bijna geen bier. Ook alcohol wordt zeer matig gebruikt, terwijl toch alles in winkels en cafés te koop is. Limonade en koffie zijn de dranken die hier veel gebruikt worden en al zeggen de Israëlieten dat de meeste buitenlanders de koffie niet appreciëren, ik heb menig glas of kopje „caffeh" over de tong laten gaan en het smaakte voor treffelijk. Is het niet wonderlijk om in deze drukke stad, die aandoet als een flink stuk Parijs (zonder metro!) niet één dronken man te ontmoeten? Is het niet 'n heerlijke gedachte dat men zijn doch ter in de late avonduren over straat kan De sabra met vrucht. Deze vrucht ge niet men als een zoete en sappige delicatesse. In heel Israël zijn de sabra's te vinden. Kinderen die in Israël geboren zijn worden ook k sabra's genoemd. sturen zonder dat die ooit lastig gevallen zal worden? Dat het. niet allemaal zo mooi en vrien delijk is in Israël en dat er in deze ge weldige kompositie ook een paar disso nanten zitten is duidelijk als ik naar de woorden van professor Chaim Weizmann mag verwijzen: „Isaraël is geen staat, als er geen bedelaars, prostituees en dieven zijn". Het is ook zijn volk dat ik in de portieken heb aangetroffen, maar in te genstelling tot hun meeste Europese kol lega's, nuchter. Ik heb er één midden op het trottoir van de zeer druk bewandelde Dizengoff Street zien liggen en telde 22 muntgevers in zeven minuten. De pros titutie speelt zich minder openbaar af maar is, zij het zeer beperkt, aanwezig. Ik schat de mannen op hun leeftijd om te kunnen overpeinzen of hier misschien ie mand loopt, die ternauwernood de hitle- riaanse dodendans ontsprongen .is? Mag ik dit beeld voor u wegwissen met de zwangere vrouw, die gelukkig lachend de arm van haar man neemt en in één van de vele straten van Tel Aviv verdwijnt? Taxi op sabbat Zover het oog reikt slingeren zich de groene slingers van de boomtoppen door het spektakel van het verkeer. Want was hier dertig jaar geleden nog maar een klein stadje in de gele zandzee aan het pad van de karavaan gelegen, nu wemelt het van allerlei auto's en gemo toriseerde voertuigen, die het oversteken bemoeilijken. Het verkeer is werkelijk enorm en dit niet in het minst door de vele honderden taxi's die de felle kon- kurrenten zijn van de logge stroom auto bussen, waarmee het personenvervoer in heel Israël geregeld wordt. Een tweede hands autohandelaar uit ons land kan hier zijn hart ophalen bij het zien van de meestal meer dan tien jaar oude grote Amerikaanse personenwagens, die wal mend en piepend, al door hun status en geel-oranje strepen aangeven dat het hier om taxi's gaat. De claxon wordt al te overvloedig gebruikt. Ze toeteren soms de oren van je hoofd. Voor de meeste mensen is de sabbat van vrijdagavond tot zaterdagavond een vrije dag. Natuurlijk worden de sy- nagoges druk bezocht, maar toch niet in die mate die men zou kunnen veronder stellen naar aanleiding van weer andere merkwaardige feiten. Of men gelovig is of niet, tijdens de sabbat wordt er bij- 1 voorbeeld op straat zeer weinig gerookt. In elke openbare plaats en ook in de ho tels wordt verzocht tijdens de sabbat niet te roken. Vooral de Israëlische vrouwen roken stug. Dit doen ze ook tijdens de wande ling op de boulevard of bij het kopje kof fie op het terras. Er wordt door de da mes ook veel gesnoept, vandaar dat ze het ook nogal op hun heupen hebben. De mode in dit land zeer nauwsluitende rokken accentueert dit nog. Er zijr uiteraard veel verschillende typen, maa: allen passen zich (ook weer uiteraard aan bij de gangbare mode. De vele ju welierszaken met een uitmuntende kol lektie en de 1001 kiosken en andere klei ne zaakjes waar allerlei zoetigheid en ge bak te koop is, zijn favoriet bij de dames. Vooral bij de laatste kategorie treffen wt artikelen aan die bij ons niet meer te Het centrale busstation neemt een belangrijke plaats in. Van deze plaats vertrekken dagelijks bussen door het hele land. De meeste bussen hebben air-conditioning. De radio die de gehele weg door speelt is meestal al leen hoorbaar wanneer de bus stopt. koop zijn. Kent u bijvoorbeeld het „oude mannetjes-brood" of het „Johannes- brood" nog? Hier wordt het in grote zak ken te koop aangeboden. Alles is echter op sabbat gesloten en daarmee is de stad in één klap dood. Enkele gelegenheden waar koffie met ge bak verkocht wordt, zijn met toestem ming van de overheid geopend. Ook de autobusdiensten liggen stil. Toch blijven de mensen bij bepaalde haltes staan en daar zijn dan in lange slingers de taxi's, die het vervoer overnemen. Daar het allemaal grote wagens zijn, kunnen er wel acht of negen personen in een wagen en dan rolt de volgende voor. Dit gebeurt echter ook op andere dagen want, zoals gezegd, de taxi speelt een belangrijke rol in het personenvervoer in dit land. De mensen zijn opvallend goed gekleed al zal een stropdassenfabrikant niet rijk worden in Israël. De schoenenleverancier echter weer wel en dat ligt dan weer aan de dames, die zeer elegant geschoeid gaan. Huis voor ieder IVfocht Tel Aviv op andere punten in f'-1 de avonduren slapen, in het cen trum kan van slapen niet gesproken wor den, want het doldrieste verkeer gaat tot ver na middernacht lustig door en ook dan wordt er getoeterd en met motoren gescheurd. Het oversteken is* een waar probleem ondanks de zebrapaden die men ook hier kent. Soms verschijnt er een De falafel, een nationaal gerecht, koopt men bij de „King of the Fala- fels" in de Pinsker Street. Alle straat namen worden behalve in het He breeuws ook in de Engelse taal aan gegeven. Naast de falafel, een mengsel van kippevlees in kleine balletjes en groente met zuur, in een lichte koek opgesloten, eet men ook andere, ty pische oriëntaalse gerechten als shashlik, kebab en humus. agent en dan gaat alles met korte fluitto nen en driftig gezwaai met een rood lan taarntje veel beter. De agent heeft een vrouwelijke kollega, die er in uniform leuk uitziet. De vrouw in uniform is hier echter niet opvallend, omdat er veel meis jes in gekleed gaan, want Israël kent dienstplicht voor vrouwen. Er wonen ongeveer 2,5 miljoen mensen in dit land waar alle talen gesproken wor den. Daarvan werden er in 1963 38,5 pet. in Israël geboren de rest komt uit Azië (14,7), Afrika (13,3), en Europa (33,5). Er werd in 17 jaar heel wat bereikt, o.a. kwamen er 450 nieuwe dorpen bij, die meestal door emigranten gesticht en ver der opgebouwd worden. Er zijn 26 grote re steden in Israël waaronder ook twee Arabische. Er zijn universiteiten en voor al veel scholen, want de jeugd is sterk vertegenwoordigd. Er zijn zelfs houten, verplaatsbare scholen van de altijd zwer vende Bedoeïenenkinderen. Een klein aantal kinderen van dit nomadenvolk be zoekt de scholen inderdaad maar verder laat men hen maar hun eigen we.g gaan, want dit volk is moeilijk te binden. Naast de watervoorziening vormt de immigratie een gigantisch probleem. In de eerste jaren werden de velen die kwa men in kampen opgevangen. Na 1950 kwamen zij in wijken terecht waarin elk gezin een eigen onderkomen kreeg. Sinds 1954 worden zij rechtstreeks doorgestuurd naar dorpen of steden waar huizen gereed staan en werk aanwezig is. Sinds 1948 werden er door het ministerie van Ar beid en Volkshuisvesting ongeveer 250.000 huizen gebouwd. Er komen elk jaar nog ongeveer 50.000 immigranten naar Israël Het belangrijkste deel daarvan reist op kosten van de staat, die daarvoor weer put uit fondsen die door joden over de gehele wereld in stand gehouden worden. Hiermede wordt waar gemaakt wat in de wetten van Israël staat geschreven: „ie dere jood, waar hij ook vandaan mocht komen, heeft het recht zich in Israël te vestigen". Het is één van de fundamente le principes van deze jonge staat. Bloeien als een roos GRAAG vertel ik de volgende keer nog meer over dit fascinerende land, over de kibboetsen, de Arabieren, het kulturele leven, de watervoorziening en zijn militaire macht. Het zijn maar enige overigens zeer belangrijke, aspecten van het ingewikkelde levenspatroon van de ze jonge natie, die dit schraal stukje grond kreeg toebedeeld. Ik spreek niet van een geschenk want er is zowel ver nuft als kracht voor nodig is geweest om dit smalle strookje grond bewoonbaar te maken. Het wonder gebeurde echter dat in die dorre zandvlakte 'n roos ging bloei en. Een vrucht van samenwerking, die nu reeds overal in het noorden van het land zijn groene sporen nalaat. Het land van Galilea ondergaat de zegeningen van de watertoevoer en de vaste hand aan 't oude landgereedschap de ploeg. Er zal ontwaken. „Want in de woestijn zullen wateren ontspringen en beken in de step pe, en het gloeiende zand zal tot een plas worden en het dorstige land tot water bronnen; waar de jakhalzen verblijven en legeren, zal gras met riet en biezen zijn".. Dizengoff Street mag zich met de drukke centra in de wereld meten. Het genot van het terras wordt vaak onmogelijk door de uitlaatgassen van het gemotoriseerde verkeer. Kunt u zes paar rubberhandschoe nen no. 7 en zes paar vingers sturen, graag per spoed en per luchtpost, want men woelt met blote handen in de lichamen. Missiezuster in Kongo. De zin van vele diplomatieke reizen ligt tegenwoordig alleen hierin, dat verdere reizen noodzakelijk worden, die weer nieuwe reizen tot gevolg hebben. Malcolm Muggeridge. Waar drie Italianen bijeen zijn, ts een zangvereniging. Waar vier Neder landers zijn, ontstaan twee politieke partijen. Fractieleider Roolvink. Wanneer ik met de anderen 2 minu ten stil sta om te bedenken wat er allemaal gebeurd is, kom ik wel on der de indruk, maar ik denk dat dat door de stilte is. Ons, die de oorlog niet hebben mee gemaakt, kan de bevrijding van ons land niets zeggen, maar het feit dat vele duizenden anderen niet vrij zijn, moet ons iets zeggen. Antwoorden van scholieren op de vraag wat hun de bevrijding zegt. Bij de volgende zondvloed zal de mensheid niet in water, maar in pa pier verdrinken. Somerset Maugham. Goed, ik had graag dè Cup-final gezien en het gaat me aan m'n hart dat ik nou Rudi Carrell mis. Maar je moet tenslotte wat voor de partij over hebben, waar of niet? Vergrijsde socialist op nieuwe 1 mei-feest. Een glimlach is een gebogen lijn die een heleboel dingen recht zet. Uit „Strijdkreet". VOOR BETERE SCHOENEN geen f50.- t/m f90.- p. paar maar voor minder dan de helft t Dè goedkoopste zaak in betere schoenen JONKER FRANSSTRAAT 75- ROTTERDAM Met frequentieverlagingen in de stille uren en het week-eind, zo klein dat ze naar men verwacht door het publiek niet of nauwelijks zullen worden opgemerkt, hoopt de RET ruim twee miljoen gul den per jaar te gaan besparen. Deze frequentievermindering (die dus alleen gelden voor de uren buiten de drukke ochtend- en avondspitsen) varië ren in het algemeen van een kwart mi nuut op de drukkere lijnen tot drie mi nuten op de minder drukke en dit laat ste dan nog voornamelijk 's avonds. Op meerdere lijnen is aan de schema's ove rigens niets of vrijwel niets, veranderd. Deze „uitgekiende" nieuwe dienst ging op maandag 10 mei in. Zij geldt voorlopig voor de zomermaanden. Ver wacht wordt dat voor de daarop volgen de winterdienst hier en daar opnieuw frequentieverhogingen nodig zullen zijn. De directie van de RET, die het boek jaar 1964 als voorspeld met een na delig saldo van ruim twintig miljoen heeft moeten afsluiten, heeft naar mid delen gezocht om de voortdurend stij gende materieel- en loonkosten enigerma te te compenseren. Een van de oorzaken van het verlies is ongetwijfeld, dat er buiten de spits uren teveel trams en bussen matig of zelfs slecht bezet zijn. De frequenties zijn in het algemeen 's avonds, maar vooral op zaterdag- en zondagmorgen te hoog in verhouding tot het vervoers aanbod. Kleine frequentieverminderingen lei den aanstonds tot aanzienlijke besparin gen. Voor de trams worden ze in dit ge val geraamd op f850.000 's jaars aan loonkosten, voor de bussen op f500.000 s jaars. Aan rijkosten zal bovendien Van 18 tot 22 mei zal Rotterdam weer bezoek krijgen van een Frans vlooteska- ,,£,r-.Het ziJn vier jagers van het Escadre Egèrc, dat onder commando staat van schout bij nacht E. A. Rivière. De vier schepen zijn de Dupetit- rhouars, de Chevalier Paul, de Casabi- mca en de Du Chayla. De schepen zullen zoals gewoonlijk worden afgemeerd aan de Parkkade. Dagelijks zal men een van de vier ja gers kunnen bezoeken. De bezoekuren zijn van half drie tot vijf uur 's middags op 19, 20 en 21 mei. f700.000 minder behoeven te worden uit gegeven. Toch is er bijvoorbeeld ook 's avonds voor wat betreft de tramlijnen 1, 2, 3, 4, 9, 11, 16 en 17 niets veranderd. Lijn 5 echter had een 12-minutendienst, maar rijdt nu om het kwartier; datzelfde geldt voor de lijnen 10 (was 12Vi), 14 (was 12). 15 (was 12) en 22 (was 12). Het Rotterdams vervoerbedrijf -gaat intussen met kracht voort alle haltepa- len in de stad van dienstregelingen te voorzien. Het bedrijf ziet in dit middel, om het publiek bekendheid te geven met het tijdstip waarop trams en bussen ver wacht kunnen worden een mogelijkheid de passagiers wachttijden te besparen.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Havenloods | 1965 | | pagina 11