rfRIBUNE vestigde uniek record: 1 t AUTOCROSS Zevenhuizen Antwoord op vragen over boekje onbevredigend DE HAVENLOODS DONDERDAG 20 MEI 1965 Het leeuwendeel van zijn omslag siert de Zwarte-Beertjesreeks. Het is een unieke prestatie een serie van een klei ne negenhonderd boeken een eigen Ka rakter, een eigen gezicht te geven. Nie mand heeft dit ooit eerder voor elkaar gebokst. ,,Soms noemen ze mij de Zwarte Bee.'' Ha! daar heb je Zwarte Beer!" roepen ze dan. Maar dat vind ik niet zó. Want het is net of ik alleen maar berenomsla gen maak en dat is tooh niet zo." Inder daad: hij heeft meer ontwerpen op zijn naam staan banden voor gebonden boeken van het familiebedrijf, maar ook voor uitgevers in Duitsland en Zw'tser- land. Zijn werk wordt daar erg gewaar deerd. Een internationaal vooraanstaand grafisch tijdschrift uit Zwitserland publi ceerde enkele jaren geleden een uitge-* breid artikel over pocketomslagen. Dick Bruna werd daar als enige Nederlander in vermeld. Wat is nu het geheim van zijn succes? „Ik maak alles zo simpel mogelijk. Ik ben er steeds op uit met zo weinig mo gelijk zoveel mogelijk te zeggen Hoe eenvoudiger hoe sterker. Als je iets hee: simpels hebt, wordt er een zekere span ning opgeroepen. Voorwaarde daarbij is dat je dan ook geen stap verder gaat, want dan duikel je in een bodemloze af grond. Het wonderlijke is dat ik altijd heel ingewikkeld begin. Ik lees eerst hei boek aandachtig door en zoek onderwijl naar iets dat Ik zou kunnen uitbeelden. Het verhaal zie ik dan altijd in een br- paalde» kleur voor me. Ik voel een spe ciale sfeer die ik in kleuren tracht te vangen. Die kleur vormt de basis voor het ontwerp. Ik ga dan aan de werkta fel vormpjes zitten zoeken, gewoon waf stoeien met papier tot ik een ontwerp heb waarmee ik het karakter van het boek denk te kunnen uitbeelden." z»aritB«i NAARGEESTIG gedraai van b. en \y. TAE gemeente Rotterdam zal over vijf jaar de blunder „herstellen", die zij heeft gemaakt met het uitdelen van het boekje „Havenstad in de frontlijn". Nadat B. en W. kennis hadden genomen van de vernietigende commentaren in de pers. van de bezwaren van vele schoolhoofden en de Onderwijzersvereniging tegen het uitreiken van het boekje, heeft het college de tekst nog eens bekeken en is daarbij tot de conclusie gekomen, dat het boekje „minder gelukkig" gekozen was. Bij de 25-jarige herdenking van de bevrijding zal aan de scholie ren een beter boekje worden verstrekt,aldus B. en W. Het college antwoordt dit op vragen van de raadsleden dr. F. J. Krop, die in de vergadering van 3 juni zal interpelleren naar aanleiding van het antwoord, mr. J. M. L. Pompe, J. G. Mager en S. Groenendijk. Het college is thans de mening toegedaan, dat het boekje „geen" duidelijk beeld geeft van het leed, dat in de oorlogsjaren en in de bezettingstijd over onze stad en bevolking is gekomen. Het is met weinig overtuiging geschreven, terwijl op de formulering van verschillende passages aanmerking valt te maken", aldus het antwoord van de spontane simpelheid van Dick Bruna ook onderkend. Onlangs schreef hij naar Utrecht dat hij de banden steeds eenvou diger, en tegelijkertijd ook steeds sterker vindt. „Het is precies hetzelfde wat ik ook in mijn werk zoek", zo schreef h'j. Simenon is verrukt van het werk van Dick Bruna. Hij noemt ze zelfs de beste van de wereld. Dick kan de bezoeker een met de handgeschreven brief tonen waar in Simenon zegt: „Aan Dick Bruna die 1 W. Toch heeft het college er geen enkel bezwaar tegen, dat het boekje alsnog wordt uitgereikt op die scholen waar dat nog niet is gebeurd. Mocht een school hoofd echter toch nog bezwaren hebben, dan zal het college die eerbiedigen. Maar B en W. hebben geen aanleiding gevon den om het boekje in te trekken. Wel e- locrft het college, dat het zich nu tee 's zal beraden over de keus van de auteur(s) voor het boekje, dat ever vijf jaar aan de schooljeugd zal worden uit- het college van B- en W. zo'n lafhartig gereikt. Het is nog steeds onbegrijpelijk, dat standpunt inneemt. In de eerste plaats i* de keus van het boekje niet „ongelukkig" geweest, maar stomweg een blunder waar men met open ogen in is gestapt. Zoals wij enige tijd terug al schreven, heeft wethouder Langerak destijds ver klaard, dat hij de tekst had gezien. Pas nadat men kennis had genomen van overweldigende kritiek, noemt men de keus van het boekje ongelukkig. Ook de mededeling, dat „op de formu lering van verschillende passages aan merking valt te maken" is bijzonder slap. Men had mogen verwachten, dat het college mee zou delen, waarom men er aanmerking op zou kunnen maken. Bovendien zou het juister zijn geweest, wanneer het college, dat ten slotte de verantwoordelijkheid voor 't verspreiden van het boekje draagt, had verklaard, dat die passages onaanvaardbaar zijn. Onbegrijpelijk is ook, dat het collegr zo lang heeft gewacht met de beantwoor ding van de vragen, die bijna veertien dagen geleden zijn ingediend. Want in die tussentijd hebben de hoofden van ge meentelijke scholen opdracht gekregen het boekje alsnog uit te delen. Van d e opdracht distantiëren B. en W. zich thans, echter zonder dat Uitdrukkelijk te stellen. De mededeling, dat over vijf jaar eer. beter boekje zal worden uitgegeven, i s ronduit belachelijk. De jongeren, die het omstreden boekje hebben ontvangen, z;jn dan van school af. Zij moeten het maa<- stellen met een brok subtiele geschiedver valsing, waar de gemeente Rotterdam aan heeft meegewerkt. Uit de beantwoording van de vragen, die eigenlijk nergens een eerlijk ant woord geeft aan de vragenstellers, blijkt helaas weer eens hoe moeilijk het is voor een zittende magistraat, want het is de wethouder Langerak, die het hier lelijk heeft laten liggen op mannelijke wijze sohoon schip te maken Dit naargeestige gedraai is weerzinwekkend. Dat is een ruiterlijke erkenning van een fout nog nooit geweest. Hemelvaartsdag Aanvang 2.30 uur zijn ideeën wel lusten Zestien (vierkan te» boekjes met kleurige illustraties en korte-, grappige versjes heeft Dick nu gemaakt- Zij doen het ook goed in Ame rika. Engeland. Duitsland, Oostenrijk, Italië en zelfs in Japan. Om een goed stuk werk te kunnen ma ken, moet Dick zich helemaal vrij voe len. „Pas heb ik een oprdacht voor een affiche teruggeven. De opdrachtgever kwam vertellen dat hij er dat en dat e.i dat ook nog op wilde hebben. Dan kan ik niet meer werken. Zo'n man kan beter naar een reclamebureau gaan. Ik heb de relatie dan ook verbroken. En de Ame rikaanse uitgever vroeg mij pas of ik over twee onderwerpen twee boeltjes zou wU- len maken. Maar ik denk er niet over. Ik wil me op geen enkele manier gebonden voelen." Met de schaar TJET duizendste omslag gaat dus JA deze maand de deur uit. Dick is blij met deze unieke mijlpaal. Maar hij is er De duizendste! Met een opgewekt gezicht toont Si-jarige Dick Bruna uit Utrecht zijn duizendste boekomslag. Hij heeft daarmee een uniek record geboekt. niet op gaan zitten om te rusten. Hij is intussen ai weer druk bezig met eeu nieuwe serie. De tekenpen blijft daaroij de laatste jaren veelal in de pot staan. Hij hanteert nu meestal een schaar. „Dat is moeilijker, moeilijker dan tékenen. Maar ik vine* het spontaner, losser. Jc kunt er ook zo lekker mee experimen teren." Soms blijft ook de schaar op ta fel liggen. Dan scheurt Dick zijn figuren en stoeit daar mee tot hij wat leuks heeft gevonden. „Duizend omslagen het zijn er heel wat", peinst hij, voor een met wel veer tig banden beplakt bord. „Maar toch heb ik niet het gevoel een uitslover te zijn. Ik werk hard, omdat ik het graag doe- Ik vind het fijn werk, juist omdat ik het nog zo moeilijk vind." Daarom heeft Dick de beer niet in zijn werk. Want hij is er geknipt voor. yiJFTIEN kleurrijke vlaggetjes op een zwarte achtergrond, daarboven in witte letters de titel: „De zaak Louis Bert", er onder de schrij versnaam Georges Simenon en in de rechter benedenhoek een bescheiden signatuurtje: in dit omslag verschijnt deze maand het 884ste Zwarte Beertje. Kopers van deze vroege, in ons land nooit eerder uitgegeven Simenon-roman zullen aan deze pocket niets bijzonders bemerken. Toch zal er op de Utrechtse uitgeverij een feestje omheen gebouwd worden, want deze berenband is het duizendste boekomslag van de succes volle ontwerper Dick Bruna. Met deze feestelijk bevlagde omslag heeft de 37-jarige Utrechtenaar een uniek record geboekt. Nog nooit heeft iemand een zo omvangrijke serie boekbanden geproduceerd. Dick Bruna heeft er vijftien jaar over gedaan. Maar niet alleen de omvang van zijn ■werk is uniek. Ook (of misschien beter: juist) vanwege de kwaliteit staan zijn omslagen hoog te boek. Zij zijn van een verrassende simpelheid, speels, vriende lijk en van een puur-optimisme. Een paar sühouetjes of slechts enkele lijnen vormen altijd een plezierige creatie. ruime studio op de zolderverdieping van het uitgeverspand. „Elke keer als )k met een nieuwe serie ga beginnen, draii ik er nog net zo onwennig omheen als toen ik met dit werk begon. Toen ik v'jf- tien jaar geleden mijn eerste omslag af leverde, hebben we dat thuis met een feestje gevierd. Ik was blij dat die op dracht adhter de rug was. Als ik nu eau serie klaar heb, voel ik me steeds weer zo opgelucht Met elke serie begin ik dan ook helemaal opnieuw, net alsof ik het wordt nooit routine." deld 125 omslagen per jaar. „Maar sinds januari heb ik er al weer een 75 af. Ik werk inderdaad in een sneltreinvaart. Over een serie van 25 doe ik zelden lan ger dan een maand. Nee aan inspira tie geloof ik niet. Als je hard werkt, komt er altijd wel een moment waarop je merkt dat het lukt. Dan voel je je steeds heel prettig." Woordloos affiche BEHALVE met de boekomslagen heeft Dick het druk met het ontwerpen van affiches. Toen Simenon jaren geleden zijn vriend Picasso de omslagen van de beertjes liet zien, zei deze: „Die zouden het goed doen als affiche." Dat doel heeft Dick ook altijd voor ogen gehad- „Mijn omslagen zijn eigenlijk mi niatuur affiches. Zij moeten de mensen trekken. Feit is dat ik bij het ontwer pen de inhoud van het boek als basis heb. Als het niet wil vlotten, kan ik op - Hedendaagse menu wordt 500 jaar bewaard Geleerden van de Australische Com missie van Atoomenergie hebben on langs drie maaltijden begraven onder een groot gebouw in Sydney. Volgens hun berekeningen is dit voedsel over 500 jaar nog eetbaar en net zo smakelijk als thans. De maaltijden vormen een typisch alledaags Australisch menu, bestaande uit eieren met spek en toast, gegrild rundvlles met groente en geroosterde kip met groente, wafels en caramelsaus. Het voedsel is geplaatst in een tijdcap- sule. De geleerden hopen, dat de toekom stige inwoners van Sydney deze capsule in het jaar 2465 zullen openen. Voordat het voedsel In de capsule werd geplaatst kreeg het een speciale behandeling. Bij de sterilisatie werd een systeem ge bruikt van een hoge stralingsintensiteit, ingevoerd door geleerden van de Austra lische Commissie voor Atoomenergie. Wij zullen over 500 jaar in een uitge breide reportage verslag uitbrengen van het openen van de capsule en het nutti gen van de maaltijd. GOXUDN Enkele van Dicks berenbanden simpel, speels, vriendelijk, vrolijk. Wie heeft nooit eens om de Beertjes-omslagen geglimlacht? Naast boekbanden ontwerpt Dick ook met veel succes affiches. Aan de wand een van zijn jongste produkten: zijn eerste affiche zonder woorden maar t»el duidelijk voor iedereen. f r\VERAL WASGOED.... In het kippenhok wasgoed, in het keu- kenportaal wasgoed: Drijfnat, strijk- droog, links en rechts neergesmeten in een hopeloze warboel door het tuintje, terwijl een stugge werkpan- talon zich protesterend om de hals van de woedende wasvrouw kronkel- de, die gewapend met schop en rage- ij bol op haar buurvrouw afstoof. Verstandig nabuurschapPas toen buurvrouw met bloedend hoofd en gebroken bril zich luid huilend in haar woning terugtrok, drong het tot 't de wasvrouw door dat zij op een ver- keerde manier poogde het wasgoed droog en schoon te houden. U slaat er maar op los, zonder na te denkenzei de politie- rechter. „Ze moet haar vuil bij zich houden", kef te de wasvrouw terug. ..Maar'dat is toch geen reden om er met een schop op los te slaan Dat moest de wasvrouw toegeven. 'n Bezem gaat nog, die staat trouwens steeds voor het grijpen bij een vlijtig huisvrouw, 'n Ragebol kan er ook nog mee door, maar een schop Nee, daar had ze niet by stil gestaan. Wasvrouw trok de schouders op: „Maar ze hoeft toch niet aan mijn bullen te komen?", zei ze aarzelend. Buurvrouw die niet meer op dit adres woonde, maar wel de huur be- taalae, ontstak in hevige woede toen ze het textiel van de wasvrouw over de omheining van haar tuintje zag hangen. Zó woedend werd zij dat ze j zonder meer ^besloot door vegen wat stof te doen opwaaien teneinde de wasvrouw te verplichten het wasgoed weg te halen. Helaas, wasvrouw bleek niet te ver- plichten en dra was tuintje, keuken- portaal en gang het toneel van een verbeten steekspel tussen bezem en ragebol. Over en weer klonken kreten en verwijten temidden van dwarrelend lingerie door het tuintje. „We zullen de kreten maar niet herhalen", zei de politierechter, „waar twee vechten hebben twee schuld. Vanwege die schop moet u ook de bril betalen!" Bezijden deze uitspraak veroordeelde nieuw gaan lezen om een bepaald beeld te vangen. Een affische maken is daar om moeilijker. Want je hebt maar een paar gegevens en daar kun je niet van af wijken. Als ik aan een affiche begin, voel ik me in de ruimte zweven en heel vaak blijf ik daar lang voor er Iets komt. Onlangs heb ik voor het eerst een affi che zonder één woord tekst gemaakt. Het was een waag. Maar het resultaat is enorm. Er is nog nooit zoveel vraag ge weest naar een affiche." Charmaftte kinderboekjes vormen Dick's derde succesprodukt. „Ik vind het heerlijk die te kunnen maken. Ik doe dat met extra veel plezier. Als ik daarmee bezig ben, is het net of ik een uitstapje maak. Ik neem zowel de tekeningen als de tekst voor mijn rekening, want die kun je dan fijn op elkaar afstemmen." Grote vlakken, primp ire kleuren, geen dimensie zo maakt hij zijn kleuter- boekjes. „Ik wil proberen de kleinst? kinderen vertrouwd te maken met de vorm van de directe dingen," zegt hi;. Het blijkt dat zijn jeugdige afnemertjes edelachtbare de wasvrouw tot f20.— boete, subs, vier dagen. Aldus verloor de een de bril en de ander 'n schone was op een van de 1 weinige zomerse dagen van dit voor- 1 jaar. TbECHTBANK gaf weinig stof deze week. Naast ruzies tussen buur- vrouwen kwamen zaken van rijden onder invloed aan de orde. Rijden onder invloed begint altijd met één 1 enkel glaasje dat langzaam oploopt tot een niet meer te bepalen veel voud van glaasjes om dan de climax te vinden in een verkeersovertreding ofgewoon in de aanrijding van een stomme voetganger die de hond uitlaat. Maar je went er (helatwj aan op zo'n rechtbank. Net ais aan het glaasje! Nee, dan de 29-jarige Antilliaan. Schuimbekkend van woede hief hij dreigend het mes naar zijn geliefde achter de bar. Toen zij gillend het café inliep trapte hij haar en passant nog even in de buik. .Smerig, die trap", zeiden de ge tuigen. Maar de Antilliaan kon het zich niet meer herinneren. ,Jk had 'n glaasje op ziet u edelachtbare?" Edelachtbare zag niets. Alleen de offi cier zag watt „Deze man is tui en tot niets in staat. Als hij een borrel op heeft is het een beest", beet hij verdachte toe. Maar de Antilliaan herinnerde zich niets. En dat bleef zo. omdat ook de geliefde zich niets meer wilde her inneren. „Deze man moet naar de Antillen terug", zei de raadsman, „hij kan hier niet aarden, het is «en kwestie van wrok en onbehagenHetgeen werd bevestigd door getuigen uil de politiewacht. „Als een dolle, edel achtbare, als een dolle Gezien de punten: poging tót mis handeling, mishandeling en verzet tegen arrestatie, met op de achter grond nog enige formidabele straffen op het register, werd de Antilliaan veroordeeld tot zes maanden met af trek. En dat allemaal vanwege dat glaasje, 't Is niet leuk meer...!

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Havenloods | 1965 | | pagina 19