rfRIBUNE
vestigde uniek record:
1 t
AUTOCROSS
Zevenhuizen
Antwoord op vragen over
boekje onbevredigend
DE HAVENLOODS
DONDERDAG 20 MEI 1965
Het leeuwendeel van zijn omslag siert
de Zwarte-Beertjesreeks. Het is een
unieke prestatie een serie van een klei
ne negenhonderd boeken een eigen Ka
rakter, een eigen gezicht te geven. Nie
mand heeft dit ooit eerder voor elkaar
gebokst.
,,Soms noemen ze mij de Zwarte Bee.''
Ha! daar heb je Zwarte Beer!" roepen
ze dan. Maar dat vind ik niet zó. Want
het is net of ik alleen maar berenomsla
gen maak en dat is tooh niet zo." Inder
daad: hij heeft meer ontwerpen op zijn
naam staan banden voor gebonden
boeken van het familiebedrijf, maar ook
voor uitgevers in Duitsland en Zw'tser-
land. Zijn werk wordt daar erg gewaar
deerd. Een internationaal vooraanstaand
grafisch tijdschrift uit Zwitserland publi
ceerde enkele jaren geleden een uitge-*
breid artikel over pocketomslagen. Dick
Bruna werd daar als enige Nederlander
in vermeld.
Wat is nu het geheim van zijn succes?
„Ik maak alles zo simpel mogelijk. Ik
ben er steeds op uit met zo weinig mo
gelijk zoveel mogelijk te zeggen Hoe
eenvoudiger hoe sterker. Als je iets hee:
simpels hebt, wordt er een zekere span
ning opgeroepen. Voorwaarde daarbij is
dat je dan ook geen stap verder gaat,
want dan duikel je in een bodemloze af
grond. Het wonderlijke is dat ik altijd
heel ingewikkeld begin. Ik lees eerst hei
boek aandachtig door en zoek onderwijl
naar iets dat Ik zou kunnen uitbeelden.
Het verhaal zie ik dan altijd in een br-
paalde» kleur voor me. Ik voel een spe
ciale sfeer die ik in kleuren tracht te
vangen. Die kleur vormt de basis voor
het ontwerp. Ik ga dan aan de werkta
fel vormpjes zitten zoeken, gewoon waf
stoeien met papier tot ik een ontwerp heb
waarmee ik het karakter van het boek
denk te kunnen uitbeelden."
z»aritB«i NAARGEESTIG gedraai van b. en \y.
TAE gemeente Rotterdam zal over vijf jaar de blunder „herstellen", die zij
heeft gemaakt met het uitdelen van het boekje „Havenstad in de frontlijn".
Nadat B. en W. kennis hadden genomen van de vernietigende commentaren in
de pers. van de bezwaren van vele schoolhoofden en de Onderwijzersvereniging
tegen het uitreiken van het boekje, heeft het college de tekst nog eens bekeken
en is daarbij tot de conclusie gekomen, dat het boekje „minder gelukkig"
gekozen was. Bij de 25-jarige herdenking van de bevrijding zal aan de scholie
ren een beter boekje worden verstrekt,aldus B. en W.
Het college antwoordt dit op vragen van de raadsleden dr. F. J. Krop, die in de
vergadering van 3 juni zal interpelleren naar aanleiding van het antwoord, mr.
J. M. L. Pompe, J. G. Mager en S. Groenendijk. Het college is thans de mening
toegedaan, dat het boekje „geen" duidelijk beeld geeft van het leed, dat in de
oorlogsjaren en in de bezettingstijd over onze stad en bevolking is gekomen.
Het is met weinig overtuiging geschreven, terwijl op de formulering van
verschillende passages aanmerking valt te maken", aldus het antwoord van
de spontane simpelheid van Dick Bruna
ook onderkend. Onlangs schreef hij naar
Utrecht dat hij de banden steeds eenvou
diger, en tegelijkertijd ook steeds sterker
vindt. „Het is precies hetzelfde wat ik
ook in mijn werk zoek", zo schreef h'j.
Simenon is verrukt van het werk van
Dick Bruna.
Hij noemt ze zelfs de beste van de
wereld. Dick kan de bezoeker een
met de handgeschreven brief tonen waar
in Simenon zegt: „Aan Dick Bruna die
1 W.
Toch heeft het college er geen enkel
bezwaar tegen, dat het boekje alsnog
wordt uitgereikt op die scholen waar dat
nog niet is gebeurd. Mocht een school
hoofd echter toch nog bezwaren hebben,
dan zal het college die eerbiedigen. Maar
B en W. hebben geen aanleiding gevon
den om het boekje in te trekken. Wel e-
locrft het college, dat het zich nu tee 's
zal beraden over de keus van de
auteur(s) voor het boekje, dat ever vijf
jaar aan de schooljeugd zal worden uit-
het college van B- en W. zo'n lafhartig
gereikt.
Het is nog steeds onbegrijpelijk, dat
standpunt inneemt. In de eerste plaats i*
de keus van het boekje niet „ongelukkig"
geweest, maar stomweg een blunder
waar men met open ogen in is gestapt.
Zoals wij enige tijd terug al schreven,
heeft wethouder Langerak destijds ver
klaard, dat hij de tekst had gezien. Pas
nadat men kennis had genomen van
overweldigende kritiek, noemt men de
keus van het boekje ongelukkig.
Ook de mededeling, dat „op de formu
lering van verschillende passages aan
merking valt te maken" is bijzonder
slap. Men had mogen verwachten, dat
het college mee zou delen, waarom men
er aanmerking op zou kunnen maken.
Bovendien zou het juister zijn geweest,
wanneer het college, dat ten slotte de
verantwoordelijkheid voor 't verspreiden
van het boekje draagt, had verklaard,
dat die passages onaanvaardbaar zijn.
Onbegrijpelijk is ook, dat het collegr
zo lang heeft gewacht met de beantwoor
ding van de vragen, die bijna veertien
dagen geleden zijn ingediend. Want in
die tussentijd hebben de hoofden van ge
meentelijke scholen opdracht gekregen
het boekje alsnog uit te delen. Van d e
opdracht distantiëren B. en W. zich
thans, echter zonder dat Uitdrukkelijk te
stellen.
De mededeling, dat over vijf jaar eer.
beter boekje zal worden uitgegeven, i s
ronduit belachelijk. De jongeren, die het
omstreden boekje hebben ontvangen, z;jn
dan van school af. Zij moeten het maa<-
stellen met een brok subtiele geschiedver
valsing, waar de gemeente Rotterdam
aan heeft meegewerkt.
Uit de beantwoording van de vragen,
die eigenlijk nergens een eerlijk ant
woord geeft aan de vragenstellers, blijkt
helaas weer eens hoe moeilijk het is voor
een zittende magistraat, want het is de
wethouder Langerak, die het hier lelijk
heeft laten liggen op mannelijke wijze
sohoon schip te maken Dit naargeestige
gedraai is weerzinwekkend. Dat is een
ruiterlijke erkenning van een fout nog
nooit geweest.
Hemelvaartsdag
Aanvang 2.30 uur
zijn ideeën wel lusten Zestien (vierkan
te» boekjes met kleurige illustraties en
korte-, grappige versjes heeft Dick nu
gemaakt- Zij doen het ook goed in Ame
rika. Engeland. Duitsland, Oostenrijk,
Italië en zelfs in Japan.
Om een goed stuk werk te kunnen ma
ken, moet Dick zich helemaal vrij voe
len. „Pas heb ik een oprdacht voor een
affiche teruggeven. De opdrachtgever
kwam vertellen dat hij er dat en dat e.i
dat ook nog op wilde hebben. Dan kan ik
niet meer werken. Zo'n man kan beter
naar een reclamebureau gaan. Ik heb
de relatie dan ook verbroken. En de Ame
rikaanse uitgever vroeg mij pas of ik over
twee onderwerpen twee boeltjes zou wU-
len maken. Maar ik denk er niet over. Ik
wil me op geen enkele manier gebonden
voelen."
Met de schaar
TJET duizendste omslag gaat dus
JA deze maand de deur uit. Dick is blij
met deze unieke mijlpaal. Maar hij is er
De duizendste! Met een opgewekt gezicht
toont Si-jarige Dick Bruna uit Utrecht
zijn duizendste boekomslag. Hij heeft
daarmee een uniek record geboekt.
niet op gaan zitten om te rusten. Hij is
intussen ai weer druk bezig met eeu
nieuwe serie. De tekenpen blijft daaroij
de laatste jaren veelal in de pot staan.
Hij hanteert nu meestal een schaar. „Dat
is moeilijker, moeilijker dan tékenen.
Maar ik vine* het spontaner, losser. Jc
kunt er ook zo lekker mee experimen
teren." Soms blijft ook de schaar op ta
fel liggen. Dan scheurt Dick zijn figuren
en stoeit daar mee tot hij wat leuks
heeft gevonden.
„Duizend omslagen het zijn er heel
wat", peinst hij, voor een met wel veer
tig banden beplakt bord. „Maar toch heb
ik niet het gevoel een uitslover te zijn.
Ik werk hard, omdat ik het graag doe-
Ik vind het fijn werk, juist omdat ik het
nog zo moeilijk vind." Daarom heeft
Dick de beer niet in zijn werk. Want hij
is er geknipt voor.
yiJFTIEN kleurrijke vlaggetjes op een zwarte achtergrond, daarboven
in witte letters de titel: „De zaak Louis Bert", er onder de schrij
versnaam Georges Simenon en in de rechter benedenhoek een bescheiden
signatuurtje: in dit omslag verschijnt deze maand het 884ste Zwarte
Beertje. Kopers van deze vroege, in ons land nooit eerder uitgegeven
Simenon-roman zullen aan deze pocket niets bijzonders bemerken. Toch
zal er op de Utrechtse uitgeverij een feestje omheen gebouwd worden,
want deze berenband is het duizendste boekomslag van de succes
volle ontwerper Dick Bruna. Met deze feestelijk bevlagde omslag heeft
de 37-jarige Utrechtenaar een uniek record geboekt. Nog nooit heeft
iemand een zo omvangrijke serie boekbanden geproduceerd. Dick Bruna
heeft er vijftien jaar over gedaan.
Maar niet alleen de omvang van zijn
■werk is uniek. Ook (of misschien beter:
juist) vanwege de kwaliteit staan zijn
omslagen hoog te boek. Zij zijn van een
verrassende simpelheid, speels, vriende
lijk en van een puur-optimisme. Een
paar sühouetjes of slechts enkele lijnen
vormen altijd een plezierige creatie.
ruime studio op de zolderverdieping van
het uitgeverspand. „Elke keer als )k
met een nieuwe serie ga beginnen, draii
ik er nog net zo onwennig omheen als
toen ik met dit werk begon. Toen ik v'jf-
tien jaar geleden mijn eerste omslag af
leverde, hebben we dat thuis met een
feestje gevierd. Ik was blij dat die op
dracht adhter de rug was. Als ik nu eau
serie klaar heb, voel ik me steeds weer
zo opgelucht Met elke serie begin ik dan
ook helemaal opnieuw, net alsof ik het
wordt nooit routine."
deld 125 omslagen per jaar. „Maar sinds
januari heb ik er al weer een 75 af. Ik
werk inderdaad in een sneltreinvaart.
Over een serie van 25 doe ik zelden lan
ger dan een maand. Nee aan inspira
tie geloof ik niet. Als je hard werkt,
komt er altijd wel een moment waarop
je merkt dat het lukt. Dan voel je je
steeds heel prettig."
Woordloos affiche
BEHALVE met de boekomslagen heeft
Dick het druk met het ontwerpen van
affiches. Toen Simenon jaren geleden
zijn vriend Picasso de omslagen van de
beertjes liet zien, zei deze: „Die zouden
het goed doen als affiche."
Dat doel heeft Dick ook altijd voor ogen
gehad- „Mijn omslagen zijn eigenlijk mi
niatuur affiches. Zij moeten de mensen
trekken. Feit is dat ik bij het ontwer
pen de inhoud van het boek als basis
heb. Als het niet wil vlotten, kan ik op -
Hedendaagse menu wordt
500 jaar bewaard
Geleerden van de Australische Com
missie van Atoomenergie hebben on
langs drie maaltijden begraven onder
een groot gebouw in Sydney. Volgens
hun berekeningen is dit voedsel over 500
jaar nog eetbaar en net zo smakelijk als
thans. De maaltijden vormen een typisch
alledaags Australisch menu, bestaande
uit eieren met spek en toast, gegrild
rundvlles met groente en geroosterde
kip met groente, wafels en caramelsaus.
Het voedsel is geplaatst in een tijdcap-
sule. De geleerden hopen, dat de toekom
stige inwoners van Sydney deze capsule
in het jaar 2465 zullen openen. Voordat
het voedsel In de capsule werd geplaatst
kreeg het een speciale behandeling. Bij
de sterilisatie werd een systeem ge
bruikt van een hoge stralingsintensiteit,
ingevoerd door geleerden van de Austra
lische Commissie voor Atoomenergie.
Wij zullen over 500 jaar in een uitge
breide reportage verslag uitbrengen van
het openen van de capsule en het nutti
gen van de maaltijd.
GOXUDN
Enkele van Dicks berenbanden simpel,
speels, vriendelijk, vrolijk. Wie heeft
nooit eens om de Beertjes-omslagen
geglimlacht?
Naast boekbanden ontwerpt Dick ook
met veel succes affiches. Aan de wand
een van zijn jongste produkten: zijn
eerste affiche zonder woorden maar
t»el duidelijk voor iedereen.
f r\VERAL WASGOED.... In het
kippenhok wasgoed, in het keu-
kenportaal wasgoed: Drijfnat, strijk-
droog, links en rechts neergesmeten
in een hopeloze warboel door het
tuintje, terwijl een stugge werkpan-
talon zich protesterend om de hals
van de woedende wasvrouw kronkel-
de, die gewapend met schop en rage-
ij bol op haar buurvrouw afstoof.
Verstandig nabuurschapPas
toen buurvrouw met bloedend hoofd
en gebroken bril zich luid huilend in
haar woning terugtrok, drong het tot
't de wasvrouw door dat zij op een ver-
keerde manier poogde het wasgoed
droog en schoon te houden.
U slaat er maar op los, zonder
na te denkenzei de politie-
rechter.
„Ze moet haar vuil bij zich houden",
kef te de wasvrouw terug.
..Maar'dat is toch geen reden om er
met een schop op los te slaan
Dat moest de wasvrouw toegeven.
'n Bezem gaat nog, die staat trouwens
steeds voor het grijpen bij een vlijtig
huisvrouw, 'n Ragebol kan er ook
nog mee door, maar een schop
Nee, daar had ze niet by stil gestaan.
Wasvrouw trok de schouders op:
„Maar ze hoeft toch niet aan mijn
bullen te komen?", zei ze aarzelend.
Buurvrouw die niet meer op dit
adres woonde, maar wel de huur be-
taalae, ontstak in hevige woede toen
ze het textiel van de wasvrouw over
de omheining van haar tuintje zag
hangen. Zó woedend werd zij dat ze
j zonder meer ^besloot door vegen wat
stof te doen opwaaien teneinde de
wasvrouw te verplichten het wasgoed
weg te halen.
Helaas, wasvrouw bleek niet te ver-
plichten en dra was tuintje, keuken-
portaal en gang het toneel van een
verbeten steekspel tussen bezem en
ragebol.
Over en weer klonken kreten en
verwijten temidden van dwarrelend
lingerie door het tuintje. „We zullen
de kreten maar niet herhalen", zei
de politierechter, „waar twee vechten
hebben twee schuld. Vanwege die
schop moet u ook de bril betalen!"
Bezijden deze uitspraak veroordeelde
nieuw gaan lezen om een bepaald beeld
te vangen. Een affische maken is daar
om moeilijker. Want je hebt maar een
paar gegevens en daar kun je niet van af
wijken. Als ik aan een affiche begin, voel
ik me in de ruimte zweven en heel vaak
blijf ik daar lang voor er Iets komt.
Onlangs heb ik voor het eerst een affi
che zonder één woord tekst gemaakt. Het
was een waag. Maar het resultaat is
enorm. Er is nog nooit zoveel vraag ge
weest naar een affiche."
Charmaftte kinderboekjes vormen
Dick's derde succesprodukt. „Ik vind het
heerlijk die te kunnen maken. Ik doe dat
met extra veel plezier. Als ik daarmee
bezig ben, is het net of ik een uitstapje
maak. Ik neem zowel de tekeningen als
de tekst voor mijn rekening, want die kun
je dan fijn op elkaar afstemmen."
Grote vlakken, primp ire kleuren, geen
dimensie zo maakt hij zijn kleuter-
boekjes. „Ik wil proberen de kleinst?
kinderen vertrouwd te maken met de
vorm van de directe dingen," zegt hi;.
Het blijkt dat zijn jeugdige afnemertjes
edelachtbare de wasvrouw tot f20.—
boete, subs, vier dagen.
Aldus verloor de een de bril en de
ander 'n schone was op een van de 1
weinige zomerse dagen van dit voor- 1
jaar.
TbECHTBANK gaf weinig stof deze
week. Naast ruzies tussen buur-
vrouwen kwamen zaken van rijden
onder invloed aan de orde. Rijden
onder invloed begint altijd met één 1
enkel glaasje dat langzaam oploopt
tot een niet meer te bepalen veel
voud van glaasjes om dan de climax
te vinden in een verkeersovertreding
ofgewoon in de aanrijding van
een stomme voetganger die de hond
uitlaat.
Maar je went er (helatwj aan op
zo'n rechtbank. Net ais aan het
glaasje!
Nee, dan de 29-jarige Antilliaan.
Schuimbekkend van woede hief hij
dreigend het mes naar zijn geliefde
achter de bar. Toen zij gillend het
café inliep trapte hij haar en passant
nog even in de buik.
.Smerig, die trap", zeiden de ge
tuigen. Maar de Antilliaan kon het
zich niet meer herinneren. ,Jk had
'n glaasje op ziet u edelachtbare?"
Edelachtbare zag niets. Alleen de offi
cier zag watt „Deze man is tui en
tot niets in staat. Als hij een borrel
op heeft is het een beest", beet hij
verdachte toe.
Maar de Antilliaan herinnerde zich
niets. En dat bleef zo. omdat ook de
geliefde zich niets meer wilde her
inneren.
„Deze man moet naar de Antillen
terug", zei de raadsman, „hij kan hier
niet aarden, het is «en kwestie van
wrok en onbehagenHetgeen
werd bevestigd door getuigen uil de
politiewacht. „Als een dolle, edel
achtbare, als een dolle
Gezien de punten: poging tót mis
handeling, mishandeling en verzet
tegen arrestatie, met op de achter
grond nog enige formidabele straffen
op het register, werd de Antilliaan
veroordeeld tot zes maanden met af
trek.
En dat allemaal vanwege dat glaasje,
't Is niet leuk meer...!