„VREDE ZIJ U" is de groet,
maar't geweer ligt bij de hand
Vluchtherm dicht? Dan
parkeerruimte aanleggen
WIJZIGING IN WEGENVERKEERSWET
Thijsse-wandelingen
volledig geslaagd
*""f® HAVENLOODS VRIJDAG 28 MEI 1965
11
de Hebreeuwse taal en dat zoveel ver
schillende mensen van zeer uiteenlopen
de oorsprong één taal leren spreken
maakt de homogeniteit van de staat na
tuurlijk krachtiger. Er is geen soldaat in
Israel die de dienst verlaat zonder dat
hij een komplete militaire en educatie
ve opleiding heeft ondergaan. Vooral
voor de nieuwe emigrant heeft dit sys
teem veel voordelen.
De band tussen het leger en de Isra
ëlische opvattingen van de opbouw van
het land is gesymboliseerd in de „Na-
hal". Zij zijn de soldaten en de pioniers
tegelijk. Na enige maanden van inten
sieve militaire training worden de Na-
hal-groepen voor ongeveer een jaar in
agrarisch-kulturele vestigingen ge
plaatst. Zij blijven onder de militaire
discipline en worden getraind in prakti
sche ervaringen op agrarisch terrein. De
ze groepen doen dienst in een plaats bij
de grens of zij bouwen een nieuwe vesti
ging in een gebied waar het tot nu toe te
gevaarlijk is voor burgers. Verder is er
een jeugdkorps, de „Gadna" voor Jon
gens en meisjes van 14-18 jaar, die onder
de verantwoordelijkheid van het ministe
rie van Opvoeding en van militaire ge
zaghebbers staat. Hun training zou men
een practisch soort padvinderij kunnen
noemen, er zijn lucht- en zeesekties. Op
vier grote boerderijen leren duizenden
van deze jongeren het werk op het
land. Veel zich ontwikkelende landen in
teresseren zich voor deze aanpak.
Het land leidt een tweeslachtig be
staan, dat is uit deze dingen wel duide
lijk. Aan de ene kant wórden hoge mili
taire eisen gesteld, maar aan de andere
kant worden de ploeg en de troffel even
eens druk gehanteerd. Die kunnen ook
niet vergeten worden, want altijd weer
moeten er huizen gebouwd worden en al
tijd weer moeten dié gebieden waar kan
sen voor agrarische productie liggen be
werkt en bebouwd worden. Als dit dan
toevallig gebieden zijn, die onder het
schootsveld van de omringende vijandi
ge landen liggen, dan is er één hand aan
de ploeg en de andere aan het geweer.
„Shalom"
TVesondanks klinkt het „shalom" met
overtuiging in Israel. Men is daar
beslist niet gelukkig met deze gewapen
de oplossing, want de behoeften zijn nog
steeds te groot om aan veel luxe te den
ken. Men kent de vrede en waardeert
deze voor het volle pond. Elke aan
wijzing dat er in het buitenland iets
gaande is waardoor de stemming eniger
mate in het voordeel van Israel én de
vrede zou uitgelegd kunnen worden, is
het gesprek van de dag voor de man in
de straat. Hij klapt als er op het nieuws
in de bioscoop sprake is van een nieuwe
De vrouwen doen ook aktieve dienst bij de parachutisten.
aanschaf voor het leger, want hij is trots
op zijn land en op dat jonge leger, dat
niet zolang geleden forse successen boek
te. Maar als in datzelfde niéuws een bui
tenlands staatshoofd verklaart dat ho
vóór de vrede is en dan heeft hij het
meestal over zijn éigen vrede, die voor
de Israëliet dikwijls ver van huis ligt
dan klatert het applaus opnieuw op. Vre
de zij u. Want alleen in vredestijd is het
mogelijk van Israel nóg meer te maken
dan het nu al is: een tehuis voor velen
die dood en de ellende in het aangezicht
hebben gezien.
]\Ja de bustocht door de Negev-woestyn heb ik u laten staan bij de
Rode Zee. Naast deze nagenoeg onbruikbare plas water zijn er in of
om Israël nog drie belangrijke zeeën of meren, de Middellandse Zee, de
Dode Zee, en in het noorden het Meer van Galilea- De Israëlische des
kundigen hebben voor dit grote water dat direkt aan Syrië grenst
vastgesteld, dat er een mogelijkheid moet zjjn om dit water min of meer
naar de Negev te laten verhuizen. In kleine mate zijn ze daar al aan toe,
want de Negev krijgt momenteel reeds zijn drinkwater uit dat grote
meer. Via dikke buizen met een diameter van .rond de drie meter spuit
het water ondergronds naar de woestijnsteden en dorpen, naar de
kibboetsen en naar dat gebied waar het nodig is.
Ik wil u niet teveel met cij
fers lastig vallen en het meer
in ronde woorden houden. Wel
nu dat Meer van Galilea, de
enige met zoet water, zal de
Negev van nóg meer water
gaan voorzien. U weet natuur
lijk ook, dat de Jordaanse
plannen om de rivier de Jor-
daan onder kontrole te krijgen,
doorgaan. Die rivier is zeer be
langrijk, zij vormt de verbin
ding tussen de Dode Zee en het
Meer van Galilea, voor de aan- 1
voer van nieuw water. Dit zou
kunnen betekenen dat men D,t
dammen gaat bouwen, die een Mekes- oftewel
nieuwe aanvoer van het leven «peciaie verslaggever,
brengende water in gevaar die °P deze pagina zijn
brengt. Israel gaat echter door derde relaas brengt over
en het móet doorgaan wil zUn Israël-reis.
men de plannen om die woes
tijn, voor zo ver mogelijk, vruchtbaar
te maken realiseren. Naast de vele an
dere waterwerken is dit projekt het
grootste en belangrijkste. Het zal 320
miljoen kubieke meters water per jaar
van Galilea naar de Negev brengen.
Daartoe zijn pompen nodig, bovengrond
se kanalen, reservoirs, tunnels en pijp
leidingen. Het gehele projekt zal enige
jaren in beslag nemen en ongeveer 360
miljoen gulden kosten.
Dynamietontploffingen zijn aan de or
de van de dag. In de snikhete woestijn
werken de ploegen aan de weg die het
water moet gaan. De aarde schudt en de
boren doen hun werk. Om elke meter
wordt gevochten tegen een hardnekkig
gesteente, dat zich niet zonder meer ge
wonnen geeft. De mens is echter niet te
gen te houden, het zware materiaal hob
belt achter hem aan daar waar weer een
doorbraak is verricht.
lig op één van de vele druk
bezette terassen. Er is in die
17 jaar van onafhankelijk
heid veel, heel veel gepres
teerd. Of het de volgende
17 jaar naar verhouding net
zoveel zal zijn, waag ik te
betwijfelen. Want hij die
moet werken voor een dak
boven zijn hoofd werkt zich
kapot, als dat er eenmaal
op zit, komt hem wat rust
toe. Misschien ook loopt het
idialisme terug. Ik heb dit
niet van mezelf, maar uit de
gesprekken met de werkers
van het eerste uur.
De aktiviteit is echter nog
steeds groot en daarnaast
neemt de paraatheid nog
Er lopen soldaten door de
steden en dórpen van Israël. Ook vrouwe
lijke, die er in him khaki-uniform heel
aardig uitzien. Overal is duidelijk merk
baar, dat de strijdkrachten in dit land
een belangrijke plaats bezetten. Dit in
Israël, waar de gangbare groet „shalom"
is. Vrede zij u.
De zeventiende verjaardag van Israel,
die in een proclamatie van onafhanke
lijkheid op 5 Iyar 5708 (14 mei 1048)
werd vastgelegd, werd dit jaar op 6 mei
gevierd met een geduchte parade, die
liet zien dat men hier over de moderne
wapens beschikt. Natuurlijk heeft men
niet alles laten zien en om het maar
meteen te vertellen, er liep nergens een
wiel af en er viel geen spion door de
mand. Maar wel kwam er gloednieuw
materiaal over de weg aangerold of door
de lucht aangevlogen, terwijl ook de ma
rine acte de présence gaf met een groep
in krijtwitte pakken gestoken matrozen.
Het zag er allemaal formidabel uit en
het moet dat land grote offers kosten
om dit allemaal in stand te houden. Op
gesloten temidden van vijandlgde Ara
bische naties is het voor Israël echter
een bittere noodzaak die strijdkrachten
uit te breiden en te oefenen.
Dienstplicht
Voor mannen van 18 tot 26 jaar Is er
een dienstplicht van 26 maanden, voor
27-29 jaar is het twee maanden korter.
De dienstplicht voor ongetrouwde vrou
wen van 18 tot 26 jaar is 20 maanden.
Getrouwde vrouwen behoeven dus niet
te dienen en dit betekent een ander be
langrijk element in de geschiedenis van
deze jonge staat. Het staat namelijk
vast dat het aantal huwelijken van zeer
jonge vrouwen groot is en dit is natuur
lijk mede in verband met het dan vrij
komen van de militaire verplichtingen.
De vrouw, die tijdens haar diensttijd
trouwt is ook meteen soldaat af. Om
studieredenen of op religieuze gronden
kan men vrijstelling verkrijgen. Vrou
wen zonder kinderen blijven tot hun 34e
jaar en mannen tot hun 49e jaar in de
reserve opgenomen. Tot hun veertigste
jaar moeten mannen 31 dagen per jaar
voor herhalingsoefening opkomen en van
40 tot 49 veertien dagen. Voor de Arabi
sche bevolking gelden wél dezelfde rech
ten, maar niet dezelfde plichten, want
zij zijn, en dit heeft natuurlijk zijn re
den, vrijgesteld van militair dienstver
band.
De dienstplicht heeft niet louter met
wapens te maken, want de Israëlische
regering heeft van het feit, dat men op
bepaalde momenten gehele bevolkings
groepen onder kontrole heeft, een op
voedkundige zaak gemaakt. Verder heeft
men die dienstplicht zo geschikt dat men
van de soldaat vaak een arbeider in uni
form maakt. De vrouwen hebben over
het algemeen in het leger de taak de
plaats van de niet direkt bij de strijd
betrokken mannen over te nemen.
Dienstplicht betekent ook les nemen in
TJet werk in het Meer van Galilea
zelf is achter de rug, maar op an
dere plaatsen in het gehele land wordt
gezwoegd om de kleinere plannen op tijd
in het grote Kinneret-Negev projekt te
passen. Men maakt daarbij gebruik van
natuurlijke voordelen zoals oude bed
dingen en bronnen, terwijl onderweg
plaatsen opgezocht worden waar een
groot watertekort is waardoor ook deze
plaatsen tot bloei kunnen komen. Voor
al dit laatste levert een groot nadeel
op, want het is dus onmogelijk om met
een en linia recta te werken. Toont
zich verder de droogte een vijand, ook
de zware regens, die hier drie maan
den per jaar vallen, hebben menig plan
verijdeld. Soms liggen de grote pijpen
over honderden meters in het land ver
spreid, het gevolg van de grote kracht
van het watergeweld.
Grote offers
T^r zou een boek te schrijven zijn
■R* misschien is dat zelfs al gedaan
over de waterwerken die in Israel plaats
vinden of in de nabije toekomst zullen
starten. Eén ding is zeker, waar water
is, is leven. Wat het leven in Israel be
treft dat is toch wel een beetje anders
dan in ons landje. Hoe kan het ook an
ders, hoor ik u zeggen. Een Rotterdam
se jongen staat iy het centrum van Tel
Aviv een beetje verdwaasd naar dat ru
moerige verkeer te kijken. Misschien
had hij gedacht dat de stemming van
de mensen meer bezadigd was. Hier en
daar een stuk klassieke muziek of een
café-orkestje, maar nee, in Tel Aviv
klinkt de muziek niet op straat.
In Tel Aviv Is men eigenlijk druk
doende met zichzelf. Daar loopt men
d« hoofdstraten op en neer en wacht
u voor de lucht van de vele, stinkende
uitlaatgassen of men zit bij een kopje
koffie (gemiddelde prijs 90 cent) gezelr
- am Hpn - -
J)e wijzigingen, die onze ver-
keerswetgeving m.i.v. 8 juni zal
ondergaan (vooruitlopend op de
grote herziening waarmede pro
fessor Belinfante bezig is en die pas
in 1966 zal kunnen ingaan) hebben
over het algemeen genomen de be
doeling de verkeersveiligheid op
ons Nederlandse wegennet te ver
hogen. Daarnaast wil men een vlot
tere verkeersafwikkeling dienen,
(lit laatste vooral op de weggedeel
ten nabij zebrapaden waar stagna
ties optraden.
Onze autowegen stonden de laatste
Jaren, in verhouding tot die in tal van
andere landen, goed bekend. Iedereen
die regelmatig het Europese wegennet
berijdt, weet dat. Een van de grootste
voordelen van onze wegen tegenover de
zo langzamerhand uit veiligheidsoverwe
gingen berucht geworden Duitse Auto
bahnen, die merendeels uit de periode
van vóór 1939 stammen, waf tot op
heden dat wij overal de vluchtbermen
hadden in tegenstelling tot onze Ooster
buren.
Dit voordeel, dat vooral tot uitdrukking
komt wanneer men als rustpunt onder
weg even van het landschap wil genieten
en dat bovendien de lange-afstand-rijders
bij vermoeidheid de mogelijkheid biedt
even aan de kant van de weg te gaan
staan en eventueel een ogenblik in Mor
pheus' armen te verblijven, is van 8 juni
af in een nadeel gekeerd. Men kan zich
onderweg niet meer verpozen of uitrus
ten, behalve langs de autoweg Zwolle
Harderwijk. Langs deze weg is als enige
in ons land op tal van plaatsen de voor
ziening getroffen die we nu ineens op al
onze autowegen direct zouden moeten
hebben: ruime parkeerplaatsen of flinke
afstand van de weg gelegen, waar tien
tallen wagens kunnen parkeren, waar
banken en afvalbakken staan en waar
men het rustpunt vinden kan dat de
door het verkeer en door de afstanden
vermoeide automobilist niet kan missen
zonder de veiligheid in gevaar te bren
gen.
Zijn wij wel ingelicht, dan zijn langs
bedoelde weg gecreëerde parkeerplaat
sen'een paar jaar geleden, tegelijk met
de openstelling van dit magnifieke weg
gedeelte, gebouwd omdat men een stop-
geschied. Het
merkwaardige nu is, dat langs de Duit
se autowegen, die dus veelal (nog) niet
over een vluchtberm beschikken en
waar stoppen dus niet is toegestaan, tal
loze van zulke parkeerplaatsen zijn aan
gelegd.
Snel ingrijpen
TV7ILLEN we nu onze gewijzigde We-
genverkeerswet werkelijk een mo
gelijkheid tot optimale veiligheid zal in
houden, dan zal onze minister toch op
zeer korte termijn ook langs ons gehele
net van ^utowegen het bouwen van der
gelijke 1 parkeergelegenheden moeten
voorschrijven, zodat de gewenstheid van
stoppen op de vluchtberm (en welke bui
tenlander zal weten dat zulks niet mag?)
niet meer aanwezig is behalve in nood
gevallen.
Het naar onze mening noodzakelijk
snel aanleggen van voldoende parkeer
ruimte in de vorm van parkeerplaatsen
langs de autowegen in Nederland kan in
financieel opzicht wellicht gerealiseerd
worden door de per 1965 verhoogde op
brengsten uit de Wegenbelasting. Zo dit
al op bezwaren zou stuiten, dan dient
naar onze mening het prioriteitenschema
voor de wegenaanleg in die zin gewijzigd
te worden, dat de noodzakelijke parkeer
plaatsen „onderweg" er toch zeer snel
komen. Ter wille van ons aller veilig
heid!
De Thijsse-wandelingen, vorige weet
dankzij het stralende weer. Aan de
cursies kon iedere natuurminnende Rot
terdammer deelnemen. Zij waren geoi-
ganiseerd door de Commissie Natuurre-
creatie van de raad voor lichamelijke op
voeding.
Niet minder dan 760 deelnemers wer
den met 16 autobussen naar Oostvoorne
gebracht, waar deskundige exeursielei-
ders gereed stonden om hen tijdens een
duinwandeling van ruim vier uren te be
geleiden.
Bloeiende planten en struiken, zingen
van de stedelingen gebracht. Voor velen
van hen bleek deze kennismaking met
het duinterrein van de Stichting „Het
Zuid-Hollands Landschap" een openba
ring.
Meer dan 40 natuurkenners en ken
sters hebben medegewerkt aan deze ge
slaagde kennismaking met een waarde
vol natuurgebied, dat voor de dagrecrea
tie vanuit Rotterdam uitstekend bereik-
In de oude arena van Caesarea speelde eens Pablo Casals.
