in
Kethel
zeggen ze
je eraan,
Wel jammer, maar wat doe geen verbetering te zien
yvt 1 >1 Scheepsbouw gaf in '64
UITBREIDENDE STAD „OVERSPOELT" OUDE DORP JAARVERSLAG WILTON-FIJENOORD
Het Zonnehuis gaat
weer collecteren
DE HAVjü-Lnuv/^DONDERDAG 3 JUNI 1965
VW 1200 de Luxe
af Amersfoort
f NCi
al meer dan
300 000
enthousiaste
VW-rijders in
V Nederland!
Automobielbedrijven
Hoogenboom N.V.
Van Deventerstraat 15
Tel. (010) 25 66 00
Rotterdam-7
MEENEMEN
OP VAKANTIE
Mevrouw Vink:
Als ze maar geen flats gaan
bouwen.
Boer Beekenkamp:
Een pretje is het niet
hier maar liggen, doen nergens wat aan.
Dat bloemperk hier is verwaarloosd, die
eloot «tinkt dat het bar is. Wanneer ze
hier een moderne boel van gaan maken
dan zal dat alles ook gaan verbeteren;
zo is het ook niks".
In de loop der jaren is Kethel al weer
stevig uitgebreid. De heer Van Beurden
is dan ook niet meer de enige dorps-
kapper. Wanneer er allemaal nieuwe hui.
zen komen, dan zal ook een niéuwe zaak
nodig zijn, want van het dorpahart van
Kethel zal niets of niet veel overblijven.
Doch kapper Van Beurden heeft er
■wede mee.
Benauwende huizen
In „Wilton-Fijenoord Nieuws" is het jaarverslag verschenen van het bedrijf over
1964, waaraan we de volgende bijzonderheden ontlenen:
De scheepsbouw heeft overeenkomstig eerder geuite verwachtingen geen ver
betering te zien gegeven. Het prijspeil bleef laag, terwijl de concurrentie,
vooral van buitenlandse zijde, intensief was. Met inzet van ons technisch en
wetenschappelijk potentieel (dit zijn dus mogelijkheden, die er op dat gebied
in ons bedrijf bestaan) en met verbreding van ons produktieprogramma, vooral
in de richting van de landsector, zijn wij er echter in geslaagd op een redelijk
bezettingspeil, dat bovendien gelijkmatiger verliep dan in het voorgaande jaar,
te produceren.
Tevens werden verbeteringen in het in
terne bedrijfsbeheer tot stand gebracht,
die eveneens een gunstige invloed op de
kostprijs hebben uitgeoefend. Het met de
produktle behaalde saldo van de bedrijfs
rekening (dus de bruto-winst) vóór af
schrijvingen en belastingen nam dienten
gevolge toe tot f 11.394.095,—
Op de werven te Schiedam en Rotter
dam werden in totaal 1004 (1096) zee
schepen gerepareerd, waarvan 821 (849..
voor buitenlandse rekening.
De cijfers over 1963 zijn tussen haak
jes opgenomen.
Het gemiddelde aantal werknemers _ie-
droeg 5501 (vorig jaar 5733). Van de
werknemers in actieve dienst zijn er in
het jaar 1964 20 overleden (vorig jaar 31)
In totaal verlieten 112 werknemers
dienst in verband met het bereiken van
de 65-jarige leeftijd.
Het aantal Spaanse arbeidskrachten
steeg van 208 tot 274 aan het einde van
het jaar.
In 1964 werd een bedrag van f 15.163.090
als investeringen geboekt. Hiervan werd
onder het hoofd Duurzame produktiemid-
delen f5.233.587 geactiveerd. Dit bedrag
heeft betrekking op het in aanbouw zijn
de dok 8, waaraan per Ultimo 1964
f25721.180 was uitgegeven.
De noodzakelijk geachte afschrijvingen
groot f 9-929.503 werden ten laste van da
winst- en verliesrekening getracht.
Het met de produktie behaalde saldo
van de bedrijfsrekening Dedroeg zoals
eerder vermeld f 11.394.095. In deze re
kening is een onder het noofd Reparatie
genoemde voltooide doch niet afgewikkel
de opdracht voorzichtig gewaardeerd.
In het saldo overige baten en lasten aa
f5.725.448 zijn begrepen een bedrag ad
f2.000.000, dat beschikbaar kwam door
omwisseling van aandelen Bronswerk,
het te verwachten dividend over het
boekjaar 1964 van NV Bronswerk ad
f837644 en van NV Nederlandsche Fa
briek van Bronswerken v.h. Becht Dy-
serinck ad f 195.411
Op grond van het financiële resultaat
zal een dividend van 12 pet over het ver
grote kapitaal worden uitgekeerd. Vol
gens de winst- en verliesrekening resteert
na aftrek van de winstuitkering aan het
personeel ad f 2.458-674 een saldo ter ver
deling van f 4.731-366.
De ontwikkeling van de met NV Brons
werk aangegane fusie zal in het nieuwe
boekjaar in organisatorisch opzicht veel
van onze aandacht vragen.
Naar onze overtuiging zal de fusie lei
den tot een structurele verbetering van
onze economische positie, waarbij wij
beseffen, dat een en ander niet op korte
termijn tot een belangrijke toename van
de bedrijfsresultaten zal leiden. Ondanks
de moeilijkheden, waarvoor de metaal
sector zich nog steeds ziet geplaatst, zien
wij het inmiddels begonnen jaar met een
gematigd optimisme tegemoet," aldus
besluit het verslag.
gaan. Dat is wel duidelijk. Alleen: hoe
lang nog? Volgens de wethouder: een
jaar c*f twaalf.
„Het zal wel meevallen", meent men in
Kethel. Dat wil zeggen: tegenvallen.
Wamt dam lopen we achter op het bouw-
teimpo en -schema! En daar zijn er nog
zovelen die wachten op hun huis.
Jaarvergadering Clir.
Nij ver h eidsscholen
Onder voorzitterschap van de heer P
J. Stam heeft de Vereniging tot oprich
ting en instandhouding van Chr. Nijver
heidsscholen in Schiedam, de jaarverga
dering gehouden. Geconstateerd werd,
dat de ruimte in de school veel te wen
sen overlaat. Het plan bestaat nu, op de
straat een nieuwe school te stichten.
Hiertoe zijn nu al enige panden gesloopt.
Men zal trachten te komen tot een vier
jarige opleiding. Aan de Chr. Technische
school wordt de opleiding voor autoher
steller uitgebreid, gezien de grote belang,
stelling hiervoor.
De statuten der Chr. gymanstiek ver
eniging „Animo" te Kethel zijn thans ko
ninklijk goedgekeurd.
S.G.-tochten naar
Oosterhout
Vanwege de Schideamse Gemeen
schap worden ook dit seizoen uitstapjes
georganiseerd voor de Schiedamse jeugd
Hoewel de tochten naar Hoek van Hol
land en Oostvoorne een succes waren, is
men ditmaal van plan can naar het re
creatieoord ,,De Warande" te Oosterhou'
te gaan. De ervaring heeft geleerd, dat
vijf dagen achtereen voor de jeugd een
te grote inspanning betekende, waarom
wordt volstaan met drie dagen. Door
leerlingen der tweede klas lagere scho
len kan worden deelgenomen. De tochten
vinden plaats in de derde week van jud
op maandag 19, woensdag 21 en vrijdag
23 juli; in de vierde week van juli op
maandag 26 j uli, woensdag 28 juli en
vrijdag 30 juli.
Ursus vierde negende
lustrum
Een 45-jarig bestaan moge dan in fei
te geen jubileum zijn, het bestuur der
Schiedamse Voetbalvereniging „Ursus"
heeft toch gemeend dit lustrum middels
een receptie te vieren.
Er waren afgevaardigden van diverse
verenigingen en van de Sportraad, SBLO
en andere sportorganisaties. Een aantal
geschenken werd aangeboden, waarvoor
de voorzitter van „Ursus", de heer Mou-
thaan zijn erkentelijkheid uitsprak.
School-korfbaltoernooi
Dinsdag 8 juni vangt op twee velden in
het sportcomplex Harga, speciaal de
H.B.S.S. terreinen, het jaarlijks school-
korfbaltoernooi aan.
Kethel was in vroeger jaren een
echt plattelandsdorpje, omgeven
door weiland en vee. Hoezeer heeft
dat beeld zich in de laatste tien
jaar gewijzigd Echter, nóg kan er
een zekere landelijke sfeer niet aan
worden ontzegd, nóg staan temid
den van de moderne woonwijken
enkele boerderijen, waarvan ove
rigens de dagen wel zyn geteld.
Want we hebben dit reeds mede
gedeeld Kethel-Groenoord
wordt een woongebied van Schie
dam met rond de vierduizend hui
zen. Plannen voorzien in flats met
zes, acht en meer woonlagen; er
wordt zelfs aan twintig en dertig
hoog gedachtKethel zal spoedig
niet meer het Kethel zijn wat het
jarenlang geweest is: een oord van
rust en landelijkheid.
Ook de dagen van „Landvreugd" zijn
geteld. De boerderij, daterend uit rond
1900, aan het schilderachtige laantje met
de vreemdsoortige naam „Bol". „Es", is
gemeentelijk bezit geworden. Nauwelijks
een tiental koeien vindt er nog ruimte,
dat is alles van de uitgebreide veestapel
die boer Zonneveld «r+Nds bezat. Hier
was da-n het „grensgebied" tussen Schie
dam en Kethel. Maar verderop weet de
vreemdeling eigenlijk niet wat hij ervan
denken mioet. Is hij in een nieuw gedeelte
van Schiedam terechtgekomen of in een
nieuw gedeelte van een zelfstandig
dorpje met nieuwe woonwijken? En
eigenlijk zitten de oude Kethelaren er
ook ietwat verdwaald tussenin. Zijn zij
nu ..grote-stadsbewoners" of „dorpsbewo
ners"? We hebben getracht de mening
over di talles van een aantal inwoners
van Kethel te peilen en met de antwoor
den op onze wagen kan men eigenlijk
alle kanten uit
Hoe lansr nno
We probeerden een gesprek met één
van de oude do—-' -"-oners, die zijn naam
beslist niet wil*» noemen en die toen
onze fotograaf zij-r camera op hem richtte,
er snel vandoor ging.
.(Het interesseert me allemaal zo erg
niet meer, want hoelang zal het nog
Boerin Ruigrok:
met de neus op de plannen
wel duren voordat het zover is", stelde
hij de wedervraag, die vrij te vertalen is
met: „Het zal mijn tijd nog wel uitdie
nen". Daar kon hij. gezien de geschatte
leeftijd, wei-eens gelijk in hebben.
Maar boerin H. Ruigrok wordt om zo
te zeggen, met de neus op al die plannen
gedirukt. Immers ligt de door haar ge
pachte boerderij in het hart van oud-
KetheL Niet dat -deze boerderij al meteen
gevaar loopt, want daar heeft ze nog
niets over gehoord.
Bij elkaar heeft zij met haar zoon 9V4
bunder wettend voor het vee en het zal
nog wel even diuren voordat de sloper
tot aan het centrum is genaderd. „Na
tuurlijk praten we er over, nadat we het
in de kraal twtoben gelezen", zo vertelt
se. „Mijn zoon zou nooit in het stadsleven
kunnen wennen en hij zal dus hier van
daan moeten. Het kamt immers allemaal
steeds dichterbij Zelf woont ze reeds 29
jaar op deze boerderij en ze kan het zich
dan ook niet voorstellen dat zij die ooit
zou moeben verlaten. „Maar het duurt
misschien nog wel een poosje", ver
wacht ze.
„Dit was mijn geboortehuis en ik heb
4
Fietsenmaker Olsthoorn:
vJammer maar wat doe ja er aan.
hier dus -nogal wat zien gebeuren", zegt
fietsenmaker-handelaar H. M. Olsthoorn.
In die tijd was de winkel op de hoek
Sohiedamseweg-Kerklaain een kruide
nierswinkel van zijn vader. Die zag op
een gegeven moment kennelijk meer in
het boeren en begon een bedrijf aan de
Harreweg. Doch daar kwam hij weer van
terug en die winkel werd opnieuw betrok
ken. De zoon werd „modem", hij deed in
fietsen en in Kethel liep dat toen best.
Trouwens, de flets is hier nog in ere. al
zijn er nu dan wel de bromfietsen bijge
komen.
Of hij het jammer vindt dat Kethel het
oude Kethel niet meer is? „Ach ja, het
landelijke verdwijnt, maar wat doe je er
aan", zegt de heer Olsthoorn berustend,
terwijl hij verder sleutelt aan een carrier.
„Voor een boer zal het niet leuk zijn,
maar goed, we hebben Schiedam al -ge
annexeerd, straks komt ook Rotterdam
er wel bij", vat hij lakoniek op.
Niet zo erg
Kruidenier L. A. de Vette „zit" -al zo'n
jaar of zestig zijn jongensjaren dan
meegerekend aan de Kerkiaan. Zijn
zaak is nog echt van de oude stempel.
Een gezellige lange .gang, een Winkel
waarin alles lékker op en tegen elkaar
staat gepropt en waar zo ongeveer van
•Hes te koop is. Voorzover de moderne
vestigingsbepaliQgen dat ten minste nog
veroorloven. Maar goed, een echte dorps-
winkel. waaraan alleen de klingelende
winkelbel ontbreekt. „De tijd gaat nu
eenmaal door en ik vind dat eerlijk ge
zegd ook niet zo erg", is zijn mening. „Er
imoet voor de mensen uit de stad plaats
komen en dan is het te begrijpen dat ze
naar het land komen. Natuurlijk, het rus
tige raakt er hier uit, maar wat doe je er
aan. Voor mij behoeven ze hét hier niet
te veranderen, maar tegenhouden kun je
het niet".
In de kapperszaak van de heer Van
Beurden zitten deze vroege middag de
Van 7 tot 12 juni wordt weer de
jaarlijkse kollekte gehouden voor de
Vereniging „Het Zonnehuis", de vere
niging die christelijke verpleging
beoogt van langdurige zieken en ern
stig invaliden van alle leeftijden,
ongeacht godsdienst of gezindte. Zij
doet dit in vier „Zonnehuizen" die ge
vestigd zijn te Beekbergen, Doorn,
Schiedam en Zuidhorn. In deze ver
pleegtehuizen worden in totaal meer
daA 350 zieken, invaliden en gehandi
capten verpleegd.
Bij uitvoering van de huidige uitbrei
dingsplannen zal de vereniging haar zorg
binnen tien jaar over meer dan duizend
hulpbehoevenden kunnen uitstrekken.
Deze plannen omvatten het bouwen van
„Zonnehuizen" te Vlaardingen met 204
bedden (met de bouw daarvan is in
1963 begonnen), te Amstelveen met 300
bedden, waaronder 80 voor geestelijk ge
stoorde bejaarden te Doorn. Dit laatste
komt dan in de plaats van het huidige
gebouw dat reeds lang te klein is.
De Vereniging „Het Zonnehuis" ver
richt haar zegenrijk werk reeds meer dan
veertig jaar. Het is de grootste landelijke
vereniging op dit terrein der sociale- en
gezondheidszorg. Een vereniging die, ge
zien de bovengenoemde plannen, zeer
aktief is. Dit laatste is nodig want er ia
nog heel veel te doen.
De behoefte aan gespecialiseerde ver
pleging van langdurig zieken en ernstig
invaliden in ons land is zeer groot. Door
het feit dat deze groep hulpbehoevenden
decennia lang een „vergeten groep" was,
is er een enorme achterstand ontstaan in
hun hulpverlening. Een zeer groot aantal
wordt ook nu nog onvoldoende verpleegd,
of op een onverantwoorde wijze verzorgd.
Er is in Nederland dringend behoefte aan
meer goed ingerichte en sociaal inge
stelde verpleeghuizen. Vandaar dat het
streven der Vereniging „Het Zonnehuis"
allerwegen grote waardering ontmoet en
de Zonnehuis-kollekte bezondere aanbe
veling verdient J
Kapper Van Beurden:
Ze laten alles maar liggen
knulletjes uit school op hun beurt te
wachten. Er komt niet veel „poespas", als
-het moet knipt kapper Van Beurden
zonder iets ten nadele van zijn vakman
schap te zeggen „alles er af" en hij
voldoet ook aan het verlangen van „een
kuifje". Terwijl vader knipt en scheert,
staat de dochter een meter verderop oe
klanten van talbak te vooralen en hetgeen
daar nog meer bij wordt verkocht. De
klanten wachten op een stoel hun beurt
af en anders staat men dicht bijeen een
gezellig praatje -in de „scheerwinkel" te
maken.
Zo'n wachtende klant is bijv. boer Bee-
kenkamp, die nog niet zo lang geleden
zijn 1% hectare -grond door de gemeente
Schiedam zag opgeslokt ten behoeve van
de woningbouw. Hij had 56 jaar op zijn
boerderij gezeten, maar toen werd de
onteigeningsprocedure ingezet. Het heeft
alles bij elkaar wel een jaar of zes ge
duurd, maar toen was ook deze boerderij
in Kethel verdwenen.
„Het is geen pretje", zegt boer Bee
kenkamp, „maar wat doe je er aan. Je
moet toch buigen en je kunt het niet
tegenhouden. Maar een pretje is het
niet".
Kapper Van Beurden bekijkt het van
de. optimistische kant. „Ze laten nu alles
„Als ze hier nu maar geen flats gaan
bouwen", geeft mevrouw N. Vink uiting
aan haar angst. Ze heeft in het hart van
Rotterdam gewoond en kwam vier jaar
geleden naar Kethel, omdat ze al die
benauwende huizen om haar heen niet
meer kon velen.
„Het zal bij ons zo wel blijven", zegt
ze, „maar wanneer je hier omheen alle-
haal van die hoge flaits krijgt, dan Is het
ook geen buiten wonen meer. En nu is
het hier nog zo heerlijk om te wonen. Ik
heb van al die plannen voor Kethel in
„De Havenloods" -gelezen, maar ik hoop,
dat ze toch voldoende ruimte houden
voor de recreatie, anders wordt je overal
opgesloten'', aldus mevrouw Vink.
Zo „ondergaat" Kethel hetgeen de ge
meenteraad in de jongste vergadering
heeft besloten. Want „Groenoord" moge
dan nog wel een eindje van het dorpahart
verwijderd zdjn, het zal zijn lot niet ont-
Kruidenier De Vette:
De tijd gaat nu eenmaal door