Maar zijn liefde schonk Oom
Carel aan de „Sibajak" 7
Met R.E.T.-overstapje wellicht
binnenkort ook in Van Gog-bus
-~mn
imLüuoü DONDERDAG 29 JULI I960
SCV De Postduif Jaarvergadering „Urbus"
^7®et u wie de belangrijkste persoon aan boord van een passagiersschip
is? Ja, uiteraard: de kapitein, die o.m. tot taak heeft, dat alles op
het schip goed reilt en reilt. Doch naast hem kunnen in één adem wor
den genoemd, de restaurateur en de harkeeper, de mannen die voor het
droogje en natje van de passagiers hebben te zorgen en ik kan u ver
zekeren, dat dit een héél belangrijke taak is. Er kan de grootste narigheid
van komen, indien dat niét in orde is. Maakte b.v. op de laatste reis van
de „Willem Ruys" een aantal passagiers geen amok, omdat de bar
savonds te vroeg naar hun zin sloot? Passagiers op schepen zijn erg
gevoelig voor dat droogje en natje. Vraag dat maar aan „Oom Carel",
w-fi Per tientallen jaren achter de bar van de „Indrapoera", de
„Willem Ruys" en, zeer bijzonderlijk, van de „Sibajak", heeft gestaan.
Hy weet wat passagiers zonder hun „natje" waard zijn
Over de „Sibajak" spreekt ieder- klam maakte, toch ook niet zo leuk!
een die met dat schip eens te ma- Maar jk ,he,b ®chA n.ooit klachten
die
varende kolonie Nederlanders gehoord en
Oom Carel was hun beste vriend. Daar
ben je ook barkeeper voor! En dekma-
troos Taal, het factotum van de „Siba
jak", spoot en veegde iedere dag op-
Bij zulk 1
ken heeft gehad, vol eerbied en
ontzag. Zoals men dat over zijn
grootmoeder doet.
Voor degenen die haar kennen, nieuw de gevolgen van de zeeziekte v
dSchtiiöSiHbaiak" V(Zaïfr „"age; m... Oom C.r,l zo
aachtenis) dan ook „The Grand met de „Sibajak" naar het andere einde
van de wereld, dat Australië heet, ge
varen. Terug naar Indonesië, een „la
ding" spijtoptanten voor Nederland.
Neen, dan was er geen feest meer bij
In Sydney was er een extra vliegtuig
met verpleegsters uit Nederland geko
men; die waren wel hard nodig. Want
onderweg moest nogal eens in zee be
graven worden De kampen hadden
vele spijtoptanten een te harde knauw
gegeven.
Soerabaja
reis heb ik Oom Carel
weer van een andere kant leren kennen.
Het was een jaar of zes later op een
reis van Australië via Indonesië naar het
vaderland. Het was zo ongeveer de laat
ste trip waarbij Indonesië mocht worden
aangedaan. We hadden al een paar da
gen in Soerabaja aan de kade liggen
wachten op degenen, die het onder Soe-
karno niet konden of wilden uithouden.
Op een ochtend zou om acht uur met
embarkeren worden begonnen; om zes
uur stond in de brandende zon de lange
rij toekomstige passagiers te wachten
om de Indonesische autoriteiten te pas
seren. Een bejaarde man kon het niet
langer volhouden, hij werd door onze
verpleegsters aan boord gedragen. Toen
ruim een uur later de autoriteiten ver
schenen en vernamen dat reeds een
passagier aan boord was gegaan, pak
ten zij hun spullen in en verklaarden de
volgende dag terug te zullen komen. De
honderden passagiers lieten zij in de
hitte achter. „Dat kan zo niet langer",
rebelleerde Oom Carel.
Hij stuurde zijn Javaantjes de kade
op met koffie, koele dranken, sandwi
ches enz. Hij dacht niet aan betaling en
aan geld, in deze onmenselijke situatie
bracht hij de menselijkheid. Een dag na
dat we uit Soerabaja waren vertrokken
moest het lijk van de man, door wie
het alles was ontstaan, overboord wor
den gezet. Maar oom Carel's naam werd
Old Lady.
Zo noemden gezagvoerders haar,
zo sprak dekmatroos Taal over Ne*n' da"
haar en de passagiers die lang ge- Tn
noeg met de „Sibajak" verbonden
waren, hielden al even zoveel van
de rollende, krakende en zwoe
gende „Old Lady."
Want, van een schip ga je net
zoveel houden, als de landrot van
zijn auto'tje dat hem, ondanks
ouderdom, toch brengt waar hij
zijn wil. Een gezegde over zeelie
den is, dat zij meer van hun schip
houden dan van hun vrouw, welk
gezegde ik maar voor een gezegde
laat, omdat ik in gelukkige zee-
manshuwelij ken niet wil stoken.
Maar ook weer volgens de zeelie
den een schip heeft een ziel en ka
rakter Daar kan „Oom Carel", die in het
dagelijkse leven de heer C. F. Budding
is en aan de Rotterdamsedijk in Schie
dam woont, heel wat over vertellen. Was
hij niet zo'n jaar of vijftien de barkee
per van de „Sibajak"? Hij heeft er ook
jaren op de „Indrapoera" de „Ruys" en
de „Waterman" opzitten, maar de „Old
Lady" stal ook zijn hart, al heeft hij
dan nog zo'n best huwelijk. Wanneer ik
vraag; „Wat was nu het fijnste en ge
zelligste schip waarop u hebt gevaren'"
dan antwoordt Oom Carel meteen 'en
zonder twijfel:, „De Sibajak". Neen,
geen kwaad woord van de andere sche
pen, maar de Sibajak heeft in zijn leven
de grootste plaats ingenomen. Oom Ca
rel vaart nu niet meer, met het oog op
zijn gezondheid, maar hij gaat er echt
voor zitten, wanneer hij over de „Siba
jak" begint.
Hij slaat maar hele stukken uit zijn
jeugd over, want zijn leven begon eigen
lijk pas, toen hij en hij weet de da-
tu» precies, 17 mei 1933 de „Siba-
J?etrad als assistent-magazijnmees-
ter Na een enkele reis, kwam de heer
Budding als barkeeper op de „Indrapoe
ra en toen werd hij ook bevorderd tot
„Oom Carel". Dit wijst erop, hoe er een
band ontstond tussen de passagiers en
de man achter de bar. Er waren twee
bars op de „Indrapoera", want er wa
ren ook twee klassen, Oom Carel kreeg
de zorg voor de eerste klasse. In die
jaren was het huidige Indonesië nog het
Mekka voor de Nederlandse scheepvaart
lijnen; het was op en neer Nederland—
Indie. De trieste geschiedenis is
bekend; met de oorlog raakten de scheep
vaartlijnen hun emplooi grotendeels
kwijt. Dat wil zeggen: nog gedurende
enkele jaren waren het trieste tochten
die werden gemaakt. De „Indrapoera"
is uit de vaart geraakt en bijna al onze
andere passagiersschepen verging het
met veel beter. Oók niet de „Sibajak".
„Trieste tochten" waren het toen de
„spijtoptanten" uit Indonesië werden
gehaald.
Emigranten
In diezelfde tijd bloeide de emigratie
op. Dat was me wat aan boord van de
schepen! Mensen, die soms nauwelijks
hun stad of dorp hadden verlaten en
geen woord buitenlands spraken, maak
ten de reis van hun leven. Vijf weken
aan één stuk varen, al werd zo hier en
daar één of méér dagen aangelegd. Hoor
daar Oom Carel over. „Dan moest je
soms stevig achter de bar staan, anders
haalden ze je er vandaan. Ze vochten
weieens wat, maakten ruzie en wilden
nooit stoppen met feesten", zegt hij.
Maar het bewaren van de orde was
wel aan Oom Carel toevertrouwd Wan
neer hij „nee" zei, dan was het ook
„nee". Het eerste „eindje" ging nog
wel, dan was alles nog vreemd op het
schip, doch eenmaal door de Golf van
Blscaje heen, begon het frivole leven
pas goed. Goed, dat zakte bij de hitte
in de Rode Zee wel weer wat af, doch
dan begon voor Oom Carel de lastige
tijd. Niet alleen dat men koele dranken
nodig had om enigszins op peil te blij
ven, maar daar kwam nog de lange
oversteek naar Colombo en nog erger,
die naar Australië. Dan lag men met
de verveling op het oorkussen van de
duivel en dan dreigde het soms een
kwaadaardig feest te worden.
De heer C. Budding, oftewel Oom Carel
Feest op zee
Oom Carel heb ik op zo'n reis vooral
om zijn tact leren waarderen. In de sta
tige, fraaie salon van de „Sibajak" dein
de het dan, zoals de golven der zee,
van de feestneuzen, die de bar beleger
den. Daarachter Oom Carel, met zijn
forse 110 kilo! figuur; in het Ma
leis zijn opdrachten gevend aan de Ja
vaanse bedienden, en onderwijl een wa
kend oog houdend op de feesten. Er
werd in die vaarweken heel wat geduld
en inzicht van Oom Carel vereist. Want
heel het leven speelde zich in die vijf
weken aan boord af. Goed, in Port Said
was het leuk om bij Simon Artz, de
Egyptische „Bijenkorf" te winkelen. In
Caïro kwam je de vaarders bij het
graf van Toet-Ank-Amon tegen; in Aden
liepen ze vreemd tussen de Egyptenaren
door de nauwe straten en in Colombo
werden de gegeven waarschuwingen om
in de hoofdstraten te blijven, duidelijk
niet vergeten. Doch eenmaal aan boord,
hadden ze weer volop praats en- moest
Oom Carel hun verdubbelde dorst lessen.
Zelf had hij het met de dik honderd
graden Fahrenheit en een „high humi
dity", zodat de vochtige lucht alles
door de afgetobde passagiers met dank
baarheid genoemd.
Als je oom Carel zelf laat vertellen,
zegt hij daar niets van. Dan herinnert
hij zich de stuurlieden, de gezagvoerders
en al degenen, met wie de bemanning
van een schip in de loop der jaren tot
een scheepsfamilie wordt. „Ik heb hem
van vierde stuurman, kapitein zien wor
den," zegt hij bij het noemen van me
nige naam, waaronder die van kapitein
Van der Heuvel, de laatste gezagvoerder
van de „Willem Ruys", die op de „Siba
jak" begon.
Paaltjes
Die „Sibajak" nam het leven zelf ook
van de vrolijke kant; ieder golfje
„paaltje" heet dat in zeemanstaal was
haar. Wanneer je in bed lag, hoorde je
alles om je heen piepen en schuiven,
maar het was zoiets als wanneer de
wind om een oude woning giert en het
dak doet kraken: het verhoogt alleen
maar de intimiteit. Die „Old Lady" be
doelde het zo goed, al lag je weieens
naast je bed bij een kwade uithaal. „We
hadden haar bijna niet meer weg hoe
ven te brengen; ze had haast óns weg
gebracht," herinnert oom Carel zich.
Dat was op de laatste reis van Sydney
naar Singapore, want daarheen was de
„Sibajak" verkocht. „Toen maakte het
schip plotseling zulk een slagzij, dat we
allemaal dachten dat het met ons ge
daan was," zegt hij lachend. Doch ka
pitein Flach zag kans om de oude dame
tot de orde te roepen; „onze" Sibajak
werd in Singapore afgeleverd. De be
manning en ook oom Carel vloog
drie dagen later naar huis. En dat was
dat.
Maar een schip sterft nooit. Ik heb
kapitein Groote, toen de voormalige
„Johan van Gldenbarneveldt" brandend
ten onder was gegaan horen zeggen:
„Een schip is een stuk van je leven,
dat tot je dood toe bij je blijft." En ge
durende de vijf weken waarin ik óók
als passagier op de „Johan" voer, leer
je zoiets verstaan, evenals van de „Si
bajak" doch met dit verschil, dat dit
een echt „familieschip" was en daarom
de grootmoeder van velen mocht worden
genoemd, of je nu op de brug stond, of
elders op het scnip je plekje vond. Dat
was er op de „Willem Ruys" b.v. alle
maal niet bij. Ook daar heb ik oom Ca
rel achter de bar ontmoet, doch toen
was hij „meneer Budding." Want tussen
hem en de passagiers zat afstand. In de
haven van Sydney en van Wellington
had oom Carel het aan de stok met de
lastige douane, die alles overhoop kwam
halen en niet wilde, dat er iets werd
verkocht. Dan bemerk je pas, hoe je
een bar en dus de bar-keeper op een
schip mist. In het Amerikaanse Miami
was het zo mogelijk nog een beetje er
ger en oom Carel raakte pas weer op
dreef, wanneer we in de rustige wateren
van het Panamakanaal dreven.
Na de „Sibajak" maakte hij op de
„Waterman" nog een aantal reizen, o.m.
de bekende „jeugdreizen" voor Neder
landse- en Amerikaanse studenten in een
uitwisseling-systeem. Dat was uiteraard
weer heel iets anders, dan met die emi
granten maar ook een barkeeper dient
zich bij zijn publiek aan te passen. Die
jeugd reageert weer heel anders, dan
emigranten of gefortuneerde planters.
Van eerstgenoemden heb ik gezien, dat
zij uit verveling na een week of drie,
vier varen tafels en stoelen overboord
smeten. Zo dreef in de grote Oceaan bij
tijden een deel van het meubilair van de
„Sibajak" rond. Doch het is ook ge
beurd, dat een piano, waarvan het ge
luid niet welluidend genoeg was in de
oren van de Indië-gasten, overboord
werd gezet en rust vond op de bodem
der Indische Oceaan. Maar in dit geval
werd de aangerichte schade uit de welge
vulde portefeuille vergoed, en kwam er
in de eerstvolgende aanloophaven een
nieuw instrument aan boord.
„Op die reizen rond de wereld maak
je zo wat mee," zegt oom Carel. Hij
voetbalde in Malang tegen de beman
ning van bevriende schepen", zoals de
„Slamat", de „Dempo" en noem maar
meer pscheepsnamen uit die goede oude
tijden op. Nu raakt oom Carel in vuur
en vlam als het over „Feijenoord" of zijn
favouriete Schiedam se voetbalvereniging
gaat. Niet dat de bemanningen van die
schepen nu zulke dikke vrienden waren,
want ingewijden is het bekend, dat je
nooit anders dan fluisterend de naam
van een schip moest noemen van een
concurrerende maatschappij, wilde je je
niet de toorn van de hele bemanning,
van hoog tot laag, op de hals halen.Het
eigen schip was altijd het beste, zoals
dat ook het geval is met je eigen groot
moeder, die je encadreert met lieve ver
haaltjes over haar persoon.
Zo is het voor oom Carel de barkee
per ook gesteld met „The Good Old La
dy", alleen,jammer dat we niet pre
cies weten, wat van haar geworden is.
Per slot van rekening wil je ook van
je grootmoeder weten, of ze een goede
oude dag heeft. En je kunt over de „Si
bajak" net zo praten als over je groot
moeder; met allen, die haar goed hebben
gekend. Zoals je dat ook doet over „oom
Carel."
LEO 'tHART.
De 546 postduiven, ingekorfd voor
Quievrain (afstand 178 km) werden zon
dag j.l. om 7 uur gelost. Eerste duif:
8.43.01 uur en de laatste prijsduif: 8.55.44
J. van Harmeien 1 4 34—74—-96, C.
v. Tridht 2—30—70, W. v. Deurzen 3—22
—06, A. v. d. Grijp 5—18—19—39—82—84
—119, A. Klepke 6—90, A. Middendorp 7
—12—23—28—37—80—85—100—114. H.
Blondé 8—38, N. v Ank 989, A. v. d.
Tuyn 10-33—98—109—129, I. v. d. Tuyn
11, H. Vis 13—14, H. Brökling 15—26—72
—83, T. Jansen 16—81—117, W. Verhae-
ren 17—29—124, C. Landzaad 20—75—
134, H. v. d. Kant 21—32—125—131, C.
Anker Sc Toutyn 24252758101110
—127—128, T. v. Weelie 31—116, A. Boes
35—40 43677788.105—120— dipl.,
W. Poelman 36, A. Vis 414693, C. den
Tuinder 42 44 45—48—92—132, C. v. d.
Grijp 47—52—56, W. v. Gilden 49, A.
Brouns en Co. 50—113, W. v. d. Kant
Sparla 51—103—118—122—123, O. Bilken-
baas 53—94, F. Mekfhers 54—104, J. Ver.
haal 5565—9197, A. Smits 5799—111'
—136, H, Crama 59—60—61—76—106—107
—dipl., L. v. d. Mey 62—63—64—115—135,
A. in't Veld 6879, F. Koppenhagen 69,
A. v. Gogh 73133137, A. v. d. Oever
78, M. v. d. Waal 86—102, J. Cristen 87,
C. Verharen 95—130, G. Meyer 112, G.
Boon 121—126.
De 25e „aangewezen duif" (1 fles wijn)
werd gewonnen door de heer G. Boon.
De laatste wedvlucht, waarop alleen
oude duiven ingezet worden, werd za
terdag j.l. vanuit Bordeaux gehouden. De
126 duiven werden om 12.00 uur gelost.
Ondanks de afstand (871 km) werd het
een voorspoedige vludht. Eerste duif:
6.19.43 uur en de laatste prijsduif: 8.42.59
uur (zaterdagavond).
L. v. d. Mey 1—12, A. Brouns Sc Co. 2
—11, H. v. d. Kant 3—6, A. Boes 4—7—8
—16—19—22—30—32, A. Middendorp 5, T.
v. Weelie 9, W. v. d. Kant Sc Sparla 10
17—20—26, J. Cristen 13, C. v. d. Grijp 14
25, C. den Tuinder 15—18—21, I. v. d.
Tuyn 23—dipl., C. Anker Co. 24, G.
Meyer 27, W. v. Deurzen 29, H. Blondé
31, J. v. d. Waard 33.
Wandeltocht langs molens
De wandelsportvereniging „Sterker
door Strijd" te Zevenhuizen organiseert
op 18 september de derde Molentocht.
Er kan op vier afstanden worden inge
schreven nl. 5, 10, 15 en 20 kilometer.
De start is 's middags om haif drie in
de Dorpsstraat 147, Zevenhuizen. De in
schrijving kan geschieden bij de heer P.
Hoogendoorn, Rozenstraat 37, Zevenhui
zen, telefoon 01802-501. Iedereen die de
tocht volbrengt krijgt een draagmedail-
le met lint, voor groepen is er een
groepsherinnering en er zijn extra prij
zen voor die groepen, die de beste in
druk maken. Er zijn twee wisselbekers
beschikbaar, die op het moment in han
den zijn van de w.s.v. Advento te Rot
terdam, en de w.s.v. Molenburg te Bo
degraven.
"^/"ANNEER de Rotterdamse gemeenteraad akkoord gaat met de over
eenkomst tussen de R.E.T. en het vervoerbedrijf van de n.v. Van
Gog te Capelle a.d. IJssel, zal Van Gog op beperkte schaal en binnen
het kader van zyn huidige interlokale dienst, gaan deelnemen aan het
stadsvervoer binnen de gemeente Rotterdam. Dit betekent, dat op de
lynen van de n.v. Van Gog enkele reis- en overstapbiljetten van de
R.E.T. verkrijgbaar zullen zijn. Tevens zullen dan ook alle soorten
plaatsbewijzen van de R.E.T., die de reiziger tevoren heeft gekocht,
door de n.v. Van Gog worden geaccepteerd dit alles echter uitsluitend
voor reizen binnen de gemeente Rotterdam.
Op twee punten moet echter de aan
dacht worden gevestigd. In de eerste
plaats moet de passagier voor elke stads-
rit met Van Gog vijf cent boven de gel
dende R.E.T.-prijs betalen en in de twee
de plaats hebben interlokale reizigers op
de lijnen van de n.v. Van Gog een zeke
re mate van voorrang boven de lokale
passagiers. Dat is ook logisch, omdat
Van Gog, als interlokale vervoerder aan
een vervoersplicht is onderworpen. Voor
de trajectgedeelten 's-Gravenweg en Kra-
lingseweg, waar de R.E.T. niet komt en
waar Van Gog al lokaal vervoer ver
richtte, geldt de nieuwe regeling niet. Op
deze trajecten worden dus alleen maar
plaatsbewijzen van Van Gog verkocht.
Overigens geldt de regeling alleen voor
de lijnen tussen Rotterdam en Capelle
a.d. IJssel. Van Gog zal slechts vervoe
ren met de bussen van de normale lijn
diensten. Er zal dus geen extra materi
eel worden ingelegd voor het vervoer in
de stad. Voorts zullen de diensten van
Van Gog tussen IJsseloord en Capelle-
Schenkel en tussen Middelwatering en
Rotterdam worden opgeheven.
De hier voorgestelde regeling is be
scheiden van aard en opzet. Zij kan
echter een bruikbaar middel zijn om de
samenweking tussen stads- en streekver
voer ook dienstbaar te maken aan de op
heffing, althans de matiging van nu nog
bestaande vervoerverboden, die het
streekvervoer ten aanzien van het stede
lijk vervoer zijn opgelegd.
Vroeger kon men een duidelijk onder
scheid maken tussen de taken van de
stadsvervoerbedrijven en die van de
Hoofdopzichter Van
Doorn met pensioen
De heer W. van Doorn, hoofdopzichter
bij de Technische bedrijven van de ge
meente Schiedam, zal na veertig dienst
jaren op vrijdag 30 juli met pensioen
gaan. Hij doorliep alle rangen bij het
bedrijf en werkte aanvankelijk als gas
fitter. Later werd hij hoofdopzichter. Me
de in verband met zijn kennis omtrent
de leidingen in de stad, werd de heer
Van Doorn ingedeeld bij de Schiedamse
brandweer.
Kinderkamp Singelkwartier ook
ditmaal weer geslaagd
Evenals in vorige jaren, hebben de kin.
deren der leden van de buurtvereniging
„Het Singelkwartier" te Schiedam hun
jaarlijks kamp gehad; ditmaal in de om
geving van Soest. Het is er ook nu weer
erg gezellig geweest. Want, al hadden de
weersomstandigheden beter kunnen zijn,
er werd heus niet geklaagd en de ver
zorging was prima. De tocht werd ge
maakt in een drietal autobussen en met
gejuich werden de jeugdige Singelkwar-
-tier-bewoners door de ouders bij terug
keer verwelkomd.
streekvervoerders. Want terwijl de stads
vervoerbedrijven hun werk tot het stads
gebied beperkten, onderhielden de streek-
vervoerbedrijven lijndiensten tussen het
stadsgebied en de omliggende plaatsen.
De grenzen tussen stads- en streekver
voer zijn echter, door de ontwikkeling
Vleeskeuringsdienst
maakte minder winst
Blijkens het financieel overzicht van
de Keuringsdienst van Slachtdieren en
de Vleeskeuringsdienst Schiedam, trad
vergeleken met de exploitatie in 1963, ge
durende 1964 een belangrijke verslechte
ring in de financiële positie van het be
drijf op. Werd in 1963 een winst behaald
van f 90.236,27, in het verslagjaar werd
slechts een exploitatie-overschot bereikt
van f 26.691,02, derhalve een verminde
ring van f90.236,27 - f26.691,02
f 63.545.25.
Deze teruggang werd eensdeels ver
oorzaakt door de stijging van de perso
neelslasten en anderdeels door de terug
gang van de omzet als gevolg van de
hoge veeprijzen, terwijl ook mag worden
vermeld het feit, dat nog andere kosten
stijgingen optraden. Apart worde aange
stipt, dat de storting in de „Reserve on
derhoud" in 1964 bedroeg f 40.000,- en in
1963 f 35.000.-.
Zoals te doen gebruikelijk, werd de bij
de begroting geraamde wmst, ad f 4.000,
aan de deelnemende gemeenten uitge
keerd, terwijl de „overwinst", ad
f 26.691,02 f4.000,- f 22,691,02, aan de
„Reserve voor vernieuwing en uitbrei
ding" wordt toegevoegd. Aangezien bij
de begroting reeds op een dotatie van
f 20.000,. was gerekend, bedraagt de stor
ting in deze reserve over 1964 in totaal
f20.000,- f 22.691,02 f 42.691,02. Deze
storting beliep in 1963 f 106.236,27.
Gusto bouwt autotunnel
van de laatste jaren, niet alleen verscho-
van maar veelal ook vervaagd. En dat
heeft problemen opgeworpen. Er bestaan
bijvoorbeeld vervoerverboden, die door
het publiek niet worden begrepen. Om nu
deze problemen niet te laten uitgroeien
tot conflicten waarmee noch de betrok
ken bedrijven noch het reizend publiek
zijn gediend, is het gewenst dat stads
en streekvervoerders deze vraagstukken
in een geest van onderlinge samenwer
king tot een oplossing brengen.
De R.E.T. en de vervoerbedrijven die
de gebieden rondom de stad bedienen
hebben dat begrepen. Tussen hen heerst
een geest van goede nabuurschap. Dat
is al gebleken uit de nauwe samenwer
king van de R.E.T. met de R.T.M
Hierdoor is niet alleen de vervoersvoor
ziening, met name in het Botlekgebied.
verbeterd, maar kon ook een belangrij
ke besparing voor beide bedrijven wor
den verkregen.
Als de gemeenteraad de regeling goed
keurt en de nodige vergunningen tijdig
worden verleend, kan de regeling tussen
de R.E.T. en de n.v. Van Gog in de loop
van september al ingaan. De nieuwe
R.E.T.-lijn tussen Rotterdam en Capelle
zal mogelijk al op 1 september kunnen
worden ingevoerd. Vanzelfsprekend blijft
lijn 34 (station Blaak-Capelle a.d. IJssel.
over de Nesserdijk en de Schaardijk) in
principe gehandhaafd.
De Schiedamse voetbalvereniging „Ur
bus" zal vrijdag 30 augustus in de kanti
ne de jaarvergadering houden. De trai
ning voor de junioren wordt voortaan op
donderdag gehouden, waarbij de eerste
avond op 6 augustus zal zijn. Met de trai
ning wordt donderdagavond 29 juli be
gonnen.
In het clubblad der RK Schiedamse
Lawntennisclub „Los Bigotes" wordt een
naam gevraagd voor het eigen nieuwe
tennispark.
Winkels langer open
Voor het tijdvak van 7 tot en met 14
augustus is door het gemeentebestuur
van Schiedam, met het oog op d'e vakan
tieweek, ontheffing verleend van de be
palingen der winkelsluiting, zodat win
kels na 6 uur geopend mogen zijn tot
's avonds 10 uur. Het winkelpersoneel
mag gedurende de tijd dat de winkels
geopend mogen zijn, geen overwerk ver
richten.
Bibliotheken gesloten
De Schiedamse gemeente-bibliotheek en
alle, met de R.K.-bibliotheek gemeen
schappelijke, filialen en jeugdafdelingen,
zullen tot en met 14 augustus gesloten
zijn. De centrale R.K.-bibliotheek op d«
Dam, sluit tot en met 27 augustus.
Vijftig Schiedammers
lopen „Vierdaagse"
Ongeveer vijftig Schiedammers, waar
onder velen die de Avondvierdaagse en
Koningin Wilhelminamars als goede
voorbereiding hebben benut, nemen thans
deel aan de grote Vierdaagse te Nijme
gen. Bij terugkeer, wacht hen, ook in
Schiedam, een hartelijk welkom.
„Toonkunst" bij Kunstcentrum
De afdeling Schiedam van de Maat
schappij tot bevordering van Toonkunst
heeft besloten toe te treden als lid van
het onlangs opgerichte Schiedamse
Kunstcentrum, waarin diverse verenigin
gen reeds zijn opgenomen.
Trekking loterij
Van de door de „St. Stephanusgroep"
gehouden loterij zijn de prijzen geval
len op de nummers: Fototoestel met
blitz: nummer 5003. Reiswekker; num
mer 4975.^ Jongens of meisjeshorloge op
De troostprijzen zijn gevallen op de
nummers: 6883 5049. 2265 - 4514 - 7835 -
2613 - 8046 - 5997 - 6092.
Grote Rijnmond
Onze eigen minister Suurhoff is in de
Rotterdamse haven geweest om hier
rond te kijken en aan te kondigen, dat
nog in 1967 zal worden gestart met de
bouw van de nieuwe havendammen voor
ons aller Rijnmond. Dat het een grote
Rijnmond zal worden, die we in de toe
komst tegen Jan en Alleman zullen kun
nen opzetten, werd ons wel duidelijk toen
we hoorden, dat men van het beginsel
uitgaat, dat vier grote schepen tegelijk
de mond moeten kunnen passeren.
Maar Rotterdam is dan ook geen kleu
tertje meer in het nationale en interna
tionale economische orkest. Men vertelde
ons, bij. gelegenheid van het ministeriële
bezoek, dat maar liefst achttien procent
van de Nederlandse belastinggelden*"iiit
Rotterdam komen (voor wat onze per
soonlijke aanslag betreft, klöpt dat wel)
en dat hier "toch niettemin maar zes
procent van de Nederlandse bevolking
woont. Daar kunt u dan weer uw eigen
conclusies uit trekken. Het betekent in
alle geval, dat wij hier in Rotterdam ten
minste drie-dubbel meetellen. Geen won
dér dus, dat er wel enige medewerking
wordt gegeven bij de bouw van ons ha
ventje. Elke hectare in het Rotterdamse
havengebied levert de Nederlandse Staat
een kwart miljoen guldens per jaar. Da's
méér, dan wanneer we er rogge op zou
den planten. Hoewel: het zou véél lan
delijker aan-doen. Dat wel.
NACHTELIJKE TOCHTEN
DOOR DE HAVENS
De Rederij Tieleman laat iedere don
derdag- en vrijdagavond tot en' met 3
september een van haar boten een rond
vaart maken door de Rotterdamse ha
vens. De tocht duurt tweeëneenhalf uur,
de afvaart is vanaf de Maasboulevard
(bij de Maasbruggen) om acht uur.
Varen door 's werelds grootste haven
is voor velen een belevenis, een avon
tuur dat men, eenmaal in Rotterdam,
moet meemaken. Dit nachtelijk avon
tuur onder het motto: „Lichtsprookje"
heeft als hoogtepunt de olieraffinaderij
en van Pernis. Een overweldigende
lichtzee mét hoog daarboven uit de
eeuwige vlammen. Tijdens de boottocht
kan men benedendeks een drankje ge
bruiken aan de bar.
bouw zal plaats vinden met behulp v
een hefeiland; de tunnelstukken worden
65 meter lang met een diameter van 12
meter.
Jeugdorganisaties willen
eigen clubhuis
.De Schiedamse Gereformeerde jeugd
organisaties stellen pogingen in het werk
om in het bezit te komen van een eigen
jeugdhuis. Reeds werden daartoe onder
handelingen gevoerd met de Stichting
„Het Gereformeerde Jeugdhuis", doch
deze stuitten op financiële bezwaren. Er
zal nu een actie worden gevoerd, tenein
de tot stichting van een eigen gebouw
te komen, waartoe o.m. in september een
bazaar zal worden gehouden.
Nou ja, een aap doet altijd gek, zeg
gen ze. Als ze naar je kijken, begin
nen ze al te lachen. Ik word er ge
woon ziek van. Moet je ze zelf zien.
Alsof ze zelf de mooiste dieren van
de wereld zijn. Het is, dat ik m'n
eigen waardigheid hebmaar anders
zou ik ze allemaal in hun eigen ge
zicht uitlachen. Maar ik heb al op
heel jonge leeftijd geleerd, dat ze niet
wijzer zijn en daar hou ik me aan.
Neem nou die paraplu, bijvoorbeeld.
Ze vinden het gek, dat ik hier zo zit.
Nou. laat ze maar lachen, als ze dat
zo leuk vinden. Want als het regent,
ben ik onder de pannen en als de
zon schijnt nou ja, die schijnt
hier amper nooit.
