TRUUS
LISMAN
kijkt de paarden al
dertip jaar in de bek
GROF
GEKABEL
IS IN
Oplossing puzzel
Van der Mijn opende boutique
met show van herfsthoeden
De Havenloods
ÖE HAVENLOODS DONDERDAG 16 SEPTEMBER 1965
Nederlands enige
paardenkoopvrouw kent
het klappen van de zweep
CJTIL MAAR, OUWE JONGEN, ik hoef alleen maar even je tanden te zien". Truus Lisman heeft haar bood-
schappentas op de grond gezet en haar stok aan een buis gehaakt. Met haar handen pakt zij de dikke
lippen van de brandvos, spert zijn mond wijd open en gluurt met geoefend oog langs tanden en kiezen.
„Hij is niet jong meer".
Zij kijkt taxerend naar de eigenaar, glimlacht vrien delijk oon diens vraagprijs, heft bedachtzaam de hand
op, en kletst met kracht op de kolenschop van de ver koper. Het klappende spel van loven en bieden duurt
veertig seconden. Dan betast zdjj de schoften nog eens, drukt met de vingertoppen op de nekspieren. Collega's
kjjken belangstellend toe.
Het handjegeklap begint opnieuw.
„Ik doe er twee geeltjes bij".
Plotseling springen haar ogen op slim. „Ik zal je vandaag rijk maken".
Vergezeld van een fikse handklap noemt zij haar uiterste prijs. De koop wordt gesloten.
CURSUS ESPERANTO VOOR
BEGINNERS
Het 50ste Esperanto Wereld Kongres
vond dit jaar plaats in Tokio. Hieraan
werd deelgenomen door bijna 2.000 men
sen uit de gehele wereld. Een week lang
waren zij bijeen en hadden slechts één
voertaal: het Esperanto. Men moet zelf
zulke bijeenkomsten meemaken om te
kunnen beseffen wat dit betekent. Tege
lijkertijd te kunnen praten met een es
perantist uit bijv. Finland, Joegoslavië,
Japan en even gemakkelijk alsof ieder
zijn of haar moedertaal gebruikt. Espe
ranto is met betrekklijk weinig moeite te
De Rotterdamse Esperanto vereniging
„Merkurio" organiseert een mondelinge
cursus Esperanto voor beginners die op
woensdag 20 oktober a.s. aanvangt. In
lichtingen zijn verkrijgbaar aan het
adres Statenweg 54b, tel. 286145, alsme
de aan de Esperanto-stand op de week-
Ponyhengst Coldfir* wordt in d* veeauto geleid. Trim* Lisman handelt niet alleen in paarden, zij beheert ook een dekstation. ^september Hoogstraat a s' zaterda8
Horizontaal: 1 gene; 4 terug; 8 bron;
10 anker; 11 radio; 12 uiteen; 13 ragout;
14 reu; 15 gul; 16 weg; 17 Ina; 18 duf;
19 eisen; 20 wei; 21 merel; 22 Ate; 23
menen; 24 ir; 25 lens: 26 roet; 27 ka;
28 29 gade; 30 uk; 31 term; 33 beul:
35 ge; 36 snoer; 37 are; 38 wijzer; 39
oor; 40 sloep: 41 nel: 42 bei: 43 vis: 44
kar; 45 nee; 46 rillen; 47 aardig; 48 aar
de: 49 armoe; 50 soms; 51 stand; 52
knie.
Verticaal: 1 geur: 2 natuur; 3 gene; 4
tenue; 5 er; 6 Ur: 7 garen; 8 big; 9
rooien; 10 nota; 11 keg; 12 dag; 13 leder
14 uniek; 15 lias; 16 weer; 18 fel; 19
37 stro; 20 wet; 21 minus; 22 leger; 23
meeuw; 24 nader; 25 nar; 26 ode: 30
knoei; 31 ter; 32 mals; 33 beek; 34 lijn:
35 gelei; 36 ooilam; 38 zenden; 40 sinds;
41 paard; 42 bres; 43 ver; 44 ram; 45
egge; 46 las; 47 rok; 48 et; 49 An.
„Breng je hem naar m'n land?"
De omstanders mompelen hun com
mentaar.
„Zeg Truusje", gekt een van hen, met
zijn stok op mijn camera wijzend. „Zeg,
je wordt nog beroemd, geloof ik".
„Ik dacht dat ik dat allang was",
kaatst Truus terug. Haar bulderlach
doet een merrieveulen schrikken.
Een koopman trekt me aan de mouw
wat terzijde. Hij kijkt me met zijn flets-
blauwe ogen slimpjes aan, hevelt de
stukgebeten sigarenpeuk van de linker
naar de rechter mondhoek. „Voor de
krant?" vraagt hij, met een meer be
velende dan vragende kopknik. „Zet er
dan maar bij dat zij miljonair is. Ik heb
het pas nog voor zeker horen vertellen".
Een andere koopman komt bij ons
staan. „Truus", vertrouwt hij me toe,
„Truus is een fijne meid die heel wat
mans is. Waarachter hoor: Truus staat
haar mannetje wel"l
Mislukt ritje
TTTRECHTSE Truus Lisman kent, als
enige paardenkoopvrouw in ons land.
het klappen van de zweep. Deze maand
viert zij een voor een vrouw uniek ju
bileum: zij zit dan dertig jaar in de
paardenhandel. In een oude stofjas, een
leren boodschappentas in de ene hand
en een oude wandelstok in de andere,
bezoekt zij wekelijks de paardenmark
ten: 's maandags in Utrecht, dinsdag
in Rotterdam, woensdag in Hen
gelo, vrijdag in Leeuwarden, eenmaal
per maand in Den Bos en in Zwolle en
trouw altijd op de jaarmarkten van zuid
laren, Geldermalsen, Vries, Rolde.
Hoe kom je ertoe als vrouw deze zo
mannelijke handel te gaan bedrijven?
TT AAK- EN BREIWERK blijft mode;
ook na de vertoning van de jong
ste Parijse collectie is gebleken dat
deze vorm van huisvlijt of wat
daarvoor wil doorgaan nog ruim
schoots tijd van leven heeft. Fluks
dus maar weer de pennen gepakt om,
voordat het (nog) koud(er) wordt,
iets gehaakts of gebreids om de leden
te kunnen hangen. Het moet beslist
geen twee-recht-twee-averecht-jum-
per met ingewerkt hopsapatroontje
zijn, maar een kloek stuk breiwerk
dat royaal om de schouders valt. Fijn
gekriebel op dunne pennen is „uit",
grof gekabel is helemaal ,,in".
Pierre Cardin. een van de mannen
die het voor het vertellen hebben in
Parijs, gebruikte voor een gebreide
jurk met een enorme kraag een drie
kleurig en drievoudig breigaren, dat
recht toe recht aan is verwerkt. De
col is dubbel en staat van de hals
af. Let op de lange mouwen, die ho
ren er bij bij deze winter.
De andere schone heeft niet per
abuis moeders beste sprei om zich
heen gedrapeerd, maar vertoont een
zeer grof gehaakte stola, waarvan ik
niet kan zeggen of het van stokjes of
picootjes aan elkaar hangt, aangezien
ik de haakkunst niet beheers. Leuk is
het wel, vind ik, tenminste als er een
slanke den in gehuld zit, anders be
gint een en ander toch weer op een
tweepersoonsbed te lijkenHet
model is gemaakt van lichtblauwe
draion en is van Duitse origine.
SASKIA
Handel in gejaagd
TTE VOLGENDE DAG liep Truus op
de Utrechtse veemarkt te spione
ren. „Want vader had gezegd: dit is
geen paard voor jou. Hij is veel te tie
rig. Voor 120 gulden kocht ik een ander
beest. Dat was wel een makke hoor.
want hij was zo stijf als een hark. Ik
kreeg die gewoon in m'n handen ge
duwd".
Zij leunt over het cafétafeltje heen
naar me toe, heft bezwerend de vinger
en zegt: „En nu moet je eens goed naar
me luisteren. Omdat ze me op de markt
steeds voor de gek hielden, móest ik de
handel wel in. Ik werd er gewoon in ge
jaagd. Want elke keer duwde ze me
weer een gebrekkig of een ondeugend
paard in de maag. Ze stonden gewo<jn
naar me uit te kijken om me weer ïn
het pak te duwen. En elke keer moest
ik het paard weer verkopen net zo
lang tot ik er wat verstand van kreeg".
Toen verwisselde Truus het witte ser-
café's een balletje gehakt of een karbo
nade, drinkt een kopje koffie (en steekt
de suikerklontjes in haar tas voor de
paarden) en lacht, ruziet en handelt met
rauwe bonken van kerels. „Het is sla
venwerk". zegt zij. „Maar toch hou ik
er van. Want paardeliefde is een bacil.
Als een mens er mee besmet is, raakt
hij het nooit meer kwijt".
Hoe is het nu om altijd met mannen
te werken? Dat zal ik je gauw vertellen;
ze beschouwen mij gewoon als een
Weet zij nu alles van paarden en
paardenhandel? „Meneer, of je er nu
dertig jaar in zit, of tachtig jaar of hon
derd jaar, of het nu de handel is of de
fokkerij, of beide, dan weet je nog niet
hoe het moet. Deze handel leer je nooit
en nooit. Je kunt nooit zeggen: nu ben
ik uitgestudeerd, nu weet ik het wel.
Want, meneer, het is natuur en die is
elke keer weer anders".
Handel en fokkerij sinds vijftien
jaar beoefent Truus ze allebei: „Ik
dacht: ik moet een paar goeie hengsten
„Dat zal ik je vertellen kereltje. Ik
heb nooit de handel in gewild, absoluut
niet, Want ik was op dit gebied een
groenzoeter. Maar juist daarom moest ik
wel gaan handelen. Want ik wilde een
paardje hebben, hè. Ik werkte als eerste
serveerster hij Heck's, 's Middags had ik
vrij en ik dacht bij m'n eigen: als ik
nou eens een paardje koop met een wa
gentje er bij: wat zou dat leuk zijn. Dan
kan ik me eigen laten rijden". Volgt
een mijlenlang, zeer gedetailleerd ver
haal over geplaatste advertenties, bezoe
ken aan boeren, het eerste ezelritje. Na
lang zoeken vond zij nabij Houten een
beest dat haar leek.
„Hoeveel kost-ie?" vroeg zij.
„Voor jou 240 gulden", antwoordde
eigenaar Van Nimwegen.
„Dat is goed. Daar wil ik hem wel
voor hebben. Dan kom ik morgen met
m'n moeder kijken, maar dan moet je
•ventjes honderd gulden minder vragen"
De volgende dag („het beest was lam-
moei, want het had de hele dag voor de
ploeg gestaan en daarom dacht m'n
moeder dat het een mak besie was")
reed eerste serveerster Truus Lisman op
de rug van een flink boerenpaard Utrecht
binnen.
Haar eerste ritje met het wagentje
mislukte nog voor er één stap was ge
daan. Met veel moeite en met hulp van
omstanders, had zij het dier getuigd en
ingespannen. Zij moest nog even de stal
ir. („die had ik al drie maanden lang
voor twee gulden per week in huur") om
de zweep te halen. Toen zij terug kwam
lagen paard en wagen beide in het wa-
Ais handel en fokkerij haar e
veerstersschortje voor de grauwe stof
jas en het servet voor de wandelstok.-
Zij besloot van de paardenhandel te
gaan leven. „M'n vader en moeder
waren er erg op tegen. Ze hebben me
half dood geslagen. M'n vader (hij had
een meubelwinkel) zei altijd: „Truus
begin er nou niet aan. want je blijft arm
als de mieren. Je houdt alleen een'stok
en een vette pet over".
Maar Truus werkte zich vast in het
zadel. „Ik zette een hit voor de wagen,
een paard en twee pony's er achter en Maliebaan vol
ging er mee de boer op. Ik kocht en
verkocht en ruilde en als ik 's avonds
hartstikke moe thuis kwam, had ik op
één dag meer verdiend dan in een hele
maand bij Heck's".
Als een vent
FS nu draaft ze dan dertig jaar in
deze handel mee. Geen van de
twaalfhonderd mannelijke collega's
hoeft haar iets te vertellen. Truus kan
zogezegd een paard uit de hand beslaan.
Midden in de nacht rijdt zij in veewa
gens mee naar de markten, eet in de
De reeds 40 jaar bestaande drogiste
rij v.h. Ladage, aan de Van Citters-
straat 19 is op donderdag 9 september
feestelijk heropend. Nieuwe eigenaar is
de heer A. Th. Volk. Aan de opening
is een radicale verbouwing van de win
kel voorafgegaan, die door de heer
Volk zelf, met de hulp van enige vrien
den, werd uitgevoerd. Het resultaat mag
gezien worden. Het interieur is modern
maar toch gezellig en de artikelen zijn
op overzichtelijke wijze uitgestald. De
dochter des huizes beheert de aparte
afdeling parfumerieën en éosmetica.
zien te krijgen, want als je die hebt, kun
je je mond open doen. Dan kun je vra
gen wat je wilt".
Op het ogenblik heeft zij twee hoogge-
noteerde ponyhengsten. Een paar keer
per week laadt zij ze in een vee-autootje
en rijdt daar persoonlijk de boeren mee
af. Haar Goldfire en Albert hebben in 't
hele land nageslacht gekregen. „Het zijn
prachtbeesten. Ze doen het prima",
glundert Truus trots.
rriRUUS is een expert in pony's gewor-
den. Verleden jaar werd zij met
haar witte merrie Hennie van Ammerzo-
den Nederlands kampioene. „Er zaten
twaalfduizend mensen op de tribunes.
Toen ik m'n ererondje maakte, riepen ze
allemaal: „Tante Truus, Tante Truusl
Machtig was dat en met de kampioens
merrie ben ik 30 april bij de koningin
geweest. Ik mocht meerijden in het de-
filé en dat is ook leuk, nietwaar?"
Hoeveel paarden heeft zij nu in deze
dertig jaar verhandeld? Haar lach bul
dert ov?r het cafétafeltje. „Honderden
De Lijnbaan wordt langzamerhand het
modecentrum van Rotterdam, een
droomoord voor iedere vrouw. Vorige
week werd er weer zo'n miniatuur-lust
hof geopend vlak bij het Hilton Hotel.
De firma Van der Mijn, Lijnbaan 37,
speciaalzaak in dameshoeden, stelde
na een verbouwing, die in twee maan
den een showroom van koelkasten in
een chique modezaak moest veranderen,
haar pand op de Lijnbaan 37 voor het
publiek open.
De opening werd voorafgegaan door
een show van de nieuwste hoeden, clo
ches, baretten en de elegante maar te
vens sportieve autohoedjes in de popu
laire prijsklassen. De collectie van Van
der Mijn munt uit door uit het feit dat
alle modellen, zonder een uitzondering,
echt draagbaar zijn. Men heeft de
nieuwste modelijnen gevolgd, zonder ex
travagant te worden. De zogenaamde
astronaut-look, een haaromsluitende hoed
met een afknoopbare band onder de kin
zal velen bekoren.
Ook de klassieke modellen, uitgevoerd
in suède-antilope, kortharige mélusine,
velours en soleil-glacé zijn er in allerlei
tinten vertegenwoordigd. Natuurlijk ont
brekende bonthoeden en de sportieve ba
retten van fluweel niet aan de collectie.
Verscheidene modellen zijn ontworpen
door de bekende ontwerper Harry Schei-
Vijftig jaar geleden vestigde de firma
Van der Mijn zich op de Nieuwe Binnen
weg. De nieuwe zaak op de Lijnbaan is
ingericht door de N.V. Schuil Interieur
architectuur. De vloerbedekking is van
groen moquette en de betimmering uit
gevoerd in geloogd eikenhout. Opvallend
zijn de prachtige lampen van venetiaans
glas en de gele gordijnen met een fla
mingo-motief.
Een elegant hoedje uit de collectie van
Van der Mijn, gemaakt van z.g. blonde
nerts.
geeft opening van zaken
Truus Lisman uit Utrecht kijkt een paard altijd in de bek. Al dertig jaar beoefent zij de paardenhandel. Zij is Nederlands enige
paardenkoopvrouw.
nee, duizenden. De hele Maliebaan vol,
meneer, aan weerskanten en in het mid
den ook nog. Dat durf ik je te zeggen
op m'n woord van waarheid".
Zij trakteert op karbonade, bijt er met
grage tanden in en zegt: „We zullen het
er maar goed van nemen. Dat kleine
poosje dat we leven, vindt u ook niet"?
„Is het waar dat u miljonaire bent"?
„Hebben ze u dat ook verteld? Nu me
neer, ik ben miljonaire, multimiljonaire
zelfs, want ik ben een tevreden mens.
Als je dat kunt zijn. kun je je miljonaire
voelen. Maar als ik bij een baas was
blijven werken, had ik meer geld ge
had dan nu dat wel".
We gaan naar haar pony's kijken. Ik
tel er ruim twintig. Maar dat is nog
niet de gehele stal. Ik zie een personen
auto, een bestelwagen en een vee-auto
meer dus dan een ouwe stok en een
vette pet. „Ja, het is een hele zaak ge-
worden", bekent zij. „Als je het wist
meneer, zou je er zo in willen stappen".
In het dorp Houten komen we bij Kas
teel Heemstede. Het heeft jaren leeg-
gestaan. „Toen heb ik het kunnen heb
ben. De baron vroeg of het niets voor
mij was. Ik heb het niet gedaan, want
ja, als je dat allemaal schoon moet hou
den
Nederlands enige paardenkoopvrouw
Truus Lisman weet alles (of bijna alles)
van Gelders en Friese paarden, van
Hannoveranen en Oldenburgers, Belsen
en Haflingers, van geel-, grauw-, ho
ning-, snoek- en spreeuwschimmels, van
dravers en ploegpaarden. Shetlandse.
Welsh. New Frost, en IJslandse pony's
„Mijn grootste liefhebberij is 's win
ters mensen van reumatiek afhelpen. Dat
doe ik voor niemandal. Een kop koffie,
dat neem ik er voor, meer niet. Ik heb
al een hoop mensen beter kunnen ma
ken". Het klinkt optimistisch.
Als het maar geen paardemiddel is
