Hel; begon met een paar autobussen, het groeide uit tot een touringcarbedrijf Ik ben erg opgewekt, maar soms word ik gegrepen door alle ellende die ik zie IVOROL Overtrekt nu Bankstel PORTRET VAN EEN TACHTIGJARIGE ROTTERDAMMER 99De Snelle Vliet9' reist niet op zondag De kwalifeifsfandpasfa DE HAVENLOODS DONDERDAG 14 OKTOBER 1965 6 JJet touringcarbedrijf en reisbureau „De Snelle Vliet" is een merkwaar dig bedrijf. Merkwaardig vooral, omdat er op zondag beslist niet wordt gereden. Dit schept voor een dergelijk bedrijf natuurlijk proble men, maar de directeur, de heer Van Vliet wijkt van zijn principe, dat er op zondag niet gewerkt dient te worden, niet af. Overigens heeft dit principe de snelle ontwikkeling van het reisbureau niet in de weg gestaan, integendeel. Want met de ongeveer vijftig toerbussen op de weg mag dit bedrjjf tot één der grootste in zyn soort in ons land worden gerekend. De heer P. C. van Vliet is een wm)- «Mni geboren en getogen Hardinxvelder, die zijn geboorteplaats trouw is gebleven. Hij mag nog zo vaak door Europa zwerven, zijn „thuis" is en blijft Hardinxveld. Daar be gon wijlen zijn vader in 1902 als gewoon dorpssmid zijn bedrijf. Hij had er toen de ploegen onderhan den, maar ging met zijn tijd mee. Toen de „moderne tijd" de fiets, of wat er toen voor door ging, op de weg bracht, schakelde de heer Van Vliet meteen over en richtte zijn bedrijf op dit vervoermiddel. Later volgde de motorfiets en toen de auto. Op die weg voortgaande, kwam het dan tot het touringcarbedrijf Dat was omstreeks 1928. De heer Van Vliet kocht autobussen, die echter door hem werden verhuurd, vrijwel uitsluitend ten behoeve van de binnenlandse uitstapjes. Het buitenland was toen echt nog te ver. Welke Nederlander ging immers de grens over? Een belangrijk vervoer was ook van de arbeiders naar de Zui derzeewerken uit de omgeving van Hardinxveld. „Ondergedoken" bussen Zo ontwikkelde het bedrijf zich ge staag, totdat dan de oorlog uitbrak. Het is duidelijk, dat de heer Van Vliet er niets voor voelde om zijn vijf autobus sen door de vijand in beslag te laten nemen. Dus liet hij zijn wagens „onder duiken". Dat wil zeggen in zijn woon plaats en omgeving waren hulpvaardi ge landbouwers die hem daarbij hiel pen. Uiteraard was het nodig om de bussen uit elkaar te halen. Dat ging makkelijk want de touringcars waren toen nog niet van het huidige formaat- De onderdelen werden in hooibergen verstopt. Eén touringcar werd door de bezetters ontdekt en in beslag genomen. Doch de andere kwameh de oorlog goed door en dit was de oorzaak, dat „De Snelle Vliet" als eerste touringcarbedrijf na de bezetting weer op de weg ver scheen. Met zekere trots vertelt de heer Van Vliet, dat in zijn bussen de eerste groep Engelse gasten in ons land een tocht maakte door Nederland en Duits land. Toen alles weer op gang kwam, ont plooide ook het bedrijf zich weer, zij het dan ook op geheel nieuwe leest geschoeid. Want het werd nu tevens een reisbureau, waarvan het hoofdkantoor te Schiedam werd gevestigd. Er zijn thans bijkantoren in Utrecht, twee in Rotterdam, binnenkort één in Amster dam, benevens tal van agenten in ons land. Zodoende heeft „De Snelle Vliet" tot dusver zo tegen de l'/« miljoen reizi gers door binnen- en buitenland ver voerd. En dit alles de heer Van Vliet constateert het met veel dank baarheid zonder enig ongeval van betekenis. De moderne ontwikkeling in het tou ringcarbedrijf wordt door de heer Van Vliet om zo te zeggen op de voet ge volgd. Dat wil zeggen, zijn streven is, om juist door het beste en meest doel treffende materieel niet alleen zijn rei- zigers genoegen te verschaffen, doch ook om zo economisch mogelijk te wer ken, teneinde daardoor de tarieven zo laag mogelijk te houden. Zo ontwierp hij zelf de twintig nieuwste wagens zijn bedrijf. Hierin werd royaal glas gewerkt en door gebruik te ma ken van polyester werden prettige en goed verende zitplaatsen verkregen, een voordeel, dat vooral bij lange reizen tot uiting komt. Merkwaardig is, dat sinds deze „Snelle Vliet"-bussen in het buitenland rijden, men ook daar de nieuwe materialen voor de zitplaatsen is gaan gebruiken. Voorts behoort de heer Van .Vliet tot één der grote klan ten van DAF. Dat wil zeggen, vrijwel al zijn touringcars zijn wat motor enz. betreft, door DAF vervaardigd, zodat men invoerrechten uitspaart. Mede hier door tracht de heer Van Vliet zijn kostenpeil zo laag mogelijk te houden, om het doorbrengen van vakantie in het buitenland binnen het bereik van velen te brengen. Het zijn voornamelijk Oos tenrijk, Duitsland en Italië waarop hij zich richt. Dat men voor 'n standplaatsreis van 10 dagen in Tirol slechts f 145 be taalt is mede te danken aan deze po litiek. Een strenge keur wordt aange legd voor wat betreft de hotels en re gelmatig wordt dan ook contact onder houden met die hotels, teneinde eventu ele klachten en wensen te kunnen be spreken. In dit geheel zijn ook opge nomen de eigen werkplaatsen te Har dinxveld, waar al het materieel wordt onderhouden. In het hele bedrijf wer ken plm. honderd personen. We hebben de heer van Vliet gevraagd naar zijn ervaringen met het reizend publiek in de laatste jaren. Waar in vroe ger jaren dergelijke reizen vrijwel uit sluitend door de zgn. „beter gesitueer den" werden gemaakt, heeft zich gelei delijk aan een verandering voltrokken, r Oostenrijk, Italië e ;ders bereik gekor wel, dat men in algemeen een standplaats wenst of een avond-stopplaats, waar de mogelijkheid bestaat om zich te amuseren. Niet dat daaraan hoge eisen worden gesteld, doch men wil graag winkelen, op een terrasje zitten enz. Het verlangen om ergens diep in de bergen in een rustig hotelletje te ver blijven, blijkt bijna niet aanwezig te zijn. De eisen zijn bovendien ook vrij VOOR BABY'S HUIDJE NIEUWE ORANG-OETAN VOOR BLIJDORP Diergaarde Blijdorp heeft er al weer een orang-oetan bij. Het is de vijfjarige mannelijke orang Saidja, die afkomstig is uit de Amsterdamse dierentuin Artis. Het dier is door Artis aangeboden ter compensatie van de grote verliezen, die de Rotterdamse diergaarde vorig jaar heeft geleden. Vanmorgen werd Saidja door de directeur van Artis aan de di- Nieuws uit de clubbladen „Op naar de velden", het blad der Chr. korfbalclub O.D.I. meldt, dat in Overschie een Chr. basketballclub is op gericht, waarheen ook enkele Schiedam- se leden trokken. O.D-I. is weer de „boterletter-aktie" be gonnen ten bate van het eigen gebouw; prijs der boterletters is f4.90 Vorig jaar werd op die manier f900 bijeen gebracht. „Snorrigheden", het blad der Schie- damse lawn-tennisclub bericht, dat za terdag 16 okt. een feestavond wordt ge houden als slot van het tennisseizoen. In de twee laatste weken zijn 150 par tijen gespeeld, waarbij in heren enkel spel, Rien van Zeyl als de kampioen naar voren kwam en bij de dames en kel Marja van de Toorn. FABRIKANT Uw voor bijzonder lage prijs! Vraag vrijblijvend huisbezoek Tel. 25.31.11, - Rotterdam b.g.g. tel. 28.34.63. COUPONBOEKJES reductie betere plaatsen vrije keuze - TOT 1 NOVEMBER DAGELIJKS VERKRIJGBAAR DE ROTTERDAMSE SCHOUWBURG kassa of tel. II.t7.6S spend van 10-7 uur. Omdat zijn foto in de krant zou komen, had Dirk de Koning zijn bronzen ere-medaille opgespeld. Die medaille heeft hij gekregen toen hij veertig jaar in dienst was van het Bureau voor Rechtsbijstand in Rotterdam. Dat was in 1957 en Dirk de Koning was toen 72 jaar oud. Hij is trots op die onderscheiding. Hij is ook trots op zijn goede geheugen en zijn opgewekte humeur. Dat laatste herhaalt hij tijdens ons gesprek enkele malen: met de nadruk van iemand wie het leven niet zoveel reden tot opgewektheid heeft gegeven. Hij was n is toegekomen om zijn kwam goed uit. Nadat ik uit het zie- gedichten te laten lezen. Het kwam er op neer, dat hij ons zijn levensverhaal vertelde. Een levensverhaal waarin, zo als bij velen van zijn leeftijdsgenoten, iet hoofdstuk „onbezorgde jeugdjaren" nagenoeg ontbreekt. „Op m'n tiende jaar moest ik gaan werken", vertelde hij. „We waren een groot gezin en m'n vader was metselaarsbaas, dus u begrijpt wel, dat het 's winters, wan neer hij uitgevroren was, armoe troef was bij ons thuis. Want wachtgeld of zo, bestond niet. Op klompen gingen we naar de kerk. Soms kregen we weieens een paar tweedehandse schoe- i. Eten kregen we 's winters van de diaconie. Een brood, een zak bruine bonen en soms een half mud kolen. Dat moest je ha len bij het Entrepot aan de Maaskade. We woonden toentertijd in Kralingen dus moesten we een aardig eindje sjouwen. Maar ja, wat wou je, je moest toch eten. En als je nergens aan deed, als je niet christelijk was, kreeg je ook wel van de diaconie, hoor. Wij waren thuis erg christelijk. M'n vader was streng, erg streng was-ie, maar wel rechtvaardig. Aan politiek deden we thuis niet. We waren natuur lijk wel eens ontevreden, maar van de vakbonden moest vader niks heb ben. Wat dat betreft heb ik maar drie dingen meegekregen van thuis; moe der zei altijd: je moet je haar kam men, je schoenen poetsen en bidden. Dat heb ik altijd gedaan. Maar naar de kerk ga ik allang niet meer. Ik ben wel gelovig, hoor. Dat kan ook moeilijk anders, hè? Waar je in je jeugd in opgevoed bent raak je niet :er kwijt. Want natuurlijk bestaat er God. Het is onzin om te zeggen dat God niet bestaat. Maar naar de kerk ga ik niet meer. Ik heb zoveel ellende gezien en zo veel meegemaakt. Ik ben ook als met selaar begonnen. Net als m'n vader. Maar in 1907 kreeg ik een ongeluk. Dat was op 22 november, op vrijdag middag. Goed geheugen heb ik, hè? Ja, we moesten stoppen wegens stren ge vorst. Ik viel die middag van een 14 meter hoge stelling op de Honinger- dijk. Negen maanden heb ik in het Coolsingelziekenhuis gelegen. Een been was verbrijzeld en ik had inwendige kneuzingen. En toen zat ik zonder geld. Als volslagen metselaar verdiende ik 22 cent per uur. Dat was toen het matje. Je werkte 12 uur per dag en 's zaterdags tot half vijf. Eén keer per jaar, met de Rotterdamse kermis, kregen we een vrije zaterdagmiddag van de baas. Maar dat moesten we dan wel zelf betalen. Een maand na dat ongeluk kreeg m'n moeder voor de eerste keer geld van de ongevallenwet. Dat was op 23 december. Net voor de kerst, dus dat kenhuis kwam, heb ik nog anderhalf jaar met een kruk gelopen. Tenslotte heb ik geprobeerd weer aan het werk te gaan, maar ik kwam niet aan de slag, want de bouwerij was toen al weer heel anders. Ik had veel last van m'n stijve been. Toen ben ik portier geworden van de ambachtsschool aan de Catshoek. Met het geld van de on gevallenwet mee, verdiende ik vijftien gulden per week. Dat was te weinig om van te leven. Ik had ook al een gezin en om wat bij te verdienen werd ik in 1911 suppoost op de dépendance van de Academie voor Beeldende kun sten in de Tamboerstraat. Ik werkte tot 's avonds elf uur en daar kreeg ik vier gulden voor. TAat heb ik gedaan tot 1917. In dat jaar kwam ik op het Bureau voor Rechtsbijstand. Dat was in die tijd ook alleen maar 's avonds. Pas in 1934 kwam ik daar in vaste dienst. Dat kwam, omdat ik bij de ambachtsschool ontslagen was. Het was in die crisistijd en mindervaliden werden toen op wachtgeld gesteld. Maar gelukkig kon ik bij het Bureau voor Rechtsbijstand komen. Daar heb ik heel wat ellende gezien. Daar zaten ze soms te huilen en dan zei ik: kom, ik ga eens wat gymnastiek doen. Nou en dan maakte ik een „vlag" aan de deurstijl want ik ben altijd erg lenig geweest. Ik maak trouwens nog wel een vlag. Je zou niet zeggen dat ik al 80 jaar ben, hè? Nee, ik zie er nog jong uit. Ik ben ook altijd erg opge wekt hoor. Waar waren we? O ja, nou dan maakte ik de mensen weer aan het lachen. Ik zie de mensen graag lachen. Ik ben zelf ook erg opgewettt, en ik heb altijd veel gevoel voor hu- Zelf heb ik ook veel ellende gekend. Mijn vrouw is al lang overleden. Mijn kinderen zie ik niet meer. Eén zoon heb ik nog die me geregeld komt op zoeken. In de oorlog heb ik vijf kin deren verloren. Ik weet niet waar ik het allemaal aan verdiend heb. O ik ben niet ontevreden, hoor. Ik kan nog steeds voor mezelf zorgen en ik heb niemand nodig, 't Is maar gelukkig, dat ik zo opgewekt ben. M'n kinderen hebben ook nooit re spect voor me gehad. Ik had altijd re spect voor m'n vader. Wij allemaal thuis, m'n broers en m'n zusters, alle maal hoor. We dorsten nooit iets te zeggen, want vader was streng. Wel rechtvaardig hoor, dat wel. Ik heb toch altijd hard voor m'n gezin ge werkt. Ik ben geen ploert geweest. Als ik een ploert was geweest hadden ze me toch bij dat Bureau voor Rechts bijstand niet gehouden? En toen m'n' zoon ging trouwen mocht-ie bij mij in wonen. Mijn schoondochter woonde toen al bij mij in huis. Ik heb ze al tijd allemaal willen helpen» Maar met z'n drieën in dat huis kon niet. Er kwam ruzie en toen ben ik weggegaan. Ik ben op een kamer gaan wonen. Eerst bij een oude dame. Daar heb ik jaren gewoond. Maar toen ze stierf moest ik weg en zodoende ben ik op die zolderkamer in de Middellandstraat terecht gekomen. Och, het kan beter, maar ik mag niet klagen. Ik zorg zelf nog overal voor hoor, voor m'n eten en zo en ik ga ook elke week naar de wasserette. Vind je m'n overhemd niet schoon? Doe ik allemaal nog zelf! Ik ben erg opgewekt, maar soms wordt ik gegrepen door alle ellende die ik zie. Die daklozen bijvoorbeeld. Daar heb ik ook een gedicht op gemaakt: „In stormen en in hageljachten moet ik verblijven dagen en nach ten. En elke dag ga ik de deur uit. Want ik hou van de natuur. Een paar keer per week wandel ik het Kralingse Bos rond. Ieder jaar ga ik met vakantie naar het buitenland. Ik ben aan nie mand gebonden en ik ga overal naar toe waar ik wil. Volgend jaar ga ik naar Joegoslavië. Ja, bij leven en wel zijn hoor. Want ik ben al 80 en je weet nooit. Maar ze zien me altijd graag op reis. Dat komt omdat ik enorm veel humor heb hè. Gelukkig maar hoor, want ik ben graag erg op gewekt". Kaarsrecht liep Dirk de Koning de trap af. Zijn zilvergrijze haar was nog even zichtbaar tussen de mensen op straat. Ton Hougee snel opgevoerd; kamers met stromend water enz. staan bovenaan het verlang lijstje. De wastafel met lampetkan heeft beslist afgedaan! Doch lang niet overal in de vakantieplaatsen hebben de oude hotels zich aan die eisen aange past. Het kwam bv. vorig jaar bij in spectie van een hotel in Oostenrijk nog voor, dat er een toilet zonder water spoeling was. Dat de heer van Vliet eisen tot modernisering in dat opzicht heeft gesteld, laat zich begrijpen Nu is het hoofdkantoor van „De Snel le Vliet" weliswaar in Schiedam geves tigd, doch dit betekent niet, dat de Schiedammers vooraan in de rij staan, al slaan zij beslist geen gek figuur wat hun aantal betreft, zoals de heer Van Vliet ons verteldè. Het grootste aantal van zijn reizigers is afkomstig uit de randstad Holland. Auto-touringcar Wat hij verwacht van de verdere wikkeling van het touringcar-reizen „Beslist geen vermindering, mogelijk enige wijziging. Dat wil zeggen, er zijn de laatste jaren veel mensen in het be zit gekomen van een eigen auto, die dan ook met het gezin ergens naar het buitenland trekken. Doch intussen zijn er anderen, die dit reeds jaren hebben gedaan, er nu genoeg van krijgen, hun auto thuis laten en liever rustig ver voerd worden. Naar mijn mening zal het touringbedrijf zich eerder gaan uit breiden, ook omdat men in het buiten land gauwer kans heeft op een zonni ge vakantie en ook omdat de kosten vrijwel niets meer uitmaken- Voor f 15 per persoon per dag, alles inbegrepen, kan men nauwelijks in eigen land te recht", aldus de heer Van Vliet. Zoals reeds opgemerkt, brengt zijn standpunt inzake de zondagsrust mee, dat b.v. niet op zaterdag vertrokken wordt; dat is meestal op donderdag of vrijdag het geval al naargelang de af te leggen afstand. In zijn reisboekje schrijft de heer Van Vliet o.m.: „Hoe wel onze reizen niet speciaal in chris telijk verband zijn, is het wel zo, dat de zondag onder alle omstandigheden geëerbiedigd wordt. Op zondag wordt nooit gereden en worden geen excur sies georganiseerd. Gelegenheid tot kerkbezoek is aanwezig en in Sommige standplaatseri wordt, bij voldoende be langstelling, een Nederlandse kerkdienst gehouden". Het seizoen 1965 is nu ten einde, het was een druk seizoen met meer dan 10.000 reizigers voor het buitenland, doch heel wat meer voor het binnenland. De plannen voor het nieuwe seizoen zijn reeds in studie en mejuffrouw Wil de Vries, de secretaresse van de hr. Van Vliet heeft daarin ook een belangrijke Evenals haar baas reist ook zij bij tijd en wijle naar de diverse ho tels in de landen waarheen de reizen zullen gaan. In het nieuwe seizoen zul len ook weer enkele bijzondere reizen worden ingelast. In de wintertijd wordt zowel in de werkplaats als op de kan toren alles voor het nieuwe vakantie seizoen in gereedheid gebracht, al „lo pen" er intussen ook nog wel enkele reizen naar de wintersport, naar Enge land enz. Doch, het is weer spoedig voorjaar en dan gaan de vijftig bussen onder de hoede van geroutineerde chauffeurs, waaraan dit mag nog wel even wor den vermeld hoge eisen worden ge steld, weer de lange weg op. Zoals de vakantieganger van 1966 thans reeds be zig is zijn plannen te ordenen, zo doet men dat ook bij „De Snelle Vliet". Of de heer Van Vliet zelf met vakantie gaat? „Thuis, in Hardinxveld, heer lijk met uitzicht over het water", zegt hij. Het behoud van Uwtanden AGENDA SCHIEDAM 14 oktober Musis Sacrum: 20.00 u. Katho lieke Kring: Jules Croiset met „Een avond in het oude Rusland". 15 oktober Het Volksgebouw: 20.00 u. Nivon: Dansensemble „Folklorique". Sursum Corda: 20.00 u. Prot. Interker kelijk Thuisfront: vergadering. Musis Sacrum: 20.00 u. Schied. Accor deon Ver. „K.D.O.": Feestavond. 16 oktober Tivoli: 20.30 u. Scheid. Jazz Sociëteit „Guillaume": Bijeenkomst. 17 oktober Marijke: 20.00 u. „Het Sin gelkwartier": Dansavond. Wijkcentrum: 20.00 u. R.K. Instuif: Dansavond. Stedelijk Museum: Serie litho's „De Val" van Jef Diederen met tekst van Bert Schierbeek tentoongesteld rondom enige voorwerpen van de Tellem-expedi- tie. Galerie Honger: Gustav Meist, schilde rijen, tekeningen en gouaches. Galerie Wiegman: Werken van Joop Brands. Apothekersdienst: Aanvang vrijdagsavonds 6 uur: Apotheek 't Gouden Hert, St. Liduina- straat 58, eelefoon 26 83 64. COöP. RAIFFEISENBANK HAD SPAAROVERSCHOT De maand september leverde voor de Coöp Raiffeisenbank van Maasland een spaaroverschot op van ruim 26.000. In taald ƒ26.453.04. Verschuldigd aan f 101.578.62,- Meer ingelegd dan terugbe- spaarders is f3.240.900.31.-

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Havenloods | 1965 | | pagina 6