Plan voor export-propaganda per schip bleef helaas onuitgewerkt t Gemeentebode W. H. Bos een veelzijdig man 15e jaargang no. 1 donderdag 4 november 10-5 Aan initiatief van Rotterdammer voorbijgegaan: RUGKLACHTEN JOH. GROEN Lzn Schiedam heeft 3500 woningen tekort Plechtige bijeenkomst bij oorlogsmonument Ds. J. W. Zimmerman doet zijn intrede Gemeente verleend bouwvergunningen DE HAVENLOOD weekblad voor Schiedam OPLAGE 26.500 Combinaties met onze edities in Rotterdam, Vlaardingrn, Maassluis, Hoek v. Holland, en/of IJssel en Lekstreek mogelijk: TOTALE OPLAGE 228.000 onder accountantscontrole. Redactie Schiedam: Leo 't Hart, Burg. v. Haarenlaan 916, Telefoon 266900. Aangesloten bij de Nederlandse Huis-aan-Huisblad Pers WESTBLAAK 25, ROTTERDAM TELEFOON 13.21.70 (5 lijnen) POSTGIRO 18344 ADVERTENTIES TOT WOENSDAG 12 UUR UITGAVE STICHTING „DE JEUGDHAVEN" JJEEFT de Nederlandse industrie geer. belangstelling meer voor een ge zamenlijke propaganda in het buitenland? Zelfs niet, wanneer die propaganda gevoerd kan worden tegen een wel bijzonder lage prijs en op een heel aantrekkelijke manier? Ook niet, wanneer die propaganda bijvoorbeeld onze kaas, onze textiel, maar ook onze scheepvaart ten goede kan komen? De 52-jarige heer J. Huijser, directeur van een scheepvaart- en expeditiebedrijf te Rotterdam stelt zich al geruime tijd- deze vragen. Om precies te zijn: hij vraagt zich deze dingen af sinds 22 juni 1953, nadat hij een brief had geschreven aan prins Bernhard. Sinds dien heeft hij onvermoeibare pogingen in het werk gesteld om te komen tot een drijvende tentoonstelling, waarmee in het buitenland propagan da gemaakt zou kunnen worden voor Nederlandse produkten. „Nu zegt iedereen, dat het helemaal niets bijzonders is, zo'n drijvende ten toonstelling. Japan heeft er al jaren een. Dat schip, de „Sakura Maru" is ook in Rotterdam geweest. Frankrijk, Noorwegen en andere landen hebben ook al plannen om speciaal een schip voor dergelijke doeleinden te laten bouwen. Maar in 1953 was het nog iets nieuws. Nederland had de primeur kunnen hebben." technisch bijzonder moeilijk uitvoerbaar. Bovendien vrezen wij, dat de door de heer Huijser opgestelde kostenbereke ning niet juist en daardoor te laag is". Geen order meer A LS het plan technisch zo moeilijk ■f* uitvoerbaar is en zoveel geld kost, hoe heeft Japan het dan gefinancierd en waarom doen andere landen het wel? „Een reis van het Japanse tentoonstel lingsschip kost vijf miljoen dollar", al dus mr. Heldring. „Dat geld wordt ge deeltelijk door de Japanse overheid en gedeeltelijk door het bedrijfsleven opge bracht. Het Nederlandse bedrijfsleven heeft geen belangstelling voor dergelijke dure projecten. De exportsituatie is na melijk van dien aard, dat de meeste be drijven er geen orders meer bij willen hebben. Bovendien kampen zij met per soneelsgebrek en ze kunnen geen bouw vergunningen voor uitbreiding krijgen. Maar dat kan natuurlijk veranderen. En zodra dat het geval is, komt het pftm van de heer Huijser weer aan de orde". De heer Huijser is het niet eens met het standpunt van de heer Heldring. „Er zijn in ons land veei kleinere bedrijven, die graag zouden willen exporteren, maar die zelf niet het geld kunnen op brengen om bijvoorbeeld in Zuid-Ameri- ka enige exposities te houden. Ik heb uitgerekend, dat ze op een tentoonstel lingsschip van 30.000 ton ongeveer zeven a achthonderd gulden per vierkante me ter expositieruimte per reis zouden moe ten betalen. Dat kunnen ook de kleinere bedrijven opbrengen". De meningen staan dus tegenover el- De heer Huijser graaft in de stapels correspondentie en onderstreept zijn be toog met de vele brieven, die hij over zijn plannen heeft geschreven. Brieven aar. instanties, die de export willen be vorderen, brieven 'aan personen, die hij warm wilde maken voor zijn ideeën en brieven aan prins Bernhard, die in Zuid Amerika zoveel good-will voor de Neder landse industrie heeft gekweekt. „Ik heb er heel wat werk aan besteed en we hebben uren met belangstellenden zitten praten, maar het is nooit gelukt de zaak rond te krijgen". Geschikt schip IN 1953 kreeg de heer Huijser van de particuliere secretaris van prins Bernhard een brief, waarin stond, dat zijn plannen de volle aandacht van de prins hadden. De heer Huijser werd ver wezen naar die instanties, die zich bezig houden met de collectieve bewerking van buitenlandse markten. „Dat heb ik toen gedaan", aldus de heer Huijser. „Ik stuurde een brief naar de Stichting Ne derlandse Export Combinatie in Utrecht. Ik mocht naai Utrecht komen om de zaak te bespreken, mits ik dat in een half uurtje kon doen. Daar heb ik maar niet op gereageerd". De heer Huijser liet toen de zaak een tijdje rusten, al betekende dat niet, dat hij de zaak uit zijn hoofd zette. Berich ten over het Japanse tentoonstellings schip deden zijn activiteiten herleven en hij nam contact op met de inmiddels opgerichte Centrale Kamer van Handels- bevordering. Nu ging hii een stap ver- di Hij informeerde naar de mogelijk heid om een geschikt schip voor dit doel gedurende enkele jaren te charteren. Hij vend zijn ideaal: een schip, dat nog in aanbouw was en dus als tentoonstellings schip tevens een voorbeeld was van wat de Nederlandse scheepsbouw vermocht. Het was het m.s. Rijn, dat in aan bouw is voor Vinke en Co. en dat bin nenkort van de werf zal komen. Zijn be rekeningen wezen uit, dat de kosten wel hoog zouden zijn, maar dat zij door de deelnemers gemakkelijk gedragen kon den worden. Een briefwisseling met de Centrale Ka mer van Handelsbevordering volgde. Te vens voerde de heer Huijser gesprekken met de Hollandse Scheepvaart Inspectie o\ er de mogelijkheid om een schip tij delijk te verbouwen tot tentoonstellings schip. Afschriften van zijn corresponden tie stuurde hij naar prins Bernhard. Emmer koud water i het vorig en emmer koud water over mij been werd gegooid", aldus de heer Huijser. „Op die dag kreeg ik een brief van de Centrale Ka mer van Handelsbevordering, waarin mij namens mr. H. W. A. Heldring werd meegedeeld, dat men van het project af zag in verband met andere activiteiten, waar voorrang aan gegeven moest wor den. Daarna heb ik nog privé een brief geschreven aan de heer Sidney van den Berg, die toch ook de bevordering van de export voorstaat, maar op die brief heb ik zelfs niet eens antwoord gehad". De heer Huijser exporteert zelf niets. Zijn enige bemoeienissen met goederen, die geëxporteerd worden, bestaan in liet vervoer. Vanwaar dan zijn hardnekkige streven naar de verwezenlijking van zijn plannen? „Omdat ik de export voor on ze economie zo belangrijk vind", zegt hij, „en omdat ik er van overtuigd ben, dat we al onze krachten moeten inspan nen om de buitenlandse concurrentie het hoofd te kunnen bieden. Maar verder toch ook wel, omdat ik er brood in zag. Kijk, zo'n tentoonstellingsschip moet „gerund" worden en ik hoopte, dat ik dat dan zou kunnen gaan doen. Ik zit van mijn jeugd af al in de scheepvaart en ik heb erg veel gereisd". En dan de vraag: waar komt de af wijzing van de Centrale Kamer van Han delsbevordering zo plotseling vandaan? Mr. H. W. A. Heldring zegt er het vol gende over. „Ik waardeer het optimis me van de heer Huijser en wij hebben wel degelijk belangstelling voor zijn plannen. Ons bureau bestaat nu een jaar of drie en voordat de heer Huijser con tact met ons opnam, hadden wij er ook wel eens aan gedacht. Het plan is echter Leo een Groen's Gezondheidsplaat onder Uw matree (It mm dik met ventilatiegaten) 190x130cm 22.50 FMAH JUWELIER kaar. Maar, zo kan men zich terecht af vragen, heeft de Nederlandse industrie dan tien jaar lang al geen belangstelling voor propaganda in het buitenland? En is het werkelijk over de hele linie zo dat het Nederlandse bedrijfsleven geen nieu we exportorders meer aankan? Dat lijkt ons fataal. Zo ja, dan wordt het overigens tijd, dat een en ander ook aan prins Bernhard wordt meegedeeld, zodat hij als good-will-ambassadeur geen moei te meer hoeft te doen B. en W. willen algeheel saneringsplan van Gorzen Naar aanleiding van een desbetreffen de vraag in de raadscommissie delen B. en W. van Schiedam mede, dat het noodzakelijk wordt geacht dat voor de Gorzen een algeheel saneringsplan komt. Hiertoe is aan het bureau opdracht ge geven. Omtrent het plan der stadssanering delen B. en W. mede: Twee jaren waren nodig voor het ont werpen van een basisplan voor de oude binnenstad en twee jaren zijn nodig voor de uitwerking daarvan. Zodra de werkzaamheden zover zijn gevorderd, dat rapportering mogelijk is, zal rapport worden uitgebracht. Het E.T.I. zal, naar mag worden ver wacht, met zijn onderzoek nog dit na jaar gereedkomen. Tevens zullen de rap porten hierover nog voor het einde van het jaar ter bestudering gereed zijn. Na het gereedkomen der rapporten van het E.T.I. zullen wij aan de Com missie Stadsontwikkeling een rapport uitbrengen waarin de door de stede- bouwkundige aan te houden beleidslij nen zullen zijn verwerkt. Tj^anneer in een jaar tijd onge- veer 3500 woningen gebouwd konden worden in de goedkope sector, dan zou in Schiedam een vrijwel normale toestand op wo- ninggebied zijn ontstaan", zo luidt de conclusie van B. en W. naar aanleiding van vragen in de be grotingscommissie omtrent de wo ningtekort in Schiedam. WU men het zuivere woningtekort op dit ogenblik bepalen, dan dient men ten minste rekening te houden met het bij bureau huisvesting ingeschreven aantal inwonende gezinnen van drie of meer personen, echtparen en aanstaande echt paren, die geen zelfstandige woonruimte hebben, en met het aantal van hen, die „JONG SCHIEDAM GAAT VERHUIZEN Zondag, 7 november, zal de R.K. In stuif: „Jong Schiedam" intrek gaan ne men in gebouw Arcade, omdat door toe nemend aantal leden de zaal in Nieuw- land Wijkcentrum te klein werd Bij het afscheid van de fa. Tenwolde die het gebouw verzorgt, sprak de voor zitter van „Jong Schiedam" woorden van dankbaarheid en bood mevrouw Tenwolde bloemen aan. Begrotingscommissie wil speelterrein voor jeugd Naar aanleiding van klachten over vernielzucht en baldadigheid van de jeugd, is in de begrotingscommissie ge vraagd naar speelgelegenheden voor de jeugd van 10-15 jaar. Hierop antwoorden B. en W. Er zijn reeds enkele terreinen voor ongeorganiseerde sport voor genoemde leeftijdsgroep gereedgemaakt. 1. Nieuwe Damlaan hoek Burgemees ter van Haarenlaan: 2. Nieuwe Damlaan langs oprit naar de Vlaardingerdijk; 3. Burgemeester van Haarenlaan hoek Vlaardingerdijk. Onderzocht zal worden of er nog meer mogelijkheden zijn. Onzerzijds zij hierbij aangetekend, dat gebrek aan politietoezicht waarschijnlijk mede oorzaak is, dat niettemin de jeugd de gazons tussen de flats als voetbal veld gebruiken, hoewel van de zijde van plantsoenen- en andere gemeente lijke diensten herhaaldelijk medewerking van de ouders is verzoent dit te voor komen, omdat de grasvelden en aan- piantingen worden vernield en boven dien voor de bewoners der flats soms enorm en hinderlijk lawaai door de jeugd wordt gemaakt. Afzettingen met prikkeldraad bleken ook al geen effect te sorteren i jQe hoofdbode van de ge meente Schiedam, de heer W. H. Bos is beslist niet iemand, die met zyn lege tyd geen raad weet. Hy heeft zijn gewone dag taak, die voor een bode van de gemeente op zich zelf al veelzijdig is. Naast zijn dagtaak, heeft hy nog menige „avondtaak", niet alleen vanwege de maan delijkse gemeenteraadsver gadering, maar er zyn ook verschillende commissie en ander soort vergaderingen „ten stadhuize", waarover hy mede zijn zq^n<* heeft uit testrekken, Wanneer het dan komt tof zijn „vrije tyd", dan heeft de heer Bos een keuze tussen: hout- en figuurzaagwerk; elektro technische karweitjes; ra diotechniek, boetseren en nog minstens een dozijn an dere hobby-bezigheden. Wanneer men de heer Bos vraagt, wat hij nu eigenlijk het liefst doet we laten uiteraard zijn ambtsbezigheden buiten beschouwing dan moet hy toch wel een poosje nadenken. Een beetje aarzelend antwoordt h(j dan: „Radiotechniek." Zün „atelier" is een verzamelplaats van zijn hobbies, althans ten dele. Want er staan hele- en halve werkstukken van zijn boetseerkunst; in een hoek van de tafel staat een half gesloopt af tans radiotoestel en een meetapparaat; in een andere hoek de resultaten van zün houtsnijwerk. En verder staan verdeeld over de zolders een klein zaagma- chientje, onderdelen uit de ca ravan, een grote kampeertent op herstel te wachten en bevat een werkbank allerlei gereed schappen. Om het terrein van de belangstelling van hoofdbode Bos nog maar wat verder te omschrijven, hij is in het bezit van het middenstandsdiploma, het diploma ambachtschool, leraarsdiploma handen arbeid, V.N.V.-diploma als sterkstroom monteur en elektrotechniker, diploma radiomonteür en cursist der Rotter damse Akademie voor Beeldende Kun sten, waarvan hij aldus de heer Bos een levenslang cursist zal blij ven, al is dat mogelijk wat royaal ge zegd. Maar op dat punt komt de heer Bos nooit „uitgestudeerd" zo verklaart hij. Ondanks dat alles vindt de heer Bos toch nog wel tijd dochter deze beslist noodzakc Chaam te genieten, waar dan zijn cara van op het recreatiecentrum staat. En natuurlijk schiet er ook wel tijd voor huiselijkheid over. Maar overigens: zich vervelen doet de heer Bos beslist niet. De belangstelling voor de techniek had de heer Bos vastgehouden en hij ging op 36-jarige leeftijd! aan de stu die. De heer Bos kwam op een gegeven moment in kennis met een ambtenaar van de gemeente, die met iets klem zat. Hij had n.l. enkele onderduikers, die „weggewerkt" moesten worden. Daar toe moest dan onder de vloer een soort van „onderduik-luik" worden gemaakt. Dat knutselde de heer Bos voor elkaar maar hij nam de gelegenheid te baat, om naar een aanstelling bij het gemeen telijk elektriciteitsbedrijf te solliciteren. Toen een vakature van hulpbode ten stadhuize zich voordeed, trok de heer Bos z'n beste pak aan en ging bij het toenmalige college van B. en W. sollici teren. De heer Bos werd hulpbode, later bode en toen de heer Jurgens overleed, werd hij hoofdbode. Maar de heer Bos is er de man niet naar om als hij de deur van het stad huis achter zich sluit, in een gemakke lijke stoel bij het radiotoestel of nu bij het televisietoestel te gaan zitten. Wan neer hij nu de hand kan leggen op een radiotoestel uit de eerste dagen, dan sloopt hij dat vakkundig om er weer iets nieuws van te maken. Dat is zo maar liefhebberij. Vooral gedurende de bezettingstijd was het moeilijk om een arbeidzaam mens als de heer Bos is, aan de gang te houden. Toen kwam hij tot het fijne houtsnijwerk, waarvan pracht exemplaren zijn te bewonderen. Een pelikaan, diverse vogels etc. kwa men onder zijn vaardige handen tot stand. En plots kwam er de liefde voor de boetseerkunst bij. Dat kun je niet zo maar vanzelf en dus ging de heer Bos een avondcursus aan de Rotterdamse Akademie volgen. Dat is nu vier jaar geleden en op het moeizame pad van deze kunst, heeft de heer Bos al mooie resultaten bereikt. Boetseren is net zoals met alle kunst niet te leren, wanneer je dat niet in je vingers hebt. Daar zijn sprekende voorbeelden van in zijn werkstukken. Het gelaatsmodël van zijn dochter An ja, van zijn kleinzoontjes, van de kunstenaar Rien Bout en vele anderen dóe als model dienden, vullen het atelier van de heer Bos. Het is een hele procedure dat vervaardigen van een gipsmodel, dat eerst uit klei wordt gemaakt en later met gips vol gestort, waarna het klei wordt verwijderd. Het is een werkje, dat de grootste voorzich tigheid vereist, want al is het gips met kruishoutjes en ijzerdraad versterkt, er is grote zorg nodig om de juiste en spre kende afdruk te verkrijgen. Met dit alles vult de heer Bos zijn vrije tijd. BLANC DE BOEUF OSSEWIT Het Belgische frituurvet, stearinevr|). VRAAG UW WINKELIER Zondag, 7 november, 's middags om twaalf uur zal bij het oorlogsmonument in de Plantage een korte en sobere plechtigheid plaatsvinden ter herdenking van de gevallenen uit de beide wereld oorlogen. Tijdens deze plechtigheid zal de bur gemeester namens het gemeentebestuur en de ingezetenen van Wandsworth een klaprozenkrans bij het monument leg gen. zich in deze gemeente willen vestigen, omdat zij hier werkzaam zijn. Deze aan tallen zijn resp. ca. 1100 en 1050. Vanzelfsprekend dient men daarbij te voegen het aantal van de binnen afzien bare tijd (bijv. 2 jaar) te verwachten saneringsgevallen (ca 400), onttrekkin gen aan de bestemming (per jaar gemid deld ca. 30 a 40) en de aanvragen van hen die in zéér onaantrekkelijke wonin gen verblijven ca. 1000. Men ban daarbij nog voegen een aantal grote gezinnen dat véél te klein woont en niet geholpen kan worden, omdat er niet voldoende grote woningen vrijkomen en gebouwd wor- Medegedeeld kan worden, dat in de periode van 1 oktober 1964 tot 1 oktober 1965 langer dan 3 maanden hebben leeg- gestaan: 64 woningen. Men dient er re kening mede te houden, dat in dezelfde periode ca. 1700 vrijkomende woningen door het bureau Huisvesting zijn behan deld. Voor de eerste maal betrokken nieuwe woningen en woning-ruilen zijn hierin niet begrepen. Er zijn meerdere redenen, waarom een woning enige tijd kan leegstaan, nl. 1 hoge koopprijs met als gevolg tijd rovende onderhandelingen met meerde re gegadigden: 10 woningen. 2. Onrendabele, veelal grote, dure, soms ouderwetse koop- of huurwoningen, welke zonder voldoende (zeer schaars) huispersoneel vrijwel niet te bewonen zijn: 8 woningen. 3. Het zodanig slecht onderhouden zijn, uitwendig door de eigenaar en of inwen dig door de laatste huurder, van wel gangbare woningen, dat het redelijk weer bewoonbaar maken ervan hoge bedra gen vordert. Als gevolg hiervan bedan ken vele voor deze woningen in aanmer king komende kandidaten en vergt het vinden van een liefhebber veel moeite en dus tijd, zowel van de eigenaar als van het bureau Huisvesting. Meer'"re malen worden dan kandidaten opgege ven en door de eigenaar bezocht: 8 wo ningen. 4. Minder gangbare onaantrekkelij ke en slechte woningen. De praktijk wijst wel uit, dat zelden oudere kandi daten deze woningen accepteren, omdat zij erop rekenen, dat zij binnen niet al jongeren een kans. Overigens geldt hier aanmerking zullen komen. Da krijgen te lange tijd voor een betere woning m hetzelfde als onder 3: 6 woningen 5. Wel min of meer gangbare wonin gen, echter gelegen in minder aantrekke lijke straten of buurten. 4 woningen. Het opknappen van de onder 3. 4 en 5 bedoelde woningen kan eveneens tijd vor deren, omdat dit, ter besparing van kos ten veelal in de vrije tijd moet geschie den. 6. Tijdelijk gereserveerd geweest voor saneringsgevallen en wanbetalers: 11 wo ningen. 7. Woningen betrokken bij b.v. erfenis kwesties, als gevolg waarvan zij enige tijd hebben leeggestaan: 7 woningen. 8. Verschil omtrent de kandidaten tus sen de eigenaar en het bureau huisves ting. Dit leidt echter zelden tot langdu rig leegstaan: 7 woningen. 9. Dienstwoningen, welke ten behoeve van nieuwe werknemers werden geres taureerd: 3 woningen. B. en W. hebben omtrent het leeg staan van woningen in september van de chef van het bureau huisvesting ren uitvoerig rapport ontvangen, waaruit ons is gebleken dat dit probleem niet ver ontrustend is. Ook in andere gemeenten kampt men met hetzelfde euvel. Van zelfsprekend wordt getracht leegstaan van woningen zoveel mogeiyk te beper ken. Zondag, 14 november, zal ds. J. W. Zimmerman worden bevestigd en daar na zijn intrede doen als predikant in wijkgemeente 2 der Hervormde gemeen te van Schiedam. De dienst begint om 5 uur waarna om 6.30 uur in de zaal van gebouw „Irene" een besloten b:j- eenkomst wordt gehouden om met de predikant en mevr. Zimmerman kennis te maken. Het gemeentebestuur van Schiedam verleend6 gende bouwvergunningen 1. Rayonbouwkundige voor Rotterdam eh Utrecht van het Staatsbedrijf der P.T.T., voor de bouw van een hulppost kantoor (noodgebouw) op een terrein ten noorden van de Hargsingel (voor 5 jaar: 2. N V. Bierbrouwerij ,,De Drie Hoef ijzers te Breda, voor verbouwing van het pand Newtonstraat 52-54, zulks door het maken van een caféruimte op de be- ganegronayprdieping; 3. Handéfmij. J. J. de Wit Zonen N.V. te Rotterdam, voor het slopen van de bovenverdieping van het pand Bak kerstraat 15, en het aanbrengen van een plat dak op dit pand; 4. Automobielbedrijf Garage Unique N.V. alhier tot de l}ouw van een bedrijfs pand (bedrijfs- en kantoorruimte en bo venwoning) op een perceel aan de Kom- miezenlaan; 5. J. A. Lelieveldt te Rotterdam tot de bouw van een verdieping boven de :n aanbouw zijnde opslagruimte van Coe- berghs Distilleerderij N.V. aan de Cou- wehovenstraat: 6. W. Neeleman te Rotterdam tot ver bouwing van het pand Boerhaavelaan 61c, zulks door het maken van een dou checel op de slaapverdieping; 7. L. Nleuwburg en Zn. N.V. alhier, tot verbouwing van het pand Hafeastraat 71 alhier, zulks door het maken van 2 dakkapellen in de zijgevel; 8. C. Wolthuis alhier, tot verbouwing van de voorgevel van het pand Middel- harnissestraat 25; 9. W. Bakker alhier, tot verbouwing van het pand Noordmolenstraat 24, zulks door het maken van een plat dak, het veranderen van de gevels en het wijzi gen van de indeling.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Havenloods | 1965 | | pagina 1