Plan voor export-propaganda per
schip bleef helaas onuitgewerkt
t
Gemeentebode W. H. Bos
een veelzijdig man
15e jaargang no. 1 donderdag 4 november 10-5
Aan initiatief van Rotterdammer voorbijgegaan:
RUGKLACHTEN
JOH. GROEN Lzn
Schiedam heeft 3500
woningen tekort
Plechtige bijeenkomst
bij oorlogsmonument
Ds. J. W. Zimmerman
doet zijn intrede
Gemeente verleend
bouwvergunningen
DE HAVENLOOD
weekblad voor Schiedam
OPLAGE 26.500
Combinaties met onze edities in Rotterdam, Vlaardingrn,
Maassluis, Hoek v. Holland, en/of IJssel en Lekstreek
mogelijk:
TOTALE OPLAGE 228.000
onder accountantscontrole.
Redactie Schiedam: Leo 't Hart, Burg. v. Haarenlaan 916,
Telefoon 266900.
Aangesloten bij de Nederlandse Huis-aan-Huisblad Pers
WESTBLAAK 25, ROTTERDAM
TELEFOON 13.21.70 (5 lijnen)
POSTGIRO 18344
ADVERTENTIES TOT WOENSDAG 12 UUR
UITGAVE STICHTING „DE JEUGDHAVEN"
JJEEFT de Nederlandse industrie geer. belangstelling meer voor een ge
zamenlijke propaganda in het buitenland? Zelfs niet, wanneer die
propaganda gevoerd kan worden tegen een wel bijzonder lage prijs en
op een heel aantrekkelijke manier? Ook niet, wanneer die propaganda
bijvoorbeeld onze kaas, onze textiel, maar ook onze scheepvaart ten
goede kan komen? De 52-jarige heer J. Huijser, directeur van een
scheepvaart- en expeditiebedrijf te Rotterdam stelt zich al geruime tijd-
deze vragen. Om precies te zijn: hij vraagt zich deze dingen af sinds 22
juni 1953, nadat hij een brief had geschreven aan prins Bernhard. Sinds
dien heeft hij onvermoeibare pogingen in het werk gesteld om te komen
tot een drijvende tentoonstelling, waarmee in het buitenland propagan
da gemaakt zou kunnen worden voor Nederlandse produkten.
„Nu zegt iedereen, dat het helemaal niets bijzonders is, zo'n drijvende ten
toonstelling. Japan heeft er al jaren een. Dat schip, de „Sakura Maru" is ook
in Rotterdam geweest. Frankrijk, Noorwegen en andere landen hebben ook al
plannen om speciaal een schip voor dergelijke doeleinden te laten bouwen. Maar
in 1953 was het nog iets nieuws. Nederland had de primeur kunnen hebben."
technisch bijzonder moeilijk uitvoerbaar.
Bovendien vrezen wij, dat de door de
heer Huijser opgestelde kostenbereke
ning niet juist en daardoor te laag is".
Geen order meer
A LS het plan technisch zo moeilijk
■f* uitvoerbaar is en zoveel geld kost,
hoe heeft Japan het dan gefinancierd en
waarom doen andere landen het wel?
„Een reis van het Japanse tentoonstel
lingsschip kost vijf miljoen dollar", al
dus mr. Heldring. „Dat geld wordt ge
deeltelijk door de Japanse overheid en
gedeeltelijk door het bedrijfsleven opge
bracht. Het Nederlandse bedrijfsleven
heeft geen belangstelling voor dergelijke
dure projecten. De exportsituatie is na
melijk van dien aard, dat de meeste be
drijven er geen orders meer bij willen
hebben. Bovendien kampen zij met per
soneelsgebrek en ze kunnen geen bouw
vergunningen voor uitbreiding krijgen.
Maar dat kan natuurlijk veranderen. En
zodra dat het geval is, komt het pftm
van de heer Huijser weer aan de orde".
De heer Huijser is het niet eens met
het standpunt van de heer Heldring. „Er
zijn in ons land veei kleinere bedrijven,
die graag zouden willen exporteren,
maar die zelf niet het geld kunnen op
brengen om bijvoorbeeld in Zuid-Ameri-
ka enige exposities te houden. Ik heb
uitgerekend, dat ze op een tentoonstel
lingsschip van 30.000 ton ongeveer zeven
a achthonderd gulden per vierkante me
ter expositieruimte per reis zouden moe
ten betalen. Dat kunnen ook de kleinere
bedrijven opbrengen".
De meningen staan dus tegenover el-
De heer Huijser graaft in de stapels
correspondentie en onderstreept zijn be
toog met de vele brieven, die hij over
zijn plannen heeft geschreven. Brieven
aar. instanties, die de export willen be
vorderen, brieven 'aan personen, die hij
warm wilde maken voor zijn ideeën en
brieven aan prins Bernhard, die in Zuid
Amerika zoveel good-will voor de Neder
landse industrie heeft gekweekt. „Ik heb
er heel wat werk aan besteed en we
hebben uren met belangstellenden zitten
praten, maar het is nooit gelukt de zaak
rond te krijgen".
Geschikt schip
IN 1953 kreeg de heer Huijser van de
particuliere secretaris van prins
Bernhard een brief, waarin stond, dat
zijn plannen de volle aandacht van de
prins hadden. De heer Huijser werd ver
wezen naar die instanties, die zich bezig
houden met de collectieve bewerking van
buitenlandse markten. „Dat heb ik toen
gedaan", aldus de heer Huijser. „Ik
stuurde een brief naar de Stichting Ne
derlandse Export Combinatie in Utrecht.
Ik mocht naai Utrecht komen om de
zaak te bespreken, mits ik dat in een
half uurtje kon doen. Daar heb ik maar
niet op gereageerd".
De heer Huijser liet toen de zaak een
tijdje rusten, al betekende dat niet, dat
hij de zaak uit zijn hoofd zette. Berich
ten over het Japanse tentoonstellings
schip deden zijn activiteiten herleven en
hij nam contact op met de inmiddels
opgerichte Centrale Kamer van Handels-
bevordering. Nu ging hii een stap ver-
di Hij informeerde naar de mogelijk
heid om een geschikt schip voor dit doel
gedurende enkele jaren te charteren. Hij
vend zijn ideaal: een schip, dat nog in
aanbouw was en dus als tentoonstellings
schip tevens een voorbeeld was van wat
de Nederlandse scheepsbouw vermocht.
Het was het m.s. Rijn, dat in aan
bouw is voor Vinke en Co. en dat bin
nenkort van de werf zal komen. Zijn be
rekeningen wezen uit, dat de kosten wel
hoog zouden zijn, maar dat zij door de
deelnemers gemakkelijk gedragen kon
den worden.
Een briefwisseling met de Centrale Ka
mer van Handelsbevordering volgde. Te
vens voerde de heer Huijser gesprekken
met de Hollandse Scheepvaart Inspectie
o\ er de mogelijkheid om een schip tij
delijk te verbouwen tot tentoonstellings
schip. Afschriften van zijn corresponden
tie stuurde hij naar prins Bernhard.
Emmer koud water
i het vorig
en emmer
koud water over mij been werd gegooid",
aldus de heer Huijser. „Op die dag
kreeg ik een brief van de Centrale Ka
mer van Handelsbevordering, waarin
mij namens mr. H. W. A. Heldring werd
meegedeeld, dat men van het project af
zag in verband met andere activiteiten,
waar voorrang aan gegeven moest wor
den. Daarna heb ik nog privé een brief
geschreven aan de heer Sidney van den
Berg, die toch ook de bevordering van
de export voorstaat, maar op die brief
heb ik zelfs niet eens antwoord gehad".
De heer Huijser exporteert zelf niets.
Zijn enige bemoeienissen met goederen,
die geëxporteerd worden, bestaan in liet
vervoer. Vanwaar dan zijn hardnekkige
streven naar de verwezenlijking van zijn
plannen? „Omdat ik de export voor on
ze economie zo belangrijk vind", zegt
hij, „en omdat ik er van overtuigd ben,
dat we al onze krachten moeten inspan
nen om de buitenlandse concurrentie het
hoofd te kunnen bieden. Maar verder
toch ook wel, omdat ik er brood in zag.
Kijk, zo'n tentoonstellingsschip moet
„gerund" worden en ik hoopte, dat ik
dat dan zou kunnen gaan doen. Ik zit
van mijn jeugd af al in de scheepvaart
en ik heb erg veel gereisd".
En dan de vraag: waar komt de af
wijzing van de Centrale Kamer van Han
delsbevordering zo plotseling vandaan?
Mr. H. W. A. Heldring zegt er het vol
gende over. „Ik waardeer het optimis
me van de heer Huijser en wij hebben
wel degelijk belangstelling voor zijn
plannen. Ons bureau bestaat nu een jaar
of drie en voordat de heer Huijser con
tact met ons opnam, hadden wij er ook
wel eens aan gedacht. Het plan is echter
Leo een
Groen's Gezondheidsplaat
onder Uw matree
(It mm dik met ventilatiegaten)
190x130cm 22.50
FMAH JUWELIER
kaar. Maar, zo kan men zich terecht af
vragen, heeft de Nederlandse industrie
dan tien jaar lang al geen belangstelling
voor propaganda in het buitenland? En
is het werkelijk over de hele linie zo dat
het Nederlandse bedrijfsleven geen nieu
we exportorders meer aankan? Dat
lijkt ons fataal. Zo ja, dan wordt het
overigens tijd, dat een en ander ook aan
prins Bernhard wordt meegedeeld, zodat
hij als good-will-ambassadeur geen moei
te meer hoeft te doen
B. en W. willen algeheel
saneringsplan van Gorzen
Naar aanleiding van een desbetreffen
de vraag in de raadscommissie delen
B. en W. van Schiedam mede, dat het
noodzakelijk wordt geacht dat voor de
Gorzen een algeheel saneringsplan komt.
Hiertoe is aan het bureau opdracht ge
geven.
Omtrent het plan der stadssanering
delen B. en W. mede:
Twee jaren waren nodig voor het ont
werpen van een basisplan voor de oude
binnenstad en twee jaren zijn nodig voor
de uitwerking daarvan.
Zodra de werkzaamheden zover zijn
gevorderd, dat rapportering mogelijk is,
zal rapport worden uitgebracht.
Het E.T.I. zal, naar mag worden ver
wacht, met zijn onderzoek nog dit na
jaar gereedkomen. Tevens zullen de rap
porten hierover nog voor het einde van
het jaar ter bestudering gereed zijn.
Na het gereedkomen der rapporten
van het E.T.I. zullen wij aan de Com
missie Stadsontwikkeling een rapport
uitbrengen waarin de door de stede-
bouwkundige aan te houden beleidslij
nen zullen zijn verwerkt.
Tj^anneer in een jaar tijd onge-
veer 3500 woningen gebouwd
konden worden in de goedkope
sector, dan zou in Schiedam een
vrijwel normale toestand op wo-
ninggebied zijn ontstaan", zo luidt
de conclusie van B. en W. naar
aanleiding van vragen in de be
grotingscommissie omtrent de wo
ningtekort in Schiedam.
WU men het zuivere woningtekort op
dit ogenblik bepalen, dan dient men ten
minste rekening te houden met het bij
bureau huisvesting ingeschreven aantal
inwonende gezinnen van drie of meer
personen, echtparen en aanstaande echt
paren, die geen zelfstandige woonruimte
hebben, en met het aantal van hen, die
„JONG SCHIEDAM
GAAT VERHUIZEN
Zondag, 7 november, zal de R.K. In
stuif: „Jong Schiedam" intrek gaan ne
men in gebouw Arcade, omdat door toe
nemend aantal leden de zaal in Nieuw-
land Wijkcentrum te klein werd
Bij het afscheid van de fa. Tenwolde
die het gebouw verzorgt, sprak de voor
zitter van „Jong Schiedam" woorden
van dankbaarheid en bood mevrouw
Tenwolde bloemen aan.
Begrotingscommissie wil
speelterrein voor jeugd
Naar aanleiding van klachten over
vernielzucht en baldadigheid van de
jeugd, is in de begrotingscommissie ge
vraagd naar speelgelegenheden voor de
jeugd van 10-15 jaar. Hierop antwoorden
B. en W.
Er zijn reeds enkele terreinen voor
ongeorganiseerde sport voor genoemde
leeftijdsgroep gereedgemaakt.
1. Nieuwe Damlaan hoek Burgemees
ter van Haarenlaan: 2. Nieuwe Damlaan
langs oprit naar de Vlaardingerdijk; 3.
Burgemeester van Haarenlaan hoek
Vlaardingerdijk.
Onderzocht zal worden of er nog meer
mogelijkheden zijn.
Onzerzijds zij hierbij aangetekend, dat
gebrek aan politietoezicht waarschijnlijk
mede oorzaak is, dat niettemin de jeugd
de gazons tussen de flats als voetbal
veld gebruiken, hoewel van de zijde
van plantsoenen- en andere gemeente
lijke diensten herhaaldelijk medewerking
van de ouders is verzoent dit te voor
komen, omdat de grasvelden en aan-
piantingen worden vernield en boven
dien voor de bewoners der flats soms
enorm en hinderlijk lawaai door de
jeugd wordt gemaakt.
Afzettingen met prikkeldraad bleken
ook al geen effect te sorteren i
jQe hoofdbode van de ge
meente Schiedam, de
heer W. H. Bos is beslist
niet iemand, die met zyn
lege tyd geen raad weet.
Hy heeft zijn gewone dag
taak, die voor een bode
van de gemeente op zich
zelf al veelzijdig is. Naast
zijn dagtaak, heeft hy nog
menige „avondtaak", niet
alleen vanwege de maan
delijkse gemeenteraadsver
gadering, maar er zyn ook
verschillende commissie en
ander soort vergaderingen
„ten stadhuize", waarover
hy mede zijn zq^n<* heeft
uit testrekken, Wanneer
het dan komt tof zijn „vrije
tyd", dan heeft de heer Bos
een keuze tussen: hout- en
figuurzaagwerk; elektro
technische karweitjes; ra
diotechniek, boetseren en
nog minstens een dozijn an
dere hobby-bezigheden.
Wanneer men de heer Bos
vraagt, wat hij nu eigenlijk het
liefst doet we laten uiteraard
zijn ambtsbezigheden buiten
beschouwing dan moet hy
toch wel een poosje nadenken.
Een beetje aarzelend antwoordt
h(j dan: „Radiotechniek." Zün
„atelier" is een verzamelplaats
van zijn hobbies, althans ten
dele. Want er staan hele- en
halve werkstukken van zijn
boetseerkunst; in een hoek van
de tafel staat een half gesloopt
af tans radiotoestel en een
meetapparaat; in een andere
hoek de resultaten van zün
houtsnijwerk.
En verder staan verdeeld over
de zolders een klein zaagma-
chientje, onderdelen uit de ca
ravan, een grote kampeertent
op herstel te wachten en bevat
een werkbank allerlei gereed
schappen.
Om het terrein van de belangstelling
van hoofdbode Bos nog maar wat verder
te omschrijven, hij is in het bezit van
het middenstandsdiploma, het diploma
ambachtschool, leraarsdiploma handen
arbeid, V.N.V.-diploma als sterkstroom
monteur en elektrotechniker, diploma
radiomonteür en cursist der Rotter
damse Akademie voor Beeldende Kun
sten, waarvan hij aldus de heer
Bos een levenslang cursist zal blij
ven, al is dat mogelijk wat royaal ge
zegd.
Maar op dat punt komt de heer Bos
nooit „uitgestudeerd" zo verklaart hij.
Ondanks dat alles vindt de heer Bos
toch nog wel tijd
dochter
deze beslist noodzakc
Chaam te genieten, waar dan zijn cara
van op het recreatiecentrum staat.
En natuurlijk schiet er ook wel tijd
voor huiselijkheid over.
Maar overigens: zich vervelen doet de
heer Bos beslist niet.
De belangstelling voor de techniek had
de heer Bos vastgehouden en hij ging
op 36-jarige leeftijd! aan de stu
die.
De heer Bos kwam op een gegeven
moment in kennis met een ambtenaar
van de gemeente, die met iets klem zat.
Hij had n.l. enkele onderduikers, die
„weggewerkt" moesten worden. Daar
toe moest dan onder de vloer een soort
van „onderduik-luik" worden gemaakt.
Dat knutselde de heer Bos voor elkaar
maar hij nam de gelegenheid te baat,
om naar een aanstelling bij het gemeen
telijk elektriciteitsbedrijf te solliciteren.
Toen een vakature van hulpbode ten
stadhuize zich voordeed, trok de heer
Bos z'n beste pak aan en ging bij het
toenmalige college van B. en W. sollici
teren. De heer Bos werd hulpbode, later
bode en toen de heer Jurgens overleed,
werd hij hoofdbode.
Maar de heer Bos is er de man niet
naar om als hij de deur van het stad
huis achter zich sluit, in een gemakke
lijke stoel bij het radiotoestel of nu bij
het televisietoestel te gaan zitten. Wan
neer hij nu de hand kan leggen op een
radiotoestel uit de eerste dagen, dan
sloopt hij dat vakkundig om er weer
iets nieuws van te maken. Dat is zo
maar liefhebberij. Vooral gedurende de
bezettingstijd was het moeilijk om een
arbeidzaam mens als de heer Bos is,
aan de gang te houden. Toen kwam hij
tot het fijne houtsnijwerk, waarvan
pracht exemplaren zijn te bewonderen.
Een pelikaan, diverse vogels etc. kwa
men onder zijn vaardige handen tot
stand.
En plots kwam er de liefde voor de
boetseerkunst bij. Dat kun je niet zo
maar vanzelf en dus ging de heer Bos
een avondcursus aan de Rotterdamse
Akademie volgen. Dat is nu vier jaar
geleden en op het moeizame pad van
deze kunst, heeft de heer Bos al mooie
resultaten bereikt. Boetseren is net
zoals met alle kunst niet te leren,
wanneer je dat niet in je vingers hebt.
Daar zijn sprekende voorbeelden van in
zijn werkstukken. Het gelaatsmodël van
zijn dochter An ja, van zijn kleinzoontjes,
van de kunstenaar Rien Bout en vele
anderen dóe als model dienden, vullen
het atelier van de heer Bos. Het is een
hele procedure dat vervaardigen van
een gipsmodel, dat eerst uit klei wordt
gemaakt en later met gips vol gestort,
waarna het klei wordt verwijderd. Het
is een werkje, dat de grootste voorzich
tigheid vereist, want al is het gips met
kruishoutjes en ijzerdraad versterkt, er
is grote zorg nodig om de juiste en spre
kende afdruk te verkrijgen. Met dit alles
vult de heer Bos zijn vrije tijd.
BLANC DE BOEUF
OSSEWIT
Het Belgische frituurvet, stearinevr|).
VRAAG UW WINKELIER
Zondag, 7 november, 's middags om
twaalf uur zal bij het oorlogsmonument
in de Plantage een korte en sobere
plechtigheid plaatsvinden ter herdenking
van de gevallenen uit de beide wereld
oorlogen.
Tijdens deze plechtigheid zal de bur
gemeester namens het gemeentebestuur
en de ingezetenen van Wandsworth een
klaprozenkrans bij het monument leg
gen.
zich in deze gemeente willen vestigen,
omdat zij hier werkzaam zijn. Deze aan
tallen zijn resp. ca. 1100 en 1050.
Vanzelfsprekend dient men daarbij te
voegen het aantal van de binnen afzien
bare tijd (bijv. 2 jaar) te verwachten
saneringsgevallen (ca 400), onttrekkin
gen aan de bestemming (per jaar gemid
deld ca. 30 a 40) en de aanvragen van
hen die in zéér onaantrekkelijke wonin
gen verblijven ca. 1000. Men ban daarbij
nog voegen een aantal grote gezinnen dat
véél te klein woont en niet geholpen kan
worden, omdat er niet voldoende grote
woningen vrijkomen en gebouwd wor-
Medegedeeld kan worden, dat in de
periode van 1 oktober 1964 tot 1 oktober
1965 langer dan 3 maanden hebben leeg-
gestaan: 64 woningen. Men dient er re
kening mede te houden, dat in dezelfde
periode ca. 1700 vrijkomende woningen
door het bureau Huisvesting zijn behan
deld. Voor de eerste maal betrokken
nieuwe woningen en woning-ruilen zijn
hierin niet begrepen.
Er zijn meerdere redenen, waarom
een woning enige tijd kan leegstaan, nl.
1 hoge koopprijs met als gevolg tijd
rovende onderhandelingen met meerde
re gegadigden: 10 woningen.
2. Onrendabele, veelal grote, dure,
soms ouderwetse koop- of huurwoningen,
welke zonder voldoende (zeer schaars)
huispersoneel vrijwel niet te bewonen
zijn: 8 woningen.
3. Het zodanig slecht onderhouden zijn,
uitwendig door de eigenaar en of inwen
dig door de laatste huurder, van wel
gangbare woningen, dat het redelijk weer
bewoonbaar maken ervan hoge bedra
gen vordert. Als gevolg hiervan bedan
ken vele voor deze woningen in aanmer
king komende kandidaten en vergt het
vinden van een liefhebber veel moeite
en dus tijd, zowel van de eigenaar als
van het bureau Huisvesting. Meer'"re
malen worden dan kandidaten opgege
ven en door de eigenaar bezocht: 8 wo
ningen.
4. Minder gangbare onaantrekkelij
ke en slechte woningen. De praktijk
wijst wel uit, dat zelden oudere kandi
daten deze woningen accepteren, omdat
zij erop rekenen, dat zij binnen niet al
jongeren een kans. Overigens geldt hier
aanmerking zullen komen. Da krijgen
te lange tijd voor een betere woning m
hetzelfde als onder 3: 6 woningen
5. Wel min of meer gangbare wonin
gen, echter gelegen in minder aantrekke
lijke straten of buurten. 4 woningen.
Het opknappen van de onder 3. 4 en 5
bedoelde woningen kan eveneens tijd vor
deren, omdat dit, ter besparing van kos
ten veelal in de vrije tijd moet geschie
den.
6. Tijdelijk gereserveerd geweest voor
saneringsgevallen en wanbetalers: 11 wo
ningen.
7. Woningen betrokken bij b.v. erfenis
kwesties, als gevolg waarvan zij enige
tijd hebben leeggestaan: 7 woningen.
8. Verschil omtrent de kandidaten tus
sen de eigenaar en het bureau huisves
ting. Dit leidt echter zelden tot langdu
rig leegstaan: 7 woningen.
9. Dienstwoningen, welke ten behoeve
van nieuwe werknemers werden geres
taureerd: 3 woningen.
B. en W. hebben omtrent het leeg
staan van woningen in september van
de chef van het bureau huisvesting ren
uitvoerig rapport ontvangen, waaruit ons
is gebleken dat dit probleem niet ver
ontrustend is. Ook in andere gemeenten
kampt men met hetzelfde euvel. Van
zelfsprekend wordt getracht leegstaan
van woningen zoveel mogeiyk te beper
ken.
Zondag, 14 november, zal ds. J. W.
Zimmerman worden bevestigd en daar
na zijn intrede doen als predikant in
wijkgemeente 2 der Hervormde gemeen
te van Schiedam. De dienst begint om
5 uur waarna om 6.30 uur in de zaal
van gebouw „Irene" een besloten b:j-
eenkomst wordt gehouden om met de
predikant en mevr. Zimmerman kennis
te maken.
Het gemeentebestuur van Schiedam
verleend6 gende bouwvergunningen
1. Rayonbouwkundige voor Rotterdam
eh Utrecht van het Staatsbedrijf der
P.T.T., voor de bouw van een hulppost
kantoor (noodgebouw) op een terrein ten
noorden van de Hargsingel (voor 5 jaar:
2. N V. Bierbrouwerij ,,De Drie Hoef
ijzers te Breda, voor verbouwing van
het pand Newtonstraat 52-54, zulks door
het maken van een caféruimte op de be-
ganegronayprdieping;
3. Handéfmij. J. J. de Wit Zonen
N.V. te Rotterdam, voor het slopen van
de bovenverdieping van het pand Bak
kerstraat 15, en het aanbrengen van een
plat dak op dit pand;
4. Automobielbedrijf Garage Unique
N.V. alhier tot de l}ouw van een bedrijfs
pand (bedrijfs- en kantoorruimte en bo
venwoning) op een perceel aan de Kom-
miezenlaan;
5. J. A. Lelieveldt te Rotterdam tot de
bouw van een verdieping boven de :n
aanbouw zijnde opslagruimte van Coe-
berghs Distilleerderij N.V. aan de Cou-
wehovenstraat:
6. W. Neeleman te Rotterdam tot ver
bouwing van het pand Boerhaavelaan
61c, zulks door het maken van een dou
checel op de slaapverdieping;
7. L. Nleuwburg en Zn. N.V. alhier,
tot verbouwing van het pand Hafeastraat
71 alhier, zulks door het maken van 2
dakkapellen in de zijgevel;
8. C. Wolthuis alhier, tot verbouwing
van de voorgevel van het pand Middel-
harnissestraat 25;
9. W. Bakker alhier, tot verbouwing
van het pand Noordmolenstraat 24, zulks
door het maken van een plat dak, het
veranderen van de gevels en het wijzi
gen van de indeling.