Wat gebeurt er als men nu
de schouwburg dicht gooit
tl
Strauss' Arabellaeen kostelijk
spel van intrige en happy end
Vogels hebben nu weer moeite
om aan de kost te komen
Hrunott
Geoffrey en Jan in
„Clatertje Bhier"
Lijn 9 in nieuw jasje
Metalen naamplaat
van gevel gestolen
Deze week in
de bioscopen
DE HAVENLOODS - DONDERDAG 25 NOVEMBER 1965
J)/T WEEKEND bleef de Rotterdamse Schouwburg
voor toneelbezoekers gesloten. Luc Lutz dreigde
zijn stem te verliezen. Onmogelijk kon het risico wor
den gelopen een „stomme" acteur te creëren, omdat
hij morgenavond één van de belangrijke spelers is in
Molière's „Amphitryon", dat door zijn broer Ton
wordt geregisseerd.
Het was niet zo vreselijk de voorstelling van
,,'n Vreemd paar" af te gelasten, omdat maar weinig
mensen een kaartje hadden gekocht.
En over die weinige belangstelling is wel iets te zeg
gen. Afgezien dat het hier gaat om een stuk, dat
weinig aandacht verdient, moet het toch ergens op
wijzen dat op een zaterdagavond in een grote stad
als de onze weinig of geen belangstelling bestaat
voor wat in de schouwburg te beleven is. Daarbij te
wijzen op de geringe culturele belangstelling van de
Rotterdammer (onlangs nadrukkelijk en m.i. terecht
als een fabeltje gebrandmerkt door de directeur van
de Kunststichting, drs. Willy Hofman, in een inter
view met het Algemeen Dagblad), zou betekenen dat
men op een formidabele wijze langs het vraagstuk,
dat zich hier manifesteert, heenloopt.
in staat is een karakter te ontleden, de
gedachten van de mens te onthullen of
bewustzijnstoestanden duidelijk en nauw
keurig te belichten dan een woordentaal,
maar waar staat geschreven dat het to
neel geschapen is om karakters te ont
leden, het conflict tussen liefde en ge
weten te ontraadselen, en te worstelen
met alle problemen van actuele en psy
chologische aard die het hedendaagse to
neel monopoliseren?"
Innerlijk strijdtoneel
Het wijst namelijk op meer. Op de
algemene, overal ter wereld tanende
belangstelling voor het toneel. Er heerst
overal een geweldige ontevredenheid
Misschien is onzekerheid een veel beter
woord. In een interview met Het Parool
vat de 72-jarige Duitse regisseur Erwin
Piscator het kernachtig samen Het
toneel van vandaag doet de mensen
niets meer.
„Op zoek naar een honger"
17N dan staan we ineens met twee benen
in de niet te loochenen werkelijkheid.
Ook al kan de afdeling kunstzaken van
de gemeente met trots
wijzen op een stijgend
aantal schouwburgbe
zoekers. Dat getal zegt
namelijk niets. Het
verdoezelt hooguit de
ernst van de zaak
waar het hier om
gaat. Want ook voor
dat stijgend aantal
Rotterdamse schouw
burgbezoekers geldt,
dat het toneel van vandaag nog weinig
te zeggen heeft.
Natuurlijk, er zijn nog wel theater-
hoogtepunten, die „iedereen" gezien moet
hebben („Na de zondeval', „Incident in
Vichy", „De plaatsbekleder", „De moord
op Marat"), maar met het „gezien heb
ben" houdt het dan ook op. Het plicht
matige applaus na afloop (merkwaardi
gerwijs zich de laatste jaren steeds ver
der ontwikkelend tot de obligate storm
achtige ovatie, waarbij iedereen uit het
pluche opspringt en zich zelfs m dit land
laat verleiden tot bravo-geroepi heeft
het karakter aangenomen van „zijn han
den in onschuld wassen", waardoor de
genoemde stukken werden gedegradeerd
tot „mooie" stukken, waarover we kun
nen meepraten.
Het is niet de bedoeling hiervan het
publiek de schuld te geven. Van schuld het ons alles wat te vjn{jen js
geven is trouwens geen sprake^ Het U- misdaad, de liefde, de ooriog of de waan-
lustreert echter wel „het verval waarin zin moeten voorschotelen",
we terecht zijn gekomen en het gebrek
aan perspectieven om uit de malaise te
raken.
Niemand, die iets met het toneel van
doen heeft, weet de goede weg (nog) te
vinden. De schrijvers niet, de spelers me-,
de regisseurs niet en de critici evenmin.
Peter Brook, van wie wordt gezegd dat
hij de grootste hedendaagse regisseur is,
heeft in een opstel „Op zoek naar een
honger" (opgenomen in de bundel „Voet
noten bij modern toneel", uitg. De Be
zige Bij, Amsterdam, 1965) gezegd: „De
ontstellende waarheid is dat als je alle
theaters van Engeland sloot het enige
verlies hierin zou bestaan, dat een welop-
gevoede gemeenschap zou voelen dab
een zeker beschavingsgemak - ^zoals
trams of waterleiding ontbrak.
Ondergrondse stroom
DE HONGER waar Brook naar op zoek
is, beschrijft hij in zijn programma
yoor een toneelschool: „We zouden gra
ven: niet naar het gebeuren, maar naar
de innerlijke hoedanigheid, het wezen
van een bewogenheid, voorbij het woord,
dieper dan het gebeuren" Hij vervolgt
even verder: voor mij gaat het in
diepste wezen om het verschil tussen de
man die doodstil op het toneel staat en
onze aandacht volledig geboeid houdt en
de man die dit niet vermag. Waarin be
staat het verschil? Topkwaliteit, toneel
persoonlijkheid? Nee. Dat is te gemak-
"s niet het antwoord. Ik
i
neel, hetgeen wat anders is dan leven
in de brouwerij. „Ik wil" zegt hij, „per
sonages zien die uit hun rol vallen, in
de leugens, de inconsequenties en vol
slagen verwarring van het dagelijks le
ven. Ik wil het innerlijk realisme
opgevat zien als een staat van voort
durend vervloeiende beweging ik wil
de krachten zien die, hoe dieper je graaft,
des te sterker en duidelijker en helde«(ler
afgetekend te voorschijn komen. Ik wil
de roes beleven van heel de enorme
wereld van doen-alsof, van zelfbedrog
en illusie. Ik wil een stroom van
mensen en gebeurtenissen zien die mijn
innerlijke strijdtoneel weerspiegelen. Ik
wil achter deze desperate en vernieti
gende warboel 'n ordening zien, 'n op
bouw, die beantwoordt aan mijn diepste
en waarachtigste verlangens naar orde en
wet. Ik wil hier doorheen de nieuwe
vormen ontdekken, en door de nieuwe
vormen de nieuwe architectuur en door
de nieuwe architectuur de nieuwe pa
tronen en nieuwe rituelen van de tijd
die rond ons kolkt".
Peter Brook poogt in Engeland hier
aan gestalte te geven in zijn „theater van
de wreedheid", trouw aan Artaud's
woord: „Wil het theater weer een inner
lijke noodzakelijkheid krijgen, dan zal
Hugo Claus
verleden week de Henriëtte Roland-
Holst-prijs gekregen. De 36-jarige schrij
ver werd de prijs toegekend voor zijn
gehele oeuvre.
Ton Lutz komt de eer toe Claus als
toneelschrijver te hebben ontdekt In
België was men nog lang niet aan hem
toe toen in 1955 zijn „Bruid in de mor-
keïijk°
weet niet wat het antwoord wel is. Maar
ik weet dat hier, in het antwoord op
deze vraag, het uitgangspunt te vinden
is voor onze hele kunst."
Brook heeft grondig genoeg van het
tonen van de oppervlakte van het leven.
Stukken als „Omzien in wrok", „The
connection" en „Ubu Roi' noemt hij al
veel beter toneel, omdat het ons be
vrijdt van conventies, ook al is het maar
één conventie tegelijk. „Ze dringen", zegt
hij, „onder de oppervlakte door tot dat
niveau van beweegredenen dat het on
derbewustzijn heet en ze boren enkele
vertakkingen van die grote, ondergrond-
Maar diepei gaan ze niet en dat ver
driet de schrijver zeer Brook gelooft niet
meer in het woord. En hij heeft gelijk
Woorden schieten tegenwoordig tekort.
Misbruikt als ze zijn. Verdacht als ze zijn
geworden-
En dan haalt hij Artaud aan: „Ik besef
heel goed dat de taal van gebaren on
houdingen, dans en muziek minder goed
Sieraden die tikken!
eis van een dameshorloge is,
dat het, behalve practisch, ook ee
streling voor het oog moet zijn
Deze kombinatie vindt U zeker bij Bru
Met gouden armband reeds v.a. f 217.
WINKELCENTRUM - BINNENWEG 45
TELEFOON 11.66.15 - ROTTERDAM^
-- gen" voor het eerst in
Rotterdam werd op
gevoerd. Nadien heeft
Lutz alle stukken van
Claus geregisseerd.
Het „Lied van de
moordenaar'' werd na
het veelbelovend de
buut een teleurstel
ling. „Suiker" echter
werd een hoogtepunt.
Met het vertrek van
Lutz ging ook Claus voor Rotterdam ver
loren, om het wat dramatisch te zeggen.
„De dans van de reiger" ging in première
bij de Nederlandse Comedie. Voor het
Holland Festival 1964 had Claus een be
werking gemaakt van Grabbes Scherz',
„Satire, Ironie und tiefere Bedeutung".
Het werd echter niet geaccepteerd door
de spelers. Het is te hopen dat nog eens
een nieuwere bewerking mogelijk zal
zijn.
JAN HEIN DE GROOT
Zaterdagavond 27 november zal in de
sociëteit Claterje Bhier optreden het
Dordtse duo Geoffry en Jan. Geoffry
Clayton is een Surinamer, die zich heeft
gespecialiseerd in het zingen van blues,
folksongs en spirituals, terwijl Jan v.d.
Wal hem op voortreffelijke wijze op de
gitaar begeleidt.
Het duo heeft al eerder een soosavond
verzorgd, wat zoveel succes had, dat
het bestuur heeft gemeend ze nogmaals
te moeten engageren. Zij wonnen on
langs een concours in Dordrecht, waar
na zij voor de radio mochten optreden.
Deze avond is uitsluitend toegankelijk
voor leden. (Toegang gratis).
TAe dit jaar wel uitzon-
derlijk vroeg inge
vallen winter biedt de
natuurliefhebber ogen
schijnlijk niet veel mo
gelijkheden om zijn lief
hebberij te beoefenen.
Er is echter geen jaar
getijde denkbaar, waarin
de vogels zo vertrouwe
lijk worden als juist in
de winter. Hun natuur
lijke schuwheid ver
dwijnt zo gauw honger
en dorst gaan plagen.
Voordat men de hon_
gerige gasten echter op
geringe afstand mag ob
serveren., en fotograferen
is het nodig wat voer te
strooien. Indien men in
het gelukkige bezit is
van een tuin, moet men
dat bij voorkeur doen op
een Voedertafel, met het
oog op loerende katten.
Die kunnen het nu een
maal niet helpen dat het
water hen in de bek loopt
bij het zien van een be
wegend vogeltje. Ook
voorkomt men dan dat
ratten de overgebleven
resten gebruiken.
Zo'n voedertafel is gemakkelijk te
maken van b.v. een oud dienblad waarin
men tegen het regenwater enige
gaten boort en dat vervolgens op een ca
1,75 m. hoge paal wordt bevestigd. Op
staande randjes voorkomen dat het
voedsel wegwaait. Bewoners van boven
huizen behoeven niet met hoge palen te
werken. Een windstil, sneeuwvrij gehou
den plekje op een warande, op een brede
ballustrade of vensterbank e.d. zijn vol
doende om de vogeltjes van het nood
zakelijke te voorzien.
Het best kan men 's morgens vroeg en
tegen het eind van de middag voeren.
De vogels kunnen dan eten na de Jange
nacht weer tegemoet gaan. Voeder nim
mer grote hoeveelheden tegelijk, wan
neer het vriest. Bevroren voedsel is
meestal moeilijk opneembaar.
Wat kan men nu voederen? In het
algemeen doen de vogels zich graag te
goed aan alles wat van het menselijke
menu overblijft. Brood, gekookte aard
appelen en groenten (graag met vette
jus!), soepbeenderen, havermout, granen
melk, hondebrood, havermout, granen
zaden, rot fruit, klokhuizen, pinda's (ook
aan snoeren), reuzel, vet, spek, zwoerden
etc. Ook de bekende vetbollen en uni
verseel voer uit de vogelwinkel worden
graag gegeten.
Een attente lezeres maakte ons op
merkzaam dat veel oplettendheid is
vereist bij het voederen van kaaskorstjes
en worstvellen. Die bestaan tegenwoordig
dikwijls uit moeilijk te verwerken of
onverteerbare kunststoffen, die grote
gevaren kunnen inhouden. Een waarde
volle tip, die wij graag doorgeven.
Het spreekt vanzelf, dat men met het
voederen van de vogels in de herfst al
kan beginnen. Als het erop aan komt
weten de dieren hun vaste
ÊÊÊÊS Bi
op dezelfde tijden voedert, zult u weldra
ervaren dat uw hongerige tafelgasten al
ongeduldig op hun dis zitten te wachten.
In het voorjaar, als de vogels gaan nes
telen, moet men beslist ophouden met
voeren. De oude dieren zouden uw
broodkorstjes aan de jongen kunnen
voeren, hetgeen fatale spijsverterings
stoornissen veroorzaakt. In de winter
zijn de vogels u ook voor drinkwater
erkentelijk.
Zo gauw een flinke vorst de grotere
wateren bedekt, gaat het ook voor de
aan open water gebonden vogelsoorten
spannen. Reigers, waterhoentjes, meer
koeten zie foto, eenden, ganzen
juist voordat zij de volgende 4wanen krijgen het nu te kwaad. Evenals
bij de kleinere vogels deert de koude
hen niet zolang zij voldoende te eten
hebben. Doch als de voedselbronnen uit
geput raken zijn de gevolgen vaak triest.
In singels, parken, aan plassen, vaarten
en havens kan men de hongerende een
den en andere waterbewoners helpen
met geplette granen, graanafval, ge
droogde garnalen, grasmeel, aardappelen
e.d. Ook zeer fijn gesneden boerenkool
en andere bladgroente wordt wel ge
nuttigd. Belangrijk is dat het voedsel vet
(traan) bevat.
Wie van de vogelvoedering alles wil
weten schaffe zich de brochure „Winter-
voedering" aan bij de Ned. Ver. tot Be
scherming van Vogels, De Ruyterkade 100,
Amsterdam. Bij noodgevallen kan men
daar ook telefonisch inlichtingen in
winnen: (020) 66646.
Wie een nog levende vogel in zijn
bezit krijgt, kan deze het best tijdelijk in
een vorstvrije, onverwarmde ruimte on
derbrengen. Niet bij de kachelMen
waarschuwe daarna ijlings de heer K.
Schot van de vogelklas in diens school
de Blazoenstraat 11, teL nr. 272185.
plekjes al te vinden. Als u regelmatig Wellicht kan uw dier dan ter verpleging
Dit is de hedendaagse worsteling van
het toneel, waarvan we in Nederland
niets merken. Er wordt hier prachtig ge
speeld, prachtig geregisseerd, maar het
is niet voldoende. We zullen met z'n al
len uit ons gezapig burgerdom moeten
breken om aan het leven op het toneel
de kans te geven. De enige schrijver van
vandaag, die aan Brook's ideaal voldoet
is de Fransman Jean Genet. Met hem
kan het beginnen, het nieuwe toneel,
waar niemand buiten zal kunnen.
Waar is het wachten nog op?
"DICHARD STRAUSS (1864-1949) Is geboren uit het huwelijk van de begaafde
hoornist van de Münchener hofopera, Franz Strauss, met de dochter van de
Beierse bierbrouwer Pschorr. Hij groeide a.h.w. met het handwerk der muziek
op. Nauwelijks 5 jaar oud kreeg hij pianoles van August Tombo en 2 jaar later
vioolles van Benno Walter. Door het streng behoudende milieu waarin de jonge
Richard werd opgevoed, groeide in hem een aversie tegen Wagner en Liszt.
In zijn gymnasiumtijd schreef hij over Lohengrin: „De inleiding bestaat uit
een A-dur gesuis der violen in het hoogste register, wat weliswaar klinkt, maar
ontzettend zoet en ziekelijk is, zoals de gehele opera." Mozart vond hij veel-
zijdiger dan Beethoven. Tristan was voor hem een absolute chaos en nog op
20-jarige leeftijd veroordeelde hij het contrapunt van dit drama als hoogst
gebrekkig.
Tramlijn 9 (Centraal StationLange
Hilleweg) is met nieuw materieel uit
gerust. De oude, uit 1931 daterende vier-
assers zijn vervangen door een aantal
Werkspoor-Düwagwagens. Lijn 9 is hier
mee voorlopig de laatste tramlijn, die
van nieuwe, gelede wagens wordt voor
zien. Omdat de Werkspoor-Düwagtrams
eenzijdig bestuurbaar zijn, heeft lijn 9
zijn eindhalte niet meer op het Weena,
tussen Groothandelsgebouw en Bouwcen
trum. De trams rijden nu het Stations
plein rond over het spoor van de lijnen
2, 5, 11 en 14, zonder er echter stand
plaats te nemen, zoals dat in het verle
den het geval was.
Omdat ze ook hun eindpunt niet op het
Kruisplein hebben, zoals de wagens van
lijn 2, maar onmiddellijk terugaan naar
Zuid, betekent dit in feite technisch, dat
lijn 9 een ringlijn geworden is.
De noodsporen op het Weena blijven
voorlopig liggen omdat ze in bijzondere
gevallen voor de RET nog zeer wel bruik
baar zijn. In de spitsuren zal lijn 9 aan
vankelijk nog met twee tramstellen uit
1949, afkomstig van lijn 4, worden ver
sterkt.
Reeds vroeg componeerde hij symfo
nieën. sonates en concerten, waarvan
de „Serenade" voor blaasinstrumenten
op. 7 de bekendste is. In 1884 beloofde
de dirigent van het Meininger Symfonie
Orkest, Hans v. Bülow, hem zelf zijn
Serenade te mogen dirigeren. Hoewel
hij nog nimmer had gedirigeerd moest
hij zonder repetitie het werk uitvoeren.
Hij toonde zich echter een geboren diri
gent.
Als briljant en virtuoos dirigent lig
gen rijkdom en roem op zijn weg. Maar
Richard Strauss' geestelijke leven heeft
geen diepe bedding. Hij is realist, voor
wie de natuur geen manifestatie is van
een hoger leven, maar slechts de inspi
ratie-bron voor een virtuoos spel van
thema's, vormen en orkestrale kleuren.
Een reeks van briljante scheppingen ont
staan, waarvan de opera bouffo „Der
Rosenkavalier" (1910) het onbetwistbare
hoogtepunt mag worden genoemd. Wat
hij daarna schreef was een zich steeds
herhalen, weliswaar technisch en virtu
oos, maar van een onstellende leegheid
en verstandelijkheid.
Vrij algemeen werd „Arabella" voor
een zwakke imitatie van „Der Rosen
kavalier" gehouden, maar geleidelijk
steeg haar populariteit. De enige Ne
derlandse uitvoering, die wij kennen, is
die van de Wagnervereniging o.l.v. de
componist, in 1934.
De handeling is in 't kort als volgt:
Het verarmde grafelijke echtpaar Wald-
ner woont, om hun stand op te houden,
in een duur hotel. Zij hopen door een
rijk huwelijk van hun dochter Arabella
uit de schulden te geraken. Een waar
zegster wordt geraadpleegd, die Arabel
la een schatrijk huwelijk voorspelt
waarin de jongste dochter Zdenka, als
jongen verkleed, vele moeilijkheden zal
veroorzaken De heimelijke liefde, die
Zdenka voor de jagerofficier Matteo
koestert, vormt de intrige, die deze ly
rische opera tot het einde toe beheerst.
Matteo is echter verliefd op Arabella,
die zijn liefde niet beantwoordt. Om hem
aan te moedigen schrijft Zdenka liefdes
brieven. die zij met „Arabella" onder
tekent. In werkelijkheid onthult zij hier
mede haar eigen liefde.
Arabella is
lijke bewonderaars,
ken. Maar haar hart gaat uit
vreemdeling, die zij op één van haar
wandelingen heeft ontmoet. Die vreem
deling blijkt de neef te zijn van haar
vader's schatrijke vriend uit Slavonië,
Mandryka, aan wie hij ten einde raad
zijn dochter wil uithuwelijken. In de
brief heeft Waldner een portret van zijn
dochter ingesloten dat, met de miljoenen
die neef Mandryka van zijn inmiddels
overleden oom heeft geërfd, nu ook In
zijn bezit is gekomen. De jonge Mandry
ka verlieft zich in Arabella's beeltenis
en geeft tijdens zijn bezoek aan de Wald-
ners te kennen haar te willen huwen.
dat Waldner aanneemtzijn bankier
is toevallig met vacantie". Arabella ver
laat voor een sledevaart het hotel, niet
vermoedend dat de vreemdeling, die
zij maar niet vergeten kan. zo juist bij
haar ouders was.
Eerst op het Fiakerbal leert Arabella
Mandryka kennen. Hij vertelt haar on
der de dans van de gebruiken in zijn
vaderland, waar het de gewoonte is dat
de bruid haar geliefde uit de bron van
haar vader een glas helder water
schenkt als teken dat zij zich met hem
wil verloven. (Duet: „Und du wirst mein
Gebieter sein") Arabella wil met haar
vereerders afscheid nemen van haar
jonge meisjesleven en zo ziet Matteo,
die later op het bal is gekomen en van
de verlovingsplannen niets afweet, de
stralende Arabella.
De Fiakermille zorgt nu voor een di
vertissement en huldigt Arabella met
een briljante coloratuur-aria als konin
gin van het bal. Om Matteo te troosten
geeft Zdenka hem een brief van „Ara
bella" met de mededeling dat deze
brief de sleutel van Arabella's kamer
in de vogelklas worden opgenomen.
Mogen de vogels uw hulp ontvangen?
Zij hebben het nodig!
HANS HAVEN
Van de gevel van het pand van N.V.
Intermetaal in de Wijnstraat is vorige
week de naamplaat gestolen. Deze plaat
die vervaardigd is van roestvrij staal
heeft voor de n.v. een voornamelijk his
torische waarde. Het is namelijk het eni
ge wat overgebleven is van het oude
pand van de firma aan de Bierstraat,
dat bij het bombardement van 14 mei
1940 in vlammen opging.
De naamplaat heeft een lengte van 40,
een hoogte van 17 en een dikte van een
halve centimeter. Zij was met een hou
ten bord op de gevel bevestigd. Op de
plaat was de naam N.V. Intermetaal,
gegraveerd. De letters waren zwart ge
lakt.
Een ieder die inlichtingen kan ver
strekken over de dader of daders of over
de verblijfplaats van de plaat wordt ver
zocht zich in verbinding te stellen met
de politie of met de N.V. Intermetaal,
Wijnstraat 96 tot 104 in Rotterdam.
ORGELCONCERTEN
Zaterdag 27 november concert in de
Putsepleinkerk te Rotterdam-Zuid, onder
leiding van organist André Verwoerd,
m.m.v. Netty Bos, sopraan.
Orgelconcert in de St. Laurenskerk op
vrijdag 26 november, 12.45 uur, door
Arie J. Keyzer, organist te Middelhar-
„De Stem des Volks" zingt
oratorium van Handel
De Rotterdamse zangvereniging „De
Stem des Volks", Rotterdam Rechter-
Maas, zal op woensdag 1 december om
8 uur een concert geven in de Rivièra-
hal. Uitgevoerd zal worden, Triumph
von Zeit und Wahrheit, Oratorium van
G. F. Handel. Medewerkenden zijn: Ans
Rieke, sopraan, Diet Kloos, alt, Willy
van Hese, tenor, Max van Egmond, bas,
Anita de Jong Althusius, clavecimbel
en het Rotterdams Philharmonisch Or
kest, o.l.v. dirigent Dick Dekker. Het se
cretariaat van de vereniging is: J, W,
Frisostraat 14b, tel. 226752.
ARENA: Victorie in de Pacific (prol)
CENTRAAL: Geheim agent districts.^
14 j. 6é
b CINEAC-BEURS: G-man Jerry Cotton,
18 j. oo
CINERAMA: The best of Cinerama,
TOLOSSÊUM^De superman van de
geheime dienst, 14 l OO
Richard. Strauss
lijke zaak op te helderen.
Het orkestvoorspel schildert de ont
moeting van Zdenka met Matteo in de
donkere hotelkamer. Wanneer Arabella
in het hotel is aangekomen treedt Mat
teo haar verwonderd tegèmoet: hij is
nog diep onder de indruk van het lief-
dessamenzijn, dat hij meent met haar
gehad te hebben en begrijpt niets van
haar plotselinge koelheid. Op dit moment
betreden Arabella's ouders en Mandry
ka het hotel. De laatste meent in Mat
teo de ontvanger van de sleutel te her
kennen. Reeds staan beide mannen voor
een duel op .het pistool als Zdenka naar
beneden komt, niet als jongen, maar als
meisje gekleed. Zij legt een bekentenis
af: de sleutel was van haar kamer. Niet
met Arabella, maar met haar heeft Mat
teo in het donker een ontmoeting gehad.
Door deze ontknoping keert de vrede
GRAND: Help (prol.) a.L OOO
HARMONIE: De man met de geheime
formule, 18 J. OO v
KRITERION: Lieve, lieve John, (prol.)
b LUMIERE: Dat rare gevoel, a.I. OO
LUXOR- Zorba, de Griek, (prol.) 18 j.
METR O: The Victors, 14 j. OO
PASSAGE: Het laatste duel van Gun
Hill, 18 j OO
PRINSES: Do. Vm dl. Tom Jones,
18 j. OO
REX: De held van Rome, 14 J. OO
STUDIO '62: The knack, prol.) 18 j
OOO
THALIA: Nog wat nieuws. Pussycat T.
(prol.' :i
VENSTER:
OOO
VICTORIA: vrij t/m wo
uit de jungle, 14 j. OO
za - zo -, wo.ml. Ridder
a l'Anvers, 18 J
Ontsnapping
briefje van Arabella ontvangt, waar
in zij mededeelt vermoeid naar haar ho
tel te zijn gegaan en hem morgen zal
toebehoren, kent zijn woede geen gren
zen. Waldner stelt voor gezamenlijk naar
het hotel te gaan om deze onverkwikke-
neer Arabella naar Sloveens gebruik
Mandryke met een glas helder water
benadert, ledigt hij het glas en gooit het
vreugdevol in stukken.
„Arabella" wordt dinsdag 30 novem- 1
ber door de Stadtische Bühnen in de i
Rotterdamse Schouwburg opgevoerd.
r goed
OOO - goed
OO middelmatig
O matig tot slecht
