Trouwen in andermans kleren; een Rotterdamse Reclame Raad
mogelijkheid die velen benutten
'in
in dienst van Unesco
S. GASTELAARS
JDS DONDERDAG 25 NOVEMBER 1965
1 1VT
T\fau, dag juffrouw, tot de acht en, twintigste".
Met een gelukkige glimlach op het gezicht, verlaten een meisje en
een jongeman „Het Bruidshuis", dat in Schiedam aan het Rubensplein
is gevestigd. Hij torst een mooi koffertje en daar zit nu alles in, dat op
de zeven en twintigste hen beiden in een chic bruidspaar zal omtoveren.
Trouwen in een andermans (-vrouws) kleren is niet alleen een vereen
voudiging van het „probleem", doch ook uitermate economisch. En, wat
is er eigenlijk tegen in te brengen, anders dan mogelijke gevoelsargu
menten
Er mag worden gesteld, dat ongeveer
tachtig procent van het aantal bruids
paren gebruik maakt van de gelegen
heid, om de kledij voor éèn dag te hu-
heid, c
"Het blijft trouwens niet tot het bruids
paar beperkt, want ook ouders, getuigen
en andere leden van een bruidsstoet la
ten zich vaak aankleden door een ver
huurbedrijf.
In lang vervlogen tijden werd er ver
voor de huwelijksdag op gerekend, dat
er een „trouwpak" moest komen.
Dat was voor de buidegom aanvanke
lijk de „kleedjas", die in later jaren
vervangen werd door het jacquet-
Voor de bruid gold een mantelpakje, of
een zwarte japon.
Toen kwamen geleidelijk de witte bruids
japonnen, met of zonder sluier, met of
zander kroontje, in tule of in satijn, al
naarmate de mode het wilde.
"'elk bruidje zou op haar trouwdag
wit de mode willen zijn?
Voor de heren was en is er altijd wei
nig of geen variatie; er mag een tijd
Van het bruine jacquet zijn geweest;
van de hoge hoed of de „topper", maar
schokkende gebeurtenissen vonden en
vinden op het terrein van de herenmo-
de niet plaats.
Alle glans gaat nu eenmaal van de
bruid uit, die de show op iedere trouw
dag steelt.
De bruidsjapon
In bijna alle gevallen waarin een
bruidspaar in „ceremonieel" tenue
trouwt, heeft de man zijn jacquet ge
buurd. Het komt tegenwoordig zeer zel
den voor, dat hij er een koopt. Vroeger
liep de man nog vele jaren bij officiële
gelegenheden in zijn trouwpak rond.
Wat de vrouwen betreft: er zijn er na
tuurlijk nog heel wat, die er niet over
zouden piekeren om een trouwjapon te
huren. Die kopen ze liever of maken
hem zelf, want per slot van rekening
trouw je maar eenmaal als het goed is.
Trouwens met een beetje handigheid
Valt er altijd nog wel een leuk jurkje
van te maken of is hij te gebruiken
om de wieg voor de eerste baby mee
te bekleden. Maar hoe dan ook, tegen
woordig nemen veel bruidsparen het on
tegenzeglijk economische besluit hun
trouwkledij te huren.
Bij het Bruidshuis aan het Rubens
plein komen dus iedere dag heel wat
toekomstige bruidsparen de kleding voor
hun grote dag uitzoeken.
{Casten vol bruidstoiletten in vele mo
dellen en van allerlei stoffen zijn er
aanwezig.
Voor de heren zijn er rekken met jao-
quets, rokcostuums, smokings.
Uiteraard moet er ook een ruime va
riatie van maten zijn.
Niet iedere bruidegom bezit hetzelfde
figuur.
Het is allemaal de zorg voor mejuffrouw
Suze Weber, om deze Schiedamse bruids
paren in de kleren te helpen.
„Reuze leuk werk", zegt ze er van.
„Telkens leef je weer mee met die stel
letjes, die zo opgetogen in het vooruit
zicht van hun trouwdag, hier hun keus
komen maken
Nu ja, het gaat niet altijd even leuk en
De heren kunnen het Suze Weber nogal
eens lastig maken.
Om van de dames maar te zwijgen
„Dan komen ze soms de zaak binnen
en kondigen aan:„Ik beslist geen jac
quet," verhaalt mejuffrouw Weber, doch
zij laat er meteen lachend op volgen
„En dan gaan ze toch met een jacquet
de deur uit."
Hoe ze 'em dat levert is hêêr geheim.
En ook dat van de bruid.
Welke bruidegom zou voor zijn bruid
niet bezwijken
Goed dan, het komt met het jacquet
en de heren meestal wel in orde. Maar
een bruid is niet zo een, twee, drie „op
getuigd".
„Soms kost het wel een uur of twee
voor alles voor elkaar is," verklaart
mejuffrouw Weber.
Wat moeilijker wordt het dikwijls, wan
neer de moeder van de bruid met haar
dochter mee komt. Ze komt uiteraard
in het goede raden, doch ze brengt vaak
ook zware conflicten mee, is het niet
met de bruid dan is het met de bruide-
Per slot van rekening zijn zij het die
trouwen.
Doch, we stippen dit „probleem" slechts
even aan om duidelijk te maken, dat
van Suze Weber dikwijls veel tact en
overleg wordt gevraagd.
Uiteindelijk heeft ze er zelf ook belang
bij om bruid en bruidegom er zo voor
delig mogelijk uit te laten zien op hun
trouwdag.
Niemand zal kunnen ontkennen, dat
ze op dat terrein wel eiiige ervaring
heeft opgedaan in de loop der jaren,
waarin ze reeds heel wat bruidsparen
in „haar" kleding de trappen van het
stadhuis zag bestijgen.
Nu is het Schiedamse Bruidshuis een
filiaal van het Rotterdamse Bruidshuis
aan de Pleinweg en aan de Westkruis
kade.
Het is mevrouw C. M. Volk die het be
heer over dit alles voert
IN een aantal Rotterdamse dag- en wekkbladen verschijnen regelmatig grote
advertenties, waarvoor als blikvanger een foto is gebruikt, die ergens in Afrika
is gemaakt. Het zijn advertenties ten behoeve van de Unesco, waarin gevraagd wordt
het Unesca Centrum Nederland te steunen In zijn hulp aan de ontwikkelingslanden.
Deze advertenties worden aangeboden door de Rotterdamse Reclame Raad, die
daartoe in staat wordt gesteld door een aantal adverteerders, bladen, reclamebureaus
en aanverwante bedrijven.
Trouwens, het „Bruidshuis" is haar
schepping-
Hoe ze daar zo toe kwam
„Eigenlijk heel onschuldig", vertelt ze
Het is ongeveer 20 jaar geleden, dat ze
een heel mooie avondjapon had gemaakt.
„Het zou me wel vijftien gulden waard
zijn, als ik die een avondje mocht dra
gen,,' sprak een kennis.
Dat bracht mevrouw Volk op een idee.
Resultaat: nu drie grote zaken op het
gebied van verhuur van gelegenheids
kleding.
Slechts enkele malen
In haar atelier werkt een' hele staf
meisjes om voortdurend nieuwe bruids
japonnen te maken, volgens de laatste
mode.
Bovendien worden de japonnen slechts
enkele malen gedragen.
Er gebeurt ook wel eens iets mee- Als
het een vlekje is van een ongevaarlijke
consumptie, dan brengt het stomen een
oplossing, doch anders gaat de hele ja
pon uit de circulatie.
Alle eenmaal gedragen kleding, zowel
voor dames als heren gaat meteen naar
de stomerij, zodat iedereen schone kle
ding krijgt.
Het is een heel bedrijf geworden, want
in Schiedam en Rotterdam wordt iede
re dag flink getrouwd. Daarom moeten
costuums en japonnen een poosje tevo
ren worden besproken.
Mevrouw Volk heeft dezelfde ervarin
gen in Rotterdam, als haar assistente
in Schiedam.
„Het is een vrolijk bedrijf", zegt ze.
„De mensen komen gewoon gekleed
hier binnen, maar als ze dan in hun
bruidstooi zijn, voelen ze. zich plots een
heel ander mens, verplaatsen zich me
teen al naar de grote dag."
Ze vindt het zelf zo fijn, dat ze nu en
dan eens naar een bruidsstoet gaat kij
ken, die zij helemaal heeft helpen sa
menstellen.
„Het zijn vooral de mannen die bij dat
passen erg zenuwachtig zijn," is de er
varing van mejuffrouw Weber.
Met de mannen gaat het „aankleden"
overigens in de meeste gevallen tame
lijk vlot, maar voof de bruidjes zijn er
vele problemen.
Zoals b-v. de vraag of er een sleep 'bij
moet en hoe lang 'die moet zijn.
Een kanten sleep van vijf meter is wel
de langste, voor overige hangt het van
de smaak van het bruidje af.
Uiteraard is het geen noodzaak, dat
bruidegom en bruid samen in^ „Het
Bruidshuis" verschijnen, het bruidje kan
net zo goed haar bruidegom met haar
bruidsjapon verrassen, zoals gebeurt wan
neer ze die zelf maakt of ko.opt.
Trouwens, „Het Bruidshuis" verkoopt
ook alles.
Satijn is voor de verkoop, want dat kan
moeilijk worden gereinigd, in tegenstel
ling met b.v. kant en tule.
Nu is dit huren van de gelegenheidskle
ding beslist geen zaak van „klasse", dat
wil zeggen het komt tot in de beste
1 kringen voor. Het is een kwestie van
praktijk en economie.
Als gevolg daarvan worden b.v. ook
rokcostuums, stola's, zwarte kleding voor
begrafenissen, witte maraboule stola's,
verhuurd; schoenen incluis.
Om uw nieuwsgierigheid te bevredigen;
een compleet bruidstoilet kost f60 in
huur, avondjaponnen enz. f20 en een
heer doet het weer veel goedkoper met
ongeveer f40.
Dat bij dit alles de nodige informaties
worden verstrekt omtrent „hoe het
moet", ligt in de lijn.
Wat. zou men anders verwachten van
een „Bruidshuis"
Reeds in de oorlog, in 1942, werd in
Amerika de Advertising Council opge
richt. Bij verschillende Amerikaanse re
clamebureaus ontstond toen de gedach
te om de kennis en ervaring van de re
clamewereld te bundelen om zodoende
ook een bijdrage te leveren in de oor-
lqgsinspanning van het Amerikaanse
volk. Deze actie slaagde en de Adverti
sing Council bleef ook na de oorlog door
werken. Geregeld worden door deze
raad acties opgezet ten behoeve van
ideële of charitatieve, maar in ieder ge
val niet-commerciële, doeleinden. Zo is
de Advertising Council thans bezig met
een campagne om de jonge Amerikaan
er op te wijzen, dat de technologische
ontwikkeling van zijn land vereist, dat
hij zich laat scholen. De activiteiten van
de Amerikaanse reclameraad zijn zo
groot geworden, dat vorig jaar een be
drag van 825 miljoen gulden aan derge
lijke acties werden besteed. Het totale
bedrag, dat in Nederland aan reclame
wordt uitgegeven bedraagt zó'n 750 mil
joen gulden per jaar.
Gedurende de afgelopen tien tot vijf
tien jaar werden ook in Nederland po
gingen ondernomen om tot een dergelij
ke reclameraad te komen. Afgezien van
enkele incidentele acties liepen deze po
gingen echter steeds op niets uit. Eind
1962 nam het Rotterdamse advertentie
bureau Baas en Van Haastrecht echter
een nieuw initiatief. Het bureau ont
wierp een actie voor de Unesco, welke
actie in 1963 werd herhaald.
Deze beide acties kregen de aandacht
van de vakbladen op het gebied van de
reclame. De resultaten werden gepubli
ceerd en tevens verscheen in deze bla
den een artikel, waarin opnieuw anderen
werden opgewekt aan deze acties deel te
nemen. Weer mislukte deze poging, ook
al, omdat twee adverteerders, die oor
spronkelijk een toezegging hadden ge
daan, zich terugtrokken.
Vorig jaar werd echter weer een po
ging ondernomen, mede in samenwer
king met ons blad en het huis-aan-huis-
blad Het Zuiden, dat op de linker Maas
oever verschijnt. In deze bladen werd
toen een advertentie geplaatst, weer
ten behoeve van de Unesco, die mede
werd gefinancierd door nagenoeg alle
Rotterdamse reclamebureaus.
In het voorjaar werd in het Hilton-ho
tel een vergadering gehouden, waar de
voorzitter van het Unesco Centrum de
deelnemers dankte voor dit initiatief. Op
die vergadering werd toen besloten de
Rotterdamse Reclame Raad op te rich
ten. Ter verkrijging van alle waarbor
gen tegenover de deelnemers aan de
acties en om te onderstrepen, dat deze
Raad permanent zou zijn, werd de stich
tingsvorm gekozen. Voorzitter van de
stichting werd drs. A. Ph. van Haas
trecht en tot secretaris werd benoemd
drs. J. Oppenheim, reclamechef van
Van Nelle.
Voor dit jaar werd een actie opgesteld
met een begroting van 50.000 gulden.
Aan deze actie nemen in totaal vijftig
bedrijven deel: dag- en weekbladen, re
clamebureaus, adverteerders en be
drijven, die nauw zijn betrokken bij
de reclamewereld, zoals bijvoorbeeld
grafische bedrijven. Elk bedrijf betaalt
een bepaald bedrag, zodat deze adver
tenties geplaatst kunnen worden, zonder
dat de Unesco hiervoor hoeft te betalen.
De Rotterdamse Reclame Raad is een
Rotterdamse aangelegenheid. „Natuur
lijk zullen we het toejuichen, wanneer
ook bedrijven buiten Rotterdam mee
willen doen met onze acties", aldus drs.
Van Haastrecht. „Maar voorlopig zijn
we helemaal Rotterdams. Daarom den
ken we nu ook aan typisch Rotterdamse
acties, al kunnen we nu nog niet zeggen,
wat we volgend jaar gaan doen. Dat
moet natuurlijk heel goed bekeken wor-
We leven in een nuchtere maatschap
pij en de wereld van de reclame is edn
harde, zakelijke wereld. Juist daarom
is dit initiatief, dat ook qua grootte van
Nederland volkomen nieuw is, toe te
juichen. En de heer Van Haastrecht zou
de belangen van de Rotterdamse Recla
me Raad niet voldoende behartigen, wan
neer hij niet had verzocht nog eens het
gironummer van het Unesco Centrum
Nederland (194800) te noemen. Op het
giroboljet, waarmee men de bijdrage
stort, moet men dan vermelden: Jong
Afrika wacht.
Verpleeghuis voor
reumapatiënten
Beethovenlaan de eerste paal geheid
worden voor het verpleeghuis voor chro
nische reumapatiënten dat aldaar zal
verrijzen. De plechtigheid zal worden
verricht door de heer G. Z. de Vos, wet
houder voor de Volksgezondheid.
De Stichting Rheuma-Tehuizen werd
10 jaar geleden opgericht met het doel
tehuizen voor chronische reuma-patiën
ten te doen bouwen en exploiteren. Reu
ma is volksvijand nummer één. Er
wordt reeds veel gedaan om deze ziekte
te bestrijden: op medisch gebied, speci
ale ziekenhuizen, revalidatie-inrichtingen
en consultatiebureaus. Er ontbreekt ech
ter nog ruimte voor permanente verple
ging van patiënten die niet meer thuis
verzorgd kunnen worden. Reuma-pa
tiënten vragen namelijk een bijzondere
verzorging, die niet in elk verpleegtehuis
kan worden gegeven. Het leven van
deze patiënten moet anders dan die
van ziekenhuisverpleegden mogelijk
zijn in een inrichting die een tehuis
voor hen kan zijn. Zo'n tehuis vraagt
speciale voorzieningen.
Dank zij een garantie voor aflossingen
en renten van de provincie Zuid-Holland
en de gemeente Rotterdam en het bij
eengebrachte kapitaal door de Vereni
ging tot Steun aan Rheumapatiënten en
door het bedrijfsleven, waardoor vol
daan kon worden aan de gestelde bepa
lingen, werd de rijksgoedkeuring tot de
bouw van het verpleeghuis gegeven.
4i, -r
Een luguber beeld van een moderne
stad. In de huiskamers brengt het
licht een gezellige, warme sfeer. Maar
achter die woningen is een spookstad kwalijke walmen uit, die dreigend
in volle werking. Verlicht door dui- over de huizen drijven. En wij maar
zenden lampen braken schoorstenen praten over „milieu-hygiènr"
WEGENS UITBREIDING VRAGEN WIJ:'
DOORSMEERDER-
ONDERHOUDS
MONTEUR
DIESELMONTEURS
AUTO-ELECTRICIEN
LEERLING MONTEURS
MAGAZIJNBEDIENDE
Wij bieden; prima salariëring en aantrekkelijke
tantième-regeling. Voor hen, die buiten Rotterdam
wonen reiskostenvergoeding.
Persoonlijke- of schriftelijke sollicitaties bij:
Glas-dealer voor Rotterdam en Omstreken
G. A. HOOFT's CARLTON
DE SPECIAALZAAK
Weissenbruchlaan 26
TEL. 18.63.41
ELECTROSTOOM
vraagt voor haar HUISHOUDELIJKE DIENST voor het
schoonhouden van haar beambten kantine
werkster
van maandag t/m vrijdag voor de middaguren (13.00 -17.00 avrj.
Goede arbeidsvoorwaarden.
Voor telefonische afspraken en -inlichtingen no.
18 02 80. toestel 35.
Voor mondelinge sollicitaties kan men zich ver
voegen van maandag t/m vrijdag tussen 9-16 uur
bij de Personeeladministratie, Elektroweg 22,
Rotterdam.
MEER „CLEVER" DAN KNAP
Op ens klein maar gezellig kantoor (8 personen), waar
in teamgeest de werkzaamheden worden verricht is plaats
TYPISTE (Nederlands)
met enige kennis van Duits.
MEER „BIJ DE HAND" dan BELEERD
i afspraakje maken
