R. VAN BAAREN:
toekomst is voor stereo
Bach
en zijn
tijd
Segovia,
gitaar
Out Came
the blues
Scholieren grepen hun kans!
Dvorakcelloconcert
in b opus 104
Nina Simone: Pastel blues Andrés
DE HAVENLOUjjo n.riUL 1966
The ballad
of the
green berets
^ïöirjaars
PLATEI PARADE
De heer R. van Baar en (35) be
spreekt op dieae pagina entoele
grammofoaniplaterii Hij is ad
junct-directeur bij de N.V. Willem
de Jong aan de Korte Hoogstraat
16, één van de oudste zaken op dit
gebied in ons land. Zestig jaar ge
leden werd dit bedrijf opgericht en
men heeft hier grote verwachtin
gen voor de toekomst. Er bestaan
plannen om binnenkort tot de op
richting van enkele filialen in Rot
terdam en omgeving over te gaan.
De heer Van Baaren is tevens de
inkoper van alle platen en installa
ties voor zijn firma, terwijl hij
voordien werkzaam was als ver
koopchef in hetzelfde genre bij de
N.V. De Bijenkorf.
„Ik zit al sinds 1949 in dit vak,
maar maakte al heel vroeg kennis
met de muziekwereld. In mijn fa
milie zijn cellisten, violisten en
zelfs dirigenten te vinden. Ik werd
door mijn vader al als jongetje van
5 mee naar concerten genomen.
Dan wordt het je dus met de pap
lepel ingegoten. Ik ben een groot
liefhebber van klassieke muziek.
Ik bezit zelf ongeveer 450 platen
waarbij dan vier niet-klassieken
zijn. Dat is Play Bach van Jacq.
Loussier; We got requests van Os
car Peterson; een plaat van Count
Basie en My Fair Lady, maar die
meer als een souvenir. De rest is
dus klassiek. Mijn kinderen van 5
en 7 jaar (eigen piek up'je) spelen
ook wel klassiek, maar ze draaien
ook de gemeenste uitverkoopplaten
en natuurlijk The Beatles.
Het is misschien wonderlijk maar
onze zaak is niet top-gevoelig. We
verkopen ook de Beatleplaten heel
goed, maar klassiek staat toch
voorop. Met de klanten heb je
daarom een meer persoonlijk con
tact. Je kent hun smaak en daar
aan schenk je ook aandacht bij de
inkoop. Dat Dvorak-celloconcert
dat ik hieronder bespreek is een
uitschieter. Die plaat is technisch
zó volmaakt dat ik hem mijn klan
ten aanbeveel. Ik heb van die plaat
in drie weken tijd meer verkocht
dan anders van dit concert in ja
ren. Maar als je op de hoogte bent
van de muziek een eis die ik
aan al mijn personeel stel dan
pas kun je gaan aanbevelen. Ik
heb mijn mensen daarop geatten
deerd. Zo heb ik in feite voor alle
genres een andere verkoopster. Ik
richt de verkoop hier op stereo.
Voor stereo is de toekomst! Tach
tig pet van de verkochte platen
zijn stereo. Voor mijn vaste klam-
bij de ombouw voor onze rekening
is) tegen kostprijs. Er zijn nu al
diverse merken die alleen maar
stereo brengen en wij doen daarin
dus, ook uit oogpunt van service,
mee. Ik vermoed dat alles binnen
een jaar stereo zal worden".
De vraag welke plaat de heer
Van Baaren zou kiezen indien hij
slechts de keus had uit één, blijkt
een zeer zware opgave te zijn.
„Een piano-concert van Mozart ge
speeld door Ingrid Haebler", stelt
hij ten slotte (ên vastbesloten)
vast.
Philips stereo 852073 BY mono
652073 Nina Simone is in korte tijd
beroemd geworden door haar blues
ballads en gospels. Ze heeft een
geheel" eigen stijl en geluid en is
populair geworden bij een vrij
groot publiek. Deze feilloos opge
nomen Philips plaat bevat 9 uit
stekende nummers die u stuk voor
stuk zullen boeien door de grootse
wijze waarop ze door deze artieste
worden gebracht Zij schildert hier
stemmingen en emoties op een ma
nier dat zelfs de meest klassiek
georiënteerde toehoorder er van on
der de indruk zal geraken. Nina
Simone wordt op deze pïaat bege
leid door een fluit, harmonica, gi
taar, bas en drums.
Brunswick mono AxA 4512. An
drés Segovia werd geboren in 1893
en is dus een oude rot op het con
certpodium. Hij heeft een geheel
nieuwe gitaar-techniek ontwikkeld
en moet gerekend warden tot de
grootste gitaristen ter wereld. Deze
plaat moest eigenlijk beluisterd
worden door de talloze aankomen
de!?) gitaristen uit de tiener band
jes. Laat ze dan alleen maar luis
teren naar de vier etudes voor gi
taar van de Spaanse componist
Fernando Sor. Als je dit hoort mo
gen wij wel zeggen: er is nog heel
wat te leren jongens! Op de plaat
staan voornamelijk werken van
Spaanse componisten o.a. Albéniz,
Poncé', Aguado en Granados. On
danks de voor een uitvoerend mu
sicus hoge leeftijd kwam Andrés
Segovia hier weer tot een goede
opname.
De blues, het lied van de Noord
Amerikaanse neger, wordt op deze
L.P. uitgevoerd door een groot
aantal musici. Het betreft hier
stuk voor stuk oudere opnamen
die op buitengewone wijze werden
overgebracht van oude 78 toeren
platen (de oudste werd in 1934 op
genomen naar een 33 toeren
schijf). Voor liefhebbers is deze
plaat een „must" want u krijgt
hier een waarlijk grandioze col
lectie authentieke opnamen. Onder
de medewerkers treffen we o.a.
aan de nu nog steeds bekende zan
ger en gitarist Lightening Hop
kins, die hier een expressieve lang
zame blues brengt. Trixie Smith
maakte een opname in 1938 met
o.a. Charlie Shavers (trompet),
Sidney Bechet (clarinet) en Sam
my Price aan de piano. Met een
dergelijke bezetting moest de op
name wel slagen. In het laatste
nummer speelt een groot aamital
bekenden mee o.a. Tommy Lad-
nier, Mezz Mezzrow, James P.
Johnson en Zutty Singleton, allen
grote namen uit de vroegere jazz-
wereld.
De kans om zelf een grammofoonplaat té bespreken
werd door veel scholieren aangegrepen. In volgorde
binnenkomst worden de aanvragen verwerkt
i Als je geschreven hebt kom je beslist in aanmer-
i king, maar je moet geduld hebben, ledereen krijgt
een beurt. Iedere maand verschijnen er zes foto's
van jongens en meisjes die hun mening geven over
de ontvangen grammofoonplaat. Wij hebben zoveel
aanvragen ontvangen dat we deze serie moeten
afsluiten.
Gerard Poldervaart (13 jaar), Guldo Gezeliestraat
56, Maassluis. Klas 2c van de Marnix Mulo.
I „Ik vind het plaatje van de Engelse band The
Rockin' Berries (Pye 7 n 35270) met: The water is
over my head en Doesn't time fly heel goed. Vooral
1 de eerste song is om gek van te worden zo goed.
De tweede is niet zo goed om naar te luisteren,
maar wordt wel hardstikke goed gebracht. Ook de
1 gitaren doen het goed. De eerste song heeft ook
1 nog bovenaan de Nederlandse top gestaan.
Maria Bervoets (16 jaar), Boreelstraat 53a, Kotter-
dam. Vijfde klas Montessori Lyceum.
1 Ann Burton: Sing a rainbow. The wildest gal in
town, Miss Otis en Kansas City (Decca bu 70017).
i Ann Burton is een naam die niet veel mensen zul-
1 len kennen, maar die misschien binnenkort ieder-
een bekend in de oren zal klinken. Ann is een
Nederlandse jazz-vocaliste met een zeer eigen stem.
Zij zal met haar diep-donkere geluid veel bereiken.
Haar zangtechniek is perfect, jammer is het dat de
Nederlanders geen typisch eigen zangstijl kennen
i (behalve de smartlap), zoals de Transen hun
„chanson" en de Amerikanen hun „song". Ann
Burton's stem zou veel beter uitkomen in een
„Nederlands chanson". Veel van de warmte van
i haar stem gaat verloren in het te langzame tempo.
Zij wordt kundig begeleid door een klein jazz-
combo o.l.v. Frans Elzen.
I Willy den Adel (14 jaar). Lusthofstraat 61, Rotter-
i dam. Klas 2c van het Libanon Lyceum.
Ik ontving het plaatje van Annette Koco (Philips
jf 327985). De ene kant „Kom dicht bij m'n hart",
dat door haarzelf geschreven is, vind ik wel een
goed liedje. De tekst is matig maar de begeleiding
is heel goed en vlot. De achterkant „De marionet
ten" vind ik beter. De tekst is leuker en ook hier
de begeleiding heel goed. Het nummer heeft meer
ritme dan het andere. Ik heb nog nooit eerder van
haar gehoord en vind het heel goed wat zij brengt.
De plaat That's my life (pye 7n 3290) van Freddie
Lennon met op de andere kant The next time you
feel important, vind ik een flop! Het is meer het
opzeggen van een tekst met op de achtergrond wat
muziek en een koortje. Ik denk dat hij een plaat
heeft gemaakt, omdat hij de vader is van John
Lennon (één van de Beatles). Het enige dat nog
een beetje sfeer schept is de ruisende zee. Wel
geschikt om er op je gemak naar te luisteren. De
andere kant is niet mooi omdat daar de violen te
veel op de voorgrond komen. Ik vind deze plaat
niet aanbevelenswaardig.
Jerry Rix: Come let's go en 1 still love people
(Philips 327 986). Het is een plaat met een moderne
inslag, maar naar mijn mening veel beschaafder
dan de meeste moderne songs. Wat onmiddellijk
opvalt is dat Jerry tijdens het zingen de woorden
behoorlijk uitspreekt. Dat kan van veel solisten
niet gezegd worden. Het is een heel fijn plaatje,
niet om op te shaken, maar om er eens rustig naar
te gaan zitten, of desnoods liggen, luisteren. Jam
mer dat de nummers zo kort zijn.
De plaat die ik bespreken mag is van The Over-
landers (Pye 7n 17034) die Michelle en Cradle ol
love brengen. Zij geven met het eerste nummer een
heel goede imitatie van The Beatles (Rubber soul)
The Overlanders brengen Michelle op een single j
dat hoogstwaarschijnlijk de reden van de goede
verkoop is. Iedereen kan niet zo maar een lang
speelplaat kopen. De eerste tien keer zijn bijzonder 1
aardig, daarna is de lol er gauw af. Cradle of love
lijkt in het begin erg leuk. maar is erg rommelig.
In het algemeen is de plaat toch wel de moeite
waard.
Deutsche Grammophon stereo
104461. In een zeer fraaio
hoes treft u een heel bijzonder»
plaat aan n.l. Ie het openingskoor
uit het Weihnfcchtsoratorium van
Bach met een zeer goede uitvoe
ring van zowel koor als orkest on
der leiding van de bekende Bach-
dirigent Karl Richter. 2e Het Air
uit de depde suite van Bach uitge
voerd onder leiding van niemand
minder dan Herbert von Karajan.
3e Het allegro uit het 2e vioolcon
cert vam Baoh met medewerking
van de beroemde Russische violist
Darvid Oistaaikh. Verder staan er
deze plaat nog werken van db
componisten Telemann, Vivaldi en
Frederik de Grote, die in zijn tijd
niet alleen een groot staatsman
was maar ook een beroemd musi
cus. De Bach-kant van de gram
mofoonplaat werd uit het D.G.G.
repertoire gelicht en bevat dus af
geronde gedeelten uit, we mogen
wel zeggen, beroemde opnamen.
De andere kant van de plaat is sa
mengesteld uit het Archiv reper
toire en bevat twee complete wer
ken n.l. een Sinfonia en een cello
concert. Deze stereoplaat, die voor
zien werd van buitengewoon inte
ressante artikelen en zeer fraaie
foto's mag eigenlijk niemand zijn
neus laten voorbij gaan, de prijs is
slechts 10 gulden.
Noot voor verzamelaars: De
plaat heeft 2 verschillende eti
ketten, een zilver Archiv en een
geel D.G.G.
Iramac stereo en mono 6515. Dit
is een witte raaf onder de cello
opnamen. Jean Decroos laat op de
ze plaat zijn cello, een Guarneri
zingen zoals u het zelden op een
grammofoonplaat kunt horen. Jean
Decroos wordt tijdens deze uitvoe
ring in niet geringe mate gesteund
door het Residentie Orkest onder
leiding van de talentvolle leerling
van Pierre Monteux, David Zin
man. Het is de tweede maal in
mijn 17-jarige platenloopbaan dat
ik een opname van het Haagse or
kest hoor die ver boven de middel
maat uitkomt. De eerste was de
Symphonie Fantastique van Hec
tor Berlioz, overigens mijns in
ziens nog steeds de beste opname
van dit werk. En nu dit cellocon
cert, het orkest speelt met een
vaart en een vreugde dat het een
lieve lust is. U kunt aan deze plaat
horen dat de musici er zelf ook ple-
zier in hadden en niet alleen in de
studio zaten om geld te verdienen.
Zoiets komt heel zelden voor. Bij
I Musici kunt u dit ook horen,
draait u de stereo versie van de
„Vier Jaargetijden van Vivaldi"
maar eens. De cellist Jean De
croos is 34 jaar en heeft gestu
deerd bij Pierre Fournder. Paul
Tortelier en André Navarra. De
opname werd gemaakt in 'n kerk
je te Soest onder supervisie van
Melle Weersma. Hij heeft het hier
gepresteerd een opname te maken
die het tegen alle bestaande uitga
ven van het celloconcert kan opne
men. De plaat is gevat in een
smaakvolle hoes en voorzien van
een door bekende musicologen ge
schreven hoestekst. De persing is
feilloos.
Op het International Festival du
Son in Parijs werd deze plaat door
vele standhouders gebruikt om hun
High Fidelity apparatuur te demon-
