ZOVEEL HOOFDEN QO
ZOVEEL ZINSNEDEN
Dubbele Rotterdamse overwinning
gevolgd door een
wist zijn sporen uit
De jongens die opbreken
en die het aanlegden
W
OVERMATIGE BELANGSTELLING
VOOR 7 PCT. STAATSLENING
LOOSDRECHTS JAZZCONCOURS:
'Ein Walzertrau
leuk amusement
DE HAVaiNi.uüLtö DONDERDAG 18 AUGUSTUS 1966
HET t, oosdrechtse jazzconcours
heeft verrassingen opgeleverd.
In de oude stijl stond een fijn
spelende Harbour Jazzband tegen
over de eveneens Rotterdamse
Green River Jassband, die fris en
origineel het publiek onweerstaan
baar in hun enthousiasme mee
trok. De eerste trok aan het langste
muzikale eind.
In de moderne stijl wist het zeer
homogene kwintet van Joop Hen
driks uit Breda beslag te leggen
op het Loosdrecht-schild. dat toe
gekend wordt aan de band die
het hoogste puntenaantal behaalt.
Vorig jaar was dit aan Papa Gay
Pohl and his Low Down Blues
Group uitgereikt.
Ja, en dan was er, onvermijde
lijk op een concours- een avant-gar-
distische groep: O(rkest) 1966. Dit ge
zelschap "speelde" een litanie, binnen
en buiten het idioom. De litanie van 14
juni, naar aanleiding van de gebeurte
nissen op die dag. "Het moest zeer kri
tisch zijn gecomponeerd op vier en vijf
augustus na de geboorte van Christus
in Tunis door orkestleider Willem Breu
ken." Wel nu, dan mag men er kri
tisch naar luisteren en kijken.
Het orkest bestond uit zoveel leden
dat ze over twee podiums verdeeld
moesten worden wegens gebrek aan
ruimte op het grote podium. We zagen
liefst drie bassisten; een uitmuntend
drummer, Pierre Courbois, die eens Art
Taylor in Blue Note in Parijs verving;
een jazzfotograaf, die ook maar eens de
-strijkstok over een cello ging halen; een
Chilius Bergeyk die zijn instrumenten
volkomen beheerst. Het orkest werd be
geleid door een rood aanlopend meisje
dat krijsend van het podium af in de
zaal rende, waarna een ander meisje
tussen de orkestleden ritmische bewegin
gen uitvoerde.
Serieus of niet?
pN wat hoorden we? Een enorme
Ui verzameling schelle dissonanten, die
dus nooit vals konden klinken. De gela
den sfeer ri«> inderdaad bepaalde span
ningen op. afgewisseld door een grap
pige break van een accordeon. Zowel
bij het publiek dat enthousiast of met
tl men de «vant-gardistische muziek
•erieua nemen? Het orkest telde zes
conservatorium-leerlingen onder haar be
zetting. die serieus achter hun werk
staan. Andere orkestleden gaven ruiter-
11JH toe dat ze het "voor de lol" deden.
Zoek nu Uw Brushed Nylon
nachthemd maar uit... een aan
schaf die toe voor kort een niet
betaalbare luxe scheen... maar
die al onze klanten zich nu kun-
Brushed (geruwde) Nylon nacht
hemden, zacht en koesterend
als een perzikhuidje, zalig warm
en bovendien... zó gewassen en
niet strijken, en zelfs In deze tijd
van 't jaar een weldaad om te
dragen.
Wacht niet langer, maar koop
zo'n brushed Nylon nachthemd,
een verfijnde luxe voor nog
géén zeven gulden.
In onze Lingerie afdeling ver
kopen wij deze Brushed Nylon
nachthemden, in div modellen
met flatteuze kant afgewerkt,
in de maten S, M, en L, en
in diverse
pasteltinten,
W9A**feMl
ten zij in het programma Nieuwe Oogst
hun televisiedebuut met een originele
Tiger Rag.
Met hun tuba, voorzien van fietsbel
hun ratel en templ-blocks krijgen ze
zelfs de meest verstokte modernist
enthousiast voor hun spel. Het gaat er
rauw aan toe, liefst zo snel mogelijk, en
de kleine foutjes die steeds zeldzamer
worden, worden graag vergeven of door
de luide bijval van het publiek niet eens
gehoord.
Met de Loosdrecht-finale zagen zij
zich voor de moeilijkheid geplaatst, dat
de drummer wegens verblijf in Amerika
niet mee kon spelen. De Green River
kon geen vervanger vinden en de
ritme-sectie werd versterkt met een
banjolist, Duffy van de Dynamic
Town Jazzband. Het resultaat was
dat het nog ouder klonk. De Green
speelde in hun beste bui en hun
,,A11 alone monday" met blue blo
wing van de tubaïst werd met veel ge
juich ontvangen.
Zolang deze Green River Jassband zo
enthousiast en origineel blijft, zullen zij
met veel enthousiasme worden tegemoet'
gezien.
Een geestdriftig en welverdiend ap
plaus kregen zaterdagavond de le
den van de Hoofdstadoperette m de Rot
terdamse Schouwburg, na afloop van de
operette „Ein Walzertraum' van Felix
Dörmann en Leopold Jacobson op mu
ziek van Oscar Strauss.
Deze operette die speelt omstreeks het
jaar 1900 heeft zowel komische als zeer
romantische scènes. Het verhaal begint
in het vorstendom Flausenthurn, waar
grote vreugde heerst omdat prinses He-
lène CAntoni Galli), de enige dochter van
vorst Joachim (Herman Valsner) m het
huwelijk treedt met een Oostenrijkse ol-
ficier Niki (Walter Hoffmann). De vreug
de is vooral zo groot omdat de vorst ver
wacht dat uit dit huwelijk een troonopvol-
ger geboren zal worden. Niki daarente-
gen, die vindt dat zijn vrouw hem is op
gedrongen, onttrekt zich aan zijn ver
plichtingen. Hij gaat diezelfde dag nog
naar een theetuin waar een Weense da
meskapel optreedt o.l.v. Franzi (Lizzi
Schöffmann). De kennismaking tussen
de dirigente en de officier groeit uit tot
een idvlle. Prinses Helène echter pro
beert haar man weer voor zich te win
nen wat haar uiteindelijk gelukt, zodat
vorst Joachim toch weer tevreden kan
zijn.
De prachtige decors en de fraaie eos-
tuums zorgden ervoor dat het een kleur
rijk schouwspel werd, waarin Lizzi
Schöffmann en Walter Hoffmann een be
langrijke rol speelden en zongen. Voor
de steeds terugkerende komische npo.
zorgde, vooral in het 2de bedrijf, Claire
Clairy als Fifi die de grote trom bespeelt
in het damesorkest. De rol van de
nieuwsgierige neef van de vorst, Lot.har
werd uitstekend gespeeld door Rudolf
Vogler.
Het Hoofdstad Operette Orkest onder
leiding van Willem Rietveld verzorgde
de muzikale begeleiding. De algehele lei
ding was weer in de vertrouwde handen
van Meijer Hamel.
Ad Interim
ZüNDAPP
de meest verwende
BROMFIETSRIJDER
Hans van Óóst is met zijn tuba een van
de originaliteiten van de Green River
Jassband.
Aan hun optreden waren vijf repetities
voorafgegaan, yaarbij de bezetting
nooit in zijn geheel aanwezig was.
Tijdens de finale brak er onenigheid
uit: er werd van podium tot podium ge
schreeuwd. Een blik achter op de par
tituren (er Wordt van papier gespeeld)
leverde de wetenschap op dat deze ru
zie op het repertoire stond. Er viel nog
meer op te lezen. Hoewel men zich
hoorbaar aan maat noch schema stoor
de, stonden er maten aangegeven, tus
sen de op de noten geschreven
door als; "Kun jij me niet een
re A geven, de mijne klinkt vals" en
"Pierfe Huyben? Wié is dat? Wat dóet
hij?" waarna onder een vrije improvi
satie het antwoord op deze vragen volg-
succes. Zij werden derde uit elf finalis
ten (1. Leids Zoldercabaret, 2. Cabare
tière Yvonne Groeneveld). Omdat ze de
beste beatgroep vormden, krijgen ze bin
nenkort een half uur in de radio-u
ding „Ringo" op Hilversum 3.
I Onovertroffen soliditeit en kwali
teit. Langste levensduur, onder
houdskosten een te verwaarlozen
factor. Zeer zuinig In gebruik.
I Verkrijgbaar in:
I Het Motorpaleis
de.
Wanneer de avant-gardisten ser
nomen willen worden zullen
eerst moeten tonen het serieus
In de voorronde van het concours had
O 1966 het hoogste puntenaantal in de
nieuwe stijl behaald, maar tijdens de
finale wist het kwintet van Joop Hen
driks op de eerste plaats te eindigen
door subliem spel en de zeldzame ho
mogeniteit van het orkest.
Harbour Jazzband
Rotterdam haar reputatie van het gent
lemen-orkest dat fijne swing brengt,
reeds lang gevestigd. Zij beginnen nu,
terecht, overal in ons land en ook in
ternationaal bekendheid en waardering
te vinden. Kortgeleden veroverden zij op
het internationale jazzconcours in Com-
blain-la-Tour onder veel bijval de Bob
by Jaspar-trofee voor amateurs. En
zondag zagen zij hun tienjarig bestaan
bekroond met een eerste plaats in Loos-
drecht.
De bezetting van de band bestaat on
der meer uit twee klarinettisten die,
volkomen op elkaar ingespeeld, een
unieke combinatie vormen. Ferdy Mey
er, de man van' de improvisatie en
Leo van der Kruk. de 'swinger". In de
glansnummers van het concours:
"March of the Indians" en "Eccentric
kwam dit samenspel ook sterk naar vo
ren In de ritmesectie vormt Ab Haver
kamp een sterke bassist, terwijl er af
wisselend met banjo en guitaar ge
speeld "wordt.
Drie leden van de band zijn uit de
Perdido Street Paraders afkomstig. De
Perdidos eindigden in 1963 eveneens op
de eerste plaats in Loosdrecht, maar
zij konden de hoge verwachtingen, die
men daarna aan hen stelde nog n'<
waar maken. Deze Harbour Jazzband
met de geroutineerde musici en de fij
ne swingende sound zal hiertoe onge
twijfeld in staat zijn. Voorlopig staat er
een concours in Duitsland, een optre
den in Praag, Brussel, Luik en Chaud
Fontain op het programma.
Green River Jassband
xieland.
Een jonge band, fris en origineel.
Zij bestaan nu drie jaar, en namen
geen genoegen met de vijfde plaats die
zij vorig jaar in Loosdrecht kregen toe
gekend. Na hun toernee door Europa lie
ten zij zich tussen de talrijke repetities
en schnabbels doof op ieder concours
horen, en wisten dan beslag te leggen
op een eerste of tweede plaats. Zo ver
sloegen zij vorig jaar in de finale van
het nationaal jazzconcours in Schevenin-
gen de Dixieland Seven. Onlangs maak-
Samkalden, die Lages bevrijdde,
s 8e' kan men zijn goed hart niet benijden
zel' nu Magere Hein
ne" de gratietermijn
onbarmhartig dreigt te overschrijden.
Alexander Pola -
Als de bisschop dood gaat, komen alle
bisschoppen en pausen bij elkaar. Wij
moeten dan veel bidden tot God de
H. Geest, want de paus is onvijlbaar.
Dit laatste alleen als de H. Geest er
achter zit.
Tilburgse scholier
over bisschopskeuze
Toen onze hooggeachte leider ter plaat
se aankwam, schreeuwde de bevolking
verrukt: Voorzitter Mao is gekomen!
Zij die het voorrecht hebben genoten
door Mao persoonlijk begroet te wor
den, riepen tot de anderen: „Geef ons
zo spoedig mogelijk een hand, want
wij hebben zojuist partijvoorzitter Mao
de hand' geschud."
Persbureau Nieuw-China
Hoe is het mogelijk, dat Koekoek in
die paar jaar zo'n zootje onwijze lieden
om zich heen verzameld heeft.
Drs. E. v. Beek, oud-lid Boerenpartij
Koningen en presidenten hebben hun
eigen vliegtuigen, en dat zijn maar
koningen en presidenten. Ik ben de
kampioen van de hele wereld.
Cassius Clay
Wederom is een gedeelte van de
trambaan van de RTM in Rotterdam-zuid
opgebroken Enkele maanden geleden was
dit het geval, met de dubbele trdmbaan
voor het perron van het. station
aan de Rosestraat. Dit was noodzakelijk
omdat men deze ruimte nodig had om er
de autobussen van de lijndiensten naar
en van de eilanden op te stellen. Na ver
wijdering van de rails werd de vrijko
mende ruimte opgehoogd met zand, waar
op betonplaten werden aangebracht. Het
geheel ligt nu op dezelfde hoogte als het
perron. Het perron zal worden afgeslo
ten door elektrisch te bedienen afsluit
bomen. Wanneer deze zullen zijn aange
bracht (het wachten is op de levering
daarvan) zal het perron in gebruik wor
den genomen. Voorlopig was dit het
enige stukje trambaan dat in aanmer
king kwam te worden opgebroken.
Aan de railverbinding met het vroegere
eindpunt R'dam-Rosestraat is echter nu
een eind gekomen. Onder leiding van
ploegbaas Koos v. d. Vaart uit Hoog
vliet heeft een ploeg, bestaande uit ma
chinisten en lijnwerkers van de RTM,
wonende respectievelijk te Oud-Beijer-
land, Oostvoorne en Hellevoetsluis, een
bres geslagen in de railverbinding tussen
de Rosestraat en de eilanden. Maandag
morgen 1 augustus werden alle op de
centrale werkplaats aan de Kr. Zandweg
staande diesellocomotieven en ander rol
lend materieel naar het Handelsterrein
aan de Rosestraat getransporteerd. De
locs werden veilig achter slot en grendel
opgeborgen, dit om te voorkomen dat de
liefhebbers voor en verzamelaars van on
derdelen van de op 14 februari van dit
jaar historisch geworden stoomtram zou
den trachten een of ander onderdeel van
de locs te slopen. Het minder belangrijke
materieel werd gevoegd bij de passa
giers- en goederenwagons, welke reeds
lange tijd op het Handelsterrein staan.
Alleen d.e M 1806 „Bergeend" bleef aan
de „andere kant van de rails", wat wil
zeggen dat deze motorwagen te Helle
voetsluis gestationeerd blijft, om behulp
zaam te zijn bij de algehele opbrekerij
van de trambanen op de eilanden IJssel-
monde en Voorne en Putten.
Van links naar rechts de lijnwerkers
Jac. van Osnabruggen (in later tijd leider
van de dienst resp. te Middelharnis en te
Krooswijk). P. Pouwe, ploegbaas C. Ko
zijn, P. V. d. Giesen (later aangesteld als
ploegbaas) en R. Troost. De foto werd in
het begin van deze eeuw genomen vóór
de wagenschuur van de heer P. Kruithof
te Klaaswaal. In de hand houden de lijn
werkers de primitieve gereedschappen.
vroeger de trambaan werd
onderhouden
Het is deze week krap 22 maanden geleden dat de Staat der Nederlanden de
inschrijving openstelde op een lening groot 200 miljoen gulden tegen een rente
van 5.25 procent en tegen de koers van 98.5 procent. De rentevoet draaide in die
oktobermaand van 1964 rond de 6 procent hetgeen de lening voor serieuze beleg
gers zeer aantrekkelijk maakte, zulks bleek wel bv het tellen van het aantal
boekingen, dat niet minder dan 850 maal zo groot Tbas als het aantal obligaties
van éénduizend gulden per stuk, dat aangeboden werd door de minister van
Financiën. Achthonderdvijftig maal 200 miljoen leek toereikend grond te le
veren voor de veronderstelling dat zulk een lening uniek in de historie van ons
land zou blijven.
In de afgelopen week echter hebben de
zaken in de obligatiehoek van de Amster
damse effectenbeurs wel iets anders ge
leerd. De regering had wederom contant
geld nodig en dat moest zij lenen, want
Nederland behoort gelukkig niet tot de
obscure naties die zelf wel geld maken
als de nood hen pijnigt. Het ging weder
om om een uitgifte van obligaties ter
waarde van 200 miljoen gulden, ditmaal
op een één procent hogere koers en tegen
een rehte van zeven procent.
Dat deed de minister niet uit puur en
thousiasme, doch na zich klaar voor
ogen te hebben gesteld dat er geen mens
meer is in ons land, die nog geld uitzet
voor minder dan zeven procent, tenzij
voor een staatslening.
Welnu: hij is ermee hoog op de geld-
schommel komen te zweven, de inschrij
ving per 12 augustus stelde hem voor
ogen dat ter beurze rond 360 miljard
gulden tot zijn beschikking stonden!
MOEILIJKE VERDELING
Twee gevolgen had deze overtekening
direct al: eerstens dat men tot de slot
som zal komen dat er heus nog genoeg
geld in ons lantj zit, terwijl als tweede
vrucht van deze inschrijving de knappe
koppen in het ministerie van Financiën
het probleem onder het oog dienen te
zien van een redelijke toewijzing dei obli
gaties onder de duizenden inschrijvers.
Uit een eerste berekening is reeds dui
delijk geworden, dat men de man koud
één half stuk van duizend in zijn bezit zal
kunnen krijgen.
Het zal een grote mate van reken- en
verdeelwerk kosten om nog tot een rede
lijke toewijzing te geraken. Dit is een ge
volg van het feit dat het beurs-publiek.
grotendeels bestaande uit de geldbanken
en grote instituten zoals b.v. levensver
zekeringsbedrijven, voor véél hogere be
dragen inschreef dan het in de werke
lijkheid wenste te realiseren. Om één
stukje van duizend te verkrijgen schrijft
men normaal in voor laat ons zeggen
tien, twintig obligaties. Verlokt door de
hoge rente en mede door de te verwach
ten interesse voor de lening, schreef
men voor beduidend grotere posten in.
Toen bij de aanvang der inschrijving
bekend werd hoezeer „erom gevochten"
werd hebben vele deelnemers hun oor
spronkelijke aantallen nog eens vermenig
vuldigd. Men spreekt dan van „majore
ren", er nog een schepje opdoen om
(terwille van huri vaste klantjes bijvoor
beeld door de commissiehuizen en dt. ban
ken) er niet naast te grijpen. Hoe de uit
slag zal zijn leren ons de komende we
ken wel.
Met vereende krachten wordt e
spoorstaaf aan de buffer van de goede
renwagon bevestigd; daarna zal machi
nist Jan Smit (links op de foto staande)
met de M 1806 „Bergeend" het stuk staal
verslepen tot voorbij de tweede overweg
vanaf de graansilo, waar de vrijgekomen
spoorstaven en biels in het gras langs de
trambaan werden gedeponeerd
Voor het laatst
Nadat al het daarvoor'in aanmerking
komende materieel naar het Handelster
rein aan de Rosestraat was afgevoerd,
stapte Koos v. d. Vaart met zijn mannen in
de M 1806 „Bergeend", machinist Smit
uit Hellevoetsluis drukte de gashandel
van de motor open en daar vertrok voor
het laatst in de geschiedenis een goede
rentram richting Voorne-Putten (achter
de motorwagen hing een gesloten goe
derenwagen voor het vervoer van de
attributen voor het opbreken van de
rails). Bij de graansilo aan de Maashaven
werd gestopt. Hier lag het werkterrein
voor de machinisten en lijnwerkers.
In verband met de werkzaamheden aan
die metro bleek het noodzakelijk een ge
deelte RTM-baan, gelegen tussen de
Maashaven en Puttershoekstraat, in de
Brielselaan te verwijderen. Hard heeft
de ploeg gewerkt om dit stuk baan te
verwijderen. Motorwagen 1806 werd in
geschakeld om de spoorstaven en -biels
te verslepen. Voorlopig werd alles in het
gras naast de trambaan in de Brielselaan
opgeslagen, om aan het einde van de dag
taak in de goederenwagen te worden
geladen. Na ruim een week werken was
ook dit karwei weer geklaard.
Op de vrijgekomen bedding van de
trambaan zal de spoorbaan van het ha-
venspoor van de NS worden gelegd. Deze
baan loopt vlak langs de graansilo. Met
een grote bocht buigt hij naar de Brielse
laan af. Door de verlegging komt deze
bocht te vervallen. Als ook dat karwei
geklaard is, zal de naast de spoorbaan
gelegen grond bestraat worden. Als wij
goed zijn ingelicht, is het de bedoeling
dat het verkeer, komende vanaf de Maas
haven en Putselaan, door het dan ont
stane „muizegaatje" naar de Brielselaan
geleid wordt. Ongetwijfeld zal dit voor
het verkeer een verbetering betekenen,
daar de Brielselaan dan recht-toe recht
aan bereikbaar^ is, dit in tegenstelling
met het kruip-door sluip-door-tracé zo
als het nu loopt langs de omheinde
„werkplaats" van de bouwers aan het
metroviaduct tussen de graansilo en de
huizen aan de linkerzijde van de Brielse-
Van vader op zoon
Van de heer W. van der Giesen, Kerk
hofstraat 44b te Rotterdam, ontvingen wij
naar aanleiding van een vorig artikel in
ons blad over de RTM, met als onder
werp het opbreken van de trambanen
voor het perron van het station aan de
Rosestr., 'n lange brief. In deze brief zet
de heer Van der Giesen uiteen hoe het
er „vroeger bij de stoomtram haar toe
ging". Bij de oprichting van de RTM in
het jaar 1878 was zijn vader één der eer
sten die in dienst trad bij de toen als
modern geldende paardetram. Dat ook
zijn zoons in dienst van de tram traden,
toen zij daar de leeftijd voor hadden be
reikt, was een vanzelfsprekende zaak in
het gezin Van der Giesen. Enfin, leest
u zelf maar, wat onze briefschrijver over
„de stoomtram" weet te vertellen.
Als lezer van uw gewaardeerd blad
treffen mij telkens weer de artikelen over
de stoomtram. Dit zal u niet bevreemden,
als u weet dat ik tien jaar bij de RTM in
dienst ben geweest, en wel van 1919 tot
1929.
Hoe ik en mijn broers bij de stoomtram
in dienst kwamen?, zult u zich afvragen.
Mijn antwoord daarop is; dat ging precies
eender als dat bijv. het geval was bij de
koffie- en theefabriek van de firma Van
Nelle: van vader op zoon! Mijn vader is
bij de indienststelling van de Rotterdamse
paardetram bij de RTM in dienst getre
den; tot aan zijn dood toe is hij daar
als ploegbaas bij weg "n werken werk
zaam geweest.
Nu moet u weten, dat ons gezin vijf
jongens rijk was. Het was een uitge
maakte zaak, dat als je daar oud genoeg
voor was, net als vader bij de tram ging
werken.In enkele jaren was zodoende va
ders lijnwerkersploeg versterkt met zijn 5
zoons. Elke zoon kreeg van moeder iedere
dag een „stikkezak" met 12 sneeën brood
erin mee naar zijn werk; vader kreeg
er twee meer dan wij. Dat betekende
voor moeder iedere dag 72 sneeën brood
klaarmaken. De bakker had een goeie
klant aan ons gezin. Een flink deel van
het verdiende loon ging naar de bakker.
Doch dat kon er af; we hadden een vaste
betrekking bij de tram en een Inkomen
van 7,50 per week per persoon. Vader
verdiende als ploegbaas (zilveren koord
om de uniformpet) iets meer dan wij.
Na tien jaar „aan de lijn" gewerkt te
hebben nam ik ontslag bij de tram. Dat
was in 1929, in welk jaar ik als chauf
feur bij Van Gend Loos in dienst trad.
Mijn vader trok zich dit heel erg aan:
tram-man in hart en nieren als hij was
beschouwde hij dit als een schande en
verraad ten opzichte van zijn directeur,
zijn colleea's en de Klaaswaalse buurt
waarin wij woonden". Eén van m'n broers
is de tram trouw gebleven; heden ten
dage werkt hij nog als lijn- en wegwer
ker bij de RTM; door de opheffing van
de tram m t hij er nu aan meewerken
de trambaan op te breken
