Jan Jansen
weet
waar
de schoen wringt
Brieven van
mrs. Cornelius
Nederlands enige bottier (24)
alledag
kerk mI
met
elkaar
Overtrekt nu
Bankstel
DE HAVENLOODS DONDERDAG 18 AUGUSTUS 1966
lOOK/A SHOWS*
TOK.MY New-BOEN
BABy-StST€R
In onze parfumerie-afdeling ver
kopen wij deze spiraal borstel-
kruliers, in 3 diktes en in series
van 4, 5 of 6 stuks (al naar de
dikte) per
setje voor
JN een van de kleine zijsteegjes van de Kalverstraat te Amsterdam
wordt een bijzonder beroep uitgeoefend. In de Jonge Roelensteeg
op no. 16 zetelt namelijk twee hoog Jan Jansen: Nederlands enige
bottier. Het beroep bottier is zeldzaam. Er zijn er niet veel in de wereld
en wat Nederland betreft is Jan Jansen dus de enige. Wie de loodrechte
trapjes opgeklauterd is om het atelier twee hoog te bereiken komt tot
de ontdekking, dat Nederlands enige schoencouturier een aardige, jonge
man is (24) en sinds kort de trotse bezitter van een zoon: Olivier Jan
Jansen. Om te beginnen vertelt hij dat zijn atelier in de Jonge Roelen
steeg zijn langste tijd heeft gehad. Jan Jansen verhuist namelijk naar
een eigen pand aan de Prinsengracht en tegelijk zal dan een wens van
hem in vervulling gaan: een eigen boutique te hebben als de schoen
couturier Roger Vivier, voor wiens werk hij toch wel de meeste bewon
dering- heeft,
We zijn nieuwsgierig naar het feit hoe
deze man komt aan dit beroep. Hij
lacht en zegt op zijn plezierige manier:
„Dat heb ik geloof ik al wel een keer of
honderd verteld'. Jan Jansen zo blijkt
uit zijn verhaal is met schoenen op
gegroeid. Zijn vader was verkoopleider
bij een schoenfabriek en uiteraard móest
er nogal eens gereisd worden. En zoals
dat pleegt te gaan zijn er altijd vier
koffers vol als er maar twee mee moe
ten. „Ik was er altijd bij om dan mee uit
te zoeken', vertelt Jan Jansen. „En ik
weet wel dat ik dan steeds zei: Waarom
laat je dat nou niet zó maken. En dat
Een open hiel en een open teen met lage
blokhak. De schoenen zijn van rode lak
en versierd met plastic pailletten. Een
typisch voorbeeld uit zijn collectie voor
komende zomer. 1967 dus!
nu... beduidend
goedkoper
Vanaf nu steeds met een keurig
verzorgd kapsel verschijnen
alsof U iedere week bij de kapper
zit en er een massa geld èn tijd
aan spendeert
En dit "dure" kappersresultaat
bereikt U met deze spiraal
borstelkrullers, in 3 diktes (de
echte die iedere kapper ge
bruikt) compleet met pen, die
U nu koopt per set voor nog
géén veertig cent.
Haarkrullers voor mooier en
natuurlijker slag en waarmee
het haar sneller droog Is.
met een gebaar van ik-kan-hot-ook-ni et-
helpen: „Ik wou altijd maar wat aan die
schoenen veranderen'.
„Soft line"
JAN JANSEN leerde het vak, maar
het was hem niet genoeg. In vakbla
den las hij toen over Follie de bekende
couturier in Italië. Er werd gecorres
pondeerd en uiteindelijk vertrok Jan Jan
sen voor enige tijd naar Italië om bij
Follie dat te leren wat hem nu tot een
meester maakt. Nu kan hij zich dan ook
een meester noemen, want deze 24-jarige
heeft al een hele schoencollectie voor
Dior ontworpen en is momenteel bezig
met de voorjaarscollectie 1967 voor het
Franse modehuis Carèl. Hij neeimt een
van de schoentjes op die klaar zijn: Een
allerliefst modelletje, rond en vloeiend
van lijn met een lage hak en erg jeug
dig.
Het is een combinatie 1
roze lakleer. „Ik vind het
combinatie, zegt Jan Jansen, die zijn
collectie de soft-line heeft genoemd.
„Weet u, voor mij is de geometrie nu
toch echt voorbij. Er is trouwens hele
maal, vind ik. een anti-geometrische ten
dens, zegt Jan Jansen. „Het gaat een
beetje naar Jugendstil. Maar helemaal
Jugendstil is het toch niet en daarom
heb ik het dus de soft-line genoemd'. De
schoentjes die hij ons uit de nieuwe col
lectie toont moeten zo te zien behoorlijk
wat vakmanschap vragen. Want niet al
leen ontwerpt Jan Jansen zijn schoenen
dus. Hij maakt ze ook. Helemaal met de
hand. En de schoentjes die hij ons laat
zien tonen een verwerking van twee
kleuren lakleer op een manier die ons
doet afvragen hoe hij het in vredesnaam
voor elkaar heeft gekregen.
Nachtwerk
■jnrOE dat gaat? „O, soms maak ik wel
schetsen, soms teken ik ook meteen
op de leest", vertelt Jan Jansen. Behal
ve voor het modehuis Carèl ontwerpt hij
schoenen voor verscheidene buitenlandse
fabrieken en in Nederland voor Swift.
En dan heeft hij natuurlijk zijn eigen
klantenkring. „O, er zijn al mensen die
hun achtste paar schoenen van me heb
ben", vertelt hij. „Laatst kwam er hier
een maar meteen in een keer voor f 1200
schoenen bestellen". Men kan zich dan
ook wel voorstellen dat zulke schoenen
zitten als een handschoen aan de hand.
De klant komt er dan ook voor passen.
Jan Jansen, die eerst bij moest verdie
nen als etaleur heeft het nu zo druk dat
het regelmatig nachtwerk wordt. Dat is
momenteel eigenlijk zijn grootste zorg.
Hij heeft hulp nodig, maar „ik wou dat
ik iemand kon vinden die het beter kan
dan ik. zegt hij bescheiden.
„Ik wou ook zo graag eens een paar
schoenen voor mezelf maken vertelt
hij. En dat blijkt nodig ook, want Neder
lands enige bottier heeft een paar schoe
nen aan zijn voeten met zolen die behoor
lijke slijtage vertonen. Hij grijnst breed
als hij ze laat zien. „Ik kom er zelf maar
bekaaid af, zegt hij grinnekend, „ik
heb er geen tijd voor en voor mezelf
moet ik dan uiteindelijk ook meestal
naar de winkel.
Wat zo'n paar gemaakte schoenen nou
kosten? Tweehonderd gulden is wel het
minste. „Het is eigenlijk veel te weinig,
want er zit ongelooflijk veel werk aan,
zegt Nederlands enige bottier en dan
jongensachtig 4en bar onzakelijk: „Maar
f200 vind ik' zelf zo duur, zeg. Hij
lacht. ,,Ik ben ook helemaal niet zake
lijk. Hij vertelt dat hij eens f25 heeft
gebeurd voor een tekening waarop een
fabrikant niet minder dan 30.000 paar
schoenen heeft verkocht. Dat vindt hij
best. Het was een juiste overeenkomst.
Minder te spreken is hij over het feit dat
hij wel vindt dat zijn werk ook wel eens
is gebruikt zonder dat hij ervoor betaald
kreeg. Bottier is in Nederland namelijk
geen beschermd beroep. Gelukkig heeft
hij nu echter een manager.
„Ze zien 't niet"
TV/'AT hij nu van de Nederlandse schoe-
nen vindt? Hij zegt ronduit: „De
Nederlandse modelleurs zien het niet. Ze
gaan naar Parijs en dan gaan ze het ook
maken' en dan ineens vol vuur „maar ze
doen het anders". Hij neemt een schoen
in zijn hand die voor het grijpen lag en
adriaan van houdt
wijst met een vinger: „Hier bijvoorbeeld
nét wat te hoog en daar nét wat te laag".
Hij zet de schoen weer neer en vervolgt:
„Er is gebrek aan mode-inzicht. Er is
een achterstand en in die hele ontwikke
ling want het wordt wel beter kun
je natuurlijk niet zomaar een stukje
overslaan".
Wat vindt u nu van de naaldhak, vra
gen we. „Afschuwelijk", zegt hij, „die is
ouderwets. Uit de tijd. Er was trouwens
in 1964 in Frankrjk al nagenoeg geen
sterveling meer die op de naaldhak rond
liep. Maar', zo voegt hij er peinzend
aan toe terwijl hij zijn nieuwste rood
roze modelletje met open teen bekijkt:
„Misschien vind ik dit wel afschuwelijk
over een paar jaar". Een open teen en
een dichte hiel is overigens het kenmerk
van zijn nieuwe collectie voor de komen
de zomer. De hak is ongeveer drie centi
meter. „Veel lak", vertelt Jan Jansen,
„in twee kleuren".
Of het nu niet moeilijk is om voor een
voet steeds maar weer wat nieuws te
verzinnen? Hij kijkt ons aan met een ge
zicht van hoe-is-t-mogelijk en zegt: „Oh
nééé, er is -zo ontzettend veel aan te
doen. Leesten, hakken, open tenen, dich
te hielen of andersom. Kijk dit is een
heel andere schoen dan die en dit is
weer een hele andere dan deze. Ik zou
elke drie weken wel wat nieuws kunnen
brengen ais dat zou moeten. Vandaar dat
Jan Jansen nu ook enige van zijn ont
werpen zal laten vervaardigen zodat bin
nenkort in bepaalde zaken schoenen van
Jan Jansen te krijgen zullen zijn. Schoe
nen dus van Nederlands enige vieren
twintigjarige bottier.
Steffie Stokvis
Dear Folks,
Hier in Amerika heersen hechte ge
bruiken. Het zijn dikwijls romantische
overleveringen en men handhaaft deze
tradities, die zeer waardevol kunnen
zijn, zowel in figuurlijke als letter
lijke zin.
Zo heeft men hier om maar aller
eerst bij mijn eigen veramerikaanste
landgenoten te blijven een „Dutch
Society Club". Deze is slechts toeganke
lijk voor de nazaten van de beroemde
Pilgrim-Fathers, die Amerika binnen
zeilden met het schip The Mayflower.
Aan het ledental te zien moet het nogal
een flinke boot zijn geweest. Indien
men dus kan aantonen, dat men tot dat
nageslacht behoort dan zit men goed en
anders is er nog altijd wel de wat een
voudiger ,Jlolland-Club". Eens per jaar
geeft deze Society Club een diner en
dan ziet men een paar Amerikaanse
dames in Volendams kostuum, de hul
harlekijnachtig op het haar gehecht. Dit
jaar was de attractie GOUDA en zag
men de dames uit lange Goudse pijpen
roken, zoals de gewoonte is in Gouda.
Ja waarUU
De leren hebben ook zo hun traditie,
namelijk St. Patrick's Day. Men ont
moet iedere Heer-Ier met een knalgroen*
das, waarop een klavertje drie is ge
borduurd; de dames dragen een groene
jurk en 's avonds mogen de minder be
deelden naar hun huis komen om gratis
een Ierse maaltijd te komen gebruiken.
Mrs. John Kennedy ontving op deze dag
een deputatie van Iers-Amerikaantjes en
ook zij was in het groen gekleed, aan
gezien de vroegere President van Ierse
afkomst was.
Wat de Amerikanen zelf beslist hand
haaft zijn de „Showers". Uw beste
vriendin heeft een zoon of dochter ge
kregen en nu geeft niet zij, doch u te
harer ere een feestje. U koopt baby
kaartjes en hierop nodigt u de gezamen
lijke kennissen uit. U bent dan wèl de
hele week druk met het verzorgen van
deze Shower. Op de vastgestelde dag zit
ma zonder pa aan het hoofd van
de tafel, waarop in het midden en aan
de beide kanten een bloemstuk van
blauwe en roze bloemetjes. Meestal zijn
deze show er-stukjes van plasticbloemp
jes, doch wel zó kunstig nagemaakt, dat
Verloren: Portemonnee in telefooncel
Vierambacfatstraat, met inhoud, Lammes,
Willem Buytewedhstraat 93a, tel. 255222;
doublé dameshorloge, West-Kruiskade,
tel. 125660 na 6 uur; wollen turqoise
junk, centrum naar Blijdorp, Villensen,
Statenlaan 51, tel. 182370; beige paraplu-
huisje en zijden ceintuurtje, Smaibroek,
J. v. Gesthellaan 10; gouden dameshor
loge centrum, W. de With straat 8^b,
tel. 135968; bril in zwarte étui en op-
vouwibare paraplu, telef. 250575; licht
bruine léren schooltas met inhoud, Kees
v. Boven, J. W. Frisostraat 19a.
Gevonden: Ingang Vroezenpark wit
babyschoentje, Pikaar, Insuiindestr. 247.
Vermist: Cyp. poes, grijs-wit, grote
vl. op 1. heup, rose tenen, Van Empel,
Pleinweg 156d, tel. 171572; Cyp. poesje,
klein, gele ogen, gek op kinderen, Bus
sing, v. Blommensteinweg 43, telefoon
292005; bruine parkiet, M. Koopman,
Koolvisweg 85 Hoogvliet; grijze kater,
P. de Boer, Burg. Meineszlaan 113, tel.
255097; bruine poedel „Terry", geel
bandje, Delgaro, Kortenaerstraat 43;
zwart hondje, grijze kop, rode halsband,
A. v. Roon, v. Heusdestraat 89b; dwerg
papegaai, groen-rose-rood kopje, blauwe
staart, Huyser, Schoonveld 68, telefoon
278537; witte poes, donkere vlekken, r,
slagtand afgebroken meldingen aan tel.
137628; muisgrijze kater met veel wit,
Spier, Beatrijsstraat 16a, tel. 255300; gele
parkiet, naam Pietje, was vakantieiogé,
tel. 246158.
Aangetroffen: Boxer, W. Huizinga,
Noordschans 18: 6 witte muizen, H. Vo-
lugo, Brekelsveld 27; jonge Dalmatiner,
tal. tel. 137628; bruin jaohthondje, Blonk,
Dijkstraat 2a, tel. 142289: muisgrijze kat,
inl. mevr. Miaaskant, Krekelstraat 22,
tel. 135735; jong cypers poesje, wit befje
en poten, A. Teeuw Wilgenlei 69, telef.
185579.
Jan Jansen, 24 jaar en Nederlands enige bottier. In zijn atelier laat hij schoentjes
zien uit zijn nieuwe collectie voor een Frans modehuis. Veel lak in twee kleuren.
Aubergine met roze lak. De tas is ook een ontwerp van hem. „Dat heb ik zo maar
eens voor de aardigheid gedaan", vertelt hij, „omdat ik de combinatie schoenen en tas
nu eenmaal mooi vind, maar ik ben geen tassenontwerper."
FABRIKANT
voor bijzonder lage: prijs
Vraag vrijblijvend huisbezoek
Tel. 25 31 11, Rotterdam
b.g.g. tel. 28 34 63
groom and de maid of honor van de
bruid. Dit is een hele eer, indien }e
daarvoor wordt uitgezocht.
Mee'stal kiest men een jong iemand de
beste vriend of vriendin of een oom en
tante en het was dan ook ontroerend te
zien, dat deze eer te beurt viel aan een
dametje van zeker in de tachtig. Het was
de oma van de bruid, aan uhe zij zoveel
te danken had. Al die geharde dollar
mensen, die dikwijls struikelen over een
dime zaten nu allemaal met de zakdoek
over hun gezicht te vegen. De volgende
dag staat dan het hele huwelijksverhaal
met foto van de brtfid zonder bruide
gom weer in de krant; de jurk wordt
besproken, fret bruidsboeket, wie wie
weer was; nu de werkkring van de
bruidegom en waar het huis is gebouwd
De showers ter ere van tie pasgehuwden
zijn dan ook niet meer te tellen.
Deze aankondigingen van voorstellen,
verloving en huwelijk worden gratis
door de dag- en weekbladen verzorgd,
doch men moet wel in een weelde-wjjk
wonen. Ook u kunt een .beste, brave
belastingbetaler zijn en uw zoon of doch
ter geen „drop-out" van de Highschool
(ULO), dit geeft u allemaal nog niet
het stempel van „Society".
Er is echter nog een andere Shower en
deze dans ben ik waarschijnlijk, per
ongel uk, ontsprongen. In sommige gedeel
ten van Pennsylvania, ook in Philadel
phia, is het de gewoonte, dat men zijn
nieuwe buren een uitnodiging stuurt
voor een gezellige kennismaking Zoals
ook wel in Holland. Men stelt datum en
uur vast en daar kómen ze dan aan:
de linker buurvrouw is gewapend met
de vuile was van de hele week, omdal
ze nu eens geen zin in wassen heeft, en
dit mag u nu voor haar doen als goede
ihiur. De rechtse heeft een adresboek
vol kennissen, die een uitnodiging moe
ten hebben voor een of ander doel
U mag die briefjes schrijven, versturen
en de postzegels uit eigen zak betalen.
De ene overbuur komt met kratten vol
lege flesjes aanzetten in haar wagen;
daarvan mag u het statiegeld gaan innen
en het haar brengen en de andere geeft
u haar stopwerk. U heeft zich afgesloofd
om de boel knap aan kant te hebben,
koffie en koekjes staan klaar en dan
doet de hele goegemeente haar best om
maar zoveel mogelijk „per ongeluk" te
morsen, cake te verkruimelen en de boel
op z'n kop te zetten. U moet blijven
lachen en na afloop dank je wel pro
beren te prevelen. Na gewassen, ge
schreven, gestopt en geld geïnd te heb
ben, koopt u een cadeautje voor allemaal
en brengt u alles weer terug. Men is dan
„aangenomen"
Ik moet de uitnodigingen nóg ver
sturen, doch zal er wel in blijven
stekenIk heb dan maar liever een
verre vriend dan een goede buur. Zelfs
hier in Amerika.
Tot schrijft,
Jullie Mrs. CORNELIUS.
Dinsdag van 12.50—13.10 uur spreekt
in de St. Laurenskerk ds. M. C. Don
over Joh. 14 vers 6 „Ik ben het leven".
ik steeds weer moet voelen of ze echt
onecht zijn. De geflodigden brengen wat
kleinighedén mee voor baby-son of baby-
girl en dit wordt dan een shower van
cadeautjes. De servetjes zijn met grote
luierspelden vastgemaakt en na het
dineetje aan ma overhandigd. Het tafel
gesprek draait om babies en nog eens
baby's (tot 4 jaar dragen ze deze titel
en het is dan ook alleen maar voor
dames interessant.
Inditn pa een-zeker dollar-niveau heeft
weten te bereiken dan wordt een meisje
„voorgesteld", wanneer ze de leeffijd
van 16 jaar heeft. Aan het democratische
Amerika geeft dit iets van Koninklijke
allure. Dit voorstellen gaat gepaard met
grote advertenties in de krant, plus foto
van de debutante, pa en ma en vooral
niet te vergeten de grootouders, die
meestal wel de grondleggers zijn geweest
voor de hoge maatschappelijke rang
orde. De gastvrouw, die al deze buigin
gen in ontvangst moet nemen is meestal
de echtgenote van een grootindustrieel.
Deze „bows" beginnen in de maand
jujt.i, doch worden met veel tam
tam reeds in september van het voor.
gaande jaar bekendgemaakt.
Is het meisje dan voorgesteld, dan
geven de grootouders nog een Shower
voor hun kleinkind, die nu opgenomen
is om alle society-gebeurtenissen met
haar dure charmante aanwezigheid op
te luisteren.
Gaat het meisje zich verloven dan
krijg je het volgende. Het jonge stel
plaatst zelf geen advertentie, doch dit
wordt bekendgemaakt door de ouders
van de bruid-to-be. De foto van haar
komt in de krant en u kunt dan de hele
doopceel van beide partijpn lezen. Wie
de ouders en de grootouders zijn, de
schoolopleiding, waar iedereen woont en
de vermoedelijke huwelijksdatum. Het
is wat vreemd te lezen, dat ze eventueel
beiden nog „op school" zijn. doch aan
gezien het onderwijs hier heel anders
verloopt is dit dus gewoon. Op deze
school-,,educatie" kom ik in een vol
gende brief terug.
Ook nu geeft het verloofde stel geen
feestje, doch een goede suikertante of
beste vriendin zorgt voor de „bridal-
shower". Er worden dan heel wat gasten
uitgenodigd, ivant niemand wil overge
slagen worden en is het dus wel een
kostbare kwestie. Heel dikwijls worden
de bloemstukken nu in het paars en wil
opgemaakt en zo zag ik tevens paarse
papieren parapluutjes met wit en paarse
bruidssuikers er in. Het gaf mij. eerlijk
gezegd, het idee van een begrafenis
waar men liever geen zwart wilde ge
bruiken en de vrouwelijke gasten droe
gen haast allemaal dat „little black
dress" voor elke gelegenheid. Er was
echter niemand, die een rok plus truitje
aan had.
Het huwelijksfeest geeft kopzorgen
Trouwen in de morgenuren wordt zel
den gedaan (uitzonderingsgevallen daar
gelaten). Men mag dan niet in het lang
en ook de vrouwelijke gasten niet want
dit is tegen madame etiquette. Men huwt
in de namiddag, een uur 75 b.v doch als
status heeft men nü een Kerkdienst laat
in de avond en dan de Kerk slechts ver
licht door honderden kaarsen De bruid
wordt door haar vader weggegeven en
de „sluier der illusie" hangt voor haar
gezicht. Nu zijn niet de getuigen de voor
naamste gasten, doch de bestman van de
