Dan Oscar Peterson at Stratford
Scholieren grepen hun kans!
Feliciano, de gelukkige
Tenor Hierarchy
iMexico
Dave Garrick
A1 gehoord van Lambert, Hendricks en Bavan
DE HAVENLOODS DONDERDAG 1 SEPTEMBER 1966
ZWARTE SCHIJVEN PARADE
MarijkZonntvtlA
Natuurlijk kent u deze LP van
het Oscar Peterson Trio at the
Stratford Shakespearean Festival
(Verve 711039). Een plaat van de
eerste tot de laatste groeve met
muziek die tintelt. Een Peterson
op zijn best en een „Oscar" waar
dig in nummers als: Falling in
love with you, How about you,
Swinging on a star, Noreen's Noc
turne, Gypsy in my soul, How high
the moon en Love you madly. Als
u deze plaat niet kent dan het vol
gende: de samenstelling Oscar Pe
terson, Herb Ellis gitaar! en Ray
Brown bas, maar wat voor één(!)
geven u de garantie van een stuk
muziek dat op dit terrein moeilijk
geëvenaard zal worden. Een Oscar
die volkomen „in" meehikt op de
achtergrond, opvoering van de
spanning op de bas tot bijna de
climax en dan opnieuw tot -een
hoogtepunt, met nog net even die
paar accoorden waarop het publiek
(live opname) al minutenlang
wacht om tot een weldadige ova
tie over te kunnen gaan. Wij ko
men woorden tekort om die voel
bare spanning, dit raffinement op
de gitaar van Herb, de briljante
piano van Oscar en een van subtiel
tot bonkend geluid uitgroeiende
bas van Ray te beschrijven. Mis
schien heeft uw platenhandelaar
deze wondermooie LP nog in voor
raad, maar dat valt te betwijfelen
omdat de vraag het aanbod bijna
overtreft. Dat is logisch want de
liefhebbers van Oscar Peterson
zijn wel wat gewend, maar de
combinatie die Verve ons hier
schenkt mag op z'n minst uniek
genoemd worden.
David Garrick werd geboren als Phi
lip Darrel Core in Liverpool op 12 sep
tember 1945. Hij is de jongste uit een
gezin van vier en begon op 9-jarige leef
tijd al in het openbaar te zingen. Da
vid was toen een groot aatjhanger van
de klassieke zangkunst. Van school af,
was hij vast van plan om een loopbaan
als zanger te beginnen maar dat lukte
niet zo geweldig. Hij werd toen maar
manager van een beatgroep, The Dions
een jaar hield hij dat vol. De groep
had echter weinig
jaar was hij erin geslaagd enkele be
langrijke kontakten te leggen zodat hij
een paar keer kon optreden in The Ca
vern (waar ook The Beatles hun car
rière begonnen zijn) en nog een andere
club in Liverpool The Blue Angel.
In laatstgenoemde club werd hij offi
cieel ontdekt zoals dat heet door Robert
Wace en Gren/ville Collins, manager
van The Kinks. Zij waren zo onder de
indruk dat ze een proefophame maak
ten en die naar de Engelse grammo-
f oonplatenmaatschappij Pye brachten.
Een dag later tekende David Garrick
zijn eerste platenkontrakt.
In mei 1965 kwam de eerste plaat van
David uit. Hij heette „Go" maar was
een complete flop. Daarna volgde nog
o.a. „One Little Smile" (zijn eerste klei
ne succes) en toen was het dus raak
met „Lady Jane", eerst in Engeland
waar het nummer op de hitparade be
landde en daarna in Nederland.
Aart Maat (15 jaar), St. Annalandstraat 56, Rotter
dam. Klas 2 Hervormde Ulo Charlois
Het plaatje dat ik ontving is van Nana Mouskouri
en The Athenians met „Griekenland" en „Kom naar
Korfoe". Het plaatje is wel goed, maar haar uitspraak
is niet helemaal feilloos. Het laatstgenoemde nummer
is wel het meest onverstaanbaar, ondanks dit kan ik
het plaatje wel waarderen. De begeleiding, vooral bij
het eerste nummer vind ik goed en de zang van Nana
is een beetje als die van Anneke Grönloh. Het is een
rustig plaatje, maar het had m.i. meer tot zijn recht
gekomen als het in het Grieks gezongen was. (Fontana
tf 261562).
Marian Smit (16 jaar), I.usthofstraat 75 b, Rotter
dam. Klas 3c van het RK MMS „Stella Matutina".
Ik ontving een plaatje van deze voor mij nog onbe
kende groep, met „One track mind" en „I must be
doing something right" van The. Knickerbockers
(London HL 10035). Ik vind laatstgenoemde wel de
beste. Het steinmenspel van deze jongens komt hierop
duidelijk naar voren en is geweldig. Ook de muziek
is niet te druk, hoewel de gitaren misschien iets zach
ter zouden kunnen. „One track mind" doet wat rom-
Voor de liefhebber: Havin'a ball at
The Village Gate. (RCA Victor LPM
2891) in New York City is The Village
Gate, een club waarvan artiesten zeg
gen dat het er zo prettig werken is dat
publiek niet nodig is want er is altijd
nog het applaus van de vakkundige kel
ners en barkeepers. Zij zijn de mensen
die duizenden keren geconfronteerd wer
den met topprestaties en weten dus hun
weetje. Mocht u na het eerste nummer
daarom denken dat alleen het personeel
klapt, na het tweede nummer is dat be
slist iedereen. Het is misschien een
moeilijk te beluisteren zang die Lambert,
Hendricks en Bavan u schenken, mis
schien moet u het woordje zang zelfs
doorspekken met cabaret, tongkunst,
muzikale fantasie en vocale prestaties
op het zeer zware pad van de Instru
mentale jazz klassieken. Soms mono
toon, soms erg gewild, maar als het
u zo gaat als ons dan blijft u luisteren
en zet steeds weer opnieuw op. Hier is
een stel zangkunstenaars twee man
nen en een meisje aan bod, dat pre
cies weet wat zij willen en dat niet af
kerig is van moeilijke (voor zang), com
ponisten als Count Basie (Jumpin' at
the Woodside), Benny Carter (Meetin'
Time) en het It's Sand, Man van Ed
Lewis. In een fantastisch goede begelei
ding van The Gildo Mahones Trio met
Gildo Mahones piano, George Tucker,
bas, Jimmie Smith drums, en gastarties-
ten als Thad Jones, cornet en hoorn met
Booker Ervin op de tenorsax. Ja, het is
een feest daar in dat weekend dat
L, H B in Art D'Lugoff's Village Gate
in het kleurrijke Greenwich Village op
treden. Horen we nog kreten van ver
bijstering uit het publiek om de zeer
eigen interpretatie van Henry Mancini's
en Johny Mercer's „Days of Wine and
Roses", dan gaan die verloren in de
ovatie van een veel groter publiek dat
waardering en bewondering heeft voor
het perfecte vakmanschap en sound-
timing". Dat u net zoveel plezier mag
beleven als de artiesten en wij van dit
grootse bal (cabaret)!
Don Byas - Coleman Hawkins - CHU
Berry - Flip Philips - Ben Webster -
Fraflkwess „Tenor Hierarchy".
Surrender Dear - Bod. and Soul -
Sleep - Dedication - Wess Point - On
The Sunnyslde Of The Street - I Can't
Believe That You're In Love With Me
- Candy - Some Other Spring. Vogue
(NT 40024.
Daar staan we even stil bij al die
grote namen van mannen die weten
wat tenor is, bij gróte componisten die
de serie „Commodore Jazz Classics"
van Vogue eer aan doen. Juichende,
zwoel zwevende, huilende en swingende
tenorsax een hele LP lang zonder te
vervelen! Met medewerking van arties
ten als: Roy Eldridge, Sid Catlett, Ar
tie Shapiro, Teddy Wilson, Slem Stewart
en Al Casey. Een goede greep op
net moeilijke terrein van de plaat die
uit samenstellingen wordt opgebouwd.
Bijeengezochte diamanten met eenzelf
de karaat, maar een steeds weer wis-
de Blue Grass banjo en mandoline;
brengt de typische Latin America
muziek naast o.a. de bossa nova. Kort
nadat hij als kind van Puerto Rico
naar Amerika verhuisde leerde hij
accordeon spelen. Op zijn zevende
jaar had hij daar balen van en schaf
te een gitaar aan. De gitaar is nu zijn
instrument en zal het oók wel blijven.
Hij studeert dagelijks en is daarbij zo
gelukkig over een flexibele stem te
kunnen beschikken die hem in staat
stelt zijn vele (muzikaal verantwoor
de) ongerijmdheden op de gitaar met
de stem te volgen. LSP 3358 The voice
and guitar of José Feliciano. Hi-Heel
Sneakers Mule Skinner Blues
Dos Cruces Duelin' Banjo I Got
a Woman Manha de Carnaval
Walk Right In Since I Met You
Baby Son de la Lorna Don 't
Think Twice. It's All Right Flight
of the Bumble Bee Chinita.
selende glinstering.
iMexico! van Mariachi Miguel Dias
en zijn Mexicaanse trompetten, gitaren,
violen, harpen en stemmen is wel een
heel ander geluid in deze serie. We wil
len echter niet nalaten ook deze zeer
aparte muziek weer eens te introduce-
iMEXICO Mariachi Miguel Dias, Juan
Colorado, Cocula, El guaco, El tirador,
Las trompetas del diablo, Las Copeto-
nas, Alma Lianera, El Gusto, Yo Ven-
do Unos Ojos, Las Campanitas, La Cu-
caracha, La Adelita, AFSD 5957.
Levenslust, blijheid genuanceerd door
de bekende juichkreten op deze in
Mexico opgenomen LP. Mexicaanse mu
ziek die voor een groot -deel geparen
teerd is op de pre-Spaanse periode. De
aztekencultuur zit in deze muziek op
gesloten. Dwingend en fel ritmisch met
uit elke streek van Mexico weer een an
dere kenmerkende invloed. Luister naar
deze warm kloppende, soms fel opzwe
pende muziek, die niet alleen cultuur
maar ook karakter bezit.
José Feliciano (vertaald: de geluk
kige) heeft zijn zeer aparte, veelzijdige
stijl al voor onze televisie laten be
wonderen. Wat duidelijk gemaakt kon
worden in een te korte uitzending
wordt nadrukkelijk, en gelukkig ook
iets laniger, onderstreept door zijn
prestaties op zijn eerste LP: The voice
and guitar of José Feliciano (RCA
Victor). Geen stijl lijkt onmogelijk
voor hem. Hij is thuis met de folksong,
rhythm and blues, ballades, jazz en de
Spaanse stijl met een zelfbewustheid
die men deze twintigjarige (blinde)
musicus niet zou aanzien. José bewijst
met dit album dat het mogelijk is
dat een enkel artiest in staat is op
zeer uitgebreid muzikaal terrein te
werken zonder vervelend te worden.
Hij maakt een zwoele blues naast de
rock: zingt in zeven verschillende ta
len. inclusief het Jiddisch, geeft een
fantastische imitatie op de gitaar van
het geheel voor mij zeker niet overtuigend, terwijl
„On est heureux" mij nogal zoetsappig in de oren
klinkt. Misschien een echt plaatje voor de liefhebbers:
ikzelf hoor liever iets anders.
Marijke Zonneveld (17 jaar), Claes de Vrieselaan
22b, Rotterdam. Klas 4a van de Maria Regina Ulo.
Mij is mijn mening gevraagd over „I put' a spell on
you" en !,Iechyd-Da" door The Alan Price Set (Decca
f 12367). Dit plaatje heeft lange tijd in de top 40 ge
staan en de voorkant vind ik erg goed. De andere kant
vind ik minder goed, niet slecht, maar ik hou niet
van instrumentale nummers. Al met al vind ik dat
deze ex-Animal een meesterlijke plaat heeft gemaakt.
Luc Everwijn (14 jaar), Boezemlaan 4b, Rotterdam.
Klas 2a van de Petrus Canisius Stichting (geen gek
kenhuis schrijft Luc!) afd. Ulo.
Ik heb een plaat van Willy Alberti „Nessuno mi
puo Giudicare" en „Yo soy Aquel" «Philips jf 333529)
ontvangen. Ik vind het in èèn woord waardeloos. Mis
schien is hij in zijn genre wel goed, maar hij ligt mij
absoluut niet. De violen maken de plaat nog zoeter.
Ik hoop dat ik nog iemand kan vinden die deze plaat
wil kopen, want ik hou 'm in geen geval zelf.
melig aan, de begeleiding is echter goed. Een plaat
voor de top 40!
Janine Stevens (13 jaarl, Ruys de Berenbroucklaan
12, Schiedam. Klas 1 d Gemeente Lyceum Vlaardin-
gen.
Elpee van het jaar „Paint it, black" en „Long, long
While'' van de Rolling Stones (Decca f12395). Het is
jammer dat het eerste nummer zo afgedraaid is door
o.a de radio. Desondanks toch een leuk nummer
met goede drum. Misschien zal het daardoor komen
dat ik de andere kant leuker vind. Het is melodieus
en mij ligt dat plotselinge veranderen van ritme wel.
De gitaarsolo hierin is redelijk. Al met al een leuke
plaat.
Ria Noordegraaf (15 jaar), Singel 122, Schiedam.
Klas 3 gb, Groen van Prlnsterer Lyceum.
Het plaatje dat ik kreeg om te bespreken was „Le
Cinema", met op de andere kant „On est heureux",
gezongen door Sheila (Philips 328 059).
Het begin van „Le Cinema" is wel aardig, maar de
rest van dit nummer gaat verloren in de lange uit
halen van Sheila en het getokkel van de snaarinstru
menten. Ondanks het pittige stemgeluid van Sheila is
