Studeert a maar goed
dan komt alles in
jimik.
Eén op de drie mannen
sterft aan hartziekte
CHINEZEN ZEIDEN TEGEN OTTO REVIER
GROTE MAQUETTE VAN
HAVENS OP WEENA
KUNSTGEBITTEN
VOLKSZIEKTE No. 1:EEN EPIDEMIE
Hartbewaking Verolme laat
personeel
meebeslissen
SE HAVENIOODS
18e jaargang no. 42, donderdag 21 aug. 1960
Weekblad voor Schiedam en Kethel.
Directie: W. van der Giessen
Kantoor: Westblaak 25. Rotterdam; Postbus 1980,
Telefoon 132170 (8 lijnen), postgiro 18344.
Uitgave Stichting „De Jeugdhaven"
Plannen voor Communicatie '70
Zaterdag was de Charlotte de Bourbonlaan een feestelijke straat in
Rotterdam. Aan de huizen wapperden de vlaggen en alle buurtbewoners
keken uit naar de aankomst en thuiskomst van de 22-jarige Otto Revier.
De jonge radio-telegrafist die een half jaar gevangen heeft gezeten
in een Chinese gevangenis te Shanghai.
Zijn moeder vertelde: „Een week geleden, we waren net thuis van
vakantie, kregen we bericht van Radio Holland dat Otto vrijgelaten
zou worden. Het was een enorme verrassing. We hadden het helemaal
niet verwacht. Eigenlijk hadden we onszelf een termijn van een jaar
gesteld. Misschien komt Otto na een jaar vrij, dachten we. Ja, wat moet
je, je wilt ergens naar toe leven. We konden niets voor hem doen. Van
buitenlanders, o.a. Engelsen, wisten we dat de gevangenen in China
goed behandeld werden. We hoorden niets en we wisten niets."
Otto: „Ik mocht niet schrijven en ik mocht geen post ontvangen.
Tijdens een verhoor heb ik ze gevraagd of ik naar huis mocht schrijven.
Desnoods alleen dat ik goed behandeld werd. Ik heb gezegd dat ze toch
ook wel wisten welke verhalen er in het Westen werden verteld over
martelingen e.d. Maar het mocht niet. „Gaat u nu maar goed studeren,
dan komt alles in orde", zeiden ze. En ik hèb gestudeerd; de vier ge
selecteerde werken van Mao en het rode boekje dat ik voor een groot
gedeelte uit het hoofd ken."
Een half jaar geleden, om precies
te zijn 12 februari 1969, werd Otto Re
vier in Shanghai door Chinese politie
agenten van boord gehaald, meegeno
men naar een huis van bewaring en
daar opgesloten in een kleine cel.
Otto Revier: „Het gebeurde op de
dag van ons vertrek. Eigenlijk waren
we al bezig te vertrekken toen zes
Chinese politieagenten, ongewapend,
aan boord kwamen. Op hun lijst stond
mijn naam. Of ik maar wilde tekenen
en meegaan. Het enige dat ik toen
dacht was: Verrek, wat is er nou aan
de hand?
Op de kade stond een overvalwagen
waar ik met mijn begeleiders instap
te en wegreed naar het huis van be
waring. Daar werd ik direct in een cel
gestopt. Het was een cel van 3 bij IV?
meter. Daarin heen en weer lopen
was onmogelijk. Het enige dat ik kon
doen was op mijn bed blijven liggen.
Tweeëneenhalve maand heb ik daar
alleen in die cel gezeten. De eerste
weken dacht ik dat ik stapelgek zou
worden als deze opsluiting nog langer
zou duren. Het was allemaal zo uit
zichtloos. Je weet niets. Ik wist niet
eens de reden waarom ik gearres
teerd was. En die weet ik nu nog niet.
Er naar informeren bij de Chinese
ambassade in Den Haag? Nee, dat
ben ik niet van plan. Ik ben blij weer - - -
thuis te zijn. Voor mij is het hiermee kend heet drinkwater en om half vijf
afgelopen. In ieder geval hield ik mij w"***-" KJ
voor in die cel rustig te blijven. Voor
al rustig te blijven. En dat is me ge
lukt.
werd van mijn kant gevoerd in het
Engels en vertaald door de tolk.
Tweeëneenhalve maand later werd ik
overgeplaatst naar een andere cel
waar nog twee andere gevangenen,
Chinezen, in zaten. Wat ze uitgespookt
hebben, weet ik niet, maar het waren
aardige kerels. Ze wasten graag mijn
kleren met hun wasgoed mee, want ik
had van die lekker ruikende zeep"
(glimlacht).
HEET DRINKWATER
De dagindeling was zeer regelma
tig. Om 5 uur of half zes 's morgens
ratelden afschuwelijke bellen ons
wskker. Om 7 uur kregen we een bak
waswater en een uur later 'werd het
ontbijt binnengebracht: dropg bruin
brood met jus waarin stukjes aardap
pelen en stukjes groente. In het begin
kreeg ik gestoomde broodjes, dat was
niet te eten en heb ik dan ook gewei
gerd. Daarvoor in de plaats kreeg ik
dus bruin brood. Om half tien kregen
we een bak water waarin we onze kle
ren konden wassen en om tien uur een
bak drinkwater. Dat drinkwater was
altijd kokend heet, omdat in China al
het water dat voor consumptie ge
bruikt wordt eerst gekookt moet
worden. Geluncht werd er niet. Om
4 uur kregen we weer een bak ko-
In het begin van mijn gevangen
schap kwam er een Chinese arts die
me vroeg of ik me lichamelijk goed
voelde. Hij zei me hem onmiddellijk
te laten roepen als dat later eventueel
niet het geval mocht zijn. Later kreeg
ik een puistje op mijn voorhoofd, dat
direct door een arts werd behandeld.
MAO-LECTUUR
Gelukkig kreeg ik vrij snel boeken.
Het waren de vier Mao-lectuurwer-
ken van Mao in het Engels, die de Chi
nese geschiedenis behandelen in het
tijdvak 1920-1947. Een tot dan volko
men onbekende geschiedenis voor
mij. Bijzonder interessant. Ik heb het
geboeid zitten lezen. Later kreeg ik
nog een pak kranten een stuk óf
acht „Peking Reviews" en tijdens
de Russische grensincidenten de „Re-
construct".
Ik ben tot een maand voor mijn
vrijlating verhoord. Dat gebeurde on
geveer 4 a 5 keer per maand. Er wa
ren altijd drie Chinezen bij aanwezig:
de ondervrager, een tolk en iemand
die alles noteerde. Ook tijdens de ver
horen verliep alles zeer correct. Abso
luut geen intimidatie. Eigenlijk kon je
het geen verhoor noemen. Het was
meer een vragen naar hetgeen ik ge
lezen had, een bespreken van de wer
ken van Mao; een soort overhoren
van de leesstof dus.
De verhoren waren niet zwaar,
duurden niet lang en het gesprek
Scheuring in gerei
kerk (vrijgemaakt)
Als gevolg van de moeilijkheden
welke zich sinds enige tijd voordoen
binnen de kringen van de geref. kerk
(vrijgemaakt) ook te Schiedam, is
een nieuwe scheuring ontstaan en
hebben plm. 25 lidmaten van deze
kerk in gebouw Trefpunt een eigen
dienst gehouden.
Dit is mede een gevolg van de om
standigheid, dat ds. C. Vonk behoort
tot degenen, die de zgn. „Open Brief"
ondertekenden, waardoor zij zich bul
ten de synode van die kerk stelden.
De geref. kerk (vrijgemaakt) van
Schiedam, telt ongeveer 750 lidmaten.
Ook in Overschie is enige tijd gele
den om deze reden een kerkscheuring
met de predikant, ds. J. Smelik ont
staan.
I I
Een van de grote trekpleisters van
de manifestatie „Communicatie "70",
die volgend jaar in Rotterdam wordt
gehouden, zal een 200 m lange ma
quette worden van de havens. Deze
maquette, waarop naast alle bedrij
ven zelfs alle kranen beweegbaar
zullen staan, komt op het Weena.
De maquette wordt gebouwd door de
Stichting C '70 en wordt betaald door
het bedrijfsleven. Momenteel zoekt
men nog naar een bestemming na de
manifestatie.
De plannen voor het grootscheepse
Rotterdamse feest, waarvoor de ge
meente Rotterdam vijf miljoen gul
den en het bedrijfsleven nog eens tien
miljoen gulden op tafel heeft gelegd,
beginnen zich thans af te tekenen. Zo
zal bijvoorbeeld in de Leuvehaven
door organisator Fibbe een dode hoek
genoemd een dolfinarium komen,
waarvoor zich ook al gegadigden heb
ben aangemeld. Ook dit dolfinarium
zal een permanent karakter hebben,
omdat de manifestatie naar de me
ning van de organisatoren niet is ge
slaagd, wanneer er na 1970 niets meer
van over zou zijn.
Bij de Doelen zullen grafische kun
stenaars gelegenheid krijgen hun me
thode van werken aan het publiek te
tonen. Muziekgroepen en koren uit de
wijken zullen musiceren en er be
staan plannen daarvan een grammo
foonplaat te maken. Bij de Laurens-
kerk zal een klank- en lichtspel ko
men, dat de geschiedenis van de kerk
Scbeep§ies te water
aaneen gesmeed
Voor de eerste maal zijn bij Wilton-
Fijenoord twee zeer grote scheepssec-
ties liggend in 't water aaneen gekop
peld. Dit experiment is bijzonder be
vredigend verlopen. Reeds vlug na
het uitdokken van de twee secties
voor een opslagschip voor ruwe olie,
dat samen met de RDM werd ge
bouwd, vingen in de werfhaven de
Werkzaamheden voor het in elkaar
zetten «aan. De weersomstandigheden
waren zeer gunstig.
zal weergeven. In het water van het
Haagse Veer wil men vlonders leggen
met daarop winkeltjes, eethuisjes en
kroegjes. Dit pret-centrum valt in
twee delen uiteen. Beide delen zullen
worden „overbrugd" door een vaar-
en kijkspel. Tegen deze plannen zijn
van bepaalde kanten bezwaren gere
zen wegens de mogelijke geluidshin
der. De organisatoren van C 70 zijn
enhter nog van mening, dat zij deze
plannen nog niet moeten laten vallen.
Op het Schouwburgplein komt een
tentoonstelling Kunststofkunst, be
staande uit opdrachten van kunststof-
fabrieken aan beeldende kunstenaars.
In het Bouwcentrum komen ook di
verse tentoonstellingen, zoals bijvoor
beeld „De wereld nu", een geconcen
treerde voorstelling op het gebied van
bouwen en vrije tijd. In twee kleine
filmtheatertjes in het Bouwcentrum,
die plaats bieden aan 15 tot 20 perso
nen, kan men een keuze maken uit
een aantal korte films, die na de oor
log in Rotterdam zijn opgenomen.
LEKKERE BROODJES
ONDERWEG
BOLLEN EN PUNTJES
REPARATIES
le klas werk vanaf 5.
per reparatie
20-karaats gouden kroon 17.50
U kunt er op wachten
INSTITUUT DENTILIA
Hoogstr. 40, R'dam, tel. 010-12.60.10
Te bereiken met tram 1, 3, 6, 8 en
buslijn 32, 34, 38, 45, 49, 49a
het avondeten: droog bruin brood met
jus waarin stukjes aardappelen en
groente, hetzelfde dus als bij het ont
bijt. Om tien uur moesten we gaan
slapen.
En dan plotseling hoor je dat je
vrijgelaten zult worden, terug kan
gaan naar Nederland. Samen met Sy-
men Algra, ook een Hollandse jongen
die daar gevangen zat, en een tolk,
zijn we in de trein tot de Chinees-
Hongkong.se grens gereisd. En daar
even over die grens kreeg ik mijn eer
ste kopje koffie. Heerlijk! De consul-
generaal in Hongkong vertelde ons
dat er veel mensen voor ons bezig zijn
geweest tijdens onze gevangenschap.
Maar alles stuitte af op de Chinese
muur, in dit geval het Chinese stil
zwijgen."
GEEN ONDERSCHEID
Vraag: Heeft u nog iets gemerkt
van de culturele revolutie?
Otto: „Nee, het was rustig. Ik heb
er alleen over gelezen in de „Recon
struct".
Vraag: Is dat rode boekje nou wer
kelijk de leidraad voor alle Chinezen.
Otto: (voorzichtig formulerend):
„Ik heb maar een klein stukje van
China gezien, dat was de gevangenis
en de treinreis van Shanghai naar de
grens. Maar waar ik kwam zag ik dat
rode boekje. Er werd in gelezen, ook
door mijn Chinese celgenoten, en sol
daten die ik op de stations zag staan,
groetten met het rode boekje en de
portretten van Mao in de hand. Mao
wordt daar werkelijk verafgood.
Vooral door de arbeiders, soldaten en
landarbeiders. Voor hen heeft hij dat
rode boekje ook geschreven. Hij wilde
zijn. gedachten en ideeën overbrengeh
naar het volk, hen erbij betrekken. De
intellectuelen bekijken hem wat nuch
terder, zien, hem meer als een knap
leider.
Vraag: Hoe is het communisme
daar in de praktijk?
Otto: „Ik moet alweer zeggen dat ik
maar een heel klein stukje van China
heb gezien en beleefd. Wat me opge
vallen is, dat is dat daar absoluut
geen rangen en standen zijn. Iedereen
krijgt dezelfde behandeling; iedereen
is ook gelijk aan de ander, ongeacht
talenten op welk gebied dan ook. Al
len zijn van dezelfde rechten verze
kerd en dat is: eten, drinken, huisves
ting, onderwijs en medische verzor
ging. Niets meer en niets minder. In
het volksleger dragen officieren en
manschappen hetzelfde uniform. Je
kan een officier daar niet van een sol
daat onderscheiden. Hij heeft geen
herkenningstekens. Tijdens mijn ver
horen kon ik bijvoorbeeld niet onder
scheiden wie van de aanwezige drie
Chinezen nou de meerdere was. Hoe
zo'n maatschappij in het dagelijkse
leven werkt weet ik natuurlijk niet.
NIET BANG
Vraag: Vinden de Chinezen het nou
niet triest dat twee grote communisti
sche staten, twee broedervolken zoals
ze elkaar tien jaar geleden noemden,
nu tot op de tanden gewapend tegen
over elkaar staan?
Otto: In hun ogen is Rusland niet
communistisch, maar revisionistisch.
Volgens hen heult de Sowjet-Unie met
Amerika om samen te spannen tegen
China'. Natuurlijk willen ze geen oor
log, zeggen ze, maar we zijn er ook
niet bang voor. Als het komt, komt
het, dan trappen we ze eruit. De Chi
nezen zijn niet bang voor de dood. Ze
zijn ervan overtuigd dat, zodra er een
oorlog begint tussen Rusland en China
het Russische volk in opstand zal ko
men tegen hun leiders.
Vraag: Bent u godsdienstig?
Antwoord: Ja, ik ben katholiek. Dat
heeft veel voor mij betekend tijdens
mijn gevangenschap. Ik heb dat in de
gevangenis ook ingevuld op een vra
genformulier. Ze hebben het er nooit
met me over gehad. En toch moeten
ze het gelezen hebben.
Nu zit Otto Revier met een kleine
tent aan de Kaagse Plassen. „Ik weet
daar een hele kleine, rustige camping
te liggen. Daar zet ik mijn tentje op
en dan ga ik zeilen. Een vriend
heeft me zijn zeilboot geleend. Daar
ga ik uitrusten en vakantie houden."
En daarna?
„Varen natuurlijk. Wat dacht u
dan? Ik heb als kleine jongen al wil
len varen. Alleen China blijft verbo
den gebied voor mij."
Eén op de drie mannen sterft aan hart- en vaatziekte. De sterfte ver
plaatst zich naar de jongere leeftijden. De artsen spreken over de witte
pest. Er is niets overdrevens aan de volksziekte no. 1 een epidemie te
noemen.
De sterfte is sinds 1950 toegenomen:
in de leeftijdsgroep van 3539 jaar met 447
in ae leeftijdsgroep van 4044 jaar met 379
in de leeftijdsgroep van 4549 jaar met 202
in de leeftijdsgroep van 5054 jaar met 159
in de leeftijdsgroep van 5559 jaar met 179
in de leeftijdsgroep van 6064 jaar met 136
Verpleegtehuis voor
somatisch zieken
B. en W. stellen de raad voor een
krediet te verlenen voor de bouw van
een regionaal verpleegtehuis voor so
matisch zieken uit Schiedam, Maas
sluis en Vlaardingen.
Voor ontwikkeling van de plannen
zullen Vlaardingen en Schiedam ieder
f 10.000 bijdragen en Maassluis f 5000.
Benoeming directeur
geneesheer
In verband met het besluit van de
gemeenteraad de functies van direc
teur-geneesheer van het ziekenhuis en
directeur van de G.G. en G.D. te
scheiden en het aan dr. v.d. Berg op
diens verzoek verleende ontslag, stel-
ldn B. en W. van Schiedam de raad
voor dr. J. H. Leusink te De Bilt als
zodanig te benoemen. Reeds eerder
werd Sr. J. Stevens benoemd tot di
recteur van de G.G. en G.D.
Bijzonder verontrustende cijfers,
waarmee het werk van de Nederland
se Hartstichting voldoende is ver
klaard. Dat werk bestaat uit het fi
nancieel mogelijk maken van onder
zoek, het trachten te komen tot verla
ging van het sterftecijfer en het reva
lideren van patiënten, die een hartin
farct hebben gehad.
Het revalideren van invalide gewor
den hartpatiënten is op het ogenblik
één van de belangrijkste aspecten van
de medische begeleiding van door een
hartinfarct getroffen mensen. Wie een
hartinfarct heeft gehad voelt zich in
veel gevallen niet meer tot werken in
staat of mist het zelfvertrouwen weer
aan het werk te gaan. Dit ten onrech
te. In gespecialiseerde centra is het
mogelijk de meeste patiënten zodanig
te rëvalideren, dat zij zonder bezwaar
weer in het arbeidsproces worden op
genomen. In Katwijk en Leiden wer
ken al dergelijke centra. Uit het Pre
ventiefonds is een bedrag van f 1,5
miljoen ontvangen om centra in te
richten in Amsterdam, Utrecht, Gro
ningen en Enschede. Als deze centra
zijn ingericht zullen jaarlijks 500 men
sen kunnen worden gerevalideerd.
Jaarlijks moeten 5000 mensen worden
gerevalideerd...
De zes revalidatiecentra zullen zeer
nauw samenwerken. Elk zal zich op
een ander belangrijk terrein speciali
seren. De gegevens worden centraal
verwerkt. Een unieke samenwerking,
waarvoor de Wereldgezondheidsorga
nisatie grote belangstelling heeft.
Hoewel de cijfers van de statistiek
duidelijke taal spreken (in 1950 was
het aantal sterftegevallen aan hart
en vaatziekte 5000; in 1967 15.000!)
ontbreekt het juiste cijfer over het
aantal ziektegevallen, omdat zij die
thuis plotseling overlijden niet in de
statistiek worden opgenomen. Om
hierin een juist inzicht te krijgen
wordt een groot onderzoek in Nijme
gen op touw gezet.
Evenzo zal worden getracht de om
vang vast te stellen van het aantal
„invalide" patiënten door alle dertien
de weekse meldingen van zieken bij
de bedrijfsverenigingen steekproefs
gewijs te onderzoeken.
volgend jaar al een Benelux-dag of
een Europa-dag; er worden pogingen
ondernomen te komen tot een mondia
le „Dag van het Hart". Collectanten
en propagandisten trekken er op uit
om geld in te zamelen en voorlichting
te geven. Omdat de Nederlandse
Hartstichting zich inzet in de strijd te
gen de epidemische ziekte, vaat- en
hartziekte, waaraan jaarlijks meer en
meer mensen sterven, verdient zij al
ler aandacht en aller steun. Wie
rechtstreeks geld wil storten kan dat
doen op girorekening 300 van de Ned.
Hartstichting te Den Haag.
SLAAl'BANKEN-
CENTIIALK
Een ander belangwekkend initiatief
van de Hartstichting is het inrichten
van hartbewakingsafdelingen in zie
kenhuizen, waardoor voorkomen kan
worden dat, zoals nu, 70 pet. van de
patiënten met een hartinfarct binnen
vier dagen sterft. Hierbij behoort de
zogenaamde hartrenwagen, waaraan
de benodigde apparatuur is gekoppeld
om de patiënt in leven te houden tot
het moment waarop het ziekenhuis
die taak kan overnemen.
Staatssecretaris Kruisinga heeft be
sloten richtlijnen op te stellen voor
een erkenningsbeleid ten aanzien van
de hartbewakingsafdelingen.
Een bevolkingsonderzoek naar hart
en vaatziekte zou zeker zijn gewenst,
maar is in de praktijk zo goed als on
mogelijk. Elk individueel onderzoek
kost veel tijd, zodat een bevolkingson
derzoek a. te veel tijd in beslag zou
nemen; b. daardoor te duur zou zijn
en c. niet te bemannen valt.
Collecte
Het zal duidelijk zijn dat het werk
van de Nederlandse Hartstichting een
geld verslindende zaak is. De stich
ting is dan ook blij met de geboden
kans deze week geld voor haar doel in
te zamelen. Radio en televisie hebben
al vele facetten van het werk onder
de loep genomen. Zaterdag 23 augus
tus wordt uitgeroepen tot „Dag van
het Hart", nu nog een landelijke dag,
Scheepsbouwer Verolme heeft be
kendgemaakt, dat hij een commissie
zal instellen, waarin door middel van
de ondernemingsraden leden van elk
onder zijn beheer staand bedrijf zit
ting hebben. Deze commissie zal elke
maand of om de veertien dagen met
hem vergaderen om mede het beleid
van het concern te bepalen. Verolme
deelde dit mee tijdens de jaarlijkse
excursie van de ondernemingsraden
raden van het concern.
Bij die gelegenheid zei de heer Ver
olme, dat hij zijn aandelen in het be
drijf heeft overgedragen aan een
stichting, die tot eerste taak heeft
voor de continuïteit van het bedrijf te
zorgen. Na zijn dood zal het Verolme-
concern worden overgedragen aan het
personeel. Zijn kinderen zullen slechts
een bescheiden jaarlijkse uitkering
ontvangen.
Sprekend over de in te stellen com
missie zei de heer Verolme: „Als u
straks op deze wijze het bedrijf mee
helpt voeren, dan heeft u hiermee een
primeur in Nederland en kunt u allen,
ook voor uw gezinnen, daarvan ma
ken wat er van te maken is".
