,,Als je naar beneden keek, zag je
'n heleboel kale glimmende schedels"
VOORSORTEREN
WILLEM ELSENDOORN VOOR T EERST IN DE SCHOUWBURG:
ER IS WEER
MALAGA
Oorlogsnabestaanden uit
Canada in ons land
TENTOON-as
STELLINGEN
CABAHElVff
Speciale envelop op
dag van postzegel
DE HAVENLOODS DONDERDAG 4 SEPTEMBER 1969
Voor hen die het toneel niet kennen.
Voor hen die nog nooit naar de schouwburg zijn geweest.
Voor hen die soms smalend en minachtend spreken over de artistieke
waarde van het toneel, en die dan ook geen begrip hebben vpn de heer
lijke uren die het vele mensen schonk.
Ja, tot hen richt ik mij.
En ik doe dit graag, want het geeft mij de gelegenheid u te vertellen
hoe lief mij het toneel is en waarom. Ik ga beginnen met de jaren die
achter mij liggen, de jaren van mijn jeugd. Toen het mij duidelijk werd
wat het toneel betekende voor mij en voor de uitgaande elite.
De jeugd van tegenwoordig is op
standig en is zoekende naar betere tij
den, naar vernieuwing en naar waar
heid. Maar dat is niets nieuws, dat de
den wij ook in onze jonge jaren. Maar
onze ontevredenheid kreeg een grote
stimulans, (de mijne tenminste) dat
was het toneel. Ik was bevoorrecht, er
kwam een goede vriend in mijn leven,
Willem Elsendoorn. Met hem ging ik
naar de schouwburg, voor het eerst.
Hij had het toneel al eerder ontdekt
en hij vertelde mij er van, en sleepte
mij mee. Hij was zestien jaar toen hij
voor het eerst in de schouwburg
kwam en hij bofte, want er ging die
avond een wereldberoemd stuk.
Maar... ik zal het hem u zelf laten
vertellen-, met zijn eigen woorden en
I op zijn eigen manier.
Museum
i ,,Ja joh, ik had op het kantoor een
i boffie van één gulden vijftig, en die
hoefde ik thuis niet af te geven. Ik
i moest maar eens uitgaan, zei m'n va-
j der. Ik dacht: zie zo, nou een avond
i uit. Éen beetje düür uit, dacht ik. Ik
ga eens een keer naar de stads
schouwburg. Nou, die duurte viel nog
al: mee. Ik hield nog geld over. 't Was
wel deftig toen ik zo door die glazen
deuren naar binnen keek. Een fontein
in de hal, en drie portiers in uniform.
Jonge, jonge, wat een schouwburg!
Nou, daar kunnen ze met die houten
I tent van de kermis wel mee op 't dak
gaan zitten. Maar... dit was dan ook 't
echte, geen larie, maar prima vak-
werk, en geen poespas van Jan kope-
re tuitje, of Henri de Lakardère, hij is
niet dood, hij leeft.
't Leek soms wel of je in een mu
seum was. Ik was eigenlijk een beetje
verlègen om er zo maar naar binnen
te gaan. 't Was koud buiten en 't mist
te, echt novemberweertje. Ik stond te
rillenvoor die grote kast, maar ik
dacht; Wat kan me gebeuren? Met
I groot/ lef stapte ik de schouwburg in.
j Ik d^cht, ziezo... wegjagen zullen ze
me niet.
Ik voélde me een hele Piet want...
ebC. 't was niet gering om zo maar
•aat verlichte portaal binnen te stap
pen, maar... er stond nog een rijtje
mensen en daar sloot ik me bij aan.
Bij mij thuis hadden ze me altijd
t verteld dat de schouwburg alleen voor
tde rijkdom was, en piet voor een jon-
gen met een pet die amper de dertig
5
nu... beduidend
goedkoper
Nu heeft U er toch echt een
nodig, zo'n behaaglijke brus
hed damespyjama, waarmee U
de koudste nachten in herfst
en winter gemakkelijk door
komt.
Brushed damespyjama's, heer
lijk warme pyjama's die boven
dien bijzonder gemakkelijk in
het onderhoud zijn.
Deze luxe pyjama's koopt U
nu, met een keus uit diverse
modellen, door elkaar voor nog
géén acht gulden.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver*
kopen wij deze prachtige brus
hed nylon damespyjama's in
diverse vlotte modellen en
fraaie kleuren, in de maten
36 t/m 50,
door elkaar
per stuk
centen voor de galerij bij elkaar kon
scharrelen. Maar, vooruit, ik kocht
mijn plaats en ik mocht naar boven,
de trappen op. 't Was me een hoogte
hoor... bar hoog... tot onder de hane-
balken.
En. toch was 't fijn om op de galerij
te zitten; wij waren een stuk dichter
bij onze lieve heer dan de rijke bra
nies die daar voor duur geld beneden
zaten. En nou begreep ik ook waarom
sommige mensen de galerij de enge
lenbak noemden. Een fijne plaats; je
kon er zo lekker over de reling han
gen en alles zien.
Er hing een lamp in het midden van
het plafond zo groot als 'n kerktoren.
Van geslepen glas met kleureffect.
Stel je toch eens voor dat zo'n ding
naar beneden kukelt. Nou ja, dat is
onzin natuurlijk. Reken maar dat ze
zo'n gevaarte stevig vast solderen.
Beneden was alles goed geregeld.
Meisjes met kanten mutsjes op liepen
er rond om de plaatsen aan te wijzen,
alles heel rustig en bedaard. Weer an
dere meisjes verkochten program
ma's, maar daar kwamen ze niet mee
op de galerij. Veel te hoog natuurlijk.
Ik vond dat wel jammer, want dan
had ik eens kunnen kijken welk stuk
of er eigenlijk gespeeld werd, en om
mou weer al die trappen op en af te
rennen daar had ik ook geen zin in. Ik
was blij dat ik zat.
Dure naam
Het toneelgezelschap dat in die gro
te, oude schouwburg zou spelen, had
een mooie naam, een dure naam: De
Koninklijke vereniging: Het Neder
lands toneel. En dat mocht, want
toen Koning Willem III nog leefde,
had deze vorst, die een echte toneel
minnaar was, zijn naam aan het ge-
zelschapieschonken.
Beneden was het deftig, half duiste
re gangen en bred^marm^ren trap
pen. Ik was in de pauze even naar be
neden geslopen. Aan de muren hingen
oude schilderijen, portretten van de
grote spelers van vroeger. Ik begreep
nu ook waarom de zogenaamde kleine
man zich hier onwennig voelde en lie
ver naar een tingeltangel ging. Ze
durfden gewoonweg niet. Gelukkig
had ik daar maling aan gehad.
Ik zat hier fijn; als je naar beneden
keek dan zag je een heleboel kale
glimmende schedels. Allemaal def
tig... bedaard... beschaafd en saai. Ze
spraken zachtjes met elkaar en hard
op lachen was er ook niet bij. Ze wa
ren gekomen om kunst te genieten, en
dat was geen flauwekul, daar moést
je ernstig bij blijven, en je goeie don
kere pak voor aantrekken, en mama
kon zich nu meteen in haar nieuwste
toiletje laten zien. Allemaal mensen
van stand, degelijk en voornaam, en
tevreden. Nou, tevreden was ik ook
hoor.
Poffertjeskraam
Ineens hoorde ik een slag op een
gong en werd het donker. Het voor
doek ging open en het spel begon. Een
groot en diep toneel, en in de uiterste
hoek van dat toneel weer een klein to-
neel. Het was eigenlijk meer een po
dium dat met bonte decoraties ver
sierd was.
Aan de andere kant van het toneél
waren tentjes geplaatst, met tulen gor
dijntjes aan de kanten, 't Had iets
weg van een poffertjeskraam, of van
een chambre séparé in van die stieke
me hoekjes, die je wel eens ziet in
kleine cafeetjes aan de haven. Het
krioelde van mensen op het toneel.
Jonge meisjes met brede bontgekleur
de plooirokken strakke keurslijfjes
die voor de inkijk zorgden, en ze droe
gen ldnge onderbroeken waarvan ze
de Vlaamse kantjes lieten zien.
Er waren jonge opscheppers met
witte jakken, rode hoofddoeken en zil
veren gespen op hun schoenen. Daar
tussen door ridders met degens en lak-
laarzen. Op hun hoofd droegen ze
en pruik met een staartje en een ge
kleurd lintje eraan. Ze dronken wijn
uit tinnen bekers die leeg waren,
maar dat hoorde bij het spel. Dat kon
trouwens alleen ma&r vanaf de gale
rij gezien worden. Maar ik had wel in
de gaten dat ik voor mijn dertig cent
heèl wat te zien kreeg.
Kokkerd
En toen kwam er een hele dikke
man op dat kleine toneeltje. Hij had
een neus als een rijpe aardbei en aan
zijn kin hing een sik. Hij klopte met
een stok op de vloer om aandacht te
trekken. En toen het stil geworden
was begon hij het volk toe te spreken.
Hij zei zoiets van: ,,Ik heet u wel
kom en vraag beleefd uw attentie
en ik zal u maar verder kwam hij
niet, omdat er ineens een soort ridder
op een stoel was gesprongen, die keek
vuil naar die dikke en zei: „Verdwijn
of ik steek je door je dikke pens". Ja,
hij had een degen in zijn hand.
Het was een vreemd persoon die
ridder. Laarzen met sporen, van die
hoge tot aan zijn liezen. En een neus,
mensen. Een neus! Nou, zo'n kokkerd
had ik van m'n leven nog niet gezien.
Hij zwaaide met zijn degen naar die
Jan Lemaire
dikke met een kalmte om bang van te
worden.
En die dikke kneep 'm, ja al was je
't zelf, pis je zo ontvangen wordt. Hij
had niks geen trek in een degenstoot-
je, hij deed 't haast in z'n broek van
angst, hij stotterde nog een beetje en
smeerde 'm als de bliksem.
Maar toen had je de poppen aan
't dansen, want die anderen namen
dat niet. Die begonnen te jennen en
„Boeh" te roepen en die neus wou
er maar op inhakken.
Er was een knappe jonge snuiter
bij, een echte mooie jonge ridder en
die nam het op voor de hele bubs. Dat
was nou wat je noemt een ridder zon
der vrees of blaam. Een jonge Don
Quichot zal ik maar zeggen. Hij liep
naar die neus toe, en gaf hem met
zijn handschoen een klap midden in
zijn facie. En daar begon het hoor.
Die jongen ging met die neus op de
vuist, of beter gezegd op de degen.
Knokken dat ze deden! Nou, mensen
de stukken vlogen eraf. Ja, 't was
zonde van die jongen, hoor, want dat
was nou echt éen knulletje met lef,
met z'n kanten manchetdes en z'n
priksabeltje. Maar voor die neus was
't geen partij. Die speelde met 'm als
de poes met een muis. En toen hij er
genoeg van had stak hij zijn degen
met een flinke afweerbeweging pre
ses in de buik varj dat knulletje
Einde van het eerste bedrijf. Het
voordoek ging dicht en in de zaal
kwam er weer licht. Alle bezoekers
applaudisseerden, vooral de theater
liefhebbers die beneden zaten. Nou, ik
deed daar graag aan mee, want ik
vond het prachtig wat ik gezien had.
Eet was echt een mooi stuk.
Topper
Die man met die grote neus heette:
Cyrano de Bergerac. En zo heette het
stuk ook; 't was naar hem genoemd.
Nou, dat eerbewijs kwam hem toe
hpor, want 't was wat je noemt een
topper. En mooie namen dat ze alle
maal hadden! Roxane en Markies de
Saint Emilion, en Baron van Casco g-
ne, en nog veel meer. Die Cyrano die
kon er wat van, dat zag ik direct toen
het volgende bedrijf begon. Daar za
ten wel vijftien of twintig musketiers
om hem heen, en die waren hem-aan
't pesten, maar hij trok er zich geen
steek van aan en begon te declame
ren:
„Wij zijn de cadetten van het oude
Cascogne, van Carbon tot Castel Ja-
loux. Met pluimen bedekken we onze
JAN LEMAIRE, 85 jaar, 60 jaar
acteur, nestor der Nederlandse to
neelspelers, een man die zijn kunst
in dienst stelde van zijn socialis
tisch ideaal, is nog altijd actief om
meer mensen voor het toneel te
winnen. Vanuit zijn visiedat het
toneel het leven van de mensen we
zenlijk kan verrijken, praat hij
over zijn vak, Zijn werk dat zijn
hartstocht is.
Velen zullen zich Jan Lemaire
herinneren in rollen in ,,De Jor-
daan" en ,,De Jantjes", vooroor
logse produkties, waarvoor de
mensen vanuit de uithoeken van
het land naar Amsterdam kwa
men. Maar ook in het na-oorlogse
toneel heeft Lemaire zijn partij
meegeblazen. „Suiker" van Hugo
Claus, geschreven vanuit eenzelfde
sociale bewogenheid, die Lemaire
kenmerkt, is van het moderne re
pertoire zijn lievelingsstuk.
Maar ongetwijfeld is Herman
Heijermans de auteur, die hem het
meest na aan het hart ligt. Hij ge
tuigt ervan in een serie van drie
artikelen, waarvan wij deze week
het eerste afdrukken.
tegen bloedarmoede, eetlust
opwekkend, versterkend,
staafhoudend
ihd. fles 4.75
WIJNHANDEL
„De Beurs van Schiedam"
Schieweg 116 - Rotterdam
Tel. 24.29.71 - 24.25.52
Bezoek onze unieke wijnkelder.
Van 10 tot 18 september komt een
groep van 150 oorlogsnabestaanden
uit Canada naar Nederland om hier
de graven van hun in de tweede we
reldoorlog gesneuvelde familieleden
te bezoeken.
Zij arriveren met een chartervlieg
tuig op Schiphol 10 september om
9.50 uur en zijn tijdens hun verblijf
in Nederland de gasten van het Ne
derlands Oorlogsgraven Comité het
zogenaamde „Klaprooscomité", om
dat deze organisatie dergelijke bezoe
ken van nabestaanden bekostigt uit de
opbrengst van de jaarlijkse „klap
roosscollecte".
SPECIALE AANBIEDING
•HARDBOARD 19
150 X 50 p. plaat X«Xfc
•WANDPLATEN
wak-essen-rosewood 244 x 122
PARANA-PINE
0.79
tronje, cadetten van het oude Cascog
ne, ze worden het vechten nooit moe".
Op je neus, zei er een, die vlak bij
hem zat, en hij nam een teug uit zijn
lege beker. En die Hubert Laroche, zo
heette die acteur, die begon alweer
aan zijn degen te morrelen. Ja, daar
was hij erg vlot mee. Maar toen be
gonnen ze 'm allemaal te sarren, en
voor rotneus uit te schelden. Ik dacht
bij mezelf: dat wordt een link spellet
je, dat draait nog uit op een bloedbad,
maar hoe dan ook, ik blijf kijken".
Schaamte
Ik heb bij het begin van dit praatje
over het toneel met opzet de taal en
de reacties van deze jonge man ge
bruikt. Hij zag voor het eerst een ech
te en goed voorbereide toneelvoorstel
ling, en hij werd er hevig door gegre
pen. De hele sfeer van de schouw
burg, de romantiek en de schoonheid
van de taal; het gebeuren had een
onuitwisbare indruk bij hem achter
gelaten.
Maar het was merkwaardig, hij
schaamde zich daarvoor .Toneelspe
len, zei men in die tijd, dat was goed
voor een liefhebberij-vereniging, een
leuke avond met bal na. Maar voor je
vak! Hè, kom nou, dan kun je alles
wel een vak gaan noemen! Zo dacht
en sprak de nette kleinburger bij het
begin van deze eeuw.
In ben nieuwsgierig - blauw. Luxor.
Het vervolg pp de gele versie van het
nieuwsgierig verhaal. Lena die nu
alles wil weten trekt weer intervie
wend door Zweden. Daarmee is deze
film meer geworden tot 'n documen
taire over het onbehagen in de Zweed
se welvaartsstaat dan tot een les in
wöt Lena dan ook mag willen weten.
Slechts weinigen zullen deze wat rom
melig opgezette film kunnen waarde-
Het is bijzonder in de levens-
schiedenis van markante vrouwen te
verfilmen. De laatste in de rij is voor
lopig Isadora Duncan, een danseres
uit de beginjaren van .deze eeuw. Een
geweldig mens; non-conformistisch,
genietend van het leven en de liefde.
Karei Reisz heeft haar leven zeer in
telligent gefilmd. Hij maakte een pu
blieksfilm met zoveel kwaliteiten, dat
hij ruim boven het gemiddelde van dit
soort films komt Hij is gesteund door
Vanessa Redgrave, die de hoofdrol
speelt. Wat die vrouw als actrice niet
kan, past in een vingerhoed. Om haar
is een bezoek aan „Isadora" alleen al
meer dan de moeite waard. Criterion.
Naast alle? zwaarwichtigheid over
sex in de „verantwoorde" uiteenzet
tingen en na alle hypocrisie over sex
in negen van de tien blote films is
„Villa voor vrije liefde" een verade
ming, hoewel een licht moralistische
ontknoping ten slotte niet ontbreekt.
Maar alla, voor de rest kan je wel la-
chen en Cathérine Spaak is erg mooi.
Lumière.
De musical Sweet Charity is nu ook
verfilmd. Sterren als Shirley. MacLai-
ne en Sammy Davis jr. spelen er de
hoofdrol in. Het is een typisch Ameri
kaanse showfilm. Knap vakwerk, hoe
wel de kleuren niet zo mooi zijn.
Hoogtepunten zijn de scènes waarin
het liedje Big Spender wordtgezon
gen en het optreden van Sammy Da-
vis als Big Daddy. Jammer is dat het
allemaal een beetje te lang duurt en
vooral aan de slo^cène geen eind
schijnt te komer Voor de pauze
wordt „Sky over Hand" vertoond
van John Fernhout. Arena, 2 en 8 uur.
AGfiNDA BIOSCOPEN BOTTERDAM
Arena: Sweet Charity, al: Calypso: Secret
Ceremony, 18; Centraal: Afgrond der erotiek,
18: Cineac NRC: Jungle book, al. De ontrou
we vrouw, 18; Cineac AD: Commando's, 18;
Cinerama: The longest day, 14: Colosseum:
Zoek een plaats om te sterven, 14: Corso:
Funny Girl, al.; Grand: The sound of music,
al; Harmonie: Vuil spel, 18; Kriterion: Isado
ra, 14, Lumlere: Villa voor vrije liefde, 18;
Luxor: Het amoureuze dagboek van Cathari-
.a-Jee
Bex: Samson tegen Hercules, 14; Studio '62:
Het Circus, al: Thalia: Wie 't laatst lacht, al;
Victoria: Thunderball, J4.
NACHTVOORSTELLINGEN
Arena: The command; Calypso: Spel in de
Frankenstein schiep een vrouw; 't Venster:
Vivrepour vlvre; Victoria: Ik een minnaar.
>tte wereld van Laurel en Hardy; Passage:
e club van zessen kaar; Prinses: Vier rak
ers in een oude jeep; Rex: Sjors, Sjimmie
i de gorilla; Victoria: Robour de verove-
Nu de herfst weer voor de deur
staat, houden wij op onze par
terre een voordelige verkoop
kindermaillots, die Uw doch
tertje in de komende maanden
beslist niet kan missen.
Kindermaillots van het heer
lijk warme mousse nylon dat
niet alleen prettig draagt, maar
bovendien zo praktisch in de
was is. Maillots in een sportief
ribbreisel en vele leuke kleu-
nu voor prijzen om er
k te ko
en Nijmegen, waar zij bij Nederland
se families zullen logeren.
De 11e september is gereserveerd
voor het bezoeken van de graven.
Deze bevinden zich niet alleen op de
grote Canadese begraafplaatsen van
Groesbeek en Holten, maar ook in
Bergen op Zoom, Eindhoven, Neder-
weert, Hoek van Holland, Zuilichem,
Oosterbeek, Uden, Nijemirdum (Fr.),
Gorsel, Olst (Ov.), Workum, Olde-
broek, Schiermonnikoog en Westdon-
geradeel. Bovendien zijn er nabe
staanden, die geallieerde graven in
het buitenland bezoeken, zoals te
Adegem (België) en de geallieerde
oorlogskerkhoven van Reichswald en
Rheinberg, vlak over de Duitse grens
bij Nijmegen.
Zowel op de Canadese begraaf
plaats te Holten als op die te Groes
beek wordt een officiële herdenkings
dienst gehouden. In Groesbeek vindt
deze plaats op 12 september om 16.00
uur en in Holten op de lfie, aanvan
gend om 15.00 uur.
Verder staan er verscheidene toch
ten door Nederland en bezoeken aan
bezienswaardigheden op het program
ma. Tijdens één van deze excursies
op 15 september wordt het gezel
schap ontvangen door de Canadese
ambassadeur in Nederland te Wasse
naar.
De oudste deelneemster aan deze
pelgrimage naar de oorlogsgraven is
de 81-jarige Mrs. M. Froud uit Toron
to, wier zoon in Gorsel werd begra
ven.
Op 18 september vertrekken de na
bestaanden weer met een charter
vliegtuig vanaf Schiphol naar Mon
treal.
- i—jw t«u jaar
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij deze sportieve ribge-
breide kindermaillots van een
warme kwaliteit mousse nylon,
in vele kleuren w.o. beige,
bleu, rood, marine, wit, enz.
en in de schoenmaten 22 t/m
39 (3-12 jaar), voor prijzen
die werkelijk een buitenkansje
zijn.
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
Ook matndtgmorgen open
GMn tot, of Khrift best
Moderne kunst uit eigen bezit
Boymans; draagbare objecten vijf
edelsmeden Boymans; George Ric
key, sculpturen - Boymans; Asmat,
een koppensnellerscultuur en Pracht
en praal bij de Papoea's en
Hindoeïstische en Boeddhistische
sculpturen en kunst uit Afrika. Ocea-
nië en Amerika - Museum Land- en
Volkenkunde; Ontmoet Erasmus
Schouwburgplein; Willem Westbroek,
schilderijen - Doelen; Luuk Scholten,
lino's Galerie De Graaf, Schiedam.
Robert Terwindt, schilderijen en teke
ningen en Geestjan van Oostende, gra
fiek - Kunstzaal Zuid; Arthur Secun-
da, grafiek en collages - 't Venster.
't Winkeltje is weer open, Tom
Manders is terug van vakantie... en
we zijn een gloednieuw cabaret rijker
in Rotterdam. Louis Lemaire en de
zijnen van In de Twijfelaar openen
vanavond hun cabaret aan de Mau-
ritsstraat 111. Wethouder Reehorst
himself zal op het plechtige moment
aanwezig zijn om de opening hoogst
persoonlijk te verrichten. Muziek!
Fanfare! Champagne! En een nieuw
programma. Rotterdam is benieuwd.
Met kenmerkend enthousiasme en
grote inzet hebben Ansje van Bran
denberg en haar vaste gaste voor tien
maanden, Sacha Denisant, 't Winkel
tje geopend met een reeks feestelijke,
nieuwe liedjes, die ongetwijfeld beant
woorden aan de verwachtingen van
de grote klantenkring van de bar-
chantant.
Sacha zingt vooral liedjes van Ste
ven Membrecht, die Amsterdam nog
al eens tot onderwerp van zijn poëti
sche visie neemt. Aardige liedjes,
maar weinig opzienbarend.
Ansje komt met een eigen liedje
over ons dagelijks brood, vol aardige
woordspelingen, dat het wel eens goed
zou kunnen gaan doen. Evenals trou
wens de liedjes uit het programma
van vorig jaar. waarvan de beste op
een langspeelplaat verschijnen, die
deze maand wordt opgenomen.
Ansje ontvangt haar gasten weer.
Voor velen een vast punt op hun we
kelijkse of maandelijke uitgaansagen
da; kaarsjes aan, met uw welnemen.
Volkszangweekend
in Den Alerdinck
Op 4 en 5 oktober zal op het vor
mingscentrum Den Alerdinck te
Laag-Zuthem (bij Zwolle) een volks
zang-weekend worden gehouden in sa
menwerking met de Nederlandse Ver
eniging voor de Volkszang.
De bekende mevrouw Marie-Cécile
Moerdijk, directeur van de Neder
landse Vereniging voor de Volkszang
en door radio, televisie en zangfesti
vals tot ver buiten onze grenzen be
kend om haar vertolking van de
volkszang, zal op dit weekend een in
troductie geven in de volkszang.
Met piano-begeleiding van haar
broer Carlos Moerdijk zal er onder
leiding van mevrouw Moerdijk op dit
weekend veel gezongen worden, voor
al ook uit het pas verschenen nieuwe
Nederlandse volkszang-liedboek
„Simsalabim". Ingegaan zal worden
op de vraag wat een volkslied wil
zijn, Nederlandse volksliederen van
vroeger en nu zullen worden gezongen
en in een onderdeel „wereldreis per
volkslied" komen een aantal buiten
landse voorbeelden van volkszang aan
de orde.
Op zondagmiddag vermeldt het pro
gramma een „volksliederen-cocktail"
met grammofoonplaten, liedzang en
bespreking (o.a. de invloed van klas
sieke muziek op het volkslied) van
balladen, liedjes van kust en liefde,
humoristische volkszangen, liederen
uit Nederland, West-Europa, de Balti-
sche landen, Afrika, Zuid-Amerika,
Arabië en Scandinavië. Voor opgave
en inlichtingen kan men zich richten
tot de administratie van Den Aler
dinck, post Laag-Zuthem (Ov.), tel.
05290-284. De deelnemersprijs be
draagt f 16,50.
Ter gelegenheid van de viering van
de Dag van de Postzegel 1969, op 11
oktober, zal een door de Bond ver
zorgde envelop verkrijgbaar zijn,
waarop met medewerking van PTT
een bijzondere afstempeling zal wor
den aangebracht. Op de envelop zal
een oud postkantoor, het Paalhuis te
Amsterdam, worden afgebeeld, waar
van de contouren in het stempel zul
len worden opgenomen.
Alle enveloppen zijn genummerd
met 2 en zullen worden voorzien van
de op 30 september verschijnende
Erasmuspostzegels. Het bijzondere
stempel zal voor alle plaatsen, waar
de viering plaats heeft, gelijk zijn.
Het enige verschil zal bestaan in het
kantoorstempel, dat voor ieder van
de tien plaatsen vanzelfsprekend an
ders is.
Teneinde een ieder, die belang stelt
in deze enveloppen, in de gelegenheid
te stellen in het bezit daarvan te ko
men, is de mogelijkheid geschapen
vooraf bestellingen te doen bij A.
Berkhoudt, Baartsestraat 5, Rotter-
dam-3007, postgiro: 1543700 t.n.v. pen
ningmeester Dag van de Postzegel,
Rotterdam. Losse enveloppen kosten
0,60 per stuk plus 0,50 voor porti-
en verzendkosten. Sets van tien ver
schillende plaatsen, indien men deze
wil bestellen kosten f 7 per set, inclu
sief de kosten van porti en verzen
ding.
