Twintigduizend kilometer
om St. Nicolaas te zien
Groot onderzoek
(on)leefbaarheid
Rijnmondgebied
CARLA REMPT „BACK HM HOLLAND
JB K Ww I H B| WÊ V JM HB w ^^B
KUNSTGEBITTEN
Torenflat in
verlengde van
Mozartlaan
Concert en
exposities
in Museum
IRIS
0 nn>v 1 Se jaargang no. 6 donderdag 11 december 1969
V jfl^k Jm ^tti jBj^Bh ÉETIf Weekblad voor
B P Mig H^W H VkjB Bin Bkg P I BS fil Hl Hoofdredactie: A. Hoeksema
1 H Êam HHH n m II Spakn W Sf" ill I? Ék Directie: W. van der Giessen
jÉJf JB§^MJB Telefoon 132170 lijnen), postgiro 18344.
BHBt jflSflH* ViH I^Bl ®B I^H V Uitgave „De
55
REPARATIES
1e klas werk vanaf f 5,—
per reparatie
20-karaats GOUDEN KROON f 17,5a
U kunt er op wachten
INSTITUUT DENTILIt
HOOGSTRAAT 40, ROTTERDAM.
TELEFOON 010-12.60.10.
Te bereiken met tram 1, 3, 6, 8 en
buslijn 32, 34, 38, 45, 49, 49a.
Laten we meteen maar met de deur in huis vallen; het Sint Nicolaas
feest waarvoor Carla Rempt vanuit haar Australische woonplaats Syd
ney 20.000 kilometer heeft afgelegd om het in Schiedam mee te maken,
is voor haar op een teleurstelling uitgelopen. „Ik heb bijna geen St. Nico
laas gezien en van de gezellige feestdrukte die ik mij uit mijn kinderja
ren herinner, is vrijwel niets meer over", zegt ze. „Ik heb al die jaren ge
droomd nog eens een echt St. Nicolaasfeest in mijn oude vaderland mee
te maken, maar het is me bitter tegengevallen". Waarmee het verhaal
van Carla Rempt niet is uitverteld integendeel. Het is het begin van het
avontuurlijk verhaal van de jonge vrouw, die zo'n jaar of 20 geleden als
kind met haar ouder naar Australië emigreerde, doch niettemin Austra-
lisch-Nederlandse of Nederlands-Australische bleef. Ze heeft tweemaal
met forse „omwegen" de 20.000 kilometer die haar tweede vaderland van
haar eerste vaderland scheiden afgelegd, en daarbij haar lust tot avontu
ren kunnen uitleven. Haar verhaal is een lang verhaal, boeiend en inte
ressant. doch anderzijds voor een'jonge vrouw soms wel erg griezelig en
gevaarlijk. Niettemin, ze arriveerde veilig in Schiedam, wel moe maar
niettemin boordevol nieuwe toekomstplannen, die overigens tijdens de
reis wel een plotselinge wijziging hadden ondergaan. Om precies te zijn,
in Singapore.
Carla is de' nu 32-jarige doch
ter van de in 1951 naar Australië geë
migreerde journalist Jan D. Rempt.
Haar wieg stond in Rotterdam. Als
12-jarig meisje ging ze met haar ou
ders en iets jonger broertje Rolf mee
naar Australië. Ze bezocht er de lage
re school, de „High School", vervol
gens het „Teachers College", oplei
ding dus voor het onderwijs en uitein
delijk de Universiteit van Sydney
waar ze de graad behaalde van „Ba
chelor of Arts", omvattende o.a. ge
schiedenis, psychologie en Engelse li
teratuur.
Bij de vrije keus voor talen op
school koos Carla Nederlands. En al
die jaren speelde het door haar hoofd,
nogeens naar het land van haar jeugd
te gaan. Dat gebeurde nu vier jaar
geleden. Ze had drie jaar voor de klas
gestaan in Paramatta, één van de
voorsteden van Sydney. Ze nam op
zekere dag een schip naar Europa,
maar bleef ..hangen" in Egypte. Aan
boord had Carla twee eveneens jeug
dige onderwijzers ontmoet, die iets
meer van het oude Egypte wilden
zien, zoals het museum in Cairo en de
pyramide, de oude koningsgraven.
Het werd een tocht van duizend kilo
meter langs de Nijl.
Eieren
Dat moest op de goedkoopste ma
nier gebeuren. In Egypte kent men
bij de spoorwegen een derde klas,
waarin ook goederen en levende have
worden vervoerd. „We zaten in de goe
derenwagen tussen de kipp#n", vertelt
Carla, ,,'t ging op z'n armst. Bovenop
het dak zaten ook de arme Egyptena-
ren in hun wapperende witte kleden".
Een maand duurde de reis door
Egypte. „We hadden toen het plan ge
maakt, om per boot over te steken
naar Libanon", vervolgt Carla. „Dat
is een reisje van twee dagen en twee
nachten in akelig kleine bootjes. Er
was keus genoeg in klassen. Een le
klas met of zonder voeding, dito in de
2e en 3e klas, waarbij ook nog onder
scheid was mét of zónder slaapcabi-
ne. We behoorden niet tot de aller
armsten en namen 3e klas met
slaapgelegenheid. We kwamen in die
klas tussen 83 Egyptenaren. Omdat
we voor eigen voedsel mpesten zorgen
had ik 30 hardgekookte eieren meege
nomen en wat tomaten. Die konden
we na twee dagen niet meer zien.
Laat nu een matroosje meelij met me
krijgen en me uitnodigen in hun kanti
ne te komen eten. Weet u wat ik er
kreeg? Twee gebakken eieren
Op dek zaten zo'n 80 Bedoeïenen in
hun boernoes gedoken, ze lieten het
water van de golven maar over zich
heenslaan en waren druipnat. Veel
passagiers waren zeeziek en loosden
hun maag waar ze zaten. Niemand
kwam er op het idee de vuile boel op
te ruimen. Zo arriveerden we in Liba
non. We gingen naar Beiroet en kre
gen onderdak in een jeugdherberg.
Daar verstuikte ik mijn enkel en kon
niet met mijn collega's mee. Düs
bleef ik er achter en zat aan het
strand van de Middellandse Zee met
een zakdoek stevig om mijn enkel ge
bonden. Op zekere dag kwam een ui
terst modern geklede vrouw naar me
toe. Het bleek een Hongaarse te zijn,
die in de omgeving van Beiroet in een
prachtig buitenhuis woonde. Ze werk
te als mannequin en ook wel als actri
ce in reclamefilms voor de televisie
en nodigde me uit met haar mee te
gaan totdat mijn enkel zoü zijn gene-
HET NATIONALE KWALITEITSMERK
VAN WARME BAKKERS
Carla stapt maar eens op
zen. Haar moeder woonde bij haar in,
zo vertelde ze. Maar ik ken die verha
len, die vaak verband houden met
contacten voor handel in blanke sla
vinnen. Dus informeerde ik eerst eens
bij de ouders in de jeugdherberg, die
de vrouw wel bleken te kennen en
gunstige informaties gaven.
Zes weken ben ik bij „Eva" geble-
ven. Het was een vorstelijk leven.
Want ze had veel relaties en we be
zochten in Keman High waar ze woon
de. tal van parties. De eerste weken
was dat wel leuk, doch daarna kreeg
ik er meer dan genoeg van; het was
een akelig leeg leven zonder iets te
doen. We bezochten eens een privé-
baiavond van een minister; het was
zo'n rijke avond, die minstens 3000
pond moet hebben gekost. Ik had met
mijn collega's afgesproken, dat wan
neer ze de eerste dagen niets van me
zouden horen, ze de politie moesten
•waarschuwen. Dat is gelukkig niet no
dig geweest.
Carla had geprobeerd een' baan te
vinden bij het onderwijs, maar dqt
lukte niet. Op een party ontmoette zc
de directeur van een in oprichting
zijnde krant in Beiroet. „Hij vroeg
me voor zijn bedrijf het archief in te
richten en te beheren, waarbij ik as
sistentie van twee meisjes zou krij
gen. Twee dagen later lag ik in Bei
roet in het ziekenhuis, een aandoening
van geelzucht. Drie weken verbleef ik
in het ziekenhuis, de directeur van de
krant wilde, dat ik op volledig herstel
zou wachten en hij zou mijn salaris
doorbetalen. Maar ik voelde er niets
voor en reisde per vliegtuig eerst
naar Engeland en toen naar Neder
land. Bij familie lag ik nog negen
maanden ziek, toen vloog ik terug
naar Australië. St. Nicolaas en Kerst
feest waren erbij ingeschoten
Maar Carla was niet tevreden; het
verlangen naar die feesten in haar ge
boortestad en land bleef. Intussen stu
deerde ze nog weer een jaar psycholo
gie aan de Universiteit van Sydney en
slaagde. Ze werd „Councillor, De
partment of Education" en ontving
een benoeming als „schoolpsycholo
ge" v-vor het gebiM van New Castle
met twaalf scholen, waarvan drie
„High-Schools". Haar taak was dus
het testen van kinderen met leermoei
lijkheden aan de diverse scholen, het
geven van adviezen voor behandeling
of elders plaatsen. „Een pracht baan
met prettige omgang met hoofden van
scholen en onderwijzend personeel".
Desondanks: de Nederlandse St. Nico
laas en de droom van een witte Kerst
bleven trekken.
Tweede wereldreis
In januari van dit jaar trok Carla er
opnieuw op uit. Ze boekte voor een
toeringcarreis dwars door het „dode
hart" van Australië. Ik ken dat ge
bied uit ervaring; het „dode hart" is
werkelijk dood. Afschuwelijk heet en
dor is het in het rimboegebied van de
„Northern Territory". Ik heb er de
oorspronkelijke bewoners van Austra
lië in hun „settlements" ontmoet, hun
leven in „niets doen" meegemaakt.
Het enige stukje leven in dat dode
hart is Alice Springs. Ook Carla wilde
dat alles zien, het werd een tocht van
weken. Eerst naar Darwin, toen naar
Alice Springs, dan op weg naar Ade
laide, toen Brisbane.
Uiteindelijk reisde ze per vliegtuig
naar Singapore. En hier gebeurde,
waarop Carla niet had gerekend, doch
waar ieder meisje, en zeker op haar
leeftijd, toch wel naar uitziet. Goed,
ze had in de loop van de jaren in Syd
ney dan wel haar vriendjes gehad,
maar de trouwdag was ver weg geble
ven. De landing in Singapore, werd
echter een „happy landing" in dubbe
le zin. Want op het vliegveld was Les
ter Wong uit Kuala Lumpur in Malei
sië. Het was liefde op het eerste ge-,
zicht; drie maanden later trouwden
ze. maar dat was niet het eind van al
les. Lester, die een functie heeft bij
Volkswagen, moest voor een „stage"
naar de hoofdfabrieken in Duitsland
en Carla, die weer een aanval van
geelzucht had te doorstaan, bleef ach
ter bij haar zojuist verworven schoon
familie, want naar goede Chinese ge
woonte, is die uitgebreid ook met de
ouders.
„Hier heb ik gezien hoe kinderen
hun ouders op latere leeftijd verzor
gen; Pappa blijft het hoofd van het
gezin", vertelt Carla. Ze heeft zich bij
de levens- en eetgewoonten weten aan
te passen; ze hanteert de „stokjes"
even handig als haar echtgenoot. Het
is er in Kuala Lumpur overigens niet
rustig aan toe gegaanin die tijd wa
ren er de enorme relletjes waar Carla
middenin terecht kwam, zodat de fa
milie moest vluchten. Toen Carla ge
heel hersteld was, vloog ze naar Ne
derland. Ze was nog even in Wolfs
burg wasf haar echtgenoot nu werkt.
Maar met St. Nicolaas was Carla in
Schiedam. Ze heeft vergeefs naar de
goedheiligman uit haar kinderjaren
gezocht, die was een paar weken gele
den al gearriveerd. En Carla vond
weinig terug van de feestelijke drukte
die ze zich uit haar jeugd herinnerde.
Somber
„En wat zien de mensen in Neder
land er allemaal somber uit in hun
kleding", verzucht ze. Ach ja, in het
land waar het om zo te zeggen twaalf
maanden van het jaar de beste Ne
derlandse zomer is, kleedt men zich
nu eenmaal anders dan in het land,
dat volgens de aloude vaderlandse
dichters „vol mest en mist en regen
In de week van 21 t/m
173S
DE HAVENLOODS
niet op 25 december (1e Kerstdag)
maarop MAANDAG
22 DECEMBER verschijnen.
Advertenties voor dit nummer moeten
uiterlijk vrijdag 19 december 14.00
uur in ons bezit zijn.
De wijziging van het wegenpatroon
voor het uitbreidingsgebied Kethel-
Groenoord, zoals voorzien in het
structuurplan, heeft ertoe geleid, dat
de flat van 20 woonlagen, ge'projec-
teerd in de noordoostelijke hoek van
het bestemmingsplan Randbebouwing
Groenoord, moest worden verschoven
in westelijke richting. Deze flat zaï
komen in het verlengde van de Mo
zartlaan.
Omdat deze wijziging in strijd is
met het bestaande bestemmingsplan,
is een gewijzigde bouwvergunning
verleend. Evenwel wensen Ged. Sta
ten zekerheid, dat behalve dit nieuwe
plan, ook niet op de oorspronkelijke
plaats nog een dergelijk flatgebouw
zal verrijzen, zodat in verband hier
mee een wijziging is aangebracht in
het bestemmingsplan.
Onder auspiciën van de Vereniging
Vrienden van het Stedelijk Museum
Schiedam, wordt zaterdagavond 13
december in de aula een concert ge
geven door het kamermuziekgezel
schap Intertexta onder leiding van
Gerard Akkerhuis. Uitgevoerd wor
den werken van Bach, o.a. het eerste
vioolconcert, concert voor twee clave-
cimbels en strijkers, en alt-aria's met
blokfluit met als soliste Hannelore
Pennink.
Vrijdagavond 19 december wordt in
het museum een viertal exposities ge
opend, nl. die van „Schiedam in kaart
en beeld" waarbij meer dan 40 verza
melaars de mooiste stukken uit hun
collectie tonen van pre-historie tot
pop-art. Verder is er een topografi
sche tentoonstelling samengesteld
door het gemeentearchief en aange
vuld met voorwerpen uit de museum
collectie.
Vijf Tsjechische grafici exposeren
o.a. etsen, en dan is er een tentoon
stelling van schilderijen en tekenin
gen en van kunstnijverheid over ge
bruik van likeur en jenever in de loop
der tijden, rondom een wedstrijd voor
keramisten om een jenever- of likeur
kruik te ontwerpen. De expositie zal
tot 19 januari geopend zijn.
is". „Maar", bekent Cqrla, „het is
heerlijk weer in Nederland te zijn".
Ze heeft het in Schiedam overigens
maar een paar dagen uitgehouden.
Toen pakte ze weer haar koffers en
tassen. Ze wilde naar Monnikendam
en naar Staphorst, naar Holten en
Middelburg en naar Valkenburg en
nog zoveel andere plaatsjes, waarvan
ze heeft gehoord of gelezen. De
sneeuw kon haar niet deren, ze ging
praten met mensen. „Daar kun je zo
veel van leren", zegt ze. Met geld is
het krap aan, maar de jeugdherber
gen zijn niet duur.
Of ze nooit eens bang is geweest?
„Natuurlijk wel", bekent ze „vooral
in die tijd in' Libanon. Maar het is
gek, het ligt aan je eigen houding die
als het nodig is ook de mannen wel p
eèn affetand Tibet blijven. Het betekent
niet, dat je alle risiëo's kunt nemen,
al heb ik die achteraf gezien
echt wel gelopen. Maar het is allemaal
best afgelopen en de mensen vielen
me toch weer mee".
Behalve dan Sint Nicolaas.
LEO 't HART
Een luchtfoto van de raffinaderij in
Pernis waarvan de bedrijfsleiding in
handen is van Chevron. In het midden
de 127 meter hoge centrale schoor
steen.
De produktie van de raffinaderij
68,4'io Chevron 31,6'lt Texaco) is ver
hoogd van 5 miljoen tot 12'h miljoen
ton per jaar. De voornaamste nieuw
gebouwde installaties zijn: een derde
ruwe aardoliedestillatie inrichting,
een tweede katalytische reformer,
een Merox afdeling voor de behande
ling van straalmotorbrandstof en een
bitumenafdeling. Er werden zestien
tanks toegevoegd met een totale capa
citeit van 290.000 ton en tien bestaan
de tanks werden verhoogd van 10 tot
16 meter. Daarnaast werden nog 12
tanks voor de opslag van bitumen en
twee tanks voor de opslag van LPG
gebouwd. Met de uitbreiding was een
bedrag van 250 miljoen gulden ge
moeid.
In aanbouw is thans nog een diesel-
ontzwavelingsinstallatie, die in het
midden van 1970 gereed zal zijn en
een investering vergt van 25 miljoen
gulden. De totale opslagcapaciteit op
de raffinaderij bedraagt thans 900.000
kubieke meter.
Als Rijnmondraad het goedvindt
Als de Rijnmondraad het goedvindt,
dat er tot en met 1972 een bedrag van
480.000 gulden voor wordt uitgegeven,
zal er een grootscheeps onderzoek
worden ingesteld naar de leefbaar
heid in het Rijnmondgebied. Dit on
derzoek zal zich niet alleen beperken
tot de gevolgen van de lucht-, bodem
en waterverontreiniging en de ge
luidshinder, maar het zal alle aspec
ten, die direct of indirect van invloed
zijn op de (on)leefbaarheid in de stu
die betrekken. De mogelijkheid is niet
uigesloten, dat men aan de hand van
de resultaten van het onderzoek kan
komen tot het opstellen van een prio
riteitenschema ten behoeve van de
leefbaarheid.
Al eerder dit jaar is over de leef
baarheid een rapport verschenen on
der de titel „Wonen, leven en werken
in RijnmondDit rapport, dat was
samengesteld in opdracht van de
„Stichting tot Onderzoek van de Ar
beidssituatie in het Rijmondgebied",
hield zich bezig met de vraag van de
migratie van een gedeelte van de be
roepsbevolking. Bij dat onderzoek
stuitte men op de problemen van de
leefbaarheid.
Het rapport, dat indien de raad
het voorstel goedkeurt in opdracht
van Rijnmond zal wprden samenge
steld door het bureau Veldkamp/
Marktonderzoek te Amsterdam, zal
veel verder gaan. Eigenlijk, zoals in
het voorstel wordt gezegd, zal dit rap
port beginnen, waar het rapport vdn
de S.O.A.R. eindigt. Het kernpunt v;m
het rapport zal liggen in het vin
van een juiste afweging van de gesi -
naleerde milieumanco's ten opzich
van elkaar, zodat men dan kan komt n
tot een goed gericht overheidsbele
Eerst zal een proefonderzoek wt-
den gehouden onder 200 personen. IT i
eigenlijke onderzoek zal pas in janua
ri 1971 beginnen. Naar schatting zul
len daarbij 5000 personen worden on
dervraagd. Men verwacht, dat in 19 72
de resultaten van het onderzoek be
kend zullen zijn.
Vier hoogleraren hebben zich reeds
bezig gehouden met een verkenning
op dit terrein, voordat werd besloten
een voorstel tot een onderzoek naai
de leefbaarheid in te dienen. Het zijn
prof. W. F. J. M. Krul, milieudeskun
dige, prof. dr. P. Muptendam, so
ciaal-geneeskundige, prof. dr. C. J. B.
J. Trimbos, psycho-hygiënist en prof.
dr. R. Wentholt, sociaal-psycholoog.
365 dagen van het jaar
bloemenkiosk
STATIONSPLEIN
.(Ingang STATION)
GEOPEND
Elke dag van 's morgens 8.00 tot
's avonds9.00U"r (OOK ZONDAGS).
Wethouder iih ondertrouw
De wethouder van Onderwijs en
Cultuur van Schiedam. Mej. G. D. de
Graaff (43) is dezer dagen in onde--
trouw gegaan met de heer G. A. Ver-
wey (57) een boekdrukker.
NAJAARSAANBIEDING
GASHAARDEN
SERIE 1969-1970.
•VAKKUNDIGE PLAATSING
•VAKKUNDIGE VOORLICHTING
•EIGEN SERVICEDIENST
NU 20% KORTING!
8EL NU 145224, OF BEZOEK ONZE
SHOWROOM HALSTRAAT12A HOEK
PANNEKOEKSTRAAT
SLAAPBANKEN
CENTRALE
fabriekstoonzalen voor alle
meubelen.
Industriegebouw Goudse-
singel 66, Rotterdam.
Telefoon 010-13.80.1 8.
