Winkel voor haar
(en hem)
„We verkopen alleen maar
zelfgemaakte dingen''
Klachten stijgen over
luchtverontreiniging
cebutoi
HERINNERINGEN
VAN
JAN LEMAIRE
Het w.c.-tje van Leon Boedels
LECLANCHÉ
.vaiysrnuur
touringcars
MARY VAN HULST VAN „HET GILDE":
DE HAVENLOODS DONDERDAG 19 FEBRUARI 1970
19
Nog 12 dagen en
dan zeggen wij het
met Meuren! a
nu... beduidend
goedkoper
Het aantal klachten over luchtver-
rontreiniging en geluidshinder in het
Rijnmondgebied is in 1969 aanzienlijk
gestegen. In 'het laatste kwartaal van
dat jaar werden 2500 klachten ontvan
gen, waardoor het totale aantal, dat
bij de Centrale Meld- en Regelkamer
binnenkwam, steeg tot 7706 tegen 2432
in het jaar daarvoor. In het vierde
kwartaal van het vorige jaar kwamen
er 239 klachten binnen over de Gekro
tegen 940 in het derde kwartaal. De
Centrale Meld- en Regelkamer
schrijft dat geringere aantal klachten
toe aan de dalende temperaturen en
gunstiger windrichtingen. De olie
klachten stegen van 358 in het derde
kwartaal tot 562 in het vierde. Daar
mee stegen zij van twaalf procent van
het totaal tot twintig procent. Als oor
zaken daarvoor worden aangegeven
de ongunstiger weersomstandigheden,
meer meldingen uit Spijkenisse na het
in gebruik nemen van de uitgreiding
van een bedrijf in de Botlek en een
stijging van de klachten uit Brielle en
Maassluis. Daarbij is niet bekend of
die stijging het gevolg is van een be
tere bekendheid met het klachten
nummer (262626) of dat er in het Eu-
ropoortgebied meer stank was dan
voorheen.
Voor transistor of zaklamp, kies de
de versterkte batterij
die een eeuwigheid duurt.
„Naast de kunstvoorwerpen", aldus
Mary, „verkopen wij ook jurkjes en
andere kledingstukken. Wij streven
ernaar onze klanten iets aparts te
verkopen. Verkopen vind ik eigenlijk
in dit geval een naar woord omdat
je aan alle dingen die hier in de zaak
staan persoonlijk gehecht raakt. Af
en toe is het gewoon jammer dat
een klant een bepaalde vaas of stoel
komt kopen, maar het is dan weer
een soort troost dat iemand die hier
binnen stapt dat alleen maar doet
als-tie een bepaald voorwerp echt
mooi vindt. Vaak ook komen er hier
mensen binnen die zeggen: Mevrouw,
ik heb hier een tekening, is het mo
gelijk dat U aan de hand van deze
tekening een stoel of tafel of vaas,
nou ja een bepaald voorwerp, voor
mij kunt maken? Vaak is dat wel
mogelijk, dat gebeurt dan na een ge
sprek met mijn zwager die het toch
uiteindelijk moet maken."
Theodorus is nog steeds druk bezig
met de plank die, naar hij vertelt, een
stoel moet worden.
Theodorus Boelee, zeeman, auto
monteur, timmerman en pottenbak
ker. „Altijd al heb ik belangstelling
gehad voor oude ambachten", zegt
hij, „maar ja, om zo'n ambacht te
gaan uitoefenen, begin daar maar
eens aan. In een mensenleven staat
gelukkig niets van te voren vast en
zo ook in dit geval: ineens was de
mogelijkheid aanwezig om mijn be
langstelling om te zetten in de prak
tijk toen „Het Gilde" werd geopend.
Van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat kun je mij aantreffen in het ate
lier, zó heb ik het naar mijn zin.
In het begin was het nog wel eens
zo dat de mensen een soort drempel
vrees moesten overwinnen voordat
ze hier binnenstapten maar de meesta
klanten zijn hier nu al aardig inge
burgerd. Het fijnste vind ik dat ze
regelmatig terugkomen, niet omdat
I REISBUREAU-BEURSPLEIN 11
ROTTERDAM TEL136182/129191
ookvoor I
[UITGEBREID wagenpark
klei moet worden omgegaan
Klompenmaker
De sympathieke kop van Theodorus
krijgt een peinzende uitdrukking. „Ik
vertelde je al eerder over mijn be
langstelling voor oude ambachten.
Zo zou ik graag eens klompenmaker
willen zijn, dat vind ik wel zo verrekt
leuk.
Kijk, als er iets onder je handen
vandaan komt, ik bedoel iets wat je
zelf gemaakt hebt dan geeft dat vol
doening. Die belangstelling voor het
zelf maken bestaat bij veel mensen.
Zodoende ben ik op het idee gekomen
een kursus te organiseren waar de
mensen les krijgen in het zelf maken
van aardewerk, pottenbakken, kortom
ze kunnen op deze kursus kreatief
bezig zijn. Dat er behoefte aan zulke
kursussen bestaat bewijst wel het feit
dat wij al helemaal vol zitten. Op vrij
dagavond hebben wij twee kursussen
waar dan van jong tot oud aan deel
genomen wordt.
In totaal worden er 24 lessen gege
ven. De leerlingen doen hier alles
zelf, behalve het bakken van hun
werkstukken wat door mij gedaan
wordt. Na het bakken worden de voor
werpen geglazuurd en opnieuw ge
bakken waarna de kursisten ze dan
mee naar huis kunnen nemen. Af en
toe zie je hier ware kunstwerken on
der hun handen vandaan komen. Wat
mij betreft gaat deze kursus nog lang
door. Je doet het werkelijk voor je
plezier."
■TOOP HOEK
Welke Nederlander van
middelbare leeftijd denkt
zo af en toe niet eens aan
Flora in de Amstelstraat?
Je mocht er roken, het
kostte niet veel en je hoor
de een groot orkest dat po
pulaire melodieën speelde.
En op het toneel mooie
meisjes met niet veel aan,
die voor je dansten en zon
gen. En een keur van ko
mieken. Isidore Zwaaf (oud
Rotterdammer) klein, gui
tig, mager en met een hees
verschreeuwde stem. Zon
der hem ging een revue
eenvoudig niet.
En dan kwam de leider
van dit amusementsbedrijf.
Dat was de heer Leon Boe
dels. Van hem zijn de ge
vleugelde woorden: „Een
revue moet pikant zijn, an
ders is het een ei zonder
zout". En wie kan het beter
weten dan hij? Leon Boe
dels „De statue van de Flo
ra", met zijn enigszins vet
tig geklede jas, zijn plas
tron en zjjn eeuwige hoge
hoed. Waar zou hij geble
ven zijn, die eeuwige hoge
hoed? Is hij bij een uitdra
ger terecht gekomen, of op
een voddenkar? Of heeft
een aanspreker zich er
meester van gemaakt? En
is hij nu in dienst van het
menselijk leed in plaats
van de vreugde?
Die hoed behoorde in het
Rijksmuseum te staan on
der een glazen stolp. En
dan met een opschrift er
onder: „Onder deze hoed
troonde eenmaal een vorst,
een koning. Een machtig
potentaat van het amuse
mentsbedrijf. Het dankbare
nageslacht heeft aan de
hoed van Boedels zijn hulde
gebracht". Dit opschrift is
niet mooi, maar dat was de
hoed ook niet.
Boedels was de regisseur.
De naam van regisseur
heeft in dit geval meer met
regelen te maken, dan met
artistieke prestaties. Hij re
gelde de gang van zaken.
De opvolging der tonelen,
het spotlicht, het decor, de
achterdoeken, het waar
schuwen voor de aanvang
en voor het orkest. Voor de
pauze en voor het hervatten
der voorstellingen. Hij
sjouwde met zetstukken en
contragewichten en dat al
les met zijn hoed op.
Met koormeisjes omgaan
is niet zo eenvoudig. Het is
meestal heel lastig mate
riaal. Deze meisjes veroor
loven zich vaak vrijpostig
heden die de goede gang
van zaken van een revue
voorstelling, ernstig kunnen
belemmeren. Maar Boedels
wist raad met de dames en
had de wind er onder. Te
laat op de voorstelling ko
men, of vervuiling van de
kleedkamers, werd door
hem onverbiddelijk ge
straft.
Er was daar een w.c.-tje
dat zijn bijzondere - aan
dacht had. Daar mochten
alleen de solisten gebruik
van maken, de koormeisjes
en de figuranten was dit
streng verboden. De solis
ten, zonder aan de waarde
ring van Leon Boedels te
kort te doen. namen hem
toch vaak stilletjes in de
maling. En op een avond
werd hem dit nogal pijnlijk
aan zijn verstand gebracht.
Het was ongeveer kwart
voor acht, allen stonden op
het toneel klaar om te be
ginnen. Daar kwam opeens
Piet Leenhouts, een jonge
komiek hevig ontsteld van
het trapje af dat naar het
solisten w.c.-tje voerde.
„O, meneer Boedels",
schreeuwde hij, „nou moet
u eens komen kijken, wat
een smeerboel het is. op
ons w.c.-tje. Gewoon bij de
konijnen af". Allen renden
direct naar boven. Boedels
voorop en de artiesten ston
den in een halve cirkel om
het w.c.-tje, dat besmeurd
was met een dikke laag
menselijke afvalstoffen.
Boedels, in een razende
woede, begon te schreeu
wen: „Wie heeft er
maar hij onderbrak dit ge
schreeuw, omdat Piet Leen
houts, zich door de anderen
heen drong en zijn vinger in
de bruine smurrie stak.
Boedels keek hem aan
alsof hij hem wilde ver
scheuren. Hij schreeuwde:
„smeerlap - vieskadet -
stinkbunzing - vuile patj-
peër - stuk falderappus, ben
jij een artiest?" Toen ging
er een harde bel en het or
kest zette de ouverture in.
„Aanvang", schreeuwde
Boedels. „Allemaal naar
het toneel. En jij viezerik,
vijf en twintig gulden boete
wegens het verontreinigen
van het solistengemak". En
de voorstelling begon. Het
was de gewoonte van Boe
dels om tegen de koormeis
jes te schreeuwen: „Zet
niet zo'n sjaggerijnig ge
zicht. Lach als je danst",
maar dat hoefde hij deze
avond niet te roepen. Piet
Leenhouts had voor tie vro
lijkheid gezorgd.
Hij had drie snijkoeken
gekocht, ze nat gemaakt en
op het solisten-w.c.-tje ge
kwakt om Boedels op stang
te jagen. En dat was best
geslaagd. Voor de boete
werd een collecte gehouden
maar Leon Boedels deed
daar niet aan mee.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de 1e etage deze
plastic tafelkleden met linnen
anti-slip rug, leuk gedessineerd,
110x140 cm,
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
Ook maandagmorgen open
Bijna teder legt Theodorus Boelee de 400 jaar oude
plank terzijde. Temidden van de wolken stof en zaag
sel treffen wij hem aan in zijn atelier waar hij van
dit soort planken de stoelen, tafels en stoven maakt
die de kunstnijverheidszaak van zijn schoonzusje
sieren, mevrouw M. van Hulst-Simonis. Terwijl wij
ons haastig uit de voeten maken om onze longen niet
te vullen met het 400 jaar oude stof, roept Theodorus
ons na eens een kijkje te nemen in de winkel.
De winkel, dat is de voormalige apotheek aan het
Heemraadsplein in Rotterdam, die sinds maart vorig jaar
onder de naam „Het Gilde" door mevrouw Van Hulst
wordt geëxploiteerd.
Terwijl wij een beetje rondsnuffelen in de winkel, helpt
mevrouw Van Hulst een oude dame die op zoek is naar
een oude stoof. Dankzij de noeste arbeid en de stofont
wikkeling van Theodorus gaat even later deze dame tevre
den de winkel uit.
Mary van Hulst heeft nu even tijd en wil wel het één
en ander vertellen over „Het Gilde".
Omstreeks januari 1969 kregen wij de ruimte beschik
baar omdat de toen hierin gevestigde apotheek dit pand
verliet. Nu was het zo dat ik al geruime tijd rondliep met
het idee om een zaak te gcan beginnen waarin de r .ensen
dingen, in dit geval stoelen, kloostertafels en noemt U
maar op, konden kopen.
Nu weet ik wel dat dit idee op zich zelf helemaal niet
zo nieuw is. Wel nieuw is het .naar mijn mening dat alle
artikelen of liever gezegd kunstvoorwerpen door ons zelf
vervaardigd worden. Alle voorwerpen, of het nu een vaas
is of een stoof, worden door ons zelf vervaardigd. De
kettingen, armbanden, hangers enz. worden door mijn
zusje Lenny en mijzelf gemaakt terwijl Theodorus het
houtwerk en het pottenbakken verzorgt. Omdat alles met
de hand vervaardigd wordt, zijn geen twee dingen het
zelfde en dat is nu precies wat ik zo prettig vind. Alle
v°°™erPen krijgen nu een eigen karakter en missen het
gladde saaie van de voorwerpen die uit een fabriek
Troost
En het is zo leuk als een vrouw een
pruik neemt, ze lijkt veel jonger.
Echt, je ziet ze opknappen". Behalve
jonge vrouwen bezoeken ook veel ou
dere dames en vrouwen die gedwon
gen door een haarziekte een pruik
moeten nemen, de boetiek. Een pruik
uitzoeken is nog niet zo gemakkelijk
als men denkt. Mej. Olij: 't Moet
helemaal bij de dame passen, het
nieuwe haar. Je moet het ook niet als
een petje opzetten".
Tientallen pruiken en haarstukjes
hangen in het winkeltje aan de Zaag
molendrift. Alle kleuren en vormen
hebben ze. „Binnen een uur kan ik
zorgen dat een pruik een andere kleur
heeft. Verven is niet schadelijk voor
het haar. Als iemand een nieuw mo
del in de pruik wil hebben, kan dat
ook hier gebeuren, want ik creëer al
les zelf. 's Avonds ben ik vaak bezig
nieuwe modellen uit te proberen.
Nachtwerk! Ja, want die mannequins
en fotomodellen die hier komen willen
steeds het nieuwste van het nieuwste.
Ook modebladen koop ik vreselijk
veel om ideeën op te doen. Geen kap
persbladen, want die ziet de gewone
vrouw niet".
De hoeveelheid pruiken in het Haar-
centrum men kan ze ook voor een
weekend of een avond huren. De
huurprijs wordt in mindering ge
bracht als men besluit de pruik te ko
pen is enorm. De vraag rijst, aan
gezien niet alle pruiken van synthe
tisch materiaal vervaardigd worden
waar al dat haar vandaan komt.
„Het meeste haar komt uit Azië, ver
telt mej. Olij. „Men koopt het daar
overal op. In India verkopen vrouwen
hun haar voor een bord eten".
De synthetische pruiken zijn uiter
mate gemakkelijk door de draagster
zelf te onderhouden, maar de pruiken
en haarstukjes van echt haar vragen
wat meer aandacht. Er is weliswaar
een speciale shampoo voor, maar in
de meeste gevallen is het toch beter
dat men de pruik door een deskundige
laat wassen. „Want", zegt mej. Olij
ten slotte, „als je hem goed behandelt
kun je er jaren mee doen".
Mej. Olij in haar pruikenwinkeltje
Haar Centrum Rotterdam staat er
boven de etalageruit van een klein,
maar zeer bijzonder winkeltje aan de
Zaagmolendrift te Rotterdam. Eigen
lijk een veel te prozaïsche naam voor
een boetiekje waar zo duidelijk aan
de romantische gevoelens van vrou
wen en mannen wordt geappelleerd.
Ja, inderdaad ook mannen, want niet
alleen leden van het vrouwelijk ge
slacht bezoeken het haarboetiekje
ivaar de jonge mejuffrouw L. A. M.
Olïj' de scepter zwaait, ook mannen
f weten er de weg heen te vinden, en
niet alleen om hun echtgenoten te ver
gezellen, die zich van een nieuwe
haardos willen voorzien, maar om
zelf een pruik aan te schaffen.
„Het zijn vooral jongens van beat
en popbandjes", vertelt mej. Olij. „Ze
zitten in dienst, waar hun haar kort
geknipt is en dan komen ze bij ons
lang haar halen voor als ze optreden.
Anders zijn ze niet aantrekkelijk voor
de meisjes!"
Mej. Olij startte een jaar geleden
met het Haarcentrum, na eerst vanaf
1961 in het „gewone" kappersvak te
hebben gezeten. „Dit is anders wer
ken dan met echt haar", zegt ze,
„maar veel fijner! Zeventig procent
van de Hollandse vrouwen heeft heel
fijn haar waar je weinig mee kunt
doen. Met pruiken kun je alles doen.
Ze zijn voornamelijk van Aziatisch
haar gemaakt, dat veel steviger is.
Wij vinden dat plastic tafel
kleden niet alleen praktisch be
horen te zijnze moeten er
ook gezellig uitzien.
En daarom verkopen wij op
onze 1e etage deze leuke ge
dessineerde tafelkleden van ste
vig plastic met linnen anti-slip
rug, maat 110 x 140 cm, nu
niet voor f 5,98, maar voor nog
géén vier gulden.
met linnen
anti-slip rug
5.98
