sits
a
M4'
1:
imet
Zekveld is terug
Chiem van Houweninge maakt
goede start met 2 eenakters
95
Weldon Myrick op steelgitaar:
je krijgt tranen in je ogen
DRIE IMPORT ELPEES
Spreekuur voor
bewoners
Rottekwartier
:ai>.
Mr. Ton Fr enken
ontslagen bij
Communicatie 70
DE HAVENLOODS DONDERDAG 19 FEBRUARI 1970
4
Hoewel naar de inhoud gemeten de twee eenakters van de als toneel
schrijver debuterende Chiem van Houweninge, „No. 300048" en „De
laatste trein", niet aan de eisen voldoen, die aan een volwaardige produk-
tie gesteld mogen worden, zijn zij theater-technisch van voldoende kwa
liteit om mee aan de slag te gaan. De vraag blijft dan of dergelijke stuk
ken, die nog alle kenmerken van jeugdwerk dragen, moeten worden ge
vat in het kader van een afgeronde produktie, waarmee het Nieuw Rot
terdams Toneel zich presenteert.
Beter en
dat het meest
om de schrijver
zou het zijn
als dergelijke
stukken mate
riaal waren in
een werkthea
ter, waar ac
teurs, schrij
vers, regisseurs
en ontwerpers
(en eventueel
«fin belangstel-
8 «d publiek) er
idee konden ex
perimenteren.
De resultaten
kunnen dan
zichtbaar wor
den in volgend
werk, dat het in
de beoordeling
minder moet
hebben van de algemene welwillend
heid, die nu aan de dag wordt gelegd,
omdat niemand er behoefte aan kan
hebben, een jong en ambitieus schrij
ver te desillusioneren.
Het is dus wenselijk in dit geval
voorbij te gaan aan de onvoldoende
uitwerking van op zichzelf goede
ideeën van de schrijver en ons bezig
te houden met de theater-technische
kanten van zijn werk. Dan blijkt dat
Van Houweninge een onmiskenbaar
talent is die vanuit het theater denkt,
wat tot uitdrukking komt in kwistig
en zorgeloos gehanteerde effecten, in
een uitstekend gevoel voor theatrale
sfeer en niet op de laatste plaats in
een soepele dialoog, waaruit beide
eenakters zijn opgebouwd.
Van Houweninge, acteur bij het
NRT, heeft onder voor hem ideale
omstandigheden kunnen werken: hij
kon zijn eigen werk regisseren, had
het voor dit soort werk stukken ui
terst geschikte Piccolo-theater tot zijn
beschikking en kon rekenen op het en
thousiasme van Jules Croiset, Sacco
van der Made en Cocki Boonstra, die
de rolbezetting in zijn stukken uitste
kend voor hun rekening namen.
Het wachten is nu op hef moment
waarop Chiem van Houwèninge een
stuk aflevert, dat naar vorm en in
houd volwaardig is. Een veelbeloven
de start heeft hij gemaakt, dat is ze
ker.
een karakter neer te zetten, dat zo
melig en onwaarschijnlijk is en
toch. .geweldig. Waarom? Omdat
en laten we het nu alleen hebben over
het gedeelte voor de pauze; erna stort
de zaak als een kaartenhuis in elkaar
er een stuk levendige authenticiteit
of authentieke levendigheid (doe
maar een gooi) op de planken wordt
gebracht waar de vonken vanaf vlie
gen. En ook natuurlijk, omdat er van
meet af een dankbaar herkennen door
de zaal gaat, waar naast 65-plussers
veel jongeren zaten: leve de nostal
gie, het jeugdsentiment en weet ik
veel. Zaken in ieder geval die niets
hebben te maken met „De Jantjes"
als theaterproduktie, maar die „De
Jantjes" als theaterproduktie hoogst
verteerbaar maken.
Maar er is meer. Als Beppie Nooy,
de regisseuze van het spektakel, in
het programma schrijft „We hebben
er al ons vakmanschap en al onze to
neelliefde aan gegeven", dan is dat
aantoonbaar waar, want het uiterst
dunne gegeven, dat het slechts moet
hebben van de bekende meezingers
(„In de Jordaan", „Wordt nooit ver
liefd", „Draaien", „O, mooie Wester
toren", „Nou tabé dan", „Als de tros
wordt losgesmeten" en „Omdat ik zo
veel van je hou", om de bekendste te
noemen), is met zoveel flair en bruta
liteit opgeklopt tot een voorstelling
ontstond, waarop je je ogen uitkijkt.
En dat dankzij Carry Tefsen, die met
ongeëvenaarde „volksheid" een bal
dadige Toffe Jans neerzette; om te
stelen.
De andere „sterren" uit de show,
Yoka Beretty en Raimses Shaffy
De Jantjes
„De Jantjes" door het Amsterdams
Volkstoneel van Beppie Nooy; het is
geweldig. Zelden zal er iets geschre
ven zijn, dat zo als los zand aan elkaar
zit, dat zo miezerig in zijn uitwerking
is, dat zo weinig gelegenheid geeft
aan zoveel acteurs om maar iets van
nu... beduidend
goedkoper
De panty-advertenties zijn niet
van de luchtbuispanties,
panties met ingezet kruisje
noem maar op. En dat ook ter
Meulen er bij is als het om lage
prijzen gaat, dat weten onze
klanten wel.
Nu kopen ze Ie keus panties,
geen buispanties, maar mooie
gevormde panties met ingezet
kruisje, ladderstop en versterkt
broekjepanties uit de prijs
klasse van f 2,75.
Bovendien hebben wij deze
panties in diverse (ook zeer
moderne) kleurennu be
taalt U een uiterst lage prijs
voor zo'n klasse panty, nog
géén twee gulden.
n
naadloze pant/ nylons
met versterkt ingezet
kruisje en ladderstop
kleuren viva, caresse*
oud rose en wit
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de parterre deze
nylon panty kousen van een
extra kwaliteit, in de mode
kleuren viva, caresse, oudrose
en wit, maten
8/4 t/m 11,
per stuk
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
Jan Hein II
Op deze plaats troffen we in de edi
tie van 12 februari een ontboezeming
aan van de zich ergerende en geër
gerd hebbende hr. S. Valk. Zijn uit
gangspunt was een citaat een al
heel oud, maar daardoor nog niet
noodzakelijkerwijs juist citaat dat
ons wil doen geloven dat de kritiek zo
„aisée" is, in tegenstelling tot de zo
„difficile" kunst.
Wie de kritieken van Jan Hein re
gelmatig volgt en ze vergelijkt met de
oorzaak van hun ontstaan; de met
veel vakmanschap geschreven en ge
speelde toneelwerken, voelt gegronde
twijfels in zich rijzen met betrekking
tot de juistheid van de bewering over
het gemak waarmee men kritieken
schrijft .althans wanneer we er van
uitgaan dat de kritieken bevoegd zijn.
De vraag of de kritieken van Jan
Hein geborneerd zijn, is moeilijk te
beantwoorden: weliswaar is Jan Hein
afkomstig uit een provinciestad, maar
zijn vader is een tamelijk bekend
dichter, dus zijn milieu zit hem niet
dwars. Misschien vertolkt hij zijn ei
gen gevoelens, misschien die van zijn
lezers: (jongens onder elkaar: hoe
het stuk bij de homofielen overkomt
weet ik niet!)
De opmerking van de heer Valk
over Jan Heins opleiding, ervaring en
prestatie vind ik nogal raadselachtig:
enerzijds prijst hij De Havenloods,
met name op het punt van de redactie,
anderzijds verdenkt hij diezelfde re
dactie ervan niet in staat te zijn de
prestaties van haar toneelrecensent
naar waarde te beoordelen. Ik geloof
dat de heer Valk zich vergist in zijn
beoordeling van De Havenloods: de
gewraakte krltiekjes passen wonder
wel in het blad.
Overigensergert u niet. Het is niet
gezond. Het is ook niet nodig. Wie
eenmaal de smaak van Jan Hein kent
of die van zijn hoofdredacteur
weet dat 'n afbrekende kritiek neer
komt op een verloren avond; op deze
manier voldoen de recensies dus toch
aan hun doel.
Mocht men zich afvragen waarom
Jan Hein zich steeds zo krakerig uit:
de redactie gaf het antwoord: „Hij js
als ene Napoleon", van wie men ver
moedt dat hij aan een chronische
maagaandoening leed en die dienten
gevolge weinig opgewekt van aard
was. Tenslotte en tot troost van de
heer Valk laten we nog even Staring
aan het woord:
Wat Hein van goeden smaak zal vin
den,
Behoeft de voorproef van zijn vrinden
„Als Hein trouwt", zei een spreeuw,
„Zoo trouwt hij vast een weeuw."
B. 't HART
ROTTERDAM.
Heus, Jan Hein is een heel aardige
jongen. Bovendien heeft hij met zijn
kritisch beoordelen meer bijgedragen
aan de discussie over de toneelsitua
tie dan tien andere recensenten sa
men. Dat zegt hij niet, dat zegt zijn
onhoudbare hoofdredacteur.
vooral de laatste hadden veel moei
te met 't vinden van hun plaats in dit
genre toneel. Yoka haalde het op vele
punten, Ramses liep meestentijds
rond als een kat in een vreemd pak
huis. Het is zeer de vraag of het zo
verstandig is geweest de coryfeeën uit
een ander toneelgenre te „verpotten"
naar dit volkstoneel met z'n eigen
idioom, dat dan ook z'n eigen specia
listen kent: Bep Nooy, Ditty Doorn
bos, Dick Rienstra, Martin Kafig en
(als gast) Johnny Jordaan; door de
wol geverfde artiesten, die nauwkeu
rig weten waar in een dergelijk stuk
de accenten moeten liggen, die schijn
baar moeiteloos een zaal op de knieën
krijgen en die in staat zijn van „De
Jantjes" anno 1970 de geheide stam
per te maken, die het worden gaat;
let op mijn woorden.
JAN HEIN DE GROOT
Nonnen
Het „uitzitten" Van „De nonnen" 'n
Studio-produktie, was een te zware
opgaaf. Temeer, omdat „Hé, Joe"
van Samuel Beckett op de televisie
Agenda
Het voordeligste adres voor:
KEUKENS
roestvrij
stalen gootstenen
in alle maten
maar met schoonheidsfoutjes
van
20 t/m 50
LAGER IN PRIJS!
H. v. d. ENDEN
SHOWROOM: Straatweg 32
R'dam-H'berg Tel. 18.08.57
Rotterdamse Schouwburg.
Vrijdag 20, zaterdag 21 en zondag 22
febr.NRT met „De huisbewaarder",
8.15 u.
Zondag 22 febr.: Scapino met o.a.
„Heen en weer", 2 uur.
Maandag 23 febr.: Centrum met
„Jongens onder elkaar", 8.15 uur.
Dinsdag 24 febr.: Haagse Com. met
„Play Stründberg", 8.15 uur.
Woensdag 25 febr.: NRT met „De
huisbewaarder", 8.15 uur.
Piccolo-theater.
Zondag 22 febr.: Kindertheater Psst
met „Piccolo en de verkleinman",
2.15 u.
Luxor-theatcr.
T.e.m. woensdag 4 maart: Amster
dams Volkstoneel met „De Jantjes",
't Venster
Vrijdag 20 febr.: Fiesta Gitana, 8.15
uur.
Het werkteam voor de begeleiding
van de bewoners die tengevolge van
de sanering van het Rottekwartier en
omgeving hun woning moeten ontrui
men, heeft de eerstvolgende spreeku
ren vastgesteld op woensdag 25 fe
bruari van 7 tot 8 uur 's avonds en op
dinsdag 10 maart 's middags van 2
uur tot 3.30 uur, aan het adres Croos-
wijksekade 3.
Nieuwe aanwinsten
Centrale Discotheek
De Centrale Discotheek te Rotterdam heeft
de volgende nieuwe aanwinsten: C1916 Al
berto Ponce speelt op guitaar werken van
o.a. de Falla, ohana, Turlna e.v.a. C1919
Mozart: Symfonie no. 31 in D (KV 297). Sym
fonie no. 41 in C (KV 551). English Chamber
Orchestra o.l.v. Daniel BSrenbolm. C1920
Handel: 9 Duitse aria's gezongen door de
sopraan Edith Mathis. C 1921 Lalo: Symfonie
Espagnole in d op. 21. Ravel: Tzigane. Itzhak
Perlman (viool). London Symfony Orchestra
o.l.v. André Prévin. C 1926 Schubert: Symfo
nie no. 9 In C. Staatskapel Dresden o.l.v.
Wolfgang Sawallisch. J1178 John Coltrane:
Selflessness. K 5194 The Mike Sammes Sin
gers: Sounds sensational. K8015 Esther Ofa-
rim: o.a. Sometimes in winter. KA 203 Pink
Floyd: Ummagumma. KC 27 James Last: in
Allereerst The Blue Velvet Band
met Sweet Moments with Blue Vel
vet Band", Warner Bros 1802, een
studiocombinatie, bestaande uit Bill
Keith, banjo en pedalsteel gitaar; Jim
Rooney, zang en gitaar; Eric Weiss-
berg, zang en gitaar; Richard Grep-
ne, electric fiddle. Deze plaat is niet
zo erg nieuw meer, maar nog steeds
zeer de moeite waard. De groep is
duidelijk geïnspireerd door C.
W fenomeen Hank Williams (er staan
maar liefst drie nummers van hem
op). Erg fijne muziek en deze plaat
moet maar eens in Nederland uitge
bracht worden. Steel gitaar en elektri
sche viool vullen elkaar steeds goed
aan in het solowerk en de plaat staat
dan ook in zijn geheel op een hoog
.peil. Een van de fijnste country pla
ten, die de laatste tijd zijn uitgeko-
Eric Weissberg speelt ook op de
L.P. „Here to there" (Probe CPLP
4511 S) van het duo Steve Fromholz
en Charles Putnam samen „The
Frumfnox" vormend. Weissberg heeft
een groot aandeel in deze plaat: hij
speelt achtereenvolgens viool, gitaar,
pedalsteel gitaar, mandoline en elek
trische bas. Erg mooie teksten op
zeer relaxte muziek. Af en toe doen
de nummers wat aan Simon en Gar-
funkel denken, maar over het alge
meen genomen is toch duidelijk een
eigen stijl te ontdekken. Vooral op de
twee beste nummers van de plaat
„Man with the big hat" en „Texas
triology". Dit laatste is een erg triest
verhaal over Kopperl, een stadje in
Texas, waar vroeger een trein langs
reed, maar dat nu geïsoleerd is en
waar het de mensen weinig kan -sche-r
len wat voor leven ze' leiden. Een
prachtig nummer.
De belangrijkste van de drie is wel
de L.P. van Area Code 615 (Polydor S
24—4002) een geheel instrumentale
plaat, waarop de voornaamste jonge
GROTE ANTIEKMARKT
session musici uit de Nashville» stu
dio's te horen zijn. Er zitten wat oude
bekenden bij zoals Kenneth Buttrey,
Wayne Moss, en arrangeur Charlie
Mc Coy, die allen als Dylan-begelei-
ders werkzaam zijn geweest. Maar
DE ontdekking is wel Weldon Myrick
op steelgitaar. Wat hij uit die steel
weet te halen is gewoon enorm. Luis
ter maar eens naar „Why ask why",
je krijgt er tranen van in je ogen, zo
ontroerend wordt hier gespeeld. Op de
plaat staan veel bekende nummers,
zoals „Hey Jude", „Lady Madonna"
en „Just like a woman", die stuk voor
stuk een afwisselend country en dan
weer rockachtige bewerking krijgen
(mede door het stuwende drumwerk
van Buttrey). Veel afwisselende mu
ziek op een import plaat, die te ver
krijgen is bij Radio Modern (of an
ders daar wel te bestellen). De Blue
Velvet Band en de Frummox zijn bij
Dankers verkrijgbaar. Er worden de
laatste tijd steeds meer goede platen
geïmporteerd uit Amerika en we zul
len proberen de geïnteresseerden op
de hoogte te houden.
FRED PIEK
OPMERKING 1:
Jacob Zekveld is teruggekeerd
tot het platte vlak. Zijn tentoon
stelling in Galerie Delta te Rotter
dam, is een bijzonder duidelijke
demonstratie van zijn kunnen. De
objectachtige schilderijen met uit
gezaagde gedeelten, die hij de laat
ste jaren maakte, hebben mij nooit
erg bevredigd. Zij deden mij te-
zeer aan de sfeer van de fabeltjes
krant denken zonder dat ze een fei
telijke bewustzijnsverruiming bo
den.
De nieuwe schilderijen zijn weer
Zekveld op zijh best. Zij geven een
goed beeld van de historische roman
tiek waarin deze kunstenaar zo sterk
is. Alles wat Zekveld maakt, heeft
sterk te maken met zijn eigen leven.
Hij grijpt ook voortdurend terug op
zijn eigen portret en laat vandaar uit
een sociaal beeld ontstaan. Zichzelf
beeldt hij uit als de gefrustreerde die
in verwarring raakt door de over
vloed van gebeurtenissen rondom
hem. Daarbij spelen vooral ook bees
ten een rol, geen dieren uit het oer
woud, maar huisdieren die een men
selijke atmosfeer met zich mee dra
gen. Zoals katten, of vogels die op een
huis kunnen zitten. De complexen die
hier aan de oppervlakte komen, zijn
hoogst interessant. Het exhibitionisme
dat nu en dan Adonisachtige vormen
aanneemt, schetst echter wel duide
lijk wat in onze samenleving aan de
hand is. Zij heeft ook wel iets van
vertwijfeling van de enkeling die zich
vergeefs manifesteert als iemand van
betekenis. Ik zie op dit moment al de
grijnzende gezichten van velen van
Zekvelds collega's die deze zin na
tuurlijk verkeerd begrijpen. Dat Zek
veld zowel picturale als intellectuele
betekenis heeft, is zonder meer duide
lijk. In deze schilderijen demonstreert
hij wat compositie betreft een supe
rieure intelligentie (superieur aan de
lachers van zoëven, wel te begrijpen)
Zekvelds kleuren zijn u bekend, dat
hij op alle fronten altijd kleur bekent,
is eveneens een feit. Hier bekent hij
de kleur van de kwaliteit.
f-'
OPMERKING 2;
Bij Galerie Fenna de Vries expo
seert Marijke Geijs miniatuur kussen
tjes van aardewerk. Ze zijn prachtig
van vorm en bijzonder fijnzinnig. Met
aardewerk heb ik eigenlijk nooit zo
veel contact, maar ik was in dit geval
gewoon erg blij dat ik het werk gezien
had. Ik zou wel een woordje van kri
tiek willen laten horen. De kussentjes
zijn te klein. Ik dacht dat ze in grote
re uitvoering veel interessanter zou
den zijn. Wellicht een overweging
waard.
OPMERKING 3:
Bij dezelfde galerie Fenna de Vries
kunt u het (wat mij betreft) beste
kunstwerk van het vorige jaar zien.
Een naar schatting drie meter hoog
geweer in hout van Axel van der
Kraan. Axel heeft het geweer ontwor
pen om in Limburg op de daar actie
ve pyromaan te jagen. Binnenkort zal
ik op dit nieuwe fenomeen nader in
gaan. Ik ben ervan overtuigd dat hij
een van de beste jonge kunstenaars is
die op dit ogenblik in Nederland werk
zaam is.
OPMERKING 4:
Op 27 maart zal door Cor Blok en
mij de beeldende kunst definitief wor
den opgeheven. Het gebeuren zal
plaatsgrijpen in Barwoudswaarder. U
allen en vooral Toon zijn dus opnieuw
gewaarschuwd.
OPMERKING 5:
Rotterdam staat deze dagen in het
teken van Picasso. Dolf Welling
schreef vorige week in het Nieuws
blad dat de Picasso-affaire langza
merhand een landelijk lachertje
wordt. Ik sluit mij daar gaarne bij
aan.
OPMERKING 6:
Fibbe Regnat, Fibbe vincit, Fibbe
imperat.
JAN DONIA
Vorige week zaterdag is de kogel
definitief door de Schouwburgplein-
„kerk" gegaan. Mr. Ton Frenken is
ontslagen als organisator van de beel
dende manifestatie in het kader van
Communicatie '70. Zoals bekend had
twee weken geleden meer dan de helft
van de door hem uitgenodigde kunste
naars zich van het Schouwburgplein
project gedistantieerd. Tevens heb
ben de auteurs die hij gevraagd had
een bijdrage te leveren tot een boek
„Voorstel" dat de plannen van de
kunstenaars zou bundelen, verdere
medewerking geweigerd.
Zaterdag heeft de organisator van
C '70 kunstenaars samengeroepen om
te trachten de scherven te lijmen. Hij
motiveerde het ontslag van de heer
Frenken op verschillende gronden.
Met name zou deze een hem opgeleg
de zwijgplicht doorbroken hebben
door de pers voortijdig mededelingen
te doen. De heer Frenken die in eer
ste instantie door de heer Fibbe bui
ten de vergadering was gehouden,
werd later op verzoek van de kunste
naars toch toegelaten. Hij meende dat
sommige uitlatingen zijnerzijds in de
pers verkeerd zijn weergegeven. Een
poging van de organisatie de zaak op
nieuw op poten te brengen mislukte in
grote trekken. Slechts enkele kunste
naars waren genegen de samenwer
king te continueren.
De zaak staat er nu buitengewoon
slecht voor. Ook twee leden van de
adviescommissie (drs. H. van Haaren
en prof. mr. P. Sanders) hebben zich
inmiddels teruggetrokken. Kunste
naar Jan van Munster: „Er was een
onhoudbare situatie ontstaan. Wij
hebben de enig juiste consequentie ge
trokken. Fibbe en Frenken hebben
een kans van de eerste orde gemist".
Stomme film. Op vrijdagavond 27
februari zal de heer Ido Eyl voor de
Volksuniversiteit een causerie houden
over hoe in de stomme filmperiode
een film-illustratie tot stand kwam. Er
zal een film uit 1916 worden gedraaid,
waarbij pianist Henk Lagendaal de
omlijsting zal verzorgen.
