1
"69.8°
V Gezelschappen moeten
fm weg terug zoeken
naar het hart
van Jan met de Pet
Fotocursussen in
het buitenland
79
Herinneringen
van
Jan Lemaire
„Vroeger schaamde ik mij
als ik zat te borduren
db '69
Bloemschikkunst
voor amateurs
WANDKLEDEN VAN WIM SCHENK:
DE HAVENLOODS - DONDERDAG 2 APRIL 1970
22-111
NA DE FLOP VAN VERTIKALE SPREIDING
In het Haagse ontmoetingscentrum voor Theaterkunsten, kortweg HOT, werd
een congresdag belegd over Vertikale spreiding, onder auspiciën van het
Nederlands Centrum voor Kunstzinnige Vorming (in Amersfoort) en Toneelgroep
de Nieuwe Komedie. „Iedereen" was er: toneeldirecties, zowel van de diverse
jeugdgezelschappen als die van het Grote Toneel, mensen van de diverse
vormingsinstituten, aanstaande onderwijsmensen, geen enkele onderwijsinspec-
teur, enzovoort. Op papier zag het programma er aardig uit: de gebruikelijke
discussie, een demonstratie van het programma „Speel Mee" van Theater, en de
Werkgroep Aktueel Straattoneel.
Het enige belangrijke onderdeel van
deze dag was echter het openbaar
maken van een rapport van Vera Assel-
bergs, wetenschappelijk medewerkster
van de NSKV, waarin onomstotelijk,
aan de hand van harde cijfers de totale
flop van de vertikale spreiding (is:
theater toegankelijk maken voor AL
LE lagen van ons volk), werd vastge
steld. Dat zal lang niet iedereen verba
zen. Velen hebben het immers voor
speld.
De schouwburgen blijven leeg (de Rot
terdamse schouwburgen nemen hier
van een zeer hoog, negatief percentage
voor hun rekening). De Elite (tien
procent van ons volk) heeft het druk
en als ze komt is het vaak uit status- of
„gezien worden" overwegingen. Jan
met de Pet, God zegene hem, blijft
thuis. De toneelgezelschappen zijn zich
noodgedwongen gaan bezinnen op het
ontstellend gebrek aan zeggingskracht,
dat theater blijkt te hebben voor het
grootste gedeelte van de mensen.
Men is nu tot de ontdekking gekomen,
dat „publiekswerving" (immers doel
v^n vertikale spreiding) toch wel wat
opportunistisch is. De oplossing schijnt
voor velen te liggen in vorming. Die
vorming valt dan uiteen in twee stuk
ken, afhankelijk van de interpretatie:
de ene soort vorming wil een contact
met het publiek tot stand brengen,
door allerlei voorstellingen, kleine en
grote, te geven voor een zo afwisselend
mogelijk publiek. Aan de scholen
wordt zoveel mogelijk informatie ver
strekt, men stelt programmaatjes sa
men, waarin acteurs naar scholen toe
gaan. Een andere soort vorming wil
„aandacht besteden aan de verande
ringsprocessen in het functioneren van
de mens in zijn relatie tot de cultuur"
(Nieuwe Komedie, informatiebulletin)
of „de creativiteit die de mens in zich
heeft te bevorderen. Creativiteit is een
manier van denken, van voelen, een
manier van leven" (NRT informatie
bulletin). Dat klinkt mooi, en het wil
zeggen, dat men theater als een middel
ziet. waarmee allerlei mensen door het
zelf te doen, zichzelf kunnen verrijken
door een ander beeld van zichzelf en
van anderen te krijgen, een hernieuwde
stellingname op zichzelf en de maat
schappij.
Problemen
En hier wordt men geconfronteerd
met een aantal problemen: vorming, in
deze omschrijving, is namelijk een vak
apart, waarvoor een speciaal talent,
een goede scholing in de mensweten
schappen en een zorgvuldige praktijk
begeleiding noodzakelijk zijn. Acteurs
zijn opgeleid om toneel te spelen, en
nu... beduidend
goedkoper
Bent U al begonnen met de
aanschaf van Uw zomergarde-
robe? Komt U dan eens kijken
op onze schoenen-afdeling want
we hebben ze al, de moderne
zomersandaaltjes.
Zon en plezier, daar moet je
aan denken, wanneer je deze
leuke zomersandaaltjes ziet,
die zo luchtig zijn en zo gemak
kelijk lopen.
Bandsandaaltje van fraai kunst
leder, met gekruiste bandjes op
de wreef en een rekbaar hiei-
bandje laag hakje en verende
binnenzool, in vier mooie kleu
ren nu voor nog géén acht
gulden.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen, wij op de schoenen-af
deling deze zomerse bandsan
daaltjes met gekruiste bandjes
over de wreef en een rekbaar
hielbandje, laag hakje en veren
de binnenzool, in de kleuren
blauw, rood, wit en cognac
in de maten
36 t/m 42
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
dat wil zeggen, via hun talent en
vakkennis, met de specifieke vormen
die het theater biedt een zo goed
mogelijke weg te zoeken naar de ver
woording, en uitdrukking van wat
mensen bezighoudt. Hun opleiding ver
toont een ontstellend gebrek aan een
bezinning op psychologisch (hoe is het
mogelijk) wijsgerig en pedagogisch ter
rein. Bovendien ontbreekt iedere vorm
van werkbegeleiding. Toch willen ze
hun vormingswerk zien als middel tot
het veranderen van menselijke relaties,
zowel ten opzichte van die mens zelf,
als ten opzichte van de groep waarin
hij leef,Dat is een soort amateurwerk
op het menselijk vlak. Een lang niet
ongevaarlijke situatie, waarin opper
vlakkigheid van benadering en werk
wijze haast onontkoombaar zijn.
Een onverantwoordelijke zaak, zowel
ten opzichte van de mensen (meestal
jonge) als van het theater. Wat door
een oppervlakkige en ondeskundige
werkwijze verprutst wordt, kan moei
lijk hersteld worden. En dat is vooral
voor de mensen die op die manier
nogmaals in het theater teleurgesteld
werden heel jammer: er is hen weer
een middel tot expressie dat juist
zoveel mogelijkheden, leek te hebben,
uit handen geslagen.
Het is daarom NU van het
grootste belang dat de theaterge
zelschappen zich zeer kritisch gaan
bezinnen op de grenzen van hun werk
terrein, de inhoud van hun vak. En dat
in bescheidenheid ten opzichte van de
rijkdom van het theater en de uniek
heid van de mens, wie het ook is, en
zo, samen met mensen van andere
vakgebieden een weg te zoeken terug
naar het hart van Jan met de Pet.
1 De moeilijkheden voor de theatergroe
pen zijn daarbij niet gering: ze hebben
meestal het„bestel" niet mee, ze heb
ben te kampen met zeer veel verschil
lende opvattingen over wat een acteur
of een regisseur moet zijn, met finan
ciële problemen, met schouwburgen
die gebouwd zijn voor een elite en dus
om elitetheater vragen. Ook aan de
kant van degenen die van vorming hun
vak hebben gemaakt liggen problemen:
theatervorming vraagt nu eenmaal om
een eigen werkwijze en eigen midde
len. De denkbeelden zijn nieuw, de
werkwijzen ook. Met alle, soms verve
lende gevolgen van dien. li toch moet
het kunnen
Fabiola van Dam.
De gek en zijn bloemen. Wandkleed van Wim Schenk.
„Pedagogische aspecten van fotodocu
mentatie" is het onderwerp van een
internationaal fotoseminarium voor
jongeren en volwassenen, van 9 tot en
met 20 juli te houden in Reichersberg
in Oostenrijk. De cursus is speciaal
bedoeld voor leraren, die zich willen
oriënteren over de bruikbaarheid van
de fotografie als hulpmiddel bij hun
werk. Ook leiders van fotoclubs kun
nen er hun voordeel mee doen. In het
programma zijn vier grote excursies
opgenomen waarbij gelegenheid is, di
verse vormen van volkskunst en -cul
tuur te fotograferen. De deelnamekos
ten zijn DM 50,—. Hierin begrepen is,
behalve kost en inwoning, ook nog het
fotomateriaal.
Behalve dit seminarium organiseert de
„Fachstelle für Jugendphotographie"
te Frankfurt tussen begin mei en eind
oktober a.s. nog enkele aan fotografie
gewijde cursussen, die elk 1 k 2 weken
duren. Onderwerpen zijn o.a. „fotogra
fie en fototechniek", „diaseries met
geluid" en „de foto in de schoolpers".
De cursussen zijn vooral bestemd voor
onderwijzers en leraren, jeugd- en vor
mingsleiders. In ons land bestaan der
gelijke cursussen nog niet; vandaar dat
ook dit jaar weer de nodige Nederland
se belangstelling verwacht wordt.
De deelnamekosten zijn zó laag gehou
den, dat deze geen be'nmering zullen
kunnen vormen. In principe dienen de
reiskosten door de deelnemers zelf te
worden betaald. Bij voldoende deelna
me is het mogelijk, dat hiervoor een
nadere regeling wordt getroffen.
.Nadere gegevens worden op aanvraag
kosteloos toegezonden door de Stich
ting Amateurfotografie, Singel 32,
Amsterdam-C., telefoon (020)
62864/66995.
Knappe opknapbeurt
*':>or een knappe opknapbeurt k
in onze tponkamer keus ma]
i: wandplaten, kurkwandbe-
kleding, travertin board, schrootjes,
nu... beduidend
goedkoper
De eerste eisen die U aan een
slipje stelt, zijn toch dat het
komfortabel moet zitten en
goed wasbaar moet zijn.
Komt U daarom eens op onze
lingerie-afdeling kijken, want
daar liggen damesslipjes die
ruimschoots aan deze eisen vol
doen en daarnaast ook nog
heel mooi zijn.
Stretch lurex damesslip met
badstof kruisje met ingeweven
patroon, elastiek in de pijpjes
en de taille, in een 9-tal mooie
kleuren nu voor nog géén één
gulden tachtig.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de parterre deze
bijzonder mooie stretch lurex
damesslips met badstof kruisje,
ingeweven dessin, in Q
kleuren in de maten
De bloemschikafdeling „Floriade" van
de Koninklijke Nederlandse Maat
schappij voor Tuinbouw en Plantkun
de, afdeling Rotterdam, bestaat tien
jaar. Dit wordt gevierd met een ten
toonstelling op dinsdag 7 april in
gebouw Nieuwpoort, Grote Kerkplein
3, naast de Laurenskerk. Geopend van
14 tot 18 uur en van 20.30 tot 22.30
uur. De toegang is vrij. Tijdens de
tentoonstelling worden demonstraties
gegeven van: bloemschikken door le
den van Floriade, potten bakken, siera-
Leuk werkje dat filmen (2)
Bij het verfümen van „Het
dorp aan de rivier" de be
kende roman van Anton
Coolen, was mij de rol van
doktersassistent toever
trouwd. Ik moest met een
geneesmiddelenkoffertje
steeds achter de dokter (die
gespeeld werd door Max
Croiset) aanhollen.
De opnamen zouden plaats
vinden in de zomer. Begin
februari werd ik gebeld dooi
Fons Rademakers, die de
regisseur was van de film en
ook de producer. Jan, het is
nu zo mooi bij het dorp. Het
ligt daar dik onder de
sneeuw. Een pracht gelegen
heid om een aantal opnamen
te maken. Je wordt vana
vond om acht uur gehaald
en we werken de hele nacht
door. Proost, eet maar lek-
Om acht uur 's avonds wa
ren we dus in het dorp aan
de Waal. Dat wil zeggen aan
de buitenkant van het dorp.
Er was daar een geul, die in
gewone tijden de aanleg
plaats van het overzetveer
was. Door de ijsgang was het
veer stopgezet. En in die
geul werden er deze nacht
opnamen gemaakt. Er ston
den lampen en de geul was
fel verlicht. En koud dat we
waren, mensen, niet te be
schrijven! Ik was de koet
sier van de dokterskoets, en
daar gingen we hoor! Met
de koets van ver aan komen
rijden en dan langs de came
ra, op een afgesproken te
ken, omdraaien en weer op
nieuw beginnen.
Toen we dat zo'n keer of
acht gedaan hadden, luister
de het paard ook al naar het
wachtwoord en keerde op
eigen initiatief terug en weer
langs de camera. En dan
kwam er van de overkant de
veerman en sprong, net als
Elizes vlucht uit de negerhut
van oom Tom, van de ene
schots op de andere. Die
werd gespeeld door
Herman Bouber. Hij kwam
de dokter halen. Zijn vrouw
lag in barenswee en dokters
hulp was dringend nodig. Ik
was toen zo koud dat mijn
adem bevroor. En nergens
warme koffie of een vuurtje.
Een paar jaar later kwam er
een telefoongesprek uit Rijs
wijk. Deze firma had op
dracht gekregen van de
K.L.M. De opnamen moes
ten gemaakt worden in de
studio in Duivendrecht, in
Egypte en in Johannesburg.
Voor Egypte was er een
oude archeoloog nodig en
daarvoor wilde de firma van
mij een paar proefopnamen
maken. Toen ik aan de stu
dio kwam, zie de regisseur:
„O, nee. .niet geschikt, ik
moet een oud schriel manne
tje hebben". Nou, dacht ik
bij mezelf, pech gehad. En
ik wilde al gaan toen de
regisseur zei: „Wacht u nog
even, we willen toch een
paar proefopnamen van u
maken. Er komen deze week
nog een aantal collega's van
u, en die ons het meest
geschikt lijkt, die nemen we
En ja hoor, ik was er op een
maandag en donderdags
kwam er een telefoon met
het bericht dat ik gekozen
was voor de opnamen in
Egypte. Toen kwam er een
heel gedoe: wereldpaspoort
aanvragen, toestemming ha
len, een visum van de con
sul, inenten tegen cholera,
pokken en andere kwalen.
En ja hoor, op een zondag in
juli zat ik in het vliegtuig
naar Cairo. Lieve mensen
wat een belevenis! Schip
hol- Düsseldorf -Wenen-
Ankara-Istanboel-Cairo. We
waren er 's morgens om half
zes. En, een hitte mensen
Een hitte om te bezwijken.
Eerste opnamen vlak voor
de sphinx. Er kwam in de
pauze, in het hotel er recht
tegenover, een kelner met
een blad met gebakjes, waar
van de chocolade, die van de
hitte gesmolten was, weg
dreef.
Toen naar de opgravingen
van Sakhara, daar moest ik
in een diepe zandkuil een
kostbare vaas vinden. Nou,
ik vond hem hoor, ze had
den dat ding daar voor me
neergelegd.
En verder gingen we de Li-
biese woestijn in, opgraven,
stenen afkrabben om hiëro
gliefen te vinden, en dat
alles onder de tropenzon. De
auto die me kwam halen en
brengen, had een leren zit
plaats en als ik er op ging
zitten, dan verbrandde ik
mijn achterwerk. En toch
vond ik het een groot feest,
daar in Cairo op de daktuin
als 's avonds de koelte
kwam. Na tien dagen was
het afgelopen en ging ik naar
huis toe en werd door mijn
huisarts gedwongen een
week in bed te blijven.
De hitte had me te pakken
genomen en de huisarts zei:
„Als u eerst bij mij was
gekomen, dan had ik u deze
zeer vermoeiende werkzaam
heden verboden". Ik zei
niets, maar ik dacht bij me
zelf: „Dan had ik het toch
gedaan".
De volgende film, waarin ik
een klein rolletje te spelen
kreeg, was „Kermis in de
regen". Een productie van
Kees Brusse. Ja, natuurlijk
moest het regenen in die
film, de naam zegt het im
mers al. En daar hadden ze
wat op gevonden. Men had
twee tuinsproeiers genomen
en die overeind gezet, met
de sproeiers naar boven. Wij
len Jan Blok en ik waren een
paar verlopen oude kereltjes,
die moesten alsmaar in de
regen lopen, dat wil zeggen
onder de sproeier. „Laat je
maar goed natregenen", zei
de regisseur, „zodat je glimt
bij de opnamen". Proost,
mij niet zo vol.
De volgende die mij te gra
zen kreeg was een leerling
van de filmacademie. De
tekst was van de schrijver
Bernlef, en de naam van het
stuk was „Oude Bomen".
De regisseur had assistentie
gekregen van Cinetone uit
Hilversum, dus de zaak was
in goede handen. De opna
men moesten geschieden aan
een zandafgraving, die gele
gen was aan de weg van
Arnhem naar Apeldoorn.
Een prachtig gekozen ter
rein. Eenzaam en verlaten en
geen last van nieuwsgierige
kijkers, bewaakt moest wor
den was mij niet erg duide
lijk. Van het zand en de
heideplakken kon toch
moeilijk iets gestolen wor
den. Maar enfin, wat de he
ren wijzen, moeten de gek
ken prijzen. En dus begon
nen we. Het weer was prach
tig en de eerste dag liep alles
gesmeerd. De tweede dag
echter was het mis, het be
gon te waaien, en nog wel
met felle rukwinden, het
droge zand gierde door de
lucht en bedekte alles met
een dikke laag. Het zand zat
in mijn haar, in mijn oren, in
mijn wenkbrauwen en mijn
ogen moest ik er tegen be
schermen. Een leuk werkje
dat filmen.
En mag ik dan nu eens de
nota opmaken van al die
filmervaringen:
1. IJs en sneeuw in de nacht.
2. Tropenhitte van een enor
me soort, ik verbrandde
mijn achterwerk.
3. Regen, regen, kermis in
de regen.
4. Zand in je ogen, je neus,
je haren en je oren.
Leuk hè, dat filmen.
„In het begin schaamde ik mij als ik
zat te borduren. Als er dan visite
kwam gooide ik het gauw onder mijn
stoel. Ook mijn kinderen vonden het
erg gek dat hun vader, borduurde, ze
lachten erom. Pas nadat mijn wandkle
den met lovende woorden besproken
waren in het radioprogramma „Arti
stieke staalkaart" hebben mijn kinde
ren geaccepteerd dat hun vader met
nu... beduidend
goedkoper
Als U de prijzen van tapijt een
beetje kent, weet U, dat deze
tapijtadvertentie een ritje stad
dubbel en dwars waard is.
Kamerbreed nylon tapijt van
een extra zware kwaliteit, ide
aal gezinstapijt voor Uw huis
kamer. Dit liefst 400 cm brede
tapijt met rubber wafelrug
(geen ondertapijt nodig), keus
uit diverse gemêleerde kleu
ren nu voor nog géén zeven
tientjes per meter.
kamerbreed
nylon tapijt
met rubber wafelrug
400 cm breed
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de eerste etage
dit extra zware kamerbreed
nylon tapijt met rubber wafel
rug, in diverse gemêleerde
kleuren, 400 cm breed,
naald en draad werkte. En moet je nu
zien als ik met een wandkleed bezig
ben, dan bemoeien ze zich er allemaal
Ik weet nog goed dat een rijke fabri
kant en zijn vrouw een wandkleed
kwamen kopen omdat ze het zo „in"
vonden, zoiets aan de muur te hebben.
Ze kozen een wandkleed waarvan ze
dachten dat het indruk zou maken op
hun kennissen en het was juist een
wandkleed dat we allertiaal erg mooi
vonden. Opeens mengt mijn vrouw
zich in het gesprek, wat ze echt niet zo
gauw zal doen, en ze zegt: „Deze koop
gaat niet door, dit wandkleed is niet
aan u besteed". Ik kreeg een kleur,
maar ik was eigenlijk wel blij ondanks
dat we het geld goed konden gebrui-
Wim Schenk, 51 jaar, een jongensach
tige verschijning, woonachtig in de
vogelwijk in Den Haag vindt het leuk
dat we hem komen bezoeken. Zijn
oudste dochter doet dienst als gast
vrouw omdat zijn vrouw, die hij zijn
„hersenkastje" noemt, er niet is. We
zitten gezellig in een rustgevend inte
rieur met veel licht en de geur van
zacht geparfumeerde wierook.
„Eigenlijk was ik schilder," zegt Wim
Schenk, „maar op een keer zat ik met
de achterkant van mijn penseel lijnen
te trekken in de natte verf. Mijn vrouw
zei toen: „Het lijken wel draden,
waarom ga je niet eens met lappen en
draden werken". Dat deed ik en met
een had het mij te pakken. Vanaf dat
moment ben ik de dingen die mij bezig
hielden uit gaan drukken in lappen,
draden, kralen, glas, hout, ijzer en vele
andere materialen die zich laten ver
werken in een wandkleed.
Toen ik er een aantal klaar had wilde
ik er mee in de openbaarheid treden
om te zien hoe het aan zou komen. Ik
was al gewoon om ieder jaar twee
schilderijen in te sturen naar de ten
toonstelling van Pulchri, een Haags
schildersgenootschap dat opgericht
werd door Mesdag. Maar ineens stuur
de ik twee wandkleden in en die
kregen zoveel belangstelling, dat het
mij de stimulance gaf verder te gaan".
Exposities
Vanaf die tijd begonnen de exposities,
achtereenvolgens in Rotterdam, Den
Haag, Amsterdam, Arnhem, Bochem
in Duitsland, in Parijs en zelfs in New
York. Vanuit Amerika ontving Wim
Schenk diverse enthousiaste brieven
van mensen die zijn werk gezien had
den. Opdrachten kreeg hij oók nog
enkele malen, maar dat vindt hij erg
moeilijk, vooral als de opdrachtgever
hem voorschrijft welke voorstellingen
er 'op moeten komen. Als de uitwer
king aan hem zelf wordt overgelaten
vindt hij het bijzonder fijn om te doen,
wat dan niet wegneemt dat hij het
aanpast aan de omgeving waar het komt
te hangen. De Joriskerk in Amersfoort
is reeds een werkstuk van hem rijk.
Wat zijn de dingen die Wim Schenk
bezig houden en die hjj uitbeeldt in
zijn wandkleden? We hoeven maar
naar de ontwerpen van de wandkleden
te kijken om het antwoord hierop te
geven. We zien: kringloop, huwelijk,
vergankelijkheid, Genesis, offerdier,
onkruid, maar ook zijn eigen tijd
ontgaat hem niet: men met testbeeld,
de hoeren, de man in de straat, Water-
looplein, man met verband en nog vele
andere begrippen.
„Voor mij heeft alles z'n eigen
schoonheid, een opgetuigde kerstboom
vind ik mooi, maar een weggegooide die
op straat ligt heeft ook weer z 'n charme.
Ik werd ook een keer getroffen dooreen
kapotte pop op een vuinisbelt in
Frankrijk. Ik doorvoelde alle gevoelens
die een kind moet hebben gehad toen
het nog mét die pop speelde en
knuffelde. En ik maakte het wandkleed
verloren pop'."
Inspiratie
Wat betreft Frankrijk zegt Wim Schenk:
„Dit land inspireert mij het meest, ik
vind het geweldig, de manier waarop de
Fransen met hun doden omspringen.
Menig uur heb ik doorgebracht op de
Franse graven, prachtig wat je daar
allemaal ziet. Maar ook het landschap
en de romaanse bouwkunst vind ik
bijzonder mooi".
Wim Schenk, die als jongen bij de P.T.T.
werkte en 40 gulden per maand
verdiende, geeft nu vier dagen per week
les in tekenen en schilderen aan de
kweekschool voor kleuterleidsters in
Den Haag en in Leiden. In grote getale
kwamen zijn leerlingen kijken op de
expositie bij galerie Liernur, Zeestraat
63 in Den Haag die h(j thans heeft. „Ik
heb altijd kritiek op hun werk, nu
konden ze mij eens bekritiseren. Maar
ze waren alleen maar enthousiast".
Wim Schenk heeft zijn ogen niet
gesloten voor andere kunstenaars. Een
groot bewonderaar op zijn gebied is hij
van Krijn Giezen, Marijke Stultjens en
Thea Gregoor. Als schilders kan hij
Westerik en Berserik erg waarderen.
Maar hij voelt ook binding met
schrijvers als Hermans en Van 't Reve.
„We hebben het nu over kunstenaars,
maar ook mijn eigen leerlingen zijn voor
mij een bron van inspiratie. Zij maken
soms dingen die mij versteld doen staan,
ik leer nog dagelijks van ze". We
verlaten Wim Schenk, die Ijij ons de
indruk achter laat van een keihard
werkende, geïnspireerde kunstenaar,
die op een beslist mannelijke manier
met naald en draad en andere
verrassende materialen weet om te
springen.
T.S.
Operetteprogramma
in Doelen
Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan
van de Rotterdamse Bestuurdersbond wordt
er op 24 april een operetteprogramma gege
ven in De Doelen te Rotterdam, aanvang 20
soliste Margit Schramm. Zij brengen muziek
van Mozart, Carl Ziehrer, Johann Strauss,
Robert Stolz, Emmerich Kalman, Granz
Grothe, Richard Heuberger en Franz Léhar.
Kaarten voor dit concert zijn a f 3,- per
stuk verkrijgbaar bij de afdelingskantoren
de aangesloten afdelingen en bij de
nu... beduidend
goedkoper
Tobt U met ruimtegebrek, dan
is dit etagebed een oplossing
mocht Ulater verhuizen en
over wat meer ruimte beschik
ken, dan kunt U de twee bed
den ook afzonderlijk gebruiken.
Blankhouten stapelbed kom
pleet met trapje en hekje
2 slaapplaatsen op de plaats
van één.
Een onverwoestbare blank beu
kenhouten konstruktie, deze -
slaapkombinatie met anti-her
nia bodemkonstruktienu
voor nog géén honderd vijftig
gulden.
met anti-hernia
bodemkonstruktie
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de Ie etage deze
blankhouten stapelbedden, met
trapje en hekje, afmetingen van
elk bed 80 x 190
cm, nu alles
