7.
In sigarenzaak „De Twee Stoepjes
gaat de bonnenverkoop door
V
ft
3.2
Vooruit
loop maar lekker
98
95
95
Mevrouw Korthage-van Til
liefhebbert in oude koetsen
25
DE HAVENLOODS - DONDERDAG 18 JUNI 1970
33-110
„Ik heb altijd graag een paard willen hebben. Maar vroeger kwam er
nooit iets van. Mijn man was gezagvoerder en ik voer vaak met hem
mee. Pas na de oorlog kreeg ik de kans een paard te kopen. Maar toen
had ik pas hernia gehad en ik mocht niet meer op een paard rijden.
Daarom kocht ik er een wagentje bij, een kaaswagen, zodat ik toch
kon rijden. Nou ja, zo is het eigenlijk begonnen. Ik heb nu drie
paarden en ongeveer twintig koetsen, maar ik doe het meer om iets te
doen te hebben dan om er iets aan te verdienen. De paarden wel, die
moeten hun eigen kost verdienen"
Zo ook trekt mevrouw Korthagen elk
jaar er met de paarden en een wagen
op uit voor een vakantie. Dit jaar was
de Achterhoek aan de beurt. „Ik maak
dan gebruik van de wielrijderskaart van
de A.N.W.B.", zegt ze, „omdat die
meestal langs een wagenpaid liggen.
Dan logeer ik soms in een hotel en
soms ook bij een boer. Ik heb namelijk
een heleboel kennissen, waar ik altijd
wel terecht kan".
vaderdag is ze weer in Amsterdam te
zien. „Ik vind het heerlijk om in
optochten mee te rijden", zegt ze.
„Met de viering van de bevrijding zijn
we met alle koetsen in Katwijk
geweest. Dat was een prachtig
gezicht".
Die drie paarden, maar vooral de twin
tig koetsen met alles wat daar dan nog
bij komt, vormen de permanente expo
sitie van mevrouw E. Korthagen-Van
Til, die woont aan de Straatweg 125
(achter) te Breukelen. Daar in die
plaats is zij met haar. „gerij" een
bekende figuur, want in ieder geval
maakt zij elke ochtend een ritje. Daar
naast rijdt mevrouw Korthagen-Van
Til (tante Bets voor diegenen, die haar
heel goed kennen) trouwerijen of hele
gezelschappen, die er wel eens een
dagje op een andere manier uit willen.
De expositie is eigenlijk ontstaan uit
de drang om een paard te bezitten en
dat begin lag zo ongeveer tien jaar
geleden. In die jaren „groeide" me
vrouw Korthagen van één rijtuigjé om
toch te kunnen rijden naar een verza
meling van twintig prachtige koetsen.
„Toen ik er eenmaal aan begonnen
was, wilde ik ook doorzetten", vertelt
ze. „Ik kreeg die wagens aangeboden
en dan vortd ik het zonde om ze niet te
kopen. Neem nu bijvoorbeeld eens die
kerkwagen en die tentwagen, die ik heb.
Dergelijke wagens werden vaak als
kippenhok gebruikt of als schuilhok
op het land. Want toen de boeren een
auto kochten, dankten ze die wagens
af. En ik vond het zonde, dat ze in
stukjes werden gehakt of naar Amerika
werden verkocht".
In de verzameling van mevrouw Kort
hagen bevinden zich juweeltjes van
koetsen, zoals bijvoorbeeld een fami
lie-reiswagen, een soort Jan Plezier, die
acht personen kan vervoeren. Verdei
bezit ze een Berliner Landauer, een
Friese sjees, die eigenlijk de trots
vormt van haar verzameling en waarbij
ook de Friese klederdrachten horen
die gedragen worden, wanneer de boei
en de boerin uit rijden gaan. Dan is ei
nog de omnibusbrik, een koets van de
„Eerste Groningse Tramweg Maat
schappij", waarmee de passagiers naai
de trein werden gebracht. De koets is
dan ook ingericht als een derdeklas
coupé van een vooroorlogse spoor
trein, compleet met het schuifraampje.
waarover de passagiers onderweg zaten
te redetwisten of het nu open moest ol
niet. En in die verzameling passen dan
ook een prachtige lijkkoets en een
trouwcoupé, romantisch ingericht met
roodzijden bekleding, ivoren handvat
ten en een spiegeltje voor de bruid.
Een kusje...
Deze trouwcoupé wordt daar in Breu
kelen nog geregeld gebruikt, gereden
uiteraard door mevrouw Korthagen.
„In zo'n koets trouw je toch veel
plezieriger", zegt zij. „In een auto
wordt je zo maar achter een chauffeur
gezet. Maar als je van het stadhuis of
uit de kerk komt, wil je toch als
bruidspaar wel even alleen zijn. In zo'n
auto zit de chauffeur er bij als je elkaar
zondag
vaderdag
Is vader een enthousiast sport
visser? Dan doet U hem zondag
een enorm plezier met deze vis-
koffer.
Viskoffer van slagvast kunst
stof, stukken lichter dan me
taal en bovendien roestvrij. Een
ideale koffer met openslaand
deksel, 2 extra binnenvakken
voor kleine visattributen en een
groot vak voor bijv. werpmo-
lens. Een fijne koffer voor alle
hobbyisten, nu nog géén acht
gulden.
37x21x17 cm
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de sportafdeling,
entresol, deze solide viskoffers
van slagvast kunststof,
een fijn vaderdag-
geschenk
Elke vrijdagavond.tot 9 uur open
Ook maandagtnorgen open
Géén tel. of schrift, best.
een kusje wilt geven
Mevrouw Korthagen kan uren blijven
praten over haar koetsen, een verzame
ling overigens, die nog is aangevuld
met een ruim honderd jaar oude
brandspuit (N. 2 van Nieuwerkerk a.d.
Rijn), een bakkers-handkar en een
echte scharesliep, die helemaal com
pleet is en die zij zelf nog wel eens
gebruikt om de messen te slijpen. Zij
probeert alle wagens zo veel mogelijk
in de oude staat te houden. Veel van
het onderhoudswerk - en zeer zeker de
bekleding - doet zij zelf, maar als een
karwei haar te zwaar wordt is er in
haar omgeving altijd wel iemand te
vinden, die haar een handje helpt.
„Het bezoek aan de expositie valt best
mee", vertelt ze. „Maar ik blijf er niet
voor thuis. Als de mensen komen, zijn
ze welkom en ik vraag voor een rond
leiding ook geen geld. Als ze iets willen
geven, kunnen ze wat geld in een
spaarvarken stoppen voor de paarden.
Want die moeten hun eigen kost ver
dienen. De rijtuigen eten geen brood
en die heb ik eigenlijk als hobby".
Na de rondleiding door het museum1
komen we op de zolder, die vol hangt
met tuigen en al die andere dingen, die
paarden dragen, wanneer ze goed voor
de dag moeten komen. We gaan aan
een tafel zitten, gemaakt van een
kaaswaag, waarvan de ene helft door
zware gewichten op de grond wordt
gehouden. Mevrouw Korthagen
schenkt een glas opwekkende drank in
en steekt op haar gemak een sigaartje
op. In de hoek speelt een oude speel
doos, een erfstuk van haar grootvader.
„Vroeger ging ik vaak de veilingen af
om rijtuigen en al die dingen, die er
mee te maken hebben, te kopen",
vertelt mevrouw Korthagen. „Maar
tegenwoordig heb je bijna geen veilin
gen meer. Nee, ik handel niet in
antiek. Daar begin ik niet aan. Ik heb
een keer op verzoek van iemand een
rijtuig gekocht, maar ik hoorde nooit
meer iets van die man. Toen heb ik het
rijtuig maar aan een ander doorver
kocht. Ik heb tenslotte ook liever het
geld in mijn jatjes".
De zolder betekent soms voor gezel
schappen, die een dag of een halve dag
met mevrouw Korthagen hebben rond
gereden, het einde van een dagje uit. In
die enigszins oud-Hollandse omgeving,
waar het blik van de auto en de geur
van benzine nog niet zijn doorgedron
gen, kan men na een dagje rijden
genieten /an een goed glas en een
uitstekende maaltijd.
Geassisteerd door haar jeugdige helper-
-op-vrijwillige-basis, de dertienjarige
Anton Reymerink („ik help hier. om
dat ik van paarden hou, maar ik wil
later politie-agent worden") worden,
dan twee paarden voor een koetsje
gespannen. Voor de fotograaf, is de
bedoeling, maar wanneer mevrouw
Korthagen een hoed heeft opgezet en
handschoenen heeft aangetrokken,
omdat alles in stijl moet geschieden,
wordt de verleiding om een ritje te
maken langs de Vecht toch te groot.
De paarden kijken er eerst een beetje
vreemd van op, dat ze zo plotseling
van stal moeten, maar als zij met een
„vooruit, meiden, loop maar lekker"
worden aangemoedigd, trappelen ze in
een kittig drafje over de verkeersweg,
zich niets aantrekkend van de auto's,
die allemaal haast hebben. Onderweg
groet mevrouw Korthagen naar links
en naar rechts. ..Och, als je zo dagelijks
met de peerden door het dorp rijdt,
dan word je een figuur", zegt ze. „Dan
leert iedereen je wel kennen en dat is
gezellig".
Grote Prijs der
Lage Landen
Voor de Grote Prijs der Lage Landen
in nieuwe stijl zijn niet minder dan 70
dravers uit binnen- en buitenland inge
schreven. Voor de op zaterdag 27 juni
te lopen kwalificatie-series zijn voor de
afdeling Nederlandse paarden dertien
paarden aangemeld, waaronder El
Hadie, Dave Fez, Gallant Way, Felix,
Carlos Pluto en Florissant.
Een verrassing is, dat de Derby- en
Gouden Zweepwinnaar Henri Buiten
zorg niet in deze Grote Prijs der Lage
Landen zal starten. „Wij hebben het
wel overwogen, maar wij vinden deze
koers te zwaar voor een 4-jarig paard.
Indien de Grote Prijs als één koers
- zoals voorheen - was uitgeschreven
dan zou Henri Buitenzorg welj hebben
gelopen" aldus Jan Wagenaar jr.
In de tweede afdeling voor buitenland
se paarden staan er 41 op de nomina
tie, waarvan het grootste aantal (18)
afkomstig is uit Frankrijk. In de derde
serie voor paarden, die meer dan
f 150.000,- hebben gewonnen, zijn
zestien paarden aangemeld.
Opvallend is de grote belangstelling,
die de Zweedse trainers voor deze
Grote Prijs aan de dag leggen. In totaal
tien paarden, waaronder hun grote
cracks Rikitikitavi, Pall Frost en Uhlan
II. De finale en troostdraverij om de
Grote F.A.O.-prijs worden op zondag
28 juni gelopen. Het totaal prijzenbe-
drag in de 2100 meter lange Grote
Prijs der Lage Landen is f 130.000,-.
En dan is er nog veel te vertellen over
de prijzen, die mevrouw Korthagen
heeft gewonnen met haar gerij. Op
Mevrouw Korthagen leeft daar in Breu
kelen in deze door motoren en benzi
ne-dampen gedreven maatschappij, in
een volkomen eigen wereld. Ze is
gelukkig in die wereld, en terecht- En
Optochten wie van die wereld wilt proeven, kan
rustig bij haar op bezoek gaan. En een
ritje langs de Vecht is dan een beleve
nis, die het hoogtepunt vormt van dat
bezoek.
Reportage: Jan Dijkstra
Tholens
„Dat van „Koos Eénarm" en „Rooie Aart" moet je niet vergeten", zegt de
70-jarige heer L. C. van Zuuren als we voor de winkeldeur van „De Twee
Stoepjes" in de zonovergoten en mooi versierde Zwart Janstraat afscheid nemen.
„Als je de namen laat vallen van de orgeldraaiers Koos Eénarm en Rooie Aart,
dan bloeien er weer vele harten van de oude Rotterdammers open, want die twee
pierementbezitters waren vijftig jaar geleden niet weg te denken uit het
straatbeeld". Terwijl de heer Van Zuuren ons aan de mouw trekt, zegt hij: „Die
Koos was een handige jongen. Vroeger gooiden ze de centen voor de orgelman uit
het raam naar beneden. Koos ving de centen zo uit de lucht op" en de eigenaar
van „De Twee Stoepjes" maakt een zwaaiende beweging met zijn arm alsof hij
een lastige vlieg in de vlucht wil pakken.
De inleiding heeft natuurlijk niets te
maken met de sigarenzaak, die de heer
Van Zuuren samen met zijn dochter
leidt, maar deze ras-Rotterdammer
vergeet de goedkope shag en sigaren,
die hij verkoopt als zijn gedachten
afdwalen naar vroeger. Het verhaal van
„De Twee Stoepjes", dat zijn naam
dankt aan de twee stoepjes voor de
winkel in de Jonker Fransstraat is
gauw verteld, het was van tevoren al
zondag
vaderdag
Vader zal blij zijn met dit foto
album, de vakantiefoto's van
dit jaar krijgen in elk geval een
goed plaatsje, en ook de foto's
van voorgaande jaren, die U nu
nog in doosjes bewaart.
Fraai foto-album in een luxe
kunstlederen band met liefst
52 pagina's fotokarton, tussen
elke pagina spinrag bescherm-
papier. Dit album, de band in
diverse unikleuren, nu voor
nog géén twee gulden.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij in het souterrain deze
fraaie foto-albums met 52 pagi
na's fotokarton, afm. ong. 24 x
18 cm, de kunstlederen
band in fraaie uni-^
kleuren
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
Ook maandagmorgen open
Géén tel. of schrift, best.
keurig op papier gezet. We citeren:
„Het begin van onze zaak in de Jonker
Fransstraat was mooi. We waren nog
jong. Ik kwam op mijn zeventiende
jaar in de zaak van mijn ouders. We
hadden een mooie prikplank. Daar
konden de klanten prijzen op winnen.
We hebben ook loten uitgegeven om
een huiskamerameublement te winnen
voor de klanten van Engelaan, een
bekende zaak in de Jonker Fransstraat.
De sigaren kostten toen twee centen
en sigaretten 10 cent. Toen kwam het
verschrikkelijke bombardement van
1940 en stonden we dakloos, zoals
zovele anderen. Een maand daarna
begon mijn vader een nieuwe zaak in
de Zwart Janstraat 90c, een drukke
zaak van de opening tot het sluiten.
We verkopen ook D.E., Van Nelle,
Coöp en Simon de Wit—punten. Dat is
een hobby van mijn vader om de
mensen te helpen. Vroeger waren dat
Encora—bonnen van de Turmac. Bij de
cigaretten zaten toen geborduurde
vlinders", aldus de door de dochter op
schrift gestelde geschiedenis van „De
Twee Stoepjes".
Spek en kroten
„Met al die bonnen kon ik vroeger de
arme mensen goed helpen", vertelt de
heer Van Zuuren in het vertrekje
achter de winkel. Dan kwamen de
mensen een aantal bonnen inleveren,
waar ze dan één gulden voor kregen.
En met die gulden konden ze weer één
dag verder leven, want voor dat bedrag
kon je spek en kroten kopen. Ikzelf
heb het nooit zo arm gehad; ik heb
altijd hard moeten werken, maar heb
er ook goed van geleefd. Als ik er nu
op terugkijk, dan denk ik wel eens: ik
heb er nög te weinig geld voor overge
had. Ik ging met mijn vrouw, die
twaalf jaar geleden is gestorven, veel
buitenshuis eten, vooral in de weekein
den. Dat hadden we wel verdiend vond
ik, want de winkel was van's morgens
zes tot 's avonds 12 uur open en ook
op zondag werd er nog verkocht.
„Ik kan me nog herinneren", zegt de
sigarenhandelaar lachend, „dat de ei
bers voor je bogen als knipmessen als
je voor f 2,50 ging eten en nog een
flinke fooi gaf. Het is niet te begrijpen,
maar voor die prijs kreeg je soep,
gebakken of gekookte tong, kip met
drie verschillende soorten groenten,
koffie met likeur en ijs toe. Wat een
tijd hè. Maar nu is het ook goed hoor,
al is het niet allemaal welvaart wat er
blinkt". De mensen zijn echter maar
weinig veranderd, vindt de heer Van
rondscharrelen bedoel ik, net zoals ik
mijn hele leven rondgescharreld heb in
tabak, shag en bonnen".
Jan Rietveld.
Zuuren. „Van de week - maandag en
woensdagmiddag ben ik dicht - zat ik
op het Schouwburgplein te kijken naar
de orgeldraaier en net zoals wij dat
vroeger deden, vroegen de jongens of
ze aan de grote zwengel mochten
draaien".
pen hoef te lopen. Het leven is goed",
zegt hij, ,,'s avonds een borreltje en
dan genieten van de kleurentelevisie of
als het goed weer is, zoals nu, dan
lekker een beetje scharrelen in de tuin,
boksen
Wat wel veranderd is, dat is de gezelli
ge drukte, die er 's avonds op straat
was. In de Hoogstraat kon je dan bijna
over de hoofden lopen en in de café's-
chantant was zelfs de laatste plaats
bezet. Het mooiste van alles was, dat
er altijd gevochten werd. Misschien
klinkt dat wat raar, maar als ik u vertel
dat ik tot aan mijn 42e jaar heb
gebokst bij Teun Schilperoord, dan
begrijpt u het wel. Trouwens de sport
heeft altijd in mijn belangstelling ges
taan. Ik ben een vaste klant bij Sparta,
maar dat neemt niet weg, dat ik in
1963 met „De Grote Beer" naar Lissa
bon ben gevaren om Feijenoord te zien
spelen tegen Benfica.
Het gesprek in het vertrekje achter de-
winkel wordt diverse malen onderbro
ken omdat er klanten komen. De één
wil Oudhollandse sigaren en een me
vrouw met een gekleurde boodschap
pentas vraagt om duizend D.E.-bon
nen. Alles ligt voor het grijpen, maar
;als er een meneer komt, die een pakje
Philip Morris moet hebben, dan moet
er even op de regalen gezocht worden.
De schappen met de „sloffen" bevin
den zich ook in het achterkamertje,
waar een oude - nu koude - potkachel
staat en een Indische Gaper - die eens
in de etalage heeft gestaan - met het
gezicht naar de muur staat gekeerd.
Als de heer Van Zuuren de duizend
bonnen uit een plastic zak heeft opge
diept vertelt hij, dat hij een vaste
klantenkring heeft en dat er de hele
dag aanloop is. „Dat vind ik gezellig en
daarom denk ik er nog niet aan om te
stoppen, hoewel het met mijn longen
niet meer zo best is. Ik ben echter de
gelukkige bezitter van een mooi bene
denhuis met tuin, zodat ik geen trap-
zondag
vaderdag
Zo'n chique tas kreeg vader
vast nog nooit en zeker niet
voor deze bijzonder lage prijs.
Clippertas van prachtig leder
print met 2 vakken, oersterk
handvat en prima slot. Een tas
waarin alle boeken en papieren
veilig vervoerd kunnen worden,
nu voor nog géén negen gulden.
Vrijdag en zaterdag verkopen
wij op de parterre deze 2-vaks
clippertassen, keurig afgewerkt,
in de kleuren zwart,
bruin en
naturel
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
Ook maandagmorgen open
Géén tel. of schrift, best.
zondag
vaderdag
Een nu eens echt origineel kado
yoor Uw man mevrouw, verko
pen wij morgen luxe verpakt
op onze parterre.
Een volgeluste baddoek van
een bekend merk met ingewe
ven monogram. We hebben di
verse kleuren, en alle letters
van het alfabet, kom er morgen
een uitzoeken, luxe verpakt
kosten ze precies drie gulden
vijfentwintig.
met ingeweven
monogram
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de parterre deze
prima kwaliteit baddoeken met
ingeweven monogram, er zijn
diverse kleuren en alle letters
van het alfabet,
afm. 50x90 cm,
in luxe doos.
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
Ook maandagmorgen open
Géén tel. of schrift, best.
DE
HAVENLOODS
de krant voor
koning klant
